Koffiemaaltijd in Kraantje Lek
besloot Haarlemse koffieweek
Grote drukte heerst er in
bloembollenbedrijven
Amsterdammers en Santpoorters
elkaar met historische wapens „te lijf"
Nederlands busje uitgebrand
op Duitse autoweg
Koffiegedicht van Harriet Laurey
werd met eerste prijs bekroond
Eén dode, drie ernstig gewonden
De boot wacht niet
Vreedzame handboog-schietwedstrijden
tot slot van de feestweek
6
HOLLE BOOM: BINDING MET HAARLEM
Steekpenningen
Kustvaarder gestrand
dj Terheyden
Schip liep in dichte mist
op een strekdam
Ik was toch een spion
Deugd
HET BEKROONDE GEDICHT f
Koffiezetten bijvoorbeeld
Satirische tekeningen
van A. Paul Weber
In „Huis Van Looy'
Tientallen adverteerders bewijzen u, door hun
regelmatig adverteren in ons blad, dat daarin de
weg ligt om uw omzet te vergroten.
Vliegen met een „Meteor"
kost f 1000 per uur
Nederlander verongelukt
in Zwitserland
Meer dan vijftigduizend
bezoekers in Boymans
MAANDAG 6 AUGUSTUS 1956
De koffiemaaltijd, die zaterdagmiddag in restaurant „Kraantje Lek" te Over-
veen gehouden werd, vormde net officiële sluitstuk van de Haarlemse koffie
week. Tijdens deze maaltijd zou één van een aantal ingezonden gedichten over
koffie bekroond worden. Velen zullen zich misschien hebben afgevraagd, waar
om de sluiting van een Haarlemse koffieweek in Overveen moest plaats hebben
en ofschoon de gastheer, de heer Van Weegenhuise, gezegd had, dat Haarlem
zonder Bloemenaaal niets was, een bevredigende oplossing van het vraagstuk
werd niet gegeven, totdat tafelpraeses Godfried Bomans de zaak uit de doeken
deed. „Om de opmerking van de heer Van Weegenhuise, als zou Haarlem
zonder Bloemendaal niets zijn, moeten echte Haarlemmers natuurlijk hartelijk
lachen", meende hij. Neen, het was niet zo dat Haarlem zonder Bloemendaal
niets was, maar Haarlem zonder Kraantje Lek is ondenkbaar. Wat is namelijk
het geval? Op het terrein van Kraantje Lek bevindt zich een holle boom, waaruit
de Haarlemse kindertjes zouden komen. Dit was dan de binding tussen koffie-
stad Haarlem en de plaats, waar de koffieweek uitgeluid zou worden. Toen deze
binding eenmaal was aangetoond en men er vrede mee had, bleek de holle
boom in de tafelgesprekken en -redes nogal eens op te duiken, waarbij degene,
die tot het laatst toe van de vondst gebruik maakte er zelfs nog op mocht
rekenen de lachers op zijn hand te krijgen.
De maaltijd werd in één der oude opka
mers van het zo alleraardigst oud-Hollands
ingerichte Kraantje Lek gehouden. Daar
waren lange tafels aangericht, waarop een
ouderwetse koffiemaaltijd was uitgestald
en vrolijk gekleurd boerenbont de tafels
bedekte. De gasten, die voor een deel in de
deftige Biedermeierkostuums gekleed wa
ren, bestonden uit allen, die in de afgelo
pen week iets met de koffiemanifestaties
in Haarlem uitstaande hadden. Zo waren
aanwezig de leden van de koffieclub, de
beide meester-Turk-koffiezetters, de ma
ker van de koffieballade, Harry Prenen,
de heren Godfried Bomans en Harry Mu-
lisch, die de jury vormden voor de beoor
deling van de koffiegedichten, de dichters
mevrouw Harriët Laurey en Cees Noote-
boom. die beiden hadden ingezonden en
tenslotte vertegenwoordigers van pers en
radio, wier taak het was een getrouwe
weergave te geven van hetgeen er aan de
koffiemaaltijd gesproken en gedaan werd.
Dit laatste was niet eenvoudig: vrijwel
iedereen heeft tenminste één keer het
woord gevoerd en allen deden dat, in navol
ging van de tafelpraeses, op een humoris
tische en tevens leerzame wijze.
Voor de maaltijd een aanvang had geno
men werden alle aanwezigen gesierd met
het onderscheidingsteken van de orde van
de koffieboon. Nadat allen gezeten waren
en de gastheer, de heer Van Weegenhuise.
een kort woord van welkom tot zijn gasten
had gericht, nam de heer Godfried Bo
mans het heft in handen, waarbij hij tot
zijn reeds eerder genoemde openbaring-
ten aanzien van de afkomst der inwoners
van Haarlem kwam.
Vervolgens kreeg de heer Van Weegen
huise de gelegenheid iets te vertellen over
de geschiedenis van Kraantje Lek, die te
ruggaat tot 1542. Vroeger was de kortste
verbinding tussen Haarlem en Zandvoort
via de duintop de Blinkert, waar nu het
restaurant gevestigd is. Een ondernemend
iemand had daar in vroeger tijd al zoiets
als een herberg neergezet, die daar de eeu
wen door is blijven staan, al hebben de
achtereenvolgende eigenaars wel moeite
gedaan het etablissement aan de eisen van
de tijd aan te passen.
Op de herberg rustte nog heel lang een
servituut, volgens welk het verboden was
in de omgeving op een „viole of hakkebor-
de" te spelen. De typische naam Kraantje
Lek komt voort uit de omstandigheid, dat
daar vroeger duinmeren waren, waarbij
ook hier en daar water uit de grond kwam.
Na deze historische les, was de beurt aan
de litteratuur gekomen. Godfried Bomans
vertelde langs zijn neus weg, dat er voor
de prijsvraag acht dichters waren uitge
nodigd, die echter niet allen aan deze uit
nodiging gehoor hadden gegeven. Voorts
zouden er niet minder dan 47 vrijwillige
bijdragen zijn geweest, waarvan de makers
zich zelfs niet ontzien zouden hebben te
trachten de jury met geld en cadeaus te
beïnvloeden. Gelukkig bleek deze tegen
dergelijke minne pogingen tot omkoperij
bestand: wél waren de giften in dank aan
vaard, op de uitslag van de prijsvraag
hebben ze echter in genen dele enigerlei
invloed gehad.
Na deze korte inleiding las tafelvoorzit
ter Bomans een gedicht van Mies Bouhuys
voor: „Even wachten". De jury was ge
neigd geweest dit gedicht te bekronen,
maar er waren toch ook nog andere inzen
dingen, die die van Mies Bouhuys overtrof
fen en men wilde niet in de fout vervallen
van de onlangs gehouden koffiezetwed-
strijd, door beide (in dit geval alle) inzen
ders te bekronen.
Het Nederlandse kustvaartuig „Crescen
do" is in de afgelopen nacht bij Terheyden
gesta-and. Het schip ligt zo hoog, dat men
er omheen kan lopen. De „Crescendo" meet
348 ton en heeft 80 ton stukgoed aan boord.
In de nacht van zondag op maandag hing
er langs de kust van Scheveningen naar
Hoek van Holland een vrij dichte mist. De
„Crescendo" die met een lading stukgoede
ren onderweg was van Hamburg naar Rot
terdam, raakte door het slechte zicht de
koers kwijt. Omstreeks kwart over twee
liep de „Crescendo" op een strekdam.
Hedenmiddag zou men bij hoog water
trachten het schip vlot te krijgen.
LONDEN (United Press). - Edgar San-
8 ders, de Brit die in 1949 samen met de
o Amerikaan Robert Vogel-er wegens
3 spionage in een Hongaarse gevangenis
Q verzeilde, heeft onthuld dat hij wel
3 degelijk heeft gespioneerd, al ontkende
3 hij dat ook na zijn vrijlating. In een
g interview met het Londense blad Rey-
d nolds News" verklaarde Sanders. „Ik
3 ben nooit een betaald spion geweest,
3 maar ik heb de Britse militaire attaché
heel ivat gegevens bezorgd. Sanders, die
8 in 1953 werd vrijgelaten, hoewel hij
'8 tot dertien jaar was veroordeeld, werkt
als buschauffeur in de stad Clacton aan
3 de Britse oostkust op een salaris van
ongeveer 120 gulden per week. In Boe-
karest was hij indertijd accountant bij g
de American Standard Electric, dezelfde b
8 firma waaraan Vogeler was verbonden.
3 Vogeler werd zeventien maanden na zijn 8
3 veroordeling vrijgelaten, vermoedelijk 8
8 uit „dankbaarheid" voor de opheffing
van de Amerikaanse economische be- g
3 perkingen ten aanzien van Hongarije. 8
3 Op de vraag, waarom hij na zijn vrij-
X lating en zijn terugkeer toch zijn on- 3
schuld heeft volgehouden, antwoordde 8
8 Sanders: „Ik zou mijn vrienden ginds in g
o ernstige moeilijkheden hebben ge- 3
3 bracht
X o
xoocxx>ixoo(>30ocx>ocooooooooocoocooc>coooooooocooococooooo
Gemeente Amsterdam koopt
weer kunstwerken aan
B. en W. van Amsterdam hebben over
eenkomstig het advies van de Amsterdam
se Kunstraad besloten ook dit jaar een
aankoop te doen van beeldende kunst.
Thans kunnen ook sculpturen, reliëfs en
plastische constructies worden ingezonden.
De commissies van beoordeling zijn samen
gesteld uit beeldende kunstenaars, die niet
als vertegenwoordigers van organisaties of
verenigingen optreden. Voor de aankoop
van schilderijen, tekeningen, gouaches en
aquarellen is voor 1956 een bedrag van
veertigduizend gulden beschikbaar, voor
tekeningen en grafiek tienduizend gulden
en voor kleine sculpturen vijftienduizend
gulden.
Vervolgens werd tot voorlezing overge
gaan van het gedicht van de jonge schrij
ver Cees Nooteboom, dat hij in een vloek
en een zucht ten huize van één der jury
leden had vervaardigd, maar dat door zijn
kwaliteiten een dergelijk haastwérk niet
deed vermoeden, hetgeen Godfried Bo
mans terecht een des te groter presta
tie noemde.
Voor dat het bekroonde gedicht wérd
voorgedragen, overhandigde „koffievoorzit-
ter" Wim de Ree met een kort toespraakje
de heer Van Willige een blik met blik
opener. Het was de bedoeling dat dit blik
bewaard zou worden tot een passende ge
legenheid. De koffieclub hield niet op te
bestaan, maar werd ingeblikt. Iedere stad
in Nederland werd uitgedaagd een koffie
week te houden. Bij Haarlems Bloei zou
dan het blik verkregen kunnen worden>
dat bij opening de nodige aanwijzingen zou
verschaffen.
Dan was eindelijk het ogenblik aange
komen, dat bekend gemaakt werd, wie
de litteraire prijs gewonnen had. Het was
de dichteres Harriët Laurey, die een
gedicht van vier kwatrijnen gemaakt
had, dat zij, op verzoek van de radio
mensen, zelf voordroeg.
Hiermee was dan eigenlijk de climax van
deze maaltijd bereikt. Wél werden door de
heer Van Willigen aan de initiatiefnemers
en verdienstelijke mensen van de koffie
week nog enige diploma's uitgereikt, wél
werden er nog enige toespraken gehoic' n,
waarbij over en weer van dank wen
sproken, maar de spanning was gebn, i.
Overigens werd op deze laatste kofi'ie-
manifestatie onthuld, dat één der leden
van de koffieclub, die de gehele week
onder de naam Ritsema had bekend ge-
Aaan, eigenlijk Van Wieringen heette.
Het slotwoord werd gesproken door tafel-
voorzitter Bomans. Hij gaf aan zijn toe
spraakje een moraliserend lintje, waar hij
de deugd met de Blinkert vergeleek: ieder
een moest er over heen om aan de zee van
gelukzaligheid te komen. Dat was het ser
vituut dat er op rustte. Het tussenliggende
leven was drooggelegd en ogenblikken ais
de achter de rug zijnde koffieweek waren
bestemd om de zakenmensen en andere
burgers tijdelijk in een stemming en staal
te brengen, waar de dichters en andere
Wie ondertussen de
prijsvraag had gewonnen
bleef nog enige tijd in het
onzekere, want eerst werd
aangekondigd dat de heer
Harry Prenen een buiten
het restaurant geplaatst
krachtmeetinstrument; tot
een ongekend hoge waar
dering van zijn krach had
weten te brengen, welke
mededeling met het nodige
gejuich werd ontvangen.
Onder pressie van de tafel
praeses ging de heer Van
Weegenhuise^ zelfs zover
te beloven, dat de heer
Prenen gratis van de dien
sten van het huis gebruik
zou mogen maken. „Mits
hiervan een bescheiden ge
bruik gemaakt zou wor
den." De verblijde kracht
patser beloofde dit, maar de
vreugde werd enigszins ge
temperd, toen de heer Bo
mans aankondigde, dat Pre
nen eenzelfde belofte van
een eigenaar van een éta
blissement in Witmarsum,
diens gelegenheid te grond
had gericht.
Zo is men soim alleen in huis: de dingen
verliezen binding met de werklijkheia.
Wegglijdend in een slaap buiten de tijd
houden zij op te glanzen en te zingen.
En zij ontkennen hun herinneringen
en raken langzaam hun geheugen kwijt.
En men wordt roerloos als hun roerloosheid
Een vreemdeling onder de vreemdelingen.
Dan moet men heel gewone dingen doen.
Iets jaren ouds, bijvoorbeeld, koffie zetten.
Aandachtig op kleine gebaren letten.
Zorgvuldig bonen in ae molen doen.
Een warme, korreldroge geur begint
zich langzaam door de kamer te verpreiden. 8
de dingen tot hun leven te bevrijden.
De spiegel glimlacht terug. Het water zingt. x
8
HARRIET LAUREY 8
<XO^COCOCOCO>CCODCOa>CCÖCCCODC<>KCCOCCC<XCCCCOCCOCOCCOOCCOCCOCOOOCOSCOK:
De winnares van de koffiegedichten-
wedstrijd, Harriët Laurey, droeg zelf
haar gedicht voor.
kunstenaars eigenlijk voortdurend in leef
den. Tenslotte werd met algemene stem
men bepaald, dat het gedicht van Cees
Nooteboom wel degelijk met een tweede
prijs mocht worden bekroond, hetgeen ge
beurde.
Hierna werd de maaltijd langzamerhand
opgebroken, om de deelnemers gelegenheid
te geven naar de Richard Holkade te gaan,
waar de koffieronde zou worden verreden
en de deelnemers aan de Muggenronde
zouden aankomen. Een voorstel om een
wedstrijd te houden in het beklimmen van
de Blinkert werd niet met dat enthousias
me begroet, dat toch eigenlijk van deugd-
bestormers verwacht had mogen worden.
Op de autoweg Hamburg-Bremen bij
Ottersberg is zaterdagmiddag een auto-
busjé, waarin zes Nederlandse vakantie
gangers zaten, in brand geraakt. De echt
genote van de bestuurder kwam daarbij
om het leven, drie andere inzittenden wer
den ernstig gewond.
Op een plaats, waar aan de weg gewerkl
wordt en waar een maximumsnelheid van
dertig kilometer was voorgeschreven, bleef
de bestuurder met zeventig kilometer per
uur rijden. De auto kwam in een berm
terecht en sloeg om. De uitstromende ben
zine vatte vlam, waardoor de wagen ge
heel uitbrandde.
Arbeiders, die aan de weg werkten, kon
den met houwelen de deuren openen en
vijf van de zes inzittenden uit de auto
halen. De echtgenote van de bestuurder zat
echter zodanig, beklemd, dat zij .niet bevrijd
kon worden. Van de geredden werden er
drie met zware brandwonden naar het
ziekenhuis te Bremen overgebracht. De
bestuurder bleef ongedeerd. De inzittenden
keerden van vakantie naar hun woonplaats
Arnhem terug.
De 32-jarige mevrouw P. Oudega is om
99
99
het leven gekomen. Volgens de Nederland
se consul te Bremen is de toestand oer
gewonden naar omstandigheden goed. Hun
verwondingen zijn niet levensgevaarlijk.
De echtgenoot van mevrouw O. werd
slechts licht gewond. Hij is naar huis te
ruggekeerd.
Tot 2 september wordt in „Het Huis Van
Looy" werk van de Duitse tekenaar A.
Paul Weber geëxposeerd. Nooit van ge
hoord, zal menigeen zeggen. Niemand al
thans van de aanwezigen bij de opening,
(Van onze correspondent in de
bloembollenstreek)
Als men tussen half juli en eind sep
tember niet in de bloembollenstreek moet
zijn kan men er beter niet komen. Het
is er op het ogenblik druk en vol. Grote
vrachtauto's zijn op de weg. die ontelbare
manden bloembollen vervoeren. Zij bren
gen drukte aan alle leden van het perso
neel der bloembollenbedrijven, tot de jong
ste bediende toe. Over een of twee weken
begint de export en dan heeft niemand tijd
om iets kalmaan te doen.
Omstreeks oktober loopt de export af en
de opgewonden mensen worden ook weer
wat kalmer. Dit jaar is het helemaal erg,
want de boller, zijn laat; ze bloeiden niet
Op tijd, en de groei die pas na de bloei be
gint, was ook al vertraagd. Het weer was
er niet naar om deze te versnellen, zodat
ook het exportseizoen laat is. Eigenaardig
is, dat het einde van dit seizoen niet ver
schoven kan worden, zodat.die geweldige
massa van om en nabij de zestig miljoen
kilogram bloembollen toch in ongeveer
zes tot acht. weken „de deur" uit moet
zijn.
Zestig miljoen kilogram lijkt niet zo ont
zettend veel, maar het gewicht wordt min
stens twee keer verplaatst. De kortste weg
is van de kwekerijen naar de exportschu-
ren en de langere weg via de veilingen.
Dan gaan de bollen van de exportschuren
naar de stations of de havens of recht
streeks op de auto's naar het buitenland.
Ruw geschat „davert" er in de herfst twee
honderdmiljoen kilogram bloembollen
over de wegen.
Het telen van de bloembollen op de klei
is dit jaar beslist geen pleziertje geweest.
Gedurende de rooitijd heeft het veel ge
regend, zodat de klei een glibberige massa
was, waaruit de bollen geplukt moesten
worden. Dit is een tijdrovende en ver
moeiende bezigheid. Maar daarmede is men
nog niet klaar, want bloembollen worden
geacht mooi rond en glimmend te zijn.
Daarom moet de klei op een of andere
manier verwijderd worden. Met spoelen en
poetsen komt men een heel eind, misschien
net genoeg om de illusie te wekken, dat ze
helemaal schoon zijn, Het grootste gevaai
bij dit werk is, dat men het huidje er ook
mee af haalt, want door het vocht is de be
schermende rok nogal week geworden, zo
dat er bijzonder voorzichtig mee omge
sprongen moet worden, Is het huidje gro
tendeels van de bol af dan keuren de con-
troluers van de bloembollenkeuringsdien-
sten en de Plantenziektenkundige Dienst ze
af. „Kale bollen" mogen niet worden ge
ëxporteerd.
Het is te begrijpen, dat de exporteurs met
spanning afwachten, wat de kwekers naar
hun schuren zenden. Als de bollen goed
zijn en zonder klei of zand dan betekent
dat weer zoveel minder werk. Men ziet
niet zo tegen het werk op als wel tegen de
tijd, die het kost. Personeel heeft men,
dankzij wenkstudenten en de lust van vele
jonge lieden om ver weg te trekken in de
vakantie, waarvoor eerst geld moet worden
verdiend. In de bloembollenstreek werken
op het ogenblik tweeduizend jonge mensen
in de bollenschuren, waar zij al het werk,
waar geen vakmanschap bij te pas komt,
verrichten. Daarbij komen dan nog de ar
beiders, die de rest van het jaar in de ha
vens werken of zelfs op fabrieken in de
omgeving.
Er wordt in de bollenstreek veel verdiend,
maar dit is vermoedelijk niet bij alle kwe
kers het geval. De winter en de perioden,
die op de kalender voorjaar en zomer wor
den genoemd, hebben zo hier en daar nogal
wat stroppen bezorgd. Dat blijkt tenminste
uit de gesprekken met exporteurs. Deze
kopen in het voorjaar zogenaamde „op
brengsten". Men koopt bij een kweker de
te verwachten opbrengst aan bloembollen
van een bepaalde oppervlakte. De expor
teur moet dan maar afwachten wat er uit
de grond komt. Men kan het wel zo onge
veer schatten, maar soms valt het tegen. Is
dat het geval dan kan men opnieuw gaan
inkopen. Dit is de laatste jaren meestal
geen plezierige bezigheid, omdat de prij
zen in het veilingsseizoen,, door verschil
lende factoren-, waarin die van de haast
dikwijls doorslaggevend is, nogal eens
willen oplopen.
De exporteurs op Amerika spelen hierbij
een rol. Zij leveren hoofdzakelijk aan wa
renhuizen en winkels die bloembollen ver
kopen. Zo'n warenhuis reserveert in het
gebouw ruimte voor de verkoop van
bloembollen. Voor dit gebeuren is een be
paalde tijd vastgesteld. Er wordt zelfs in
advertenties aangekondigd, dat een wa
renhuis de zoveelste augustus de eerste
Nederlandse bloembollen ontvangt. Het is
begrijpelijk dat die bloembollen er dan
ook moeten zijn. Geen warenhuis wil later
zijn dan het andere en dus haast iedere
exporteur op Amerika zich de eerste boot
te halen. Dat is dan elf augustus. Heeft
hij van een kweker minder bollen ontvan
gen dan hij verwachtte, dan wordt de in
koper de weg op gestuurd om de tekorten
aan te zuiveren. Dat gaat dan niet ten
koste van alles, maar soms wel van veel.
Al dit gehaast brengt een beetje paniek
stemming waardoor iedereen schijnt te
worden aangetast en. de prijzen stijgen.
„De kist is nog open" en „de boot wacht
niet" zijn nu eenmaal argumenten waar
bloembollenkringen diep buigend en als
het moet portemonnaie trekkend voor op
zij gaan.
„De Trommelaar" door A. Paul Weber
die vrijdagavond plaats had, wist van het
bestaan van deze artiest, behalve Harry
Prenen. die dan ook gerechtigd was een
openingswoord te spreken. Door toedoen
van iemand anders is overigens deze ten
toonstelling tot stand gekomen.
Eerlijk gezegd dacht niet alleen ik bij
het binnenkomen aan Prenens tekeningen,
die overigens ontstaan zijn voor laatstge
noemde het werk van Weber nader leerde
kennen. Wel vertelde hij van het feit eens
werk, dat hem sterk interesseerde te zijn
tegengekomen. Het was een reeks satiri
sche illustraties van Engelands geschie
denis. Hij was later vergeten wie de auteur
was, maar een beeld van dat werk was
in zijn herinnering opgesloten, een beeld
dat hij jaren lang niét meer had kunnen
en behoeven te toetsen. Tot hij verleden
jaar in Hamburg uit de trein stapte en
zijn blik viel op een tentoonstellingsaffiche.
Toen was het er weer helemaal. En toen
leerde Prenen het werk van Weber, dat
hem blijkens zijn eigen tekeningen zo
moest liggen, nader kennen.
Men kan meegaan met Prenens waarde
ring. Webers werk is bijzonder knap en
fraai te noemen. Het bestaat uit litho's
en tekeningen van meestal satirische aard.
Het is werk van een goed illustrator. We
ber herinnert wel even aan Daumier soms,
voorts ook aan Alfred Kubin, die in Neder
land wel enige bekendheid geniet. Dit werk
behoeft nergens een verklaring. Het
spreekt een voor ieder duidelijke taal en
slaat wat betreft onderwerp veelal op
recente ervaringen, die ook de onze kun
nen zijn. Zonder moeite kan men er in
mee gaan. Weber was namelijk „goed" te
noemen. Al vroeg streed hij met zijn mid
delen tegen de nationaal-socialisten. Het
heeft hem opsluiting in concentratiekamp
en gevangenis bezorgd. Overigens heeft
men nog enige egards ten aanzien van hem
in acht genomen. Hij had kunnen emigre
ren. Duitsland verlaten wilde hij echter
niet. Hij wilde er bij zijn na de val van
het „Derde Rijk" en behoort daardoor tot
die Duitsers, die terugkeerden om te pogen
er nu iets beters van te maken.
BOB BUYS.
Tot besluit van de feestweek te Santpoort heeft de plaatselijke handboogschutters-
vereniging V.Z.O.S. met haar zustervereniging „Concoixtia" uit Amsterdam en in
samenwerking met het organiserende comité van de Harddraverijvereniging Sant
poort een demonstratie handboogschieten gegeven op de speelplaats van „De school
met de Bijbel". Het handboogschieten behoort tot de oudste takken van sport. En
zoals voorzitter C. Roskam voor de aanvang van de wedstrijd ter verklaring van de
demonstratie er aan toevoegde: de boog was het gevechtswapen, waarmee in de oud
heid de legers elkaar bestreden.
In ons land wordt deze tak van sport
nog altijd door ruim 12.000 lieden beoefend,
die onder gebracht zijn in de Nederlandse
bond van Handboogschutters. De tegen
stander van V.Z.O.S., de handboogschut
tersvereniging „Concordia", bestaat reeds
106 jaar en telt verschillende „koningen"
en „keizers" onder haar leden. Zij kwam
dan ook met haar sterkste team uit, waar
bij enkele jongeren waren opgenomen. Doch
ook V.Z.O.S. heeft een ploeg, die niet met
zich laat spotten, getuige de deelname van
„Ome Frans", de veteraan in dit illustere
gezelschap, die al meer dan 50 jaar lid is
van V.Z.O.S. en enige hoge titels bij elkaar
schoot.
Om precies 4 uur stelde voorzitter Ros
kam de deelnemers aan het talrijk opge
komen publiek voor. Voor Concordia kwa
men uit, W. Bijl, Jac. Verhoog (selectie
schutter), W. Schelling, H. Stroucken, A.
van Pol (kampioen en Koning van District
I) en De Keizer van de vereniging A. de
Groot.
V.Z.O.S. had de volgende schutters in
de strijd geworpen: J. de Jonge, A. Voogt,
P. J. Verzi.jlberg, H. Janssen, B. Uitendaal
en „Ome Frans" Verhappen.
De kleine oorlog woedde over 5 ronden
van elk 5 pijlen per deelnemer. De schut
ters kregen eerst nog even gelegenheid
zich in te schieten en om de fotograaf ge
legenheid te geven enige spectaculaire op
namen te maken.
Praeses Roskam van V.Z.O.S. gaf gedu
rende de wedstrijd op de hem eigen wel-
spx-ekende wijze commentaar, waarbij de
microfoon het aantal decibels van zijn
enthousiasme bij een geschoten tien soms
nauwelijks kon verwerken. Uit het verloop
van de wedstrijd bleek wel dat er soms
voor de deelnemers onoverkomelijke moei
lijkheden waren. Normaal schieten zij op
gescheiden banen en zien zij eikaars schijf
dus niet. Ook de vorm bleek vaak van be
slissende invloed en een 10 werd veelal
gevolgd door een 2 of soms door een poe
del. Het publiek bleek echter uitermate
geestdriftig en moedigde de deelnemers
met vuur aan.
De prijzen
Na afloop van deze geslaagde demon
stratie vond in café Rozendaal de prijsuit
reiking plaats, waarbij de secretaris van
de Harddraverijvereniging, de heer R. Jan
sen in een geestige speech het ontstaan van
de samenwerking tussen beide verenigin
gen memoreerde. Hij prees zich achteraf
gelukkig, dat men dit onderdeel van de
sport in het programma had opgenomen;
en gaf de belofte, dit als een wederkerend
evenement, in de feestweek te zullen inlas
sen. Hierna ging hij over tot het uitreiken
van de door zijn vereniging beschikbaar
gestelde prijzen. De heer Roskam dankte
namens V. Z. O. S. en „Concordia" de
harddraverij vereniging voor haar royale
medewerking en was er van overtuigd, dat
deze demonstratiemiddag, mede door het
goede weer begunstigd, voor V.Z.O.S. de
nodige propaganda had uitgewerkt, waar
na hij de door diverse winkeliers beschik
baar gestelde prijzen uitreikte.
De gedétailleerde uitslagen luiden:
le ronde: koppel Verzijlberg-Schelling
79 punten; 2e ronde: koppel Verzijlberg-
Schelling meeste tienen (3 x); 3e ronde:
koppel Voogd-Verhoog 79 pnt.; 4e ronde:
koppel Voogd-Verhoog meeste zessen (3 x):
5e ronde: koppel Janssen-Stroucken 77
pnt.: 5e ronde: koppel J. de Jonge-W. Bijl
meeste zevens (3 x).
Individueel: 1. H. Stroucken 202 treffers
(Concordia); 2. W. Schellink 190 treffers
(Concordia); 3. J. de Jonge 186 treffers
(V.Z.O.S.); 4. P. Verzijlberg 183 treffers
(V.Z.O.S.).
De heren H. Stroucken en A. van Pol
van Concordia kregen ieder een extra, door
hef publiek ter beschikking gestelde prijs
voor het raken van de Witte Roos.
„Elk vlieguur met een Meteor-straal-
jager kost de luchtmacht momenteel 1000,
de opleiding van een vlieger 200.000".
Dit deelde de' chef luchtmachtstaf, luite
nant generaal-waarnemer A. Baretta, za
terdag mede bij de opening van de lucht
macht-tentoonstelling, welke tot 18 Augus
tus op de vliegbasis Soesterberg wordt ge
houden. De luchtmacht, zo zei luitenant-
generaal Baretta, is voor 75 pet. een tech
nisch apparaat geworden. Voor elke man in
de lucht zijn er honderd op de grond nodig.
De uitrusting van de Nederlandse lucht
strijdkrachten kan een vergelijking met
het buitenland gemakkelijk doorstaan.
De heer J. P. Hoeksma, firmant van een
accountantskantoor in Den Haag, is tijdens
een vakantieverblijf in Zwitserland in een
ravijn gestort en om het leven gekomen.
De heer Hoeksma, die 48 jaar was, had met
zijn gezin bij het meer van Lugano een
chalet gehuurd. Bij een wandeling in de
bergen viel hij in een ravijn. Een reddings
ploeg vond na twee dagen zoeken zijn stof
felijk overschot.
De tentoonstelling van tekeningen van
Rembrandt in het Museum Boymans te
Rotterdam is in totaal door 46.567 betalen
de bezoekers bezocht. Telt men de scho-
lierenkaarten, verenigingskaarten en an
dere er-bij, dan wordt aangenomen, dat er
meer dan vijftigduizend bezoekers zijn
geweest.
BELGISCHE PLOEG. Er is een wijzi
ging gekomen in de Belgische a-ploeg voor
de Ronde va Nederland. De renner André
Noyelle mag op doktersadvies niet starten.
Hij wordt vervangen door Noell Foré.
