Tienduizend kilometer door de
wonderlijke Russische wereld
Fa. B. ENGELENBERG
Vijftig jaar garnizoen in Ede
Agenda voor
Haarlem
Geharrewar over duur van de
militaire diensttijd in Bonn
Brussel nodigt Adenauer voor
een officieel bezoek uit
Adenauer verbiedt partijgenoten zich
over actuele politiek uit te laten
Witte tanden - frisse adem
met COLGATE!
Tijd wordt rijp geacht voor nauwere
betrekkingen tussen beide landen
pONDERDAG 9 AUGUSTUS 1956
3
Welkom tovarisjik bedoel gospodin"
WIJ MOETEN LEREN
MET HAAR DE
WERELD TE DELEN
Plezierig gewoon
Zoek de burger
W ij ze raad
OFFICIËLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
PLATTEGROND VAN MOSKOU
Eisenhower zal Gruenther
raadplegen over defensie
Luxemburg eist vergoeding
voor Moezelkanaal
Nieuwe lage prijs!
Kerkelijk Nieuws
Amerika zal „Nederland
katoen leveren
Ds. Niemöller opende
zevende kerkendag
in Frankfort
Van onze reisredacteur)
MOSKOU Onder de grote neon
letters „Mockba" zette de Poolse piloot
de roffelende motoren van zijn „Iljusjin"
af. Bij de landingstrap groepten journalis
ten en fotografen samen en flitslampen
bliksemden door het donker. Het was
bet routinebeeld van de aankomst in de
g0V;et-Unie van één uit duizenden
.delegaties". Routine? De man met stro
hoed, die mij met uitgestoken hand
tegemoet kwam, zei „Tovarisj". Toen
verslikte hij zich even, lachte veront
schuldigend en zei: „Eh, ik bedoel
gospodin".
U voelt de nuance. Ik was geen „ka
meraad", maar een „meneer". Hoewel
het blijspel van de glimlach nu al enige
tijd op het Sovjet-repertoire staat sinds de oude regisseur
in het strikt klassieke genre overleed, moeten de ont
vangst-comités er nog aan wennen dat tussen de „delega
ties kameraden" ook af en toe „groepen meneren" aankomen
op de vlieghaven van de Russische hoofdstad. Hetgeen
niet afdeed aan de warmte van de geweldige hand
drukken en de breedte van de wederzijdse glimlachen, die
de Nederlandse journalisten uitwisselden met hun ass-
collega's in die speciale ontvangstkamer op het Moskouse
vliegveld, die met zijn ouderwetse fauteuils en weelderig
gedrapeerde knal-blauwe gordijnen eerder de sfeer ademt
van een bourgeois-interieur van omstreeks de eeuwwisseling
dan van het mekka der wereld-revolutie. Maar tussen de
pluche plooien hingen de eerste van de duizenden portretten
van Lenin, Marx, Kroesjtsjev en Boelganin, die ons de
komende weken bij iedere stap aan zouden staren. In de
modernere stationshal keek een vergulde kolos, Stalin, met
één hand in de zak, uit over een traditioneel Russisch
beeld: vrouwen met hoofddoeken en mannen met petten,
die geduldig lagen of zaten te slapen op de houten banken.
ADVERTENTIE
Het eeuwige Rusland: het Kremlin hij dag en bij nacht
Wij waren er dus wel degelijk. Trou
wens, de overgang van de ene wereld naar
de andere was al gemarkeerd bij de tussen
landing in Warschau, waar wij overstap
ten uit de DC-6 van de KLM, waar men
ons in een subtiel versierd interieur
champagne bij de paté de foie gras had
geschonken, op een Iljusjin van de Poolse
„Lot", een soort verkleinde Convair van
Russische makelij, voor achttien personen,
vol rood pluche en namaak-hout van plas
tic, waar het menu uit wat schrikachtige
boterhammetjes en bloedarme kersen be
stond. Dat stemde ons ook al niet vrolijker:
wij hadden net een uur in Warschau rond
gedwaald, een stad die in 1956 het beeld
van Nederland in 1946 oproept, waar de
prijzen omgekeerd evenredig aan de kwa
liteit zijn, waar zelfs de nieuwe huizen
er al vervallen uitzien en waar slechts
een enkel jong meisje probeért nog een
glimlach op het oude gezicht van de ge
pijnigde stad te leggen.
In Moskou echter ik zei het al
ontbrak het aan glimlachen bepaald niet.
Terwijl de douane zich uitsloofde onze
bagage een voorkeursbehandeling te geven,
omringden de Russische journalisten ons
met onbevangen nieuwsgierigheid en war
me vriendelijkheid zij vonden het ken
nelijk plezierig gewóón te kunnen doen
eer zij ons neerlieten in de zachte kussens
van de colonne glanzen-zwarte Zim-auto's,
die ons in het licht van hun koplampen de
eerste blik gunden op de Sovjet-Unie: de
brede, kaarsrechte, zij het wat golvende,
weg MoskouLeningrad, met aan weers
kanten reclameborden, die geen aanbe
veling inhielden voor koffie- of sigaretten
merken, maar de opwekking het voorbeeld
te volgen van de erop afgebeelde helden
van de arbeid, de sport en het leger, die
met onwankelbare trouw aan het Leni-
nisme-Marxisme en koene blik de geluk
kige toekomst instaren.
Aan het einde van die weg lag Moskou.
Eerst het nieuwe deel, waar blokken ar
beiderswoningen verrijzen rondom de
nieuwe universiteit, een kanjer van een
wolkenkrabber, die zich pralend .tooit met
rode lichtjes. Later de oude stad, veel
genoeglijke houten huizen, veel oude en
nieuwe huurkazernes ook, brede boule
vards, een stad met een heel eigen, groots-
nonchalant karakter. Dan draait de brede,
lege straat een hoek om en komt de schok
van de herkenning: in een zee van schijn-
werperlicht staat een wilde Byzantijnse
fantasie, een rode muur met kantelen "oor
gele paleizen, groene daken, gouden koe
pels, smalle spitsen onder rode sterren:
het Kremlin. Aan het einde van het licht
bollende Rode Plein de groen-gele en rood
witte koepels-als-uien van de terra-cotta
Basilius-kathedraal. En voor de muur een
vierkant blok van glimmend rood marmer,
twee soldaten van de Sovjet-armée roer
loos in de houding: het mausoleum van
Lenin en Stalin, de schrijn der religie van
de hemel op aarde.
Het beeld kwam aan. Uit mijn kamer
op de twaalfde verdieping van het hotel
„Moskwa" met zijn zeshonderd wat ouder
wetse kamers, waar delegaties van allerlei
slag logeren de Oostduitse communist
huist er naast de Franse boterhandelaar,
het lid van het Sovjetdepartement uit
Oezbekistan is buurman van de Ameri
kaanse toerist werd mijn blik wéér ge
trokken naar dat Kremlin, het hart van
Rusland, en de herinneringen aan het on-
Het Rusland van morgen, een school
jongetje levert op een tentoonstelling in
Moskou slag met een buitenmodel ijsco.
Terzake, het Russische roomijs is
overheerlijk
gekende stormden aan. Aan de oude
despoten van het tsarisme en de nieuwe
van de rode heilsleer. Langs welk een
vreemde wegen trekt dit grote geduldige
volk van Rusland naar zijn lot. Nu lijkt
er eindelijk, heel langzaam, iets te ver
anderen. De reus, die zich zo bloedig be
vrijdde en daarna in bittere afzondering
zich martelend en schroeiend trachtte te
zuiveren, schijnt voor het eerst wat te gaan
glimlachen. Maar hoe moeten wij deze
wereld doorgronden en benaderen, wij
groepje journalisten, die op een uitge
strekte reis door streken, waar de nacht
niet donker wordt, door woestijnen waar
de tropenzon het kwik naar de veertig
graden jaagt, van Leningrad tot aan de
Chinese grens, heen zullen moeten tasten
door een rookgordijn van recepties met
tafels die buigen onder het eten, van
wodka-toasts op de vrede, van leuzen en
slagzinnen. Op zoek naar de gewone bur
ger van de Sovjet-Unie, naar zijn levens
omstandigheden, zijn gedachten en zijn
verlangens.
Ik denk nu aan de woorden van een
heel rustige, verstandige Westelijke diplo
maat: „Geen kracht of macht ter wereld
kan het communistisch regime in dit land
voetstoots omverwerpen. Het wortelt reeds
te diep. Een oorlog zou voor ons een on
denkbaar middel zijn. Of we het leuk
vinden of niet en we vinden het niét
leuk we zullen ons moeten wennen aan
de gedachte, dat wij naast de Sovjet-Unie
als wereldmacht zullen moeten leven. Laat
je wensdromen thuis. Leg niet overal je
Westelijke maatstaven aan. Probeer het
„waarom" van dit land van hier uit te
begrypen en vooral, onderschat nooit. De
co-existentie biedt ons kansen, wy hoe
ven een vreedzame wedijver niet te schu
wen, mits wij niet onze wensen tot vader
van onze gedachten maken. Rustig vast
houden aan onze democratische beginselen
voor ons zelf hoeft de objectieve benade
ring van de Sovjet-Unie, die harde nood
zaak is, niet uit te sluiten".
Ik heb tijdens mijn reis door de Sovjet-
Unie vaak aan deze woorden gedacht, ik
hoop dat u dat bij het lezen van mijn
reportage ook zult doen.
Doelstraat 39 - Haarlem - Tel. 15252
.FESTO" SCHUURMACHINES
(Van onze correspondent in West-
Duitsland)
Wie thans naar Moskou wil reizen, zal
een uitstekende plattegrond van deze onge
veer vier en een half miljoen inwoners
tellende wereldstad kunnen krijgen. Deze
plattegrond is evenwel niet in Rusland
vervaardigd, maar werd door een groep in
West-Duitsland wonende anti-communis
tische Russen op een schaal van 1:25.000
samengesteld en in Frankfort aan de Main
uitgegeven. Men kan er behalve alle stra
ten, parken, pleinen, ministeries, musea en
andere openbare gebouwen ook alle ge
vangenissen en bureaux van de gewone en
van de geheime staatspolitie op vinden.
Tot dusverre waren voor „onbevoegden"
geen plattegronden van steden in de Sov
jet-Unie beschikbaar. Men staat in Rusland
op het standpunt, dat gewone stervelingen
die niet nodig hebben. Vooral plattegron
den van Moskou werden als een strikt ge
heime zaak beschouwd. Het doet vreemd
aan, dat men in de onlangs in Rusland ver
schenen 'grote wereldatlas wel plattegron
den van enkele grote steden in het buiten
land, zoals New York, Londen, Parijs en
Berlijn kan vinden, maar geen van Moskou
en Leningrad.
Bij deze door de tegenstanders van het
communisme geplubiceerde plattegrond in
zes kleuren bevindt zich zowel in de Rus
sische als in de Engelse taal een klapper,
waarin onder meer alle kerken, waar
tegenwoordig nog godsdienstoefeningen
worden gehouden, alle communistische
partijlokalen, gerechtsgebouwen, militaire
gebouwen en de gevangenissen voorkomen.
Bij de kaart hoort verder nog een kort
overzicht van de geschiedenis van deze
achthonderd jaar oude stad. Bovendien
treft men er acht bladzijden vol met goed
gemeende raadgevingen voor reizigers die
naar Moskou willen bij aan. De uitgeverij
van de Russische emigranten, Poesev, die
het werkje heeft laten verschijnen, heeft
er voor gezorgd, dat deze acht pagina's op
gemakkelijke wijze kunnen worden ver
wijderd.
WASHINGTON (Reuter/AFP) Presi
dent Eisenhower heeft op zijn wekelijkse
persconferentie meegedeeld, dat hij met
generaal Gruenther, de opperbevelhebber
van de strijdkrachten van de Noordatlanti-
sche Verdragsorganisatie in Europa, een
afspraak heeft gemaakt om van gedachten
te wisselen over het gevolg van eventuele
verminderingen van de omvang van de
strijdkrachten in Europa. De president
verklaarde, dat de strijdkrachten zullen
worden „gestroomlijnd". Hij zei echter
geen geloof te hechten aan verhalen over
een vermindering van de Amerikaanse
strijdkrachten.' -■
Niet-militair
De NAVO-raad heeft zijn goedkeuring
gehecht aan een program voor culturele
uitwisseling ter uitbreiding van de niet-
militaire samenwerking tussen de aange
sloten landen, zo heeft het Amerikaanse
departement van Buitenlandse Zaken be
kend gemaakt. Op grond van dit plan zul
len op basis van uitwisseling studiebeurzen
van twee maanden tot een jaar worden
verleend, waardoor de betrokkenen zich op
economisch, politiek, sociaal, cultureel en
wetenschappelijk gebied kunnen specialise-
sen. De beurzen zullen worden verstrekt
door een commissie van vooraanstaande
personen.
(Van onze correspondent in Bonn)
Bondskanselier Adenauer blijft een lastig
heer. Hoewel hij een vakantie van ettelijke
weken op de Bühlerhöhe in het Zwarte
Woud doorbrengt, geeft hij geen ogenblik
de teugels van de regering en van zijn
partij uit handen. Hij slaat alle gebeurte
nissen met de grootste belangstelling gade,
onophoudelijk zijn koeriers tussen Bonn
en de Bühlerhöhe onderweg en de tele
foonlijnen zijn veelvuldig in gebruik.
Adenauer die zeer autoritaire opvattingen
huldigt, is er hoogst verontwaardigd over
dat leden van zijn regering en vooraan
staande figuren uit zijn partij anders over
sommige toestanden en problemen denken
dan hij en dat zij bovendien de moed
hebben daar in het openbaar voor uit te
komen. Hij heeft laten weten dat het daar
mede uit moet zijn. Als voorzitter van de
C.D.U. heeft hij de voornaamste leden van
zijn partij verzocht zich in zijn afwezig
heid niet uit te laten over actuele politieke
vraagstukken voordat het bestuur van de
partij zulks officieel heeft gedaan.
De bondsdag-afgevaardigde, dr. Lenz,
die een paar jaar staatssecretaris in de
bondskanselarij is geweest, heeft Ade
nauers misnoegen opgewekt omdat hij
openlijk heeft verklaard dat hij het niet
eens is met Adenauer en met de meerder
heid van de partij, en dat volgens hem een
militaire diensttijd van twaalf maanden
wel voldoende is. Hoewel de wet op de
militaire dienstplicht reeds is aangenomen,
heeft men nog altijd niet kunnen vaststel
len hoe lang de dienstplichtigen onder de
wapens moeten komen. De meningen hier
over lopen nogal uiteen, ook in Adenauers
eigen partij. Achter dr. Lenz en dr. Jager,
een van de vice-presidenten van de Bonds
dag, staan veertig tot vijftig afgevaardig
den, allen lid van Adenauers partij. De
C.D.U. heeft haar standpunt nog niet vast
gelegd, maar zij wijst er in haar perspubli-
katies wel op dat de Verenigde Staten
blijkbaar aan een militaire dienstplicht van
twee jaar vasthouden. Zij maakt daaruit
op dat Westduitsland zich een zo korte
tijd als twaalf maanden niet kan veroor
loven. Men kan niet van anderen ver
wachten dat zij Westduitsland zullen ver
dedigen als de bewoners van dit land er
zelf minder voor over hebben.
Als men overigens een diensttijd van
een jaar zou invoeren, zouden de plannen
van het Westduitse ministerie van Defensie
in de war lopen.
De socialistische partij heeft de C.D.U.
verzocht, voor een dienstplicht van een
jaar te stemmen en ook de Vrije Democra
ten, en de Vluchtelingenpartij vinden dat
een jaar genoeg moet zijn. De Oostduitse
regering stelt jeugdige Westduitsers, die
niet de kans willen lopen voor dienstplicht
te worden opgeroepen, in de gelegenheid
in Oostduitsland te komen werken.
LUXEMBURG (BELGA) - Franse, West
duitse en Luxemburgse deskundigen heb
ben op het ministerie van Buitenlandse
Zaken van het groothertogdom Luxemburg
hun besprekingen over de kanalisatie van
de Moezel hervat. Belgische waarnemers
woonden de vergadering bij.
De afgevaardigden van de drie oever-
staten van de Moezel hebben aan de sub
commissie van deskundigen voor tarieven
opdracht gegeven de berekening te vol
tooien van de compensatie, die Luxemburg
verlangd voor de verzwakking van de con
currentiepositie van zijn metaalindustrie.
Deze subcommissie zal de cijfers vandaag
aan de bijeenkomst der afgevaardigden
voorleggen.
Luxemburg eist dat de gelijkheid der
concurrentievoorwaarden van de Lotha-
ringse industrie, die door het kanaal aan
zienlijk op de vervoerskosten zal kunnen
besparen, en van de Luxemburgse in
dustrie, die op 40 kilometer afstand ligt
van de dichtst bijzijnde haven aan de ge
kanaliseerde Moezel, gehandhaafd zal
blijven.
ADVERTENTIE
Nieuwe heerlijke smaak!
De verrukkelijke peper-
muntsmaak vinden ook
de kinderen erg lekker.
Nieuw actief schuim!
Het zuivere, werkzame
Ir:*? schuim houdt Uw mond
fris en gezond.
Nu kan iedereen zich Colgate veroorloven. .rvi-il-ap»
COLGATE DE MEEST VERKOCHTE TANDPASTA TER WERELD
DONDERDAG 9 AUGUSTUS
Minerva: „Rear-Window", 18 jaar, 8.15 uur.
Rembrandt: „Sissi", alle leeft., 7 en 9.15 uur.
Luxor: „Davy Crockett", 14 jaar, 7 en 9.15
uur: Lido; „Sun valley Serenade", alle leeft.,
1 en 9.15 uur. Frans Hals: „Het monster van
de zeebodem", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Roxy:
„De schaduw van Zorro", 14 jaar, 7 en 9.15
uur. Palace: „The Goldrush", alle leeft., 7
en 9.15 uur. Studio: „Phffft", 18 jaar, 7 en
915 uur. Zuiderkapel: 8 uur, H. van de
Brink spreekt over: „Knechten of zonen?".
VRIJDAG 10 AUGUSTUS
Minerva: „Desiree", alle leeft., 2.30 en 8.15
uur. Rembrandt: 10.30 uur, Montagne's
jeugdvariété. „Sissi", alle leeft., 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Luxor: 10.30 uur, Gezelschap Adrie
van Oorschot, „Davy Crockett", 14 jaar, 2,
7 en 9.15 uur. Lido: „Safari", 18 jaar, 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Koning der ma
nége", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Roxy:
„Geef hem de ruimte", alle leeft.,, 2.30, 7
en 9.15 uur. Palace: 10.30 uur, „Sjors van de
Rebellenclub". „Moeder wat een klap", alle
leeft., 2 en 4.15 uur. „De fiere verleider", 14
jaar, 7 en 9.15 uur. Studio: 10.30 uur, Va
kantieprogramma „Phffft", 18 jaar, 2.15, 7
en 9.15 uur. Grote Kerk: 8 uur, Orgelcon
cert door Feike Asma. Vleeshal-theater: 8
en 9.30 uur, „Das kabinett des Dr. Caligari".
(Van onze correspondent in Brussel)
De Belgische regering heeft bondskanse
lier Adenauer van West-Duitsland uitge
nodigd in de herfst een bezoek aan België
te brengen. Het zal Adenauers eerste offi
ciële bezoek aan dit buurland zijn. Te Bonn
en te Brussel zijn reeds onderhandelingen
gaande over drie grote problemen en een
tiental kleinere punten. Er is onder meer
sprake van een oplossing voor het vraag
stuk der grenscorrecties, vervolgens van
het ondertekenen van een Belgisch-Duits
cultureel akkoord en van een fiscale over
eenkomst ter vermijding van dubbele be
lasting. In het vraagstuk der grenscorrec
ties stelt de Belgische openbare mening
niet veel belang. Wanneer de enkele Duitse
grondgebieden voornamelijk bossen en
enkele landgoederen aan Duitsland zou
den worden teruggegeven, zou de Belgische
publieke opinie hierdoor allerminst ge
schokt zijn, aldus luidt het advies van en
kele bevoegde waarnemers. België heeft
overigens afgezien van de meest belang
rijke delen van de geannexeerde gebieden,
namelijk de grote grensdorpen Miitzenich
en Rötgen.
In bevoegde kringen wordt er op gewezen,
dat de Belgisch-Duitse betrekkingen op het
ogenblik zeer bevredigend zijn. Er is zelfs
op menig gebied een voorbeeldige samen
werking. Op de conferentie voor de Euro
pese integratie te Brussel is gebleken dat
de Belgische en Duitse standpunten vaak
overeen stemden, terwijl de verlaging van
de Duitse invoerrechten in Brussel met
vreugde is begroet. Voor de Benelux-lan-
den is het van zeer grote betekenis, dat ook
een groot land een laag douane-tarief heeft
ingevoerd. In het algemeen wordt de oplos
sing van de hangende Duits-Belgische pro
blemen nog voor het vredesverdrag met
Duitsland tot stand komt beschouwd als
een bewijs van de levensvatbaarheid van
de Europese gedachte. België is twee maal
in een kwart eeuw door Duitse imperia
listische legers overrompeld. Maar men
heeft in Belgische regeringskringen de in
druk, dat er met kanselier Adenauer een
ernstige kans op een vredeslievende Euro
pese opbouw bestaat en die kans moet
worden aangegrepen.
Ned. Herv. Kerk
Bedankt voor Ouderkerk aan de IJsel A.
G. Haring te Loon op Zand.
Geref. Kerken
Beroepen te Zuid'hom B. van Oeveren
te Vries.
Geref. Kerken ond. art. 31 K.O.
Beroepen te Smithvilile Ontario-Canada)
(2e maal) L. Moes te Zalk en Veecaten.
Geref. Gemeenten in Ned.
Beroepen te Rijssen dr. C. Steenblok te
Gouda.
„Wel een verschil met vroeger" zeiden
de oudgedienden van 't garnizoen Ede,
toen men hun de modernste wapens
demonstreerde.
Het Amerikaanse ministerie van Land
bouw heeft medegedeeld dat tussen de
Verenigde Staten en Nederland een over
eenkomst is ondertekend welke voorziet
in de levering van ongeveer, 1800 balen
Amerikaanse katoen, welke Nederland in
guldens zal betalen.
Volgens deskundigen bedraagt de waarde
van deze partij 275.000 dollar. De overeen
komst is de eerste met Nederland volgens
de wettelijke bepalingen welke Amerika
toestaat overbodige landbouwvoorraden
van de hand te doen tegen buitenlandse
valuta. Het aantal landen waarmee de Ver
enigde Staten thans dergelijke overeen
komsten hebben gesloten, bedraagt 28.
De aflevering van de katoen zal door
particuliere firma's geschieden.
In Ede is ter gelegenheid van het 50-jarig
bestaan van het garnizoen een reünie ge
houden van oud-militairen, die in de af
gelopen halve eeuw in Ede in garnizoen
gelegen hebben. Meer dan 500 reünisten
uit al'le delen van het land werden in de
Friso-kazerne ontvangen. Er waren 21 ve
teranen bij, die in 1906 als infanterist de
intocht in Ede meegemaakt hadden. De
oudste reünist was de 85-jarige oud-adju
dant Ubaghs uit Arnhem van de lichting
1888.
Bij de reünisten was ook de demissio
naire minister van Oorlog en van Marine,
ir. Staf, die in Ede is geboren en die in zijn
geboorteplaats heeft gediend. Hij bracht
het toen tot korporaal bij de zware mitrail
leurs.
Tot besluit van de dag is een défilé ge
houden. Lichting na lichting, de oudste
voorop, trok voorbij het podium, waarop
ir. Staf de eerbewijzen van zijn mede
reünisten in ontvangst nam.
In het openluchttheater was tevoren het
geschenk van de burgerij aan het jubileren
de garnizoen aangeboden: instrumenten
voor het op te richten militaire muziek-
korps.
Twintigduizend Oostduitsers naar
West-Duitsland gekomen
FRANKFORT AAN DE MAIN (Reuter/
U.P.) Bijna twintigduizend Oostduitsers
zijn naar de bondsrepubliek gekomen om
de zevende jaarlijkse bijeenkomst van de
Duitse Evangelische kerk in Frankfort aan
de Main bij te wonen.
Ongeveer vijftienduizend van hen waren
in het bezit van geldige reispapieren, de
rest kwam illegaal over de grens. De ope-
ningsdienst, die geleid werd door dommee
Martin Niemöller, werd door zestigduizend
personen bijgewoond.
De jaarlijkse bijeenkomsten van de
Evangelische Kerk, die beurtelings in Oost
en West-Duitsland worden gehouden, zijn
de enige gelegenheden waarbij politici uit
de beide delen van Duitsland elkaar ont
moeten.
Onder de deelnemers aan de openings
godsdienstoefening bevonden zich bonds
president Heuss en de voorzitter van de
Bondsdag Gerstenmaier. Bondskanselier
Adenauer zond telegrafisch zijn groeten en
sprak de hoop uit, dat ook deze „Kirchen-
tag" het christelijke front in Duitsland zou
versterken en verbreden.
Uit Oost-Duitsland waren de voorzitter
van de Volkskamer, Dieckman, de voorzit
ter van de C.D.U. in Oost-Duitsland
en plaatsvervangend minister-president
Nuschke, de voorzitter van de landen-
kamer, Bach, gekomen. De Oostduitse po
litici nemen aan de kerkendag als leden
van de Evangelische kerk" deel.
Ongeveer drieduizend vertegenwoordi
gers van Evangelische kerken uit Schot
land, Tsjechoslowakije, Polen, Roemenië,
Joegoslavië, Oostenrijk, de Verenigde Sta
ten, Nederland, Hongarije, Denemarken,
Luxemburg, India, Frankrijk, Finland,
Griekenland, Zwitserland, Engeland, Afri
ka, Ierland, Japan en Spanje zijn versche
nen. Het motto van deze kerkendag is:
„Laat u met God verzoenen".
Dit onderwerp wordt besproken in zes
discussiegroepen: verzoening binnen de
kerk, verzoening binnen het gezin, de
kerk en politieke verantwoordelijkheid, de
kerk en het economisch leven, de kerk en
het leven op het platteland, de kerk in de
grote stad.
