€sso
Antiekbeurs overzicht van
oude kunst in alle tijden
Bunno op zoek naar Luilekkerland^)
De tweede oorbel"
neon
APPARATENFABRIEK „LUXOR"
Al et Esso
bent U beter uit
FEUILLETON
4
Acht miljoen gulden in Het Prinsenhof'
Voor goede en
duurzame vloeren
EDELHOUT
vloeren
Tweede internationale
persfototentoonstelling
Polio in Noord-Limburg
niet verontrustend
Hulp aan destijds in
Oostenrijk vervolgden
Tank met zestien ton stook
olie in brand
KWALITEITS transformatoren
Eindhoven heeft een
nieuw station
Nederlandse vrouwen
terug uit Egypte
Het is er volkomen rustig"
Vlaardingse trawler na
stranding weer vlot
Actrice Nel Oosthout naar
festival van Edinburgh
Adres tegen verdere
snelheidsbeperking
voor bromfietsen
Dominee" met strafblad
Geld van een invalidenbond
verduisterd
Obligatielening van
Noordholland
UIT ANDERE BLADEN
Indonesië houdt zich niet
aan eens gegeven woord
Kerkelijk Nieuws
door Hans Martineit
ZATERDAG 11 AUGUSTUS 1956
In „Het Prinsenhof" van Delft is donderdagavond opnieuw een „Oude Kunst en
Antiek Beurs" geopend. In de vele kamers, waar Willem de Zwijger meer dan vier
honderd jaar geleden leefde, hebben achtentwintig Nederlandse verzamelaars van
kunstschatten uit alle tijden voor de achtste keer hun collecties gerangschikt in glazen
vitrines en langs de hoge statige wanden. Zij hopen, dat er kopers komen en zij hopen,
dat er kopers wegblijven. Het zijn vreemde mensen, die antiquairs. Verzameldrift,
handelsgeest, zin voor het curieuze, voor het bijzondere, historische belangstelling en
een dikwijls feilloze intuïtie hebben van hen de beste meestal niet-academisch ge
vormde kunsthistorici gemaakt, die ons land kent. Zij reizen hun leven lang de
wereld af op zoek naar voorwerpen, die getuigen zijn van iedere periode in het ver
leden. Sommigen geven de voorkeur aan oude schilderijen of aan sculpturen, de aan
dacht van anderen is gericht op sieraden, die hun diensten hebben gedaan in rijke vor
stenhoven, of antieke meubels, aardewerk of zilver. Sommigen hebben in het geheel
geen uitgesproken voorkeur, of beter gezegd, hebben een voorkeur voor alles uit
alle tijden van kunsthistorische waarde. In achtentwintig zalen staan, liggen en han
gen nu voor een tijd van drie weken de stukken, die jaar op jaar de belangstelling
trekken van duizenden en nog eens duizenden uit vele landen. Oók kopers, die hun
verzamelingen willen verrijken. Deze stukken vertegenwoordigen samen een waarde
van ongeveer acht miljoen gulden. De verzamelaars willen ze graag verkopen omdat
ze hen een stukje rijker maken, en ze willen ze graag houden omdat dat bezit ervan
de beloning is van hun speurderswerk. Deze wetenschap verleent een beurs als deze
ieder jaar weer een bijzonder karakter.
Het is ondoenlijk allemaal op te schrij
ven wat hier aan kostbaarheden te vinden
is, zoals het niet mogelijk is om alles te
hebben gezien en gekeurd op één enkel?
dag. We zullen slechts een aantal indruk
ken geven, opdat de lezer enigszins een idee
krijgt.
De nagedachtenis aan Rembrandt wordt
ook hier in ere gehouden. De firma P. de
Eoer heeft aan zijn collectie drie reeds ver
kochte Rembrandts toegevoegd. Het zijn de
„Aanbidding der koningen", een paneeltje
„De twee filosofen" en een studie van een
Christuskop. Rembrandt zelf was een ver
woed verzamelaar en men heeft het pas
send geacht deze stukken in het Rem-
brandtjaar te plaatsen. Premsela en Ham
burger beschikt als gewoonlijk over een
gesorteerde hoeveelheid zilver uit de laat
ste vijf eeuwen. Daartoe behoort de aan
beide zijden met parelmoer ingelegde sier-
schaal uit de zeventiende eeuw, een prach
tig blad van Adam van Vianen, uit 1624,
dat reeds op de openingsavond door het
Rijksmuseum is aangekocht en een Ita
liaanse gouden miskelk, gesigneerd Jo
hannes de Agono. Dit is een bijzonderheid
aangezien er zeer weinig miskelken uit die
eeuw met signatuur bekend zijn. Voorts
een aantal fraaie drinkbekers, die in het
begin der achttiende eeuw door de Gronin
ger Willem de Booser werden vervaardigd.
Van deze zilversmid is bekend, dat hij uit
sluitend drinkbekers heeft gemaakt. Mis
schien houdt zijn naam verband met het
Engelse woord „boozer", waarvan de let
terlijke vertaling immers luidt „drinke
broer". We zien ook een gouden beker van
Jan Lankhorst uit het jaar 1733, die
hierbij is afgebeeld. Aan deze beker is een
aardige historie verbonden. In 1677 werd
een Hollandse kapitein Tyloos door de re
gering uitgezonden om koning Christiaan
V van Denemarken te helpen bij een zee
slag tegen de Zweden in de Spnt. Christiaan
schonk Tyloos als dank voor zijn hulp een
penning. Wat hiermee verder gebeurde
vermeldt een inscriptie op de beker: „Toen
Tyloos Neerlandsch held met Mannenmoed
bezielt De Sweedsche Schepen had ver
overt of vernielt Schonk hem de Deense
Vorst tot roem van dit gevecht Een gouden
Penning aen een Keeten vast gehecht. De
Penning ziet gij hier de Keeten is ontslaekt
Zo dat nü van dit goud dees Beker is ge-
maekt". De firma etaleert hierbij de origi
nele rekening van de goudsmit. Zilver is
bij vele andere standhouders in bezit,
waarvan Morpurgo wel apart dient ge
noemd.
Antieke kostbaarheden van geheel an
dere soort vindt men vooral bij Jacques
Schulman een Amsterdamse penning
handelaar van wereldnaam die evenals
vorige jaren twee vitrines toont met Ro
meinse en Griekse munten, daterend uit de
derde en vierde eeuw voor Christus en
Grieks aardewerk. A. Vecht toont ook
zeldzame stukken, waaronder Louristan-
en Ordisbronzen, daterend uit tweeduizend
voor Christus. Hierbij bevindt zich ook Sy-
risch, Romeins, Egyptisch en Frankisch
glaswerk, dat prachtig bewaard is geble
ven. De eeuwen hebben er slechts in elkaar
overlopende kleuren op aangebracht,
blauw, geel, rood, groen, bruin, in alle tin-
ADVERTENTIE
U A ADI CM ZIJLSTRAAT 96
MAAKLcfVI TELEF.: 20340
Een gouden beker met een bijzonder
verleden.
ten. In vele stands treft men Chinees por
selein, zowel Oostaziatisch als Europees.
Men krijgt een interessant beeld van de
wisselwerking, die er heeft plaats gehad
tussen deze beide werelddelen. In de zes
tiende eeuw is de wederzijdse beïnvloeding
vorm gaan aannemen. In Europa werd
blank Chinees porselein ingevoerd, dat
daarna door Europese handelaars van ver
sieringen werd voorzien. Dit was goedkoper
dan Chinees porselein, dat in China al
een bewerking had ondergaan. Europeanen
hebben later ook opdrachten gegeven aan
Chinese kunstenaars, toen de belangstel
ling. voor Chineqs, porselein was uitge
groeid tot een cultus. Merkwaardig is, da-
de Chinezen hierbij een scherp onderscheid
hebben weten te bewaren tussen handels
waar en kunstvoorwerpen. Zij bleven por
selein vervaardigen dat niet voor de ex
port was bestemd. Deze stukken verlieten
China niet en behielden hun oorspronke
lijke kenmerken.
Dit zijn slechts enkele aanduidingen in
de omvangrijke collecties. Er is meer te
noemen, veel meer, dat evenzeer de aan
dacht zal hebben van vele kunstliefheb
bers. Wij willen ons echter hoeden voor
verdere opsomming van feiten. Deze taak
was aan de samenstellers van de catalogus,
die het moet gezegd bijzonder ver
zorgd is uitgevoerd. Iedere zaal legt een
stuk historie bloot. Een bezoek aan deze
schatkamers van het verleden kan ieder
een warm aanbevolen worden. Mogen wij
een waarschuwing geven aan allen, die
graag van alles willen genieten? Men doet
er goed aan vóór een bezoek ongeveer
vast te stellen wat men in het bijzonder
wil bekijken: zilver of brons, ceramiek of
porselein, tapijten of meubelstukken, glas
werk of juwelen. Want niemand wensen
wij de hoofdpijn, die onvermijdelijk moest
volgen op onze ongeorganiseerde dwaal
tocht door het labyrint van „Het Prinsen
hof".
De beurs is geopend op alle werkdagen
van 10 tot 17.30 uur, op zondagen van 13
tot 17.30 uur en bovendien op dinsdag- en
donderdagavonden van 19 tot 22 uur.
Er zijn al enkele belangrijke aankopen
gedaan. Zo is een fraaie gemodelleerde
madonna met kind, uit Utrecht begin vijf
tiende eeuw, vervaardigd van pijpaarde
verkocht aan het Utrechts Museum. De
prachtige Christuskop, geschilderd door
Rembrandt, is doorverkocht naar particu
lier bezit en blijft in Nederland, terwijl een
zware verguldzilveren wijnkoeler is aan
gekocht door het gemeentemuseum in Den
Haag.
Van 24 november tot 10 december
Welke foto zal dit jaar „de beste pers
foto ter wereld" worden? Een internatio
nale jury zal dit uit honderden inzendingen
te beoordelen krijgen, wanneer op 24 no
vember in gebouw Arti et Amicitise te
Amsterdam door de Nederlandse Vereni
ging van Journalisten te Den Haag de
tweede internationale persfototentoonstel
ling is geopend. Voor de eerste maal zal
het publiek op deze tentoonstelling, die
tot 10 December geopend zal blijven, ook
persfoto's te zien krijgen uit landen ach
ter het ijzeren gordijn, want tot de vijf
endertig landen, die reeds een uitnodiging
tot deelneming hebben geaccepteerd, zijn
ook Rusland, Hongarije, Joegoslavië en
Polen Ook uit de Verenigde Staten zullen
persfotografen hun beste produkten in
zenden en meedingen naar de prijzen met
een totale waarde van vijfduizend gulden.
De tentoonstelling zal onderverdeeld zijn
in drie categorieën: nieuws, sport en re
portage. Het ligt in de bedoeling van de
organiserende vereniging de expositie na
afloop over te brengen naar andere steden,
indien daarvoor bij de gemeentebesturen
of andere instellingen althans belangstel
ling blijkt te bestaan.
In he ziekenhuis te Venlo zijn thans
veertig patiënten opgenomen bij wie zich
verschijnselen van kinderverlamming heb
ben voorgedaan. In dit ziekenhuis zijn alle
gevallen geconcentreerd uit Noord-Lim
burg. De meeste patiënten komen uit het
gebied VenloBlerickTegelen. Er zijn
4 volwassenen bij; de meeste patiënten zijn
beneden de veertien jaar. De ziekte heeft
geen kwaadaardig karakter, zodat de
situatie in de streek niet verontrustend
wordt geacht.
Een fonds, gesticht door de Oostenrijkse
regering, zal tot juni 1957 personen regis
treren, die tussen maart 1933 en 8 mei
1945 om politieke redenen in Oostenrijk
vervolgd werden. Tot hen behoorden ook
vluchtelingen, die zich in Nederland ves
tigden. Hoeveel er daarvan zijn, is nog
onbekend. Het fonds heeft de hulp van
de Oostenrijkse legaties en consulaten in
geroepen om bij het registratiewerk be
hulpzaam te zijn.
De hulpverlening is niet alleen bestemd
voor personen, die tijdens het Hitlerregime
vervolgd werden en al of niet vluchtten,
doch evenzeer voor hen. die tijdens het
regime van Dolfuss en de acties van prins
Starhemberg in moeilijkheden kwamen.
Op het industrieterrein te Nijmegen is
vrijdag een tank met zestien ton stookolie,
die naast een fabriek van isolatiemateriaal
lag, door onbekende oorzaak in brand ge
raakt. Een arbeider van de fabriek, die
probeerde de vlammen met een blusappa-
raat te doven,'slaagde daarin'nïë't en liep
vrij ernstige brandwonden op. De inmid
dels gearriveerde brandweer wist na enige
tijd het vuur te blussen.
De olietank lag tegen een buitenmuur
van de fabriek, die door de hitte werd ont
zet.
ADVERTENTIE
SPAARNE 34hoekDam5lr.
HAARLEM TEL.15756
ADVERTENTIE
ventilatoren
v v eiectro-motoren
leveren wij vlug en concurrerend
Korte Poellaan 23 Haarlem Tel. 12305
De president van de Nederlandse Spoor
wegen, dr. ir. F. Q den Hollander, heeft
vrijdagmiddag het nieuwe stationsgebouw
te Eindhoven oficieel geopend. De burge
meester van Eindhoven, mr. H. A. M. T.
Kolfschoten, noemde bij deze gelegenheid
het nieuwe station een stedebouwkundige
en architectonische aanwinst voor Eind
hoven en bracht hulde aan de architect
van de Nederlandse Spoorwegen, ir. K.
van der Gaast, die bij deze ingebruikne
ming van zijn jongste schepping zijn 33-ste
verjaardag vierde.
Namens de Kamer van Koophandel en
Fabrieken voor Oost-Brabant feliciteerde
de voorzitter, de heer A. Kersten, de Ne
derlandse Spoorwegen. Ir. P. Philips sprak
namens de Eindhovense fabrikanten, die,
naar hij zei, zeer tevreden zijn met het
nieuwe station. Hij bood een reliëf aan,
dat door de Larense beeldhouwer Willy
Mignot werd gehakt in de met natuur
steen beklede uitbouw van het hoofdge
bouw van het station.
Namens de Vereniging voor Vreemde
lingenverkeer bood de voorzitter, de heer
J. Dentenier, zes stadsvlaggen aan, die in
het vervolg bij feestelijke gelegenheden
naast zes nationale dundoeken aan de py
lonen voor het nieuwe station zulen wap
peren.
Dr. ir. den Hollander sprak een woord
van dank en hees, terwijl vier diesello
comotieven hun klagend signaal lieten
horen, de nationale driekleur in de 26 meter
hoge toren, die naast het hoofdgebouw van
het station werd gebouwd.
Vrijdagavond om negen uur zijn met het
lijntoestel van de K.L.M. uit Cairo de eerste
vrouwen en kinderen teruggekomen van
Nederlandse eployé's, die voor Nederlandse
bedrijven in Egypte werkzaam zijn.
„Het is in Egypte volkomen rustig", ver
telde mevrouw H. Dokter—Van Rijn. wier
man als aannemer in dienst is van Werk
spoor en voor deze firma in Suez werk uit
voert bij de Anglo Egyptian Oil Fields Ltd.
„Zowel de directies van de B P.M. als die van
Werkspoor hebben de Nederlandse employe's
geadviseerd hun vrouwen en kinderen ze
kerheidshalve naar Nederland terug te
sturen. Men kan nooit weten wat er gebeurt
iridé "Sue'zkanaalkWëstie".
Er zijn slechts weinig Nederlanders bij de
Shell in Suez werkzaam. Zij allen hebben
hun vrouwen en kinderen naar Nederland
teruggestuurd.
In het vliegtuig zaten ook Britse vrouwen
en kinderen. Zij reisden korte tijd later door
naar Londen.
Mevrouw J. van Leeuwen, die met drie
kinderen uit Egypte terugkeerde zei dat men
van de opschudding, die de naasting van het
Suezkanaal in de gehele wereld teweeg had
gebracht, weinig had gemerkt. In Suez was
het werk gewoon doorgegaan.
PIANIST MARINUS FLIPSE
GEOPEREERD.
De pianist Marinus Flipse die maandag-
in het Rotterdamse ziekenhuis „Eudokia"
is geopereerd wegens accute blindendarm-
ontsteking is aan de beterende hand.
Drie dagen lang hakte Bunno hout, van de vroege morgen tot het ondergaan van
de zon. Het viel hem helemaal niet mee en hij moest nu en dan wat rusten, omdat
het soms leek, of zijn armen lam waren van dat zware werk.
Maar hij gaf de moed niet op. Hij wist, wat hij beloofd had en dat wou hij nakomen
ook; en hij wist ook, dat dit de enige manier was om in Luilekkerland te komen.
Dus pakte hij dan maar weer stevig aan, sloeg al het hout klein en stapelde dat
netjes op achter de schuur
De 179 ton metende trawler „Hendrika
en Adriana" van de n.v. zeevisserij en
haringhandel v./h. Averboom te Vlaar-
dingen is vrijdag in dichte mist op de rot
sen gelopen toen het de haven van Sun
derland wilde binnenlopen. Het vaartuig
ging naar deze haven aan de Engelse oost
kust omdat een lid van de bemanning me
dische hulp nodig had.
Zes uren later, bij hoog water, is de
„Hendrika en Adriana" vlotgetrokken. Het
vaartuig had blijkbaar geen schade opge
lopen. Het is naar Vlaardingen opgestoomd
zonder eerst de haven van Sunderland te
zijn binnengelopen.
De declamatrice en solotoneelspeelster Nel
Oosthout heeft de vererende uitnodiging
ontvangen om op het festival van Edin-
burg te komen optreden. Zij zal daar in
het „Gateway"-theater tien voorstellin
gen geven, waarbij zij „St. Joan" en „De
onsterfelijke dwazen" ten tonele zal bren
gen. Nel Oosthout vertrekt op 16 augustus
van Schiphol. Haar eerste voorstelling in
Edinburg is op 20 augustus. Het ligt in de
bedoeling dat de actrice ook nog indien
mogelijk een voorstelling in Londen zal
geven. Op 9 september zal Nel Oosthout
in Berg en Dal voor de vereniging „Hu-
man relations" een voordracht van Shaw's
„St. Joan" geven.
Het bestuur van de Koninklijke Neder
landse Motorrijders Vereniging en het
hoofdbestuur van de Nederlandse Brom
fiets Bond, hebben zich in een brief aan de
minister van Verkeer en Waterstaat uitge
sproken tegen een onlangs geopperd denk
beeld de maximum-snelheid voor brom
fietsen die onlangs op 40 km per bepaald,
verder terug te brengen tot 20 km per uur.
De besturen betogen dat het niet de te
grote snelheid is, welke de meeste onge
vallen veroorzaakt, maar veeleer een groot
gemis aan verkeerskennds. De besturen van
beide bonden zijn van mening dat het niet
aangaat, alleen de bromfietsers te ver
plichten zich aan het overige verkeer aan
te passen. Ook de wielrijders zullen reke
ning moeten houden met het feit dat er
reeds meer dan een half miljoen bromfiet
sers zijn, die recht hebben op hun plaats
in het verkeer. De beide bonden verzoeken
de minister zodanige maatreglen te doen
nemen dat bij de fietsers meer begrip ont
staat voor de krachtens artikel 20 van het
Wegenverkeersreglement op hen rustende
plicht, alleen naast elkaar te rijden, als
daardoor het verkeer niet in gevaar wordt
gebracht of belemmerd. De beide bonden
beschouwen de snelheidsbeperking tot 40
km als een bijdrage tot grotere veiligheid
van het verkeer en stemmen er volkomen
mee in. In een verdere verlaging van de
snelheidsgrens zien zij echter een groot
gevaar voor het economische gebruik en de
technische ontwikkeling van de bromfiets.
w
Een 28-jarige winkelier uit Amsterdam,
T. A. van B., die door zijn medewerkers
„dominee" werd genoemd, omdat hij ds.
voor zijn naam zette, had als voorzitter
van een invalidenbond enige tijd het pen
ningmeesterschap waargenomen en toen
een rekening van 117.voor voldaan
getekend, die nog niet was betaald. Daar
om heeft hij wegens verduistering terecht
gestaan voor de Amsterdamse rechtbank,
waar een vinnige penningmeesteresse een
boekje over de „dominee" wilde opendoen,
hetgeen echter niet werd toegestaan.
„Ik heb mijn uiterste best gedaan om de
bond tot een goed werkende organisatie op
te bouwen. Helaas heb ik gefaald" zei de
verdachte.
„U hebt alles veel te veel alleen gedaan
en u had veel te weinig contact met de an
dere bestuursleden'" verweet de rechter
hem.
De officier van Justitie noemde de ver
duistering van bondsgelden een zeer ernstig
delict, vooral doordat verdachte heeft ge
tracht vertrouwen te wekken als dominee,
hoewel hij een strafblad heeft met vier
veroordelingen met totaal twee jaar gevan
genisstraf en de proeftijd van een vorig
vonnis nog niet geëindigd was. Rekening
houdend met de mogelijkheid dat deze
straf in een onvoorwaardelijke zal worden
omgezet, eiste de officier zes maanden ge
vangenisstraf.
De rechtbank zal op 17 augustus vonnis
wijzen.
Binnenkort kan de uitgifte verwacht
worden van een 4 1/4 percent dertigjarige
obligatielening groot f 10.000.000 ten laste
van de provincie Noord-Holland.
GENÊVE (ANP) „Dit is het einde
van de laatste illusies, die Nederland nog
kan hebben over de mogelijkheid tot het
onderhouden van correcte betrekkingen
met zijn voormalige kolonie", aldus oor
deelt het blad „Tribune de Genève" over
het niet betalen van de Indonesische schul
den aan Nederland, „en dat zal voor het
land smartelijker zijn dan de financiële
wonde, die niet dodelijk is". De kwestie
van de Indonesische schulden is volgens
het blad geheel verschillend van de meer
en meer gebruikelijke methode van pas
onafhankelijk geworden landen om de
hand te leggen op buitenlandse investe
ringen uit hun koloniale tijd.
„Deze schulden zijn erkend en aanvaard
door een souverein geworden regering. Bo
vendien zijn zij voor een deel gemaakt om
de wederopbouw en de economische ont
wikkeling van Insulinde mogelijk te ma
ken. Om die reden kunnen de in Nederland
opgenomen leningen beschouwd worden
als een daad van samenwerking tussen een
Europese, economisch ontwikkelde staat en
een onderontwikkeld land. Het besluit van
Djakarta schijnt dan ook te bewijzen, dat
het onmogelijk is, vertrouwen te hebben
in het woord van de Indonesische regering
en dat de door het buitenland tot haar be
schikking gestelde kapitalen onherroepelijk
verloren zijn voor hen, die op dat woord
hebben gebouwd".
„Op dat tijdstip, waarop men in het
Westen de steun aan onderontwikkelde
landen eindelijk rekent tot de fundamen
tele verplichtingen van rijke landen, op
een tijdstip, waarop die steun in een
nieuwe geest wordt georganiseerd, en men
overal probeert hem los te maken van elke
imperialistische bijgedachte, is het door
Indonesië geschapen precedent wel bijzon
der hinderlijk. Door het vertrouwen, zon
der hetwelk daadwerkelijke hulp niet
denkbaar is, te vernietigen, dreigt dit pre
cedent dit werk, waarvan de onderontwik
kelde landen de vruchten moeten plukken,
volkomen te verlammen".
Ook immoreel
Gezien in het licht van de interna
tionale moraal acht het blad de Indonesi
sche actie niet minder betreurenswaardig.
Weliswaar zal men in Djakarta en bevrien
de hoofdsteden met recht kunnen zeggen,
dat de Europeanen zelden scrupules heb
ben getoond als het om hun materiële be
langen ging en zich dus moeilijk op hun
eigen deugdzaamheid kunnen beroepen,
„maar de Aziatische nationalisten, die de
gebreken van het Westen zo duidelijk zien
en zo graag voor zedemeester spelen, ge
dragen zich niet beter. De houding van
Djakarta toont dat aan. Wij zouden liever
hebben gezien, dat het het tegendeel had
bewezen", aldus de Tribune de Genève.
Ned. Herv. Kerk
Aangenomen naar Zuid-Zijpe: J. Rem
mers, vik. te Hoogeveen, die bedankte voor
Dreischor.
Aangenomen naar Rotterdam (vak.-dr.
J. J, Stam): dr. F. de Graaff te Apeldoorn.
Geref. Kerken
Beroepen te Sittard: Th. Rienks t«
Schoondijke.
Bedankt voor Heerlen (2e pred.pl.): J. A.
van Netten te Slootdorp.
Aangenomen naar Kampen (3e pred.pl.):
W. H. Melles te Wijhe.
Geref. Kerken ond. art. 31 K.O.
Beroepen te Neede-Eibergen: F. van Dijk
te Heerenveen.
Chr. Geref. Kerken
Aangenomen naar Huizen (N.H.): F.
Bakker, kand. te Goes, die bedankte voor
Doornspijk, St. Jansklooster, Leerdam, Op
perdoes, Overschie, Vianen en voor Ulrum.
Doopsgez. Broederschap
Beroepen te Aalsmeer: J. W. Sipkema te
Eindhoven-Breda.
De vermiste circusauto
In het bericht betreffende de vermiste
circusauto in ons blad van vrijdag wordt
abusievelijk gewaagd van het circus Alt-
hoff. Het gold hier het circus Boltini dat
tot en met woensdag voorstellingen in
Haarlem had gegeven en daarna naar
Alphen aan de Rijn op weg ging. De domp
teur van dit circus heet Althoff.
ADVERTENTIE
31)
Langzaam stond Van Akkeren op, borg
de brief als een kleinood in zijn porte
feuille. Misschien is de idee dat ik hem nog
eens zou kunnen gebruiken, al had ik er
tot zo even nog geen voorstelling van, wel
de onbewuste reden waarom ik hem niet
heb verbrand. Op zijn gezicht verscheen
een geniepig lachje. Hij pakte hoed en jas
en verliet de kamer. Ergens zou hij Dick
Loman wel opduikelen.
Adrie van Akkeren trof het. Hij vond
Dick Loman op zijn kamer, druk bezig met
het ontwerpen van een affiche. Rondom
lagen bonte vellen te drogen en de hele
werktafel maakte een fleurige indruk. Hij
keek op, toen Van Akkeren binnentrad en
wuifde hem naderbij, terwijl hij een stoel
voor hem leegmaakte.
„Mooi, amice, dat je opdaagt. Ik had
straks naar je toe willen gaan, maar eerst
moest ik dit werkstuk afmaken. Ze zitten
er op ons bureau om te springen. Zeg, er
is een kink in de kabel gekomen. In onze
kabel, bedoel ik. Die Beels, je weet wel,
jouw inspecteur, is zo even nog eens hier
geweest. Mij heeft hij weer niet thuis ge
troffen, helaas. Nou, schrik je geen
aap...." onderbrak hij zichzelf, toen hij
Adries ontsteld gezicht zag. „We moeten
alleen onze afspraak een beetje verande
ren. Een geluk bij een ongeluk, dat het
slechts anderhalf uur scheelt dat we samen
korter hebben gewandeld.
„Wat is er dan gebeurd? Vertel toch
eerst het belangrijkste," sneed Van Akke
ren hem ongedurig het woord af. Hij pro
beerde zich te beheersen. Dick kon en
moest natuurlijk niet weten wat er voor
hem op het spel stond.
„Nou, snap je het nog niet? Bij zijn twee
de bezoek heeft hij natuurlijk onze samen-
zweerster, mijn mevrouw Verhagen, de
waarheid ontfutseld. Ze was er compleet
van ondersteboven. Honderd keer heeft ze
zich bij me verontschuldigd. Je weet, dat
ze verschrikkelijk doof is. Gewoonlijk
merk ik pas later wat ze wel en wat ze
niet heeft verstaan. Bij zijn eerste bezoek
heeft ze gedacht, dat dat nu die kennis van
me was met wie ik die malle weddenschap
had afgesloten. Want zegt ze: namen ver
sta ik toch nooit. Daar let ik niet eens meer
cp. Ze was wel wat verbaasd, dat hij daar
na nog eens terugkwam en kon er zo gauw
geen touw aan vastknopen. Maar dit maal
heeft hij haar goed duidelijk gemaakt wie
hij was. Nou, je begrijpt, dat ze overstag
ging. Voor het eerst van haar leven met de
politie in aanraking! Ze was er helemaal
vol van. Nadat ze hem alles trouwhartig
had opgebiecht, was hij erg vriendelijk en
haar heel dankbaar geweest, heeft ze me
in alle gemoedelijkheid verteld. En verder
had hij nog willen weten, of ik haar had
verzocht bij navraag dat verhaal ten beste
te geven. Wat ze natuurlijk volmondig
heeft toegegeven. Nou zitten we wel enigs
zins met de gebakken peren, niet? Wat
moeten we er van maken?"
„Het is me wat moois!" Van Akkeren zat
met een diepe frons tussen zijn wenkbrau
wen en trommelde een roffel op het tafel
blad. Zijn hele plan viel in duigen. Inspec
teur Beels zou eerdaags wel tot krassere
maatregelen overgaan, nu zijn alibi aan
diggelen was. Hij wist het, verdorie, ook
niet meer. Hij schrok uit zijn gepieker op,
toen hij Dick hoorde zeggen:
„Je ziet er uit, alsof je helemaal in zak
en as zit. Iemand zou bijna kunnen gaan
denken, dat je er iets mee te maken
hadZijn stem klonk luchthartig, al
nam hij Adrie van Akkeren vorsend op.
„Ben je krankzinnig geworden? Wat haal
je in je hoofd? Hoe durf je? Je zou me
nogVan Akkeren zweeg ineens, zijn
handen trilden, zijn gezicht vertrok van
nauwelijks bedwongen onrust.
„Maar, beste kerel, wat ben je toch gauw
op je tenen getrapt? Het was natuurlijk
maar een grap. En je opwinding snap ik
nog minder. Het gaat toch maar om ander
half uur verschil? En dat zullen we op de
een of andere manier heus wel fixen."
Dick Loman zei het op kalmerende toon.
„Jij hebt gemakkelijk praten," zei
Adriaan onvoorzichtig.
je moest eens weten in wat voor een
onmogelijk parket ik zit, dacht hij. Zou hij
Dick in vertrouwen nemen? Dan moest hij
hem de ellendige geschiedenis van toen
ook vertellen. Nee-, dat ging niet. Dat Dick
Nels laatste brief niet had gelezen, was nu
wel evident. Dan zou zijn houding wel
anders zijn. Of kon hij zijn gevoelens en
gedachten nog beter verbergen dan hij
zelf?
„Wat deed je eigenlijk die zaterdagmid
dag op mijn kamer?" vroeg hij eensklaps.
„Je weet wel, toen Koosje naar het zieken
huis moest en je mijn Napoleon kwam
terugbrengen. Je zult je het gejammer van
mevrouw Moorman vast nog wel herin
neren."
Dick Loman keek hem verbijsterd aan.
Wat had dat er nou weer mee te maken?
„Nee, zo precies herinner ik me haar
jeremiades nou ook weer niet. Ik weet
daarentegen heel goed, dat ik op jou heb
zitten wachten. Ik dacht, dat je vrij was.
Dat bleek toen van niet. Wat is er toch met
je aan de hand, zeg? Je schijnt plotseling
alles buitenissig te vinden."
„Nee. Ja. Ik bedoel, je hebt gelijk. Toch
zou ik graag willen weten, waar je die be
wuste zaterdagavond bent geweest."
„Met jou samen. Dat weet je toch nog
wel, hoop ik?" Dick lachte schallend.
„Hou nou asjeblieft met die grapjes van
je op. Ik wil het heus weten," zei Adriaan
scherper dan in zijn bedeoling had ge
legen.
„Je kunt naar de pomp lopen," gaf Dick
Loman hem, nu werkelijk nijdig, ten ant
woord. Hij boog zich over zijn werk, greep
naar zijn tekenstiften en liet blijken, dat
hij niet van plan was er nog een woord aan
toe te voegen.
Van Akkeren had in een ommezien zijn
hoed en jas gepakt en liep op de deur toe.
„Ik zal me er wel alleen uitredden en
bedankt voor je hulp!"
„Als je weer wat redelijker bent ge
worden, kun je me tegen tienen in ons
kroegje vinden. Dan kunnen we, wanneer
je dat dan nog nodig oordeelt, verder over
leggen."
Zonder antwoord bonkte Van Akkeren
de deur dicht.
Op straat zakte zijn woede. Er moest
dringend worden gehandeld en vooral geen
energie aan affecten worden verspild. Hij
zou naar zijn kamer teruggaan en de
nieuwe situatie rustig van alle kanten be
kijken. Met een schok doorvoer het hem,
dat inspecteur Beels best al met een
arrestatiebevel voor zijn huisdeur op hem
zou kunnen staan wachten. Hij liep dan
ook door naar het stille cafeetje waar hij
wel eens meer kwam.
Voor zijn koffie gezeten, staarde Adriaan
van Akkeren broedend voor zich uit. Ja,
het gevolg van deze wending zou zijn, dat
inspecteur Beels op zijn laatst morgen in
alle vroegte kwam opdagen, wanneer hij
er nu al niet was. Het zag er allesbehalve
rooskleurig voor hem uit, nadat zijn alibi
stuk was. Hij moest tijd zien te winnen.
Misschien kon hij nog zijn huis bereiken.
Hij zou het nodigste in een koffertje pak
ken en een poosje verdwijnen. Mevrouw
Moorman moest morgenochtend dan maar
Vermijlen opbellen en hem zeggen, dat hij
wegens familieomstandigheden onverwachts
cp reis had gemoeten. Daarmee was hij er
echter nog niet. Langzaam haalde hij zijn
portefeuille te voorschijn. Nog steeds aar
zelend, herlas hij Nels brief. Daarop vroeg
hij de kelner hem postpapier te brengen.
Een half uur later liet Van Akkeren de
envelop in de brievenbus op de hoek van
zijn straat glijden. Voorzichtig gluurde hij
de omgeving af. Nergens was er iets onge
woons te zien. De kamer van zijn hospita
lag in het donker.
Met een zucht van verlichtiing sloop hij
de trap op.
XIV
Na een vrijwel slapeloze nacht verscheen
inspecteur Beels, tot de werkelijkheid ge
roepen door een hardhandig koude douche,
met nieuwe energie geladen op zijn kamer
in het grote grijze gebouw. Voordat hij
goed en wel voor zijn bureau zat, pakte hij
de hoorn van de telefoon om een onder
houd met commissaris Languit af te spre
ken. Zoals de zaak er voorstond, zou de
commissaris vast en zeker toestemming tot
de arrestatie van Adriaan van Akkeren
geven.
(Wordt vervolgd).
