Sovjet-geleerden z vastgeklonken
aan het dialectisch materialisme
Op één punt scoort Rusland:
studiekans voor iedereen
^Hoe is het ontstaand
Sukarno wordt vandaag in de
Russische hoofdstad verwacht
Vijftig jaar geleden
Opnieuw
ACADEMIE
VRIJHEID VAN WETENSCHAP IN DE SOVJET-UNIE?
Pravda heet hem hartelijk welkom en
bepleit economische samenwerking
DINSDAG 28 AUGUSTUS
1956
3
Brennerpas weer open
Studie is arbeid
Dit woord:
SCHARMINKEL
vy
Alfred Kinsey op 62-jarige
leeftijd overleden
5 Nonsensicale gewoonte
Resultaat is verbluffend
Keurslijf is verlies
Oostenrijk trekt maandelijks
ruim duizend vluchtelingen
Eilandje Ramsey te koop
voor anderhalve ton
Uit Haarlems Dagblad
van 28 augustus 1906
Er zijn talrijke aanwijzingen, dat de
internationale verhoudingen voor de zo
veelste maal in de moderne geschiedenis
te worstelen krijgen met een dictator, met
een vrijbuiter op de woelige wateren der
wereldzee, die zich principieel onttrekt aan
de vreedzame procedure van oplossing der
bestaande geschillen door onderhandeling
en zijn doeleinden nastreeft op de bar
baarse wijze van intimidatie en wapen
gekletter. Dit keer is het de Egyptische
bodem, waarop het onkruid van dictatuur
en fanatisme welig tiert, gevoed als het
wordt door het super-nationalisme dat
Nasser er naarstig over uitgiet. De aan
wijzingen zijn onmiskenbaar genoeg, ook
zonder de bevestiging der berichten, dat
voormalige Duitse nazi's als handlangers
optreden. De lessen, die mislukte exploi
tanten van het nationalisme als Hitier en
Perón de wereld hebben gedoceerd, zijn
nog niet voldoende ter harte genomen.
Blijkbaar hebben in Egypte althans de min
of meer geslaagde experimenten van de
nationalisten Stalin en Franco meer in
druk gemaakt, zodat Nasser de kans ge
geven is het ook eens te proberen.
De opsomming van Hitier, Perón, Franco
en Stalin is op zichzelf als variëteit al
merkwaardig. Er blijkt uit, dat natio
nalisme zich in diverse gewaden hullen
kan en in uiteenlopende ideologieën kan
losbarsten, doch dat het zijn wezenlijke
aard nooit verloochent en dat zijn promo
tor altijd een vriend van het drastische
binnen- en buitenlands gerichte geweld is,
die de terreur en de dwang gebruikt voor
de consolidatie van zijn macht en dreige
menten als diplomatieke taal.
In de beschaafde samenleving zou een
man, die zich op dergelijke wijze tegen
over zijn medeburgers zou gedragen, on
getwijfeld tenslotte in aanraking komen
met het gerecht. Want ofschoon zijn oog
merken een redelijke grond niet behoeven
te missen, zijn de methoden die hij voor
staat in strijd met de regels. En zonder
twijfel zou een dergelijke figuur voor de
groene tafel als een misdadiger worden
ontmaskerd, ofschoon zowel het requisitoir
als het pleidooi zouden spreken over ver
zachtende omstandigheden.
Er is een treffende kenschetsing voor der
gelijke maatschappelijke mislukkelingen,
die men in rechtbankverslagen herhaalde
lijk tegenkomt: „verdachte is een slacht
offer van zijn milieu".
Mensen als Hitier en Franco en Perón
en Stalin en Nasser, en alle dictatoren en
terroristisch geaarde machthebbers die de
geschiedenis in de toekomst nog zal op
leveren, zijn ongetwijfeld slachtoffers van
hun milieu. Slachtoffers van een verkeerd
gerichte en onvoldoende geordende inter
nationale situatie, die onophoudelijk span
ningen oproept en psychische complexen
doet losspringen. Wanneer men ver ge
noeg teruggaat in de geschiedenis, zal men
zonder twijfel de factoren vinden die ge
leid hebben tot het opstaan van een figuur
als Hitier factoren die gelegen waren
in zeer gecompliceerde ontwikkelingen en
omstandigheden, in intrigante politieke
euveldaden van andere politici, in onrecht
matige handelingen van ganse volken en
van volksgroepen tegenover andere. Een
dictator is een produkt van de tijd en
van alle omstandigheden, die deze tijd
heeft samengeroepen. Hij is het extre
misme in levende lijve, oprijzend uit een
poel van onrechtmatigheden en fouten. Hij
is de verpersoonlijking van ingeklemde
affecten, ontstaan door soms eeuwenlange
onjuistheden tegen de gevoeligheden van
een massa. De boze hartstochten van het
nationalisme worden altijd gewekt van
buitenaf. Doch als zij eenmaal wakker
zijn, brengen zij misdadigers voort.
De situatie betreffende het Suez-kanaal
ls een symptoom. Het symptoom ener
kwaal, die woekerende gezwellen is gaan
voortbrengen na jarenlang in het ver
borgene te hebben gesluimerd. De kwaal
van een wanorde in internationaal opzicht,
waarbij een gebrek aan vooruitziende
geest in de Westelijke politiek ten opzichte
van het Oosten de voedingsbodem bereidde.
De verwerpelijkheid van het optreden
ener figuur als Nasser rechtvaardigt de
verwerping van het Egyptische standpunt
allerminst. Zij staan los van elkaar, of
schoon zij elkander thans hebben omarmd.
Dat een geweldenaar en piraat zich mees
ter maakte van een probleem, waarvan
de oplossing reeds lang geleden urgent
werd, kan niet ongedaan worden gemaakt
door het probleem zelf te ontkennen. Het
ongeordende milieu der internationale sa
menleving heeft opnieuw een uitwas ge
produceerd, die gevaarlijk kan worden
voor de gezondheidstoestand van de ganse
wereldpolitiek.
Het is een bedroevende constatering, dat
in een dergelijke situatie een bij uitstek
vredelievend, gecultiveerd en op orde en
recht gesteld volk als het Nederlandse zijn
politici niet een meer doeltreffende en oor
spronkelijke opdracht kan geven dan die,
welke tot nu toe in de conferenties en dis
cussies betreffende het Suez-kanaal tot
uiting is gekomen. Oorspronkelijkheid is
meer dan ooit de eis, die aan de daad
kracht van volksvertegenwoordigers in
internationale kring wordt gesteld. Ook al
zou de Suezkwestie op vredelievende wijze
worden geregeld, dan toch zal de wereld
telkens opnieuw weer worden geconfron
teerd met de personificaties van de zieke
lijkheid, waaraan de internationale toe
stand lijdt en die nu hier, dan daar situaties
zal doen ontstaan, waarin de kiem van
een catastrofe is gelegen. J. L.
ADVERTENTIE
OOOOOOCXX»COCnOOOCOC"
Voor voortgezet Economisch Onderwijs ft
te Haarlem X
DRIEJARIGE A VOND OPLEIDING
Aanvang 18 september
Studievakken:
Sociale economie, Bedrijfseco- 8
nomie, Recht van het maat- g
schappelijk verkeer,Economische ft
Statistiek, Economische geschie- ft
denis, Sociologie van het econo- ft
mische leven, Sociale wijsbe- 8
geerte.
Prospectus en inlichtingen bij:
Dr. S. Elzinga, Westerhoutpark 28, g
Haarlem, tel. 12879; J. C. Adam, Stuy- 8
vesantstraat 93, Haarlem, tel. 25505; ft
W. B. Reynen, Dr. P. Cuyperslaan 2, 8
Heemstede, tel. 38489. 8
x^ocxxxxxicoocooc30pocoooDocoo30oo32ccooooccoocoococcocx>
INNSBRUCK (Reuter). De Brennerpas,
die sinds 25 augustus voor het weg- en
treinverkeer gesloten is geweest, is thans
weer open. Een groot aantal arbeiders
heeft het puin, waarmee de verkeersweg
en de spoorlijn over een lengte van zestig
meter bedekt waren, verwijderd. De Bren
nerpas werd op 25 augustus tussen Ponte
Gardena en Capo Dazzo (aan de Italiaanse
kant van de pas) door een grondverschui
ving geblokkeerd.
(Van onze reisredacteur)
TASJKENT Aan de lange tafel in de koele, schemerige kamer waar de
blinden de gloeiende zonnehitte van veertig graden Celsius buiten hielden,
zaten acht Nederlandse journalisten tegenover acht' leden van de Oezbeki-
staanse Academie van Wetenschappen. Het was onze eerste ontmoeting met
Sovjet-geleerden. En, hoe kon het anders, na de eerste plichtsgetrouwe beleefd
heden, viel van onze kant de vraag, die ons op de lever drukte: „Hoe staat
het met de vrijheid van wetenschap?" Er was even een geprikkeld weifelen
aan de andere kant. Toen veerde de chemicus professor Nabiev op: „Natuurlijk
hebben wij vrijheid van wetenschap. Wij discussiëren vrijelijk. Wij kennen
in ieder geval een vrijheid, die het Westen niet kent. Wij hebben geen patenten,
wij zijn volksgeleerden, wij verbergen onze ontdekkingen niet voor het volk,
behoeven dat niet te doen. .Want hier zijn geen particuliere ondernemers, die
er geld uit willen slaan. Hier is het volk ondernemer!" De forse prof ging zitten,
zijn intelligente gezicht onder de kaalgeschoren schedel stond bepaald niet
vriendelijk. De eerste salvo's waren gelost in een van de boeiendste duels, die
wij in de Sovjet-Unie voerden. Er werd van Nederlandse kant scherper inge
steld. „U heeft ons misverstaan, dat bedoelen wij niet", en het volgende schot
zat in de roos: „Is niet het dialectisch materialisme de voorgeschreven grond
slag van de gehele Sovjet-wetenschap? En bewijst het geval-Lysenko (de
agronoom, die meende dat hij de natuur tot het marxisme kon bekeren) niet
dat de leerstelling van één geleerde door de regering tot bindend dogma kan
worden verklaard?" Weer kwam professor Nabiev geïrriteerd overeind. „Ik
begrijp dat westelijk gepraat over onze onvrijheid niet. Lysenko is een groot
geleerde, maar ik heb hem twee keer in het openbaar aangevallen." Het was
een voorzet voor open doel. De vraag: „Wanneer?" schoot naar voren. „In
augustus van het vorig jaar", zei de professor. „Goal", dachten wij, want Stalin,
de grote oogstbereider van de Sovjet-volken", zoals Theun de Vries hem
eens noemde, Lysenko's schutspatroon, is drie jaar dood.
Toen stond aan het eind van de tafel een lange man op, de filosoof professor
Mouminov, en de woorden waarin hij het kernpunt ging uiteenzetten, kwamen
weloverwogen en met licht neerbuigende vriendelijkheid: „Inderdaad neemt het
grootste deel onzer geleerden het dialectisch materialisme tot leidraad. Deze
marxistische filosofie leert ons de werkelijkheid kennen, maar zij is geen dog
matische filosotie. Zij is een schepping der wetenschap, de hoogste en exactste vorm
van menselijk weten, die de algemene wetten der natuur, de mensenmaatschappij
en zelfs de menselijke gedachten kent en doorgrondt. En daarom, al onderzoeken
wij ook alle andere wijsgerige stromingen, de Chinese, de Indische en ook de
Westeuropese, houden wij ons aan het dialectisch materialisme. Is dat onvrijheid?
Wij verstaan onder wetenschappelijke vrijheid de mogelijkheid voor iedereen om
zijn capaciteiten te ontwikkelen. Die mogelijkheid bestaat hier zowel in de per
soonlijke als in de wetenschappelijke sfeer."
Dat was duidelijk. Het werd nog duidelijker, toen de geoloog professor Abajev
het woord nam: „Er was een geleerde, die wilde bewijzen dat er in Midden-Azië
geen minerale rijkdommen te vinden zouden zijn. Het artikel waarin hij dat wilde
betogen, werd geweigerd. Nu zijn die minerale rijkdommen toch gevonden en mijn
collega is blij dat men hem behoed heeft voor een dwaas figuur. Ik schrijf ook
wetenschappelijke artikelen. Staan er onjuistheden in, dan worden ze geweigerd.,
Wat steekt daar voor verkeerds in?" En daarmee zat de goal, door professor Abajev
in het eigen doel .geschopt. Want wie bepaalt of- zijn artikelen onjuistheden
bevatten? En wat zou de wetenschap gemist hebben, wanneer geleerden bang
zouden zijn geweest door hun collegae voor dwaas te worden versleten?
Welnu, op dat principiële punt van de wetenschappelijke vrijheid leidde het
Westen dus met één tegen nul. Maar voordat iemand daar zelfgenoegzaamheid
uit af wil leiden, verwijs ik terug naar prof. Mimounovs woorden: Wetenschappe
lijke vrijheid is de mogelijkheid voor een ieder om zijn capaciteiten te ontwikkelen.
Op dat punt scoort de Sovjet-Unie. Want dit is geen lege leus. Bewijzen? Op het
platteland bestaat leerplicht van acht tot vijftien jaar, in de steden van acht tot
achttien jaar en in 1960 zal die tienjarige leerplicht algemeen zijn. In 1953 telde de
USSR anderhalf miljoen studenten en nog eens anderhalf miljoen leerlingen aan
middelbare technische scholen. In 1960 zal het aantal studenten met dertig percent
verhoogd zijn. Op een bevolking van tweehonderd miljoen genieten thans zestig
miljoen kinderen en volwassenen onderwijs. In Oezbekistan, waar voor de revolutie
97 percent analfabeten waren, is het analfabetisme vrijwel verdwenen. Het is
onloochenbaar dat de USSR, die miljarden en nog eens miljarden aan onderwijs
en wetenschap spendeert, waar voor haar geld wil hebben. Zij selecteert de kandi
daten voor hoger onderwijs in vergelijkende examens. Men heeft hersens en geen
geld nodig om aan een Sovjet-universiteit te studeren. De
studie wordt zelfs als arbeid gehonoreerd. De stipendia voor
het levensonderhoud variëren al naar gelang de prestaties
van tweehonderd tot negenhonderd roebel per maand.
Is die studiemogelijkheid voor iedereen een kwestie van
louter sociale rechtvaardigheid? Vermoedelijk niet. Men
wenst eenvoudig geen talent braak te laten liggen en men
wil het nationale potentieel zo hoog mogelijk opvoei-en.
Daai'om schudt men fabelachtige sommen over het onder
wijs uit, zoals men het doet voor het wetenschappelijk
onderzoek (47,2 miljard roebel in de jaren van 19461950).
De Sovjet Academie van Wetenschappen met haar twee
honderd instituten voor speurwerk, laboratoria en stations
en tienduizend wetenschappelijke medewerkers, is vermoe
delijk het gi'ootste wetenschappelijke centi-um ter wereld.
De filialen van deze Academie in de ondei'scheiden repu
blieken, waarvan een aantal, zoals het Oezbekistaanse,
reeds volledige zelfstandigheid heeft verwoi-ven, breiden
zich snel in omvang uit. De Academie in Tasjkent heeft
24 wetenschappelijke instellingen, waarvan achttien insti
tuten voor speurwerk, en zeshonderd medewerkers. Aan
uitrusting wordt per jaar vijftig tot zestig miljoen roebel
besteed, met het huidige vijfjaren bouwplan is 160 miljoen
gemoeid, aan salarissen wordt 34 miljoen per jaar betaald.
De top-inkomens in de Sovjet-Unie zijn trouwens voor de
geleerden, zij komen tot 25.000 roebel in
de maand. Het hoofd van een laboi-atorium
krijgt 4500, het hoofd van een instituut
6000 roebel.
Het resultaat? Er gaan noodkreten op in
de Verenigde Staten, die minder ingenieurs
opleiden dan de USSR. In wetenschappe
lijke zin zijn er zelfs op gebieden waai
de Sovjet-Unie geen enkele wetenschap
pelijke traditie bezat, enige verbazing
wekkende z-esultaten behaald. Waarmee ik
niet bedoel Moskouse stokpaardjes zoals
de ontdekking, dat de hemellichamen op
verschillende tijdstippen zijn gevormd, die
men als „schitterende triomf op de schep
pingstheorie" wil beschouwen, of de mede
deling dat professor Lepechinskaja heeft
aangetoond dat niet alleen cellen de eigen
schappen van het leven bezitten, maar dat
die eigenschappen eveneens aanwezig zijn
in een levende materie, die zich tot een
cel kan ontwikkelen. Vandaar naar de
oplossing van het levensgeheim is maar
één stap, zo hoopt men in de Sovjet-Unie.
Een tempel der Sovjet-wetenschap: de Lomonossov-universiteit in Moskou,
32 verdiepingen hoog, met woonkwartieren voor de studenten, kan naar
men zegt 45.000 personen bevatten. Deze wolkenkrabber werd opgetrokken
tijdens de hoogtij der smakeloosheid van de Stalinistische architectuur. Hij
lijkt op het Wrigley-gebouw in Chicago, alleen zitten daar niet zulke
merkwaardige blauwe, rode en gouden tierelantijnen aan.
Een vorm van aanschouwelijk
onderwijs: de landbouwtentoon
stelling in Moskou, waar naast een
grootscheepse reclame voor de
agrarische verrichtingen der ver
schillende republieken, ook onder
richt in moderne lanbouwmetho-
des wordt gegeven aan bezoekende
lelegaties.
In het Middelnederlands is vrij ge
woon het woord: sceminkel, dat een
verbastering is van simminkel. Dat is
overgenomen uit het Latijn, waarin
simia: aap betekent. Een scharminkel is
dus eigenlijk: een aapje. In oude teksten
komt het woord in deze betekenis nog
voor. Later gebruikte men het in de zin
van: boze geest, spook. Een oude zegs
wijze is: 't scharminkel jagen voor: ke
telmuziek maken (om de boze geesten te
verjagen). Uit de betekenis: spook vloeit
die van: geraamte voort. De tegenwoor
dige betekenis is: iemand die broodma
ger is, hetzij mens of dier, in het bij
zonder een paard. Gewestelijk gebruikt
men scharminkel ook in de betekenis
i van: spektakel, wanorde.
BLOOMINGTON (Reuter) Dr. Alfred
Kinsey, de Amerikaanse bioloog die vooral
bekend is geworden door zijn ondei'zoe-
kingen naar het seksuele gedrag van de
mens, is op 62-jarige leeftijd te Blooming-
ton overleden. Dr. Kinsey was buiten
wetenschappelijke kringen vrijwel onbe
kend, totdat in 1948 zijn boek „Het sek
suele gedrag van de man" vei-scheen, dat
een groot succes had. Vijf jaar later publi
ceerde hij een werk over het seksuele ge
drag van de vrouw.
Dr. Kinsey stond aan het hoofd van een
instituut voor onderzoek naar het seksuele
gedrag van de mens, een onderdeel van
de universiteit van de staat Indiana te
Bloomington.
Toen hij zijn eei-ste wei'k over het sek
suele gedrag van de mens publiceerde,
ontstond een felle strijd tussen hen, die
het als een belangrijke wetenschappelijke
bijdrage beschouwden en degenen die
spraken van „immoreel" en „onweten
schappelijk". De „Chicago Tribune" noem
de Kinsey „een bedreiging voor onze ge
hele maatschappij". De controverse werd
nog verscherpt door de publikatie van het
tweede boek.
Dr. Kinsey was van plan ook andere
volken dan de Amerikanen in zijn onder
zoek te betrekken.
COOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCCOOOOCCOCOXCCCCOCOOOOCCCCCOCCC'CC
X y
'i WENEN (United Press). - Het Hon- ft
gaarse dagblad Magyar Nemzet" schrijft, 8
8 dat het een „nonsensicale gewoonte" is, ft
8 portretten van vooraanstaande politici
ft in etalages te plaatsen, „soms zelfs in
8 lingerie-winkels en slagerijen". Het blad
3 is ook van mening, dat het „een fout"
y is te veel instellingen te noemen naar
|'j tijdgenoten, vooral naar Matyas Rakosi".
ft Het blad vindt het hoog tijd, daaraan
8 een eind te maken en in plaats daarvan
w de namen te nemen van „historische
8 personen, zoals Bela Kun".
8 Volgens het weekblad „Irodalmy
ft Ujsag" zijn de Hongaarse communisti- 8
8 sche leiders „aristocratischer dan de ft
b Habsburgers". Zélfs aartshertog Jozefs ft
ft kinderen gingen voor de oorlog naar een
ft gewone staatsschool, maar de kinderen
8 der communistische leiders krijgen par-
8 ticulier onderwijs. De partijleiders doen
ft hun inkopen in speciale goedvoorziene
ftj winkels die voor hen zijn gereserveerd.
8 In hun vakantie baden zij in het Bala-
ift ton-meer. De arbeiders worden van die
8 plaats weggehouden door politie en
8 prikkeldraad, aldus het blad.
}3cocoocococooodccoodococccox>ccccoooco2cococoocccücccco
Opvallend is het dat de Sovjet-weten
schap die een historische binding heeft
met de praktijk (vooral tot de techniek
hetgeen niet verbazingwekkend is in een
land dat op eigen houtje een schoks
gewijze technologische ontwikkeling tot
stand wilde brengen) tot het besef komt
dat een tezeer op de tastbare werkelijk
heid gerichte wetenschap zou gaan hinken
en dei'halve bereid is ook minder voor de
hand liggende projecten als bijvoorbeeld
een onderzoek van oude Perzische manu
scripten te subsidiëren.
Waar het Westen in de „vreedzame wed
ijver der co-existentie" die te komen staat,
zich niet zal kunnen verooi'loven op we
tenschappelijk gebied achter te raken bij
de grote mededingei-, zal het nodig zijn al
deze dingen te overwegen. Een geweldig
voordeel hebben wij en dat is die onbe
twistbare vi'ijheid van wetenschap. De
Sovjet-geleerden noemen dat smalend „in
determinisme", twijfel aan de mogelijk
heid om de weizkelijkheid ooit te door-
gronden, en verklaren zich tevreden op
de borst kloppend -- dat zij een onwankel
baar vertrouwen bezitten in de objectieve
werkelijkheid van de wereld en de moge
lijkheid die wereld hoe langer hoe beter
te leren kennen en hem te verandei'en.
Op deze basis van het dialectisch materia
lisme stelt zich zelfs al het lager onder
wijs. Welnu, zonder af te willen dingen
op de analytische velddiensten van dat
dialectisch materialisme, moeten zij, wan
neer zulks hun het denken vergemakke
lijkt, dat keurslijf vooral aantrekken! Maar
om zeer onaangename en lang niet on
waarschijnlijke verrassingen te vooi'komen
wordt het tijd zich af te vragen of het
Westen de stiefmoederlijke behandeling
die het wetenschap en onderwijs nog vaak
ten deel doet vallen, zich nog veel langer
kan veroorloven.
Een punt, dat in de Sovjet-Unie
niet op het leerplan staat, is gods
dienstonderwijs. Toch trekken de
kerken van het Kremlin iedere
dag honderden nieuwsgierige be
zoekers.
(Van onze correspondent in Wenen)
Ofschoon de Hongaarse en Tsjechoslo-
waakse autoriteiten slechts op een paar
plaatsen het ijzeren goi'dijn hebben opge
trokken, geloven veel ontevredenen dat zij
nu veel gemakkelijker de grens met het
Westen kunnen passeren. Zij zoeken echter
niet deze „gaten" in het gordijn op, doch
geven de voorkeur aan de rivieren de
March en de Donau, die op enkele punten
de grens met Oostenrijk vormen. Het is nu
al verscheidene keren gebeurd, dat Hon-
gaz-en en Tsjechen, die op een plezierboot
een tochtje maakten op de Mai'ch of de
Donau, plotseliru een paar van hun land
genoten bij de Oostenrijke grens van het
schip zagen springen. De vluchtelingen
zwommen dan naar de Oostenrijkse oever
en vaak gelukte deze poging, ook al werd
er onmiddellijk met scherp geschoten.
Het aantal vluchtelingen, dat in Oosten
rijk asiel vraagt, stijgt met de dag. In de
laatste tijd werden er per maand meer dan
duizend gevallen geregistreerd.
MOSKOU (Reuter/AFP/ANP/Tass).
President Sukarno van Indonesië wordt
vanmiddag per vliegtuig in Moskou ver
wacht, waar hij zal verblijven in het
Kremlin. Sukarno zal een eredoctoraat ont
vangen van de universiteit van Moskou.
Hij zal tweemaal twee dagen in de Rus
sische hoofdstad vei-toeven. In de tussen
liggende tijd zal hij een grote reis maken
door de Sovjet-Unie, die hem zal voeren
naar Leningrad, Sverdlovsk, Stalingi-ad,
Sotchi, Bakoe en Samarkand. In Leningrad
zal Sukarno het woord voeren op een
massa-bijeenkomst.
In Teheran was hij gisteren de gast van
de Sjah. Op het vliegveld van Teheran
stonden vier Russische vliegtuigen gereed,
die de president en zijn gevolg vandaag
naar de Sovjet-Unie vervoei-en.
De Indonesische journalistenvereniging
heeft in een verklaring geprotesteerd tegen
de keuze van de journalisten, die Sukarno
op zijn reis vergezellen. Uit de links ge
oriënteerde jouz-nalisten werden vier com
munisten gekozen. De journalistenvei-eni-
ging heeft erop aangedrongen, dat geen
ondei-scheid zal worden gemaakt naar de
overtuiging van de journalisten bij de aan
wijzing van de persmensen, die Sukarno
mogen vergezellen.
Het partijblad „Pravda" heet Sukarno in
een hoofdartikel welkom. „Het Sovjet
volk heet de vooi'treffelijke Indonesische
staatsman en politicus welkom en in hem
het moedige, tachtig miljoen zielen tellen
de Indonesische volk, dat roemrijke blad
zijden in de annalen van de beweging tot
bevrijding van de Oosterse volkeren heeft
geschreven. Meer dan veertig jaar geleden
heeft de grote Lenin, de stichter van de
eerste socialistische staat in de wereld met
warme sympathie de revolutionaire, demo
cratische beweging in Indonesië toege
juicht.
In januari 1946, toen de koloniale mo
gendheden door middel van wapengeweld
trachtten de Indonesische vrijheidsbewe
ging te onderdrukken, heeft de minister
van Buitenlandse Zaken van de Oeki'ainse
republiek een brief aan de voorzitter van
de Veiligheidsi-aad gezonden, waarin hij
eiste dat de UNO de toestand in Indonesië
zou onderzoeken en een einde zou maken
aan de buitenlandse inmenging.
De vestiging van diplomatieke betrek
kingen tussen de Sovjet-Unie en de Indo
nesische republiek in 1950 legde de grond
slag voor economische en culturele banden
tussen beide landen.
De economische samenwerking tussen de
Sovjet-Unie en de andere socialistische
landen is van bijzonder belang voor de
Indonesische republiek, indien zij vast be
sloten is zich in de kortst mogelijke tijd
te ontdoen van de di-ukkende koloniale
erfenis en door industrialisatie de basis
voor haar economische onafhankelijkheid
te leggen.
St. David's (United Press) Voor wie
van rust houdt en er anderhalve ton voor
over heeft, die kan een „paradijs-eiland"
kopen, twintig minuten varen van St. Da
vid's in Wales. Het eiland Ramsey heeft
een bevolking van vier zielen, geen tele
foon en geen auto's.
Een andere attractie van het eiland is
de geest van St. Justinian, die daar vol
gens de volksmond rondwaai-t met zijn
hoofd onder de arm, verwensingen mom
pelend aan het adres van de monniken, die
hem eeuwen geleden op het eiland hebben
vermooi'd.
Uit Chili komen thans de bei'ichten
over de vreeselijke aardbeving, welke al
daar heeft plaats gehad. De eei'ste schok
ken kwamen in den nacht, terwijl een
hevig onweder woedde. In Valparaiso
zakten zelfs de stevigste huizen ineen.
Bij den tweeden schok stortte het fraaie
operagebouw in en werd de gehele
Brazil-avenue in een ontzaglijke puin
hoop vei-anderd. Wat de aardbeving nog
van de stad had overgelaten werd door
het vuur vernield. Een groot aantal der
branden is door den bliksem ontstaan.
Volgens een voorzichtige schatting zijn
drieduizend inwoners om het leven ge
komen. Het aantal gewonden is niet te
tellen.
Alle steden en doi-pen binnen tien
tallen mijlen in den omtrek van Valpa
raiso zijn vrijwel met den aardbodem
gelijk gemaakt. Het uiterste Noorden en
het uiterste Zuiden van Chili zijn de
enige gebieden waar de aardbeving geen
onheil heeft teweegebracht.
In Penco richtte een vloedgolf verwoes
tingen aan. Een schip dat onlangs nabij
de kust is gezonken, kwam tijdens deze
vloedgolf omhoog en ligt nu hoog op het
z»ru±
