Russische kunst imiteert slechts de
geëerbiedigde doden der cultuur
„EN WE ZINGEN EN WE SPRINGEN, EN WE ZIJN ZO BLIJ"
Scheppende kunst doodgedrukt
Het botert nog niet erg tussen
Tirolers en Italianen
Amerikaanse straaljager wilde
gelijk met KLM-vliegtuig landen
President Sukarno in Moskou
op uitbundige wijze onthaald
Italiaanse douanier aan
afranseling bezweken
NAAIMACHINES
Incident op Deens vliegveld
Eredoctor in de rechtswetenschappen
van de Sovjetrussische Academie
3
Wat zouden ze zeggen?
Cultuurpolitiek
Bourgeoisie-interieurs
Irrealisme
Aan de leiband
Diefstal van onderzeese
telegraafkabels
SUNFED maakt school aan
de Columbia-universiteit
Antropologen piekeren
over herkomst schedel
Duizend toestellen voor de
West duit se luchtmacht
Kader van eerste pantser
divisie spoedig gevormd
Heringa Wathrich
BLIKSEMAFLEIDERS
Westduitsers moeten aan
militair vertoon wennen
West-Duitsland krijgt een
onafhankelijke Bondsbank
WOENSDAG 29 AUGUSTUS 1956
(Van onze reisredacteur)
MOSKOU De dertig mensen, die onder het grote portret aan lange, met rood
laken overdekte tafels op het officiële podium zaten, applaudisseerden plichtsge
trouw, toen de kleine man op het spreekgestoelte gereed was met het strakke
voorlezen van zijn lange op schrift gestelde rede. De spreker: A. Gerassimov,
paus der Sovjet-schilders, het schilderij: een geweldige vergroting van Rembrandts
zelfportret. Er leek een licht-pijnlijke, verbaasde glimlach te groeien in de ogen
van de schilder, die een van 's werelds grootste humanisten was, toen hij zich
hoorde inlijven bij het socialistisch realisme der Sovjet-cultuur. Ik voelde er haast
spot in, toen de Nederlandse schrijver Theun de Vries, voor deze Rembrandt-
herdenking uit ons land overgekomen, meedeelde dat Rembrandt „in de repu
blikeinse vrijheidsoorlog tegen de Spaanse monarchie zich terstond bij de volks
militie had aangemeld". Ik vroeg mij af wat Rembrandt zelf gedacht zou hebben
van deze herdenking, van de dodelijke verveling die de rij van sprekers opriep,
van de plechtige gezichten der ambtelijke artiesten op het podium, van de plicht
matige eerbied voor de klassieken en hun inlijving bij het socialistisch realisme.
Want u weet dat misschien nog niet, maar Beethoven en Voltaire, Shakespeare en
Rembrandt, worden in de Sovjet-Unie posthuum beschouwd als voorlopers der
socialistisch-realistische Sovjet-cultuur. Waarom ook niet? Als het hen zelf indertijd
nog niet was opgevallen, dan kunnen zij het nu toch niet meer tegenspreken!
Laten we overigens eens aannemen, dat zij werkelijk die
voorlopers geweest zouden zijn. Hoe zouden zij vandaag over
de nalopers van die nieuwe Sovjet-cultuur geoordeeld heb
ben? Welnu, zij zouden ongetwijfeld verheugd zijn over het
feit, dat er zowat in iedere stad van de Sovjet-Unie een of
meer uitstekend toegeruste theaters gebouwd zijn, dat de
muziek-, toneel- en balletscholen als paddestoelen uit de
grond rijzen. Gezien hun eigen financiële zorgen, zouden zij
vermoedelijk aangenaam zijn getroffen door het feit, dat
een danseres als Oelanova, een schrijver als Ilja Ehrenburg,
een violist als Oistrakh, multi-miljonairs zijn en dat de
Sovjet-kunstenaar tot de hoogst gesalarieerde klasse in de
U.S.S.R. behoort. Tot zover zou de delegatie van klassieke
geesten ongetwijfeld tevreden zijn, maar dan?
Wat zou Rembrandt zeggen van de duizend maal geco-
pieerde prentbriefkaart-doeken van collega Gerassimov:
Stalin en Voro9jilov aan de wandel in het Kremlin, met
ernstige gezichten het lot van de Sovjet-Unie bedisselend,
Stalin in blijmoedige oompjes-rol omstuwd door verheugde
kindertjes, die bloemruikertjes naar hem opheffen, activisti
sche tractor bestuurders in het graan, kolchoz-boerinnen die
met opgeheven kin naar de horizon staren, waarachter zij
een uitstekend geregelde toekomst vermoeden? Wat zou
Beethoven, die er behagen in schepte zijn hoed niet af te
nemen voor koningen en keizers (al was hij dan geen lid
van de volksmilitie) zeggen, als de minister van Cultuur
hem liet weten dat zijn laatste werk vol formalistische ten-
denzen zat en of hij maar even zijn verontschuldigingen als
mede een symfonie over de herbebossingsplannen wilde ma
ken, zoals dat collega Sjostakovitsj overkwam? En wat zou
Shakespeare menen van een toneelstuk waarin de hoofdper
soon, een jonge landbouwkundige, zijn verloving verbreekt
omdat hij het niet eens is met de manier
waarop zijn meisje groenten plant? En
zou Voltaire ertoe gebracht kunnen wor
den een boek te prijzen, waarin een inge
nieur een Stakhanov-arbeidster ten hu
welijk vraagt, omdat zij haar norm voor
de vervaardiging van kop-pakkingen met
driehonderd percent heeft overtroffen, en
zegt: „Onze liefde voor elkaar is de liefde
voor ons land en voor de partij van Lenin
en Stalin".
Misschien meent u, dat ik scherts? Wel
nu, ik geef u de verzekering dat dit voor
beelden uit de praktijk zijn, de praktijk
van een cultuur-politiek, die een van de
kunstzinnigst begaafde volken van deze
wereld achter tralies heeft gezet en het
doet leven in een sfeer van dodelijke een
vormigheid, verstikkende conventionaliteit
en bijzondere lelijkheid, een geestelijke
sterilisatie, waaruit, naast die van de
volkskunst, slechts één ontsnappingsmoge
lijkheid is, de weg terug naar de klas
sieken. Dat verklaart de miljoenen-oplagen
van Toergenjev, Gogol, Gonsjarov, Tolstoi
en (sinds kort), want hij was ook in onge
nade gevallen) Dostoievsky. Dat verklaart
de afgestampte zalen wanneer er een stuk
van Tsjechov of Shakespeare gaat, of wan
neer het ballet wan het Bolsjoi-theater
,.Lac des C.vgnes" geeft. Dat verklaart ook
waarom de werkelijke kunstenaars
van de Sovjet-Unie, fabuleuze musici als
Oikstrakh. Kogan en Malinin, grandioze
danseressen als Oelanova en Plissetskaja,
zangers en acteurs, herscheppende kunste
naars zijn.
Dat. mogen wij, voordat wij ons laten
overdonderen door „de onvergelijkelijke
roem waarmee de Sovjet-kunstenaar zich
hebben overladen", wel eens even beden
ken. De grote Russische litteratuur stamt
uit het Tsarentijdperk, zo goed als het
Russische ballet. Met uitzondering van het
werk van componisten als Prokofief, Sjo
stakovitsj, Katsjaiturian de muziek laat
zich nu eenmaal minder gemakkelijk ge
vangen zetten, al hebben deze heren ook
de nodige moeilijkheden gehad bestaat
er in de Sovjet-Unie eenvoudig geen
scheppende kunst, die deze naam
verdient. Ook geen toegepaste kunst., geen
poging tot enige vormschoonheid, die aan
deze tijd is aangepast. De architectuur
heeft de bespottelijke protserigheid, die
wel aan ieder totalitair regime verkleefd
schijnt, massa in plaats van doelmatigheid
en tierelantijnen in plaats van oorspronke
lijkheid. Van binnenhuis-architectuur is
geen sprake, alle interieurs hebben dezelf
de rode, blauwe of groene pluche gordij
nen, dezelfde tafelkleden-met-balletjes, de
zelfde stoelen-eeuwig-onder-de-hoezen, die
men uit de oude Russische romans kent.
Het land, dat de voorhoede van de wereld
revolutie zou moeten zijn, leeft in een
sfeer van stijve, preutse bourgeoisie, die
het Westen veertig jaar geleden de prul
lenbak heeft ingeveegd.
Overigens zit ook de leiding van partij
en staat een beetje met deze stand van
'.aken in. Men heeft allerlei voorschrif-
'en uitgevaardigd. Men heeft, zoals (wij
len) Stalin het deed, schrijvers de „inge
nieurs van de ziel" genoemd, en (wijlen)
Zjdanov heeft gewenst, dat „waarheid en
concreet, historisch karakter van de ar
tistieke uitbeelding verbonden moeten
zijn met de taak van de ideologische om
vorming en opvoeding van de werkers in
de geest van het socig.lisme, hetgeen de
officiële omschrijving van het „socialis
tisch realisme" is. Maar wat te doen, wan
neer dat alleen maar socialistisch i r realis
me voortbrengt. Boeken, toneelstukken,
schilderijen, die alleen maar mogen zeg
gen: „We zingen en we springen en we
zijn zo blij, want er zijn geen stoute kin
dertjes bij". Wat moest Ilja Ehrenburg,
die bepaald niet vrij is van litterair talent,
al heeft hij het geprostitueerd, antwoor
den op de brief van een ingenieur in Le
ningrad, die hem schreef: „Ons Sovjet-
tijdperk is ontegenzeggelijk vee! beter
dan de Tsaristische periode, maar waarom
waren de boeken van Gogol. Tsjechov,
Tolstoi zoveel echter, zoveel beter dan
die van de huidige Sovjet-schrijvers?"
Malenkov zelf heeft op het negentiende
partijcongres gezegd: ..Een groot aantal
van onze litteraire werken is wat gedach-
teninhoud en artistieke vormgeving be
treft beneden peil, middelmatig en kleur
loos. Soms is er doodeenvoudig geen zorg
aan besteed. De keuze van een vooruit
strevend thema is op zichzelf onvoldoen
de". Het antwoord op al die vragen is
overduidelijk: Men kan de kunst geen
halsband aandoen. Dat weten de Sovjet
leiders vermoedelijk ook heel goed. Zij
hebben zelfs na Stalins dood de leiband
wat laten vieren. Maar achteraf hebben
Zo boutode men vroeger. Een van
de kerkenvan het Kremlin, Qoeri-
gens het produkt van een Italiaanse
architect.
zij haar schielijk weer aangehaald. Het
bleek er alleen om te gaan de restanten
van de Stalin-verheerlijking kwijt te ra
ken. Want zo de Sovjet-leiders al ervaren
dat men in een totalitaire staat geen kunst
kan scheppen, zo weten zij ook dat een to
talitaire staat aan een vrije kunst tenon-
der gaat. Als er tussen staat en kunst ge
kozen moet worden, dan aarzelt de Sovjet-
dictatuur niet erg lang! Daarom zal ik
pas aan een werkelijke'ontdooiing van het
regime geloven, wanneer de schrijvers van
de Sovjet-Unie meer armslag gaan krijgen.
Tenslotte: niemand in het Westen is ver
moedelijk onverdeeld gelukkig over de
nieuwe scheppingen van onze eigen kun
stenaars, over het cultuur-pessimisme, over
wat we, dat sinterklaas-versje van zoeven
parafraserend zouden kunnen noemen.:
„En we huilen en we klagen en we zijn zo
droef, want jij bent net als ik een boef".
Maar ik verzeker u dat na de stoffige
stagnatie van de Sovjet-kunst ieder ab
stracte schilder, iedere atonale dichter,
iedere dissonant van een moderne compo
nist, ieder experimenteel ballet van ons
u een frisse smaak in de mond zou be
zorgen, omdat men er althans een zoeken
naar eigentijdse kunst, een vrije schep
pingsdrang uit proeft.
(Van onze corresp'öndent in Rome)
Enkele dagen geleden werd in een beek
bij het plaatsje 'Fundres in het Pusterltal
dicht bij de Oostenrijkse grens het lijk ge
vonden van een jonge Italiaanse douane
beambte, Raimondo Falqui. Eerst dacht
men aan een ongeluk, hoewel het lichaam
sterk verminkt was, hetgeen echter werd
toegeschreven aan het rollend gesteente in
de bergbeek. Maar een dag later vernam
men van een andere douane-soldaat, wat
er gebeurd was. De twee jonge mannen,
beiden uit Sardinië, bevonden zich al
enkele maanden in de kleine kazerne van
Fundres. Op een avond hadden zij een
groep mensen in de verte een Italiaans
lied horen zingen en daar zij, vrijwel on
kundig van de Duitse taal, in Fundres,
waar uitsluitend Tirolers wonen, met nie
mand konden praten, hadden zij de kazerne
verlaten in de hoop een groep Italiaanse
toeristen te vinden met wie zij eens een
paar woorden zouden kunnen wisselen.
Toen zij dichterbij kwamen, hoorden zij
dat het lied spottend werd gezongen en
met een slechte uitspraak. Het bleek een
groep van vijftien jonge boeren te zijn uit
Fundres.
Blij, gezelschap te vinden van jongelui
van hun eigen leeftijd, boden de twee
Italianen aan, samen wat te gaan drinken
en Falqui bestelde in de herberg een fles
sterke drank. Al gauw waren de Tirolers
dronken en besloten de Italianen (in Italië,
vooral in Zuid-Italië, komt dronkenschap
vrijwel niet voor) het gezelschap, dat hun
niet meer beviel, te verlaten. De Tirolers
versperden hen evenwel de uitgang, waar
op de twee militairen en de eigenaar van
de herberg erop wezen, dat het al over
sluitingstijd was.
De Italianen gingen weg, doch werden
door de groep Tirolers gevolgd en met
stenen bekogeld. Plotseling struikelde Fal
qui, waarop de Tirolers „de gemene Ita
liaan" met stokken en stenen doodsloegen
en daarna van een brug in de beek gooi
den. De zoon van de kroeghouder lichtte
met een zaklantaarn bij, opdat de anderen
konden zien wat zij deden.
In Italië heeft dit geval groot opzien
gebaard. De Italianen in de kleinere plaat
sen van Zuid-Tirol voelen zich, indachtig
het optreden der Tirolers in de nazi-tijd,
verre van veilig. Zij begrijpen deze ruwe
bergbevolking nu eenmaal niet. Ook dit
maal bijvoorbeeld verbazen de Italiaanse
kranten er zich vooral over, dat toen de
vijftien jongens uit Fundres door de politie
werden gearresteerd (inmiddels hebben er
acht volledig bekend) hun vaders en moe
ders zich gedroegen, alsof dit een zaak
was, die hun helemaal niet aanging. De
ouders gingen door met hun gewone werk
of met hun kegelspel zonder op of om te
kijken!
In Italië is de familieband en vooral de
band tussen ouders en kinderen, ook al
zijn die reeds lang volwassen, bijzonder
sterk en de wijze, waarop de Tirolers hun
zoons, wanneer die eenmaal een jaar of
zeventien zijn, als volkomen onafhanke
lijke en vreemde individuen beschouwen,
is een van de dingen, waar de Italianen
volkomen onwennig tegenover staan.
ADVERTENTIE
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181Tel. 14444
Een cultuur-park in de Sovjet-
Unie: een portret van Molotov
naast een sportstandbeeld. Nee, u
ziet het niet goed, de jongedame
heeft wel degelijk een pakje aan.
Het naakt tvordt door de beelden
de kunstenaars van de USSR nogal
geschuwd.
BELGRADO, (AFP) De Joegoslavi
sche autoriteiten hebben een vervolging
ingesteld tegen een Italiaanse scheepvaart
maatschappij, die zich ten nadele van
Joegoslavië zou hebben schuldig gemaakt
aan de ongewone diefstal van onderzeese
telegraafkabels, aldus meldt het Joegosla
vische persbureau Joegopress. In 1954 zou
deze maatschappij uit de Italiaanse stad
Ancona 179 kilometer kabel tussen Pula
en Split en tussen Ancona en Zara hebben
opgevist. Een van de gebruikte schepen, de
„Don Boscot", werd in beslag genomen,
daar het zich in de Joegoslavische territo
riale wateren bevond. De kapitein kreeg
3 jaar gevangenisstraf. Joegoslavië vraagt
van de Italiaanse maatschappij een schade
vergoeding van ruim een miljoen gulden.
NEW YORK (Reuter) De Ford Foun
dation heeft 195.000 dollar geschonken aan
de rechtsgeleerde faculteit van de Columbia
universiteit te New York voor een studie
over economische samenwerking tussen ge-
industrialiseerde en in economisch opzicht
minder ontwikkelde landen. De studie zal
drie jaren duren en betrekking hebben op
gemeenschappelijke internationale onder
nemingen in landen als Groot-Brittannië,
de Verenigde Staten en Nederland als in
vesterende landen en Mexico, Brazilië,
Griekenland en Turkije, India, Birma en
Japan als kapitaal'ontvangende landen. De
UNO, de internationale bank voor herstel
en wederopbouw (Wereldbank) en andere
internationale instellingen zullen hun
medewerking aan het plan verlenen.
Op het vliegveld Kastrup bij Kopenha
gen heeft zich bijna een botsing voorge
daan tussen een K.L.M.-vliegtuig en een
straaljager van de Amerikaanse lucht
macht, die op dezelfde landingsbaan wilde
dalen.
Het K.L.M.-vliegtuig was een viermoto
rige „Skymaster", die met gezagvoerder
N. J. Borgman naar Kastrup was gezon
den om daar een veertigtal passagiers te
halen die niet meer met de lijnmachine
naar Nederland konden worden vervoerd.
Toen gezagvoerder Borgman maandag
middag op Kastrup wilde landen, nadat hij
van de verkeerstoren de vereiste toestem
ming had ontvangen, zag hij op ongeveer
vijftig meter naast het K.L.M.-vliegtuig,
een Amerikaanse straaljager die op dezelf
de baan ook een landing wilde uitvoeren.
Gezagvoerder Borgman liet zijn machine
onmiddellijk stijgen. Hij maakte een bocht
om het vliegveld en zette toen het toestel
aan de grond.
Gebleken is dat de vlieger van de straal-
MOSKOU (Tass/A.F.P.) President
Sukarno van Indonesië werd gisteren bij
zijn aankomst op het feestelijk versierde
vliegveld van Moskou begroet door presi
dent Vorosjilov, premier Boelganin, partij
secretaris Kroesjtsjev, de eerste vice-
premiers Kaganovitsj, Malenkov en Miko-
jan, de minister van Buitenlandse Zaken.
Sjepiiov, militaire autoriteiten, ministers,
vertegenwoordigers van het Moslimse
kerkgenootschap, diplomaten en duizenden
Moskovieten. Sukarno inspecteerde de ere
wacht van het Moskouse garnizoen. Kin
deren boden het Indonesische gezelschap
blóemén aaii.
De straten in het centrum van Moskou
zijn versierd met vlaggen. Voorts hangen
er portretten van Sukarno en wimpels met
Indonesische en Russische geschriften als
„Groeten aan de illustere zoon van het In
donesische volk, president Sukarno; Wel
kom, dierbare gasten uit Indonesië." Dui
zenden Moskovieten begroetten de gasten
hartelijk, toen zij naar het Kremlin reden.
President Vorosjilov zei in zijn toespraak
op het vliegveld: „De rechtvaardige zaak,
waarvoor Indonesië vocht, heeft overwon
nen. Wij zijn verheugd, dat uw land thans
vol vertrouwen het pad van de ontwikke
ling van 'n onafhankelijke nationale econo
mie gaat en dat de Indonesische regering
een actieve buitenlandse politiek voert.
Oosterse volken treden in internationale
zaken op als soevereine landen en nemen
actief deel in het beslissen over het lot van
de wereld. Indonesië speelt een grote en
energieke rol in het verenigen van de Azia
tische en Afrikaanse landen in hun strijd
om onafhankelijkheid, tegen het kolonia
lisme en zijn gevolgen. De Sovjet-Unie zal
zich altijd de diensten van Indonesië en
zijn bijzondere staatslieden president
Sukarno en premier Ali Sastroamidjojo
voor het bijeenroepen van de historische
conferentie van Bandung, herinneren,"
aldus Vorosjilov.
Radio-Moskou zond een rechtstreekse
reportage uit van de aankomst van Sukar
no, die in zijn antwoord op het welkomst
woord van Vorosjilov zei: „Wij streven
naar het verkrijgen van een volkomen
politieke onafhankelijkheid, want een deeJ
van ons gebied staat nog onder buitenland
se overheersing. Pas sedert vijf jaar kun
nen wij werken aan de economische op
bouw van ons land. Wij zijn zeer verheugd
de Russische verrichtingen te kunnen be
studeren, teneinde deze vervolgens bij ons
te kunnen toepassen."
Op een algemene zitting van de economi
sche, filosofische en juridische faculteit
van de Academie van Wetenschappen der
U.S.S.R. werd besloten Sukarno de graad
van doctor in de rechtswetenschappen te
verlenen. Het lid van de Academie Miti zei
in een toespraak, dat Sukarno bij de vol
ken van de Sovjet-Uilie bekendStaat als
een sterk en onbuigzaam vechter tegen
kolonialisme. De politieke verklarin
gen en werken van Sukarno worden geka
rakteriseerd door een hoog wetenschappe
lijk peil, grote kennis van filosofie, ge
schiedenis en rechtswetenschappen, begrip
van verscheidene vormen van strijd door
de massa's tegen onderdrukking, kennis
van de geschiedenis van de nationale vrij
heidsbewegingen in Europa, Amerika en
Azië, aldus Miti.
Onlangs in Hessen gevonden
Vooraanstaande antropologen, die in
Dusseldorp een congres bijwonen, blijken
het niet eens te zijn over de vraag, of de
schedel die onlangs in Tbuenda, in de staat
Hessen, is gevonden, inderdaad die van een
Neanderthal-vrouw is, zoals de vinder,
prof. Eduard Jacobshagen, meent. De an
tropologen, die uit tien landen afkomstig
zijn, houden het congres ter herdenking
van het feit dat honderd jaar geleden een
schedel van de Neanderthal-mens is ge
vonden. De Italiaanse hoogleraar prof. Ser
gio Sergi verklaarde, dat de pas gevonden
schedel die van een „homo sapiens" is daar
hij bepaalde trekken vertoont die overeen
komen met de schedel van de moderne
mens. Prof. Roland Bay uit Bazel was ook
van mening, dat de schedel afkomstig is uit
een latere periode dan die van de Neander
thal-mens. De Duitse hoogleraar Jacobs
hagen antwoordde hierop, dat de door hém
gevonden schedel een zo laag voorhoofd
heeft als tegenwoordig niet meer kan wor
den gevonden. De geleerden zullen op hun
vijfdaags congres ook de kwestie bespreken
of er naast de Neanderthal-mens een men
sensoort heeft geleefd, die de „ontbreken
de schakel" tussen aap en oudste mens zou
zijn.
jager geen toestemming had gekregen om
te landen. Plij heeft later zijn verontschul
digingen aangeboden en zijn spijt betuigd
over het incident.
De Deense kranten prijzen de snelle
reactie van gezagvoerder Borgman. Zij
critiseren de veiligheidsmaatregelen op het
vliegveld van Kopenhagen. Het uitzicht
van het personeel in de verkeerstoren
wordt belemmerd door de steigers van een
in aanbouw zijnde radartoren. Voorts
merken de bladen op, dat de landingsin
structies aan binnenkomende vliegtuigen
op verschillende golflengten worden uitge
zonden. Op de meeste grote vliegvelden
worden de landingsaanwijzingen op de
zelfde golflengte uitgezonden, zodat alle
vliegtuigbestuurders deze kunnen horen.
De Deense Raad voor de Luchtvaart
heeft een onderzoek naar het incident in
gesteld. De K.L.M. zal waarschijnlijk een
protest bij de Amerikaanse luchtmacht in
dienen.
DUSSELDORP (D.P.A./U.P.) De
Westduitse vliegtuigindustrie verwacht bin
nenkort duizend militaire vliegtuigen uit
het buitenland, die zij voor de nieuwe
luchtmacht zal monteren en invliegen. Het
grootste deel zijn 558 Amerikaanse straal
jagers van het type F-84 F en verkennings
toestellen Fr-84 F. Samen met de ónlangs
door het ministerie van Defensie gegeven
opdracht voor licentie- en eigen bouw van
ongeveer 1.140 militaire vliegtuigen zal
deze montage van buitenlandse vliegtuigen
de Duitse vliegtuigindustrie kunnen helpen
om de eigen vredesproduktie op gang te
brengen. De Focke-Wulffabriek heeft bij
voorbeeld met de licentie-overeenkomst
ook. .exportvergunning verkregen voor het
Italiaanse lesvliegtuig Piaggio 149 voor
Scandinavië en Zuid-Amerika.
Het Westduitse ministerie van Defensie
heeft bekend gemaakt dat het kader van
de eerste pantserdivisie in het begin van
september gevormd zal zijn. Het kader van
deze „derde" pantser-divisie zal gelegerd
worden in Hamburg. De „vijfde" pantser
divisie zal zijn kader tegen 1 november
gevormd hebben te Grafenworth. Men ver
wacht dat het kader van de eerste, tweede
en vierde gemechaniseerde infanterie
divisie, tegen het eind van dit jaar gevormd
zal zijn. Het kader van een luchtlan
dingsbrigade en een bergbrigade zal waar
schijnlijk omstreeks de zelfde tijd klaar
zijn.
West-Duitsland wil eind van dit jaar een
leger van 96.000 man hebben. Op het ogen
blik zijn alle leden van de strijdkrachten
vrijwilligers, maar het parlement heeft
een dienstplichtwet aangenomen die in
praktijk komt wanneer de schikkingen
voltooid zijn om de dienstplichtigen te ont
vangen.
ADVERTENTIE
HAARLEM
Bijna op de dag af honderd jaar nadat in het Neander-dal bij Dusseldorp het
skelet van de Neanderthaler-man (Homo Neanderthalensis) werd gevonden,
heeft deze voorwereldlijke mens eenvrouw gekregen. De foto toont namelijk
haar schedel, die na een overstroming in de buurt van het Hessische dorpje
Rhuenda uit de aarde tevoorschijn kwam. Professor Eduard Jacobshagen, die
de schedel heeft onderzocht, is ervan overtuigd, dat deze niet minder dan
720.000 jaar oud is. Andere geleerden betwijfelen echter de juistheid van
zijn opvatting.
MüNCHEN (United Press) In Mün-
chen is de tweede klacht binnen twee we
ken tegen het nieuwe Westduitse bonds-
leger ingediend. De advocaat dr. Bohrer
heeft er zijn beklag over gedaan, dat de
„Bundeswehr" patrouilles op straat heeft
gestuurd op dezelfde manier als de politie,
hetgeen volgens dr. Bohrer een aanmati
ging van bevoegdheden is, dat kan leiden
tot machtsmisbruik.
De Bundeswehr heeft deze patrouilles
ingevoerd om te voorkomen, dat er botsin
gen ontstaan tussen de burgerij en de
nieuwe soldaten.
Twee weken geleden heeft een andere
advocaat in München een klacht ingediend,
omdat hij door de zingende, hielen-klak-
kende soldaten uit dfe ochtendslaap gehou
den werd. Verleden week heeft de senaat
van Bremen de militaire autoriteiten doen
weten, dat de militaire patrouilles niet het
recht hebben persoonsbewijzen van bur
gers op straat te controleren.
BONN (D.P.A.) Het Westduitse kabi
net heeft het ontwerp voor de „Bundes-
bankwet" goedgekeurd, dat als basis zal
dienen voor de reorganisatie van het West
duitse stelsel van centrale banken. Volgens
het ontwerp zal er in de plaats van de Bank
Deutscher Lander een Bundesbank komen.
De centrale banken in de landen zullen door-
regionale filialen van de Bundesbank ver
vangen worden, zodat er in de landen geen
zelfstandige centrale banken meer zullen
zijn. Evenals tot nu toe de Bank Deutscher
Lander zal ook de Bundesbank volkomen
onafhankelijk zijn en niet gebonden zijn
aan aanwijzingen van de bondsregering.
Het wetsontwerp verplicht d:e bank slechts
binnen haar taak de Westduitse regerings-
politiek te steunen.
