Australië geelt nu
ook kredieten voor
de woningbouw
DE SPIN
I C
Doen jullie mee
De Keulse Dom
n I
TWEEHONDERD MILJOEN
GULDEN DOOD GELD
MOGELIJKHEDEN TOT STEUN
VAN NEDERLANDSE ZIJDE
KERKELIJK LEVEN
Billy Graham
IAA-
„Ziezo.... ik zit", zei de spin en ze
sloeg haar draad in een lus om de kle
pel van de klok, hoog in de toren. Al
zei ze het nog zo zacht, met zijn grote
5 klokkenoor had de klok het toch ge
hoord. Hij zuchtte en dat klonk als een
dof gedreun door de hele toren.
„Waarom zucht de grote klok?" vroe
gen de mussenkinderen, die in het
klimop woonden.
Mevrouw Mus keek omhoog. „Hij
zucht", zei ze, „omdat de spinnen weer
brutaal worden.Er zit er één op de
klepel".
„De spinnen? Maar de klok hoeft
toch niet bang te zijn voor een spin?"
„Dat wou ik ook net zeggen", fluister
de het groene klimop, waarin de mus
sen woonden.
„Och.och", zei mevrouw Mus wijs,
„wat moeten jullie allemaal nog veel
leren. Als de spinnen brutaal worden
dan
Van wat ze verder zei schrok het
klimop zó erg dat een heleboel van
haar blaadjes alleen van de schrik
vuurrood werden. Zó rood, dat toen ze
zich spiegelden in de ramen van de
kerk, het net leek of er brand was.
„Brand! Brand!" riep de bloemen
vrouw die zich verveelde en naar boven
keek om te zien hoe de wind was. Ze
liet haar kar in de steek en holde naar
een politie-agent, die niets te doen had.
„Ziezo", zeiden de bloemen op haar
kar, „dan kunnen we eens wijd, wijd
opengaan om de zon te voelen, zonder
dat de bloemenvrouw boos kijkt".
„Ziezo", zeiden de hommels, „nu kun
nen we eens even van de honing van
de bloemen op die kar proeven, zonder
dat de bloemenvrouw ons wegjaagt".
„Ziezo", zeiden de hondjes, toen de
agent met de bloemenvrouw was weg
gehold naar de brandweer, „nu kunnen
we eens fijn gaan rennen op het gras
perk in het park, zonder dat de agent
ons er af jaagt".
„Ziezo", lachte het koper op de helm
van de brandweerman, „nu word ik
weer eens gepoetst en kan ik heerlijk
glimmen in de gloed van de vlammen".
„Wacht", zei de vrouw van de brand
weerman, „ik ga mee om te zien hoe
mooi het koper op de helm van mijn
man glimt".
„Sissis", zei het vuur in de keuken
Ivan de vrouw van de brandweerman,
Verborgen beroepen
—1 -
CjÊÈÊi&iiJ
Elk van deze vier naamkaartjes ver
bergt een beroep. De letters staan door
elkaar: je kunt de gevraagde beroepen
vinden door ze in de goede volgorde te
plaatsen.
„nu kan ik branden wat ik wil. Nie
mand let op me." Het vuur brandde zo
hard dat de koekepan die er op stond
roodgloeiend werd.
„Hè....", zuchtte het oude vrouwtje
dat naast de toren woonde. Met een
schok werd ze wakker toen de bloe
menvrouw, de politieagent, de brand
weerman en de vrouw van de brand
weerman langs haar raam holden.
„Hènou sliep ik zo lekker in mijn
stoeltje voor het raam. Wat doen ze?
Waarom maken ze zo'n lawaai?"
Maar toen schrok ze nog veel erger,
want ze zag net hoe Filio, haar zwarte
kater, in het klimop van de toren wilde
klimmen. Natuurlijk om een musje te
vangen!
„Hier jij!" riep ze boos en Filio
schrok zó van de stem van zijn vrouw
tje dat hij met een plof naar beneden
viel uit het klimop.
„Hihi", zei het klimop en van het
lachen werden de blaadjes die nog niet
rood waren, helemaal geel. Maar het
vuurrood leek daarom ineens veel min
der rood en de bloemenvrouw, de agent,
de brandweerman en zijn vrouw bleven
verbaasd omhoog staan kijken, want
er was niets van vuur meer te zien.
Hoofdschuddend liep de bloemen
vrouw, die zich nu niet meer verveelde
omdat er iets gebeurd was, naar haar
kar. Met volgegeten buiken vlogen de
Zoals jullie weten en als jullie het
niet weten moet je je eigenlijk een beet
je schamen is het op 4 oktober We
relddierendag. Overal op de wereld
wordt dan collecte gehouden. Voor het
geld, dat deze collecte opbrengt, kopen
de dierenartsen de drankjes en poeder
tjes die honden, katten, varkens, koeien,
kippen, geiten, paarden en nog veel meer
verschillende dieren beter kunnen ma
ken als ze ziek zijn. In Haarlem en Vel-
sen en overal in Nederland wordt ook
zo'n collecte gehouden, want ook daar
zijn zieke dieren. Er is veel geld nodig,
maar z-'u collecte is maar één dag in
het ja». "e mensen in Haarlem en Vel-
sen en oV^ral moeten dus eigenlijk ook
een heleboel geld voor de dieren geven
op één dag. Ze willen dat wel, maar ze
vergeten zo gauw, dat dat op 4 oktober
van hen wordt verwacht. Wij willen in
onze krant graag de mensen eraan her
inneren, dat het 4 oktober de dag van
de dieren is. En jullie kunnen ons daar
bij helpen. Maak maar een leuk teke
ningetje van een dier of schrijf een ver
haaltje als je dat wilt over je hond of je
kat of ieder ander beest, dat je leuk
vindt en waar je iets over kan tekenen
of vertellen. Stop het maar in een enve
loppe en schrijf er op: Aan de redactie
van Haarlems Dagblad, Grote Hout
straat 93 of Soendaplcin in Haarlem, of
aan de IJmuider Courant, Kennemer-
laan 186, IJmuiden. En in de linker
bovenhoek moet je dan schrijven: Die
rendag. Jullie verhaaltjes en tekeningen
moeten wij vóór zaterdag 22 september
hebben. Schrijf je naam er bij en schrijf
ook waar je woont. Dan kiezen wij de
leukste tekeningen en verhaaltjes eruit
en zetten die op zaterdag 29 september
in „Erbij". Doe je best maar. Wij ver
wachten een heleboel van jullie!
hommels tevreden weg. De agent kreeg 8
het druk want hij moest alle hondjes 8
van het grasperk jagen. De hondjes
waren helemaal uitgedold en liepen 8
netjes langs de paadjès naar hun baas- 8
jes terug. „Dat is nou jammer", zei het 8
koper op de helm van de brandweer- 8
man, „nu heb ik niet geglommen in de
gloed van het vuur en ik hoef niet ge- X
poetst want er zijn geen waterspetters
op me gekomen". i
„Dat is nou jammer", zei de brand- r
weerman, „ik heb mijn helm voor niets
opgezet" o
„Dat is nou jammer", zei de vrouw p,
van de brandweerman, „want ik heb je
helm niet zien glimmen."
Maar toen ze thuis kwamen was het 8
vujjr onder de koekepan zó groot dat p,
het glom in de helm en de brandweer-
man moest met water plassen en de c
vrouw van de brandweerman zag de l
helm glimmen en moest hem toen het
vuur geblust was, poetsen. i
Die kregen dus ook hun zin. En het
oude vrouwtje genoot van de kleuren
in het klimop, zodat het klimop het c
helemaal niet erg vond dat het niet
meer groen was. De enige die zijn zin
niet kreeg was Filio, de zwarte kater.
En dat was maar goed ook! De mussen
waren er nog een beetje beverig van l
toen het klimop vertelde aan welk ge-
vaar ze waren ontsnapt. Ze gingen het c
meteen boven in de toren aan de klok
vertellen. „Als het klimop niet vuur- f
rood was geworden van schrik dan
waren we er nu niet meer", zei me- c
vrouw Mus met een ernstige stem.
„Maar waarom schrok het dan zo?" jl
vroeg de klepel.
„Omdat ik zei dat als de spinnen bru- i-
taal worden
„Nou wat gebeurt er dan?" vroeg de
spin die aan haar draad heen en weer
zwaaide aan de klepel.
„Dan wordt het herfst", zei mevrouw f
Mus somber.
„Maar als het geen herfst was ge-
worden, was ik er niet geweest, dan
was het klimop niet geschrokken en
waren jullie opgegeten door Filio", riep
de spin.
„Ja", zei mevrouw Mus, „dat is waar. c
Daarom zal ik jou dit keer niet opeten",
„Dank je wel", zei de spin.
„Zo zie je", bromde de grote klok, die
de wijste was van allemaal: „zo zie je.
Er gebeurt nooit iets voor niets".
MIES BOUHUYS
Stil, wees stiliemand op sloffen
loopt de bossen zoekend rond.
Eikeltjes en nootjes ploffen
waar hij langs komt op de grond.
Stil, wees stilis 't een konijn?
't Ritseltis 't een hagedis?
Zou het toch de wind niet zijn?
Ik wil weten wie daar is.
Stil, wees stilik hoor hem lopen
op de kussentjes van mos.
Takken doen hun deuren open,
een paar blaadjes laten los.
Meneer Herfst! Hoe komt u binnen?
Tot een van de meest bekend cultuur
schatten van West-Europa behoort zonder
enige twijfel de Dom van Keulen. Ver
schillende lezers zullen zeker uit eigen
aanschouwen deze imposante kathedraal
kennen. Zodra u in Keulen het station ver
laten hebt, ziet u onmiddellijk de kerk
aan uw linkerhand en u kunt ternauwer
nood nalaten om daar eerst binnen te gaan,
voordat u de stad intrekt.
Voorzover u de Dom na de oorlog be
zocht hebt, weet u, dat men steeds bezig
is geweest met restaureren. Thans zijn de
beschadigingen, door de oorlog ontstaan,
hersteld en ter gelegenheid van de zeven
enzeventigste in Keulen gehouden Katho
liekendag, is kort geleden de kerk opnieuw
in gebruik genomen. Dit is geschied met
grote pracht en. praal. Er is een pontificale
mis opgedragen, een plechtige kerkdienst,
waarbij eeuwenoude Europese tradities
verbonden werden met het ceremonieel en
de liturgie der r.k. kerk. Voor het eerst
trok sedert de stad door de oorlog werd
beschadigd, een kerkvorst door het hoofd
portaal de kathedraal binnen, waarvan nu
ook het schip weer is gerestaureerd. In het
hoofdportaal ontving de Keulse aartsbis
schop samen met het domkapittel en onder
het luiden van de grote St. Petrusklok, de
curie-kardinaal Piazza, die de plechtige
mis zou celebreren. Maltheser ridders van
het Heilige Graf hadden de kardinaal be
geleid van zijn hotel naar de trappen van
de Dom en in plechtige optocht trokken
nu de beide purperdragers door het her
stelde middenschip naar het nieuwe sacra
mentsaltaar en naar de troon van kardi
naal Piazza, die op het hoogkoor, voor het
hoogaltaar was opgericht.
De aartsbisschop van Keulen en de
apostolische nuntius van Duitsland namen
hun tronen in aan de kant van het evan
gelie. In de gotische koorzetels hadden in
vijf rijen aan beide zijden vijfenzeventig
aartsbisschoppen, bisschoppen en abten
plaats genomen en verder driehonderd pre
laten uit vele delen der wereld. In de zij
beuken zag men vele geestelijken gekleed
in witte koorhemden, terwijl de opgang
van het koor gevuld werd door ordebroe
ders en -zusters. In het herstelde midden
schip waren speciale plaatsen gereserveerd
voor bondspresident Heuss, voor dr. Ade
nauer en voor andere burgerlijke hoog
waardigheidsbekleders. Kerkvorst en pre
laten, die assisteerden, waren bekleed met
de kostbare misgewaden van de „Blanken-
heimer Kapel", die de aartsbisschop van
Breslau in de achttiende eeuw aan de
Keulse Dom geschonken heeft. Kardinaal
Piazza gebruikte voor het misoffer een
Keulse kelk uit de achttiende eeuw, waar
bij hij de uit de veertiende eeuw daterende
oude Keulse bisschopsstaf droeg. De preek
in deze kerkdienst werd gehouden door de
Keulse aartsbisschop.
De Amerikaanse evangelist, Billy Gra
ham, die ook in ons land bekend geworden
is door zijn evangelisatiecampagnes in het
Olympisch stadion in Amsterdam en het
Feijenoord-stadion in Rotterdam, heeft
voor hèt komende jaar een campagne ge
projecteerd voor New York. Verschillende
kerken hebben zich reeds bereid verklaard
aan de voorbereiding hiervan te zullen
meewerken.
Intussen zijn tegen deze plannen, even
eens van kerkelijke zijde bezwaren gerezen,
zoals trouwens Billy Graham overal naast
waardering critiek ontmoet. Deze keer is
de critiek gekomen van de in Amerika zeer
beroemde hoogleraar prof. Reinhold Nie-
buhr. Hij wijst Graham niet van de hand,
maar stelt de ernstige vraag naar gehalte
en uitwerking van zijn prediking. In het
kort komen de argumenten van prof. Nie-
buhr op het volgende neer.
Graham geeft te gemakkelijk prijs dat
gene wat de zogenaamde periode van het
liberalisme aan werkelijke inzichten naar
voren heeft gebracht. Verder mist hij te
zeer de sociale toepassing van het evan
gelie. Dit betekent een stap terug met het
oog op langzamerhand gewonnen inzichten.
Ook de kerkhervormers zijn niet met sim
plistische antwoorden gekomen op de in
gewikkelde problemen der sociale orde
ning en gerechtigheid.
Niebuhrs critiek kan er op wijzen, dat
ook in Amerika, waar een vervlakking der
dingen in dit opzicht zo zeer als een ge
vaar nabij is, de behoefte bestaat om zo
wel het volle evangelie, als ook de ernst
van onze verplichting om geloof en liefde
onlosmakelijk verbonden te houden, tel
kens opnieuw te verstaan.
BRIEVEN VAN VOLTAIRE
In een boek over de correspondentie van
de Franse wijsgeer Voltaire, dat in Lening
rad zal worden uitgegeven, zullen negen
enveertig tot nu toe nog niet gepubliceerde
V ieven van Voltaire worden opgenomen, o
Probeer eens uit te vinden wat hier staat.
U'$ <f~ J? f.
Is het niet een beetje vroeg
om uw werk al te beginnen?
Lach niethet is erg genoeg.
Niemand kan u tegenhouden,
niet de grootste boom van 't bos.
Hoor, de beuk is al verkouden,
druppels vallen op het mos.
Meneer Herfstik wou u vragen
- hè, als dat nou toch eens kon -
geef ons nog wat warme dagen,
en een lucht vol zomerzon.
TOOC.t t ry
^v,vj^*»OOOCOCO>>OOOOCX>30OOOK>OOOOC»3oocioocoooooococioc«>>OTOOC»DO^DOCOC>>330OO
MIES BOUHUYS.
wmxxxmmxxxxiM onoootïsoooooooaoooooooaDooooooooocwxxwocoocxKcxxioot >30000
15 SEPTEMBER 19 56
fVan onze correspondent in Australië)
AUSTRALIë gaat het nijpende woning
probleem thans met energie aanpakken.
Elk jaar worden hier ongeveer vijfen
zeventigduizend huizen gebouwd (tach
tigduizend in 1955) tenminste een
derde door de eigenaars zelf, terwijl de
overige grotendeels bestemd zijn voor
bewoning door kopers. Het aantal huur
huizen, dat elk jaar verrijst, is afge
zien van de door de regering gebouwde
woningen zeer gering en daarom is de
nieuwe politiek: meer geld voor meer
huizen, met vreugde begroet. Als Neder
land zijn taak tegenover de emigranten
verstaat, kan het er toe bijdragen deze
vreugde nog te vergroten.
ER ZIJN duizenden immigranten, die
onvoldoende gehuisvest zijn, daar tegen
over zijn er ook duizenden, die in een
comfortabel huis wonen. Maar men moet
er voor vechten en Australiërs vechten ei-
even hard voor als immigranten. Er zijn
Australiërs, die er in de kranten over kla
gen, dat de nieuwkomers er blijkbaar eer
der in slagen een huis te veroveren dan
de „oude" inwoners. Eén dezer wist er een
verklaring voor te geven: „Immigranten
eten alle dagen spaghetti (dat is goedkoop,
weet u) inplaats van vlees en eieren en
sparen zo een huis bij elkaar". Maar een
immigrant gaf een andere uitleg. Hij
schreef: „Wij immigranten drinken geen
bier en gaan niet naar de paardenrennen
om te wedden, zoals Australiërs doen".
Bijna dagelijks staan de kranten vol met
aangrijpende verhalen over gezinnen, al of
niet met kinderen, die uit een tijdelijk
onderdak op straat worden gezet en in de
openlucht bivakkeren tot zij door mede
lijdende mensen in huis worden opgeno
men, of een heenkomen zoeken in tenten
of „bush humpies" (hutten van golfplaten
en jutezakken). Dat de huren voor kamers
of huizen in deze omstandigheden tot grote
hoogte zijn gestegen en er door duistere
praktijken van huisheren en woning
bureaus fantastische sommen als sleutel-
geld worden betaald, indien men ergens
onderdak wil vinden, is niet te verwonde
ren. Australië kent geen „woonruimte-
vorderingswet". De huiseigenaar is mees
ter in zijn kasteel, zolang hij er zelf in
woont. Anderzijds heeft de wet vérgaande
rechten aan de huurder verleend. Hij kan
niet uit zijn huis worden gezet, wanneer
de eigenaar daarin wil gaan wonen.
In Nieuw-Zuid-Wales staan vijfentwin
tigduizend gezinnen op de wachtlijst bij
de coöperatieve woningbouwverenigingen
iii afwachting van het ogenblik, waarop
zij met gemiddeld duizend Australische
ponden op de spaarbank een aanvullende
lening kunnen krijgen, hetgeen wil zeggen
dat er meer dan tweehonderd miljoen gul
den „dood" geld ligt. Het staat op de
spaarbanken of zit weggestopt in een oude
kous, omdat de regering de kredietver
lening vrijwel onmogelijk maakte.
THANS IS ER echter een keerpunt ge
komen, dat ook voor de immigranten rui
mere gelegenheid zal scheppen tot voor
ziening in normale woonruimte. Tot voor
kort bestonden er, praktisch gesproken,
slechts overheidsspaarbanken. De rijks
spaarbank (Commonwealth Savings Bank)
Is de voornaamste daarvan. Zij belegt ech
ter geen cent in de huizenbouw, hoewel
de Australiërs in totaal bij die overheids
spaarbanken meer dan negen miljard gul
den (elfhonderd miljoen Australische pon
den) hebben ingelegd. Toen de regering
enkele maanden geleden na lange aan
drang aan twee der grootste particuliere
banken toestemming gaf tot het openen
van een spaarbank, stroomde het geld dan
ook tot deze banken toe, omdat de rege
ring als voorwaarde had gesteld, dat der
tig percent dier spaargelden voor woning
bouw moest worden bestemd. De bank van
Nieuw-Zuid-Wales, de grootste particuliere
bank van Australië, heeft nu bekend ge
maakt, dat zij meer dan vierendertig mil
joen gulden per jaar voor woningbouw
doeleinden zal uitgeven, zowel ten behoeve
van personen als van bouwverenigingen.
De bank zal deze leningen verstrekken tot
maximaal vijfentwintighonderd Australi
sche ponden of ruim eenentwintigduizend
gulden terug te betalen in een periode van
vijfentwintig jaar tegen respectievelijk 5Va
en 5 percent, in de streken waar de spaar
gelden vandaan komen.
Voor vijfendertighonderd Australische
ponden (bijna dertigduizend gulden) kan
men hier een mooi huis laten bouwen, zo
dat er voor hen, die over duizend pond
beschikken, geen bijzondere moeilijkheden
meer behoeven te bestaan. Op het ogenblik
kan de bank voor Nieuw-Zuid-Wales elke
maand driehonderdvijftig aanvragers voor
een lening verblijden. Op de dag, waarop
dit bekend werd gemaakt, stonden hon
derden mensen bij diverse bankkantoren
in de rij om hun aanvraag in te dienen.
Zuid-Wales de enige staat, waar immi
granten zijn uitgesloten van regeringshui
zen, een laakbare en temeer onbegrijpe
lijke houding omdat hier het immigratie
plan het sterkst is gesteund.
IN DE STAAT Victoria zal voor de
eerstvolgende vijf jaar een bedrag van
dertig miljoen Australische ponden be
schikbaar komen ten behoeve van alle wo
ningbouwverenigingen (er zijn er twee
honderdtachtig). Geen lid zal langer op een
huis behoeven te wachten dan vier jaar,
heeft de regering gezegd. Het lidmaat
schap van zulke bouwverenigingen kent
geen onderscheid van landaard, zodat ook
immigranten er van kunnen profiteren.
Intussen zit men van Nederlandse kant
ook niet stil. De Nederlandse verenigingen
in Sydney hadden nog vóór de nieuwe
ontwikkeling zich aankondigde de hoofden
bij elkaar gestoken met het voornemen een
Onder meer de Australia and New Zealand
Bank zal het voorbeeld spoedig navolgen.
Bovendien heeft de centrale regering be
sloten in september een ruimere politiek
te voeren bij de toewijzing van gelden aan
de afzonderlijke staatsregeringen voor de
financiering van woningbouw. Daarvan
zullen niet alleen de woningbouwvereni
gingen, maar ook de officiële huizenbouw
commissies profiteren. Reeds heeft de over
heid van Nieuw Zuid-Wales een soepeler
regeling aangekondigd by de toewijzing
van regeringshuizen. Zo zullen in Sydney
in de komende twaalf maanden ruim twee
duizend woningen worden toegewezen in
huur met optie van koop, waarvan elf
honderd aan degenen, die het langst op de
wachtlijst staan (en dat is voor velen
meer dan acht jaar). Helaas is Nieuw
eigen bouwvereniging te stichten. Het gaat
daarby om niet geringe bedragen. Er is
ten minste tegen de tien miljoen gulden
nodig voor zo'n vereniging en dit zou neer
komen op slechts veertig tot zeventig hui
zen. Tot voor kort leek het of zelfs dit
onbereikbaar zou zyn, maar het ziet er
nu naar uit, dat een Australische bank
instelling in principe bereid is dit kapitaal
ter beschikking te stellen. Het zou een
goede indruk geven en tevens een belang
rijke stoot betekenen tot de huizenvoor
ziening voor immigranten, indien een in
stelling in Nederland op zijn minst een
zelfde bedrag als krediet wilde verstrek
ken. De regeringscommissaris voor de emi
gratie, mr. ir. B. W. Ilaveman, heeft enkele
maanden geleden al, tydens zyn bezoek
aan Australië, het balletje opgeworpen, dat
de Nederlandse regering dergelijke wo-
De periode tussen juli 1957 en december
1958, die wordt aangeduid als het Inter
nationaal Geofysisch Jaar, zal wetenschap
pelijk bijzonder belangrijk zijn. Deze acht
tien maanden zullen ongeveer vijfduizend
geleerden uit ruim veertig landen geza
menlijk proberen de geheimen op te lossen,
die de zuidpool nog verborgen houdt. Eind
vorig jaar en begin dit jaar zijn al uitge
breide voorbereidende onderzoekingen ge
daan, waarover men meer kan lezen op
de pagina's 4 en 5. Men ziet hier een van
de ijsbreker die een aanval deden op de
witte oneindigheid van Antarctica.
ningbouwkredieten zou kunnen en willen
garanderen. Indien men bedenkt, dat ook
de Australische regering kredieten ten be
hoeve van woningbouwverenigingen ga
randeert en de rentevoet in Australië hoger
ligt dan in Nederland, dan behoeft onzes
inziens weinig overredingskracht te wor
den gebruikt om Nederlandse financierings
maatschappijen te bewegen zich in het be
lang van de Nederlandse immigranten op
dit terrein te begeven. Het zou ons en dui
zenden Nederlanders in Australië iu elk
geval danig teleurstellen, indien die ver
wachting niet werd verwezenlijkt.
ER ZIJN ettelijke duizenden Nederland
se gezinnen in Australië, die onvoldoende
gehuisvest zijn, of die in huizen wonen,
waarvan de huur ver boven hun draag
kracht ligt. Naar raming zijn er alleen in
Nieuw-Zuid-Wales al vijfentwintigduizend
Nederlanders gevestigd, waarvan er zeker
tweeduizend zijn, wier harten in de laatste
weken vlugger hebben geslagen in het
vooruitzicht dat met de door de Australi
sche regering getroffen maatregelen, ook
Nederlandse geldschieters zowel hun eigen
belang als dat der immigranten zullen die
nen door mee te werken aan een oplossing
der moeilijkheden. Zij weten, dat ook in
Nederland de woningtoestand nijpend is.
Maar in Australië wonen nog vele duizen
den Nederlanders in huizen, die deze naam
niet verdienen, in kampen, in garages en
in tenten op vreemde grond in een vreem
de omgeving tussen vreemde mensen. Voor
hen slaat het uur der hope op de verkrij
ging van een huis, waarvoor ook als
men het zelf bouwt aanvullend kapitaal
nodig is. Zo ooit, dan is het thans duide
lijk, dat kapitaal en arbeid elkaar moeten
vinden. Voor Nederland dat zijn vraagstuk
der overbevolking wil oplossen door emi
gratie te bevorderen, ligt in Australië een
taak als een vervolg daarop. Voor finan
ciers in Nederland is het een taak zonder
risico.
S-
