Zwaar
zege
bevochten maar verdiende
van het Nederlands elftal
In technisch opzicht was er geen
krachtsverschil in Lausanne
Zwitser Antenen miste vlak
voor tijd een strafschop
Totaalbeeld
Zwitsers in Lausanne met 3-2 verslagen
Van der Gijp: Ook wij
hadden strafschop
moeten hebben
Zwitsers oefenden soms
zeer grote druk uit
Bij de foto's
Gelijkmaker
Weer voorsprong
Rijvers was uitgenodigd
tegen Zwitsers te spelen
Strafschop
Heringa Wathrich
Gaten
Druk
Rol en Niesten akkoord
met voorwaarden
Buis winnaar van
derde najaarsrit
MAANDAG 17 SEPTEMBER 1956
De twintigste interland tussen Nederland en Zwit
serland, die zaterdag in Lausanne werd gespeeld, heeft
tot en niet de laatste seconde een maximum aan span
ning opgeleverd. Nederland won uiteindelijk met drie
twee, maar het was een zwaar bevochten zege. Een 4-2
overwinning voor het Nederlands elftal had het overigens
kunnen zijn als Abe Lenstra in de tweede helft niet een
prachtige kans voor open doel had gemist. Een zege
had het voor de Zwitsers kunnen worden in het tweede
kwartier na de rust, toen de Oranje-achterhoede enkele
minuten paniekvoetbal demonstreerde en over een gelijk
spel had ook niemand zich behoeven te verwonderen,
want Antenen miste vier minuten voor het eindsignaal
een strafschop door de bal hard tegen de lat te schieten.
„Wij hebben weer een record gebroken", zei de voorzit
ter van de keuzecommissie van de K.N.V.B., de heer
Koolboom na afloop. „Sedert november 1934 hebben wij
in Zwitserland niet meer kunnen winnen. En nu is dat
eindelijk eens gebeurd". Het is een harde wedstrijd
geweest, die slecht door de Duitser Dusch is geleid. In
plaats van hun landgenoot in zijn moeilijke taak bij te
staan, hielpen de heren Schmetzer en Pennig, de beide
grensrechters, de heer Dusch van de wal in de sloot door
hun aarzelende, ja in menig geval foutieve aanwijzingen.
Deze scheidsrechter volgde de in sommige perioden in
hoog tempo gespeelde ontmoeting slechts moeizaam.
In plaats van de felle op winst beluste spelers door een
wijs en straf beleid in toom te houden, wakkerde hij
velen door zijn grove fouten nog heviger aan en alleen
omdat de heer Dusch zijn ongelukkige beslissingen over
beide partijen vrijwel gelijkelijk verdeelde, is het niet tot
onaangename tonelen gekomen. Een hoekschop, door Van
der Hart in de tweede helft, zag de scheidsrechter vol
komen over het hoofd. Dertig seconden voor hij de straf
schop toekende wegens hands van Kuys had hij vergeten
te fluiten voor het tegen de grond lopen van Notermans
door drie Zwitsers tegelijk. En nog bonter maakte de
heer Dusch tèt toen Van der Gijp even voor tijd doelman
Pernumian, die was uitgelopen, reeds was gepasseerd,
maar door de Zwitser bij de benen werd gegrepen en
ten val gebracht, waardoor Nederland een vrijwel zekere
goal ontging. Maar de heer Dusch had niets gezien omdat,
hetgeen later tot verontschuldiging werd aangevoerd, hij
door de lage zon het spel moeilijk had kunnen volgen.
De belangstelling voor de landen wedstrijd
viel sterk tegen. Toen de beide ploegen het
terrein van het stadion opwandelden had
den zeker niet meer dan 25.000 toeschou
wers een plaats op de tribunes gevonden.
Het begin was verrassend. Nederland
leidde de eerste aanval in via de linker
vleugel, die werd afgeslagen. Maar Noter
mans legde Lenstra onmiddellijk daarna
de bal voor de voeten. Een schot volgde,
maar doelman Pernumian stopte het kei
harde schot zonder evenwel controle over
de bal te krijgen. De bal sprong terug in
het veld, waar Lenstra klaar stond en met
de buitenkant van de rechtervoet een ver
raderlijk lobballetje plaatste, dat in de
linkerbovenhoek verdween (01). Er was
toen nog geen twee minuten gespeeld
En weer toog de oranjevoorhoede daarna
ten aanval, maar Van der Gijp schoot in
moeilijke positie en met Kernen op de
hielen, naast uit een goed aangegeven pass
van Koopal.
Het doelpunt van de Oranjeploeg had een
felle reactie in de Zwitserse gelederen te
weeg gebracht. Tussen midvoor Meier en
Van der Hart, ging het even hard tegen
hard, waarbij de Nederlandse stopperspil
met een waarschuwende vinger naar zijn
tegenstander wees toen de heer Dusch voor
een vrije trap had gefloten.
Weer kreeg Van der Gijp een moeilijke
bal, maar zijn schot ging langs het doel
uit. Antenen wilde zijn roem als goalget-
ter bewijzen en loste in de zevende minuut
een hard schot, dat De Munck wel kon
stoppen, maar niet kon wegwerken. Ge-1
lukkig vloog een van de achterspelers on
middellijk toe om de bal naar een veiliger
oord te laten verhuizen.
Antenen, tïie reeds zijn 38ste landenwed-
strijd speelde, profiteerde keurig van een
nonchalante fout van Nolermans, die kop
pend naar een bal, volkomen misgreep.
Eschmann plaatste toen handig naar zijn
vlak voor doel vrijstaande aanvoerder, die
Met een halve draai naar links een laag
schot in de linkerhoek inzond, waar De
Munck tevergeefs naar greep.
De Zwitsers beheersten daarna het spel
en Riva probeerde twee minuten later
in de 12e minuut zijn land de leiding te
geven, maar zijn schot belandde in het zij
net. Aan de andere kant zag men het eer
ste serieuze duel tussen Kernen en Voges
waaruit de Zwitser als winnaar te voor
schijn kwam. Er was een kwartier gespeeld,
toen na zeer kort samenspel linksbuiten
Riva plotseling in het midden opdook en
van 10 meter afstand een effectvol schot
loste, dat via de binnenkant van de paal
in het Nederlandse doel verdween, on
houdbaar voor De Munck (21).
In het tweede kwartier van de strijd ver
dween de Zwitserse meerderheid en het
spel golfde van doel tot doel, waarbij de
duels op het middenveld tussen Vonlanden
en Voges opvielen en waarin de Zwitser in
de meeste gevallen overwinnaar bleef,
dankzij een snellere en vooral ook vinniger
start.
Een van de vele duels tussen Van dei-
Gijp en Kerner resulteerde in een vrije
schop, waar Lenstra zich achter plaatste.
Een handig hoog balletje werd in de doel-
mond geplaatst. Van der Gijp ontsnapte
aan de bewaking van Kernen en sprong
tegelijk met keeper Pernumian naar de bal.
De Feijenoorder had beter getimed en via
zijn borst en de arm van de Zwitser ca
ramboleerde de bal hoog in het net (22).
Vijf minuten voor de rust switchte Len
stra naar links en plaatste een uitstekende
voorzet. Weber kon er nog net met het
hoofd bij, maar Bosselaar ving de bal aan
de zijlijn weer op. Ik zal maar schieten,
dacht Bosselaar, die geen van zijn team
genoten voor doel zag staan. Ilij loste een
keurige boogbal, waarnaar Pernumian,
waarschijnlijk gehinderd door de zon, ver
geefs greep. Een minuut voor de rust kreeg
Van der Gijp een schone gelegenheid de
score op 42 te brengen, maar zijn kopbal
uit een boogballetje van Lenstra belandde
in de handen van de Zwitserse doelverde
diger, anüïaia«h
In de zesde minuut van de tweede helft
kwam Lenstra voor open doel, toen hem de
bal door Van der Gijp werd toegespeeld.
Maar zijn schot, hard en straf, belandde
precies in de handen van de Zwitserse
doelverdediger. Een fraaie kans om de
overwinning in veilige haven te brengen,
was gemist, want zonder twijfel zou de
vierde goal voor de oranjehemden een be
slissend ogenblik in deze wedstrijd zijn ge
weest.
De keuzecommissie van de K.N.V.B.
heeft enige tüd vóór de wedstrijd in Lau
sanne een beroep gedaan op Rijvers en aan
zijn club St. Etienne gevraagd, hem voor de
ontmoeting tussen Nederland en Zwitser
land vrij te geven. Het was de keuzecom
missie niet onbekend gebleven dat Rijvers
reeds vroeg in het seizoen in voortreffelijke
vorm bleek te zijn. Het was de voetbalbond
voorts bekend dat St. Etienne op de dag na
Lausanne een zeer belangrijke wedstrijd
moest spelen, namelijk tegen Sedan, waar
van het resultaat van groot belang zou zijn
voor het verdere verloop van de competitie.
In een brief aan St. Etienne had secre
taris Brunt dan ook geschreven dat Rijvers,
indien zijn club hem voor Lausanne vrij
liet, op de snelste en beste wijze van Zwit
serland naar Sedan zou worden overge
bracht.
Maar de club van Rijvers wilde liever
niet het risico lopen, dat deze speler in de
ontmoeting tussen het Nederlands elftal en
Zwitserland geblesseerd zou raken. Een
van de bestuurderen van St. Etienne liet
zich althans in die geest uit.
Toen kwamen de oranjehemden terug en
na 15 minuten spelen kreeg Koopal een
fraaie kans om de voorsprong te vergroten.
Hij pikte een voorzet van Voges goed op,
maar zijn kopbal werd nog juist door Per
numian tot corner getipt. En uit die hoek
schop wist ook Bosselaar niets beters te
doen dan de bal over te koppen.
De nerveuze sprinter Koopal kwam daar
na met een goede schijnbeweging vrij voor
doel maar zijn schot uit een kleine
hoek gelost werd door de Zwitserse
keeper gestopt. Het schot bleek echter zo
hard te zijn dat Pernumian de bal niet
klemvast kon houden. Parruchoud werkte
het leer maar half weg, juist voor de voe
ten van de toestormende Van der Gijp,
maar deze was dermate verrast door deze
onverwachte kans, dat' hij de bal van
dichtbij nog over schoot. Een minuut later
kreeg Abe een nieuwe kans, maar ook hij
vond de goede richting niet.
De Zwitsers putten moed uit het feit, dat
de oranjehemden enkele kostelijke kansen
om te scoren hadden gemist en zonder
merkbare overgang ontstond er een zeer
groot veldoverwicht van de gastheren,
waarbij de taktische Zurmühle en de on
vermoeide Vonlanden mee ten aanval trok
ken. Gedurende vijf minuten was er toen
paniekvoetbal in de Nederlandse achter
hoede,' maar verder dan enkele hoekschop
pen brachten de Zwitsers het niet.
Toen kwam het meest sensationele mo
ment van de gehele wedstrijd. De Munck
beging de onvoorzichtigheid te ver en on
nodig uit zijn doel te lopen en voordat hij
zich had hersteld, zweefde de bal al ge
vaarlijk in de doelmond. Maar Notermans
werd door drie Zwitsers gevloerd, het
geen arbiter Dusch kennelijk ontging. Maar
wat hem niet ontging was het enkele tien
tallen seconden later volgende handsgeval
van Kuys, die een doelpunt trachtte te
voorkomen door de bal uit het doel te
slaan. Antenen plaatste zich achter de bal,
nadat Van der Hart het leder op „keurige"
wijze voor hem had neergelegd. Het harde
schot ketste tegen de lat en de Zwitsers
waren door deze tegenslag zo verbijsterd,
dat zij geen moeite deden de teruggespron
gen bal opnieuw in te schieten. De bal
werd tot hoekschop verwerkt.
Het slot van de wedstrijd werd gevormd
door het ten val brengen van Van der Gijp
door de Zwitserse doelverdediger, die de
Feijenoorder naar de benen in plaats van
naar de bal greep. Protesten hielpen niet
en weinige seconden later was het pleit
beslecht: Nederland had zijn eerste landen-
wedstrijd in het nieuwe seizoen gewonnen.
Een vermoeid Nederlands elftal zocht
na het laatste fluitsignaal van de heer
Dusch de kleedkamer op. Verontwaardigd
vertelde aanvoerder Schaap, dat de
strafschop ten onrechte door de scheids
rechter was toegekend. Zeker, Kuys had
de bal met de hand uit doel geslagen, maar
even te voren was Notermans door drie
Zwitsers letterlijk gevloerd. Iedereen dacht,
dat de scheidsrechter daarvoor had ge
floten. „Ik ben dik tevreden met de over
winning", zei Schaap verder. „De Zwitser
se, voorhoede was razend snel en onze eer
ste taak was de aanvallen te onderbreken.
Wij zijn daar voor een groot deel in ge
slaagd. Ik ben blij, dat ik het tempo de
gehele wedstrijd heb kunnen volhouden".
De voorzitter van de technische commis
sie, de heer G. K r u y v e r, vond de con
ditie van de Zwisers beter dan die van de
Nederlanders. „En reken maar, dat die
overwinning in Lausanne meetelt bij de
Europese landen. Het gevolg zal zijn, dat
elke verdere wedstrijd weer moeilijker voor
ons zal wortden".
De heer H. Hoolboo om, voorzitter van
de keuzecommissie was van oordeel, dat de
overwinning verdiend mocht worden ge
noemd. De wedstrijd viel zeer vroeg in het
seizoen. Zwitserland is voorts op eigen ter
rein altijd een moeilijke tegenstander en
taktisch niet gemakkelijk te overwinnen.
„Over Voges als debutant ben ik tevreden",
vervolgde de K.C.-voorzitter. „Hij had een
zware en ondankbare taak en hij heeft zich
redelijk goed van zijn opdracht gekweten.
Schaap speelde in de tweede helft zeer
goed en De Munck was de uitblinker in de
ploeg. Van der Hart, die toch werkelijk een
speler van zeer grote klasse is, heeft die
klasse hier niet gedemonstreerd. En als Abe
niet een paar kansen had gemist, ja, dan
zou Lenstra weer dè man van de ploeg zijn
geweest."
Het tweede lid van de keuzecommissie,
de heer H. Pellikaan merkte op, dat de
overwinning op Saarland toch heel wat min
der voldoening gaf dan deze zege in Lau
sanne.
De wedstrijd was debutant G e r r i t V o-
g e s best bevallen. „Ik wist, dat ik een
moeilijke taak had gekregen. Steeds maai
bij Vonlanden blijven, de gehele wedstrijd
door. En dan nog proberen passes aan de
voorhoede te geven, aan Lenstra vooral.
Bovendien vond ik het spel hard. Vonlan
den wist op dat punt ook van wanten. Ge
lukkig had ik met al dat gesjouw adem
genoeg. Ik voelde me niet uitgespeeld, toen
het was afgelopen. Ik hoop, dat de keuze
commissie mijn debuut kan waarderen".
Kuys had bij een botsing met een van
de Zwitsers een wonde aan het achterhoofd
opgelopen. Maar een kwartier na de wed
strijd voelde hij er al niets meer van.
W i e r s m a had-geen last van zijn oude
blessure aan de linkervoet gehad. De wed
strijd had hij op vol tempo kunnen uit
spelen. „Maar hard dat die wedstrijd
v/as
Van der Gijp erkende, dat hij het
zwaar heeft gehad tegen Kernen. „Die man
bleef in mijn buurt, ik kon niet van hem
afkomen. Een strafschop tegen doelman
Pernumian hadden wij anders wel ver
diend. Vlak voor het einde was ik hem,
toen hij uitgelopen was, voorbij. Hij sprong
vallende naar de bal, maar greep mijn
benen Toen was ik ook gevloerd. Maar de
scheidsrechter had blijkbaar niets gezien."
ADVERTENTIE
HAARLEM
ELEKTRISCHE INSTALLATIES
LUIDSPREKENDE
TELEFOON-INSTALLATIES
IN TAKTISCH OPZICHT viel er in de interlandwedstrijd ZwitserlandNederland
veel te genieten. Niet alleen zyn de Zwitsers gevreesd in een thuiswedstrijd, maar
ook hun taktisch systeem is moeilijk te bestrijden, ook al krijgt men nog zoveel
theoretische of praktische aanwijzingen. In de morgenuren hadden de leden van
de keuze- en technische commissie wijze lessen uitgedeeld tijdens de spelersreünie.
Zonder twijfel was deze bespreking nuttig en nodig, maar men vergat enkele fac
toren, die voor de spelers van het oranje-elftal misschien belangrijker waren. Van
de vorm der spelers wist eigenlijk niemand iets af, want daarvoor viel deze landen-
wedstrijd te vroeg in het seizoen. En bovendien, hoe zou de lichaamsconditie zijn
na de zware competitie van het vorig seizoen en het zeer korte zomerreces? De
wedstrijd heeft overigens duidelijk aangetoond hoe nodig het is de gezamenlijke
training van de Nederlandse elftalclub te hervatten. De beperking, die de technische
commissie kreeg opgelegd, om slechts drie trainingen vóór een landenwedstryd te
houden, is dwaasheid. Het motief voor deze beperking luidt: de clubtraining gaat
voor en is tenminste zo belangrijk. Maar de wedstrijd in Lausanne heeft geleerd,
dat enkele spelers bepaald aan een centrale training toe zijn, zowel ten aanzien
van hun lichaamsconditie als van hun voetbaltechnisch kunnen. I
Toch heeft het taktisch praatje van de
zaterdagmorgen wel resultaat gehad. In de
eerste plaats heeft Voges, de 23-jarige
debutant, zich strikt aan zijn opdracht ge
houden. „Blijf bij Vonlanden, de spil, die
niet stoppert, maar overal te vinden is en
vaak als zesde man van de voorhoede mee
ten aanval trekt." Lucht kwam Voges niet
te kort, maar hij heeft het in zijn eerste
wedstrijd in het oranjeshirt zeer moeilijk
gehad, waarbij hij zich zeer verdienstelijk
heeft geweerd. Ruim voldoende, zo zou
men zijn spel kunnen kwalificeren.
Cor van der Gijp heeft zich op enkele
gevallen na de gehele wedstrijd niet
kunnen losmaken van Kernen, de gerouti
neerde en ervaren achterspeler van het
Zwitserse elftal, die niet van zijn zijde
week en er ook niet voor terugdeinsde de
buitenspelval open te zetten.En in plaats
van de vrijheid te zoeken door zich nu
eens terug te trekken dan weer eens met
Koopal te switchen, bleef Van der Gijp
maar in het midden opereren, als een scha
duw gevolgd door zijn bewaker.
Door het ontbreken van een midvoor,
die openingen kon maken en het terugge
trokken spel van Voges, was de taak van
de voorhoede om tegen de stug spelende
en nauwkeurig dekkende verdediging van
het Zwitserse elftal doelpunten te scoren,
er niet eenvoudiger op geworden. De snel
sprintende Koopal was weinig produktief
door het slechte en onbeheerste schieten.
Lenstra ondanks het feil, dat hij in 14
dagen 12 pond is afgevallen (onder dokters
controle) miste het flitsende in zyn spel
van vroeger. Zijn afgeven van de bal leed
aan onnauwkeurigheid en ondanks het feit,
dat hij een juweel van ren doelpunt scoor
de het eerste heeft hij té veel fraaie
kansen gemist, vooral in de tweede helft,
om hem het predikaat „beste speler van
het elftal" te verlenen.
Müller, de trainer van het oranje
team, verweet het Abe na afloop spot
tend in de kleedkamer: „Waarom heb
je ons zo lang in spanning gehouden?
Als jij zes minuten na de rust die
kans had gebruikt, zou het 42 zijn
geweest. Dan was het uit geweest".
Waarop Lenstra rustig antwoordde, dat
juist die ene bal zo springerig was ge
weest en dat hij daarom toen geen
doelpunt had gescoord. Bovendien, de
spanning moest er toch inblijven?
Schaap had een matige eerste helft, maar
hervond na de rust zijn rustige spel, waar
door hij met kop en schouders boven zijn
teamgenoten uitstak. Notermans werkte
hard en deed eigenlijk te veel, maar zijn
spel was te nerveus en te weinig door
dacht om er veel profijt in de ploeg van
te hebben. De vorm van Van der Hart is
achteruitgegaan. Aan zijn spel kleeft non
chalance, gecombineerd met een slechte
vorm van show-voetbal. Zijn conditie is
bovendien niet al te best, hetgeen ook ver
oorzaakt wordt door een te veel aan wed
strijden en te weinig training. Voor het
begin van de wedstrijd klaagde hij over
spierpijn in de benen.
Het resultaat van dat alles was dat de
achterspelers Kuys en Wiersma, wier spel
zich aan een in vorm zijnde Van der Hart
kan optrekken, nu hun kapitein in de
De Munck
Schaap
storm misten, hetgeen tot gaten in de ver
dediging leidde. Stond in het Nederlandse
doel niet een De Munck in topvorm, dan
zou de ploeg zonder twijfel een nederlaag
hebben geleden. Want de weinig goed ge
richte en harde schoten van de Zwiiserse
voorhoede en middenlinie we-den enkele
malen op kranige wijze gestopt.
Opruimen, was het devies voor de Ne
derlandse achterhoede. Maar het opruimen
was slecht verzorgd, waardoor een half
gestrande Zwitserse aanval opnieuw
kracht kreeg en de druk cp het doel van
De Munck soms zeer zwaar werd. Vandaar
de spanning of de gelijkmaker in de twee
de helft zou komen.
Waarschijnlijk was het een gewezen
voetballer met ervaring, die daar in Lau
sanne bij de wedstrijd tussen Zwitserland
en Nederland de vrijwel voortdurend ge
bruikte televisiecamera voor de totaal
beelden hanteerde, want hij verloor het
ronde leder zo goed als geen moment uit
de lens. Zijn „shots" waren vaak mooier
dan die op het veld. Deze man had een
belangrijke versterking van de helvetische
grendel kunnen betekenen, want hij voor
zag zelfs feilloos, zulks in verrukkelijke
tegenstelling tot de roodwitte achterhoede,
waarheen de listige tovenaar Lenstra de
bal zou dirigeren. Daardoor hebben de
thuiskijkers zich een voortreffelijke indruk
van deze meting van elkanders zwakte
kunnen vormen. Vooral toen door een sto
ring de commentaarlijn uitviel en Aad van
Leeuwen niet alleen figuurlijk maar ook
letterlijk in de ruimte zat te redeneren.
Ondanks het door het vele zonlicht wat
te blonde van het beeld kon men het spel-
verloop uitmuntend volgen. Men had daar
bij echt geen toelichting nodig. Dat bleek
dubbel, toen men tien minuten voor het
einde overging tot het uitzenden van het
radioverslag door ir. A. van Emmenes en
Jan de Troye, die om beurten hijgend van
voor de toeschouwers ónverklaarbare op
winding ver achter de feiten aandraafden.
Ik kwam zelfs meer dan eens tot de over
weging, of het geen aanbeveling zou ver
dienen de scheidsrechter met een TV-
ontvanger in een kleedkamer op te sluiten.
Hij zou daarop immers herhaaldelijk over
tredingen kunnen constateren, die hem op
het groene véld blijkbaar ontgaan. Boven
dien zou hij zich dan bij zijn arbitrage
door Aad van Leeuwen kunnen laten advi
seren. Een eenvoudig zendertje ware reeds
voldoende om zijn fluitconcert op de speel
weide hoorbaar te maken. Het belangrijk
ste voordeel lijkt mij, dat er meteen een
einde zou komen aan de tot dusver onver
mijdelijke meningsverschillen over de bui
tenspelpositie. Daarvan kan men zich op
het televisiescherm eenvoudig geen indruk
vormen. Maar aangezien de scheidsrechter
hetzelfde zou zien als de overgrote meer
derheid van de toeschouwers, .moet zijn
beslissing altijd de democratische goed
keuring wegdragen. Het klinkt misschien
revolutionair, maar de KNVB heeft al eens
eerder getoond vooruitstrevend te willen
zijn als het niet anders kan.
Sterker nog: de KNVB begint televisie-
minded te worden, zoals dat heet bij de
exploitanten van dit communicatiemiddel,
die een speciale Angelsaksische code heb
ben ontworpen om gewone dingen onbe
grijpelijk te maken. Als men het met wij
len Charivarius eens is, dat het Engels be
staat uit louter vreemde woorden, die ver
keerd worden uitgesproken, dan kan men
zich misschien indenken hoe Bussums dan
wel moet klinken. Maar goed, we hebben
kunnen constateren, dat de voetbalbonds
bestuurders tot aanpassing bij het nieuwe
medium bereid zijn. Daarvan getuigde het
feit, dat tien oranje leeuwen in zwarte
broeken rondliepen. Frans de Munck be
wees zijn apartheid als tijger, door een
witte pantalon en het uitslaan van zijn ge
duchte klauwen. Lenstra's met succes be
kroonde pogingen om af te slanken maken
dat ook hij nu in het beeld past. De enige,
die er nog niets van begrijpt, is Cor van
der Gijp, die volgens Aad van Leeuwen
herhaaldelijk een hoekschop reclameerde,
hoewel uitdrukkelijk bij de wet is bepaald
dat reclame voor de televisie niet kan
worden toegestaan. Men moet aannemen
dat directies van stadions in dit opzicht
buiten de wet staan.
Ik heb de uitzending gevolgd in de can-
tine van de televisiestudio in Bussum, in
het gebouw St. Vitus, waar niemand op het
idee kwam die naam eer aan te doen. Op
een zeer dramatisch ogenblik, toen net als
in Hamlet het gehele toneel van de strijd
bedekt was met voor lijk liggende spelers,
vlak tegen het einde dus, sprak Pi Schef-
fer laconiek het verlossende ivoord: „Toch
moet het wel een mooie sport zijn!" Kin
derlijk chauvinisme bleek ook hier. „We"
staan voor, zeiden de kijkers als dat zo
was tegen nieuwelingen, die binnenkwa
men, maar „ze" staan achter, toen Zwitser
land de leiding had genomen...
Om half zes verscheen, na gedane mid-
dagtaak, het technisch personeel. De chef
keek naar het scherm en had er slechts
twee woorden voor: „Slecht belicht!"
KO BRUGBIER
Naar wij van de zijde van de KNWU
vernemen hebben Rol (Alkmaar) en Nies
ten (Beverwijk) zich reeds bereid ver
klaard naar Melbourne te gaan als leden
van de wielerploeg. Zij gaan akkoord met
de door het NOC gestelde voorwaarden.
Dezer dagen zal de KNWU met de andere
kandidaatleden voor Melbourne soortge
lijke besprekingen voeren.
Als onderdeel van de najaarscompetitie
liet de Haaralemse wielerclub „De Kam
pioen" een klassementwedstrijd over veertig
kilometer met acht klassementen verrijden.
Deze derde competitierit werd een prooi voor
Henk Buis. die de meeste punten behaalde.
Alleen Rutte kon hem nog enigszins benade
ren, de overige renners kwamen er niet aan
te pas. De uitslag der A- en B-klassers
luidde: 1. Buis 19 pnt.; 2. Rutte 13 pnt.; 3.
Straver, 5 pnt.; 4. Koonings 2 pnt.; 5. H. van
Steijn 2 pnt.; 6. W. v. d. Aar; 7. C. van Steijn;
8. Jansen; allen 1 pnt.
Bij de C-klassers, die een wedstrijd over
dertig kilometer met 6 klassementen moesten
verwerken, werd Van der Geest met 13 pun
ten winnaar. De verdere uitslag luidde: 2. R
Voorting. 9 pnt.: 3. Sminia, 6 pnt.; 4. Hand-
graaf, 5 pnt.; 5. Walters. 3 pnt.; 6. De Cock;
De Nederlandse voorhoede mocht meer
sooringskansen hebben gehad dan die van
de gastheren, in het algemeen oefende de
Zwitserse ploeg toch een druk op het Ne
derlandse doel uit, welke in sommige
perioden zelfs beklemmend was. De cor
nerverhouding van 82 ten gunste van de
Zwitsers zegt toch wel iets op dit punt.
maar doelpunten maken, profiteren van de
betere opbouw van het ^pel in technisch
opzicht viel er geen krachtsverschil tussen 7' Hendriks; 8. H. Peters; allen 1 pnt.
de spelers van beide teams te onderschei
den daartoe waren Antenen en de zijnen
niet in staat.
De Zwitsers mogen in een betere con
ditie hebben verkeerd, in uithoudingsver
mogen schoten de Nederlanders niet te
kort. Dit feit is des te opmerkelijker, in
dien een becijfering leert, dat de gemid
delde leeftijd van de Zwitserse spelers
25 jaar bedroeg en die van de oranje
hemden 27 jaar.
Perruchoud (28 jaar) was de oudste bij
de Zwitsers. De Munck, Schaap, beiden 34
jaar, en Lenstra (35 jaar) waren de drie
„oudjes" in het veld. Hoe hoog moet men
dan de verdiensten van dit drietal aan
slaan, indien men bedenkt, dat De Munck,
Schaap en Lenstra, die zijn 35e wedstrijd
in de oranjetrui speelde en zijn totaal
aantal goals in interlandvoetbal tot 23 zag
stijgen (alleen Bakhuys met 30 en Kick
Smit met 25 doelpunten staan boven hem),
verreweg de beste spelers van het Neder
lands elftal waren.
Foto boven.
Al na ruim één minuut spelen scoorde
Abe Lenstra een fraaie goal voor 8
Nederland. V.l.n.r. Kernen (3), v. d. Gyp
op Abe afstormend, Zurmühle (4), Von-
landen (3), Koopal, doelman Pernu- g
mian, Weber (6), Perruchoud (2) en
half zichtbaar Abe Lenstra.
Foto beneden. 8
De gemiste strafschop. Antenen schiet
de bal vanaf de elfmeterstij) hard tegen ft
8 de lat. Rechts ziet men drie Zwitsers,
8 Van der Hart en scheidsrechter Dusch
8 gespannen toekijken. Links staan Len-
stra, Notermans en Van der Gijp al
verslagen in plaats van startklaar om
8 eventueel direct te kunnen ingrijpen.
XOCCOQ
XX»OCOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCX>DOOOOOOOCOOCXXX)OÜC
