Schrijven
Verenigde Staten houden zich
afzijdig in Midden-Oosten
„Duidelijk geval van agressie",
zegt premier Nehroe van India
Labour-motie van afkeuring
tegen de Britse regering
O
Eisenhower steunt behandeling van de
Frans-Britse actie in UNO-Assemblée
„UNO moet sneller handelen dan de
aanvallers en de indringers
Eden zou, tnèt Parijs, ten volle bereid
zijn de wereldopinie te trotseren
wollen dekens
DeTandpasta van standing^
ZENUWRUST
DONDERDAG 1 NOVEMBER 1956
5
Pijnlijke verwijten
Felle critiek
Nieuw Jordaans kabinet
Benzinerantsoenering in
Groot-Brittannië verwacht
Mendès-France wil beraad
van de „Grote Vier"
Australië en Nieuw-Zeeland
steunen Brits-Franse actie
Reclame aanbieding
Felle brand in woonhuis
te Amsterdam
Persstemmen over de
Egyptische crisis
In discrediet
Overleg
Cynisme
„Onzinnige daad", oordeelt
de Manchester Guardian
(Van onze correspondent in Washington)
Vla alle grote radio- en televisiezenders
heer president Eisenhower gisteravond het
Amerikaanse volk kort en krachtig toege
sproken. Zijn rede, die slechts een kwartier
duurde, moet indruk hebben gemaakt. De
Verenigde Staten, aldus Eisenhower, zullen
zich in het Midden-Oosten van gevechts
handelingen onthouden en door middel
van de UNO-Assemblée zal extra morele
druk op de aanvallers worden uitgeoefend.
De Veiligheidsraad heeft namelijk op
voorstel van Joegoslavië besloten dat de
Algemene Vergadering heden in buitenge
wone zitting in New York zal bijeenko
men. Eisenhower kon alleen met optimisme
spreken over de toestand in Midden-Euro
pa. Hij maakte bekend dat de Amerikaan
se regering in verbinding staat met de nieu
we regering in Polen over economische
hulpverlening.
De Amerikaanse president heeft blijk
gegeven van grote zelfbeheersing. Want
hoewel Washington gegriefd is over het
geen zich in Egypte voltrekt, vermeed
Eisenhower van een samenzwering te spre
ken. Hij zei alleen dat Washington niet ge
kend is in of geraadpleegd is over de ac
ties van Israel en van Groot-Brittannië en
Frankrijk.
„Eisenhower verklaarde zelfs: „Het is
kennelijk het recht van al deze landen
zulke beslissingen te nemen en tot zulke
daden over te gaan". Deze ruimheid van
opvatting is eigenlijk in tegenspraak met
wat Eisenhower zei: „De daden die zijn on
dernomen laten zich nauwelijks in over
eenstemming brengen met de beginselen
en doelstellingen van de UNO. De presi
dent acht de zaak in de UNO niet afge
daan. Hij wenst een behandeling in de Al
gemene Vergadering, waar het veto niet
geldt en waar de aanvallende partijen on
der de druk der wereldopinie kunnen
worden gebracht. Vergeleken met de felle
opmerkingen aan het adres van Groot-
Brittannië en Frankijk, die men in Wash
ington in officiële kringen kan beluiste
ren, is de toon der grote Amerikaanse bla
den betrekkelijk gematigd. Eisenhowers
rede gaf er reeds blijk van dat de opwin
ding begint te bedaren. De president zei
dat de Verenigde Staten de vriendschap
met Groot-Brittannië en Frankrijk wensen
te handhaven. Men beseft in Washington
dat een zekere vorm van samenwerking
met Londen en Parijs noodzakelijk blijft.
Men heeft wel overwogen de militaire
steun aan deze staten stop te zetten, doch
heeft dit plan weer laten varen. Na de er
varingen van de laatste dagen zullen even
wel de pogingen om in de Noordatlanti-
sche Verdragsorganisatie tot meer politiek
overleg te geraken, door vele Amerikanen
schamper worden bejegend.
De isolationdsten in de Verenigde Staten
zullen door de Brits-Franse actie ongetwij
feld in hun streven worden gesterkt.
Eisenhower zei volgens Reuter en AFP
nog dat de „gewapende aanval" van Groot-
Brittannië en Frankrijk tegen Egypte „bij
vergissing" is ontketend. „Wij aanvaarden
het gebruik van geweld niet als een wijs
en geschikt middel ter regeling van inter
nationale geschillen". Eisenhower ver
klaarde dat de Verenigde Staten zich vol
ledig bewusit zijn van de diepe bezorgdheid
van Israel, Groot-Brittannië en Frankrijk
en dat zij van mening zijn dat de toestand
in het Midden-Oosten „onnodig" verer
gerd is door de politiek van Egypte zelf.
Met betrekking tot het Brits-Franse veto
over de Amerikaanse resolutie zei de pre
sident, dat de Verenigde Staten „voorne
mens zijn deze zaak voor de algemene ver
gadering van de Verenigde Naties te bren
gen".
Vooraanstaande Amerikaanse kranten
noemen enige van Dulles' verwijten, die de
minister in vertrouwelijke gesprekken zou
hebben geuit: 1. Engeland en Frankrijk
hebben de afgelopen week hun bedoelin
gen angstvallig voor Amerika verborgen
gehouden; 2. de Amerikaanse ambassa
deurs zijn bewust door Engeland en
Frankrijk op een dwaalspoor gebracht; 3.
militaire attache's van Frankrijk en En
geland zouden twee of drie dagen van te
voren geweten hebben wat Israel van plan
was, en de Amerikaanse militaire attaché
zou in onwetendheid zijn gelaten; 4. uit het
eerste Israëlische communiqué'zou het sa
menspel met Frankrijk en Engeland ge
bleken zijn. Daarin werd gezegd, dat het
Suezkanaal het doel van de Israëlische
actie was. Dit zou hebben moeten dienen
om de Britten en Fransen een voorwend
sel tot interventie te geven; 5. Israel zou
wel eens voor zijn hulp beloond kunnen
worden met een stuk Jordaans grondge
bied en de rest van Jeruzalem; 6. Ame
rika zou het Britse ultimatum aan Egypte
als een van de brutaalste beschouwen die
ooit zijn gesteld; 7. door hun militair op
treden tegen Nasser zouden de Britten en
Fransen naar Amerikaanse mening het
Westelijke standpunt tegenover het Russi
sche imperialisme ernstig hebben ver
zwakt, juist nu Oosteuropese landen tegen
de overheersing van Moskou in verzet ko
men. Aldus enkele leidende Amerikaanse
dagbladen. Geen enkele van deze beschul
digingen is evenwel, openlijk door Dulles
of een andere hoge ambtenaar in het open
baar geuit.
Sommige Amerikaanse kranten oefenen
scherpe critiek op het veto van Frankrijk
en Engeland in de Veiligheidsraad. De
„Washington Post" schrijft, dat daarmee
het Atlantisch bondgenootschap ver
scheurd is. Amerika is nu verplicht om, als
de Israëliërs niet terugtrekken, Egypte te
hulp te komen, aldus het blad. De „Wash
ington Evening Star" meent, dat Frankrijk
en Engeland, met Israel als een soort lok
vogel, tot bruut geweld zijn overgegaan op
de oude imperialistische wijze. Volgens dit
blad zal het avontuur, ook als het slaagt,
een haat en een wantrouwen jegens Frank
rijk en Engeland wekken, waar deze lan
den nog jarenlang de last van zullen on
dervinden.
Stevensons oordeel
Stevenson, de Democratische kandidaat
voor het presidentschap meent dat de re-
gering-Eisenhower in grote mate verant
woordelijk is voor de crisis in het Midden-
Oosten wegens haar sussende politiek.
Amerika is verplicht de integriteit van Is
rael te steunen, zo zei hij.
De perschef van het Witte Huis, Hager-
ty, heeft bekendgemaakt, dat Eisenhower
in de afgelopen dagen met premier Eden
van Engeland en premier Mollet van
Frankrijk heeft gecorrespondeerd over de
toestand in het Midden-Oosten. De officiële
Britse bekendmaking, dat bommenwerpers
aanvallen uitvoeren op militaire doelen in
Egypte, was voor het Witte Huis geen
verrassing. Hagerty verklaarde: „dat we
ten wij", toen een verslaggever hem de
eerste berichten bracht. De Verenigde Sta
ten blijven vastbesloten, de drie-mogend-
hedenverbintenis van 1950 om ieder slacht
offer van agressie in het Midden-Oosten te
hulp te komen, na te komen, zo zei Ha
gerty.
Jeugdige leden van de verbindings
dienst van het Israëlische leger staan
via een mobiel radio-zend- en ont
vangststation in verbinding met het
hoofdkwartier van de strijdkrachten.
AMMAN (Reuter). Soeliman Naboelsi,
leider van de Jordaanse nationale socialis
ten partij, die opzegging van het Brits-
Jordaanse verdrag, een federatie met Syrië
en een eventuele unie met Egypte voor
staat, heeft een nieuw Jordaans kabinet
levormd, waarin hijzelf premier en mi
nster van Buitenlandse Zaken is.
De samenstelling van het kabinet is door
koning Hoessein goedgekeurd. Naboelsi is
Jordaans ambassadeur te Londen geweest.
NEW YORK (Reuter/AFP). Premier
Nehroe van India heeft de secretaris-ge
neraal van de UNO Hammarskjoeld woens
dag een brief doen toekomen, waarin hij
verklaart te hopen „dat de UNO de on
middellijke terugtrekking van alle buiten
landse troepen zal eisen. De UNO moet
sneller handelen dan de aanvallers en de
indringers". Het is duidelijk en toegegeven,
dat Israel zich op grote schaal heeft schul
dig gemaakt aan agressie jegens Egypte.
Inplaats dat het Verenigd Koninkrijk en
Frankrijk deze agressie een halt trachten
toe te roepen, vallen zij zelf Egyptisch ge
bied binnen. Ik herinner me geen zwaarder
geval van agressie dan hetgeen tegen Egyp
te geschiedt".
Nehroe vraagt krachtige maatregelen
van de UNO om te verhinderen, dat de
wereld in een oorlog wordt gestort. De
Brits-Franse aanval op Egypte is niet al
leen een belediging van de Veiligheidsraad
en een schending van het UNO handvast,
maar houdt tevens de mogelijkheid van de
ernstigste gevolgen in de gehele wereld in.
Nehroe,.zond oolc dringende, persoon
lijke boodschappen over de toéstand in het
Midden-Oosten aan president Eisenhower,
Sir Anthony Eden en Güy Mollet, de'Brit
se en de Franse premier, en aan president
Nasser van Egypte. Hij zou op allen een
beroep hebben gedaan al het mogelijke
te doen tot stopzetting van de vijandelijk
heden en het tot stand brengen van een re
geling door onderhandelingen.
Nehroe heeft in een toespraak verklaard
dat onafhankelijke landen in Azië en Afri
ka die zich respecteren de „duidelijke en
openlijke agressie" van de Britten en
Fransen tegen Egypte niet zullen dulden.
Indiase ambtenaren waren „verbijsterd"
toen zij hoorden van de Britse en Franse
veto's in de Veiligheidsraad. Men be
schouwt de toestand als zeer alarmerend.
De Canadese minister van Buitenlandse
Zaken, Pearson, heeft gezegd, dat Canada
het betreurt, dat Groot-Brittannië en
Frankrijk het nodig vonden een ultimatum
te stellen. Canada was tevoren niet inge
licht. De minister deelde mede, dat zijn
regering nog niet heeft vastgesteld of het
Israëlische optreden tegen Egypte al of
niet agressie is.
Het Russische partijblad „Pravda" ver
klaart, dat Israel Egypte nooit zou hebben
durven aanvallen, als het niet door de Ver
enigde Staten, Engeland en Frankrijk ge-
LONDEN (United Press) Het Britse
ministerie van Defensie heeft een systeem
ontworpen volgens hetwelk op korte ter
mijn de distributie van benzine kan wor
den ingevoerd. De distributie zal volgens
een woordvoerder van het ministerie wor
den gemotiveerd door de staat van oorlog.
Er is een beschikking van het ministerie
van Defensie van kracht geworden, volgens
welke de regering alle fasen van distributie
voor benzine en andere olie-produkten kan
invoeren. Het regeringstoezicht wordt vol
gens de beschikking uitgestrekt tot de pro-
auktie en de prijzen van deze produkten.
steund was. „De agressie is ook gericht te
gen andere landen in het Midden-Oosten
en zij houdt nauw verband met de algeme
ne politiek van de Westelijke landen in dat
gebied", aldus deze Russische commentaar.
Premier Boelganin en partijsecretaris
Kroesjtsjev hebben verklaard, dat zij on
gerust zijn over de toestand in het Midden
oosten. De Russische ambassadeur in Is
rael, Abramov, heeft namens zijn regering
bij de Israëlische minister van Buitenland
se Zaken, mevrouw Golda Meir, een krach
tig protest laten horen tegen de „Israëli
sche agressie".
PARIJS (Reuter) Pierre Mendès-
France, de oud-premier en leider van de
Franse radicale partij, heeft gepleit voor
een onmiddellijke bijeenkomst van de
„Grote Vier" (Groot-Brittannië, Frankrijk,
de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten)
teneinde te voorkomen, dat het Midden-
Oosten „in vlammen opgaat". In een com
muniqué voor de pers verklaarde Mendès-
France, die na het begin van de Israëli
sche aanval op Egypte nog een gesprek mét
premier Mollet had gehad, dat de „Grote
V' r" de macht bezitten om een oorlog te
stuiten. „Wij staan misschien aan de voor
avond van een algemene oorlog. Het con
flict tussen Israel en de Arabische staten
zal niet gemakkelijk kunnen worden ge
lokaliseerd". De oud-premier voegde hier
aan toe, dat de „dramatische gebeurtenis
sen", die zich vorige week in Tunesië en
Marokko hebben voorgedaan, zich elk
ogenblik kunnen herhalen. De Suezkwes-
tie zou tot incidenten kunnen leiden, het
geen de lont in het kruitvat zou betekenen.
CANBERRA (Reuter) De Australische
premier, Robert Menzies, heeft in het
Australische Huis van Afgevaardigden
meegedeeld, dat Australië de Britsch-Fran-
se actie in het Midden-Oosten steunt. Ook
de Nieuwzeelandse premier, Sidney Hol
land, heeft verklaard dat hij volledig ver
trouwen heeft in de Britse bedoelingen wat
betreft de actie in Egypte.
(Van onze correspondent in Londen)
De Britse regering en de Labouroppositie
staan feller dan ooit tegenover elkaar. Pre
mier Sir Anthony Eden verklaarde gisteren
bij de voortzetting van het debat over de
gebeurtenissen in het Midden-Oosten, dat
de weg die de regering heeft ingeslagen de
enig juiste is. Het tot Egypte gerichte aan
bod om een tijdelijke bezetting van de ka
naal-zone toe te staan, is nog steeds van
kracht en vormt het beste middel om de
vijandelijkheden te beëindigen en uitbrei
ding van het conflict te voorkomen, aldus
Eden. Oppositieleider Hugh Gaitskell, die
gisteren eenstemmig is herkozen als leider
van de Labourfractie, acht de Britse inter
ventie in Egypte een rampzalige dwaasheid,
een inbreuk op het UNO-handvest en een
slag in het gezicht van de Veiligheidsraad,
op het ogenblik, dat Polen en Hongarije de
vrije wereld de grootste bemoediging in
jaren hebben gegeven.
De oppositie diende een motie van afkeu
ring in, waarin in de scherpste bewoordin
gen critiek wordt uitgeoefend op de manier,
waarop de Britse regering de crisis in het
Midden Oosten heeft aangepakt. Verder be
schuldigt Labour de regering er van dat zij
het Britse volk en het Britse gemenebest
onderling verdeeld heeft en het bondge
nootschap met de Verenigde Staten in ge
vaar heeft gebracht.
Labour is van plan overal in het land
demonstraties te houden en de wereld dui
delijk te maken, dat miljoenen Britten het
oneens zijn met het optreden van de rege
ring. Deze voorgenomen campagne, al is zij
geen rechtstreekse sabotage van de mili
taire inspanning, kan zo wordt gevreesd
het moreel van de troepen ondermijnen.
De oppositie wil door beïnvloeding van de
openbare mening zodanige druk op de re
gering uitoefenen, dat zij haar tegenwoor
dige houding moet opgeven. Zonneklaar is
voorts gebleken, welk een afgrond er ten
opzichte van het Midden-Oosten bestaat
tussen de Franse en Britse socialistische
partijen.
De conservatieven heffen de juichtoon aan
dat het Britse leiderschap in de wereld ein
delijk is hersteld. Er moest in het Midden-
Oosten tenslotte worden opgetreden en
zo wordt betoogd Engeland was daar
voor het aangewezen land omdat het in dit
gebied nu eenmaal historisch een bijzon
dere verantwoordelijkheid draagt. Eden zei
nog eens dat het bondgenootschap met de
Verenigde Staten zeker niet betekent dat
Groot-Brittannië altijd critiekloos met
Amerika zou moeten meegaan. Er ontstond
een geweldig tumult op de Labour-banken,
toen Eden bij de opening van het debat
weigerde te onthullen of de militaire ope
raties tegen Egypte al of niet begonnen
waren. Het enige, dat Eden wilde zegggen,
was dat de regering niet op haar beslis
sing zou terugkomen. De oppositie wilde,
als de actie nog niet begonnen was, de
kans niet laten voorbijgaan om een oorlog
met Egypte op het laatste ogenblik te voor
komen.
Selwyn Lloyd, de minister van Buiten
landse Zaken, bevestigde later in het La
gerhuis, dat .de luqht.-operaties tot Egyp
tische militaire doelen hoofdzakelijk
vliegvelden worden beperkt, De Egyp
tische burgerbevolking is gewaarschuwd
zich verre van deze doelen te houden. Sel-*
wyn Lloyd ontkende het bericht van radio
Caïro dat de Britten Cairo zouden hebben
gebombardeerd.
Nieuwe situatie
Eden werd tot tweemaal toe door de op
positie uitgejouwd en herhaaldelijk geïn
terrumpeerd. De premier verklaarde dat
de regering geweigerd, heeft Israel in. de
Veiligheidsraad van agressie te beschuldi
gen met het oog op de voorafgaande agres-
160 km van de eigen grens terugtrekken.
In Londen verwacht men dat Israel zal
trachten zich meester te maken van de
Egyptische Gaza-strook, die voor het land
steeds een bedreiging heeft betekend.
Gaitskell: misbruik
Gaitskell verklaarde dat de Britse rege
ring misbruik van de situatie maakt om
het Suezkanaal te bemachtigen. Hij hecht
blijkbaar waarde aan de geruchten over
een samenspannen tussen Israel, Engeland
en Frankrijk, hetgeen Selwyn Lloyd met
klem ontkend heeft. Engeland haalt zich
volgens Gaitskell een golf van haat op de
hals. De Britse regering heeft een streep
gehaald door de gehele na-oorlogse poli
tiek. Het is volgens Gaitskell vrijwel zeker
dat de UNO-Assemblee zich met een twee
derde meerderheid tegen Engeland zal uit
spreken. Dan zal een zeer ernstige situatie
ontstaan omdat, aldus Gaitskell, de hele
UNO-macht tegen Engeland kan worden
aangewend om haar te doen stoppen. Sel
wyn Lloyd betoogde dat Engeland uit zelf
verdediging heeft gehandeld, namelijk om
zijn landgenoten in Egypte te beschermen.
Uit Edens verklaring en de gedachten-
wisseling met de oppositie kunnen volgens
Reuter de volgende conclusies worden ge
trokken: 1. de Brits-Franse beslissing, om
de Suez-kanaalzone te bezetten, na de
Egyptische verwerping van het verzoek
zulks te mogen doen, is onherroepelijk;
2. Engeland en Frankrijk achten het een
zaak van bijzonder belang, dat Egypte
niet alleen het beheer over het Suez
kanaal in handen houdt en 3. om verwezen
lijking van dit tweede punt te bereiken,
zijn beide landen ten volle bereid critiek
en veroordeling, uit welk gedeelte der we
reld ook, te aanvaarden.
ADVERTENTIE
DUBBELFACE
150 x 200 14.90
WOLLEN FANTASIE DEKENS
150 x 200 20.75
170 x 220 25.90
190 x 235 31.50
ZIE DE ETALAGES
Kruisstraat 11
Haarlem
Telefoon 11491
Een felle uitslaande brand heeft woens
dagmiddag de tweede, derde en zolder
verdieping van een woonhuis in de Nico-
laas Beetsstraat nr. 56 nabij de Kinker
straat in Amsterdam-West vernield. Ook
de zolderverdieping van het ernaast gele
gen pand nr. 58 brandde uit. Twee brand
weerlieden geraakten door de rook be
dwelmd en werden naar de kazerne terug
gebracht.
De politie is öp grond van het onderzoek
sie door de Egyptische campagne tegen door de brandpiket de mening toegedaan,
Israel, tegen Groot-Brittannië en tegen het dat een 7-jarig knaapje in het pand nr. 56
westen. Het nieuwe in de stituatie is, dat
Engeland, hoewel het officieel nog neu
traal wenst te blijven, in het conflict tussen
de Arabische landen en Israel, in feite Is
rael morele en indirekte ondersteuning
heeft gegeven, want Israel mag volgens het
Britse ultimatum 160 km binnen Egyptisch
grondgebied blijven en Egypte moet zich
met lucifers heeft zitten spelen, waardoor
een paar rolletjes oud behangselpapier in
een kast in brand zijn geraakt. De bewo
ners van de tweede verdieping, een gezin
van vier personen, die niets van hun in
boedel konden redden, waren niet tegen
brand verzekerd. De familie van drie per
sonen, die op de derde verdieping woont,
was wel verzekerd.
ADVERTENTIE
Schrijven, wat is dat eigen
lijk? Gedachten op papier zet
ten, beweert men, doch dat
lijkt mij een zeer oppervlak
kige en zelfs ondeskundige de
finitie. Want gedachten zijn
zozeer het onvervreemdbare,
onkenbare innerlijke eigendom
van de mens dat zij meestal
enkel reeds door in letters
en zinnen op papier te worden
gezet hun eigen wezen ver
liezen en in de tastbaarheid en
zichtbaarheid zichzelf ver
loochenen. Schrijven kan ech
ter ook iets anders zijn.
Wellicht is het vaak slechts
een aaneenrijgen van letters
en woorden tot een charmante
en sierlijke krans van uiter
lijke opsmuk, terwijl de ge
dachten, die onder het vlech
ten kwamen en gingen, ver
vliegen in de oneindigheid,
zoals de liederen van kinderen
die bloemenkransen maken in
de voorjaarswei.
Die kinderen vlechten niet
hun liederen, doch de geplukte
bloemen. En ziet hoe snel de
margrieten en madeliefjes ver
welken zodra zij geplukt en
gevlochten zijn. De woorden
der mensen, gesproken en ge
schreven, verwelken en ver
flensen meestal zodra zij ge
sproken en geschreven zijn,
omdat het leven eruit gevlucht
is. En dat leven is de gedachte.
Een enkele maal vangt een
mens zijn zuivere gedachte in
een zin, een woord, een ge
zegde. Een ziel, gevangen in
een lichaam van letters, om
kleed met een lijf van inkt dat
beweegt en handelt en zich
ontwikkelt met de tijden en
blijft leven voor allen die het
zien willen.
Wie een levend woord kan
schrijven, is een groot man.
Het is een ij del streven, een
groot man te willen wezen.
Doch wanneer men ziet en
verneemt, hoe en wat mensen
schrijven en op welke ge
dachteloze wijze zij woorden
en zinnen als dode kinderen
doen geboren worden, vraagt
men zich af waarom dat zo
moet zijn: denken deze mensen
niet, of doen zij hun best hun
gedachten te verbloemen?
Trachten zij te schrijven op
een wijze, die hun innerlijk
verborgen houdt of schrijven
zij zonder hun innerlijk te
raadplegen?
Het gaat niet om gedichten
of andere litteraire pogingen.
Leest de brieven, die ge krijgt,
en ziet hoe de mensen in hun
epistels zich als vreemden ver
hullen in een deftige of be
lachelijke conventie, in een ge
bruik van termen die zij uit
de ladekastjes van hun ge
heugen pasklaar tevoorschijn
halen. Zinnen als plastic ge
bruiksvoorwerpen, tevoren ge
perst en gepolijst voor alge
meen gebruik. En ziet hoe zij
zelfs deze „pre-fabricated"
spelling zonder blikken of blo
zen verkeerd gebruiken en
neerzetten zonder te beseffen
wat zij doen.
Terwijl hun gedachten
hun rijke, variabele voorraad
schuur van eigèn denkbeelden
en veeldimensionale verge
zichten buiten spel blijven
en een nutteloze rondedans
doen.
We moeten het niet al te
diepzinnig bekijken niet
iedereen immers kan een
Hooft of Schiller zijn. Doch
het is een helaas verstorven
gewoonte om in de dagelijkse
omgang een persoonlijke stijl
en gratie te leggen, ook bij
kleinigheden. Persoonlijke, let
wel. En verder, om ook in het
geschreven woord zorgvuldig
en weldoordacht zichzelf te
blijven.
De man die mij een brief
schrijft met de volgende zin,
moet wel weinig zelfkennis
hebben, aangezien hij blijk
baar dingen doet die hemzelf
grotelijks verwonderen. Hij
schrijft namelijk: „Tot mijn
grote verbazing deel ik u mede.
dat...."
Een ander critiseert een
krantenbericht aldus: „De toe
dracht van het door u gemelde
ongeluk op de Botermarkt was
niet geheel juist." Hij is dus
blijkbaar van mening, dat dit
ongeluk zich op een geheel
andere wijze had moeten toe
dragen en ofschoon wij moe
ten toegeven dat de meeste
ongelukken beter zouden af
lopen wanneer zij anders zou
den gebeuren, moet ons toch
van het hart dat daar weinig
aan te doen zal zijn. De dingen
gebéuren nu eenmaal.
„Deze film met Marilyn
Monroe, zich afspelend aan de
Rivièra, is een lor", schrijft
iemand naar aanleiding van
een hem niet streng genoeg
voorkomende beoordeling.
Doch voor zover valt na te
gaan is er nooit een film ge
maakt waarin Marilyn Mon
roe zich aan de Rivièra af
speelt. Of bedoelt de geachte
briefschrijver „afspoelend?" In
dat geval zijn wij het met hem
eens. Dat moet een lorrig ge
zicht zijn.
Over films gesproken er
is mij een zin bijgebleven uit
een recensie in een weekblad,
die wel moet zijn neergeschre
ven door een man wiens zin
voor symboliek nog sluime
rend was. „Het arme meisje,
op zulk een argeloze wijze in
de val gelopen, dreigde moe
der te wordenKijk eens,
alles goed en wel. Ik kan
medelijden hebben met een
ax-m, argeloos meisje dat in
een val loopt. Maar als ze be
gint te dreigen en dan nog wel
met zulk een ondoordacht en
ophefmakend voornemen, dan
rijst bij mij het vermoeden dat
zij toch minder argeloos is dan
zij lijkt.
„In dat jaar", schrijft een
persbureau-correspondent op
gewekt, „werd de uitvinder
van de cacao in poedervorm
geboren".
Welk een opzienbarende ge
beurtenis moet dat zijn ge
weest voor de gyneacologen!
En hoe moest dat met die
luiers?
Een merkwaardig incident
heeft zich onlangs afgespeeld
in een kerk ergens in Noord -
holland, want een nieuwsblad
schreef: „Onder het zingen
van Te Deum Laudamus van
de bruidjes schreed de neo
mist het kerkgebouw uit".
De neomist had volgens mij
helemaal niet behoren te zin
gen. En het gezang „Te Deum
Laudamus van de Bruidjes" is
in geen enkele bundel te vin
den. Het moet een betreurens
waardige indruk hebben ge
maakt, dat de neomist zijn
zenuwen zo slecht in bedwang
had.
Na nog ergens gelezen te
hebben, dat bij een veldtocht
tegen de bruine rat enorme
successen werden behaald en
dat „de dode ratten zich op
stapelden", verbaast mij niets
meer. Want als de doden zelf
gaan medewerken aan een or
delijke opruiming, kan men in
dit ondermaanse voortaan alles
verwachten.
Tx-ouwens, de wereld van
heden is toclx al een verbazing
wekkend totaal. In dat opzicht
ben ik het volkomen eens met
de man, die mij droevig liet
weten: „Als onze voorvaderen
dit nog moesten meemaken,
zouden zij zich in hun graf
omdraaien".
Inderdaad. Zij zouden wen
sen écht dood te zijn. J. L.
„Wat wij vreesden," zegt het Handelsblad,
„is nog actueler geworden. Mocht een werkelijke
oorlog uitbreken, dan wordt de eenheid der wes
telijke wereld op een zware proef gesteld en zal
de strijd om de beheersing van het Naburige
Oosten nu ook met de Russen als belangheb
benden tot een der ernstigste crises leiden in
de geschiedenis sinds het einde van de oorlog."
In de Veiligheidsraad is de breuk tussen de V.S.
enerzijds en Engeland en Frankrijk anderzijds
wel de meest fatale van alle gebeurtenissen ge
weest. In deze raad hebben de V.S. voorgesteld
zowel het terugtrekken te eisen van de troepen
van Israël, als elke militaire operatie van ande
ren te verbieden. De Britten en Fransen hebben
niet willen afzien van het bezetten van de zone
van het Suezkanaal. Hun veto heeft de Veilig
heidsraad verlamd. Nog niet het functioneren
van de V.N., want in kringen van de volkeren
organisatie wordt nu koortsachtig gewerkt aan
het bijeenroepen van de assemblee, welke haar
morele gezag kan aanwenden, om alsnog opera
ties op grote schaal te voorkomen. Misschien
hoopt men op een slechts „symbolische" bezet
ting van de kanaalzone, waarvan Eden heeft
gesproken. Doch ook dit is slechts mogelijk, in
dien de Egyptenaren die aanvaarden. Hoe het
zij: de V.S. hebben overwogen, dat elke werke
lijke bezetting van de kanaalzone het Westen
ernstig in discrediet zou brengen in de ganse
Arabische wereld: dat Saoedisch Arabië (nauw
met de V.S. verbonden) en Irak en Jordanië
(bondgenoten van Engeland) zich zouden afwen
den van de Westelijke wereld, hoewel die de
medewerking der Arabieren dringend behoeft
voor de oliewinning, de vaart door het Suez
kanaal en het afwijzen van Russische infiltratie
pogingen. Aan dit gevaar hebben de V.S. zich
niet willen blootstellen.
Het Parool meent:
„Het is achteraf wel duidelijk, dat Londen en
Parijs op de hoogte waren van de Israëlische
aanval op Egypte. Het is zelfs niet gewaagd te
veronderstellen, dat er tussen de drie landen
overleg is gepleegd omtrent het juiste tijdstip
van de aanval. Rusland heeft de handen vol aan
Oost- en Centraal Europa en misschien zelfs ook
in eigen land. Het is door de destalinisatie in
eigen kring en in de satellietlanden blijkbaar
verzwakt of moet men zeggen, dat de destalini
satie juist de uiting van die verzwakking was?
tn ieder geval zullen de Russen op dit ogenblik
weinig lust hebben om aan de Arabische landen
meer dan morele steun te geven."
„Gezegd moet worden, dat het optreden van
Engeland en Frankrijk van een verrassend cy
nisme getuigt," schrijft de Nieuwe Rotter
damse Courant. Eden heeft gisteren in
het Lagerhuis niet gepoogd dit optreden wette
lijk te rechtvaardigen. „Wij baseren deze aan
gelegenheid op de situatie van het ogenblik,"
zeide hij zonder blikken of blozen. Die situatie
was dan ook, zoals opgemerkt, uitgelezen: Is
raels militaire ruggesteun gewaarborgd, Amerika
gebonden door een verkiezingscampagne, Rus
land bedreigd door ineenstorting van zijn Oost
europees glacis. Weinig staatslieden zouden in
vroeger eeuw niet van die gelegenheid gebruik
gemaakt hebben.
Thans leven wij echter in een eeuw, waarin
het democratische Westen langzamerhand de
gevangene is geworden van zijn eigen beginse
len. Door de i-echtsorde, waarvan het de begin
selen aanvaard heeft weten te krijgen, wordt
het zelf meer gebonden dan zij, die een andere
opvatting over het recht hebben. Deze vrijwil
lige onderwerping aan een onafhankelijk rechts
stelsel, deze zelfbeperking, is de essentie van de
democratie en is dus slechts mogelijk in een
maatschappij, waarin allen zich deze zelfbeper
king opleggen. Dit is niet het geval in de inter
nationale maatschappij. Vandaar dat de laatste
jaren het Westen de twijfel bekroop: Fiat justi-
tia et pereat mundus? Wat recht is geschiede, al
vergaat de wereld? Deze twijfel werd luide, toen
Nassers coup tegen een vitaal element van onze
gebrekkige wereldorde, indien ongestraft geble
ven, een aantrekkelijk voorbeeld voor andere
vrijbuiters over de gehele wereld dreigde te
worden.
Engeland en Frankrijk hebben gemeend zich
te moeten bevrijden van deze twijfel door hun
veto uit te spreken. Voor Engeland was dit een
precedent. Frankrijk had dit reeds eerder ge
daan (bij één gelegenheid Nederland door zijn
veto vrijwarende voor een veroordeling). Voor
velen in het Westen komt dit veto als een schok:
waarin onderscheiden Engeland en Frankrijk
zich nu -van Rusland? Blokkeren zij nu niet
evengoed als Rusland zo vele malen gedaan
heeft, de ontwikkeling van een wereldrechts
orde? Het is moeilijk deze vragen niet te be
amen. Ook hun voorbeeld kan aantrekkelijk zijn
voor vrijbuiters. Slechts wanneer zij getoond
zullen hebben, dat uit hun optreden een voor
allen veiliger en rechtvaardiger regime in het
Suezkanaal kan voortkomen dan overleg (al dan
niet in het kader der Verenigde Naties) heeft
kunnen bereiken het zou dan niet de eerste
keer in de geschiedenis zijn dat macht een
factor bij rechtsvorming kan zijn dan zouden
zij iets van hun schuld gekweten hebben."
ADVERTENTIE
Zwaarmoedige gedachten, tobberijen en
angstgevoel worden verdreven door
MIJNHARDT'S ZENUWTABLETTEN
In
Versterken
stemmen U
het zelfvertrouwen en
weer moedig en rustig.
(Van onze correspondent in Londen)
De liberale „Manchester Guardian" noemt
het Bi-its-Franse ultimatum een onzinnige
daad, die Engeland in een oorlog kan ver
wikkelen met de gehele Arabische wereld.
Erger is dat talloze andere landen Enge
land en Fi-ankx-ijk zullen veroordelen. Het
grote gevaar is, dat bij voortduring van de
Israëlische actie Irak in het conflict zal
worden betrokken. Het Israëlische succes
van vandaag wordt misschien gekocht
met de ondergang van morgen. Indien Is
rael snel terugtrekt, dienen de onderte
kenaren van de drie mogendheden-verkla-
ring duidelijk te maken, dat zij Israel te
hulp zullen komen bij een nieuwe schen
ding van haar grenzen.
De „Times" schuift de verantwoordelijk
heid voor het Frans-Britse besluit op Is
rael af, maar erkent dat het gevaar dreigt,
dat het Suez-kanaal door bombardementen
onbruikbaar zal woi-den gemaakt. De rege
ring zou er echter verkeerd aan gedaan
hebben, als zij werkloos was blijven toe
zien. Stoutmoedigheid werpt vaak vruch
ten af, maar het risico kan niet worden
ontkend. Indien dit alles eerder zou zijn
gebeurd, zouden de Arabische reacties
waarschijnlijk gemengd zijn, wegens het
ook in de Arabische landen bestaan
de wantrouwen tegen Nasser.
De liberale „News Chronicle" noemt het
besluit „een gigantische gok", Waarbij En
geland staat of valt. Indien Eden geleid
werd door zijn persoonlijk verlangen om
Nasser ten val te brengen daarbij een
gewillig oor lenend aan een militant
Frankx-ijk dan zal het jaren kosten uit
deze situatie te komen. Eden heeft meer
gedaan dan een ultimatum sturen. Hij heeft
Egypte tegenover een onherroepelijke be
slissing geplaatst. Verontrustender nog is,
dat hij deze beslissing aankondigde voor
dat het volkomeh duidelijk was, dat oorlog
in het Midden-Oosten onvermijdelijk zou
zijn.
Het leidt tot verdenkingen en niet al
leen in Rusland dat wij meer in het
Suez-kanaal geïnteresseerd zijn, dan in het
behoud van de vrede. Engeland staat alleen
zonder de steun van de UNO, Amerika en
het eigen Gemenebest.
