366 DAGEN HAARLEM
Jaarrijm over de mensen en dingen
onder de Damiaaties
Hongaren legden krans bij
verzetsmonument
Eduard Flipse dirigeerde
extra N.Ph.O.-concert
MAANDAG 31 DECEMBER 1956
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
17
Een ongeluk ligt in....
een klein glaasje
Jubilaris bij het P.E.N.
Restaurant Brinkman
Nieuwjaarsdag
Diner-dansant
„De Kampioen" voetbalt
tegen „Olympia"
Rutte won oliebollenrit
van „De Kampioen"
Patiënten huldigden
mej. dr. F. G. v. Hasselt
Afscheid D. de Graaf bij
Van Gend en Loos
VEILIG RIJDEN?
Dan alcohol vermijden
cert in c te horen met Stefan Askenase als
solist. De vorige uitvoering, die wij van dit
meesterwerk bij het N.Ph.O. hoorden, heeft
mij door haar hyper-individuële interpre-
tatie dwars gezeten. Het concert kreeg toen
door de solist, vooral in het hoofddeel, een
geheel ander karakter dan ik mij steeds
had voorgesteld. Ik had dit stuk altijd als
het prototype van het mannelijke Derde
Pianoconcert van Beethoven begrepen. En
nu werd het een mild, om niet te zeggen
een weekhartig geval. Het was deze avond
dan ook een opluchting te ervaren, dat
Askenase het viriele karakter van Mo-
zarts Concert in c het volle pond gaf en
zich nergens te buiten ging aan romanti
sche bevliegingen. Een klare, heldere toon,
een energiek ritme en een parelende tech
niek deden de rest om deze muziek haar
ware gedaante en geestelijke inhoud te ge
ven. Dat deze gezonde interpretatiekunst
de innerlijke bewogenheid niet uitsluit,
kon iedere toehoorder aan de prachtig zin
gende pianotoon in het Larghetto consta
teren. Ook dat was echt Mozart: gevoelig
maar voornaam. Een zo eerlijke herschep
ping, met alle denkbare middelen van een
geraffineerde techniek bereikt, verdient
wel de hoogste lof. Askenase werd boven
dien in zijn interpretatie gediend door een
secure aanpassing van de dirigent en van
een voortreffelijk reagerend orkest. De
blazers, die in het werk een zo belangrij
ke rol hebben, toonden wat zij waard zijn.
Zo werd dan deze avond het Mozartjaar
bij het N.Ph.O. besloten met een paar pres
taties, die de geniale componist waardig
waren. Het tweede deel van het oudejaars-
concert bestond uit een magistrale uitvoe
ring van Beethovens „Eroïca" volgens
mij de sterkste symfonie van het beroemde
negental. De architectuur van dit monu
ment in klanken blijft steeds verbazing
wekken. Men doorleeft in deze muziek een
andere wereld. Er ligt tussen Mozart en
Beethoven een geestelijke en politiek-so-
ciale omwenteling. En voor zover Beetho
vens „Eroïca" in verband kan gebracht
worden met Napoleon, aan wie zij oor
spronkelijk zou zijn toegewijd, ligt het voor
de hand te denken aan de strategie a la
Bonaparte, die fantasie, koele berekening
en geniale drang tegelijk manifesteert in
dit muzikale heldendicht, dat als tijdsbeeld
onvergankelijk zal blijven.
Terecht heeft het publiek na afloop
geestdriftig hulde gebracht aan gastdiri-
gent Eduard Flipse en aan het wakkere
orkest.
Jos. de Klerk
ADVERTENTIE
Zaterdagmorgen is de heer H. J. K. Mons,
technisch hoofdambtenaar-A bij het P.E.N.
te Bloemendaal, wonende Wouwerman-
straat 79 te Haarlem ter gelegenheid van
het feit dat hij de elektriciteitsvoorziening
van Noordholland gedurende veertig jaar
gediend heeft, door de directie van het
P.E.N. ontvangen en gelukgewenst door de
directeur ,ir. J. den Boesterd, die een gra
tificatie overhandigde. Van het provinciaal
bestuur was er een bloemenhulde. Ook op
de afdeling „Schakelstations en beveili
ging", waar de jubilaris werkzaam is, is hij
zaterdag gehuldigd en onder andere toege
sproken door zijn chef, de heer N. Vrijen-
hoek.
Zaterdagmiddag recipieerde de heer
Mons te zijnen huize, waar hij namens de
jubileumcommissie werd gecomplimenteerd
door de heer G. E. Noordhof.
ADVERTENTIE
HOUTPLEIN 16 - TEL. 10985
Niet alleen aan de Spanjaardslaan worctt
op Nieuwjaarsdag gevoetbald, maar ook in
het Noordersportpark te Haarlem. Daar
wordt namelijk een voetbalwedstrijd ge
speeld tussen wielrenners van de H.S.V.
„De Kampioen" uit Haarlem en van de
A.S.C. „Olympia" uit Amsterdam. Ook de
besturen van beide clubs komen tegen
elkaar in het veld.
Tal van bekende renners, zoals Gerrit
Voorting en de broers Gerard en Piet
Peters in het bestuurselftal van „De Kam
pioen" en Adrie Voorting en Cor Bijster in
het rennerselftal van deze club, zullen
daarbij hun beste beentje voorzetten.
„Olympia" heeft onder meer Daan de Groot
en Piet van Heusden opgesteld en in zijn
bestuurselftal spelen de oud-wielerkam
pioenen Henk Faanhof en Adrie Zwarte-
poorte mee. Scheidsrechter is de he$r L.
Braakman. Na de wedstrijden welke om
half elf beginnen is er in „De Kam-
pioen's" clubgebouw „Kennemerland" aan
de Rijksstraatweg een gezamenlijke „snert-
fuif".
De opstelling van het rennerselftal van
„De Kampioen" luidt: C. Bijster; H. Wal
ters en L. Vaars; F. Koek, H. van Weeren
en Th. Mathot; A. Voorting, S. Steenkist,
F. Vaars, J. Heyerman en C. Sellmeyer.
Het bestuurselftal van „De Kampioen"
bestaat uit: P. Peters; G. Peters en G.
Voorting; J. Reyneveld, C. van Egmond en
R. Stolpe; W. Reijnders. A. Visser, J. Stoop,
W. Voorting en P. v. d. Heyden.
De traditionele „oliebollenrit" van de
Haarlemse wielerclub „De Kampioen" is
ditmaal gewonnen door Rutte. Hij had in
deze vijftien kilometer lange rit honderd
meter voorsprong veroverd op een groep van
drie renners. Daarvan won Koger de sprint
om de tweede plaats. De uitslag der A- en
B-klasse luidde: 1. Rutte; 2. Koger; 3. Visser;
4. C. v. d. Aar; 5. W. v. d. Aar; 6. H. van
Steyn; 7. Koek; 8. Straver; 9. Miedema; 10.
Mathot.
De uitslag der C-klasse luidde: 1. De Cock;
2. Walters; 3. Riethof; 4. Blommaerts; 5.
Sminia; 6. Tjeertjes; 7. Hendriks; 8. H. Pe
ters: 9. Willemse
„Kegyelettel adózunk a Holland szabad-
saghösöknek" („Hulde aan de Nederlandse
strijders voor de vrijheid"), staat er op het
rood-wit-groene lint, waarmee de krans is
getooid, die twee Hongaarse vluchtelingen
uit Bethesda Sarepta zaterdagmiddag bij
het verzetsmonument op de Dreef in Haar
lem onder grote belangstelling neerlegden
ter nagedachtenis aan de Nederlandse ver
zetsstrijders, die tijdens de Duitse bezet
ting voor het vaderland zijn gesneuveld.
Vijfenzeventig Hongaarse vluchtelingen
stonden stram in de houding en de voor
bijgangers bleven staan, toen het Hon
gaarse volkslied werd gespeeld. Enige
minuten nadat de laatste tonen van de
hymne waren verklonken heerste er een
plechtige stilte. De wind joeg de wolken
flarden laag over de bomen en speelde
met de Hongaarse vlag, terwijl enige ver
waaide regendruppels op de gewijde grond
uiteenspatten.
„Ook wij hebben evenals de Nederlan
ders gevochten voor ons vaderland en met
blote handen tanks bestormd. Wij hebben
de wereld bewezen, dat wij eveneens leven
en sterven voor het vaderland en de vrij
heid", zei Gyula Kupi, die namens de
vluchtelingen sprak. „Het ziet er echter
naar uit, dat de overmacht zal zegevieren".
Toch was hij ervan overtuigd, dat de va
derlandsliefde en het vrijheidsideaal op de
lange duur zullen overwinnen. Als bewijs
hiervan wees hij op de strijd, die het Ne
derlandse volk tijdens de Duitse bezetting
heeft moeten voeren en tenslotte toch ook
het juk van de overheerser heeft afge
schud.
Met van ontroering trillende stem dank
te hij het Nederlandse volk en de Konin
gin, die hen zo spontaan hebben geholpen.
Hij legde de gelofte af, dat, totdat de dag
aanbreekt, dat Gods rechtvaardige hand
Hongarije zal hebben vrijgemaakt van de
bittere onderdrukking, de Hongaren Ne
derland als een tweede vaderland zullen
beschouwen.
„Wij zullen hier werken alsof wij aan
ons eigen vaderland bouwen. Laat de
krans, die wij gelegd hebben een symbool
zijn vanonze wederzijdse vaderlandsliefde,
ADVERTENTIE
Als u gaat rijden, drink dan niet
Als u gedronken hebt,
rijdt dan niet
Vele patiënten, van wie een aantal met
haar kinderen, hebben zaterdagmiddag af
scheid genomen van mejuffrouw dr. F. C.
van Hasselt, die wegens het bereiken van
de pensioengerechtigde leeftijd haar func
tie van gynaecologe van het Sint Elisabeths
Gasthuis te Haarlem neerlegt. In een der
zalen van het gasthuis werd een receptie
gehouden en de drieling van de heer en
mevrouw Van den Berg uit Haarlem-
Noord, die zeven jaar geleden in het zie
kenhuis geboren is, waarbij de scheidende
als behandelende dokter optrad, verwel
komde mejuffrouw Van Hasselt met het
aanbieden van bloemen.
Namens het comité van patiënten voerde
mevrouw E. J. C. van Vlijmen-Koets uit
Overveen het woord, die meedeelde, dat de
patiënten het op prijs hebben gesteld in de
gelegenheid te worden gesteld uiting te ge
ven van haar grote dankbaarheid en liefde
jegens dr. Van Hasselt. Velen uit Haarlem
en omstreken zullen het binnenkort een
gemis voelen haar niet meer te kunnen
consulteren. Maar de deuren der huizen
van de patiënten blijven open en gehoopt
wordt, dat zij dikwijls zal komen om rustig
te kunnen praten. In het verleden is reeds
gebleken, dat dr. Van Hasselt, ondanks
haar uitgebreide praktijk, nooit de indruk
te hebben gevestigd het druk te hebben. Zij
leefde met de zieken mee en gaf haar veel
mee.
Mevrouw Van Vlijmen deelde mee, dat
na de oproep van het comité, mee te wer-
ken om een blijvende herinnering aan te
bieden, spontane reacties zijn binnenge
komen. Een patiënte schreef: „De behande
ling en verzorging van dr. Van Hasselt zijn
niet in geld uit te drukken". Het comité is
in staat gesteld een aantal geschenken (on
der andere een clubfauteuil, een lamp, en
zilveren lepels) aan te kopen. Kinderen van
de comitéleden boden ze aan.
Onder de velen die afscheid namen was
ook de oudste patiënte, de negentigjarige
mevrouw Max.
ADVERTENTIE
Zaterdagmiddag hoeft de heer D. de
Graaf, wonende Patrimoniumstraat 31 te
Haarlem, in een bijeenkomst in hel goede
renstation aan de Westergracht afscheid
genomen van de chefs en collega's we
gens het bereiken van de pensioengerech
tigde leeftijd.. De scheidende functionaris
heeft gedurende achtendertig jaren zijn
beste krachten gegeven aan het ex
peditiebedrijf van Van Gend en Loos,
eerst als besteller en de laatste jaren was
hij werkzaam bij het aannemen van goe
deren.
De plaatselijke directeur prees de plichts
betrachting en onvermoeide ijver. Ook de
personeelsvereniging, waarvan de neer De
Gaaf een aantal jaren voorzitter is geweest,
deed van haar belangstelling blijken en een
vertegenwoordiger overhandigde de scnei-
dende functionaris een vulpen.
ADVERTENTIE
waarvoor wij bereid zijn ons leven te ge
ven". Vervolgens werd„ een kleine krans
van de oud-verzetsstrijders om de Hon
gaarse vlag gehangen.
Ds. Joh. Bronsgeest schetste in enkele
woorden de strijd die de Nederlanders
hebben moeten voeren tijdens de bezetting
en begreep, daarom zo goed wat de Hon
garen hebben doorleefd. Hij toonde zich
ontroerd over het feit, dat de Hongaren
te kennen hebben gegeven te zullen wer
ken alsof het hun eigen vaderland gold.
De plechtigheid werd gesloten met het
spelen van het „Wilhelmus". Onder de vele
aanwezigen bevonden zich onder meer de
heer L. J. P. N. A. Bouwman, lid der
gedeputeerde staten en burgemeester mr.
O. P. F. M. Cremers met echtgenote.
Twee Hongaarse vluchtelingen leggen
een krans bij het herdenkingsmonu
ment aan de Dreef. Leden van de
Expogé en de bond van oud-illegale
werkers vormden een erewacht.
Het extra concert van het Noordhollands
Philharmonisch Orkest op zaterdagavond
in de Haarlemse Concertzaal werd door
Eduard Flipse, de bekende leider van het
Rotterdams Philharmonisch Orkest gediri
geerd. Deze was er in geslaagd het N.Ph.O.
na korte voorbereiding volkomen naar zijn
hand te zetten en de uitvoering van een
programma van repertoirenummers het
stempel van zijn persoonlijkheid op te leg
gen. Wat dit betekent betreffende de Sym
fonie in g kleine terts van Mozart is niet
anders te omschrijven, dan dat hij dit
meesterwerk zo correct mogelijk vertolkt,
zonder te zoeken naar geheime achter
gronden, die wellicht tot aandikken der
bedoelingen van de componist kunnen lei
den. Blijft alleen dan nog de geladenheid,
die hij haar meegeeft en die hij afmeet aan
zijn gezonde kijk op zijn taak als diri
gent, waarvan het begrip „stijl" een essen
tiële factor is.
Na de klare reproduktie van Mozarts
Symfonie in g kreeg men diens Pianocon-
Merck Sharp and Dohme
zoals één winter slechts geleden,
toen kou de vogels deed verstarren,
't Was uit met al dat harrewarren
en oppositie en bestuur
die zwoegden samen menig uur
om vogels, door de vorst gesteven,
in warmte weer te doen herleven.
Aan de geschillen dacht er geen:
Het dier was nu weer nummer één.
ELK jaarrijm herbergt normaliter
ook nog een cultureel chapiter.
Dit is ook thans niet overdreven:
Er viel voldoende te beleven.
Wij gaan eerst onze aandacht schenken
om de herdenking te herdenken
van Mozart en van Bilderdijk,
van onze „factor" Langendijk.
De eerste kwam in jonge luister,
de tweede in 't beginnend duister
van de neerslachtige gedachten
die dit genie bergafwaarts brachten.
Tenslotte konden we ermee prijken,
dat Langendijk zijn Trou deed blij eken
aan deze stad en met allure
het schouwtoneel wist aan te vuren
in dagen toen de dramatiek
verzandde in de retoriek.
Nog wachten wij bij het toneel
de winnaar van het Landjuweel,
dat Haarlems Bloei heeft uitgeschreven
voor wie aan deze kunst zich geven.
Maar geldt dat woord niet voor ons allen
zoals wij 't nieuwe jaar invallen?
Wie acht zich weer een jaartje wijzer
al is hij ook een haartje grijzer?
'K ZIE maar één wijzer voor mij staan
en die wijst twalef uren aan.
Henk Biersteker
Nurks komt in de doorkijk Hartslag van Haarlem
SCHOON 't menigeen met schrik vervulde,
die Nurks niet in de doorkijk duldde,
kwam Bronners Caam'ra-monument
waar hij het wilde. Pertinent
zei hij: „Ik wil alleen maar daar hem
en anders komt hij niet in Haarlem!"
Edoch, wat rijmt er nu op orgel?
Ik vind niets anders dan gegorgel,
daarmee mag 'k niet de klank typeren
van 't orgel, waarvoor restaureren
noodzaaklijk bleek. Dit instrument,
in klanken weel de ongekend,
verlangde een ervaren vakman
en daar kwam heel wat ongemak van.
Want het advies van een commissie
werd opgevat als een omissie:
zij meende dat dit werk zou slagen
als 't Marcussen werd opgedragen.
Maar deze man heeft het gemis,
dat hij geen Nederlander is.
Het leverde een groot debat op;
de raad gaat daar terecht nog prat op
omdat de wijsheid zijner monden
per radio werd uitgezonden.
De stemming kwam. Vrij algemeen
verwees men d'arbeid naar de Deen.
Al zei er één: „Ich, armer Tor,
ich bin so klug als wie zuvor".
MEN meldt u dra met droefenis
dat er een jaar verstreken is.
Wij -.teck'nen daarbij aan, vóór alles,
dal 't ook in Haarlem het geval is.
't Verrast ons steeds, want soms verluidt het.
dat men de klok hier achteruit zet.
Da's dus onjuist. Het moog' ons sieren
dat wij op tijd ons oujaar vieren.
En 't moet nu maar weer eens gezeid zijn,
dat we hier heus wel bij de tijd zijn.
Wel wordt de tijd verkeerd beoordeeld
door menigeen. De raad bijvoorbeeld
denkt heel naief: de tijd, die rek je
als klapkauwgom in 't kinderbekje.
Een middagzit van vier, vijf uren
is nu te kort om te besturen.
Er valt nog zóveel meer te zeggen.
dus davondstond erbij beleggen.
Maar steeds negeert die redenatie
de spankracht van de concentratie!
'k Weet niet of 't al genoeg verbreid is,
dat ook een ieders spreektijd Tijd is.
Kan 't dat er minder lang betoogd wordt,
nu ook de waterprijs verlioogd wordt?
MAAR één ding heeft ons toch gesterkt:
er is noest openbaar gewerkt.
In 't bevend web van wegtrajecten,
dat overheden als insecten
rondom en door deez' stede weven,
is Haarlem steeds zichzelf gebleven.
En laten dan rijk en provincie
met plannen waarvan "k geen begin zie
elkaar bekampen om het poen.
Ziet! Haarlem is vast iets gaan doen.
't Verbreedde wars van zulk gepingel
de Nassaulaan, de Kinderhuissingel,
de Kleverparkweg Breerostraat,
het Bolwerk, dat nu heel kordaat
recht op de nieuwe brug afgaat,
die, van het Vrouwehek bekeken,
al fiks het Spaarne uit komt steken.
't College dééd wat 't in zijn hoofd had,
schoon menigeen het nooit geloofd had:
kocht Beijnes en kocht Heiland Nautic
en Füncklcr 'k hoop da'k het niet fout tik
EIVoor elke raadscommissie
is dit jaartje (met permissie)
heus zo gek nog niet begonnen.
Wat is er dan bij gewonnen?
Wel, dat is heel gauw verteld:
men kreeg meer presentiegeld.
Wie meent soms, dat dit onverdiend is
of denkt, dat het zo uitgekiend is?
Die zeg ik: waag uzèlvers maar
aan twee budgetten in één jaar
met twee enorme déficiten
die als besmuikte parasieten
zacht knagen aan ons steed'lijk leven
tezamen een miljoen of zeven
Daartegenover staat een winstpunt
dat Amsterdam ons wel het minst gunt:
ja, Aam'rikaanse farmaceuten
gaan bouwen aan het Noorder-Buiten.
Op onze beurt bewenen wij
de Flora: ónze neus voorbij.
Hier griste 't nijvre Rotterdam
de kaas van onze boterham
Maar laten we ons college eren:
vooruitzien kenmerkt zijn regeren.
Het „plande" aan de Dreef bij Zeus
Een splinternieuw Krelagehuis.
Het „plant" zoveel, vooral voor 't bouwen
dat 't werk niet meer is te verstouwen,
't Is zaak, dat ambtelijke stappen
elkaar hier niet gaan overlappen.
Tot wering van de sof is er
nu ook een „planning-officer".
Gelukkig ging Den Haag bedenken,
dat bouw-volumineuze wenken
vaak de verhoudingen verstoren.
Het fluisterde ons in de oren:
„Richt u maar onder ons gezeid
wat meer naar uw capaciteit.
Gemeente, blijf Uw kansen grijpen
zolang die woningnood blijft nijpen
en als achterbakse macht
't geluk vernielt, waar men naar smacht.
Zolang ik naar de woningmarkt kijk
verzucht ik: maak maar haast met Parkwijk
De palen voor de Prinsenbrug
Maar wil u er doen reserveren,
ga niet naar Haarlems opperheren.
Zij kochten 't, exploiteren 't niet.
Bestel bij hen geen „twee ensuite",
al zouden wij elk dezer heren
ook heel best als gérant waarderen
en zeggen aan W. F. Ilappé:
„ja, breng meteen de sherry mee"....
Of tegen de heer W. C. Bakker:
„maakt u me morgen zes uur wakker
en hou de reek'ning maar in 't schort
want ik heb een enorm tekort
BEKLAAG u, Spaamcstedelingen,
niet over de verwikkelingen
op internationaal niveau
ook onder ons was 't maar zo-zo.
Denk aan de strijd om de miljoenen
die Teyler naliet— zich verzoenen
gaat hier ook zo eenvoudig niet.
Of is de uitkomst in 't verschiet?
Denk voorts terug aan het krakeel
der dierbescherming, och hoeveel
moest men al niet ver-procederen
voordat de rust hier weer kon keren?
Neen, wij misgunnen die dukaten
heus niet aan onze advocaten,
maar zien ze liever nog besteden,
