GROEIENDE OPPOSITIE TEGEN FRANCO
Vijftig jaar geleden
Van dag tot
dag J
Onvoltooid werk
Het andere Spanje
Bij oude tegenstanders voegen
zich jonge priesters,
militairen en ook falangisten
<~Praatótoel
3
Dertien schepen heden uit
het Suezkanaal
Publiek liet dief van
bromfiets ontsnappen
Dragelijke dictatuur
Rooms verzet
Mopperend leger
Sowjet-Unie ook voor
bescherming kunstschatten
Indrukwekkende ontvangst
voor Tsjoe in Moskou
Samenstelling Röntgen-
kwartet gewijzigd
Revolutionaire raad
Koning van Saoedië-Arabië
naar Washington
Oude vriendschap wordt
bevestigd
Kwestie Kasjmir 16 dezer
in de Veiligheidsraad
Zwitsers professor vast
reeds twee weken
Wieg voor prinsenkind
Uit Haarlems Dagblad
van 8 januari 1907
DINSDAG 8 JANUARI 1957
Na ampele verwikkelingen heeft de mi
nisterraad eindelijk ook voorzien in de
vacature van het Haagse burgemeesters
ambt. De man, die reeds lange tijd als
de „bestgeplaatste" werd beschouwd, mr.
H. A. M. T. Kolfschoten, is thans bij Ko
ninklijk Besluit tot burgemeester van de
residentie benoemd. Mr. Kolfschoten, tot
heden burgemeester van Eindhoven, heeft
in velerlei functies geregeld in Den Haag
verkeerd, niet het minst uiteraard als
minister van Justitie in het kabinet Scher-
merhorn. Hij zal er de weg weten te
vinden, temeer waar hij de reputatie van
een feilloos diplomaat geniet.
Eindhoven verliest in hem een man van
daadkracht en energie, die deze moeilijke
stad in de jaren van haar schoksgewijze
ontwikkeling de nodige stimulans tot on
versaagd oplossen van talrijke ernstige
problemen gaf. Weliswaar was Eindhoven
reeds vóór zijn komst in 1946 ver
wikkeld in gecompliceerde herbouw- en
uitbreidingsplannen, doch er is geen twij
fel aan dat mr. Kolfschoten enerzijds vele
dezer plannen tot bruikbaarder proporties
bracht en anderzijds de uitvoering ervan
door energie en tact sterk bevorderde.
Nederlands meestbelovend industriecen
trum, dat door zijn ligging en zijn omme
land alle kansen heeft om zich te ont
wikkelen tot een bedrijfsmetropool van
on-Nederlandse afmetingen, stond na de
oorlogsjaren voor de keus die vele andere
steden van ons land eveneens moesten
doen: de handen uit de mouwen steken
en een fors begin maken met de onover
zichtelijke arbeid van wederopbouw, aan
de hand van ruime plannen-op-lange-ter-
mijn, of dokteren en oplappen.
Eindhoven is, niet het minst door mr.
Kolfschoten, overgegaan tot drastische
maatregelen zo drastisch, dat het ja
renlang leek alsof geen steen op de andere
zou blijven. De rommelige, chaotische
situatie werd erger inplaats van beter.
Eindhoven werd „binnenste buiten ge
keerd", en vele vreemdelingen, die er even
moesten zijn, vluchtten vol afschuw uit
de gonzende, rammelende en overal opge
broken stad, die haar door historische ver
wikkelingen toch al zo onaantrekkelijke
uiterdijk geheel en al scheen te vervormen
tot Iets afstotends.
Thans, bij het vertrek van mr. Kolf
schoten, ligt Eindhoven nog onafgemaakt
doch duidelijk in een nieuw jeugdstadlum
als een veelbelovend en ultramodern op
gezet woon- en werkcentrum op nieuwe
leiding te wachten. Het gonst nog steeds
d# activiteit is niet verzwakt, doch nieuwe
schoonheid is gegroeid uit de chaos en de
gted is bezig als een vlinder uit de cocon
Van haar steigers te kruipen.
Het moet zwaar vallen, een dergelijk
gigantisch doch onvoltooid werk in de
steek moet laten. Eindhoven wacht nu op
d« volgende man, die zich zal buigen over
blauwdrukken en het sein zal geven tot
Voortzetting van de bouw ener gans nieuwe
stad.
PORT SAID (U.P./A.F.P.). Met behulp
van drie sleepboten van het Egyptische
beheersorgaan voor het Suezkanaal zijn
maandag de laatste vijf van de dertien
schepen, die sinds het begin van de strijd
in Egypte in het kanaal worden opgehou
den, omgekeerd en in de richting van Port
Said gevaren, waar het gehele konvooi
vandaag wordt verwacht.
Het eerste schip, dat naar buiten zal
varen, zal de Noorse tanker „Eli Knutsen"
zijn. Er heeft zich veel zout vastgezet aan
de kiel van het schip als gevolg van het
lange stilliggen. Alleen de leden van de
bemanning van het Italiaanse tankschip
„Amalfi" hebben gevaar gelopen, toen de
trein waar mee zij naar Cairo zouden rei
zen, tijdens de Brits-Franse actie, door een
vliegtuig werd beschoten.
Ceylon heeft aangeboden een bijdrage
te leveren in de kosten van de bergings
werkzaamheden in het Suezkanaal. Pre
mier Solomon Bandaranaike telegrafeer
de de UNO dat zijn regering bereid is de
„aanzienlijke opbrengst" die in Egypte te
barer beschikking ligt vanwege de ver
koop van thee aan Egypte, aan de kosten
bij te dragen.
Het politieke comité van de Arabische
Liga heeft een strikte toepassing gevraagd
van de UNO-resolutie inzake het spoedige
en onvoorwaardelijke terugtrekken van de
Israëlische strijdkrachten uit Sinai achter
de demarcatie-lijn. De Israëlische pre
mier, David Ben Goerion, heeft bespre
kingen gevoerd met de Britse en Ameri
kaanse ambassadeur in Israel over de
terugtrekking van de Israëlische troepen
uit de Sinai-woestijn. Tevens zou de toe
komst van het gebied van Gaza en de
scheepvaart in de golf van Akaba ter
sprake zijn gekomen.
Door bemoeienis van ongeveer driehon
derd omstanders is een 15-jarige jongen,
die een bromfiets had gestolen te Rotter
dam, ontsnapt. De politie wist hem 's mid
dags echter aan te houden. Een 25-jarige
landbouwer, wiens bromfiets zaterdag
avond bij een bioscoop was ontvreemd, zag
de jongen op die bromfiets rijden. Hij zette
de achtervolging in en slaagde erin de
knaap in de St. Mariastraat te achterhalen,
waar het evenwel tot een vechtpartij
kwam. Het publiek koos de zijde van de
dief en sloeg de landbouwer en rukte hem
de jongen uit de handen, zodat deze ge
legenheid kreeg te ontsnappen, voordat
de politie was gearriveerd.
(Van onze rei-sredacteur)
Of het de vurige rode wijn was, die onze „Calamares
en su tinta" (inktvis in de eigen inkt gestoofd) be
sproeide, weet ik niet, maar de argumenten aan onze
tafel in het donkere restaurant in de Spaanse provincie
stad laaiden op als vlammen in een hooiberg. De jonge
advocaat, schilder, de twee studenten, de employé, de
arbeider, die ook dichter was, hadden aanvankelijk hun
weerzin tegen het Franco-regime in voorzichtige reserve
gehuld. Een knipoog, een paar berustend opgetrokken
wenkbrauwen, een klinkje met de tong, een „Nada
hombre" (niets man). Maar toen de schilder de Spaans-
sombere woorden van Ortega Y Gasset had aangehaald:
„Spanje is een stofwolk op de weg, die de plaats markeert
waar een grote natie in de geschiedenis verdween"
barstte de discussie los. En wat voor een discussie: ogen
fonkelden, er werd geschreeuwd, op tafel geslagen,
niemand luisterde, men wachtte slechts ongeduldig om
zelf aan het woord te komen. En geen was het met
de ander eens. Behalve op één punt: iedereen was tegen
francoDat liet men stormachtig merken, totdat er
een stille man binnenkwam, die aan een naburig tafeltje
ging zitten. Toen bedaarde de storm. Nog een enkele ruk
wind, wat gemopper, wat gefluister en het werd stil.
Een toornige stilte overigens, want men kende de man,
die binnengekomen was. De lange arm van het regime,
dat iedere politieke discussie verbiedt, had zich doen
gevoelen.
De lange arm van het regime kan overigens geenszins
verbergen, dat in Spanje zo langzamerhand iedereen ge
noeg heeft van het bewind van generaal Franco. De oude
oppositie is tegen gebleven, al vertoeven de meeste van
haar leiders en getrouwen in ballingschap.
De liberalen zijn tegen en de socialisten ook, de
anarcho-syndicalisten, de meerderheid der monarchisten,
de separatisten uit het Baskenland en Catalonië eveneens.
En nieuwe groepen ontvouwen zich in de waaier van de
Spaanse oppositie, die traditioneel de meest uiteenlopende
opinies omvat, die wanneer men haar onder een loupe
zou bekijken vermoedelijk dertig miljoen met elkaar van
mening verschillende Spanjaarden zou vertonen. Nu ja,
dat is overdreven, zoals het overdreven is te zeggen, dat
iedere Spanjaard onder alle omstandigheden tegen zijn
regering is.
De lange arm van het regime De grijze politie" hij
een terrasje op Madrid's Alcala, waar zich eens het briljante
intellectuele leven van de Spaanse hoofdstad afspeelde.
Toch begint het daar nu op te lijken.
Want waar men komt in Spanje, met wie
men praat, men ontmoet misnoegen en
ontevredenheid over „El Caudillo" en zyn
regime, dat er niet in geslaagd is Spanje
een draaglijke levensstandaard te ver
schaffen en dat daarenboven de vrijheid
verstikt. Niet dat men Franco botweg met
Mussolini kan vergelijken. Zomin als
Franco bjj zijn staatsgreep het toenmaals
zeer geringe invloed hebbende communis
me te lijf wilde, zo min is de generaal fas
cist. Wat hij bevocht en nóg bevecht is het
verruimend liberalisme in de breedste zin
van het woord. De generaal is traditiona
list, vertegenwoordigt in zekere zin het
middeleeuwse, dat in de ziel van iedere
Spanjaard huist.
Daarom heeft dit „behoudend" regime
zich nimmer gewaagd aan de wilde, alles
omvormende experimenten, die Berlijn en
Rome decreteerden. Het mag zijn, dat de
falangisten op sociaal-economisch gebied
leentjebuur hebben gespeeld bij Mussolini's
corporaties en dat de generaal, die aan
vankelijk helemaal niet van zins was na
zijn geslaagde staatsgreep aan de macht te
blijven, inderhaast zijn ideologisch arse
naal bij de buren heeft aangevuld, het
karakter van zijn regime draagt heel an
dere kenmerken. Het baseert zich veeleer
op de onvergankelijke en eenzame glorie
van Spanje (in theorie dan), het hanteert
in de praktijk - of grijpt zo nodig terug
naar - een aantal wat anachronistische
middelen om die traditie te handhaven:
kerk, leger, censuur, verbod van politieke
activiteit.
Dit brengt overigens met zich, dat de
Spaanse dictatuur dragelijker is dan de
Duitse en Italiaanse en - politiek althans -
de Russische. Voornamelijk omdat zij pas
siever is: zij dwingt niet zozeer bepaalde
dingen te doen als wel bepaalde dingen te
laten, verbiedt eerder dan zij gebiedt.
Wanneer men zich niet met de verboden
activiteiten inlaat, heeft men geen kind
aan Franco's politie. Draaglijker dan
maar draaglijk genoeg? Ik zei het al, de
overgrote meerderheid der Spanjaarden
meent van niet. En niet alleen Franco's
traditionele tegenstanders. De laatste tijd
begint het zelfs te kraken in de drie tra
ditionele steunpilaren van 't regime: kerk,
Falange en zelfs het leger!
In de kerk begint vooral een deel van de
lagere en jongere clerus zich af te vragen
of de steun, die zy van de regering krygt,
haar werkelyk nader tot het volk brengt.
Die twijfel komt wat laat. In het rooms
katholieke Spanje wordt de kerk door een
groot deel van de massa vereenzelvigd met
de machten, die deze massa jarenlang heb
ben uitgezogen en wordt zij navenant ge
haat. Een groot deel der belijdende Span
jaarden doet dat slechts op formalistische
voet. En nu spreekt er in de Spaanse
clerus iets van een sociaal geweten. Het
verschijnsel van de groep lagere priesters,
die in de burgeroorlog de republikeinse
kant steunde, begint zich te herhalen. In
Bilbao protesteerden priesters tijdens de
jongste staking ten gunste van de arbei
ders. De aartsbisschop van Saragossa, Ca-
simiro Morcillo, zei onlangs, dat er tussen
kerk en arbeiders een kloof gaapt. Hij
pleitte voor een eerlijker verdeling van
rijkdommen en voor het „herstel van de
waardigheid der arbeiders als christenen
en Spanjaarden".
De organisatie van priesters en leken
„Opus Dei" begint zich - naar men zegt
voornamelijk op tactische gronden - van
het regime af te keren en heeft plannen
om tot een christen-democratische partij te
komen in studie. Veel verder op die weg is
een aantal jonge rooms-katholieken, die
zonder bedenkingen regelrecht de weg van
Adenauer en De Gasperi willen gaan, dro
men van een echte rooms-katholieke volks
partij, met een program steunend op reli
gie, democratie en sociale vooruitgang, en
voor aansluiting bij het wordend Europa.
De man, die al deze nieuwe verlangens der
rooms-katholieken zou moeten bundelen,
is de oude Gil Robles, eens minister in de
republikeinse regering.
Het kraakt ook in de Falange. Niet zo
zeer bij de mannen met de blauwe hemden
en de rode baretten, de baantjesjagers, de
vrindjes en degenen, die later aan boord
geklommen zijn bij de winnende partij,
Zwarte uniformenblauwe hem
den, rode barettenleden van de af-
ioeérafdeling van de Falange op
wacht voor het hoofdkwartier.
maar wel bij een aantal oude getrouwen,
die het niet kunnen verkroppen dat Franco
de Falange gebruikt heeft en haar nu
slechts een vogelverschrikkersrol heeft ge
laten, dat een groot aantal van de „linkse"
denkbeelden van José Antonio Primo de
Rivera (zoon van de vroegere dictator en
stichter van de beweging) niet zijn ver
wezenlijkt. Er zijn er die binnen het regime
actie voeren om verder te gaan op de oor
spronkelijke weg. Naar men zegt behoort
de minister van Arbeid, Jiron, die er dui
delijk op uit is de sympathie van de arbei
ders te winnen, hiertoe. Er zijn anderen,
zoals de dichter Donisio Ridriuejo, die zich
vol verbitterde teleurstelling van Franco
hebben afgewend en geneigd schijnen tot
democratischer besef.
Tenslotte het leger, de enige macht die
Franco's positie werkelijk op korte termijn
in gevaar zou kunnen brengen, dat der
halve verwend wordt en zich dus wel twee
keer zal bedenken eer het eigen voorrech
ten in gevaar brengt. En toch wordt er
gemopperd. Over het voetstoots opgeven
van Marokko, de enige plaats waar een
officier snel carrière kon maken. Beteke-
PARIJS (U.P.) De Sovjet-Unie heeft
het verdrag van de U.N.O. van mei 1954 in
Den Haag, dat voorziet in de bescherming
van kunstschatten in oorlogstijd, onder
tekend. De landen, die bij deze conventie
zijn aangesloten, verbinden zich, stukken
van artistieke en culturele waarde, die zich
op hun eigen grondgebied of op dat van
andere ondertekenaars van het verdrag be
vinden, te beschermen. Acht landen hebben
de conventie reeds ondertekend.
PEKING (Reuter/AFP). Tsjoe En Lai,
de premier van communistisch China, is
gisteren uit Peking in Moskou aange
komen met een Russisch straalvliegtuig
van het type Toe-104. Hij zal in Moskou,
Warschau en Boedapest maar enkele da
gen kunnen blijven, want op 19 januari
wordt hij in de Afghaanse hoofdstad Ka
boel verwacht. Naar verwachting zal
Tsjoe begin februari in China terug zijn.
Tsjoe werd op het vliegveld van Moskou
begroet door partijsecretaris Kroesjtsjev,
premier Boelganin, president Vorosjilov
en de ministers Kaganovitsj, Mikojan,
Malenkov, Molotov, Sjepilov, Pervoekhin
en anderen. De Chinese pi*emier verklaar
de bij aankomst, dat het nodig is de „een
heid te bewaren van het socialistische
kamp", dat onder leiding van de Sovjet-
Unie, dagelijks sterker wordt. Tsjoe zei,
dat de plannen van president Eisenhower
voor het Midden-Oosten op tegenstand
van alle vredelievende staten en volken
stuiten. Hij verklaarde „dat de Sovjet-
Unie China de weg heeft gewezen in zijn
strijd voor de vrijheid". Boelganin sprak
waarderend over de .successen van het
revolutionaire China".
Er waren uitgebreide veiligheidsmaat
regelen genomen. Het vliegveld was afge
zet door militairen en militie en het lucht
verkeer in de buurt van het vliegveld was
tijdelijk opgeschort. De weg van het vlieg
veld naar de stad was versierd met ere
poorten en vlaggen. De Chinese delegatie
omvat 28 personen.
In berichten uit Peking wordt gezegd.,
dat de Chinese premier hulp zal trachten
te verkrijgen voor het tweede vijfjaren
plan van zijn land, dat in 1958 begint. De
besprekingen tussen de Russische en Chi
nese leiders beginnen vandaag. Tsjoe ver
trekt vrijdag naar Warschau. Hij zal naar
verwachting de vijftiende naar Boedapest
vliegen en zestien januari naar Moskou
terugkeren. Hij gaat daarna naar Afgha
nistan, India en Nepal.
In de samenstelling van het Röntgen-
kwartet is sinds°juli 1956 een wijziging ge
komen. De tweede violist Piet Nijland, de
altviolist Steuer en de cellist Cornells
Preuyt werden vervangen door Froukje
Giltay, tweede viool, Jaap van der Mey,
alt en Henk Sekreve, cello. In dit seizoen
staan concerten in Duitsland en Zwitser
land op het programma.
Te Straatsburg is de eerste vergade
ring van de Hongaarse „revolutionaire
raad in ballingschap" gehouden. De
raad bestaat uit ongeveer veertig leden
van alle politieke schakeringen. Op
de foto ziet men (v.l.n.r.) Sandor Kiss,
secretaris-generaal van de Boeren
Unie, Oliver Benjamin, voormalig pre
fect van politie van Boedapest en ver
tegenwoordiger van Anna Kethly, die
de belangen der vluchtelingen bij de
UNO behartigt en Bela Kiraly, presi
dent van de raad en generaal tijdens
de opstand in Boedapest.
nisvoller, er worden de laatste tijd weer
„junta's" gevormd, raden van ontevreden
jonge officieren en onder-oficieren, die
voor het eerst ook sociale leuzen in hun
vaandel hebben geschreven en die zich
lijken aan te sluiten bij het algemeen on
behagen over gebrek aan brood en vrij
heid. En Spanje is tenslotte het land van
de militaire „pronunciamento's", de ver
klaringen van officieren, die zo menige
staatsgreep ingeleid hebben.
Staat er nu een nieuwe „coup d'état"
voor de deur? Ondanks alle ontevreden
heid geloof ik daar niet aan en ik zal in
een volgend artikel uiteenzetten waarom
niet. Maar de voornaamste reden wil ik nu
reeds aanstippen: zelfs in het brein van
Franco's önverzoenlijkste tegenstander
huivert voortdurend een schrikbeeld van
bloed, puin en tranen: de burgeroorlog.
WASHINGTON (Reuter/U.P.) Koning
Saoed van Saoedie-Arabië zal in de loop
van deze maand met president Eisenhower
besprekingen voeren over problemen in
het Midden-Oosten. De koning zal van
dertig januari tot en met één februari de
gast van de Amerikaanse regering zijn.
James Hagerty, de perschef van het Witte
Huis, zei, dat Eisenhower en de koning
naar verwachting zullen spreken over pro
blemen in het Midden-Oosten, welke „voor
beide landen van belang zijn". Het bezoek
werd al enige maanden overwogen, aldus
Hagerty.. Als vaststaand wordt aangeno
men, dat de president en koning Saoed de
onderhandelingen zullen bespreken, die
aan de gang zijn tussen de twee landen
over een hernieuwing van het Amerikaanse
huurcontract van de luchtmacht-basis in
Dharan, in Saoedie-Arabië. De oorspron
kelijke huur van de strategische basis liep
op 18 juni af. Onderhandelingen over de
hernieuwing ervan zijn met tussenpozen
voortgezet zonder succes. Ondertussen is
de luchtmacht de basis blijven gebruiken
De president zal de koning, op de
avond van zijn aankomst, een diner aan
bieden, waaraan alleen heren zullen deel
nemen.
De volledige naam van de koning is
koning Saoed Ibn Abdoel Azis Al Saoed
Hij is de zoon van Ibn Saoed, die een con
ferentie had met wijlen president Roose
velt aan boord van een Amerikaanse krui
ser aan de ingang van de Rode Zee,'ge
durende de tweede wereldoorlog. Koning
Saoed wordt beschouwd als een van de
invloedrijkste leiders uit de Arabische
wereld.
Teneinde tegemoet te komen aan de
wensen van de regering van Saoedie-Ara
bië heeft de luchtmacht geen militair per
soneel van Joodse oorsprong en geloof tot
de basis van Dhahran toegelaten. Dit heeft
enig protest uitgelokt van Joodse leiders
in de Verenigde Staten.
NEW YORK (Reuter). De Veiligheids
raad zal op 16 januari op verzoek van Pa
kistan beginnen met de behandeling van
de kwestie-Kasjmir. India heeft zich, vol
gens Pakistan, tegen een volksstemming-in
Kasjmir uitgesproken en treft voorberei
dingen om het gebied in te lijven, zulks in
strijd met de verzekeringen die het de
Veiligheidsraad heeft gegeven. De onrust
in en buiten Kasjmir wordt groter, aldus
Pakistan, en er is een explosieve toestand
ontstaan, die een gevaar voor de vrede in
dit gebied inhoudt.
Het geschil is al negen jaar bij de Vei
ligheidsraad in behandeling. Indiase UNO
kringen verklaarden dat het lijkt alsof het
voornaamste doel van het verzoek van Pa
kistan aan de Veiligheidsraad een tweede
poging van Pakistan is om Kasjmir door
middel van geweld, waarschijnlijk met be
hulp van vrijwilligers, te annexeren". „De
eerste poging aldus deze kringen is
in 1947 ondernomen. Het Indiase leger
dreef toen door Pakistan gerecruteerde le
den van inlandse stammen terug.
LAUSANNE (United Press) De Zwit
serse professor in de psychologie, Alfred
Nahon, is de derde week van zijn vasten
ingegaan. Hij zegt, dat hij zich wat ver
zwakt voelt, maar overtuigd is dat de
wereld oor zal lenen aan zijn eis dat alle
kernexperimenten gestaakt worden.
Deze 45-jarige voorzitter van de Inter
nationale Liga voor de bescherming van
het leven, die op 24 december zijn vasten
begon omdat de wereld geen acht heeft
geslagen op zijn herhaaldelijk uitgespro
ken eis de kernexperimenten te staken,
vertelde vandaag aan de pers dat hij na
twee weken alleen op water en thee zon
der suiker geleefd te hebben, hij ziel} wat
verzwakt voelt als hij loopt. Zo nu en dan
is hij duizelig en hij moet veel rusten.
Maar dit heeft hem niet belet nog twee
brieven te schrijven aan president Eisen
hower en de Indische premier Nehroe,
waarin hij herhaalt dat de kernexperi
menten het leven van ale volken in ge
vaar brengen. Prof. Nahon zeide dat zijn
vroegere brieven onbeantwoord zijn ge
bleven en dat hij vastbesloten is zijn
vasten tot de dood voort te zetten als niets
gebeurt.
0p de'
Vooruitgang
V/ij zijn de laatste honderdduizend jaar
wel enorm vooruit gegaan, wanneer ik be
denk dat de holenmens niet veel anders
nodig had dan een paar dierenvellen tegen
de kou en een paar wapens om de dieren
van die vellen te vellen, en wanneer ik
dan, door onze winkelstraten lopend, in
alle etalages zie wat de mensen-van-nu
allemaal willen hebben om gelukkig of om
nóg gelukkiger te zijn.
Ik zou beslist niet naar dat holentijdperk
terug willen keren, want een wereld zon
der sigaretten, zonder het Haarlems Dag
blad, zonder koffie, Wim Kan en het ge
laat van de heer Abe Lenstra, zou voor
mij onbewoonbaar zijn. Maar toch vraag
ik mij wel eens af, als ik al die etalages
aandachtig bekijk, of wij w erkelijk al
les nodig hebben wat daar staat en of
een wereld zonder worstjesprikkers, groei-
serviezen, gouden sigarettenkokers, op
klapbare klerenhangers, soep-in-envelop,
zoveel bewoonbaarder zou zijn dan een
wereld mèt al die dingen.
Als er driehonderd boekentitels, hon
derdvijftig soorten kalenders, twee-en-
zestig merken balpuntpotloden en achten
vijftig soorten reukwater minder zouden
zijn, zou er dan iets veranderen?
En als er nu eens geen stenen kat met
een lange recht-oppe staart om zoute kra
kelingen omheen te doen, zou bestaan? En
geen aansteker met een muziekje als je op
een knopje drukt? En geen in old-finish
tonnetjes verborgen bars? En geen porse
leinen boeken, die bij nader inzien, dienen
om jenever uit te schenken? En geen as
bakken met spreuken? En slechts drie-en-
vijftig soorten zakagenda's? En geen groen
briefpapier?
Zouden er dan mensen gaan zeuren om
zo'n krakelingenkat of om een aansteker
met muziek? En zou er dan iemand zijn
die zei: Waarom is er nou geen groen
briefpapier en ik zou nou wel eens een
porseleinen boek willen hebben waar je,
bij nader inzien, jenever uit kunt schen
ken?
Honderdduizend jaar geleden - dat ge
loof ik vast - had geen man-in-z'n-hol een
zakagenda nodig en niet eens een asbak
zonder spreuk. De goeierds wisten niet
eens wat roken was en geen van hen had
ooit een boek gelezen. Enorm gek, maar
zelfs wit briefpapier had toen nog nie
mand nodig.
Alleen maar een speer voor af en toe
eens een wolf of een antilope en een ste
vige knuppel om de dame die men be
geerde effies zachtkens bewusteloos te
slaan teneinde haar naar mv hol te slepen.
Ik bedoel dat wij de laatste honderddui
zend jaar enorm zijn vooruitgegaan.
En wij gaan al maar verder vooruit.
Over nóg eens honderdduizend jaar heb
ben ze misschien zelfs theepotten, die bij
het schenken niet lekken.
Elias
In Parijs is de wieg voor het prinsen
kind van Monaco gereed gekomen. Er
is ongeveer driehonderd uur gevloch
ten aan de rotanwieg. De bekleding,
met de hand vervaardigd, bestaat int
goudgele zijde en tule en is voorzien
van borduurwerk. Men kan de wieg
bewonderen in een Parijs 'warenhuis.
Uitspraak Amerikaanse hof van
appèl
Het Amerikaanse hof van appèl heeft be
vestigd, dat het Congres een onderzoek
mag instellen naar de politieke opvattingen
van getuigen „bij het uitoefenen van haar
wetgevende functie". Deze uitspraak, met
drie tegen nul stemmen, werd gedaan naar
aanleiding van de veroordeling van twee
intellectuelen wegens hun weigering te ver
klaren of zij lid zijn geweest van de com
munistische partij, hetgeen geldt als bele
diging van het Congres.
AMSTERDAM. Het voorbeeld van
den kapitein van Köpenick schijnt aan
stekelijk te hebben gewerkt op een
turfschipper, die met zijn tjalk in het
Damrak ligt. In zijn Zondagsche plunje
kwam hij des nachts om één uur het
café op den hoek van het Damrak en de
Oudebrugsteeg binnen en eischte op
hoogen toon, dat eenige personen die
daar bezig waren met kaarten en domi
nospelen. daarmede terstond zouden op
houden. Toen men weifelde aan dit be
vel te voldoen, zwaaide de turfschipper
met een stukje papier en zeide dat hij
als rechercheur proces-verbaal tegen
de spelenden zoude opmaken. De café
houder, die nimmer bespeurd had dat
van politiewege bezwaar was gemaakt
tegen het doen van spelletjes in zijn in
richting, bood den „rechercheur" een
glas bier aan, dat deze genadelijk aan
nam, doch daarna inzage eischte van
het vergunningsbewijs om tot twee uur
's nachts open te blijven. Terwijl de
caféhouder koortsachtig zijne papieren
doorzocht, vroeg een der bezoekers den
„rechercheur", het papier te mogen zien
waarmede deze geschermd had. Dit
werd uiteraard geweigerd, waarop de
bezoekers, argwaan gekregen hebben
de. den man vastgrepen en hem op
straat smeten. Een passeerende politie
agent nam hem mede naar het bureau,
waar nu de pseudo-rechercheur een
bekeuring kreeg.
