PHILIPS
NIVEA
Britse bedenkingen tegen plan-
Eisenhower voor Nabije Oosten
Militair komplot in Algerije
verijdeld door Parijs
Tsjoe En Lai sprak in Moskou
met Russen en Oostduitsers
Phofoflux
Humor
Men hoopt dat de toeneming van de
Amerikaanse invloed tijdelijk zal zijn
raatótoel
Nerveuze stemming aan de vooravond
van de debatten in de UNO
Boelganin dankt de Chinezen voor hun
houding jegens de Hongaarse opstand
r
Hoe is het ontstaan
WOENSDAG 9 JANUARI 1957
3
Van dag tot dag
Sprookj esland
Parijs niet opgetogen over
de Eisenhower-doctrine
Men hoopt dat Amerika
Nasser zal doorzien
€)p de
LENTE IN LISSE
De hulp aan de Hongaren
Amerikaans protest tegen
deportatie van joden
Heringa Wathrich
Moeilijkheden gemeld in de
Spaanse regering
Eisenhower kiest weer een
democratische medewerker
No. 7
Dit woord: MOP
Arabië heeft opgehouden, het land van
Duizend en Eén Nacht te zijn, en de Kroon
prins van Jemen is niet langer uitsluitend
een sprookjesfiguur. De tijd, waarin Ara
bische vorsten met kwistige hand nu eens
goudstukken en dan weer stokslagen op
hun onderdanen lieten regenen, is voorbij.
(In elk geval wat de goudstukken betreft.)
Ondanks zijn nog altijd sprookjesachtige
rijkdom en dito kledij heeft de Kroon
prins van Jemen onlangs een bezoek aan
het wereldcentrum van de dictatuur van
het proletariaat, Moskou, gebracht en hij
is daar ontvangen met alle eerbewijzen
die sprookjesprinsen ten deel behoren te
vallen. Men zal ook wel zoveel tact hebben
bezeten om niet met de prins over prole
tariërs te spreken; wèl, zoals dat tegenover
een aanstaand Absoluut Heerser past, over
keizerrijken. En dus over imperialisme
Na 's prinsen terugkeer in het land van
de vliegende tapijten, begonnen daar prole
tarische schepen aan te leggen en uit die
schepen werden proletarische machine
geweren en andere wapens, waarvan Hauff
en zijn mede-sprookjesdichters nooit heb
ben gehoord, aan land gebracht. Het zijn
ongetwijfeld betoverde wapens geweest,
waarmee men zelf niet kan schieten maar
die juist de projectielen van vreemde boze
mannen aantrekken precies zoals dat in
een sprookje zou kunnen voorkomen. Want
nauwelijks was Jemen bewapend, of het
begon luid te jammeren dat het werd aan
gevallen!
De Kroonprins van Jemen schijnt in het
Kremlin veel te hebben geleerd. Hij deed
er zelfs de wijsheid op, dat men nooit ge
bruik moet maken van buitenlandse troe
pen als men een naburig land wil ver
overen, want daar kan men internationale
verwikkelingen door krijgen. Men heeft
daar in Moskou een veel practischer me
thode voor: vrijwilligers. En de regering
van Jemen heeft dus dadelijk gedreigd,
„vrijwilligers uit alle landen van de we
reld" (maar vermoedelijk vooral uit de
proletarische landen) op te roepen om het
naburige Aden, van waaruit geheimzinnige
vliegende tapijten boven de Jemenistische
grensstreken zijn verschenen, mores te
leren.
En zo kan het ook in onze tijd nog ge
beuren, dat er ergens op de wereld wordt
gevochten althans van vechten wordt
gespróken zonder dat de pers, de radio
en de televisie er met hun neus bovenop
zitten en ons het „fijne" ervan vertellen.
Arabië is geen sprookjesland meer en
wat daarginds gebeurt is ongetwijfeld
allesbehalve sprookjesachtig. Geld en olie
bronnen en imperialisme en strategische
steunpunten zullen er wel iets, of alles,
mee te maken hebben. Maar, hoe zeer we
daar ook van overtuigd zijn, de berichten
uit Jemen blijven klinken alsof de mensen
daarginds toch nog niet helemaal uit de
dromen van de Duizend en Eén Nacht
zijn ontwaakt!
Berichten uit Kopenhagen maken gewag
van een interessante vondst, die in nauw
verband staat met de geschiedenis van het
leven op aarde. Deense geleerden hebben
namelijk de overtuiging, dat zij in het bezit
zijn geraakt van enkele levende exempla
ren weekdieren, die volgens de heersende
wetenschappelijke opvattingen al ongeveer
300 miljoen jaren geleden behoorden te
zijn uitgestorven. Men heeft fossiele exem
plaren van deze diersoort aangetroffen in
het Cambrium, als u begrijpt wat dat be
tekent. Wij mogen volstaan met te vermel
den dat de leeftijd van deze fossielen, door
hun verschijnen in de lagen van het Cam
brium, kan worden geschat op 300 tot 500
miljoen jaren.
Men kan zich afvragen, of het de moeite
waard is wetenschappelijke drukte te ma
ken over een weekdiertje van een rijks
daalder groot, dat levend en wel uit de
diepten der Atlantische wateren werd op
gehaald - doch men bedenke dan dat dit
dier, hoe week van aard ook, erin geslaagd
is zich 500 miljoen jaren als soort te hand
haven op een wereld, die op gezette tijden
geheel en al ondersteboven werd gehaald,
waar reuzenreptielen zich ontwikkelden en
ten ondergingen, waar oceanen ontstonden
en bergketens verdwenen, waar het Leven
in duizenderlei vormen experimenteerde in
gestalten en verschijnselen die van de ene
evolutie in de andere overgingen.
En midden in die wervelende, verande
rende chaos bleef het kleine weekdier on
verstoorbaar zichzelf.
Dat is een constatering, die de geleerden
wel moet verbazen door haar wetenschap
pelijke ongerijmdheid, doch zij zal de man
nen der wetenschap ook als gewone men
sen imponeren door haar verbazingwek
kende simpelheid. Wat is tenslotte een
weekdier? Een glibberige massa van gelei
achtig weefsel, op onnaspeurlijke manier
samengehouden door een levensbeginsel en
gedijend in de donkere diepten van de
oceaan, vegeterend op een geheimzinnige
voedingswijze, die onbeweeglijk en wezen
loos schepsel ligt te zijn zonder aanwijs
baar doel of nut. Het ligt schepsel te zijn
gedurende miljoenen eeuwen, parend en
barend, nakomelingen voortbrengend, vol
komen tevreden met zijn uiterlijk en inner
lijk - en daarom niet veranderend, niet
evoluerend, zichzelf blijvend als het hoogst
bereikbare en meest doelmatige in zijn om
standigheden en omgeving.
Die omstandigheden en die omgeving
hebben om een weekdier gevraagd. Wel
nu, zij hebben het gekregen en het is 500
miljoen jaren week gebleven. Geen schub
ben, geen horens, geen klauwen, geen
meterslange nek, geen slagtanden waren
nodig om het te doen voortleven. Het
Leven had in dit ronde, gladde, onaanzien
lijke balletje gelei een tehuis gevonden,
waar het de storm der ijstijden, de uit
barstingen en de klimaatwisselingen com
fortabel kon doorstaan.
Raadselachtig Leven! Gedijend in de
harmonie van een een blubberend hoopje
aspic, tenslotte de mens van 1957 met ver
bouwereerde verrassing treffend.
En nu ongetwijfeld goedgemutst op weg
naar het jaar 195700, om dan opnieuw de
wetenschap voor een raadsel te stellen.
Dat is de humor van het Leven, die de
mensheid in afleveringen wordt gepresen
teerd.
(Van onze correspondent in Londen)
Vele Britten zien - terecht of ten on
rechte - in het feit, dat de Verenigde Sta
ten zich thans actief met het Nabije-Oos-
ten gaan bemoeien, een rechtvaardiging -
zij het achteraf - van het Brits-Franse
ingrijpen in Egypte. Dit optreden was
voornamelijk het gevolg van wanhoop over
Amerika's houding, die Nasser van het
begin af - ook bij de oorspronkelijke ont
ruiming van de kanaalzone door de Brit
ten in 1954 - had aangemoedigd. De zwen
king in de Amerikaanse politiek tegenover
de financiering van de Assoean-dam kon
daaraan niets meer veranderen. Integen
deel, dit leidde tot de uitbarsting. Dulles
liet de Britten onmiddellijk na de beide
Suez-conferenties in Londen in de steek,
zodat er van westelijke vastberadenheid
in de kanaal-crisis geen sprake was.
Men verheugt er zich thans over, dat
Amerika zijn koers ten opzichte van het
Nabije-Oosten gaat wijzigen. Er heerst
echter zekere wrevel over het feit, dat de
Verenigde Staten op hun beurt weigeren
overleg te plegen met hun Britse bond
genoot. Men kan het bovendien moeilijk
verkroppen, dat de Britten in het Nabije-
Oosten het veld moeten ruimen voor de
Amerikanen. Sommigen klemmen zich
Van onze correspondent in Parijs)
Het plan-Eisenhower voor het Nabije
Oosten heeft Parijs niet overrompeld. Men
voorzag dat de Amerikanen vroeg of laat
genoodzaakt zouden worden de gaping op
te vullen die door de mislukking van de
Frans-Britse actie in dat deel van de we
reld was ontstaan. Dat Frankrijk en Groot-
Brittannië moeten aanzien dat Amerika
zich opmaakt hun plaatsen in het Nabije
Oosten in te nemen, stemt tot bitterheid,
een bitterheid, die iets wordt verzoet door
de overweging dat Amerika nu eindelijk
lijkt te reageren op de Brits-Franse waar
schuwingen met betrekking tot de Russi
sche infiltraties in het Nabije oosten, die
door het falen van de westerse solidariteit
gevaarlijke vormen en proporties heeft
kunnen aannemen. Men vraagt zich in Pa
rijs af of het tempo, waarin de Eisenhower-
doctrine zal worden uitgevoerd, niet te
traag zal zijn. Eerst moet het Congres de
nieuwe politiek nog uitvoerig bespreken en
dan lijkt de volmacht, die Eisenhower
vraagt, eerst op economische en dan op
militaire zaken betrekking te hebben. Pa
rijs had liever gezien dat Amerika de vuist
tegen Nasser had gebald. Niettemin ge
looft men dat ook de Amerikanen nauwe
lijks rekenen op een minnelijke schikking
met de Egyptische dictator, die zich steeds
duidelijker als een Sovjet-pion gedraagt.
Washington lijkt de eerste voorzichtige con
sequenties uit dat inzicht te trekken en in
diplomatieke kringen in Parijs kan men
zich daarover, na alle teleurstellingen en
tegenslagen, waarvoor Amerika voor een
ruim deel verantwoordelijk wordt gehou
den slechts verheugen.
Le Monde
(Reuter) Volgens het onafhankelijke
Parijse blad „Le Monde" houdt „het plan-
Eisenhower geen rekening met de twee
voornaamste vraagstukken van het Nabije
Oosten: het Israëlisch-Arabische geschil en
de status van het Suezkanaal". Het blad
voegt hieraan toe dat men in Parijs uiting
heeft gegeven aan voldoening, „doch tevens
overheerst de mening, dat het er verre van
daan is het Amerikaanse standpunt met
dat van Groot-Brittannië en Frankrijk in
overeenstemming te brengen. Het feit, dat
de Egyptische leiders het plan, alles in
aanmerking genomen, tamelijk gunstig be
oordelen, bewijst dit", aldus „Le Monde".
evenwel nog vast aan de hoop, dat dit
maar tijdelijk zal zijn, omdat de Arabische
landen, als het er op aan komt, Groot-
Brittannië zullen verkiezen boven de Ver-
enigte Staten daar de Amerikaanse invloed
het gevaar voor een botsing met de Russen
kan vergroten. Alleen Groot-Brittannië
zou matiging teweeg kunnen brengen.
Degenen, die zo redeneren, getuigen van
de onuitroeibare Britse hoogmoed, die voor
een belangrijk deel verantwoordelijk is
voor de Britse overzeese moeilijkheden.
Tegenover de gekleurde rassen - om van
anderen maar niet te spreken - zijn de
Britten niet vrij van „herrenvoIk"-opvat-
tingen al is er een kentering waar te ne
men.
In het Nabije-Oosten is Groot-Brittannië
naar het tweede plan teruggedrongen. Men
kan meevoelen met hen, die zeggen dat
indien het verkeerd geweest is dat Groot-
Brittannië en Frankrijk eigenmachtig op
traden, het even verkeerd is dat Amerika
nu op eigen gelegenheid tewerk gaat. De
ideale oplossing is een politiek deelgenoot
schap van het westen en alle andere be
trokkenen, maar het hangt van Amerika
af, of daarvan iets terecht komt. De rege
ring van Eden heeft het in het Midden-
Oosten verbruid.
Naarmate Nasser er in slaagt Groot-
Brittannië verder te vernederen, zoals hij
elke dag doet, verhaast hij Edens heengaan.
De vraag blijft echter of een andere con
servatieve regering - onder Butler - of
een Labour-regering, het pasant van het
Britse prestige in de Arabische en Aziati
sche wereld nog zou kunnen redden. De
Britse politiek in het Nabije-Oosten heeft
gefaald doordat Groot-Brittannië getracht
heeft kool en geit te sparen en een werke
lijk vooruitziende blik miste. De vraag, die
in Londen gesteld wordt, is of Amerika
niet bezig is dezelfde fout te maken. Om
de illusie van vaderlijke grootmoedigheid
te bewaren, houdt Eisenhower zich afzijdig
van het verdrag van Bagdad, maar, zo zegt
men, hij zal moeten kiezen of delen wat
betreft Israel, dat hij niet zal kunnen hel
pen als hij tevenswil steunen op de
vriendschap der Arabieren. De vraag
stukken in het Nabije-Oosten zijn zo in
gewikkeld, dat zij niet met een leuze kun
nen worden opgelost. Het Eisenhower-plan
behoeft echter geen slag in de lucht te
zijn, wanneer het op realistische manier
wordt uitgewerkt.
De vorming van Sovjet-satellieten in
het Nabije-Oosten wordt voor de Russen
minder aantrekkelijk wanneer zij beseffen,
dat hun kans op welslagen door de Ameri
kaanse waarschuwing verkeken is. Dit ziet
men als het grote winstpunt van de Ame
rikaanse verklaring, die wordt beschouwd
als een noodverband om de patiënt voor
doodbloeden te behoeden. De genezing zal
veel tijd en hoofdbrekens vergen. De Rus
sen kunnen voorlopig - al of niet via Nas
ser - nog genoeg onheil aanrichten.
Sommogen geloven zelfs, dat het Ame
rikaanse initiatief te laat is gekomen om
dat het Russische prestige in het Nabije-
Oosten misschien nog groter is dan dat
der Verenigde Staten, wier optreden wat
de olie-politiek betreft, verre van belan
geloos is. Men beseft te Londen, dat ook
de Amerikaanse regering vrijwel machte
loos staat tegenover zekere anti-Britse
machinaties van Amerikaanse olie-con
cerns.
Intussen is dit bijzaak, gezien de bevei
liging, welke Eisenhower thans biedt en
de mogelijkheid van economische opgang,
welke er vooral op berekend is te voor
komen dat een land zich in Sovjet-armen
stort. Het Eisenhower-plan is volgens
Londen nog maar een eerste stap in de
richting van een nog steeds niet bestaande
constructieve politiek jegens het Nabije-
Oosten. Vandaar de angstige vraag of dit
op zich welkome initiatief niet te laat is
gekomen en of de Arabieren, die door pro
paganda gemakkelijk misleid kunnen wor
den door het als een Amerikaanse bedrei
ging voor te stellen, nu juist hun toevlucht
zullen zoeken bij de Russen.
ADVERTENTIE
Na
Alleeti NIVEA bevat Eucerit
bet voedingsmiddel voor de huid
Dinsdag is in de ruime H.B.G.-hal te
Lisse de grote Bloemlust-tentoonstel-
ling geopend en tot en met 12 januari
zal men hier de fraaie resultaten van
de moderne broeimethoden kunnen be
wonderen. De hal is herschapen in een
bloemenparadijs met sierlijk aangeleg
de perken tulpen, hyacinten, narcissen
en crocussen - met welke rijke ver
scheidenheid bloeiende bolgewassen in
de H.B.G.-hal een vervroegde lente
is gebracht.
Vanochtend waren de standen van de
speciale girorekeningen voor de hulp
aan de Hongaren als volgt: giro 777:
4.452.153,96; giro 999: 4.309.396,92.
Washington (United Press) De Ameri
kaanse regering heeft tenminste vier maal
bij president Nasser geprotesteerd over de
deportatie van joden, aldus zeggen func
tionarissen te Washington. Het Amerikaan
se departement van Buitenlandse Zaken
schat dat meer dan vier duizend joden
Egypte reeds „verlaten" hebben sinds
de acties tegen Egypte. De meesten van
hen werden gedeporteerd, maar sommigen
vertrokken eigener beweging in de ver
wachting dat zij dit vroeg of later toch zou
den moeten doen.
De joodse bevolking in Egypte telde voor
de Israëlische actie ongeveer 40.000 tot
45.000 zielen. Jarenlang werden de joodse
burgers in Egypte getolereerd en gerespec
teerd. De meesten waren kleine bankiers
en zakenlieden.
(Van onze correspondent in Parijs)
Er zijn tekenen, die er op wijzen, dat de
Franse regeringskringen door een toene
mende nervositeit worden bevangen, nu de
volgende week in de UNO-Assemblée de
debatten moeten beginnen over de toestand
in Algerije, waarvoor de minister van Bui
tenlandse Zaken, Christian Pineau, zich
zondagavond naar New York heeft bege
ven. Die nervositeit komt in verschillende
maatregelen, besluiten en verschijnselen
tot uiting, waarvoor overigens niet altijd
de Franse regering alleen en rechtstreeks
aansprakelijk kan worden gesteld. De Tu
nesische premier Habib Bourguiba heeft
zondag ter gelegenheid van de onderteke
ning van het vriendschapsverdrag met Li
bië tegenover Parijs een bijna uitdagende
houding aangenomen en woorden gespro
ken, die geen enkele regering zou kunnen
aanvaarden. De onder-staatssecretaris van
Buitenlandse Zaken, Maurice Faure, die
juist naar Tunesië zou vertrekken om de
normale betrekkingen weer aan te knopen,
die na de arrestatie van de Algerijnse re
bellenleider Ben Bella en anderen waren
verbroken, heeft die reis onmiddellijk afge
last.
Een ander symptoom van de spanningen,
die zich trouwens ook in Algerije met ver-
nieuwe hevigheid doen gelden, is de ar
restatie van de generaal Jacques Faure, die
in Algiers adjudant was van de comman
dant en die op last van de minister van
Oorlog met dertig dagen gevangenis is ge
straft. Generaal Faure wordt er van be
schuldigd eind december betrokken te zijn
geweest bij een plan om het burgerlijke
gezag door een militair bewind te vervan
gen. Volgens die opzet zouden de samen
zweerders de minister-resident Robert La-
coste in arrest hebben willen stellen.
Arrestatie
In een communique van de minister van
Oorlog wordt de arrestatie van generaal
Faure, die gisteren in bedekte termen en
in vragende vorm door het ochtendblad
„Figaro" werd onthuld, erkend. Volgens de
minister zou de generaal zich echter slechts
aan onvoorzichtige uitlatingen hebben
schuldig gemaakt. Politieke waarnemers
merken evenwel op, dat een arrest van een
maand wel een zware straf voor een der
gelijk vergrijp moet heten en het lijkt dan
ook niet overdreven aan te nemen, dat in
Algerije door rechts-extremistische elemen-
ADVERTENTIE
HAARLEM
BLIKSEMAFLEIDERS
Madrid'(AFP/Reuter) In politieke krin
gen te Madrid verluidt, dat de secretaris
generaal van de Falange-partij, Jose Luis
Arresse, als minister zonder portefeuille
is afgetreden. Ook gaan er geruchten over
een op handen zijnde wijziging in de lei
ding van de ministeries van Financiën,
Handel, Industrie, Openbare Werken en
landbouw. Deze veranderingen zouden in
verband met de oppositie, die er in brede
kring bestaat tegen plannen voor de orga
nisatie van het staatsbestel, als Franco als
staatshoofd aftreedt. De strijdkrachten en
de rooms-katholieke kerk zouden bezwaren
hebben tegen de plannen waarvan de uit
voering, volgens politieke kringen, als ge
volg van deze oppositie waarschijnlijk op
de lange baan zal worden geschoven.
Het Spaanse parlement heeft in 1947 een
wetsontwerp aanvaard, waarin werd be
paald, dat na het aftreden van Franco de
monarchie zal worden hersteld.
Anderzijds lijkt de Falanqe-beweging,
die de regeringspartij is, er bezwaar tegen
te hebben, dat het wetsontwerp, waarbij
een nationale raad van de beweging grote
bevoegdheden bij de leiding van en het
toezicht op de belangrijke staatszaken zou
krijgen, nog steeds niet is voltooid. De
secretaris-generaal van de partij, die reeds
enkele malen als minister zijn ontslag
heeft aangeboden, zou Franco nogmaals
hebben verzocht hem van deze functie te
ontheffen. Ook de economische moeilijk
heden, waarmee Spanje te kampen heeft,
zouden een factor vormen bij een even
tuele kabinetswijziging. Voorts zou er een
diepe kloof tussen de falangistische en
de monarchistisch gezinde leden zijn
MOSKOU (Reuter) Premier Tsjoe En
Lai van communistisch China, die een be
zoek aan Moskou brengt, is dinsdag zijn
besprekingen met de Sovjet-leiders begon
nen. Volgens het Russische persbureau Tass
is er van gedachten gewisseld over de in
ternationale toestand en over vraagstukken,
die voor de twee landen van belang zijn.
Voorts is er gesproken over een „verdere
ontwikkeling van de samenwerking en de
vriendschappelijke betrekkingen". Van
Russische zijde namen premier Boelganin,
partijsecretaris Kroesjtsjev, de eerste vice-
premier Mikojan en de minister van Bui
tenlandse Zaken Sjepilov aan het overleg
deel. Tsjoe had ook een onderhoud met de
Oostduitse delegatie, voordat deze Moskou
verliet.
De besprekingen van de Chinese premier
met de Russen en de Oostduitsers en het
overleg tussen de Russische en de Oost
duitse leiders worden gezien als een onder
deel van een plan om onder Sovjet-leiding
en met Chinese steun de „communistische
solidariteit" te bevorderen.
Bij de Chinees-Russische onderhandelin
gen, die vandaag worden voortgezet, zou
den belangrijke economische kwesties ter
sprake komen. De tegenwoordigheid van de
Russische handelsdeskundige Mikojan zou
hier ook op wijzen. Rusland is vrijwel ge
heel verantwoordelijk voor de industriële
ontwikkeling van China. De Chinese ideo
logische steun aan de Russen zou Tsjoe
in een sterke onderhandelingspositie plaat
sen. Ook wordt het niet uitgesloten geacht,
dat de Russen en de Chinezen nieuwe
plannen voor de buitenlandse politiek van
de communistische landen, speciaal met
betrekking tot het Verre Oosten, zullen op
stellen.
Tijdens een lunch zei premier Boelganin
tot de Chinese delegatie: „Wij stellen de
houding, die door u werd ingenomen jegens
de contra-revolutionaire aanslag in Hon
garije, hogelijk op prijs. Uw kameraad
schappelijke steun en uw bijdrage om de
imperialistische intriges in Oost-Europa te
ontmaskeren, betekenden voor ons en de
gehele internationale communistische be
weging een grote hulp".
In zijn antwoord zei Tsjoe En Lai: „Het
imperialisme zoekt naar een gelegenheid
om ondermijnende activiteit tegen ons te
voeren. Om onze vijand te verslaan moeten
wij de eenheid van het socialistische kamp,
onder leiding van de Sovjet-Unie, verster
ken. Het doel van ons bezoek aan de Sov
jet-Unie is juist de verdere versterking van
de eenheid, tussen onze beide staten, die
zo groot mogelijk moet zijn. De grote
vriendschap tussen onze landen is eeuwig
en onverwoestbaar."
ten inderdaad een putsch werd of mis
schien zelfs wordt voorbereid.
Een derde incident, waarvoor men het
kabinet-Mollet wel geheel aansprakelijk
moet stellen, betreft de in beslagneming in
Algerije op last van Lacoste van France
Soir, Paris Presse en Le Monde, die een
onjuiste voorstelling van zaken zouden
hebben gegeven over represailles van
Franse troepen tegen de Algerijnse bevol
king. Lacoste heeft van die represailles een
lezing gegeven, die door de getuigenissen
van het officieuze Franse persbureau AFP
en de verschillende dagblad-corresponden
ten ter plaats niet wordt gedekt. Bijna alle
Franse kranten beschouwen deze in beslag
neming als een inbreuk op de vrijheid van
de pers en een deputatie van journalisten
heeft tegen deze censuur-maatregel ener
giek geprotesteerd bij minister-president
Mollet.
De ministers Mollet, Lacoste en Pineau
verkeren niet in een bijzonder gunstige
positie nu in Algerije tot dusver vrijwel
alle hervormingsmaatregelen achterwege
zijn^ gebleven, die de wereld van Frank-
rijk's oprechte wil hadden kunnen over
tuigen in Algerije eindelijk een liberaler
politiek te gaan voeren. Er wordt in poli
tieke kringen in Parijs gesproken over een
plechtige verklaring, die Mollet nog deze
week over de Franse plannen in Algerije
zou afleggen. Men vraagt zich echter af,
of woorden nog veel indruk zullen maken,
nu daden al te lang zijn uitgesteld.
(AFP) Volgens „Le Monde" zou Faure
getracht hebben aanhangers voor een plan
te winnen, dat ten doel had het wettige
republikeinse bestuur in Algerije te ver
vangen door een militaire junta. Volgens
het blad is Faure bestraft wegens zijn be
trekkingen met het uiterst rechts „geheim
comité van Algiers, dat onder leiding zou
staan van een reserve-generaal. In 't kom
plot is ook generaal Dumesnil de Maricourt
betrokken, die het bevel over de lucht
macht in Algerije voert. Ook hij heeft zich
te Parijs moeten verantwoorden, doch kon
naar Algiers terugkeren. Generaal Faure
zou zich, al heeft hij op de bewuste bijeen
komst uitlatingen gedaan, die op zijn minst
gesproken onvoorzichtig waren, niet met de
denkbeelden van het comité hebben ver
eenzelvigd. Er zijn bepaalde maatregelen
van toezicht op het optreden van hei
„comité" genomen.
WASHINGTON (Reuter) President
Eisenhower heeft de voormalige Demo
cratische voorzitter van de commissie voor
buitenlandse aangelegenheden van het
Huis van Afgevaardigden, Richards, tot
zijn speciale medewerker voor zaken be
treffende het Nabije Oosten benoemd. Ri
chards zal aan het hoofd staan van een
Amerikaanse delegatie naar dit gebied en
de ambassadeursrang bekleden. Richards
is verleden week afgetreden als voorzitter
van de commissie.
Dit is de tweede maal, dat Eisenhower
een vooraanstaand Democratisch Congres
lid tot zijn speciale medewerker voor bui
tenlandse aangelegenheden benoemt. De
eerste benoeming was de aanstelling van
de voormalige Democratische voorzitter
van de senaatscommissie voor buiten
landse zaken, George, tot Amerikaans ver
tegenwoordiger bij de NAVO.
De benoeming van Richards wordt door
de Israëlische pers met reserve bejegend.
Men wijst er op dat Richards, toen hij twee
jaar geleden in het Nabije Oosten vertoef
de, zich „weinig sympathiek" over Israel
heeft uitgelaten.
Knowland exit
De leider van de Republikeinen in de
Senaat, William Knowland, heeft op een
persconferentie meegedeeld, dat hij zich
niet meer kandidaat zal stellen bij de vol
gende senaatsverkiezingen in 1958. Hij ver
klaarde meer tijd te willen hebben voor
zijn gezin en dat dit de voornaamste reden
voor zijn besluit is.
Knowland, die 48 jaar is, werd Republi
keins leider in de Senaat na de dood van
senator Robert Taft in 1953.
Schorpioen
„Zij is een schorpioen" zei het mannetje
van de papierwinkel.
De „zij" was een op-leeftijd-dametje, dat
nu kennelijk van een bescheidener inkomen
moest bestaan dan zij zich vroeger ge
droomd had. Haar verschijnen had over
het geheel iets verdords. Een beetje zielig
met iets van met alle geweld een standje
willen ophouden dat reeds lang voltooid
verleden tijd moest zijn.
Het papier mannetje had zijn felle, hoe
wél niet onwelwillend uitgesproken dia
gnose geplaatst op het moment dat de
deurbel de dame „tieng" achterna zei.
Ik mag dat mannetje wel. Dat zeker. Hij
is een eenzame vrijgezel van vijftig die,
met zijn gelaatskleur van het papier waar
men in mijn jeugd oliebollen in verpakte,
één geworden is met de chaos van bord
en andere papieren noodzakelijkheden
waarmede wij onze kasten en schrijftafels
blijkbaar moeten opvullen, en die we ove
rigens op gezette tijden verbranden of in
de vuilnisbak deponeren. Maar hij is
vriendelijk, zacht van gemoed en filoso
fisch bescheiden zonder dat ie het zelf
weet, en dat zijn vaak prettige mensen
om zo nu en dan eens even mee buiten
ons bestaantje te glijden.
Ik was even geschrokken van zijn
woorden.
„Een schorpioen?" In Borneo had ik
er op een morgen eens een doodgetrapt en
met een zekere huiverende walging denk
ik daar nog aan terug.
„Jaad!" zei het papiermannetje. „Een
schorpioen!" En hij vervolgde ietwat ge
amuseerd: „Iedere zaterdag komt ze hier.
Ze wacht tot ze iemand binnen ziet gaan,
komt daar achter-aan en begint in het
net-bezorgde weekblad de rubriek „TJw
Horoscoop" door te kijken. Haar vinger
stopt 'bij het vet-gedrukte woord „Schor
pioen". Dan zet ze haar knijplorgnet op
haar neus en leest. Als ze daar mee klaar
is, zeg ik voor de vorm: En u dame?. Ze
vraagt dan naar iets wat ik nooit in mijn
winkel heb; een pak lucifers of een nagel
borstel, of noem-maar-op. Daarna gaat ze
weg, zonder ooit iets te kopen".
Ik zag haar weer in mijn gedachten. Het
ietwat schrale figuurtje door bijzondere
omstandigheden in dito noden. De scheef-
gelopen sportschoenen, toch keurig ge
poetst; waarschijnlijk de enige glans die
zij in haar leventje kende en waar ze nu
stellig zuinig op was. En het manteltje
met de sajetkraag. Maar toch had ze iets
van vroegere voornaamheid in haar ver
schijnen.
De „tieng" van de deurbel scheen haar
ditmaal nogal vreugdig in de oren te
hebben geklonken, gezien de vage glans
van blijheid op haar te vroeg gerimpelde
gezichtje toen ze vertrok. Ik wilde weten,
waarom.
Ik las in het bewuste blad „Uw Horo
scoop" na, bij „Schorpioen":
„Er gaat iets zonnigs van U uit", stond
er, „maak daar gebruik van als U iets
bereiken wilt. Waarschijnlijk kunt U
zich verheugen in het bezit van min
stens één stille aanbidder. Wie geboren
is tussen 4 en 17 november moet het
avontuur vermijden. Gunstige dagen
zijn enzovoorts.
„Ik wou nog wat van die gele envelop
pen", zei ik. „Van die lange".
„Héél graag", zei het papier mannetje er
kentelijk.
Jan van Ees
ADVERTENTIE
.BINNENHUISJE"
(Frits Flits:)
„Op uw verjaardag, lieve Moe,
Treed ik verheugd naar voren toe..."
Hoe Loes haar wensgedichtje zegt
Wordt fotoflitsend vastgelegd.
Aan leuke kiekjes geeft zo'n dag
Een serie die er wezen mag;
Dank zij het licht in overvloed
Van „Photoflux": elk plaatje goed!
(Allemóóh)
Wij nemen Philips „Photoflux"!
Bij ieder filmpje een paar stuks!
Het feilloze
flifslampje Cf
De oudste ons bekende betekenis van
mop is: klomp, brok. Men gebruikt het
woord voor stenen van bepaalde grootte
en vandaar ook voor harde langwerpige
of ronde koekjes, zoals de bekende
Weesper moppen. Ook voor geldstukken
bezigde men vroeger het woord wel,
maar wij kennen ook de inktmop, de
grote klad inkt. Uit de betekenis: ding
van weinig waarde ontwikkelde zich die
van: scherts, grap. Men tapt moppen of
zegt iets voor de mop. En tenslotte is
het woord gebruikelijk geworden voor:
deuntje, wijsje, liedje in tegenstelling
tot ernstige muziek. De mop uit: „Toen
onze mop een mopje was", is de mops
hond, maar het is hetzelfde woord.
VS
