Een merkwaardige vrouw en
een merkwaardige
FRANSE VROUWEN VEREREN
—FORS NAAST SLANK—
agrb-gola
Bezwaar tegen verhoging van
loongrens tot f 6900.-
Raad van Bestuur in Arbeidszaken,
richt adres aan Tweede Kamer
NIEUWE HAARMODE 1957
6o
Op bezoek bij Peggy Guggenheim
Russische vrouwen
besteden meer zorg
aan uiterlijk
Dameskapper
In december waren er
50.000 werklozen
Ruim 12000 minder dan
een jaar geleden
Televisie-ontvangst via
draadomroep mogelijk
Verzending van zeepost
Kerkelijk Nieuws
Ouders verkopen
hun dochters
Mode in Oost-Duitsland
Onze tuin- en kamerplanten
CRYPT ANTHUS
ZONATUS
VRIJDAG 11 JANUARI 1957
'7
Uoor de^Orouw
De Raad van Bestuur in Arbeidszaken
is van mening, dat de weistandsgrens voor
de sociale verzekeringen niet tot 6900,
doch slechts tot 6400 gulden moet worden
verhoogd. De Raad heeft de Tweede Ka
mer gevraagd, het wetsontwerp tot op
trekking van deze grens tot 6900 gulden
in deze zin te wyzigen. Door het verhogen
van de grens tot 6900 gulden zou de kring
van verzekerden worden uitgebreid met
werknemers die aan een verplichte ver
zekering ingevolge de sociale wetten geen
behoefte hebben, zo meent de raad.
Volgens de raad dient aan het beginsel
te worden vastgehouden, dat de loongrens
verband moet houden met de kosten van
levensonderhoud en niet met een wel-
vaartsloonslijging.
Voor de werknemers die vóór 1 januari
1957 een loon of salaris genoten, liggende
boven de f 6000 is de ziekengeldverzeke
ring, enkele uitzonderingen daargelaten,
van geen betekenis, aangezien aan deze
werknemers doorgaans bij ziekte het sa
laris wordt doorbetaald. Het werkloos
heidsrisico van hen is niet te vergelijken
met dat van de lager beloonden, zodat het
opleggen van een verplichte verzekering
aan deze categorie van werknemers be
tekent, dat zij een premie moeten betalen,
welke niet evenredig is aan het door hen
te lopen werkloosheidsrisico.
De verhoging van de loongrens trekt
volgens de i-aad de verhoudingen in de
voorzieningen tegen ziektekosten vol
komen scheef. De genoemde groep van
werknemers zou de maximale premie voor
de verplichte ziekenfondsverzekering
verschuldigd zijn ten bedrage van f 124,28
per jaar of f 2,39 per week, terwijl de
werkgever hetzelfde bedrag verschuldigd
is. Tal van loontrekkenden, die de wei-
standsgrens overschrijden, vermoedelijk
het merendeel van deze gi'oep, kunnen
hun ziektekostenrisico tegen een lagere
premie dekken.
De raad meent, dat voor het opleggen
van verzekeringsdwang aan de betrokken
groep geen rechtsgrond aanwezig is. Ver
wacht mag worden dat zij die tot deze
gi'oep behoren voldoende verantwoorde
lijkheidsbesef hebben om voor dekking
van het ziektekostenrisico zorg te dragen.
Anders is de situatie voor de werk
nemers wier loon of salaris door het toe
kennen van de loonbijslag van 5.6 pet. als
compensatie voor de door hen te betalen
premie voor de algemene ouderdomsver-
zekering de grens van f 6000 heeft over
schreden. Deze bijslag kan worden gezien
als een compensatie voor een verzwaring
van het budget en brent geen verhoging
van de welstand mede. Er zijn hier vol
gens de raad termen aanwezig tot ver
hoging van de verzekeringsgrens, teneinde
te voorkomen dat deze werknemers buiten
de verplichte verzekering geraken. Hier
toe is slechts nodig een verhoging van de
verzekeringsgx-ens tot f 6.400.
De raad heeft nog een ander bezwaar.
In het wetsontwerp wordt voorgesteld de
wet in werking te doen treden met ingang
van 1 januari 1957. Op die datum zal een
aantal werknemers, dat in de loop van
1955 en 1956 de loongrens van f 6000 over
schreden heeft, opnieuw onder de ver
zekering worden gebracht. Blijkens de
memorie van toelichting is het niet mo
gelijk voor deze groep van werknemers
met terugwerkende kracht te herstellen
tot aan het moment van de overschrijding
van de loongrens.
Het is de raad niet duidelijk waarom
aan de in werkingtreding van de wet op
1 januari 1957, welke eveneens betekent
voor deze categorie het verlenen van te
rugwerkende kracht, geen bezwaar zou
kleven. Het argument dat op die datuirx de
ADVERTENTIE
TERUG UIT PAR IJS
lanceren wij de
Vlotte houdbare coiffures.
Santpoorterplein 1, Haarlem, Tel. 19706
Buslijnen 3 en 4
In december steeg het aantal werkloze
mannen van 25.833 tot 40.117 en de bezet
ting van de aanvullende werken van 4982
tot 9889, waardoor de totale geregistreerde
arbeidsreserve van 30.815 met 19.191 toe
nam tot 50.006.
Een jaar geleden was dit laatste cijfer
ruim 12.000 hoger en bleek de seizoen
stijging in december ruim 3000 groter te
zijn. Door de grote tekorten aan arbeids
krachten in de industrie en de dienstver-
leningsbedrijyen is het mogelijk seizoen
arbeider-s tijdelijk in andere bedrijfstakken
te plaatsen. Voorts tx-achten aan seizoen
invloeden onderhevige bedrijven, zoals de
landbouw en de bouwnijverheid, seizoen
arbeiders vast te houden uit vx-ees, dat zij
anders het volgende seizoen niet meer
beschikbaar zullen zijn. In de landbouw is
dit nog bevorderd door de in zomer en
herfst ontstane achterstand, waardoor nog
lang moest worden doorgewerkt. In de
bouwnijverheid kwam de invloed tot uiting
van de maatregelen om bij minder gun
stige weersomstandigheden door te werken.
Het aantal werkloze bouwvakax-beiders
steeg van 3373 tot 6343, metaalarbeiders
van 955 tot 1369, landarbeiders van 3243 tot
8972, transportpersoneel van 944 tot 1610
en losse arbeiders van 2658 tot 5114. Het
aantal werkloze minder geschikte arbeids-
krachten steeg van 8809 tot 9729.
De geregistreerde vraag naar mannelijk
personeel daalde van 68.715 tot 63.867.
De relatieve werkloosheid was eind
december het hoogst in Drente met 43
werklozen per 1000 mannelijke beroeps
beoefenaren en het laagst in Limburg met
5. Het rijksgemiddelde bedroeg 13, tegen 8
op 30 november.
Het aantal als werkloos ingeschreven
vrouwen steeg van 3237 tot 3673. De gere
gistreerde vraag naar vrouwelijk personeel
daalde van 36.068 tot 35.174.
laatste algemene loonsvexTxoging ter com
pensatie van de premie voor de algemene
ouderdomswet is ingegaan, heeft slechts
betrekking op een gering deel van de
voorgestelde verhoging van f 900.
Het gaat hier om een groep werk
nemers, die na enige tijd van premiebe-
taling te zijn vrijgesteld, een deel van hun
loon of salaris inzake van premie-inhou
ding zien gekort zonder een wettelijke ba
sis hiervoox-. Inhouding achteraf is in
strijd met de bepalingen van de betrokken
wetten zelf, die niet toelaten dat premie
wordt geheven over reeds verstreken
loontijdvakken. De voor de hand liggende
oplossing is volgèns de raad de wet geen
terugwerkende kracht te geven voor de
genen, die reeds vóór 1 januari 1957 bui
ten de verplichte verzekeringen vielen en
die veelal een vrijwillige ziektekostenver
zekering hebben gesloten.
In de Raad van Bestuur in Arbeids
zaken werken samen het Centraal Sociaal
Werkgeversverbond, het Katholiek Ver
bond van Werkgeversvakverenigingen,
het Verbond van Protestants-Christelijke
Werkgevers in Nederland, de Koninklijke
Nederlandse Middenstandsbond, de Chris
telijke Middenstandsbond, de Nederlandse
Katholieke Middenstandsbond, het Ko
ninklijk Nederlands Landbouwcomité, de
Katholieke Nederlandse Boeren- en Tuin-
dersbond en de Nederlandse Christelijke
Boeren- en Tuindersbond.
ADVERTENTIE
Jtoe^,'£e&dAeAsd'.
PTT sloot laboratoriumproeven
met gunstig resultaat af
In het Dr. Neher-laboratorium in Leid-
schendam is onlangs een reeks proeven af
gesloten, welke voor de toekomstige ver
spreiding van televisie-programma's van het
grootste belang moeten worden geacht. De
proeven waren er op gericht om na te gaan,
of liet televisiebeeld ook door middel van
het bestaande draadomroepnet zou kunnen
worden verbreid.
Technici van de PTT zijn tot de conclu
sie gekomen, dat televisie-distributie net
zo goed mogelijk is, als de nu reeds jaren
bestaande radio-distributie.
Degenen die thans reeds op het radio
distributienet zijn aangesloten en die de
beschikking hebben over vier „lijnen" zou
den in de toekomst, via één van deze lij
nen het Lopikse televisieprogramma kun
nen ontvangen. Daarnaast zou men op de
drie resterende lijnen radioprogramma's
kunnen beluistei-en. Toepassing van dit
televisie-distributiesysteem zou het nood
zakelijk maken, dat op een gx-oot aantal
punten in het net versterkers worden ge
plaatst. Als voordelen van deze televisie
distributie ziet men een minder gestoorde
ontvangst en een vermindering van het
aantal televisie-antennes.
De directeur-generaal van de PTT zal de
uitgebrachte rapporten bestuderen. Het is
nog niet te zeggen, of en wanneer in ons
land de verspreiding van het televisie-beeld
via de draad een feit zal worden.
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet zijn
bezorgd, staan achter de naam van het
schip vermeld.
Naar Argentinië en Brazilië s.s. „Argen
tina" 14 jan.; Australië via Engeland: 19
jan.; Canada: s.s. „Groote Beer": 14 jan.,
s.s. „Nieuw Amsterdam" 17 jan. en m.s.
„Rutenfjell" 19 jan.; Chili via New York:
17 jan.; Ned. Antillen: m.s. „Oranjestad"
15 jan.; Nieuw Zeeland via Engeland: 19
jan.; Unie van Z. Afrika en Z.W. Afrika:
m.s. „Edinburgh Castle" 19 jan.
Inlichtingen betx-effende de verzendings
data van postpakketten geven de postkan
toren.
Ned. Herv. Kerk
Bedankt voor St. Maartensdijk G. M. van
Diex-en te Ede.
Geref. Kerken onderlx. art. 31 K.O.
Aangenomen naar Emmeloord (N.O.P.)
(nieuwe pred.pl.) A. G. Versteeg te
Arum (Fr.).
Geref. Gemeenten
Tweetal te IJsselmonde: H. van Gilst te
Dirksland en A. F. Honkoop te Goes, van
wie eei-stgenoemde is beroepen.
Geref. Kerken
Beroepen te Ouderkerk a.d. Amstel: G. J.
Cozijnsen te Hellendoorn; te Zwolle (vac.
G. Lugtigheid) H. van der Wey te Emmen.
Aangenomen naar Hemelum C. M. van
Overdulve, kand. te Amsterdam.
Uit een rapport van de Japanse politie
blijkt dat het afgelopen jaar, tot mid-
den-december 1956, alleen al in het ge
bied van Hokkaido niet minder dan
1064 meisjes door de oudex-s zijn „ver
kocht" om een uitweg te vinden uit hun
grote armoede. 320 der meisjes waren
onder de 20, sommigen waren 11 of 12
Oorhangers uit haar collectie
ling. Paul Klee, Matisse, Henry Moore,
Calder, Mondriaan, Van Doesburg, Gia-
cometti, Kandinsky, ze kent ze alle
maal of heeft ze gekend. En ook over
de gunstige ontvangst door de pers,
toen ze enkele jaren geleden haar col
lectie in Brussel toonde. Stapels knip
sels bewezen, dat ze niet overdreef.
In de hal, staande onder een andex-e
compositie van Calder namen we af
scheid. Ook enkele hondjes deden ons
uitgeleide. „Nee Henry, nou niet lastig
zijn", vermaande ze er een. „Ik heb ze
genoemd naar kennissen en vrienden
van me", verklaarde Peggy. „Deze heet
Henry Read, naar de Engelse kunst
criticus."
Henry gehoorzaamde, maar Picasso en
Paul Klee bleven aan onze benen snuf
felen, tot de deur zich achter ons sloot.
Tineke Raat
Niet zodra is het nieuwe jaar aange
broken, of we gaan denken aan de
lente. En tegelijk aan onze kleerkast,
die nodig aanvulling behoeft tegen dat
seizoen. Hierbij een ideetje. Een aardig
ensemble, waarvoor het wel een tame
lijk warme lente moet worden.
ren of men werd het door eigen midde
len", aldus de grijze professor Koer-
wonsky.
Er bestond al voor 1940 een schoon
heidsinstituut in Moskou, maar er was
geen mogelijkheid tot het verrichten van
plastisclh-ehirurgische ingrepen.
Het drukst heeft het instituut het met
het maken van gaatjes in de ooi-lelletjes
der dames, die oorbellen willen dragen.
Er komen ook mannen: meestal in de
hoop een remedie te vinden tegen hun
kaalhoofdigheid. Ook het Russische in
stituut heeft echter nog niets kunnen
vinden om hoofdhaar opnieuw te doen
groeien.
In Oost-Duitsland is het thans weer
toegestaan het woord „mode" te ge
bruiken in plaats van het vroeger voor
geschreven „kleding-cultuur". Ook
kunnen de dames zich met meer smaak
kleden nu de staat niet meer de kle-
ding-bedrijven beheert, maar het initia
tief weer overlaat aan kleermakers en
mode-tekenaars.
„VANAVOND heb ik een feestje. Kom dus morgen maar niet te vroeg, ik zou
zeggen om half twee, dan kan ik u voor de lunch even te woord staan." Eerlijk
gezegd vonden wij het geen veelbelovend telefoontje. Er was ons zoveel van de
unieke kunstverzameling van Peggy Guggenheim verteld, dat we wel wat langer
dan „even" door haar paleis aan het Canal Grande in Venetië wilden rond
scharrelen. De Dogenstad bestaat niet alleen maar uit water en aan de rand
daarvan staande huizen. Achterom bereikten wij het opgegeven adres. Door een
poort kwamen we in een tuin van behoorlijk formaat, vol moderne beelden en
plastieken. En vol honden, die ons een warm welkom toeriepen: een stelletje
vaders en moeders en verder een heleboel grut, dat onmiddellijk enthousiast
op onze tenen ging kluiven en met twee, drie tegelijk op onze schoot sprongen,
toe we eenmaal zaten.
De Parijse mode ziet de vrouw als een slank wezentje, dat in alle horizontale
afmetingen aanzienlijk te kort komt bij Marilyn Monroe, Gina Lollobrigida of
Sophia Loren. En men hoeft geen psycholoog te zijn om te constateren, dat deze
dames onbetwist invloed uitoefenen op de maatstaven van het vi-ouwelijk schoon.
„De Russische vrouwen besteden
steeds meer zox-g aan haar uiterlijk", al
dus heeft de directeur van het Sovjet
instituut voor medische cosmetica ver-
klaard.
Zo hebben in de afgelopen tien maan
den bij voox-beeld 2800 dames in het in
stituut (dat een combinatie is van een
schoonheidssalon en een kliniek voor
plastische chirurgie) haar neuzen laten
veranderen, De chirurgen van het insti
tuut zijn al zo vertx-ouwd met deze ope
ratie, dat zij hun patiënten plegen te
vragen „wilt u een Gx-iekse of een Ro
meinse neus"?
Het instituut voor medische cosmesti-
ca is in 1951 opgericht en ressorteert on
der het Sovjet-ministerie van volksge
zondheid. Het heeft vier afdelingen: voor
cosmetica, voor plastisohe chirurgie,
voor physische therapie en voor experi
menteel onderzoek.
„Voor de oorlog konden wij nooit veel
aandacht besteden aan de fijne details
van de schoonheid. Men werd mooi gebo-
„Dat is mijn hobby", zei Peggy Gug
genheim, „mijn vei-zameling is ernst.
Hoeveel? Gisteren wai-en er twaalf, zes
grote en zes kleine, maar dat verandert
elke dag. Het zijn Lhasa terriers, de
heilige honden van de Dalai Lama van
Tibet".
Wij zagen een al wat oudere vi-ouw
van jeugdige allure in een perfect zit
tende Italiaanse japon. De eex-ste indruk
was zakelijk, maar weldra ontpopte ze
zich als een geïnteresseei'de gastvrouw.
Het gevolg was dan ook, dat we heel
moeilijk weg konden komen en ten
slotte in een stortbui, veilig onder een
enorme paraplu, door een huisknecht
naar het station werden gebracht, juist
op tijd voor de trein van vier uux\
Peggy Guggenheim is een kleindoch
ter van de kopei-magnaat van dezelfde
naam, die bij de ramp van de Titanic
om het leven kwam. Haar vader was
echter na een ruzie onterfd; gelukkig
zat haar moeder er ook warmpjes bij,
zodat ze, toen deze in 1937 stierf, zeer
welgesteld mocht worden genoemd.
„Toen heb ik in New York een mu
seum geopend van hedendaagse kunst",
vertelde Peggy. „Amex-ika was me ech
ter te druk en daarom ben ik vertrok
ken naar Londen en later naar Parijs."
In 1939 kwam ze in de Franse hoofd
stad aan. Hoeveel jonge schilders ze
daar niet gelukkig heeft gemaakt door
werk van hen te kopen, is niet te schat
ten. Tijdenlang kocht ze gemiddeld een
schilderij per dag. En toen de tweede
wereldoorlog uitbrak, heeft ze zich voor
altijd de dank van Polen verworven
door een groot deel van het Poolse
kunstbezit mee naar Amerika te nemen:
het gebeurde op het moment, dat de
Duitsers al vlakbij Parijs waren.
sees. Zij hebben daar de statuten opge
steld, die de deur van hun vereniging
slechts openstelt voor dames die met het
gewichtskaartje in de hand op minstens
tweehonderd pond aanspraak kunnen
maken.
Er bestaat in Pai-ijs een uniek genoot
schap, de „Club des cents kilo" (de club
der mannen die minstens honderd kilo
wegen), mannen die Frankrijks keuken
weten te waax-deren en er trots op zijn
daar hun omvang aan te danken te
hebben.
De pas opgerichte club van fox-se vrou
wen is nu een gelijkwaardige tegen
hanger geworden
De club heeft een devies: „Elke forse
vrouw is een onbekende Rubens". Het
vignet van de club toont de afbeelding
van zijn portret, van Helene Fourment.
Wilt u namen weten? Daar is in de
eerste plaats Mademoiselle Pierrette Le-
comte, die ondanks haar tweehonderd
ponden het beroep uitoefent van manne
quin. Dan is er de echtgenote van de be
roemde Franse circusdirecteur Boug-
lione. De ex-sociétaire van de Comédie-
Franyaise Mary Marquet maakt even
eens deel uit van het genootschap zo
goed als Milly Mathis.
Een leeftijdsgrens is er voor de kan
didaten niet en voor jongere dames is
het bestuur welwillend op het punt van
het gewicht. Zo is de 21-jarige Mile Ga-
bi-iello, ofschoon ze de minimumgrenzen
nog niet geheel bereikt heeft, tóch in
geschreven als medelid, omdat ze de
dochter is van de bekende Parijse chan
sonnier van diezelfde naam, die zijn
roem mede aan zijn indrukwekkende
corpulentie heeft te danken.
Natuurlijk is de oprichting van de
nieuwe club gevierd rónd een welvoor
ziene dis en het was een plezier om er
naar te kijken hoe onvervaard de ver-
vaarlijkste schotels, met inbegrip van
roomtaarten, door de dames alle eer
werden aangedaan.
Peggy Guggenheim
Tot 1947 bleef ze in haar geboorte
land; vervolgens vestigde ze zich weer
„en nu voorgoed", zei Peggy in
Europa. Sinds begin 1951 woont ze in
haar Palazzo te'Venetië.
We hebben kunnen constateren, dat
de bewering als zou haar collectie de
grootste particuliere zijn op het gebied
van de hedendaagse kunst, niet over
dreven is. Wonderlijk is echter, dat we
daarnaast zoveel kitsch aantroffen. „Ik
ga nu lunchen met een paar gasten",
had ze ons gezegd, „loop gerust alle
kamers in. Hier slaap ik", voegde ze
eraan toe, terwijl ze een deur opende.
In een bed met een hemel, constateer
den we. De wanden waren behangen
met oorhangers uit alle delen der we
reld, nog een hobby van onze gast
vrouw. Fraaie exotische uit Oosterse
landen hingen naast doodgewone van
kralen. Een pi-achtig Indiaans masker
trok onze aandacht, maar waarom was
het nodig er een zonnebril van zeer
extravagant model naast te leggen? Zo
was het bijna overal. In een andere
kamer hing boven het bed een bizar
ornament in zilver van de befaamde
Amerikaan Calder, maar ook troffen
Maar het is een feit, dat de laatste tijd
de dames, die als „fox-se figuren" beti
teld worden, zich veel rustiger en pret
tiger zijn gaan voelen, omdat ze de over
tuiging hebben, dat ze de wind einde
lijk weer in de zeilen krijgen.
In Parijs heeft die herwaax-dering een
bijzonder aspect gekregen door de re
cente oprichting van de „Club sympa-
thique des femmes fortes" (een club van
fox-se vrouwen). Die dames beseffen, dat
de dagen zijn vex-streken dat ze ais
muurbloemen hun kansen ongebruikt
voorbij moesten laten gaan. Ze hebben
hun club ingewijd met begeleiding van
heel veel persbombarie in een bekende
Parijse nachtclub aan de Champs Ely-
We hebben in dit rubriekje al eens
meer enkele bromelia-achtigen behan
deld. De Ci-yptanthus behoort ook tot die
familie en dat betekent dat deze plant 'n
tropische warmte verlangt. U moet de
plant niet ter wille van de fraaie bloe
men kweken; ze zijn van weinig bete
kenis, alleen de tekening van het stugge
blad valt bijzonder op. Het plantje neemt
niet zo veel ruimte in beslag en kan der
halve ook wel in een smalle vensterbank
gekweekt worden. Het is van belang te
weten dat de wortelontwikkeling slechts
minimaal is en dat dus vooral geen diepe
bloempotten gebx-uikt mogen worden Hoe
ondieper de bloempot, des te betere re
sultaten zal men er mee bereiken. Als
men beslist geen lage bloempot kan be
machtigen vex-dient het aanbeveling de
diepe pot tot op de helft met potschex-vcn
te stoppen.
De bloemist heeft van deze tplant
verschillende soorten; de zonatus is wel
een van de mooiste. Wanneer verpotten
nodig is dient men een speciaal gi-ond-
mengsel te gebruiken. Blocmistengrond
dient u nog weer eens extx-a te mengen
met wat veènmos en gehakte varenwor
tels. Het plantje kan veel zon hebben.
De mooie Gryptanthus zonatus.
we er flessen, beplakt met dollarbiljet
ten en kleine aan elkaar gebakken
flesjes in zuurtjeskleuren. De gang gaf
hetzelfde beeld: twee bijzonder mooie
Dali's, sprekend van kleur, verloren
wel iets door het allermerkwaardigste
scherm, dat ervoor stond. Het is kris
kras volgeplakt met vingerafdrukken,
rozen, kippen, honden, koppen, heren
hoeden, ledematen en voorstellingen uit
ruimtevaartverhalen. Een wel zeer
vreemde combinatie. Maar men ver
geet dat ogenblikkelijk, wanneer men
stilstaat voor een Vrouw met kind van
Campigli, meesterlijk van kleur en
compositie.
ERG OVERDADIG kon de lunch
nooit zijn geweest, want Peggy stond
binnen een ongelooflijk korte tijd weer
voor ons, juist toen wij een vroege
Picasso bewonderden. Bedrijvig ging ze
ons voor, zaal in, zaal uit, trap af, trap
op. Eenvoudiger en minder fraai klin
kend dan wij het kunnen weergeven
vertelde ze van haar levensdoel: jonge
kunstenaars te ontdekken en voort te
helpen. „Mijn nieuwste pupil is de
Italiaan Tancredi. Hij is zevenentwin
tig jaar en beneden kunt u een heel
zaaltje met zijn wei-ken zien."
Wel een zeer geprononceerd modex-ne
stijl, constateex-den we en niet altijd
tot het hart sprekend. We hoefden ge
lukkig niet veel te zeggen, want Peggy
wees ons al het gastenboek, vol be
roemde namen, en verzocht ons er voor
al iets in te schrijven. Dat hebben we
gx-aag gedaan.
We kwamen niet weg zonder eerst
iets met haar te drinken. Ondex-wijl
toonde ze foto's, van haai-, van haar
dochter Pegeen, die in Parijs met een
Franse schilder is getrouwd „een
tekening door haar gemaakt toen ze
twaalf was hangt in mijn badkamer"
en van haar zoon, die het in de Franse
hoofdstad verschijnend Amerikaans-
litterair blad „Points" redigeert. In de
aangx-enzende kamer zat een gezelschap
jongelui geanimeerd te praten. Peggy
zag mijn blik. „Ik ben altijd door de
jeugd omx-ingd", zei ze, „dat houdt me
zelf jong".
Zoals gezegd: we misten bijna onze
trein, zo onvermoeid px-aatte Peggy door.
Over haar levenswerk, over haar vrien-
den en kennissen, over haar verzame-
