Zwitsaletten
STAD DES LEVENS
Duitse ex-politieke
gevangenen in Nederland
"HêÊÊnm
Agenda voor
Haarlem
De leerling van Doctor Marciolo
K.N.A.C.„Snelheidsbeperking
beter dan zondagsr ij verbod"
„Leergang in democratie" voor
gevluchte studenten uit Oostzöne
4
Koffie wordt koud
Telegram van zeevarenden
aan Hammarskjoeld
Examens
Dertig dieren omgekomen
bij boerderijbrand
iSÉS
Oneerlijke vinder van
2000,- snel gepakt
Bloed van Ierse boer
redde Utrechtse baby
CONS VERVOLGVERHAAL
I DOOR JOSEPH L. EINANDER
Kort en bondig
vlERDAG 26 JANUARI 1957
(Van een onzer redacteuren)
Dezer dagen is de groep Duitse studenten
die drie weken de gast is geweest van de
Nederlandse Vereniging van Ex-Politieke
Gevangenen uit de bezettingstijd op het
buitengoed Vosbergen bij Eelde, naar West-
Duitsland teruggekeerd.
Een onzer redacteuren heeft zich te Eelde
op de hoogte gesteld van de mérites van
dit Duitse bezoek, naar aanleiding van pro
testen der Expogé tegen een beschouwing
in onze rubriek „Van Dag tot Dag". Het
verheugt ons thans de zekerheid te hebben,
dat onze aanvankelijke veronderstelling
als zouden hier ex-nazi's in het spel zyn
onjuist is gebleken. Ter rechtzetting geven
wij hierbij (ere wie ere toekomt) een zo
uitvoerig mogelijke uiteenzetting van de
ervaringen, die onze redacteur in Eelde
heeft opgedaan.
Het betreft hier een aantal jonge men
sen uit de Oostzone van Duitsland, die zich
na 1945 verzet hebben tegen de communis
tische dictatuur en deswege door de Rus
sen of door hun landgenoten veroordeeld
werden zonder vorm van proces tot
gevangenisstraffen van vijftien tot vijfen
twintig jaar. Vele van hen gingen ten on
der in communistisch geleide tuchthuizen
en concentratiekampen, anderen werden
weggevoerd, met talloze lotgenoten, naar
de verbanningsoorden in Siberië.
Na de dood van Stalin en de val van
Beria hebben ongeveer duizend van deze
Oostduitse verzetslieden meegeprofiteerd
van de amnestie en zijn zij met mel
dingsplicht vrijgelaten. De meesten zyn
direct na hun vrijlating naar West-Duits-
land gevlucht.
Tot deze groep behoren ook de 22 stu
denten die begin januari op uitnodiging
van „Expogé" naar Nederland gekomen
zijn, niet om er een „gratis vakantie" van
drie weken door te brengen, maar om hier
een leergang te volgen in democratie en
kennis te maken met de „praktijk van de
vrijheid", waarvan zij zich tot nu toe eigen
lijk slechts een vaag en verward begrip
hebben kunnen vormen. Hun leeftijden
lopen uiteen van 26 tot 36 jaar (alleen de
leider van de groep is wat ouder, namelijk
39). Daaruit volgt dat zij ten tijde van het
Hitlerregiem vrijwel allen nog kinderen
waren kinderen, die de nationaal-socia-
listische „Weltanschauung" als het ware
met de paplepel ingegoten kregen. De
meesten van hen zijn bovendien reeds als
„Hitlerjongen" van een jaar of zestien in
gelijfd bij de Duitse weermacht toen deze
reeds op instorten stond. Zij waren dus al
zoals vrijwel de gehele Duitse jeugd
van die tijd vergiftigd en ontredderd
voor zij tot de jaren des onderscheids ge
komen waren. Uit hun generatie zijn dan
ook stellig vele fanatici voortgekomen, die
ook na de ineenstorting van het Derde Rijk
verbitterde nationaal-socialisten gebleven
zijn en vanuit deze mentaliteit sabotage
daden en verzet gingen plegen tegen de
Russische bezetters en hun Oostduitse hel
pers, zoals zij dat in West-Duitsland deden
tegen de Amerikanen, de Britten en de
Fransen.
Tot deze categorie jonge Duitsers beho
ren echter niet de tweeëntwintig studenten
die thans een bezoek aan ons land gebracht
hebben; daarvoor heeft het selectieteam
bestaande uit twee hoofdbestuursleden van
Expogé, mevrouw. L. van Overeem en de
heer W. Bakker uiteraard nauwlettend
gewaakt. Samen met het Westduitse „Büro
für Studentenfragen", een speciale afdeling
van het Bondsministerie voor Binnenland
se Zaken, hebben zij alleen die jongelui
uitgekozen van wie officieel en ontwijfel
baar kon worden vastgesteld dat zij: a)
reeds ten tijde van het Hitlerregiem bewe
zen hadden anti-nazigezind te zijn en b) op
grond van verzetsdaden na 1945 in Oost-
Duitsland gevangen gezet waren. Boven
dien waren allen bij hun vlucht naar West-
Berlijn door de Westduitse autoriteiten aan
een diepgaande politieke „screening" on
derworpen.
Geen ex of neo-nazi's
Dank zij al deze voorzorgen kon de se
lectiecommissie er zeker van zijn dat er
geen nazi-elementen in deze groep studen
ten zouden insluipen. De Groningse burge
rij, die de tweeëntwintig Duitsers tijdens
hun drieweekse bezoek aan ons land moest
herbergen, heeft dan ook zonder aar
zelen zijn huizen voor deze jongelui open
gesteld. Onder deze gastheren waren niet
slechts verschillende hoogleraren, artsen
en andere Groningse notabelen, maar ook
een drietal vrouwen, wier mannen in de
bezettingstijd door de Duitsers gefusilleerd
werden.
Oorlogsweduwc als gastvrouw
Samen met deze gastheren en gastvrou
wen hebben de tweeëntwintig jonge Duit
sers woensdag het afscheidsmaal ge
bruikt op het buitengoed Vosbergen en uit
de hartelijke sfeer die daar heerste, viel
af te leiden dat het experiment alle par
tijen uitstekend bekomen was. „In het be
gin vond ik het wel erg moeilijk om vrien
delijk te zijn tegen mijn Duitse gast", ver
telde ons een Groningse weduwe, wier
Joodse echtgenoot tijdens de oorlog door
de S.S. vermoord werd, „maar nu ben ik
blij dat ik hem heb leren kennen. Hij is
een aardige intelligente jongen en door het
contact met hem heb ik begrepen dat het
onbillijk is, alle Duitsers te haten om het
leed dat mij is aangedaan.
Dat is de ervaring van velen in Gro
ningen na dit bezoek en dat was ook
een der oogmerken die de organisatoren
nastreefden: praktische naastenliefde en
"uitbanning van zinloze haat, ten bate van
beide partijen. De Duitse gasten zelf kre
gen daarenboven een lesje in democratisch
denken en handelen; een complete leer
gang eigenlijk waarin zij kennis konden
maken met ons land en ons volk, onze
levenswijze, onze economie en ons geeste
lijk leven. Zij zijn ontvangen, met alle
égards die belangrijke buitenlanders ten
deel valt, door B. en W. van Groningen en
door hoge regeringspersonen, zij hebben
ons parlement bezocht en tal van grote in
dustrieën. Zij werden van de ene lunch
naar het andere banket genood en hebben
overal vrienden gemaakt. Er zijn lezingen
gehouden over onze staatsinrichting, het
kerkelijk leven en de sociale problemen
de politieke partijen en het regeringsbe
leid, het woningprobleem en de kunst. Dat
alles gaf aanleiding tot levendige discus
sies en vergelijkingen met de toestand in
de Bondsrepubliek, tot zware bomen ook
met hun Groningse collegae in de studen
tensociëteiten en op hun „kasten". Het
waren, alles bijeengenomen, drie onver
getelijke weken voor deze jonge mannen
en vrouwen, wier leven tot nog toe één
aaneenschakeling van ellende en ont
bering geweest is.
De hel der kampen
Woensdag, op de afscheidsavond, hebben
wij in het gastvrije Vosbergen met enkele
hunner gesproken. Met hun zelfgekozen
leider Hans X (zijn achternaam moet,
wegens het gevaar voor represailles tegen
zijn verwanten in de Oostzone, achterwege
blijven) die 39 jaar is en filosofie studeert.
Hij zat van 1950 tot midden 1955 gevangen
in het beruchte concentratiekamp Bautzen
bij Halle, waar hij dagelijks vijftien tot
twintig mensen heeft zien sterven aan to
tale uitputting en tbc. Zijn misdaad was
dat hij Westberlijnse kranten las en met
mede-studenten kritiek oefende op de
communistische heilstaat. Het vooronder
zoek in zijn zaak duurde een half jaar
zes maanden van derde graadsverhoren,
mishandeling en murw makende opslui
ting in een eenmanscel van 24 kubieke
meter die hij met veertien mede-arrestan
ten moest delen. „Tenslotte", zegt hij, „be
kende je dan wel alles wat ze je aanwre
ven"-. Hij kreeg 25 jaar maar werd vorig
jaar tijdens de grote amnestie in vrijheid
gesteld. Drie dagen later vluchtte hij naar
het Westen.
De meeste overigen hebben ook in Baut
zen gevangen gezeten. Al hun verhalen
draaien om hetzelfde centrale punt: het
was een „krepeerlager". Er was plaats voor
1200 gevangenen, maar er zaten 6500 tot
8000 mensen. Tussen 1945 en 1950 zijn er,
volgens voorzichtige schattingen 20.000
mannen en vrouwen gestorven. De lijken
werden gedumpt in grote kuilen met
chloorkalk, systeem Hitier. Dertig tot
veertig percent der gevangenen leed aan
tbc, aanvankelijk werden zelfs de „open"
gevallen niet geïsoleerd van de nog ge
zonden.
Vlucht uit „Amputiertenlager"
Heinz, die chemie studeert en nu 28 jaar
is, kwam er ook terecht, aangebracht door
een verrader. Hij had een houten been en
belandde derhalve in het „Amputierten
lager", een houten buitenbarak waar men
speciale privileges genoot als licht werk
en leesvergunning" (de meeste overige
gevangenen mochten de eerste twee jaar
niet lezen, niet schrijven en geen bezoek
ontvangen). Samen met tien andere lot
genoten, die ook een arm of een been mis
ten, groef Heinz zich in zeven weken een
onderaardse gang naar de vrijheid met
stalen steunzolen als graaf werktuigen!
Op 21 juni 1951 ontvluchtten zij via die
gang. Ze zijn twintig kilometer gekomen,
toen door omwonenden verraden en weer
gevangen gezet. De communistische radio
had namelijk bekendgemaakt, dat er elf
gevaarlijke moordenaars ontsnapt waren.
Wolfgang, die bouwkunde studeert, be
landde in een Siberisch concentratiekamp
ADVERTENTIE
riep mijn vrouw iedere avond, terwijl ik
over staten en kolommen zat gebogen. Om
mijn balanswerk op tijd klaar te krijgen,
moest ik avond aan avond mijn warme koffie
én de warme gezelligheid van de huiskamer
missen. Het was rekenen, rekenen en „nog
eens narekenen".
Dank zij een goede gedachte ben ik nu
van dit tijdrovende rekenwerk af! De Produx
Multator rekenmachine werkt voor mij. Ver
menigvuldigen, delen, optellen en aftrekken
kosten nu nog enkele minuten.
Ik geniet weer van mijn kopje koffie en
van mijn rust, dank zij de Produx Multator,
die snel is, sekuur en niet duur. De prijs is
net geschikt voor mij: slechts f 225.
Vraagt de folder met uitgebreide gegevens
rechtstreeks bij de importeurs Jos de Swart
Co, tel. 3034, Beverwijk.
ADVERTENTIE
Imp. J. H. van 4«n Botch i Ca - Posthui 8054 - Amstcrtfasa
waar duizenden Spanjaarden, Roemenen,
Slowaken en zelfs Chinezen opgeborgen
zaten. 1-Iij heeft het er, in vergelijking tot
de anderen, nog vrij redelijk gehad; vilt
laarzen en een warme barak brandhout
was er voldoende, zodat het leven er zelfs
bij 45 graden onder nul nog wel te harden
viel. Veel erger waren de zomers, wanneer
de zon soms verduisterd was door miljar
den muskieten, die de gevangenen bont en
blauw beten, terwijl zij boomstammen
kapten en zaagden, dikwijls vijftien uur
per dag.
Genezen
Zo hebben zij allen hun trieste beleve
nissen te vertellen, ook de vier meisjes
studenten van de groep die eveneens jaren
hebben doorgebracht in sombere kerkers
of vervallen barakken. Al dat leed heeft
hen misschien wat cynisch gemaakt maar
hen ook genezen en wel zeer radicaal
van het waandenkbeeld waarin zij
opgegroeid zijn: de idee dat een dictatuur
een heilstaat kan scheppen. Zij hebben
aan den lijve ervaren tot tweemaal toe
hoe wreed en onmenselijk de praktijk
van dat systeem is en het werd dus
hoog tijd dat ze ook eens de keerzijde leer
den kennen: de democratische vrijheid zo
als wij die bezitten en beleven. Dat is het
doel, dat de vereniging Expogé nastreeft
met deze „leergangen voor jonge Duitsers"
en daarmee zal zij doorgaan: dit jaar zul
len tenminste nog twee andere groepen
Duitse studenten naar Nederland komen
om een dergelijke cursus te volgen. Zij
immers zijn de intelligentsia en in hun
handen ligt de toekomst van Duitsland. Zo
helpen Nederlanders op bescheiden wijze,
die toekomst mede-modelleren, niet alleen
in het belang van Duitsland, maar in dat
van de gehele vrije wereld.
Vrije vaart verlangd door de
Golf van Akaba
De Centrale van Zeevarenden ter Koop
vaardij en Visserij en de Nederlandse
Bond van Vervoerspersoneel hebben een
telegram gezonden aan de secretaris
generaal van de UNO, waarin zij hun ern
stige bezorgdheid uitspreken over de jong
ste ontwikkelingen in het Midden-Oosten.
Zij zeggen, dat de vitale belangen van alle
zeevarende naties hierbij betrokken zijn
en doen een ernstig beroep op de secre
taris-generaal om een oplossing te bevor
deren, waardoor de vrije vaart door de
Golf van Akaba voor de schepen van alle
naties doeltreffend gewaarborgd zal zijn.
Zij dringen er op aan, dat geen oplossing
zal vrorden aanvaard, welke niet effectief
deze golf als internationaal vaarwater, dus
voor alle nationaliteiten, zonder discrimi
natie van wie dan ook, openstelt.
AMSTERDAM (Gem. Universiteit): Ge
slaagd voor het doctoraal examen economie
de heer W. R. van den Broek, Amsterdam.
UTRECHT: Dierenartsexamen: A. Dekker,
Utrecht; L. Hogendoorn, Schipluiden. Kan
didaatsexamen rechten: D. van Lith, de Bilt.
Doctoraalexamen geneeskunde: J. E. D.
Alons, Utrecht; A. H. Boontje, Hilversum;
H. Dick, Venlo; J. A. Gay mans, Arnhem; H.
Lamme, Bilthoven; mejuffrouw F. Nettinga,
Den Helder; J. H. Pleeging, Gouda; W. P. de
Weger, Den Haag.
De boerderij van de landbouwer J. G. L.
Helming in Gaanderen bij Doetichem is
door tot nu toe nog onbekende oorzaak
afgebrand. Zes koeien en vierentwintig
varkens kwamen in de vlammen om. Ook
de gehele voorraad graan en hooi, alsmede
de huishoudelijke inboedel werd een prooi
der vlammen.
De brand is in het achterhuis ontstaan.
Toen de brandweer uit Doetinchem ver
scheen, was het achterhuis al afgebrand en
waren de vlammen reeds naar het woon
gedeelte overgeslagen. Ook dit gedeelte
brandde tot de grond toe af. De heer Hel
ming, die de boerderij bewoonde, was
tevens eigenaar. De boerderij was laag
verzekerd.
Vermist tankvliegtuig gevonden,
bespanning dood
WASHINGTON (AFP) Het tankvlieg
tuig van de Amerikaanse luchtmacht, dat
sedert woensdag boven de Amerikaanse
staat New York werd vermist, is neerge
stort in een woudrijke en bergachtige
streek bij de stad Rome in de Amerikaanse
staat New York. De zeven Inzittenden van
het toestel zijn omgekomen.
Toen de mannen opgelucht waren heengegaan zocht doctor Marciolo Lodo op,
„En vertel jij me nou maar 'es, hoe dit is gegaan", zei hij streng. „Wat heb je met
die drankjes uitgevoerd?!"
Beschaamd vertelde Lodo wat er was gebeurd.
„Zo", zei doctor Marciolo. „Met dat bijschenken heb je iets heel gevaarlijks gedaan!
Voortaan doe je dat niet meer op eigen houtje, begrepen?"
Dat beloofde Lodo. Maar 's avonds zat hij er aan te denken, dat doctor Marciolo
toch maar erg vreemde drankjes in zijn apotheek had47-48
„De tijdelijke invoering van een econo
mische snelheidsbeperking van 70 tot 80
kilometer per uur, verplicht voor alle mo
torrijtuigen en gedurende de gehele week,
verdient aanbeveling boven de thans ge
nomen maatregel, waarbij het zondags-
rijverbod voorlopig voor twee zondagen is
opgeheven. Nu de benzinesitualïe minder
moeilijk is, dient geprobeerd te worden of
de nog noodzakelijke bezuiniging met een
dergelijke snelheidsbeperking te bereiken
is. Het publiek zou erop gewezen kunnen
worden dat bij onvoldoende resultaat van
de proef wederinvoering van het alge
mene zondagsrijverbod te verwachten is",
aldus verklaart de Koninklijke Nederland
se Automobiel Club in een adres aan de
ministerraad.
ADVERTENTIE
Bestrijd UW PIJNEN met:
Geld was in bank ie Piemen op de
grond gefladderd
Door de oplettendheid van de hulpkas
sier van de Coöperatieve Boerenleenbank
te Diemen heeft men in samenwerking met
de rijkspolitie aldaar een bedrag van twee
duizend gulden kunnen achterhalen dat in
deze bank werd verloren. De 65-jarige be
ambte E. S. uit Weesp moest ruim twee
duizend gulden van deze bank in ontvangst
nemen. De hulpkassier betaalde dit bedrag
uit in twee briefjes van duizend gulden en
verschillende briefjes van 25 en tien gul
den. Terwijl de heer S. de briefjes van 25
en tien gulden in elkaar deed, schoof hij
met zijn elleboog de beide briefjes van
duizend gulden zonder het te merken van
het loket af. Thuis kreeg de heer S. de
schrik van zijn leven. Hij reed onmiddellijk
terug naar Diemen. De kassier kon zich
herinneren, dat er na de heer S. een man
aan het loket was geweest, die hij voor
het loket had zien bukken. De naam van
die persoon kende hij echter niet, maar wel
had hij de naam van diens patroon op een
strookje papier gezien. De politie stelde
zich onmiddellijk met de patroon in ver
binding. Deze vertelde dat zijn 30-jarige
knecht A. de B. uit Amsterdam aldaar aan
het werk was. In snel tempo reed de rijks
politie van Diemen naar het opgegeven
adres in de hoofdstad. Het bleek dat A. de
B. zijn 33-jarige collega De B. had verteld
duizend gulden te hebben gevonden, waar
om hij hem ook vijfhonderd gulden schonk.
Dit geld had hij juist gewisseld aan het
loket van het Muiderpoortstation in hon
derd briefjes van tien gulden. Al het geld
werd nog bij de mannen gevonden. Zij be
kenden volledig.
In het adres wordt verder gezegd, dat
het zondagsrijverbod ernstige schade toe
brengt aan horecabedrijven, autoverhuur
inrichtingen, garage- en toerwagenbedrij-
ven. Daarnaast zijn er vele indirecte ge
volgen. Bij een autofabriek is reeds per
soneel ontslagen. Het vreemdelingensei
zoen, waarvoor thans de definitieve voor
bereidingen moeten worden getroffen, zal
een terugslag ondervinden. Vreemdelingen
huren in het seizoen vaak auto's zonder
chauffeur en maken excursies per auto
car. Wanneer door welke oorzaak ook, de
vreemdelingenstroom wordt onderbroken,
zal het zeer moeilijk zijn om na opheffing
van de beletselen deze stroom weer in de
oude banen te leiden. Het feit, dat in
West-Duitsland geen en in België minder
beperkende maatregelen van kracht zijn,
vergroot nog het gevaar voor verminde
ring van het buitenlands bezoek, aldus de
K.N.A.C.
Een nadeel is verder, dat bij de thans
gevolgde methode niemand ook maar
enige zekerheid heeft omtrent de te ver
wachten ontwikkeling. De autoverhuur-
en touringcarbedrijven missen elke basis
voor het aangaan van contracten. Voor
deze en andere bedrijven wordt een regel
matige bedrijfsvoering onmogelijk ge
maakt. Ook na de tijdelijke verzachting
van het zondagsrijverbod blijven deze be
zwaren bestaan. Bij een algemene econo
mische snelheidsbeperking verdwijnen die
bezwaren. Dat de snelheidsbeperking min
der benzine zou uitsparen dan een zon
dagsrijverbod kan pas na een proefneming
blijken. België past die oplossing tot te
vredenheid toe. België en Zwitserland
hebben zelfs aanvankelijk een zondags
rijverbod gekend, maar zijn daarna tot het
systeem van snelheidsbeperking overge
gaan.
De controle op een snelheidsbeperking is
mogelijk door de normale verkeerscon
trole, toezicht op de naleving van het zon
dagsrijverbod vereist echter vele extra po
litiediensten, hetgeen het normale ver
keerstoezicht afbreuk zal doen. De
K.N.A.C. is ervan overtuigd, dat het pu
bliek zijn medewerking aan de voorge
stelde maatregel zal geven.
In december van het vorig jaar werd in
't Wilhelmina-kinderziekenhuis te Utrecht
een baby opgenomen, die alleen nog maar
gered kon worden door een bloedtrans
fusie met bloed van een bijzonder zeld
zame samenstelling. Via het Centraal Labo
ratorium van de Bloedtransfusiedienst van
het Rode Kruis te Amsterdam en via de
zelfde dienst te Londen vernam men dat
er een boer in Cola (Ierland) woonde, die
bloed bezat van de zeer bijzondere samen
stelling, welke bij één op de tien miljoen
mensen voorkomt.
Het bloed werd per vliegtuig naai
ons land overgebracht, waarna 't Utrecht
se patiëntje er mee werd geholpen, dat
daardoor in leven is gebleven.
Het Nederlandse Rode Kruis zal de Ierse
boer, Patrick Ryan, die zijn bloed afstond,
een oorkonde aanbieden.
A Hij begon de ganse stad te haten, dat mon-
ster met haar onaandoenlijke, gelijkmatige gezicht,
dat nooit een spier vertrok en in koude onpersoonlijk
heid onbewegelijk bleef onder de vreugde en het leed
der mensen. In deze momenten werd voor deze radeloze
man een tip opgelicht van de sluier, die de samenleving
in een moderne miljoenenstad spreidt over de levens der
miljoenen. In zijn eigen angst en leed voelde hij plotse
ling de aandoeningen van de tallozen, die om hem heen
door persoonlijke rampen en verdrietelijkheden getroffen
werden, iedere seconde, dagelijks, week na week, jaar na
jaar. Hij besefte hoe eenzaam de mensen eigenlijk leven
ofschoon zij met miljoenen zijn.
De taxichauffeur deed zijn best. Hij wist wel niet wat
het was, dat zijn passagier zo nerveus en gehaast deed
zijn, doch het was niet de eerste keer dat hij een vrachtje
naar een ziekenhuis moest brengen. Een ziekenhuis en
een taxi betekende meestal: een rit op leven en dood.
Met gierende banden stopte de wagen voor de brede
trappen van University Hospital. George Richardson
wierp een vluchtige blik op de taxameter, smeet wat
dollars op de voorbank en rende door de brede glazen
deuren, die openstonden, het reusachtige gebouw binnen.
In de hoge, marmeren hal zag hij Elsie. Haar ogen
waren gezwollen van de tranen en zij zag lijkbleek. Hel-
mann stond bij haar. Hij zag er somber uit en onder
steunde haar.
De enkele stappen, die George Richardson moest doen
om bij hen te komen, leken hem eindeloos. Het was alsof
hij door een lege ruimte liep, die geen bodem en geen
dak had.
„O George!" zei Elsie toonloos. Zij keek hem even aan
en legde toen haar armen om zijn hals. Haar hoofd
rustte op zijn schouder en hij voelde haar krampachtig
snikken. Helmann legde zijn hand op de schouder var
Elsie. „Kom kom," zei hij. „Flink zijn, Elsie. George
neem haar mee naar de wachtkamer."
Op dat moment ging een van de vele witglanzendf
deuren in de hal open en een oudere man in wittf
doktersjas met korte mouwen liep op hen toe. Zijn bruin,
rimpelig gezicht stond ondoorgrondelijk.
„Meneer Richardson?" vroeg hij vormelijk. George gaf
hem een hand. „Ik ben dokter Malloway en ik behandel
uw dochtertje Gaat u even mee?" Zonder antwoord af te
wachten ging de dokter hen voor naar een kamer in de
gang, die op de hal uitliep. Het vertrek was stemmig
gemeubileerd in grijze tinten en door de gesloten vitrage
gordijnen viel het heldere daglicht binnen.
„Uw dochtertje is zeer ernstig gewond," zei dokter
Malloway, toen ze waren gaan zitten. „De auto heeft
haar in volle vaart geraakt en zij is tegen de straat ge
slingerd, doch niet onder de wielen gekomen. Wij hebben
onmiddellijk bloedtransfusie moeten toepassen en gaan
haar zo dadelijk opereren. Ik moet u zeggen dat er
slechts een kleine kans is." Dokter Malloway keek met
iets van mededogen naar Elsie, die hem roerloos aan
staarde. George streek zich met de hand over het voor
hoofd. Susan. De auto heeft haar in volle vaart geraakt.
Er is slechts een kleine kans. Hij zag het gezicht van de
dokter als door een mist De bebrilde ogen keken naar
hem. Deze man gaat Susan opereren. Zij is aangereden.
Hoe.... Wie....
„Ik kom net terug uit Europa," zei hij moeilijk, ,en ik
had enkel het telegram. Ik weet nietWaarom is
Susan naar dit ziekenh
,Wij hebben een goede reputatie," zei dokter Malloway
droog. „Wij beschikken over specialisten die wel eens
meer kunnen bereiken dan men elders voor mogelijk
houdt. Meneer Galotti was zo vriendelijk onmiddellijk
maatregelen te nemen dat uw dochtertje hier naartoe
gebracht kon worden."
„Wie is meneer Galotti?" vroeg George. Hij zag de
snelle blik van de dokter naar Helmann en hij kreeg
een vermoeden.
„George," zei Elsie toonloos ,het doet er nu niets meer
toe
„Wie is meneer Galotti?" herhaalde George Richardson
ladrukkelijk.
Het was Helmann die hem inlichtte. .Galotti heeft haar
iangereden Hij was erg onder de indruk. Het was zijn
■-chuld niet, George, hij
George stond op .In zijn zakken balden zich zijn han
den tot vuisten. „Neen," zei hij. „Natuurlijk was het zijn
schuld niet. Het was de schuld van Susan, die de bruta
liteit gehad heeft op straat te komen, terwij] meneer
Galotti daar in razende vaart voorbij moest. De heren
Galotti worden dagelijks gehinderd door al die ver
velende kinderen en mensen, die op de straat lopen waar
zij heer en meester zijn. Natuurlijk moest meneer Galotti
met spoed naar een belangrijke vergadering. Daar kan
je de waarde van een mensenleven niet tegen afwegen.
Het zou hem waarschijnlijk een ton gescheeld hebben,
als
„George!" riep Elsie smekend. De dokter stond op. Hij
was volkomen onaangedaan en boog. „Het spijt me dat
ik u alleen moet laten," zei hij. „Mijn collega heeft in
tussen de voorbereidingen voor de operatie voltooid. Ik
raad u aan, niet hier te wachten. Het kan uren duren
voor wij u iets kunnen mededelen. Wij zullen ons uiterste
best doen."
„Ik zal jullie naar huis brengen," zei Helmann. „Ik heb
met de hoofdzuster afgesproken dat ze jullie zal laten
bellen, zodra er nieuws is. Kom. We moeten hopen en
vertrouwen."
In de auto snikte Elsie hartstochtelijk in de armen van
George. Het was of zijn lichaam bevroren was. Zijn
gedachten gingen traag heen en weer tussen twee af
schuwelijke beelden: Susan in haar bloed, gebroken en
vex-slagen door het suizende geweld van de auto en
Susan op de operatietafel, wasbleek, roerloos, met de
dokters in hun lugubere maskering rondom haar. O,
kleine, eigenwijze Susan!
„Ze was een beetje laat," snikte Elsie. „Ze heeft ver
geten de omweg te maken, je weet wel, naar de over
steekplaats. Ze is de straat overgegaan vlak voor de
bocht. Galotti kon haar niet bijtijds zien. O George! Laat
haar niet sterven!" Hij zweeg, doch klemde haar nog
vaster tegen zich aan.
Het huis leek vreemd leeg en doods zonder Susan. Dit
was dus zijn thuiskomst. Helmann ging weg na een paar
troostende en bemoedigende woorden Hij had de Euro
pese reis van George niet aangeroerd, ofschoon de resul
taten daarvan voor hem van het grootste belang waren.
„Blijf zo kort of zo lang weg als nodig is," zei Helmann
bij de deur. ,.We redden ons wel. Elsie heeft je nodig
Ik zou willen dat je me opbelt als je iets naders van
Susan weet."
En toen verstreken de minuten tergend langzaam in
wanhopig wachten. Het zwarte telefoontoestel itond
zwijgend op de schrijftafel. Het zou binnenkort moeten
rinkelen hij zou de hoorn opnemen en luisteren naar
de stem van de hoofdzuster van University Hospital.
(Wordt vervolgd).
Nationale Plan. De minister van Volks
huisvesting en Bouwnijverheid, ir. H. B. J.
Witte, heeft de wetenschappelijke commissie
van de rijksdienst voor het Nationale Plan
geïnstalleerd. Voorzitter van deze commissie
is prof. dr. E. W. Hofstee uit Wageningen.
Verder hebben zitting in dit college: prof,
dr. J. F. Bakker, prof. ir. F. Hellinga. ir. J.
A. Kuiper, prof. H. W. Lambers, prof mr.
C. H. F. Polak, prof. ir. J. Th. Thijsse, prof.
P. de Wolff en prof. G. H. L. Zeegers.
Militaire orders. Er zijn door de mi
nisteries van Oorlog en Marine contracten
tot een' totale waarde van 5,6 miljoen ge
sloten met Nederlandse en buitenlandse
ondernemingen. Hiervan betreft 510.580 een
opdracht bij de Fordfabrieken te Amster
dam en ƒ57.320 een opdracht bij Fokker.
Voorts zijn voor uiteenlopende bedragen op
drachten geplaatst bij ondernemingen in
Nederland, Italië, West-Duitsland en de
Verenigde Staten.
Oorzaak. Het voorlopig onderzoek
naar het ongeluk met een Firefly-opleidings
vliegtuig van de Marineluchtvaartdienst op
21 december voor de kust nabij Schevenin-
gen, waarbij twee militairen der zeemacht
het leven verloren, heeft aan het licht ge
bracht, dat de motor van het vliegtuig tij
dens de v'ucht door nog niet opgehelderde
oorzaak in brand is geraakt, waardoor een
ontploffing is ontstaan. De vlieger is ver
moedelijk bij de ontploffing dodelijk ge
wond. De mede-inzittende, die waarschijn
lijk reeds bij de ontploffing bewusteloos
was geraakt, is verdronken.
Vleugelboten. Een werf te Schiedam
heeft de licentie verkregen voor de bouw
van het Zwitsers type van de „vleugelboot",
een boot die zich bij een snelheid van veer
tig kilometer boven het water verheft. Der
gelijke boten varen op het Vierwoudsteden-
meer en in de Straat van Messina. De boten
kunnen ongeveer 60 passagiers vervoeren en
een snelheid van ruim 70 kilometer ontwik
kelen. De Sehiedamse werf zal voornamelijk
voor de export gaan bouwen.
Twee tomaten. Vrijdag zijn de eerste
Westlandse tomaten van dit jaar in Kwints-
heul aangevoerd. Het waren er twee, die ƒ1
per stuk opbrachten. Vorig jaar werden de
eerste tomaten in het Westland aangevoerd
op 25 februari.
Oecumene. De Oecumenische Jeugd
raad in Nederland zal haar jaarlijkse
februari-conferentie houden in Hilversum
op 2 en 3 februari Het thema is: „Kerken,
waag het met elkaar". Prof. dr. J. C. Hoe
kendijk zal spreken over „Een beslissende
fase", reverend E. Patey zal vertellen over
het jeugdwerk in Engeland. Verder zal ter
sprake komen de actie bouwen in België,
die in samenwerking met het I.K.O.R. wordt
gevoerd.
Eurafrika. Op de jaarlijkse Duits-
Nederlandse studenten-ontmoetingen op kas
teel „Oud-Poelgeest" van 5 tot 9 maart zal
worden gesproken over: „Tropisch Afrika,
een werelddeel in groei en ontwikkeling"
door mr. P. J. Idenburg; over: „Dagelijks
leven in de Belgische Congo" door de direc
teur van de „Missions protestantes du Congo
Beige" en over e verantwoordelijkheid
der Christenen in de snelle structuurver
anderingen van tropisch Afrika" door prof.
dr. E. de Vries, rector van het Institute of
Social Studies in Den Haag.
ZATERDAG 26 JANUARI
Minerva: „De dam", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „Trapeze" alle leeft., 7 en 9.15
uur. Luxor: „Trapeze", alle leeft., 7 en 9.15 u.
Cinema Palace: „Morgen zal ik huilen", 18
jaar, 6.45 en 9.15 uur. Frans Hals: „Als Parijs
ontwaakt", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Roxy: „Ik
was een rebel", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido:
„De onbekende soldaat", 18 jaar, 7 en 9.15 u.;
„Het schandaal", 18 jaar, 23.30 uur. Studio:
„The deep blue see", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Stadsschouwburg: De Nederlandse Comedie
met „Gysbreght van Aemstel", 8 uur.
ZONDAG 27 JANUARI
Minerva: „Met volle muziek", alle leeft.,
2 en 4.15 uur; „De dam", 18 jaar, 7 en 9.15 u.
Rembrandt: „Het verloren continent", alle
leeft. 11 uur; „Trapeze", alle leeft., 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Luxor: „Trapeze", alle leeft..
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Cinema Palace: „Zo
begint het leven", 18 j., 10.30 uur; „Morgen
zal ik huilen", 18 jaar, 1.45, 4.15, 6.15 en 9.15
uur. Frans Hals: „Als Parijs ontwaakt", 18
jaar, 2, 4.30, 7 en 9.15 uur. RoXy: „Ik was
een rebel", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Lido: „The Forsyte Saga", 18 jaar, 11 uur:
„De onbekende soldaat", 18 jaar, 2, 4.15. 7
en 9.15 u. Studio: „Das Land des Lachelns".
alle leeft. 11 uur; „De lokkende diepte", 18
jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Stadsschouwburg:
De Nederlandse Comedie met „Kapitein
Brassbound's bekering", 8 uur. Zuiderkapel:
J. Klein Haneveld, 10 en 5 uur Bijzondere
zendingsavond met kleuren projectie, 8 uur.
MAANDAG 28 JANUARI
Minerva: „Als de dauw hangt, komt er
regen", 18 jaar, 8.15 uur. Rembrandt: „Tra
peze" alle leeft., 2, 4 15, 7 en 9.15 uur. Luxor:
„Trapeze", alle leeft. 2, 7 en x5 u. Cinema
Palace: „Morgen zal ik huilen", 18 jaar, 1.45,
4 15, 6.45 en 9.15 uur. Frans Hals: „Als parijs
ontwaakt", 18 jaar, 2.30 en 8 Lido: „De
onbekende soldaat", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15
u. Studio: „The deep blue sea", 18 j„ 2.15, 7
en 9.15 uur. Roxy: „Wereld zonder einde",
14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Zaug en Vriend
schap: Genezingsdienst van de Gi-otere
Wereld, 8 uur. Begijnhofkapel: Ds. J. Kroon
spreekt over: „Als ik dood ga, dan roep ik
God", voor Interkerkelijk Evangelisatie
comité, 8 uur.
