Vlees hooit «tij
De leerling van Doctor Marciolo
Kunstschilder H. F. Boot benoemd tot
lid van verdienste van K.Z.O.D.
QHT A ID FftlFTQ T TRVTLNT^l fons vervolgverhaal
Agenda voor
Haarlem
„Het Woord" in verfilming
van Carl Dreyer
Kort en bondig
Triangel-Cabaret
van Wim lbo
Nernavo gaat weldra in
Haarlem bouwen
Huldiging van de
tachtigjarige
Demonstraties van de
Volksmuziekschool
JL JL/JL/U> JL/JLj V -11—'In u> door joseph l. einanber.
Kilo's slanker
BonKorets
MAANDAG 11 FEBRUARI 1957
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSGHE COURANT
4
Driezijdig programma
van kleinkunst
Project van 350 woningen
in Zinnevelt
Nog niet zeker wanneer
aanleg wordt begonnen
HAAL ROOKWORST BIJ UW SLAGER!
Hoe 't ook zij:
Werkzaamheden vorderen
Burgerlijke Stand
van Haarlem
Data van uitvoeringen in
de Interscholaire
Lening „Kennemerduin"
is overtekend
DE DEENSE FILM „HET WOORD" van J Ook aan de figuur van Johannes voegt
Carl Dreyer dateert uit 1954. Reeds jaren Dreyer niets toe wat de zuiverheid van
had Dreyer met plannen rondgelopen om zijn wezen zou schaden. De Johannes in
Kaj Munks befaamde toneelspel te ver
filmen, maar hij stelde zijn eisen hoog en
een Zweedse filmrealisering in 1945 maak
te de onderneming ook al niet direct aan
trekkelijk voor zijn producenten. Eindelijk
kon hij aan de slag. Hij maakte een film,
die een voorbeeld mag heten van stijl,
beredeneerd gebruik van de filmmiddelen
en eerbied voor de inhoud van het oor
spronkelijk toneelwerk. Hij maakte een
mooie film, een vaak beklemmende film,
die de meesterhand verraadt. Men treft er
niet de Dreyer in aan van „Jeanne d'Arc".
Terecht vermijdt deze vermaarde filmer
een dynamische cameravoering, waarmee
hij afbreuk zou doen aan de sfeer en de
delicate behandeling van het gegeven.
Vooral met fotografische middelen, de be
lichting, bouwt hij figuren en situaties op.
De toneelmatigheid van zijn mise en scene
is maar schijnbaar: de statische camera
werkt versobering, verdieping en inge
togenheid in de hand. Het bijna bizarre,
maar zeer zinrijke gegeven krijgt een har
monische verwerkelijking, die een machtige
en diepe geestelijke ontroering teweeg
brengt.
HET HEEFT WEINIG ZIN hier de theo
logische disputen op te rakelen, waartoe
Kaj Munks verbeelding heeft geleid. Dat
het geloof levend maakt, heeft hij in de
meest letterlijke zin gestalte willen geven
met de figuur van de uit zijn waanzin be
vrijde boerenzoon Johannes, die zijn ge
storven schoonzuster Inger tot leven wekt.
Eén is er die met hem gelooft dat hij door
zijn beroep op God dit wonder kan bewerk
stelligen: het jongste dochtertje van Inger.
Wanneer haar moeder uit de eeuwige slaap
ontwaakt - prachtig aangeduid door een
close-up van haar bewegende handen -
glimlacht het kind. Dat is alles wat Dreyer
haar toestaat en ons van haar laat zien.
De glimlach van dit kind verzinnebeeldt de
kracht van haar kinderlijk vertrouwen.
De reeks voorstellingen door de Hoofd
stad Operette in de Haarlemse Stads
schouwburg is zaterdagavond, doordat dit
gezelschap een onvoorzien engagement el
ders moest nakomen, onderbroken door
een cabaretprogramma, dat veel belang
stelling trok. Begrijpelijk, want op het ge
bied van de kleinkunst worden zij, nu de
kampioenen daarvan een welverdiende
rust nemen om op nieuwe krachten te ko
men of in den vreemde verblijven, dit sei
zoen bepaald niet verwend. Bovendien ging
er van de namen op het affiche een be
hoorlijke aantrekkingskracht uit. En ge
zegd mag worden, dat Wim lbo met zijn
gelegenheidsensemble de verwachtingen
niet heeft beschaamd. Integendeel, ik had
de indruk dat het publiek zich kostelijk
amuseerde. Vaak terecht, want al houd ik
niet erg van dergelijke populaire nummer
tjesparades, ik moet eraan toevoegen dat
men zich nu en dan in de maar zelden te
beleven sfeer van het echte cabaret kon
wanen.
Dat was in de eerste plaats te danken
aan Hetty Blok, die met het uitmuntende
„Leidseplein" van Alexander Pola het suc
ces van het onvergetelijke „Feestliedje"
van Wies Defresne door Lia Dorana eve
naarde. In beide gevallen een op treffende
drenstoon voorgedragen eigentijds gege
ven, hier: lamlendigheid van de zich exis
tentieel vervelende rock-'n-roll-jeugd in
spijkerbroeken en franjerokken als moei
lijk te begrijpen produkten van onze sa
menleving. Voor de pauze had Hetty Blok
met uitbundig uitgevierde kolder (op tek
sten van dr. Van der Vat, alias Daan Zon
derland) het grovere lachwerk geleverd.
Het parodistische element hierin is ver
rukkelijk. Op dit terrein is Conny Stuart
haar anderssoortige gelijke, zoals zij met
„De mannequin" en de potsierlijk uitge
doste „Moeder van het grote gezin" ander
maal bewees. Haar samenwerking met
Albert Mol destijds, in het cabaret van
Wim Sonneveld, heeft haar een heel aparte
mimische overdrijving bijgebracht, die
haar opnieuw aan bewondering helpt nu
zij met haar Franse chansons danig teleur
begint te stellen.
Sophie Stein vertelde op gezag van Ina
van der Beugel en Annie Schmidt wat vrou
wen over mannen en nuchtere lieden over
sprookjes denken, oude bekenden uit haar
repertoire, zoals steeds op haar typische,
droogkomisch constaterende toon uitge
praat. Met het gedicht „De straaljager"
van laatstgenoemde, met die pijnlijk be
klemmende regels over de wattenmensen
en de zigzag-intellectuelen, maakte zij door
die gewone spreektrant de toespeling op
wat ons boven het hoofd kan hangen on
verhoeds duidelijk. Het deed mij aan het
politieke cabaret van Erika Mann of Ru-
dolf Nelson terugdenken.
Verder werkte aan dit programma mee
Thom Kelling, een blijkbaar door de radio
bekende zanger van Latijns-Amerikaanse
en Spaanse zowel als Portugese liedjes,
zichzelf op de gitaar begeleidend. Hij heeft
inderdaad een heel prettige stem en be
heerst de vreemde idiomen volkomen. Be
tere verstaanders vond hij uiteraard met
zijn steenkolen-Engels in twee malle vers
jes uit Trinidad, waarvoor de zaal zich dan
ook extra dankbaar toonde. Het is jammer
dat hij er niet bij vertelde, dat die een
jaar of wat geleden hier te lande door de
calypsozanger „Sir Lancelot" in omloop
zijn gebracht.
Wim lbo zelf geeft mij altijd het gevoel
of er een minzame ziekendokter van de
radio op bezoek komt om mij wat op te
beuren. Hij behandelt zijn patiënten voor
komend en met zachtheid. Het irriteert mij
ook een beetje, zoals hij de populariteit
uitbuit van zijn programma over een wel
heel Hollands huisgezin - want waar el
ders zou het kunnen voorkomen dat men
een doorsneemens als ideaal beschouwt?
Maar hoe dan ook, hij is een vakkundig
organisator, die precies de mensen weet te
vinden om een onderhoudende revue van
zang, voordracht en muziek samen te stel
len. De laatste afdeling was toevertrouwd
aan de onvolprezen Cor Lemaire, die echt
wel meer verdient dan dit stereotiepe re
geltje. En nu ik eraan terugdenk, schieten
mij opeens de twee kinderliedjes („Carolien
het kalf" en „Rineke, Tineke Peuleschil")
van Annie Schmidt weer te binnen, die
door Hetty Blok zo verrukkelijk werden
gespeeld en gezongen, dat ik ze echt niet
had mogen vergeten.
David Koning
Dreyers film is geen gepassioneerde, hij is
een klagende, die men met medelijden en
een stil gevoel van zelfverwijt bejegent.
Zo bejegenen hem allen, die met hem ver
keren, zijn vader, zijn broers, alleen zijn
schoonzuster en haar kinderen niet. Stuk
voor stuk zijn deze figuren in hun onder
linge binding en contrasten met een leven
de waarachtigheid voor ons getekend.
Dreyer legt hen de uiterste soberheid op.
laat hen bedaard hun gang gaan, rustig
praten, hij brengt nauwelijks hun emoties
van nabij in het beeld, hij slaat hen altijd
van enige afstand gade. Hij benadrukt sterk
sfeer en milieu waarin de film speelt: de
christengemeente in een Deens dorp, ver
deeld in een zwaarmoedig godsdienstige
secte en een blijmoedige, de een aange
voerd door de kleermaker van het dorp, de
andere door de oude boer Morgen. De
meeste tonelen spelen in de hofstede van
Morgen. Men moet eens letten op de krach
tige suggestie van de bedrukte ruimte dier
hofstede, een suggestie, die bijna benau
wend werkt in de ontwikkeling van het
drama, omdat Dreyer ons in alle opzichten
medebewoners maakt van de hofstede, ge
voelig als wij zelf worden voor de archi
tectonische verhoudingen van de lage zol
dering tot de breedte der woonkamer. De
bewoners van Borgers hofstede leven on
der de druk van de verbijstering, die
Johannes' geest heeft getroffen. Die druk
wordt mede nog versterkt door deze ar
chitectonische „bijkomstigheid". Met de
zelfde symbolische oogmerken laat Dreyer
de rouwkamer, waarin Inger ligt opge
baard, volstromen met een wit, diffuus
licht. De eeuwigheid ontmoet hier dode en
levenden in een verheldering, die de ont-
hevenheid aan het aardse duidelijk doet
gevoelen. Het aangrijpende slottafereel, dat
Carl Dreyer
zich in deze doodskamer afspeelt, stijgt
daardoor boven de werkelijkheid uit in
precies de zin, die Munk moet hebben
bedoeld.
HET IS ALLEEN JAMMER dat de scène
der bevalling van Inger te lang en te reëel
is weergegeven. Nog te dikwijls wordt ons
de barensnood in de film afgeschilderd als
haast onverdraaglijk, als bijna indruisend
tegen wat de natuur vermag te doorstaan.
Ook in „Het Woord" is dat het geval. In
derdaad gaat het hier om een moeilijke
bevalling, maar dat alleen al zou een reden
moeten zijn om het verloop niet op de voet
te volgen. Er zijn sterke zenuwen nodig
om deze passage in de film zonder onge
wenste gevolgen „te boven te komen". Ik
vind het toch wel nodig hierop te wijzen,
opdat men erop is voorbereid. Wie het
geestelijk avontuur wil meebeleven, dat
Munk met „Het Woord" schiep, zal deze
film van Dreyer niet mogen missen. Ze
draait vanaf heden in het Haarlemse
Studio-theater.
Naar wy vernemen werken de technici
van de Nederlandse Maatschappij voor
Volkshuisvesting (Nemavo) thans hard aan
de voorbereiding van de bouw van het
complex van 350 middenstandswoningen,
waarvan 232 volgens het „New Airey-
systecm", in het zuidelijk deel van Sin-
nevelt. Met het Technisch Natuurweten
schappelijk Onderzoek worden besprekin
gen gevoerd over de grondboringen ter
voorbereiding van de funderingswerk
zaamheden, welke nog in de eerste helft
van dit jaar zullen beginnen.
Op 11 oktober 1955 publiceerden wij de
eerste beknopte gegevens van dit particu
liere bouwplan, dat voorziet in 232 étage
woningen, waarvan veertig in een speci
aal gebouw van vijf verdiepingen voor al
leenstaanden aan de Hélène Swarthstraat.
Verder behelst het complex 120 eengezins
woningen, welke in traditionele bouw zul
len worden uitgevoerd, veertien winkels
aan het Plesmanplein en 36 garages. De
architect is prof. ir. H. T. Zwiers.
De onderhandelingen met de gemeente
over de voorwaarden van grondverkoop en
bouw waren door een reeks van misver
standen nogal moeizaam en de premietoe
kenning vond pas onlangs plaats. Thans
is men zover, dat van een verwezenlijking
van dit omvangrijkste project van parti
culiere woningbouw, dat Haarlem na de
oorlog ziet, in een nabije toekomst kan
worden gesproken.
Eerste fase westelijke randweg
Naar wij vernemen zal dezer dagen
tussen de Rijkswaterstaat in Den Haag en
de directie van de n.v. Aannemingsmaat
schappij voorheen Hillen en Roosen te Am
sterdam overlegd worden op welke wijze
en wanneer met de aanleg van de weste
lijke randweg tussen Wagenweg en Zijlwcg
van Haarlem kan worden begonnen. De
moeilijkheid is namelijk, dat een groot
deel der gronden tussen de Houtvaart en
de Zijlweg zich nog niet in handen van het
rijk bevinden, zodat men daar nog niet
met de aanleg kan beginnen.
De enige mogelijkheid is, dat begonnen
wordt met het gedeelte tussen de Wagen
weg en de spoorlijn, in welk gedeelte zich
ook de brug over de Leidsevaart bevindt
welke in de gunning is begrepen.
Het gehele werk, met uitzondering van
het viaduct in de spoorlijn is gegund aan
de genoemde Amsterdamse aannemings
maatschappij, welke met ƒ1.942.000 de laag
ste van zeventien inschrijvers was.
De volgende dagen las-Lodo ijverig in allerlei dikke studieboeken; het een na het
ander. Het leek wel onbegonnen werk, maar hij zette door.
En eindelijkja! Daar had hij iets gevonden! Vol goede moed holde hij naar het
laboratorium, waar hij, aan de hand van het boek, verschillende dingen ging opzoe
ken. Hij trok laden open en haalde daar kruiden uit, schonk vloeistoffen in schalen
en ging aan het mengen
73-74
ADVERTENTIE
Vers gerookt. Dat is lekker!
Publikatie van de verenigde slagers in Haarlem en omstreken
De Haarlemse kunstschilder H. F. Boot
heeft zaterdag bij de viering van zijn
tachtigste verjaardag ondervonden, dat
zijn persoon en werk bijzonder gewaar
deerd worden. Op een receptie in de so
ciëteitszaal van het gebouw van het ge
nootschap „Kunst Zij Ons Doel" aan het
Spaarne te Haarlem (De Waag) hebben
vele vrienden en afgeyaardigden van kun
stenaarsorganisaties hem hun gelukwen
sen aangeboden. Er werden hartelijke toe
spraken gehouden, waarbij vele geestige
herinneringen werden opgehaald. Jan
Wiegman uit Heemstede viel in een opzet
telijke herhaling, toen hij een gedicht
voorlas, dat hij ter gelegenheid van de
zestigste verjaardag van de schilder had
gemaakt.
G. J. H. Kerkhoff liet schriftelijk van
zijn waardering blijken.
Leen Spierenburg, voorzitter van „Kunst
Zij Ons Doel", gaf kennis van het besluit
de heer Boot te benoemen tot lid van ver
dienste. Hij sprak de wens uit, dat Boot
nog lange tijd met dezelfde felheid en
energie zal blijven werken als voorheen.
Namens de Maatschappij „Arti et Ami-
citiae" sprak Theo Beerendonk de jarige
toe. Hij memoreerde, dat op de tentoon
stelling die „Arti" zaterdag geopend heeft,
ook werken van Boot te zien zijn. De
commissie van voorbereiding bestond uit
vele jonge schilders. Ze was van mening,
dat de jarige een meester van het penseel
is. Het zal hem voldoening geven, dat de
jongere collega's zo over hem denken en
zijn werken voor de expositie hebben uit
gekozen.
De heer F. Erfmann van „De Brug" uit
Amsterdam sprak er zijn vreugde over uit,
dat Boot lid is willen worden van het
schilderscollege. Hij wordt unaniem als
een groot schilder erkend en om zijn vele
kwaliteiten gewaardeerd. In het vereni
gingsleven heeft de tachtigjarige veel
goed werk verricht. Hij was velen tot
P. W. Franse steun in moeilijke tijden-
ADVERTENTIE
IMP. N.V. THABUR-DEN HAAG
Uit naam van Rotterdamse schilders
sprak de heer H. F. Wieling zijn bewonde
ring uit voor het werk en kunnen van
Boot.
De heer E. van As wenste de jarige ge
luk namens de Nederlandse Federatie van
Beeldende Kunstenaarsverenigingen en
namens de Rotterdamse Kunstenaarsso
ciëteit, van welke sociëteit Boot een
trouw lid is. Spreker had deze middag
reeds het werk van H. F. Boot op de ten
toonstelling van „Arti" te Amsterdam be
wonderd en daarvoor gaf hij de jarige een
„extra-hand".
Mevrouw Spierenburg haalde herinne
ringen op uit de tijd, dat Boot in Spaarn-
dam werkte. Daar heeft hij zich vele
vrienden verworven. Namens „de Spaarn-
dammers boven de tachtig jaar", bracht
mevrouw Spierenburg de gelukwensen
over.
Tot hen die voorts gelukwensen aan
boden waren de wethouders van Haarlem
de heren D. J. A. Geluk en W. C. Bakker,
de gemeentesecretaris, mr. H. E. Phaff, de
vertegenwoordigers van „De Groep" en
„De Acht", de heren Jules Chapon en C.
J. Metz, de oud-directeur en de directeur
van het Frans Halsmuseum de heren G.
D. Gratama en H. P. Baard, de voorzitter
van de Gooise Kunstenaarsvereniging, de
heer Klaas Koster, vele kunstschilders,
onder wie Oscar Mendlik, Kees Verwey en
prof: Otto B. de Kat, vele vrienden, leer
lingen en oud-leerlingen.
Joop Santen sprak namens leerlingen en
Barend Rijdes zeide als leerling in de
„wijsheid" het woord te voeren. Ook wa
ren vele schriftelijke gelukwensen binnen
gekomen.
Nieuwe brug in Spaarndam
De werkzaamheden aan de brug bij de
sluizen in Spaarndam vorderen gestaag.
Tijdens de afgelopen vorstperiode heeft
men normaal doorgewerkt. Momenteel zijn
arbeiders bezig de bekistingen en het
vlechtwerk voor de onderbouw aan te
brengen. Als alles naar wens blijft verlo
pen, zal over veertien dagen het beton
gestort zijn.
Half maart zal de onderbouw hoogst
waarschijnlijk gereed zijn en zal men aan
de bovenbouw kunnen beginnen.
De stalen overspanning, die aanzienlijk
breder zal zijn dan die van de oude brug
en waarop twee trottoirs zullen worden
aangebracht, wordt momenteel geconstru
eerd bij de firma Den Holder, te Leiden.
Wanneer de voorbereidende werken ge
reed zullen zijn, zal het mogelijk zijn de
overspanning met behulp van drijvende
bokken in één dag te plaatsen.
Zaterdagavond had in het Minerva-
Theater te Heemstede de tweede demon
stratie plaats van de Volksmuziekschool
voor Haarlem en omstreken. De directrice,
mevrouw C. Kat-Beylevelt, gaf een uit
voerige uiteenzetting van het systeem der
muzikale opvoeding, dat op de inrichting
toegepast wordt en ging daarna geleide
lijk over tot een openbare les in algemene
vorming.
Met een voudige liedjes, canons, gehoor-
oefeningen, waarbij het handlezen zijn
praktische waarde bewees, toonde een
groep leerlingen hoe deze al ingewerkt
was. Door middel van slaginstrumenten,
waaronder zelfvervaardigde trommen,
werden de leerlingen op gevoel voor ritme
en maat getoetst. Ook mochten zij reageren
op de zinsbouw van een voorgespeelde
melodie. Tussen de pedagogische bedrijvig
heid door werd een jarige klassegenote
gehuldigd met een „lang zal ze leven"
ook daar zat muziek in, zowel als in menig
staaltje van eigen liedcomposities, die de
wanden van de bovenzaal versierden. Het
stimuleren van zelfwerkzaamheid is ten
slotte een der bijzondere eigenschappen van
het onderwijs op de Volksmuziekschool.
De demonstratie op zelfvervaardigde
bamboefluiten (sopraan, alt, tenor en zelfs
bas) onder leiding van mej. J. Dito was
daarvan een ander treffend voorbeeld. De
toonkwaliteiten van deze primitieve speel
tuigen bleek bovendien bijzonder gunstig
te zijn en de wijze waarop gemusiceerd
werd door middel van dit „eigen fabri
kaat" deed ons belangstellend de oren
spitsen. Ook hoorden wij een interessante
demonstratie door een blokfluitklas van
mej. A. Schulte, die eenvoudige muziek
van goeden huize toonzuiver tot klinken
bracht.
Het bleek alles spelenderwijs te gaan
naar een doel, dat voor velen in de toe
komst een verrijking van het leven zal
betekenen.
os. de Klerk
Haarlem, 9 februari 1957
GEHUWD, 9 februari: A. P. Rozenhart en
M. E. van Lunenburg; G. Hessels en M. E.
de Haan.
BEVALLEN van een zoon, 6 februari: M.
C. J. BerkhoutJansens; 8 februari: H. Kra
nendonkAssink; 9 februari: P. S. M. Hol—
Hilarius.
BEVALLEN van een dochter, 8 februari:
L. Burggraaf—Meijer; J. M. ValkSmaal;
9 februari: A. Th. Raams—Buschkens; G. J.
van LeuvenDe Bont.
OVERLEDEN, 8 februari: E. Bakker-
Kaspers, 64 j., Bakkerstraat; 9 februari: H.
Boer, 68 j., Gasthuis vest.
jf „Ik was er in de eerste week van Mei," zei Gallotti.
1' „De Hollanders zitten met hun veertien miljoen
mensen op een stukje land, dat men met een goede auto
op ééndag in de volle lengte kan doorkruisen. Sommige
slimme lieden onder hen zijn op het denkbeeld geko
men, dat dit stukje land tal van bezienswaardigheden
voor buitenlanders biedt en dat er aardig aan te verdie
nen zou zijn, als zoveel mogelijk buitenlanders worden
aangetrokken. Dat gebeurt dan ook. De Hollanders zelf
hebben geen plaats meer om hun voeten te zetten ge
durende het bloemenseizoen en de zomermaanden. Ik
was in Amsterdam en in hun grootste badplaats, Sche-
veningen. En ik maakte een autotocht van Amsterdam
naar Den Haag dwars door de bloemenstreek. Dokter
Malloway, ik heb met die mensen te doen. Zij stikken!
Zij kunnen in hun steden hun eigen auto's niet meer
kwijt, laat staan de buitenlandse bussen en toeristen
wagens. Zij verkopen hun eigen ruimte ten koste...."
„Juist," zei dokter Malloway met een glimlach. „Zij
hebben het aan zichzelf te wijten. Waarom moeten zij
hun land als recreatiegebied aanprijzen, als zij zelf niet
eens meer ruimte genoeg hebben om adem te halen?
Dat is winstbejag en onverantwoord beleid. Ik...."
„U praat over de Hollanders zoals politici over volken
plegen te praten," merkte Galotti peinzend op. „Dat is
verkeerd. Er zijn ongeveer veertien miljoen Hollanders
en ieder van hen houdt er een mening op na. ieder
van hen heeft bepaalde belangen en ieder van hen heeft
al of niet een aangeboren beschaving en een geweten.
Ik weet dat er in Nederland een grote groep mensen is,
die deze ontwikkeling op verkeersgebied met grote be
nauwdheid gadeslaan en met geweldige ergernis ieder
jaar opnieuw weer grotere delen van hun land zien ver
loren gaan onder de voeten van een met reuzenschreden
groeiend toerisme. Zij krijgen het moeilijk met de adem
halingzij stikken, bijna letterlijk. Maar anderen
drijven handel, houden hotels, verkopen souvenirs en zijn
dol op deviezen. Ook de autoriteiten zijn daar dol op, ziet
u. De burgemeesters van de meeste Hollandse steden
vuren hun ingezetenen aan om allerlei attracties te or
ganiseren en de gemeentebesturen voteren grote sommen
geld om het vreemdelingenbezoek te stimuleren. De Hol
lander is bezig zijn gemoedsrust, zijn ruimte en zijn
veiligheid te verkopen en ik geef u de verzekering
i „Hoe is het mogelijk dat u in zo korte tijd zoveel van
Europa te weten bent gekomen," zei dokter Malloway
met oprechte bewondering. „Het probleem moet u wel
heel diep interesseren!"
Galotti legde zijn servet neer en stond op.
„Als u het goedvindt, zullen we de discussie bij mij
thuis voortzetten," zei hij. „Daar heb ik documenten en
paperassen bij de hand om u geheel en al op de hoogte
te stellen."
Zij spraken weinig gedurende de rit. Malloway keek
zijn gastheer meermalen verstolen aan, terwijl deze al
zijn aandacht nodig had bij het chaufferen. Hij kon er
nog steeds niet over uit, dat deze man dezelfde was als
de Galotti, die hij in de uren na Susan's ongeluk had
leren kennen.
„Maar dat is eenvoudig fantastisch!" riep dokter Mal
loway uit. „Ik ben geen zakenman, maar ik begrijp vol
komen hoe groot de belangstelling van de commerciële
kringen voor dit plan moet zijn. Alleen zie ik nog niet
in, hoe
„De financiering," zei Galotti droog. „Juist. Ik begrijp
dat u daar moeilijkheden voorziet. Ik heb lang moeten
nadenken voordat ik de oplossing gevonden had. Maar nu
heb ik ze. Luister." En gedurende de uren die volgden
werd dokter Malloway, de bekende chirurg, ingewijd in
een commerciële opzet die hem voor het eerst in zijn
leven eerbied deed krijgen voor zakelijke verbeeldings
kracht. Hij luisterde aandachtig, zonder een enkele maal
vragen te stellen. Nu en dan knikte hij begrijpend
of glimlachte hij verbaasd doch vol bewondering. Ga
lotti ontpopte zich in die uren voor de tweede maal tot
een andere figuur dan dokter Malloway in hem meende
te hebben ontdekt. Doch deze keer zag hij een man voor
zich, die hem ontroerde en met respect vervulde. Ont
roering en respectdat waren inderdaad de twee ge
voelens, die bij de dokter de overhand kregen en die
hem langzamerhand inspireerden tot een wonderbaar
lijk verlangen: het verlangen om deze Galotti terzijde
te staan en te helpenom met hem te vechten tegen
een overmacht, die nu nog triomfantelijk en ongestraft
haar veroveringstocht over de wereld voortzette en in
wier spoor de duizenden lijken van verminkte slacht
offers een stomme aanklacht vormden tegen kortzich
tigheid en dadenloosheid.
„In vroeger tijden trokken de apostelen der bescha
ving ongewapend op tegen het barbarendom," zei hij
hees. „In moderne tijden moeten moderne apostelen niet
ontbreken. Het was indertijd niet genoeg, de vrede te
prediken en de oorlog te bevechten. Wij moeten alle
moderne gevaren bezweren en alle moderne kwalen
durven aanpakken. Ik doe met u mee, meneer Galotti.
Laten we de details bespreken."
Het was ver na middernacht, toen dokter Malloway
de pezige hand van Galotti ten afscheid drukte.
„Wij zijn twee roekeloze fantasten, vriend," zei hij
glimlachend. „Ik ben blij, dat ik ontdekt heb zo iemand
te zijn. En ik ben blij, een tweede van dat soort te heb
ben ontmoet. Laten we het grote avontuur beginnen, als
ridders zonder vrees of blaam."
Toen de dokter weg was, stond Galotti enkele ogen
blikken peinzend voor de grote foto van zijn moeder, die
in een zilveren standaard op de schoorsteenmantel
stond.
„Ben je nu tevreden, eigenwijze oude vrouw?" mom
pelde hij teder. „Je zoon Francesco is opnieuw een jon
getje geworden. En hij heeft een ander jongetje gevon
den, die denkt dat hij dokter is, Welterusten, moedertje."
Het was of zij glimlachteen hij sliep later in met
Knaapje viel in trappengat. In Am
sterdam is de 6-jarige J. K., die met zijn va
der op de zolderverdieping van de woning
was door een lichtraam gestapt en in het der
tien meter diepe trappengat langs drie ver
diepingen naar beneden gestort en voor de
ogen van zijn moeder op de onderste etage
terecht gekomen. Hij werd in ernstig ge
wonde toestand naar het O.L.V. gasthuis ge
bracht.
Nieuw KIIL-schip. De „Zaanland" door
de werf Blohm und Voss te Hamburg voor
de Koninklijke Hollandsche Lloyd te Am
sterdam gebouwd, is zaterdag voor zijn eer
ste reis van Hamburg via Amsterdam naar
Brazilië, La Plata, vertrokken. Het 10.400
ton metende schip is het tweede van een
serie van drie schepen, die door de K.H.L,
voor de vaart op Brazilië bij Blohm und Voss
zijn besteld. De „Montferland" werd vorig
jaar november in dienst gesteld en de „Vree
land" zal tegen het einde van het jaar ge
reedkomen.
Jongetje onder gierkar. De 7-jarige
Daniël van der Kooy te Achterveld is zater
dagmiddag om het leven gekomen, doordat
een gierkar, waar hij op was geklommen,
kantelde. Het jongetje kwam onder de kar
en was onmiddellijk dood.
Adres P.T.T.-personeel. Het hoofdbe
stuur van de bond van Nederlands P.T.T.-
personeel „Ons Belang" heeft zich tot de
ministerraad en tot de Tweede Kamer ge
wend met een adres, waarin de gevolgen van
de prijsstijgingen voor het P.T.T.-personeel
dat nog steeds een reële salarisachterstand
heeft, zo zegt het bestuur onaanvaardbaar
w..rden genoemd. Aangedrongen wordt op
maatregelen, die leiden tot stopzetting van de
prijsverhogingen. Het hoofdbestuur van de
bond vraagt voorts besprekingen te openen
over salarisverbetering.
- Naar Djkaarta. De heer G. J. Disse-
velt, eerste ambassadesecretaris bij de Ne
derlandse ambassade te Tokio, zal als hoofd
van de politieke afdeling van de Nederlandse
diplomatieke vertegenwoordiging te Djakar
ta worden tewerkgesteld.
ADVERTENTIE
Waarom de last van ongezonde (en vaak
lelijke) dikte nog langer met u meedragen?
BonKorets geven u in enkele weken weer
uw jeugdig slank figuur. Na de maaltijd een
dragee met een slokje water - en u verliest
ponden per week. BonKorets werken volgens
het principe van dehydratie - eenvoudig en
snel. Opgehoopt vet smelt weg, geen loomheid
en verstopping meer. Veroverende charme
straalt van u af. U voelt u weer opgewekt en
monter! Begin een nieuw leven - begin nog
vandaag met BonKorets, 3.30 per flacon,
VERMAGERINGSDRAGEES
Thans is vastgesteld, dat de uitvoeringen
van voordracht, toneel en dans in het Inter-
scholair Jeugdtoernooi 1957 respectievelijk
zullen plaats hebben op donderdag 7 maart
's avonds om half acht en woensdag 13 maart
's middags om twee uur en 's avonds om
half acht in de Haarlemse Stadsschouwburg.
De officiële opening van de tentoonstelling
van tekeningen, handenarbeid en handwer
ken in het museum „Het Huis van Looy"
heeft plaats op zaterdag 2 maart 's middags
om drie uur.
Het bestuur van de stichting „Kennemer
duin" te Haarlem, die zich ten doel stelt de
verzorging van bejaarden, speciaal van hen,
die wonen in de classis Haarlem der Gere
formeerde Kerken in Nederland en dit doel
tracht te bereiken door het oprichten en
exploiteren van rusthuizen, heeft een obli
gatielening uitgeschreven. De belangstelling
was zo groot, dat de lening overtekend is.
Zoals gemeld is, heeft het bestuud het land
goed „Kennemerduin" te Heemstede aange
kocht. waarin op het ogenblik „Unicum"
gevestigd is.
MAANDAG 11 FEBRUARI
Minerva: „Als de dauw hangt, komt er
regen", 18 jaar, 8.15 uur. Frans Hals: „Buiten
loert de dood", 14 jaar, 8 uur. Lido: „Don't
knock the rock", 14 jaar, 7 en 9.15 u. Luxor:
„Trapeze" alle leeft., 7 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Carnaval in Wien", 14 jaar, 7 en
9.15 uur. Cinema Palace: „De machinist", 14
jaar, 7 en 9.15 uur. Roxy: „Rassenhaat", 14 j.,
7 en 9.15 uur. Studio: „Het woord", 18 jaar,
7 en 9.15 uur. Stadsschouwburg: Nieuw
het gevoel, alsof hij nog eenmaal, zoals lang geleden, Nederlands Toneelgezelschap met „De vrouw
door haar zorgzame handen was toegedekt. met ket r°de haar", 8.15 uur. Frans Hals
museum: Prof. dr. H. Oldewelt spreekt voor
Volksuniversiteit over „Instinct en ge
woonte in het leven van de mens", 8 uur.
Zang en Vriendschap: Vragenavond van de
grotere wereld, 8 uur. Begijnhofkapel: Ds.
Snijders spreekt voor Interkerkelijk Evange
lisatiecomité over: „De vuurproef", 8 uur.
HOOFDSTUK IV
De vierde juni, des avonds om zeven uur, verscheen
m talloze Amerikaanse huiskamers het donkere silhouet
van dokter Malloway op het televisiescherm. De moe
ders hadden de tafel afgeruimd na het avondeten en de
kinderen profiteerden van hun „uurtje na tafel", voor
dat zij naar bed moesten. In vele gezinnen klonk de mar
kante stem van de chirurg uit New York reeds enige
minuten uit het toestel, voordat men opmerkzaam werd.
Wat was dat eigenlijk? Die dokter scheen het over kin
deren te hebben. Hij wees met zijn vinger beurtelings
op de grote foto's van vrolijk lachende kinderkopjes.
Waar had hij het eigenlijk over?
Toen zei de stem: en dan tot slot nog deze op
gewekte kiek van Robert Montgery, zes jaar oud, wo
nende in San Francisco."
(Wordt vervolgd).
DINSDAG 12 FEBRUARI
Minerva: „Gas-oil", 18 jaar, 8.15 uur. Frans
Hals: „Buiten loert de dood", 14 jaar, 2.30 en
8 uur. Lido: „Don't knock the rock", 14 jaar,
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Trapeze", alle
leeft., 2, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Carnaval
in Wien", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 u. Cinema
Palace: „De machinist", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Roxy: „Rassenhaat", 14 jaar, 2.30,
7 en 9.15 uur. Studio: „Het woord", 18 jaar,
2.15, 7 en 9.15 u. Frans Halsmuseum: Harry
Mulisch en Paul Rodenko over: „Moderne
litteratuur" voor H.K.G., 8 uur. Brinkmann:
Prof. dr. W. R. van Brakell Buys voor Soefi-
centrum over: „Mystiek", 8 uur.
