Zwitsaletten
Testmet werk van Ionesco
„Duivel in zijde", kwalijke
titel, maar goede film
DE BEURS
10KORTING
Radio Moors
van gisteren
ZATERDAG 23 MAART 1957
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
BIZAR GEVORMD TONEEL VAN
EEN VORMELOZE TIJD
VARA brengt klankbeeld
over de Velser tunnel
Chef verkeerspolitie opent
auto-expositie
HAARLEMS
MATRASSENHUIS
VERNIEUWDE STUDIO
VOOR „ALBERDINGK
THIJM"
Voor goede en
duurzame vloeren
EDELHOUT
vloeren
HAARLEM MïïïM.
A rtsen
Pastorale
Moeilijke jongens
P. W. Franse 1
Knap
Avontuur
Vergelding
Prolongaties en reprises
„Dr. J. J. Haak-stichting"
opgericht
AMSTERDAM
NEW YORK
Koersfluctuaties op de Amsterdamse beurs
van 18 tot en met 22 maart
i
Er bestaan in het spraakgebruik een
paar merkwaardige uitdrukkingen, zoals
,.om je naar te lachen" of „vreselijk leuk".
Men kan hier in beginsel het tragi
komische in herkennen, want wat smarte
lijk is voor de beklagenswaardige betrok
kenen kan voor de waarnemer op de één
of andere manier amusant zijn. Het mag
een vanouds bekende waarheid heten, dat
het tragische en het komische bijeenhoren,
elkanders keerzijden vormen, waarbij het
als het ware een kwestie van belichting is
voor welk van beide elementen de aan
dacht wordt ingeroepen. Inderdaad: de
aandacht, want aan het reageren van het
gevoel (respectievelijk dus medelijden of
vrolijkheid) gaat een beoordeling van de
situatie vooraf. Dit is allemaal, naar ik
aanneem, vrij bekend. Zowel het tragische
als het komische komen voort uit de ver
storing van een evenwichtstoestand, uit
een spanning tussen mogelijkheden en
realiteit, die in het „klassieke" toneel ten
slotte opgeheven wordt door een herstel
van verhoudingen overeenkomstig de al
gemeen aanvaarde orde. Het is de vraag
of wij deze begrippen voor het actuele
theater nog wel hanteren kunnen. Want
wij mogen dan in een gebroken wereld
leven en dit in navolging van professor
Huizinga ook weten, ons ontbreekt een
helder omlijnd perspectief en richting
gevend inzicht in wat als absolute norm
zou moeten gelden, zowel ten aanzien van
de eerste als de laatste dingen van het le
ven op aarde. Daarom schoten mij de
hierboven geciteerde uitdrukkingen te
binnen, na de hernieuwde kennismaking
met het werk van de Roemeense Parijze
naar Eugene Ionesco, waarvan de toneel
werkgroep „Test" onder regie van Kees
van Iersel twee proeven heeft laten zien
tijdens een nachtvoorstelling in „La Gaité"
(in het bioscooptheater Tuschinski) te Am
sterdam, die op de zaterdagen 23 en
30 maart, benevens 6, 13 en 20 april, tel
kens beginnend des avonds om half elf,
herhaald wordt.
Dit vraagt om enige verduidelijking. Wil
het toneel werkelijk „van deze tijd" zijn,
aldus luiden bij Ionesco theorie en prak
tijk. dan zal men moeten uitgaan van de
crisistoestand, van de onvrede van de
mens met zijn conditie. Zijn toneel toont
de mens als een erfgenaam van de waar
den van het verleden, waarvan hij is los
geslagen, zonder te beschikken over mid
delen tot beheersing van de toekomst. Zijn
stukken behelzen derhalve geen even
wichtstoestanden en de afwijkingen daar
van, maar zijn de onevenwichtigheid
zelve, dramatiseringen van de volstrekte
absurditeit. Al het menselijke is betrekke
lijk en daardoor lachwekkend. Het is te
vens tragisch, niet alleen omdat men
dodelijke wonden oploopt bij iedere po
ging tot begrip van wat zich als zinneloos
heid voordoet, maar ook omdat men in
dien men zijn bewustzijn niet in slaap sust
door de rede gedwongen wordt de be
tekenis van het „niets" te achterhalen.
Dit is een nieuw aspect van het tragi
komische. Het bepaalt de unieke waarde
van Ionesco, de dramaturg van de breuk
in het bestaan, die ons tot „belachelijk lij
den" veroordeelt. Hij is wat men noemt
een „moeilijke" schrijver, die ons spelen
derwijze de groteske kwellingen van de
intelligentie mede doet ondergaan, de
spot drijvend met onze vermogens tot het
gelijktijdig of afzonderlijk produceren van
de iach en de traan.
Men vergeve mij de algemeenheid van
deze bespreking. Het gebeurt dan ook
maar heel zelden dat men op het toneel
iets van het wezen van deze tijd voelt
schokken en vibreren. Alleen al daarom
moet men Kees van Iersel en de zijnen
dankbaar zijn voor deze introductie, waar
op ik een jaar of vijf, zes geleden reeds
heb aangedrongen. Men leide overigens
uit het voorgaande niet af, dat ik Ionesco
als een toneelvernieuwer beschouw. Hij is
eerder een noodzakelijke vernieler.
Hartgrondig rekent hij af met de over
geleverde normen, met name de naturalis
tische, omdat die niet meer kunnen be
antwoorden aan het doel: het theater te
laten zijn een spiegel van de verwilderde
menselijke natuur. Van toneelvernieuwing
zal pas sprake kunnen zijn, als er een
„nieuwe" manier van leven met heldere
bestaansvormen is gevonden. Het werk
ADVERTENTIE
Bestrijd UW PIJNEN met:
„We gaan er onderdoor
De VARA brengt vrijdagavond 29 maart
van 7.10 tot 7.30 uur een klankbeeld over
de Velser tunnel. De samensteller is Henk
van Stipriaan, die hiermee zijn eerste grote
klankbeeld brengt, sinds hij korte tijd
geleden in dienst trad. Het klankbeeld
zal zich niet in de eerste plaats bezig hou
den met de technische aspecten van de tun
nelbouw. Belangwekkend zijn immers ook
de psychologische reacties bij gebruikers
van een tunnel, aldus de Radiogids. In de
Rotterdamse tunnel gebeuren namelijk ver
houdingsgewijs aanzienlijk meer ongeluk
ken dan op de gewone weg en de oorzaak
hiervan moet. worden gezocht in een zekere
benauwdheid, die de automobilist in het
tunnelgewelf bevangt. Bij Vclsen probeert
men dit effect tegen te gaan door bijzondere
akoestische voorzieningen. Ook aan licht en
en kleur wordt de nodige aandacht besteed.
Deze en andere zaken met betrekking tot
de tunnel zullen aan de orde komen in het
klankbeeld, dat de titel, krijgt „We gaan er
onderdoor". Een historisch overzichtje over
de voorbereidingen en de totstandkoming
van het werk zal vanzelfsprekend niet ont
breken en enkele directe belanghebbenden
zullen in de uitzending van hun tunnelin
zichten getuigen: de haringman, wiens
vaste standplaats bij de pont waardeloos
wordt, de pontkapitein, die nog niet weet
wat de toekomst voor hem gaat brengen en
de burgemeester van Velsen, die zo nauw
bij de nieuwe verbinding is betrokken.
Klankbeeld
van Ionesco is ook de vormeloosheid zelve.
Gelukkig ontbreekt het hem niet en
dat versterkt ons vertrouwen in zijn ernst
aan zelfspot. Hij noemde zijn eerste
spel „anti-toneelstuk" en vervaardigde
met het thans vertoonde „Slachtoffers van
de plicht" wat hij aanduidde als een
„pseudo-drama". Hierin graaft een man
zich beurtelings op de luguberste wijze
vernederend en zich dan weer potsierlijk
verheffend in de één of andere „rol"
naar zijn verleden, genadeloos een hem
door een „dienaar van de politie" opge
dragen onderzoek voortzettend, dat geen
andere „bedoeling' heeft dan uit te maken
of een gewezen huurder zijn naam Mallot
met een d of een t schreef. Gewone, alle
daagse woorden krijgen door het schijn
baar onzinnige verband een eigenaardige
symboliek niet in de zin van beeld
spraak, maar van symbolen voor mys
terieuze krachten in een raadselachtig ge
regeerde wereld.
Eugène Ionesco
Het is uiteraard onmogelijk de „inhoud"
of zelfs maar de „gebeurtenissen" na te
vertellen. „Slachtoffers van de plicht" (tot
rekenschap, zou men aan deze titel moetén
toevoegen) is een volstrekt niet zwaartil
lende, maar even dodelijk ernstige als ko
mische poging om het onsamenhangende
een bewegelijke gestalte te geven. Men
kan geen formules verwachten bij de uit
drukking van in werking zijnde tegen
strijdigheden, waarvan de grootheden niet
gegeven zijn. Ionesco is een overgangs
figuur, schrijvend voor publiek van een
overgangstijd. Men zou hem van geniali
teit mogen betichten als het mogelijk was
in het toevallige het absolute te herken
nen. Het stuk werd voortreffelijk, door
Henk van Ulsen nu eens lieverig be
hulpzaam, dan plotseling onbarmhartig fel
als de politieman en Elly van Stekelen
burg zelfs briljant, gespeeld. Siebo Hoving
was zeer voldoende als de kinderlijke
komediant, zichzelf in de chaos verliezend.
Willy Ruys en Els Bouwman vervulden
bevi-edigend twee kleine rollen.
Vooraf werd „De les" opgevoerd, waar
over ik vroeger al eens geschreven heb,
na de aanzienlijk veel betere opvoering,
die ik in het Théatre de la I-Iuchette hier
van zag beter, omdat daarin waarlijk op
leven en dood met de als het ware ab
stracte denkvermogens werd geschermd.
Nu viel de nadruk teveel op een subjec
tieve typering, waarbij Herbert Joeks ons
de als zodanig met fijnzinnige toneel
spelersmiddelen overtuigende geestelijke
martelaar met een sadistische vernieti
gingsdrang voorzette. Sonja Brill was de
naar wens reagerende dupe van deze les in
geperverteerde logica, een lief jong
meisje dat wordt opgeofferd aan de wel
lust van de wetenschap. Ook hier is de
parodie onmiskenbaar: de machteloosheid
der geleerden, die voor alle nuanceringen
namen weten, maar de door hen ont
brekende machten niet zinrijk kunnen be
heersen, is belichaamd in een gefrustreer
de leraar, een kwelduivel in schaaps
kleren.
Beide stukken werden opgevoerd in een
arenatoneel, waarbij dus de toeschouwers
rond de speelruimte zitten. Men kan dit
verdedigen, hoewel er iets van de hekeling
van het zichzelf overleefd hebbende „inge
lijste" toneel verloren gaat, zoals bij het
aandragen van de ontelbare koppen met.
koffie van een bijzondere melange, die
thee wordt genoemd. Ik had liever gezien,
dat men zich niet aan een dubbel experi
ment had gewaagd. Ionesco is zo al
vreemd genoeg voor de aan zijn gewoon
tes gewende toeschouwer. Om de waarde
van het loneel-in-het-rond te bewijzen
heeft de litteratuur voldoende repertoire
voortgebracht. Maar ik vind, dat deze
recensie met een betuiging van dankbaar
heid moet eindigen, dankbaarheid ook om
dat men nu in tegenstelling tot de eerste
„test" verleden jaar in het Waaggebouw
te Amsterdam wel degelijk met toe
reikende vakbeheersing heeft gewerkt,
maar vooral voor de inspanning om het
toneel te brengen op de hoogte (of moet
men zeggen: de diepte) van zijn tijd. Het
vertonen van het wezenlijk lachwekkende,
zei Jean de la Bruyère reeds bijna drie
eeuwen geleden, is een sociale daad.
David Koning
De chef van de verkeerspolitie te Haar
lem. hoofdinspecteur I. B. Brauckmann,
heeft vanmorgen in café-restaurant „Dreef-
zicht" een tentoonstelling van Renault-
auto's, georganiseerd door garage „Den
Hout", met een korte toespraak geopend.
De heer Brauckmann achtte het zinvol, dat
een chef van de verkeerspolitie een auto
tentoonstelling opent, daar auto's toch het
drukke verkeer veroorzaken en het voor de
verkeerspolitie en de weggebruikers een
groot belang is, dat wagens van goede
kwaliteit op de weg verschijnen.
De tentoonstelling omvat een zestal per
sonenauto's van het nieuwste type, die in
het restaurant staan opgesteld, in een
fleurige omlijsting van sierlijk aangelegde
bloemperkjes. Buiten staan acht bestel
wagens opgesteld. Een stand van de af
deling van „Veilig Verkeer" is ingericht,
waar de bezoekers zich kunnen testen op
hun kennis van verkeersvoorschriften.
Door middel van folders maakt de afdeling
propaganda voor haar werk. De tentoon
stelling is tot en met maandag geopend.
ADVERTENTIE
VOORSEIZOEN-SCHOONMAAK
Laat reeds NU uw MATRASSEN
REPAREREN, bijvullen of
overtrekken.
Slechts korte tijd geven wij
H. DE GRAAFF
GROTE HOUTSTRAAT 103
TEL. 11485
Wanneer donderdag 28 maart wethouder
D. A. J. Geluk de verbouwde en vrijwel
geheel vernieuwde studio van de R.K.
rederijkerskamer „Alberdingk Thijm" voor
heropend zal hebben verklaard - altijd nog
op voorwaarde dat er geen kink in de kabel
komt - is een der oudste Haarlemse toneel-
èverenigingen een repetitielokaal rijk, dat
zich goed leent voor het ideaal der direct
op de praktijk gerichte oefening. Een eigen
intiem verenigingsgebouw is wel de wens
droom van de meeste beoefenaren der
toneelspeelkunst. Hoe echter dat te ver
wezenlijken? Alberdingk Thijm heeft het
klaargespeeld. De lokaliteit., waarover men
beschikte, bood ruimte, maar dat was dan
ook alles wat er van gezegd kon worden.
Zelfs de grootste optimist kon er niet veel
anders dan een toekomstige bouwval in
zien. Architect Leo van Dijk ontwierp een
heel wat praktischer en gerieflijker „home".
De uitvoering daarvan liep in de duizen
den. Met een garantie van de gemeente en
de inbreng van het eigen kapitaal heeft de
vereniging het aangedurfd de wensdroom
te doen realiseren. In de Lange Wijngaard
straat sneuvelden de muren van pand
nummer zeventien. Een heel nieuw bouwsel
kwam er voor in de plaats. Thans beschikt
de rederijkerskamer over een grote speel
ruimte compleet met ingebouwde schijn
werpers, die als de „hersenen" fungeren,
een keuken, een toilet en een tot opslag
ruimte van haar toneelattributen ingerich
te vliering, welke men bereikt via een
ingenieus ingerichte trap, alles helder in de
verf en geurend van nieuwigheid. Vooral
de speelruimte mag er zijn. De verdeling is
erop afgesteld, dat wie niet op is, terzijde
zit en de spelers niet zal storen. Daarop
is ook de verlichting afgestemd, welke ge
heel is geconcentreerd op het speelplan. In
een der muren is ruimte uitgespaard voor
het vaandel „behangen met medailles".
Over kou behoeft niemand te klagen: er
is een aangename gasverwarming. En de
sfeer? Die brengen de leden van „Thijm"
er zelf in. Over een gebrek aan gezelligheid
zullen zij minder in zitten dan over het
nog altijd te wensen overlatend getal der
donateurs.
De donateurs zullen overigens zondag 31
maart met eigen ogen in ogenschouw kun
nen nemen waar de Thi.jmleden het potje
koken dat zij bij elke voorstelling op het
vuur zetten. En zij zullen dan wel het
enthousiasme kunnen begrijpen, waarmee
in de Lange Wijngaardstraat pand nummer
zeventien door „Alberdingk Thijm" op
nieuw is betrokken.
ADVERTENTIE
L u x o r. De film „Mannen In het wit"
is gebaseerd op een overwegend litterair
gegeven. Het thema heeft drie hoofdfigu
ren, waarvan elk kapstok is voor een idee.
De knappe professor aan de medische fa
culteit is geheel opgegaan in zijn vak met
alle beroepsmisvorming van dien. De
dorpsarts, die samen met de latere pro
fessor studeerde en even veelbelovend
was, gaf zijn medisch-wetenschappelijke
ambities op om zijn vak menselijk te kun
nen uitoefenen in een simpele gemeen
schap. Tussen deze twee polen staat een
jonge arts, assistent van de professor, die
langzaam maar zeker zijn menselijkheid
verliest voor de brille van een koude we
tenschappelijke carrière, maar tijdens een
vakantiewaarneming voor de dorpsarts tot
andere inzichten komt; dit laatste natuur
lijk onder invloed van een jonge vrouwe
lijke arts, die „toevallig" zowel op de aca
demische kliniek was, als in de buurt van
het dorp is als de jonge dokter (Raymond
Pellegrin) daar waarneemt.
De film maakt de psychische ontwikke
ling van de jonge dokter niet aanvaard
baar, kan de litteraire logica van het ver
haal filmisch niet zonder onwaarschijnlijk
heden volgen. Er zijn nogal wat elementen
in de film, die voor jeugdige bezoekers
minder geschikt zijn. „Mannen in het wit"
is een Franse film en dus ondanks de vele
gebreken toch nog boeiend.
(Studio) Een verademing na alle
keiharde moord- en misdaadfilms waarop
wij de laatste tijd onthaald zijn, is deze
genoegelijke pastorale „Mijn kleine Hon
gaarse Pïroschka", het verhaal van een
eerste liefde in de puszta, waar een gras
groene Duitse student-op-vakantie een on
schuldige amourette beleeft met de even
prille dochter van een dorpsstationschef.
Deze kleine Piroschka weet ondanks' haar
zestien jaren al heel precies wat zij wil
en als haar student zich op een dag in een
naburig luxe-kuuroord in een avontuurtje
met een andere jongedame wil storten, be
sluit zij resoluut, hem achterna te reizen
en terug te halen, Er gebeurt helemaal
niets spannends of schokkends in deze
knusse, landelijke filmromance, maar men
kan er toch volop zijn plezier aan beleven.
Aan de kinderlijke avances van de ondeu
gende Piroschka tot haar geliefde Andi;
aan de rijke en kleurige folklore van het
landleven in het gelukkige, voorspoedige
Hongarije en aan een ganse reeks van
schilderachtige typeringen in de bijrollen.
Een zonnige film, volstrekt pretentieloos,
maar tintelend van levensblijheid. Het
nieuwe Eastmancolorprocédé leverde war
me, maar zeer natuurlijke kleuren en is
naar onze smaak vooral in de binnenop
namen verre superieur aan het gebruike
lijke Duitse en Belgische kleurenmateriaal.
(L i d o). De tendenz van de film „In de
sloppen van een wereldstad" is, dat liefde
het verstokte gemoed van moeilijke jon
gens kan verzachten. En moeilijke jongens
zijn er genoeg in deze film. waar kleine
straatslijpers een achterbuurt in één dei-
Amerikaanse steden onveilig maken en
tenslotte zelfs een moord beramen. De
leider is een jonge woesteling van acht
tien jaar met een bijzonder ongunstig ge
zicht, die zijn hele omgeving terroriseert,
omdat hij, zoals de filmmaker ons wil doen
geloven, nergens liefde ondervindt. Slechts
een sociaal werkster met nobele inborst
trekt zich eindelijk het lot van de ver
schoppeling aan en de film suggereert een
gelukkig(?) einde.
WANNEER MEN op de titel af zou gaan
bij het maken van de keuze welke film
men deze week wil gaan zien, beslist zou
„Duivel in zijde" niet snel in aanmerking
komen. Wie de ongelukkige vondst heeft
gedaan de Duitse film van Rolf Hanssen
zo'n benaming mee te geven, bewees er de
reclame noch de film een dienst mee. Want
achter die naam gaat geen akelig melo
drama schuil zoals men geneigd is te ver
moeden. Er steekt een behoorlijk stuk werk
in. Goed, er is zeker in het begin sprake
van een wat doorzichtig gebruik van de
filmmiddelen. De trucages worden er nogal
opzettelijk in toegepast, de originaliteit laat
prompt verstek gaan. Maar dat geldt alleen
voor het begin. Al spoedig verbaast men
zich nog steeds in de termen van de
filmestetica over de bewust gezochte
ritmiek, een ritmiek, die wel degelijk be
rust op innerlijke noodzaak, die voortvloeit
uit het gegeven en zijn behandeling zelf,
die in de gekozen volgorde der beelden,
hun duur, hun in elkaar overgaan de waar
achtige uitdx-ukking wordt van emotiona
liteit en geladenheid. En dan is het niet
moeilijk waardering op te brengen voor het
Duitse filmteam dat er in slaagde een heus
niet eenvoudig thema zo uit te werken, dat
men er in geloven wil, ongeacht de kleine
gevoeligheidjes, die ons parten spelen wan
neer er al eens veel ge-griibeld wordt.
Vooral de wijze waarop het slot wordt uit
gespeeld. dat toch alle mogelijkheden van
een anti-climax bevat duidt op een
meesterschap over de slof, over de spelers,
over het resultaat van hun verschijning
voor de camera: het meesterschap van de
regie. Er wordt in deze film voortdurend
niveau gehouden. Zwakke passages kent
ze bijna niet.
MEN ZAL ZICH misschien herinneren,
dat ik al weer lange tijd geleden schreef
over de Amerikaanse film „De klauwier".
Die film werkte het thema uit van een
jonge vrouw, die zozeer vervuld is van
haar eigen ego, dat zij probeert haar niet
al te bijster op zichzelf vertrouwende echt
genoot tot een kopie van haarzelf te maken.
Zij slaagt daarin, maar het betekent zijn
ondergang. Eenzelfde figuur treft men in
„Duivel in zijde" aan, zij het dat het deze
vrouw er meer om gaat haar man zozeer
voor zich alleen te bezitten, dat hij zijn
werk en liefhebberijen er niet meer voor
telt, ja, zelfs anderen onrechtvaardig be
handelt, wanneer haar dat zo uitkomt. Ze
slaagt er inderdaad lange tijd in de man in
haar ban te houden tot hij, door ervaring
wijs geworden, leert inzien hoe hij eraan
te gronde gaat. Dan stelt hij zijn wil tegen
over de hare. Dat heeft hysterische tegen
acties tot gevolg, die de man alleen maar
verder van de vrouw verwijderen. Wan-
Liili Palmer en Curd Jurgens in
„Duivel in zijde".
neer zij dood in hun woning wordt aan
getroffen rijst de verdenking, dat hij haar
om het leven heeft gebracht. Er komt een
politie-onderzoek. Er volgt een rechtszaak.
De afloop daarvan zal ik u niet onthullen.
Maar wat de film van meet af aan boeiend
maakt en enerverend tot het einde is de
beheerste wijze waarop de karakters wor
den gepeild. Alleen daarom al moet men
regisseur en spelers prijzen. De sensatio
nele kant van de zaak wordt nergens aan
gedikt ten koste van de persoonsbenade
ring. De rechtszitting is de logische onthul
ling der verborgen gebleven motieven,
waarvan het voorafgaande wel een ver
moeden opwekt, maar nog geen bewijs
levert. Het zichtbare bewijs levert ons de
film als het ware buiten de feitelijke zicht-
baarmaking der gebeurtenissen om. Dat is
een knap stuk werk. Knap is ook de ver
tolking van Lilli Palmer als de tot het
uiterst gaande vrouw, die niets onbeproefd
laat om haar man aan zich te binden en
hem zo van zich afsloot. De nevenintrige
van de verhouding, die hij aangaat met
zijn secretaresse, is delicaat uitgewerkt:
alle concretisering hunner genegenheid
wordt vermeden. Ook hiervoor vond men
de juiste vertolkers. In de persoon van
Curt Jurgens een voor de openbaring der
innerlijke drijfveren wel heel expres
sief exponent.
DE FILM DRAAIT in Cinema Palace te
Haarlem. Om u ervan te overtuigen dat er
in Duitsland beter werk aan de markt
komt dan wat kluchtige nonsens en dikke
dramatiek zou u „Duivel in zijde" moeten
gaan zien.
Erg overtuigend is dit thema echter niet
uitgewerkt, al heeft regisseur Donald Sie-
gel wel een beklemming in zijn film ge
legd, die aan de jeugdcriminaliteit van
Amerikaanse „nozems" en „halbstarken"
reliëf moest geven. Deze beklemming werd
mede bereikt door het verbluffend knappe
spel der (merendeels) jonge acteurs en een
juiste sfeertekening. Het gelukkige einde
doet enigszins geforceerd aan en volgt als
een anticlimax op deze harde, onbarm
hartige film.
(Cinema Palace) Over de knappe
Duitse film „Duivel in zijde" vindt men el
ders in dit nummer een uitvoerige bespre
king.
(R o x y). Het avontuur lokt! Zowel de
hoofdrolspelex-s in de film „El Paso" als de
getx-ouwe bezoekers van dit theater, die
zoals gebi-uikelijk verzeild raken in de op
windende gebeurtenissen, welke de ver
schijning begeleiden van een stel geweten
loze schurken, die het erop hebben gezet
een hele gemeenschap van hard werkende
lieden te terroriseren. Natuurlijk stuiten
zij op de tegenstand van een dapper man,
die het hoofd niet voor hen buigt. Vuist
en pistool zijn de vooimaamste argumenten
in de strijd van recht tegen onrecht.
Van maandag tot en met donderdagmid
dag de thriller „Moox-dende handen".
(F r a ns H a 1 s). Achtervolgingen, schiet
partijen en een liefdesromance zijn de
belangrijkste bestanddelen van de film
„Het geheim van de vijf graven". We ko
men terecht in het wilde westen rond 1860
en maken kennis met de ijzeren wet van
de wraak. De vijf graven betekenen even-
zovele vergeldingstochten, die de paarden
in volle galop over het doek jagen en de
gewex-en doen knallen. Wie op dit soort
zaken is ingespeeld weet wat hem wacht.
De vreedzamen blijven thuis.
(Rembrandt) Voor de vijfde week
houdt „Sissi, de jonge keizerin" audiëntie
in dit theater. Onschuldig amusement voor
wie nog een tikje romantische zin in het
leven heeft.
(Minerva) De prachtige film van het
leven onder de zeespiegel met vaak verras
sende onthullingen die „De wereld dei-
stilte" heet loont de moeite van een bezoek
aan dit theater voorzeker. Tot en met zon
dag. De film „East of Eden" volgt maandag
en dinsdag. Een mooie en vaak ontroerende
film met wijlen James Dean in de hoofd
rol.
Leerlingenvereniging van HBS-b
viert eind maart elfde lustrum
Onlangs is de „Dr. J. J. Haak-stichting"
te Haarlem opgericht. De stichting heeft
ten doel de manifestaties en culturele
uitingen van de Vereniging van leerlingen
en oud-leerlingen van de H.B.S.-b met
vijfjarige cursus aan de Zeilvest in Haar
lem te stimuleren.
Het bestuur van de stichting wordt ge
vormd door de directeur of onder-direc
teur van de h.b.s., een van de leraren, een
bestuurslid van de leerlingenvereniging,
de H.H.B.S.V.. een lid van de vereniging
van oud-leerlingen „De Garde" en een
oud-leerling, die tenminste vijftien jaar
geleden het eindexamen heeft afgelegd. De
vereniging is opgericht, omdat „de leer
lingen van tegenwoordig niet allen uit
milieus voortkomen, waar een zekei'e stijl
en graad van culturele ontwikkeling als
vanzelfsprekend gelden". De stichting zal
trachten dit gemis te compenseren.
Ter gelegenheid van het elfde lustrum
van de leerlingenvei-eniging zal vrijdag
29 maart in de Haarlemse stadsschouw
burg een toneelvoorstelling worden ge
geven. Leerlingen en oud-leerlingen zul
len Ladislaus Fodor's „Meisjeslyceum" on
der regie van de heer Henk Bakker op
voeren. Zaterdag zal het bestuur van de
leerlingenvereniging een receptie houden
in een van de zalen van café-restaurant
Brinkmann. In drie zalen zal ter gelegen
heid van het jubileum worden gedanst.
„The Diamonds", onder leiding van Cees
Smal, het kwartet van Jan van Ake en
Bé Boeyinga zullen de dansmuziek ver
zorgen.
De festiviteiten zullen tot „zeer laat in
de nacht' worden voortgezet. Een speciale
voor deze gelegenheid gevormde commis
sie van oud-leden van de H.H.B.S.V. zal
het huidige bestuur adviseren.
(ADVERTENTIE)
van ouds bekend - Tel. 14609
Officieel Philips-reparateur
KRUISSTRAAT 38 - HAARLEM
Beroepen. Ds. L. Kieboom. de voor
ganger van dia gereformeei-de gemeente te
Lisse, die enkele weken geleden een beroep
ontving van de gereformeerde gemeente te
Boskoop en daarvoor bedankte is nu beroe
pen door de gereformeerde gemeente te Hen
drik ld o Ambacht.
Simavi-collecte. Volgende week wordt
in Hillegom de jaarlijkse Simavi-ocUecte
gehouden, waarvan de opbrengst is bestemd
voor de bestrijding van kindersterfte in
Nieuw-Guinea.
Modeshow en toneel. Vanavond houden
de christelijke jonge vrouwenfederatie „De
Zonzoeksters" en de chi-istelijke jongeman-
nenvereniging „Obadja" een gecombineerde
jaarvergadei-ing in „Rehoboth" te Lisse. Het
px-ogramma vermeldt onder meer een mode
show en een toneelstuk „Paul speelt het
klaar" van H. Hoek.
Wijkavond. De heer J. van Amstel uit
Bevex-wijk zal maandag in de wijkzaal van
de Oosterkex-k te Haarlem iets vertellen over
zijn reis door Joegoslavië. Door middel van
lichtbeelden zal de heer Van Amstel zijn
lezing, die hij voor de Doopsgezinde Ge
meente, wijk IV zal houden, illustreren.
Passieavond. Donderdag 11 april zal
het Kapelkoor van de hervormde gemeente
in Heemstede in hei kader van het bijzonder
kei-kewerk in de kei-k aan het Wilhelmina-
plein te Haarlem hdar medewerking ver
lenen aan een passieavond.
De dag des Heren. De lekespelgroep
van de hervoi-mde gemeente in Heemstede
zal donderdag 18 april in het Minervatheater
te Heemstede het paasspel van M. Nijhoff
„De dag des Heren" opvoeren. De regie is
in handen van Wim Paauw.
Uitwisseling. De uitwisseling met leer
lingen van de Schillerschule in de Neder-
saksische stad Hameln heeft niet plaats met
HBS-A, zoals wij dezer dagen berichtten,
maar met HBS-B
De aandelen AKU die de laatste dagen
op een laagtex-ecord gekomen waren door
het teleurstellende dividend, trokken vrij
dagmiddag kopex-s in de markt. De koers
varieerde tussen de 190 en 190)4, hetgeen
ten opzichte van donderdag een winst van
ongeveer 4 punten betekende.
De vaste tendens voor Koninklijke Olie
bleef ook gisteren aanhouden en hoewel
in geringere mate dan donderdag, wax-en
het weer Londen en Parijs die als gang
makers fungeerden. In de morgenuren
fluctueerde de koers van deze aandelen
van f 175.90 tot f 177,10. De opening van
gistermiddag was f 176,30. Na tot f 176.60
te zijn opgelopen volgde een reactie tot
f 175.50 door verkopen van publieke zijde,
die tot afwikkeling van posities overging
in verband met het weekeinde. Hierdoor
kwam de koers ongeveer een gulden onder
pax-iteit New York. Philips en Unilever
konden de koersver'oetering van vrijdag
niet voortzetten en bleven vrijwel onver
anderd.
De cultures lagen vx-ijwel vei'laten zon
der verandering van de koersen. Van de
staatsfondsen lag de Staffellening pet.
lager, de overige leningen waren prijs
houdend. Het dividend van de Stoomvaart
maatschappij Nedexiand van 14 pet., waar
van desgewenst 4 pet. in aandelen, bracht
de vrees voor aanbod van stockdividen
den teweeg, waardoor de aandelen onge
veer 2Vi pet. lager werden genoteerd. Ook
Scheepvaartunie moest 2 punten prijs
geven. De overige scheepvaartwaax'den
waren onvei'anderd. De omzet was van
weinig betekenis.
Doordat de n.v. Fridorfabrieken sur
seance van betaling hebben aangevraagd,
is de notering voor deze aandelen voor
lopig gestaakt. Prolongatie 3SA pet. (ANP).
Een nieuw rapport over mogelijk oorza
kelijk verband tussen roken en longkanker
werd op de beurs tijdens een over het
algemeen onregelmatige en rustige slot-
markt van de week weerspiegeld in
schex-pe koersdalingen in de tabakswaar
den; de dalingen beliepen bfi American
Tobacco 2 7/8 dollar, bij Reynolds B 2 1/4
dollar en bij Philip Morris 2 dollar: deze
fondsen sloten op respectievelijk 74 3/4,
55V2 en 42 1/8 ex dividend.
Overigens concentreerde de belangstel
ling zich op individuele fondsen. Lukens
steeg met 3 3/4 tot 58 3/4 in de staalwaar-
den, Zenith met 2'/2 tot 101 in de elektro-
nische waarden en Peoples Gas met 2 tot
185 in de openbare nutsbedrijven.
American Motox-s had nog steeds een
flinke omzet, maar door winstnemingen
daalde de koei-s een fi"actie.
Het industriegemiddelde sloot 1.08 lager
op 472,94 (grotendeels door de daling van
American Tobacco), spoorwegen 0,07 lager
op 143,52 en openbare nutsbedrijven 0,15
hoger op 10.78; het algemeen gemiddelde
voor 65 aandelen liep 0.16 terug tot 167,15.
De oinzet bedroeg 1.610.000 aandelen
tegen 1.630.000 op dondex-dag.
Van de 1.098 vei-handelde fondsen sloten
er 408 hoger, 440 lager en 250 onvex-anderd:
er werden veertien nieuwe hoogtepunten
en veei-tien nieuwe laagtepunten bereikt.
(UP).
Vrijdag 22 maart 1957
Laagste Hoogste
koers koers
Alg. Kunstzijde Unie185'/» 191'/,
Van Berkel's Patent 169'/» 171
Van Gelder Zonen 191 198
Kon. Ned. Hoogovens290 296
Ned. Kabelfabriek 261'/» 270
Philips 246 250'/,
Unilever 355»/, 359'/,
Wilton-Fijenoord 219 222%
Kon. Petroleum 168,30 176,70
Holland-Amerika Lijn 166 169
Kon. Ned. Stoomboot Mij153 155'/,
Ned. Scheepvaart Unie175'/2 180'/,
Van Ommeren 279% 282
Amsterdam Rubber 75'/2 79»/,
H.V.A. 87 94
Ver. Deli Maatschappijen91 96
314% Staffellening 1947 87' 89
3% Invest, cert Nederland91% 92%»
3% Nederland 1962—64 91%» 92%»
Omzetten (nominaal):
Vorige week (def.) Aandelen 7.580.609,—
Deze week (voorl.) Aandelen 8.090.844,—
laatste
tijdvak
189%
171
198
296
270
247%
358'/»
222%
174,80
166s/»
154
178'/»
79'/»
93%
95%
87%
91'%,
91%»
koersverschil
t.o.v. 15 maart
- 3
2
5%
1
6
- 3%
- 4'/s
S«/e
4.55
- 2%
- IV»
2
2'/»
-
- IV»
- -Vu
- »/i«
Obligaties f 10.457.608,-
Obligaties f 11.451.150,-
