HET JONGENSEILAND
DE BUIT BINNEN
„Het lied van de moordenaar"
Agenda voor
Haarlem
Een rij schitterend witte tanden IVOROL!™*?"'*
Fa. B.
Van Beinum te kalm,
orkest te virtuoos
De negen Muzen
v
Kort en bondig
DONDERDAG 28 MAART 1957
5
Romantisch melodrama van Hugo Claus
door het Rotterdams Toneel
Stoll-theater in Londen
zwicht voor belasting
HOOGTEZON
H. 3. MAERTENS N.V.
Onderzoek naar de
lerarensalarissen
„Oscars" uitgereikt
Duurder couponboekjes
voor ziekenfondspremie
J
Een man naar ons
Britse hart"
Jeugd maakt een ruïne van
„Sparrendaal", dat men
wil restaureren
Interacademiale opleiding
van organisatiedeskundigen
Dr. R. L. Beukenkamp voor
IGEM naar Washington
OFFICIËLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
ONS VERVOLGVERHAAL
DOOR MARK CROSS
J
„Er wordt geknoeid met
werktijd Horeca-personeel"
Direct bij zijn benoeming, aan het begin
van het vorige seizoen, tot mededirecteur
van het Rotterdams Toneel kondigde Ton
Lutz het voornemen aan het werk van de
jonge Belgische dichter en romanschrijver
Hugo Claus bij het Nederlandse publiek te
introduceren. Met een knappe voorstelling
van „Een bruid in de morgen" heeft hij
die belofte gestand gedaan. Dit psycholo
gisch eigenaardige, overigens strikt natura
listische stuk staat nog steeds op het re
pertoire van dit gezelschap. De vooral in
Den Haag en in de Maasstad zo populaire
actrice Coba Kelling viert met de moeder
rol daarin binnenkort haar reeds aange
kondigde jubileum. Jongstleden zaterdag
heeft de bovengenoemde regisseur, weder
om zelf meespelend, een tweede daad van
vertrouwen in de ontwikkeling van een
bijzonder talent gesteld met het uitbrengen
der première van diens nieuwe avondvul
lende spel „liet lied van de moordenaar".
Het stemt tot grote voldoening dat men
aan een auteur, die zich van de Neder
landse taal bedient, kennelijk alle eer heeft
willen bewijzen. Dit bleek ook uit de veel
omvattende zorg, die er aan het door Ni-
colaas Wijnberg en Metten Koornstra ge
lithografeerde programma is besteed. Men
vindt daarin citaten uit het stuk, een paar
gedichten van Hugo Claus, een curieuze
biografie in de stijl van ons eerste lees
boekje, maar geen aanduiding van histo
rische achtergronden der handeling, waar
voor de schrijver blijkbaar geen interesse
toonde, doch waarvan de Nederlandse toe
schouwer graag iets meer zou willen weten,
al ware het slechts wat de telkens genoem
de „brigands" eigenlijk voor strijdlustige
sinjeuren waren.
Wij komen nu alleen te weten, dat het
stuk in West-Vlaanderen speelt, rond 1795,
dus tijdens de Franse overheersing. De
hoofdpersoon is een zekere Moerman, een
gewezen verzetsstrijder, die nu als particu
lier struikrover in de bossen woont een
omstandigheid, die Wijnberg gelegenheid
bood tot het ontwerpen van een suggestief
en waarlijk fascinerend belicht decor. Of
deze Moerman werkelijk geleefd heeft,
weet ik niet. Dat doet er niet toe. In de
werkelijkheid van het toneel, waar het
tenslotte om gaat, komt hij slechts tot on
wezenlijk leven. Hij geniet bij de mede
leden van zijn bende de reputatie van on
kwetsbaarheid. Hij kent de begeerte van
het vlees, want hij heeft een langdurige
verhouding met bruine Tilda, een zigeuner
achtige dochter van een gedroste priester.
Maar als ook zijn bloed gaat spreken, be
gint zijn ondergang: hij wordt hartstoch
telijk verliefd op de wufte echtgenote van
de machtige Baron van Werveke, welke
laatste een winstgevende belangengemeen
schap met de legendarische rover heeft ge
sloten. Voor het eerst laat hij zich door de
verleiding, welgeschapen belichaamd in de
hooggeboren minnares, buiten zichzelf mee
slepen. Hij verliest zichzelf in de roes en
daarmee zijn evenwicht. Als zijn jaloerse
schaduw Crabbe hem met een mes in de
arm heeft gewond, is het met zijn reputatie
van onaantastbaar heerser gedaan. Als zijn
verblijfplaats verraden is en de vijande
lijke omsingelaars naderen, doodt hij de
barones om haar niet aan een ander leven
te hoeven afstaan.
Dit melodramatische gegeven wordt in
epolyrische trant stukje bij beetje onthuld.
Onmiskenbaar blijkt dat men hier met een
schrijver te 'doen heeft, die voor velerlei
invloeden vatbaar is. Daartegen bestaat
geen enkel bezwaar, evenmin als tegen het
romantische melodrama. Maar er is helaas
een zodanige verhaspeling van dramatische
middelen ontstaan, dat men in het duister
tast naar de eigenlijke motieven. Men kan
daar wel naar gissen, doch op die manier
komt er geen ontroering tot stand. Men
wordt herhaaldelijk geboeid door vlagen
van een geweldige, soms overdadige woord
kunst, waarin oerdriftige natuurkrachten
om beurten spreken met de f linke-jongens-
stoere-knapen uit de Amerikaanse littera
tuur. Hugo Claus heeft zijn werk zelf aan
gekondigd als een „Elizabethaanse cowboy
film, vol barok gezoem en elementaire
gestes". Dat zijn bijna alle huidige mode
stromingen tezamen, of liever gezegd: door
elkaar. De toegepaste „flash-back"-tech-
niek, waarbij Moerman in een ongemakke
lijke houding in de gevangenis als zijn ver
leden recapitulerende verteller optreedt,
ontkracht het lyrische element. De afstand-
scheppende techniek van het „epische thea
ter" van Brecht is voortreffelijk geschikt
voor een spel in de vorm van een illustra
tieve kroniek, waarbij de „historificatie"
een zuivere beoordeling mogelijk maakt.
Maar men kan niet, zoals hier gebeurt, de
hoofdpersoon tegelijk in de derde en in de
eerste persoon enkelvoud laten optreden.
De toeschouwer verkeert bij „Het lied
van de moordenaar" in de moeilijke om
standigheid niet precies te weten welke rol
hij moet vervullen: die van medespeler of
van waarnemer. Moerman deze Vlaamse
Billy the Kidd blijft voor ons een verre
Oordeel van Engelse bladen
Het Concertgebouw Orkest heeft dins
dagavond het eerste concert van zijn tour
nee door Engeland in de Royal Festival
Hall in Londen gegeven. Onder leiding van
dr. Eduard van Beinum werd een uitvoe
ring gegeven van de Vierde Symfonie van
Mendelssohn, de Zesde Symfonie van
Tsjaikofsky en „Passacaglia et Cortège"
van Matthijs Vermeulen. De Daily Tele
graph noemde de uitvoering wat teleur
stellend door de prozaïsche interpretatie
van Mendelssohns Italiaanse symfonie en
een te veel aan technisch perfectie. Hoe
wel de Daily Mail enthousiaster was noem
de het blad de kracht van het ensemble
verminderd („old"). De Times zei, dat het
een genoegen was het orkest na zo lange
afwezigheid weer te kunnen begroeten en
kwalificeerde het als een in zo hoge mate
gedisciplineerd ensemble, dat men geneigd
is te spreken van een virtuozenorkest. Ook
dit blad sprak van een teleurstelling door
de kalme interpretatie van de beide sym
fonieën. De verslaggever van de News
Chronicle ondervond bij de uitvoering van
beide werken ook een teveel aan virtuosi
teit.
Over het werk van Vermeulen wordt
minder gezegd. De Daily Telegraph schrijft,
dat ieder buitenlands in Engeland optre
dend orkest eigenlijk een werk van eigen
bodem zou moeten spelen. De recensent
van de News Chronicle zegt erover: „Nooit
eerder heb ik zesentwintig variaties ge
hoord waarbij een zo verschrikkelijk ge
brek aan onderling verschil bestaat".
Pim Dikkers en Ann Hasekamp in de
door Ton Lutz geregisseerde opvoering
van „Het lied van de moordenaar" van
Hugo Claus.
vreemdeling, die ons uit alle macht zijn
innerlijk poogt te openbaren. Men houdt
zich met hem bezig zonder een gevoel van
verbondenheid. Geestelijk komt hij uit de
buurt van Camus, dacht ik: de verbeten
speler zonder morele verplichtingen, ge
lukkig met zijn grootheidswaan in de
hel van het bestaan, de eenzame avonturier
vol sombere grandeur. Hij verliest zijn ab
solute macht als hij de grenzen van het
spel te buiten gaat. Misschien is de ver
warring op het toneel symptomatisch voor
deze gemoedstoestand.
Mogelijk ook is de hierboven geschetste
indruk het gevolg van de wijze, waarop
Pim Dikkers met een zeer goede plastiek
de egocentrische figuur van Moerman voor
ons neerzette. Het is een verrassende pres
tatie van deze intelligente acteur, wiens
vocaal modulatievermogen echter niet ge
heel toereikend blijkt om de „schilderach
tige" nuances van de tekst overtuigend te
kleuren. De keuze van Ann Hasekamp
een onzer hoogste troeven op 't gebied van
de „artificial comedy" voor de rol van
de speelzieke Lise van Werveke was een
verkeerde. Het centrale conflict komt daar
door niet tot gelding. Henny Orri heeft de
ondankbare taak aan Tilda zoveel leven
te geven als in het schema past. Van de
nevenfiguren trekt vooral Steye van Bran
denberg de aandacht, met zijn absurde
zangerigheid een angstwekkende sfeer van
het mysterieuze oproepend. Ton Lutz geeft
in het merkwaardige ensemble van „out
casts" voortreffelijk de toon aan, daarin
naar wens door Jan Lemaire en John Led-
dy bijgestaan. Wie of wat de in het pro
gramma genoemde Rode Piet en Willems
zijn, heb ik niet kunnen uitmaken. De
„tegenpartij" wordt door Wim van den
Brink als de koude, diplomatieke profiteur
en Pieter Lutz als diens rentmeester, de
laatste met elegante gluiperigheid, voor
treffelijk vertegenwoordigd. Wim Grelinger
is de cipier in de gevangenis.
„Het lied van de moordenaar" is een
warrig stuk van een schrijver, die, hoe dan
ook, toch belangstelling wekt.
David Koning
LONDEN (UP) Voorbijgangers, die
vanmorgen het Stoll-theater, de op een na
grootste schouwburg in Londen, passeerden
hielden verwonderd de pas in want boven
de ingang hing een groot bord waarop met
krijtletters vermeld stond: In 1955 betaal
den wij 61.540 pond sterling aan de rege
ring en in 1956, 40.457 pond sterling. Re
sultaat: het theater is gesloten.
Het Stoll-Theater dat in 1911 door de
eerste Oscar Hammerstein werd gebouwd,
is gesloten ten gevolge van de belasting
welke door de staat over de toegangsprij
zen wordt geheven.
ADVERTENTIE
VERKOOP en VERHUUR
Nassaustraat 5 - Haarlem - 'Tel. 15220
Nieuwe Groenmarkt 2 - Haarlem - Tel. 15228
„Misere". Zaterdag 30 maart wordt op
het Provinciaal Genootschap in Den Bosch
een expositie geopend van 58 aquatinte
handdrukken van Georges Rouault, onder
de titel „Misere". De expositie duurt tot
5 mei.
Expositie. Van 30 maart tot 19 april
wordt bij kunsthandel M. L. de Boer aan
de Keizersgracht in Amsterdam een expo
sitie gehouden van schilderijen en aquarel
len van Johan Buning.
Concurrentie. Omdat hij door het gezang
van een krekel werd gehinderd, heeft de
violist Isaac Stern deze week een door hem
gegeven openluchtconcert in Miami onder
broken. Hij ging pas verder nadat men het
palmboompje, waarin de krekel zat, had
weggehaald.
Nog drie ramen. De kerkvoogdij der Ne
derlands Hervormde Gemeente in Delft
heeft van een Deltse instantie, die nog niet
genoemd wenst te worden, de toezegging
ontvangen voor de schenking van nog drie
gebrandschilderde ramen voor de Oude
Kerk. Hiermee is men ervan verzekerd,
dat in totaal acht ramen zullen worden
aangebracht in het historische kerkge
bouw, dat thans een grondige restauratie
ondergaat.
De regering is bereid een onderzoek in
te stellen naar de verhouding tussen de sa
larissen van leraren bij het voorbereidend
hoger en middelbaar onderwijs en met
deze gelijk te stellen overheidsdienaren, zo
als ingenieurs, wetenschappelijke ambte
naren en academisch gevormde bestuurs
ambtenaren. Over deze kwestie wordt nu
interdepartementaal overleg gepleegd. Ove
rigens houdt dit niet in, zo verklaart mi
nister Cals, dat de opbouw van de salaris
sen voor de genoemde groepen identiek
zou moeten zijn. In de eerste plaats name
lijk zijn de werkzaamheden op vele punten
niet vergelijkbaar en bovendien moet een
redelijke verhouding blijven bestaan met
de bezoldiging van leerkrachten in andere
onderwijssectoren.
Ingrid Bergman en Yul Brynner
aan de top
De Franse kleurenfilm „De wereld der
stilte" van Jacques Yves Cousteau heeft
woensdagavond in Hollywood een Oscar
gewonnen voor de beste documentaire van
1956. Cousteau zelf was niet aanwezig om
de onderscheiding in ontvangst te nemen.
De korte Amerikaanse documentaire film
,The true story of the civil war" viel een
soortgelijke onderscheiding ten deel. Ook
de Britse film „The bespoke overcoat" van
Mankowitz, een moderne Joodse versie
van Gogol's vertelling „De mantel" kreeg
een Oscar. Anthony Quinn kreeg voor zijn
bij rol in „Lust for Life" (de film over
Vincent van Gogh) evenals Dorothy Ma-
lone voor haar bijrol „Written on the
wind" eveneens een Oscar. Voorts kregen
onderscheidingen: „Mr. Magoo's puddle
jumper" als beste tekenfilm. „The King
and I" voor de beste geleidsweergave en
voor de beste kostuums in een kleuren
film, „The solid gold Cadillac" voor de
beste kostuums in een zwartwitfilm en
„De Tien Geboden" voor de beste film
trucs.
Yul Brynner kreeg voor zijn spel in „The
King and I" de Oscar voor de beste ac
teur, Ingrid Bergmann de Oscar voor de
beste actrice wegens haar spel in „Anas-
tasia". De beste regisseur was George Ste
vens met zijn film „Giant". Het beste film
verhaal was van Robert Rich voor „The
brave one", het beste draaiboek van Ja
mes Poe voor „In tachtig dagen de wereld
rond" (uitgeroepen tot beste film), het bes
te scenario van Lamorisse voor diens
Franse film „De rode ballon". Het beste
lied werd „Que sera, sera" uit de Hit-
chcocks „De man die teveel wist". De
Italiaanse film „La Strada" werd de beste
buitenlandse film genoemd.
Met ingang van 1 april 1957 zullen de
prijzen der couponboekjes voor zieken
fondspremie behalve van die, welke be
stemd zijn voor de werkgevers van huis
personeel worden verhoogd. Dit bete
kent geen verhoging der premie. Voor de
maandcouponboekjes bedraagt de verho
ging erica 33 pet en voor de overige boek
jes 40 pet.
De verhoging heeft tot gevolg, dat het
voorschot op de premie, die de werkgevers
aan de bedrijfsvereniging waarbij zij zijn
aangesloten verschuldigd zijn, groter wordt,
waardoor de gelden, benodigd voor de ver
plichte ziekenfondsverzekering, vlotter ter
beschikking komen.
In 1952 bij de laatste prijsverhoging
der couponboekjes bedroeg dat voor
schot 60 pet van de totale premie-op
brengst. Wegens de sindsdien opgetreden
loonstijging en de verhoging van het pre
miepercentage zou, indien de prijs der cou
ponboekjes niet werd verhoogd, het voor
schot in 1957 naar schatting nog maar
40 pet. van de totale premieopbrengst be
dragen. Door de thans ingevoerde prijsver
hoging stijgt het premievoorschot tot
56 pet. der totale opbrengst.
s?
Ja, cowboy Rick was nu wel door zijn vrienden verlost en van de boom losgemaakt,
maarhij kon het toch niet goed zetten, dat die Indianen hem te pakken hadden
genomen.
„Ik wil zien, of ik die roodhuiden niet in handen kan krijgen!", dacht hij.
En toen kreeg hij een goed idee
Onderwijl waren Bunkie en de ander uit het oog van de toesnellende cowboys ont
snapt; tussen het dichte struikgewas konden ze zich gemakkelijk verbergen. Maar
toen Bunkie langs een boom sloop, toen37-38
ADVERTENTIE
De Times over De Ruyter:
99
Het Londense dagblad „The Times" heeft
ook aandacht gewijd aan het feit dat admi
raal De Ruyter 350 jaar geleden in Vlissin-
gen het levenslicht zag.
„De Nederlanders hebben kransen gelegd
aan de voet van het standbeeld van De
Ruyter in Vlissingen, schrijft het blad „en
zij deden er goed aan de oude zeeman eer
te bewijzen, want hij was ongetwijfeld een
stoere Hollander. Tussen het bevrijden van
christenslaven en het afranselen van Alge
rijnse zeerovers door, trad hij in de Engel
se rivier de Medway op alsof ze zijn per
soonlijk eigendom was en behandelde hij
onze oorlogsbodems alsof die in de Britse
territoriale wateren op strooptocht waren.
Zo iemand is een man naar ons Britse
hart. Wij herdenken een bevelhebber die
ons versloeg met evenveel liefde als een
van onze eigen bevelhebbers, die vocht en
verloor".
Het blad vervolgt dan: „Het enige dat
men tegen De Ruyter kan inbrengen is,
dat hij zijn public relations schijnt te heb
ben verwaarloosd. Hij had er geen gevoel
voor. Vader en zoon Tromp waren hem in
dit opzicht de baas. Van vader Tromp
wordt verteld dat hij door het Kanaal voer
met een bezem in de mast, om uit te laten
komen dat hij in staat was, de zeeën
schoon te vegen. Alles wijst er op dat hij
lang niet zo goed was als De Ruyter
maar hij had dat prachtige verhaal van de
bezem om zich er door te slaan. Al jaren
lang verdringen zich tal van schoolmees
ters om de mast om de bezem er uit te
halen. Zij hebben het u-haal tot mythe
verklaard. Geen enkele schrijver van
naam, Brits of Hollands, heeft er ook maar
als een gerucht melding van gemaakt.
Het schijnt allemaal begonnen te zijn
met een anonieme en onbevoegde dagblad
schrijver, die zonder medeweten van de
redactie (tenzij hij de redactie zelf was)
verklaarde: „Wij menen, dat de heer
Tromp bij wijze van vlag een bezem voer
de". Dat was een voorbeeld van public
relations, waarvan de leiding van een mo
derne strijdmacht niet meer durft te dro
men. Of het waar is of niet, de bezem van
Tromp hangt al driehonderd jaar in de
mast. Het heeft er zelfs toe geleid, dat zijn
zoon Cornelius zo vriendelijk door de his
torici werd bejegend, dat toen zijn eskader
grondig verslagen was, dit teboek werd
gesteld als „een harde slag van het nood
lot".
Wij hebben zoveel genegenheid voor
deze Hollandse admiraals, dat het in de af
gelopen oorlog voor een Brits zee-officier
mogelijk was, aan te nemen dat hun namen
nog steeds vers in het geheugen van de
jonge officieren lagen. Toen een jeugdige
Hollandse zeeman met begeleidende ver
ontschuldigingen mededeelde, dat hij bij
vergissing in een mist op de Theems een
Engels schip tot zinken had gebracht, kreeg
hij tot antwoord: „Wat, alweer?" Zijn
naam was Tromp. Het is jammer, dat De
Ruyter, ondanks zijn stoutmoedig en be
kwaam zeemanschap niets heeft nagelaten
waardoor wij ons hem kunnen herinneren.
Met het restaureren van het historische
gebouw „Sparrendaal", het voormalig
aartsbisschoppelijk paleis te Driebergen-
Rijsenburg, zal binnenkort worden be
gonnen. Voorlopig zal volstaan worden
met de verbetering van het hoofdgebouw,
dat dan als stadhuis dienst zal gaan doen.
Hiermede is ruim zeven ton gemoeid,
waarvan naar men verwacht, ongeveer de
helft door rijks- en provinciale instanties
zal worden terugbetaald. De totale restau
ratie en het aanbouwen van twee vleugels
zal f 1.200.000 kosten.
Met het restaureren maakt men te meer
haast, omdat de jeugd ijverig poogt „Spar
rendaal", dat al geruime tijd leeg staat,
te slopen. Het plaveisel wordt opgebroken,
deuren worden geforceerd. Reeds zijn
meer dan honderd ruiten vernield. Indien
men niet zeer spoedig begint, zo heeft de
plaatselijke dienst van openbare werken
in een rapport gezegd, zal men aan het
restaureren van een ruïne moeten be
ginnen
Binnenkort kan de oprichting worden
verwacht van een stichting interacade
miale opleiding van organisatiedeskun
digen, zo heeft de minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen meegedeeld
in zijn memorie van antwoord aan de
Eerste Kamer. Dit is het resultaat van het
werk van een commissie uit de vijf in
richtingen voor economisch hoger onder
wijs in Nederland en uit de Technische
Hogeschool te Delft.
De intergouvernementele commissie voor
Europese migratie de ICEM heeft de
Nederlander dr. R. L. Beukenkamp be
noemd tot chef van haar verbindingsmissie
in Washington. De benoeming gaat op 15
april in. Dr. Beukenkamp volgt zijn land
genoot J. J. van Loon in deze functie op.
De heer Van Loon keert terug naar het
particuliere zakenleven.
Dr. Beukenkamp was laatstelijk direc
teur van de Koninklijke Gist- en Spiritus
fabrieken in Portugal. In 1945 vertegen
woordigde hij Nederland in de gecombi
neerde voedselraad te Washington. Later
was hij landbouwkundig attaché van de
Nederlandse ambassade in Washington en
van verscheidene Nederlandse diplomatie
ke vertegenwoordigingen in Latijns-Ame
rikaanse landen. (UP).
ADVERTENTIE
poolstraat 39 - Haarlem - Tel. 15232
WATERPROOF SCHUURPAPIER
A
17 „Het feit, dat juffrouw Morstone helemaal naar Con
duit Street gevolgd werd, toont duidelijk aan, dat
deze lieden niet alleen van plan zijn om, wat het dan
moge zijn, in handen te krijgen, maar ook, dat zij het
huis en de bewoonsters zeer scherp in het oog houden.
Ben je het daarmee eens?"
„Volkomen, juffrouw Daphne."
„En je zult het eveneens met me eens zijn, dat de on
derwereld niet bepaald op ons gesteld is, of, om het wat
sterker te zeggen en dan nog altijd zonder pochen: dat
zij bang van ons is. Is dat juist?"
Maynard kon zijn lachen niet bedwingen.
„Nu drukt u zich toch wel erg voorzichtig uit, juf
frouw Daphne", zei hij. „Saunders en Masterson heb
ben me allebei verzekerd, dat alleen bij het noemen van
uw naam en van de vier Raadgevers, zelfs de meest ge
harde boef het op z'n zenuwen krijgt. Ze zeggen, dat ze
precies weten wat ze van de politie te verwachten heb
ben, maar dat ze nooit kunnen bekijken, wat u en uw
mensen van plan zijn!"
„Een mooie hulde, Maynard. Bn niet helemaal ten on
rechte. Hoe dat zij, op het ogenblik, dat ze zagen, dat
juffrouw Morstone mij ging raadplegen en tenslotte
was ze meer dan een uur bij me werd hun chef ge
waarschuwd hoe de zaken stonden. Toen besloot deze
snel te handelen. Ze stuurden een vent om op de loer
te liggen voor de auto van Sheila en ofschoon de kogel
miste, geloof ik niet, dat het hun iets kon schelen. Saun
ders vertelde me, dat ze een goede plek hadden geko
zen. De weg daalt daar sterk. Had ze nu de macht over
haar stuur verloren, zoals zij verwachtten, dan zou zij
met haar wagen en al naar beneden gestort zijn en bij
het bnderzoek zou er van een ongeluk sprake zijn ge
weest. Maar kijk, hier zijn we er. Ik weet niet hoe lang
ik binnen zal blijven. Jij en Rayte moeten hier bij de wa
gen blijven, want vergeet niet, dat we met een troep
kerels te maken hebben, die tot alles in staat is."
Toen de auto voor het Witte Huis stilhield bleef ze
enige ogenblikken onbeweeglijk zitten kijken. Maynard
begreep echter, dat ze zeer diep in gedachten was.
Tenslotte zei ze:
„Die lui schijnen heel wat over het doen en laten van
dit meisje te weten, Maynard, en ik zou er wel eens ach
ter willen komen, hoe ze het doen. Zie je die heuvel
daar vóór ons, een klein beetje naar rechts en met een
bosje er bovenop? Hou die nu eens een ogenblik in het
oog en vertel me of ik droom of dat ik waak".
Ze zakte achterover in de kussens en toen ontdekte
ook Maynard iets.
„Hé, juffrouw Daphne", zei hij, „ik zag een kleine licht
straal. Kijk, daar is er weer een. Wat zou dat zijn?"
„Ik denk, dat ik het je kan vertellen", viel Daphne in
en er klonk iets van voldoening in haar stem. „Je denkt
toch ook niet, dat het iets met signalen heeft te maken,
is het wel?"
„Nee, dat niet."
„Waarom dan niet?"
„Nu, omdat het te onregelmatig is en.... te onsamen
hangend, als u begrijpt wat ik bedoel."
„Ja zeker, dat is volkomen juist. Maar wat denk je
dan dat het kan zijn?"
En toen hij aarzelde, zei ze:
„Ik heb je nu één aanwijzing gegeven, ik zal je er nog
een geven. Vertel me eens: hoe is de stand van de zon
op het ogenblik?"
„Die staat precies achter ons. En zij schijnt juist op
dat bosje daar bovenop de heuvel. Alleen zie ik niet
in
Toen hij zover gekomen was, viel zij hem met rustige
stem in de rede.
„Ik wil niet aanmatigend zijn, Maynard, en natuurlijk
kan ik het mis hebben. Maar één ding staat toch wel
vast en dat is, dat die heren bijzonder goed geïnfor
meerd zijn en volkomen op de hoogte van de gedragin
gen van de dames Morstone. Ook weet ik, dat, op het
ogenblik, dat wij kwamen aanrijden en hier voor het
hek stilhielden, die schijnsels begonnen. Kijk, daar is er
toevallig weer één. Is het nu zo vreemd te veronder
stellen, dat er vanuit dat bosje naar het huis geloerd
wordt? En aangezien dat bosje op ongeveer vierhonderd
meter hier vandaan ligt in rechte lijn tenminste, moet
er dus naar mijn mening iemand verborgen zitten, die
een veldkijker heeft. Toen wij dus kwamen aanrijden
nam hij die in de hand om te zien wie we zijn. Maar
aangezien hij een menselijk wezen is en geen machine,
kan hij die kijker niet precies recht houden en zo komt
het dat de zonnestralen, die op het bosje vallen, van tijd
tot tijd de lens raken en dan ontstaat die lichtflits, die
we zien. Wat zeg je van deze verklaring, lijkt ze je
waarschijnlijk of niet?"
„En öf, juffrouw Daphne", zei Maynard met onverhul
de bewondering. „Het is verbazingwekkend, dat u alles
zo snel waarneemt en er bovendien nog een goede ver
klaring voor weet te vinden ook! Mij was het eerlijk ge
zegd helemaal ontgaan".
„Begrijp me goed: ik kan er naast zijn. Er zijn tal van
andere mogelijkheden, maar er is heel wat ten gunste
van mijn verklaring te zeggen, vind je niet?"
„Ongetwijfeld. Wilt u, dat collega Rayte op zijn motor
er naar toe rijdt om te zien wie er zich ophoudt?"
Maar Daphne knikte beslist van nee.
„Maar Maynard, dat zou toch dom zijn. We nemen
immers aan, dat er een spion in het bos zit en we gaan
er van uit, dat hij even slim is als we denken, dat we zelf
zijn. Welnu, dan moeten we óók aannemen, dat hij Rayte
met zijn motor achter onze auto heeft zien aanrijden.
Als ik nu naar binnen ga, terwijl jij hier blijft en Rayte
op onderzoek uitgaat, ligt het toch voor de hand, dat we
ontdekt hebben, waar ze zitten en dat is nu toch wel het
laatste, wat de heren mogen vermoeden. Nee, we moe
ten een andere oplossing vinden. Luister: ik ga naar
binnen en jullie blijven allebei hier bij de auto. Het
spreekt vanzelf, dat je mag uitstappen en op een paar
meter afstand rondwandelen, zoals chauffeurs zo vaak
doen als ze moeten wachten, maar laat vooral niet blij
ken, dat je iets vermoedt en kijk dus onder geen beding
naar dat bosje. Zolang je in de wagen zit, is het onmoge
lijk om op die afstand te zien wat je doet. Maar zodra je
uitgestapt bent, is het gemakkelijk waarneembaar waar
je je belangstelling op richt".
„Het komt in orde, juffrouw Daphne".
„En je hebt je miniatuur-camera toch bij je?"
„Die draag ik altijd mee".
„Ja, dat wist ik wel. Houd deze laan in de gaten. Er
komen weinig mensen langs, gewoonlijk, en dus is het
de moeite waard een foto te nemen van iedereen, die
hier passeert. Ze zouden wel eens even nieuwsgierig
kunnen zijn als wij!"
Sheila Morstone opende zelf de tuindeur voor Daphne,
die, zoals ze al gehoopt had, die deur gesloten had gevon
den en toen driemaal op de elektrische bel gedrukt had,
gevolgd door nog drie keer.
CWordt vervolgd).
Militaire werken gefotografeerd.
kantonrechter te Den Helder, mr. J.
heeft de journalisten G. B. en C. M., beiden
uit Den Helder, aan wie het zonder toestem
ming maken van fotografische opnamen van
militaire werken op de marinehaven aldaar
was ten laste gelegd, ontslagen van rechts
vervolging met opdracht tot teruggave van
de in beslag genomen toestellen. Hij achtte
het ten laste gelegde feit wettig en overtui
gend bewezen, maar was van oordeel, dat
de op de foto's voorkomende beelden niet
redelijk konden worden aangemerkt als
militaire werken. Hij achtte het feit der
halve niet strafbaar.
Cchauffeur veroordeeld. De Maas
trichtse gemeentebuschauffeur A. H. P., die
veertien dagen geleden voor de rechtbank
te Maastricht terecht heeft gestaan omdat
hij op Nieuwjaarsdag 's middags in staat
van dronkenschap een autobus van de ge
meente had bestuurd, is door de rechtbank
dinsdag conform de eis tot een maand ge
vangenisstraf en een jaar ontzegging van de
rijbevoegdheid veroordeeld. De "verdediger
zal hoger beroep van dit vonnis aantekenen.
Noodlanding. Een passagiersvliegtuig
van de „Canadian Pacific Airways", die van
Vancouver via de Noordpool op weg was
naar Amsterdam, heeft tengevolge van mo
torstoring te Edmonton in Canada een lan
ding moeten maken. Het toestel, een DC-6
die tachtig personen kan vervoeren, had 27
passagiers en 10 bemanningsleden aan boord
(Reuter).
Congres Expogé. Het twaalfde congres
der Nederlandse Vereniging van Ex-Poli
tieke Gevangenen uit de Bezettingstijd zal
van 19 tot en met 22 juni in Utrecht worden
gehouden. Prof dr. C. D. J. Brandt zal over
de buitenlandse politiek spreken en Ernst
Tillich uit West-Berlijn over hetgeen zich
vóór en achter het IJzeren Gordijn afspeelt.
De minister van Maatschappelijk Werk, mej.
dr. M. A. M. Klompé zal het congres toe
spreken,
Zwaar vergif verloren. De politie te
Kampen deelt mede, dat door een vertegen
woordiger, reizende per bromfiets van
Kampen via Oosterwolde naar Doornspijk,
een bruin gekleurde aktentas is verloren,
waarin een literfles met vloeistof, twee bus
jes met poeder, verscheidene pakjes poeder
en een sigarenblik met losse poeders. Zowel
de vloeistof als de poeders zijn zwaar vergif.
Fles, busjes en pakjes zijn voorzien van een
doodskop en voorts van de firmanaam „Do-
ramu" te Amsterdam.
Brand te Groningen. Een uitslaande
brand heeft woensdag gewoed in de Cuba-
straat te Groningen, een oud straatje, ge
legen achter de Veer .arkt. Het vuur ontstond
omstreeks half vijf in perceel 54, bewoond
door de familie E. Jager, tijdens afwezigheid
van de bewoners, die op familiebezoek waren
buiten de stad. Het perceel brandde geheel
af en de inboedel ging verloren. De -~n-
grenzende percelen kregen vrij ernstige
brandschade aan het dakgedeelte en water
schade.
Benoeming. Tot liu van het dagelijks
bestuur van de stichting Nederlands impre
sariaat is benoemd de heer J. de Mam
Voorzitter van „St. Antonius"
Te Culemborg is de Nederlandse Katho
lieke Bond van hotel-, café- en restaurant
geëmployeerden „St. Antonius" voor een
tweedaags congres bijeen geweest. Bonds
voorzitter J. J. van der Veer, die het con
gres opende, zei dat er zijns inziens op
minderwaardige wijze met de arbeidstijd
wordt geknoeid. Als schuld voerde hij
hiervoor aan de loonstructuur in het Ho
recabedrijf. Een behoorlijk vast loon zal
plaats moeten maken voor het wisselvalli
ge van de bedieningsgelden.
Het verdere gedeelte van het congres
was voor een groot deel gewijd aan de
vakopleiding in de Horecabedrijven.
DONDERDAG 28 MAART
Minerva: J. P. Strijbos vertelt aan de hand
van zijn kleurenfilm over „Het vogeleiland
Texel", 8.15 uur. Rembrandt: „Sissi", alle
leeftijden, 7 en 9.15 uur. Cinema Palace:
„Duivel in zijde", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Het geheim van de vijf graven",
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido: „In de sloppen
van een wereldstad", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Luxor: „Mannen in 't wit", 18 j., 7 en 9.15 u.
Studio: „Strangers on a train", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Zuiderkapel: Dr. J. van der Schors
over „Gods twist me' de mens juist nu", 8 u.
VRIJDAG 29 MAART
Lido: „Battle Hymn", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Luxor: „Richard IH", 14 jaar, 2 en
7.30 uur. Rembrandt: „De kapitein van
Kopenick". alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur
Cinema Palace: „Kruispunt Bhowani", 14 j.,
2, 4.15. 7 en 9.15 uur. Roxy: „Vergelding"
14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Studio: „Leve dé
Jantjes", alle leeftijden, 2.15, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Congo-desperado's" 14 jaar,
2.30, 7 en 9.15 uur. Nassauplein 8: Mevrouw
G. M. DunnewoltHard Af Segerstad over
„De Edda" voor Theosofische Vereniging,
8 uur. Concertgebouw: Vioolconcert Men
delssohn: J :.n Louis Stuurop, 8 uur. Stads
schouwburg: Leerlingenuitvoering H.B.S.-b
met „Meisjeslyceum", 8.30 uur.
