MIJNWERKERS BESLUITEN TOT
„LANGZAAMAAN"-ACTIE
N.C.R.V. bracht geslaagd
programma „Uit en thuis"
Victor van Vriesland met zijn
herinneringen over Tachtigers
racitótcel
Op voorstel van Katholieke bond
Opening nieuwe buslijn
had vlot verloop
Antoon Krelage sr.
overleden
3
„VEREDELDE RODDEL" IN DE VLEESHAL
Het conflict tussen
tandartsen en fondsen
Minister Staf begint
overleg in Washington
&p dz
Televisie-uitzending uit Hoofddorp
Uitblijven van werkgeversreactie op voorstel tot
verbetering der arbeidsvoorwaarden de oorzaak
Mijnindustrieraad naar
Den Haag ontboden
„Vage toezeggingen
Algemene bond bijeen
Standpunt der directies
Luchtvaartonderhandeling
in Washington
Belgische liberaal Devèze
verlaat de politiek
MAANDAG 1 APRIL 1957
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
De letterkundige dr. Victor E. van Vries
land heeft zaterdagavond tijdens de eerste
van een reeks manifestaties, die deze week
ter gelegenheid van de Boekenweek in de
Haarlemse Vleeshal wordt gehouden, wat
gespeeld met herinneringen over schrij
vers uit de beweging van Tachtig, die hij
nog persoonlijk heeft gekend.
„Nog wat bleek en wankel sta ik voor
u", zo begon dr. Van Vriesland (hij was
ook op het boekenbal geweest) en misschien
is het wel daaraan te danken dat zijn voor
dracht alles behalve het karakter van een
lezing had. Hij wandelde al pratend rustig
heen en weer over het podium en het was
duidelijk, dat hij zelf het meeste genoegen
beleefde aan de „veredelde, de gesubli
meerde roddel", zoals hij het spreken over
ontmoetingen met. Kloos, Boutens, Van
Deyssel en andere Tachtigers noemde. Zijn
talrijk publiek bestond voor een groot deel
uit middelbare scholieren. Victor van
Vriesland constateerde dit met plezier,
omdat de jongeren naar zijn gevoel de
schrijvers niet meer zo als goden zien als
hij en zijn vrienden op dezelfde leeftijd.
Hij kwam via Aegidius Timmerman op
zestienjarige leeftiid met Kloös in contact.
Timmerman was zijn leraar in oude talen
op het gymnasium, die eigenlijk alleen les
gaf voor zijn tien beste leerlingen, waar
toe Van Vriesland behoorde. Deze mochten
hem zelfs tutoyeren. Van Vriesland schreef
toen al versjes. Hij liet ze aan Timmerman
lezen, deze gaf ze aan Kloos - „en zo kwa
men miin eerste onleesbare versjes in de
toen ook al onleesbaar geworden Nieuwe
Gids. Kloos vond ze aardig en ik mocht
eens bij hem op bezoek komen. Dat was
iets geweldigs. Tk was zo nerveus, dat ik
eerst twee glazen dronk. Hij was be
lachelijk gekleed, zijn gezicht was ver
weerd. hij had doordringende kleurloze
ogen en maakte met zijn leeuwepruik
een bovenmenselijke indruk op me. Dag
meneer Van Vriesland, zei hij en dat vond
ik net zo vreemd als het «feil, dat hij mij
aardbeien met slagroom aanbood, mij rus
tig zijn bibliotheek liet zien en me een
pikzwarte, speciaal voor hem gemaakte
sigaar aanbood, waarvan ik nog misselij
ker werd dan ik van opwinding al was.
Kloos leefde toen al in een legende, men
kreeg een vals beeld van wat hij was. Bou
tens zei in die tijd met betrekking tot
Jacqueline Reyneke van Stuwe, de echt
genote van Kloos: Ze heeft hem van de
drank genezen, maar ook van de muze.
Boutens was niet erg bemind. Kloos en
Van Deyssel mochten hem helemaal niet.
Hij was erg „op geld", gaf prachtig ver
zorgde boeken uit voor zijn vrienden, maar
liet hen er uitbundig voor betalen. Ik cor
respondeerde met Boutens om een van zijn
uitgaven te kunnen krijgen. Hij liet me bij
zich komen en het eerste wat hij me vroeg
was: „Waar hou je meer van, van Ver-
laine of van Baudelaire - hetgeen met mijn
bezoek helemaal niets te maken had. Later
zag ik hem regelmatig in café Parkzicht.
Daar zaten altijd oude zwijgzame heertjes
domino te spelen. Boutens maakte er een
gewoonte van daar schreeuwend verzen te
reciteren, hetgeen steeds weer pijnlijke
situaties teweegbracht, want de zwijgzame
heertjes konden er onmogelijk aan wen
nen. Boutens was in meer opzichten een
merkwaardige figuur. Slauerhoff bood
hem .eens een exemplaar aan van zijn eer
ste dichtbundel „Een eerlijk zeemansgraf".
Hij vergiste zich echter en gaf Boutens een
exemplaar met voorin een opdracht be
stemd voor zijn verloofde. Boutens sloeg
het boek open en las hardop: „Voor mijn
blonde lief". Hij zei: „dank u wel meneer".
Boutens vond het helemaal niet gek.
Via Van Eeden, over wie hij weinig sprak
omdat hij hem had leren kennen als een
weinig interessante man. kwam Van Vries
land aan Verwey, de minst tragische van
de Tachtigers. Verwey hoorde eigenlijk
niet bij hen. Hoewel hij zich door zijn be
wondering voor hun werk sterk tot hen
voelde aangetrokken, heeft hij zich van hel
begin af bij de Tachtigers niet thuis
gevoeld. Hij kwam uit een ander milieu,
was een evenwichtig man. die niet geloofde
in de kunst als compensatie voor een te
kort, maar als uitvloeisel van een teveel,
een essentiële, onmisbare versiering van
een evenwichtig leven, zoals Goethe dat
ook voelde. Verwey kwam uit een voor
aanstaande meubelmakersfamilie. Zijn
streng-calvinistische opvoeding deed hem
afkeurend staan tegenover de krampach
tigheid waarmee Kloos de kunst aan zich
zelf ontwrong en eraan ten onder ging.
Hij ging Kloos op de duur zelfs verwijten
maken, waarop hij scheldsonnetten ten
antwoord kreeg en het verwijt een moralist
te zijn. Zij bleven elkaar echter opzoeken,
hetgeen de verwijdering evenwel steeds
groter maakte.
Een heel andere figuur was Van Deyssel.
Met twee anekdotes illustreerde Van Vries
land diens karakter. Van Deyssel werd
eens, na een laat bezoek aan „De Kring"
in Amsterdam, door Germ de Jong uitge
nodigd te blijven slapen. Van Deyssel ging
wel met hem naar huis, maar zette zich
op een stoel en ging de krant lezen, tegen
zijn vriend zeggend dat hij daar wel op
de eerste trein naar Haarlem zou wachten.
Germ de Jong ging slapen. Toen hij de
„De Nederlandse maatschappij tot bevor
dering der tandheelkunde deelt mede:
„Dezerzijds wordt het betreurd, dat nog
geen uitzicht is geopend op een bevredi
gende oplossing in het meningsverschil
met de ziekenfondsen.
De tandartsen gaan voort de verzeker
den slechts op basis van rechtstreekse be
taling aan de tandarts te behandelen. De
kosten hiervoor worden in rekening ge
bracht volgens een landelijk tarief, dat
door de maatschappij is vastgesteld.
Met teleurstelling hebben de tandartsen
vernomen dat de ziekenfondsen de be
talingen van verzekerden zelfs niet ge
deeltelijk zullen restitueren. Zij vragen
zich af in hoeverre onder Nederlands
recht in deze houding kan worden vol
hard, wanneer de verzekerde aan zijn ver
plichting om premie te betalen, heeft vol
daan. Voorts wekt het bevreemding, dat de
ziekenfondsen de verzekerden in over
weging geven, zelf te beoordelen of het
inroepen van tandheelkundige hulp onder
deze omstandigheden dringend noodza
kelijk is. De beoordeling van deze vraag
ligt immers geheel in het medische vlak.
Het besluit van de maatschappij de be
staande regeling met de ziekenfondsor
ganisaties niet op dezelfde voet voort te
zetten, is na rijp beraad genomen. De
maatschappij is van mening, dat met de
laatste voorstellen aan de ziekenfondsor
ganisaties de uiterste grens van goede wil
is bereikt. Met een nog verder toegeven
aan de druk van de organisaties is uit
medisch oogpunt bezien het belang van de
verzekerden niet meer gediend."
ADVERTENTIE
volgende ochtend om tien uur wakker
werd, ,zat Van Deyssel nog in dezelfde
houding naast zijn bed, met zijn ogen op
de krant gericht. Hij keek naar de wakker
woi-dende Germ de Jong en zei heel nuch
ter, wijzend op het voeteneind: „Zijn die
tenen van u?" Germ de Jong was namelijk
nog al lang van stuk en paste in geen enkel
bed. Een andere anekdote over Van Deys
sel zegt, dat hij in een hotel in Deventer
eens aan een tafel ging zitten, die voor
„De Stem des Volks" was gereserveerd. De
kelner maakte hem daarop attent, waarop
Van Deyssel uitriep: „Ik ben de stem des
volks!". Met deze uitspraak van een Haar
lemmer kunnen we een paar fragmenten
uit de reeks herinneringen van Van Vries
land het best besluiten. De indruk is on
volledig, vooral omdat de argeloosheid,
waarmee Van Vriesland sprak, zich niet
laat navertellen.
Tijdens de pauze had nog de onthulling
plaats van het hierbij afgebeelde schilderij
dat Lidy van Cleeff maakte en waarop
Haarlemse schrijvers staan vereeuwigd;
Harriet Laurey, Godfried Bomans, Harry
Mulisch, Barend Rijdes, Harry Prenen en
Ton Neelissen. Godfried Bomans dankte
Victor van Vriesland voor zijn voordracht,
die. getuige het enthousiaste applaus, bij
zonder werd gewaardeerd.
WASHINGTON (UP). De Nederland
se minister van Oorlog en Marine ir. C.
Staf zal vandaag en dinsdag belangrijke
besprekingen houden op het Amerikaanse
ministerie van Defensie. Naar verluidt
heeft hij een memorandum opgesteld voor
het Amerikaanse departement van Defen
sie over de kwestie welke geleide projec
tielen en andere moderne wapens voor de
NAVO-landen beschikbaar zullen komen
en wanneer. Ir. Staf wenst hierop een dui
delijk antwoord om te kunnen beslissen
over de „stroomlijning" van de defensie
programma's voor Nederland.
Ook wenst hij te weten, hoe lang Neder
land nog moet bouwen op zijn jachtvlieg
tuigen voor bescherming en hoe het pro
gram van toekomstige bestellingen der
militaire luchtvaart er uit moet zien in
verband met de veronderstelling dat de
tijd zal komen dat geleide projectielen
misschien een belangrijk deel van de rol
der jachtvliegtuigen zullen overnemen.
Vanochtend zou ir. Staf overleg plegen
met onze marine-attaché in de V.S.
schout-bij-nacht G. Koudijs.
Ook zal hij confereren met drs. E. van
der Beugel, die aan het hoofd staat van de
Nederlandse delegatie in de onderhande
lingen betreffende de burgerluchtvaart.
Vanmiddag om kwart over zes zal ir.
Staf op het departement van Defensie
arriveren.
Zo komt U er niet. Wees volledig, dan
bereikt U gegarandeerd Uw doel. Ook
in de sigarenwinkel. Daar moet U niet
zomaar om „vloeitjes" vragen. Vraag
om Mascotte - als U tenminste het beste
hebben wilt. Mascotte is immers
3x beter: Mascotte rolt beter
plakt beter, brandt beter.
Verdunnen
Als er één levend persoon is die ik be
nijd, dan is dat niet de heer Onassis, noch
Elvis de Pelvis, doch heel gewoon juffrouw
Helen Germenz, die in Chicago een prijs
heeft gewonnen als recordafvalsler: in één
jaar is zij van 140 tot 95 kilo verdund.
Indien er een lieve fee op mijn weg zou
komen die mij zou vragen drie wensen te
doen, die zij in vervulling zou doen gaan,
als beloning voor het feit dat ik altijd
zo aardig ben tegen iedereen, dan zou
mijn derde wens zijn: 45 kilo afvallen net
als Helen (met de eerste twee hebt u niets
te maken, dat is iets particuliers tussen
mij en een zekere Sophia Loren).
Ik ben al vijfduizend maal begonnen af
te vallen. Ik ken de kunstjes precies: twee
sneetjes bruinbrood, het zuurste citroensap
dal er te krijgen is, zure appelen, zure sla,
geroosterd vlees, geen vet, geen suiker en
iedere dag zes uur flink lopen, niet wande
len maar lopen
Met het bruinbrood gaat het altijd uit
stekend, maar na drie dagen citroen en
appelen word ik helemaal mismoedig en
treurig van binnen, ik zie de wereld wan
hopig duister in en alle wil om schalken
streken uit te halen - het enige dat het
leven het leven waard maakt - valt uit mij
weg.
Ik ga dan sombere stukjes schrijven, de
krant krijgt duizenden bedankjes van te
leurgestelde abonné's, mijn (bruin)brood-
winning staat op het spel, en dan ga ik
maar weer moorkoppen en aardappelen
met sjuu eten, teneinde weer leuk te wor
den.
Als iemand erover oordelen kan dat
Helen uit Chicago een prijs heeft verdiend,
dan ben ik het, want 45 kilo afvallen ver
eist een kracht die gelijk staat met het op
tillen van drie volwassen olifanten en het
aanhoren van zes redevoeringen van het
Kamerlid Janssen.
Ik krijg er na tachtig citroenen en na
twaalf maal Den Haag-Noordwijk vice
versa een kilo of drie af. Maar de volgende
tachtig citroenen en het volgende dozijn
ommetjes halen er nog maar anderhalve
kilo méér af.
Kokhalsend van de geraspte appelen, ga
ik dan maar weer aan de cocosmakronen
en de penseetjes.
Telkens weer en telkens weer een neder
laag.
Ik vind Helen enorm. Voor haar is
geen prijs groot genoeg.
Elias
Tijdens de pauze in de voordracht, die
dr. Victor E. van Vriesland zaterdag
avond in de Vleeshal hield, had de
onthulling plaats van dit schilderij van
Lidy van Cleeff, waarop van links
naar rechts staan afgebeeld: Harry
Mulisch, Godfried Bomans, Harry Pre
nen, Barend Rijdes, Ton Neelissen en
Harriet Laurey.
Zwanenburgers verheugd,
Ilalfzceg nog trouw aan tram
„Als de eerste dag van de busdienst
Amsterdam-Haarlem-Zandvoort in sep
tember net zo vlot verloopt als vandaag de
opening van de busdienst Zwanenburg-
Halfweg-Amsterdam, ben ik in de zevende
hemel", vertelde de directeur van de N.Z.H.
de heer J. J. Jurrissen, ons vanmorgen naar
aanleiding van zyn eerste indrukken over
de voorbereidende faze van de vervanging
van de tramlyn Amsterdam-Zandvoort.
Er was voor de opening van de nieuwe
buslijn vooral in Zwanenburg nogal wat
belangstelling. Zo was er de groepscom
mandant van de Rijkspolitie te Halfweg,
een vertegenwoordiger van de Rijkshoofd
inspecteur van het verkeer te Amsterdam
en de oud-gemeentesecretaris van Haar-
lemmerliede, de heer Hokwerda. De bur
gemeester van Haarlemmerliede, drs. J. J.
M. Visser, was er ook, maar bleef zorg
vuldig aan de Halfwegse kant. Verder was
er een vertegenwoordiger van de Dorps
gemeenschap in Zwanenburg en namens de
directie van de meubelfabriek „De Cirkel",
die het haltepaaltje aan de IJtochtkade
had versierd met tulpen en narcissen, deel
de de personeelschef sigaretten uit aan de
chauffeurs. Van de kant van de Zwanen
burgers werd voor de nieuwe verbinding
met Amsterdam zoveel belangstelling ge
toond, dat om acht uur een volgbus moest
worden ingelegd. De Halfweggers bleken
voor een deel nog de tram te prefereren,
ondanks het feit, dat er twee speciaal voor
hen bestemde forensendiensten zijn verval
len en de trams uit ten hoogste drie rij
tuigen kunnen bestaan.
De NCRV had voor de verzorging van
een belangrijk deel van de televisie-uit
zending van zaterdagavond de medewer
king ingeroepen van de bewoners van
Haarlemmermeer en de Beurshal te
Hoofddorp als studio uitgekozen, waartoe
het gebouw de laatste dagen uitstekend
was ingericht. Wij nemen aan, dat het in
orde maken van de lange zaal veel zorgen
heeft gekost. Men is er goed in geslaagd,
maar voor het volgen van de voorstelling
was de hal minder geschikt en een belang
rijk deel van het in grote getale opge
komen publiek heeft niet alles kunnen
gade slaan, hetgeen de Nederlandse kijkers
wel in hun huiskamers hebben gezien.
Een groot deel van het programma werd
op dezelfde hoogte afgewerkt als de be
zoekers zaten. Er was wel een toneel ge
bouwd, waarop enkele nummers afge
werkt werden.
Het doel was echter de televisie-kijkers
een programma aan te bieden en de be
zoekers van de Beurshal hebben daarvan
de bedrijvigheid, die er aan een uitzending
verbonden is kunnen beleven. De voor
stelling was goed voorbereid en had een
vlot verloop. Zij droeg een internationaal
karakter door medewerking van het
Hohner Symphonie-orkest, dat op het
ogenblik een toernee door ons land maakt,
het Cromonica-trio, de vier Franse zan
gers „Les quatre Jeudus", die al eerder
met succes voor de Nederlandse televisie
zijn opgetreden en het variété-duo ,The
Bramsons", dat op bijzonder vaardige
wijze liet zien wat er met hoepels te be
reiken is.
Voor afwisseling zorgde het meisjes
koor „Sweet Sixteen", dat door Lex Kar-
semeijer geleid en door het kwartet Jo Bos
begeleid werd. Het bracht diverse liedies
ten gehore, waarvan „Sweet seventeen".
„Het oude spinnewiel" en „Billy" bijzon
der insloegen.
De gebruikelijke wedstrijd „Uit en
thuis" in het ontspanningsprogramma van
de NCRV, onder leiding van Goos Kamp
huis, tussen een familie uit Naarden (uit)
en de heer J. H. van den Berg, hoofd van
de christelijke lagere school te Hoofddorp,
bracht voor beide partijen een verrassing,
evenals voor de kijkei's. In de woning van
de heer Van den Berg aan de Raadhuis
straat verschenen vier dames, van wie
twee jeugdvriendinnen van de heer des
huizes waren en die hij in een groot aantal
jaren niet had gezien. De heer G. van
Messel een bekend piloot van de KLM,
die als gezagvoerder van de Naardense
familie optrad, zag zich geconfronteerd
met medewerkenden aan zijn opleiding tot
vlieger op Soesterberg, omstreeks 1928. Bij
de groep vrienden van bijna dertig jaren
geleden waren de heren W. van Veenen-
daal en G. A. Koppen, die bekendheid tn
vliegerskringen genieten. De heer Koppen
is bijzonder populair geworden door zijn
reis met de Postduif en voor het geval de
heer Van Messel zijn vroegere luitenant
niet zou herkennen was een levende post
duif meegenomen. Herinneringen van
Soesterberg werden opgehaald.
Leden van accordeongezelschappen uit
Aalsmeer hadden hun instrumenten mee
naar Hoofddorp genomen en lieten zich
tot besluit van het programma horen.
Haarlemse amateur-toneelspelers werkten
mee aan het slagen van de wedstrijd „Uit
en thuis".
In de Beurshal heeft de produktieleider,
de heer KI. Rol, een slotwoord tot de be
zoekers gesproken. Haarlem zal op zater
dag 22 mni aan de beurt komen; een uit
zending uit het Concertgebouw is in voor
bereiding.
De Nederlandse Katholieke Mijnwerkersbond heeft met ingang van
gisteren zijn meer dan 32.000 leden opdracht gegeven zowel onder- als
bovengronds een langzaam-aan-actie te beginnen in het Limburgse mijn-
bekken. Als motto daarbij geldt: „de prestatie in overeenstemming bren
gen met het loon". Tijdens een buitengewone besturenconferentie, die
zondag in Kerkrade werd gehouden en waaraan 1200 afdelingsbestuurders
deelnamen, heeft bondsvoorzitter Frans Dohmen verklaard: „Wij gaan
minder kolen sturen om de werkgevers te dwingen een standpunt te be
palen tegenover de voorstellen, welke wij in januari en februari bij de
Mijnindustrieraad hebben ingediend om te komen tot de verbetering van
de secundaire arbeidsvoorwaarden. Wij zullen niet eerder met onze actie
ophouden, dan wanneer wij van de werkgevers tenminste een standpunt
voor of tegen vertolkt hebben gekregen in de Mijnindustrieraad".
In de loop van de vorige week had de
Katholieke Mijnwerkersbond de gezamen
lijke mijndirecties nog eens schriftelijk ver
zocht om een dergelijk antwoord in de
spoedeisende vergadering van de Mijnin
dustrieraad, die zaterdag te Heerlen heeft
plaatsgevonden. Maar ook toen is een ant
woord uitgebleven. Wel is in deze vergade
ring meegedeeld, dat de ministers Zijlstra
en Suurhoff de Mijnindustrieraad voor een
onderhoud over de aanstaande werktijds
verkorting naar Den Haag hebben ontbo
den op morgen, dinsdag. Op de besturen
conferentie in Kerkrade werd aangenomen,
dat de werkgevers op dit onderhoud willen
wachten vóór zij hun standpunt ten aan
zien van de voorstellen bepalen, in de hoop
dat deze ook in Den Haag ter sprake ko
men. Het bondsbestuur van de Katholieke
Mijnwerkersbond heeft intussen laten we
ten, dat zijn leden, die in de Mijnindustrie
raad zitting hebben, wel aan de bespreking
met de ministers zullen deelnemen, maar
dat zij alleen opdracht hebben om te pra
ten over de werktijdverkorting. Wanneer
de voorstellen over de secundaire arbeids
voorwaarden aan de orde komen, moeten
zij „hoed en jas nemen en vertrekken".
„Over onze voorstellen zullen wij alleen
in de Mijnindustrieraad praten. Worden we
het daar niet eens, dan kunnen wij altijd
nog naar de minister gaan", is het stand
punt van het bondsbestuur.
De bond heeft verbetering van de secun
daire arbeidsvoorwaarden bepleit om te ko
men tot het herstel van de prioriteit van de
mijnarbeid op sociaal gebied, teneinde daar
door om de mijnen weer zoveel „wervings
kracht" te geven, dat zij meer mijnwerkers
zullen aantrekken en meer kolen zullen
kunnen worden gedolven. Van werkgevers
zijde zijn wel enige vage toezeggingen ge
daan, doch men wenste met de regering al
leen maar wat te doen voor de ondergron-
ders en niet voor de bovengronders, die
ook buiten de aanstaande werktijdverkor
ting vallen. De voorstellen van de bond
hebben zowel op de onder- als op de bo
vengronders betrekking.
De langzaam-aan-actie van de bond
wordt gesteund door de Katholieke Vereni
ging van Mijnbeambten. Beide organisaties
hebben tezamen zesmaal zo veel leden als
de andere kleine vakbonden bij elkaar. De
grootste van deze laatste categorie, de vier
duizend leden tellende Algemene Bond van
werkers in het mijnbedrijf, de Katholieke
Mijnwerkersbond heeft aangeboden geza
menlijk een protest-staking te beginnen
Dit heeft het bondsbestuur van de katho
lieke echter afgewezen. „Wij vinden een
staking ouderwets, en hopen er met lang
zamer werken te komen. Gelukt dit niet.
dan zullen we harder toeslaan", aldus het
bondsbestuur van de katholieke mijnwer
kersbond.
In Sittard is voorts ook de Algemene
Bond van werkers in het mijnbedrijf bij
eengeweest. De voorzitter, de heer Hamers,
gaf een overzicht van de grieven der arbei
ders bij de huidige stand van zaken. De
vergadering sprak zich uit voor de verwe
zenlijking van de bondsvoorslellen, name
lijk: een aanwezigheidspremie voor alle bo
ven- en ondergrondse arbeiders; een dienst-
tijdtoeslagverbetering; een vakantietoeslag
van vier percent van het jaarloon en ver
korting van de werktijd zonder loonderving
ook voor bovengronders.
Bepleit werd, dat de bonden een lijn zou
den trekken en tot gezamenlijke actie zou
den overgaan, waar de bond zich ten volle
achter zou plaatsen.
De mijndirecties hebben zondagavond
verklaard: Van de voorstellen met betrek
king tot de loon- en secundaire arbeids
voorwaarden van het mijnpersoneel, inge
diend door verschillende vakorganisaties,
heeft de Mijnindustrieraad in haar ver
gadering van 18 februari kennis genomen.
Het secretariaat van de Mijnindustrieraad
is toen opdracht gegeven, een onderzoek
in te stellen naar de lonen en secundaire
arbeidsvoorwaarden van het bovengronds
mijnpersoneel, zulks in vergelijking met
de voorwaarden, welke gelden voor verge
lijkbare arbeid in andere industrieën, zo
wel in Limburg als in de rest van het land.
Uit dit onderzoek zal blijken, of de ge
stelde eisen redelijk zijn. De werkgevers
hebben hun volle medewerking toegezegd,
opdat dit ondrzoek op snelle en objec
tieve wijze zal kunnen verlopen. In de
Mijnindustrieraadvergadering van zater
dag hebben de werkgevers, met nadruk
verklaard, dat naar aanleiding van de uit
komsten van dit onderzoek door hen mede
werking zal worden verleend aan verbete
ring van lonen en secundaire arbeidsvoor
waarden, indien deze niet minstens gelijk
waardig zouden zijn aan de voorwaarden
voor werkers die vergelijkbare arbeid ver
richten in andere industrieën. De werk
gevers zijn van mening, dat zij geen be
sluiten kunnen nemen, vooruitlopend op
de resultaten van dit onderzoek.
Delegatie 'woensdag huistoe
WASHINGTON (UP) In diplomatieke
kringen te Washington verluidt dat staats
secretaris drs Van der Beugel, leider der
Nederlandse delegatie bij de luchtvaart
onderhandelingen met de V.S., nog steeds
van plan is woensdag naar Nederland terug
te keren.
Men verwacht dat de plenaire zitting van
heden zal uitwijzen of er enige wijziging
is gekomen in het Amerikaanse standpunt,
die zou kunnen leiden tot een overeen
komst.
In luchtvaartkringen te Washington be
staat de indruk dat de Nederlandse rege
ring thans tevreden zou kunnen zijn met
niets anders dan de doortrekking van de
KLM-route AmsterdamMontreal tot Los
Angeles.
Het lijkt echter onwaarschijnlijk dat de
Nederlandse delegatie slechts met deze
enige concessie genoegen zal nemen.
Senator Monroney, voorzitter van de
subcommissie voor de luchtvaart, van de
senaatscommissie voor de buitenlandse
handel, heeft in een onderhoud met „The
American Aviation Daily" verklaard dat
de Amerikaanse vliegtuigindustrie „enorm
profijt" heeft gehad van de opdrachten der
KLM.
Verslag aan Eisenhower
AFP deelt voorts mede dat de Ameri
kaanse minister van Buitenlandse Zaken,
Dulles aan Eisenhower spoedig verslag uit
brengen zal over d^ Nederlands-Ameri
kaanse luchtvaart-onderhandelingen. De
president kan echter in de doodgelopen
onderhandelingen geen beslissend woord
spreken.
ADVERTENTIE
SPROETEN
komen vroeg in t voorjaar
Koop tijdig SPRUTOL
(Van onze correspondent in Brussel)
In Belgische liberale kringen is met spijl
vernomen, dat de Belgische minister van
Staat Albert Devèze de politiek vaarwel
zal zeggen. De liberale staatsman is jaren
lang een van de centrale figuren van de
Belgische binnenlandse politiek geweest.
Voor de eerste wereldoorlog was hij een
der vooraanstaande linkse voorvechters
van de vernieuwde liberale partij. Voorna
melijk als minister van Defensie trad hij,
na de eerste wereldoorlog op de voorgrond.
Zaterdag is in zijn woning in Amsterdam
op tweeënzeventigjarige leeftijd overleden
de bekende Antoon Krelage sr.
de vader van de als koordirigent aan de
Nederlandse Radio Unie verbonden Antoon
Krelage jr. Krelage maakte zich vooral
verdienstelijk voor arbeiderszangverenigin
gen. Hij was voorzitter van de Federatie
van Nederlandse Zangverbonden en trad
tevens geruime tijd op als voorzitter van
de afdeling Amsterdam van de „Stem des
Volks". Zondagavond heeft Rutger Schoute
de overleden voor de radio her
dacht.
