Eerste Kamer vraagt spoedige
beslissing over tunnelbouw
beroemde
geneesmiddelen
in 1 tablet
doen wonderen!
Chefarine „4
Van dag tot
dagj
Bitter geld
Brahms-programma
van het N.Ph.O.
„Minister Algera overlegt en
studeert te lang"
€)p de
raatótoel
Heringa Wuthrich
Minister laat nagaan waar
door er zoveel gevangenen
ontsnappen
Cuxhaven thans NAVO-
marinebasis
BLIKSEMAFLEIDERS
Aanvaring op mistige
Noordzee tussen
Zwitser en Noor
Solist in Vioolconcert
was Pierre Doukan
Hoge Raad verwerpt
beroep van paragnost
Kerkelijk Nieuws
«ik
Mijnenveger „Woerden" op
24 april in dienst
Zijn vader van het leven
beroofd
WOENSDAG 3 APRIL 1957
De uitslag van loterijen is altijd een
interessante gebeurtenis, niet alleen voor
degenen die loten in hun bezit hebben en
dus in spanning hebben gewacht op een
liefkozing van mevrouw Fortuin, maar
ook voor de neutrale toeschouwer. Want
hij staat telkens weer verbaasd over de
enorme bedragen, die door een goed-ge-
organiseerde loterij bijeen kunnen worden
gebracht uit tamelijk geringe prijzen per
lot
Zo bieden de nog steeds in zwang zijnde,
diverse poolloterijen wekelijks verbazing
wekkende geldsbedragen aan de geluk
kigen, terwijl toch een aanzienlijk deel
van de opbrengst reeds voor een ander
goed of minder goed doel tevoren is af
geroomd.
De „Appèl"-loterij, waarvan de op
brengst geheel ten goede komt aan de
„Bond van Militaire Oorlogsslachtoffers",
heeft gewerkt met ruim anderhalf miljoen
loten, die grif verkocht zijn. Er zouden nog
veel meer loten verkocht hebben kunnen
worden, als ze voorradig waren geweest.
De netto opbrengst van deze actie be
draagt een miljoen honderdduizend gul
den. Dat betekent dus, dat ongeveer vijf
honderdduizend gulden aan prijzen en or
ganisatiekosten zijn gespendeerd. Daar
voor zijn een aantal Nederlanders geluk
kig gemaakt met een huis, een auto of een
ander prettig cadeau.
Het is een benauwend verschijnsel, dat
de gokzucht In zó hevige mate hoogtij
viert, al kan men zich troosten met de
gedachte dat een massa van het bij een-
gespeculeerde geld voor goede doeleinden
is bestemd. Helemaal gelukkig kan men
echter ook dan nog niet met deze gang
van zaken zijn. Want de gift voor het goe
de doel verliest haar persoonlijke waarde,
wanneer zij gegeven wordt met de con
centratie der gedachten op de mogelijk
heid van een sprookjesachtige winstkans.
Daarom heeft deze manier van finan
cieren een bittere bijsmaak.
Er worden momenteel kindertehuizen,
vakantiekolonies, kerken, klinieken, reva
lidatiecentra en wat al niet gebouwd met
geld dat door de voorspiegeling met
enorme geluksmogelijkheden wordt weg
gelokt uit de huishoudbeurzen. De be
dragen zijn klein, maar zij maken tezamen
in vele gezinnen misschien toch wei een
aanzienlijk deel van het voor niet-urgente
uitgaven bestemde budget uit. En dan
blijft er weinig of niets meer over voor
een spontane, uit bewogenheid afgestane
gift aan een charitatief doel, dat niet
met een loterij op de proppen komt.
Talrijke charitatieve instellingen doen
dat principieel niet, maar zij lijden er
grote 'schade door.
En de grootste schade lijdt ongetwijfeld
de offerzin, 4ie verstikt wordt door de
aangewakkerde, gecultiveerde en geëx
ploiteerde zucht naar bezit die toch al
tijd moreel nog lijnrecht staat tegenover
de werkelijke liefdadigheid.
Haarlem
De minister van Justitie heeft een
nauwkeurig onderzoek gelast naar de oor
zaak van de recente ontsnappingen uit
gevangenissen en Huizen van Bewaring.
Zodra de resultaten van dat onderzoek be
kend zijn, zal de minister beslissen of er al
dan niet aanleiding bestaat de algemene
voorschriften betreffende het regime in
de straf gestichten te wijzigen.
De chef van de Westduitse vlootstrijd-
krachten, vice-admiraal Ruge, heeft
maandag in Cuxhaven de eerste bijdrage
twee flottieljes mijnenvegers van de
Westduitse marine aan de NAVO over
gedragen aan de Nederlandse bevelhebber
van de NAVO-vlootstrijdkrachten in Cen-
traal-Europa, vice-admiraal H. Bos.
Vice-admiraal H. Bos droeg daarop aan
de Duitse kapitein-ter-zee Zenker het
NAVO-bevel over de Duitse Bocht van de
Nederlandse tot de Deense grens, op.
In Bremerhaven heeft de Amerikaanse
marine maandag de inrichtingen der vroe
gere Duitse vloot aan de nieuwe West
duitse zeestrijdkrachten overgedragen. Het
Britse vlootsteunpunt „Royal Albert" in
Cuxhaven is nu ook onder het bevel van
kapitein-ter-zee Zenken.
Vanmorgen omstreeks halfacht zijn in
de mist op de Noordzee, ongeveer acht mijl
uit de kust voor de monding van de
Nieuwe Waterweg, het Zwitserse motor
schip „Silva Plana" en het Noorse stoom
schip „K. C. Roegenaes" met elkaar in
aanvaring gekomen. De aanvaring was niet
ernstig en er zijn geen slachtoffers. Naar
de „Roegenaes" seinde, heeft dit schip een
gat boven de waterlijn in de zij. Bovendien
is het stuurmechanisme beschadigd, maar
het schip schijnt nog manoeuvreerbaar
te zijn. Er is radiografisch contact tussen
de sleepboot „Maas" uit Maassluis en de
„Roegenaes".
a
De serie dinsdagavondconcerten van het
Noordhollands Philharmonisch Orkest werd
dinsdagavond in de Haarlemse Concert
zaal besloten met een Brahms-programma,
uit de Vierde Symfonie en het Vioolconcert
bestaande. Dirigent was Henri Arends en
solist de Franse vioolvirtuoos Pierre Dou
kan, die reeds twee keer tot de prijswin
naars van het geduchte Brusselse viool
concours „Koningin Elisabeth" behoorde.
Ook zonder de inlichting dat het Pierre
Doukan bij herhaling gelukt was aan de
laatste ronde van deze internationale
krachtmeting te mogen deelnemen, had het
ons al gauw duidelijk kunnen worden, dat
we hier te doen hadden met een violist van
formaat, een sterke persoonlijkheid boven
dien, die het „geharnaste" concert van
Brahms met open vizier tegemoet trad,
bewust van zijn kracht tot overwinnen en
die overwinning te maken tot een apo
theose van scheppende en herscheppende
kunst. Een volumineuze toon en een felle
ritmische stuwing kenmerkten dan ook in
hoofdzaak de zeer beheerste, virtuoze ver
tolking, waarbij overigens de lyrische pas
sages van een nobele reserve getuigden. In
dirigent Henri Arends vond Pierre Doukan
een voortreffelijke tegenspeler, die de be
langrijke orkestpartij temperamentrijk wist
te doen klinken en de expressie gezond
hieid, zodat het concert van Brahms glo
rieus uit deze samenwerking opklonk. En
zo kreeg men de overtuiging een meester
werk gehoord te hebben.
De Vierde Symfonie was aan deze sterke
interpretatie voorafgegaan. Henri Arends
pakte deze schijnbaar weerbarstige, maar
in wezen zeer geconcentreerd gevoelige
symfonie zeer krachtig aan. Dit ging wel
enigszins ten koste van de kleurgeving, die
een belangrijk deel van haar lyrisch ele
ment vertegenwoordigt. Zuks betekende de
keerzijde van een overigens spannende
vertolking, die zeer duidelijk bewees hoe
Arends het orkest stevig in zijn greep
heeft, want het reageert correct op zijn
felle impulsen.
En hiermee begint het seizoen op zijn
eind te lopen. Nog één concert van Serie V
en dan zijn we weer aan de voorjaars
cyclus. aan werk van Beethoven gewijd.
Deze drie avonden zullen eveneens door
Henri Arends gedirigeerd worden.
Jos. de Klerk
in cellofaan
verpakt.
IN DE EERSTE KAMER is gisteren van verschillende kanten aangedrongen op
een spoedige principiële beslissing over de tunnels voor Amsterdam. Daarmede
doorkruist men niet de bestedingsbeperking, want de uitvoering van de werken
komt pas later. In het algemeen werd minister Algera verweten, dat hij te lang
overlegt en te lang studeert inplaats van beslissingen te nemen. De verkeerst'unnel
onder de Maas te Rotterdam raakt verzadigd. Dat is de achilleshiel van dit brand
punt van Nederlands welvaart, zei gisteren de heer Lichtenauer (C.H.U.) in de
Eerste Kamer bij de behandeling van de begroting van Verkeer en Waterstaat. Daar
om drong hij aan op een reeks van tunnels onder de Nieuwe Maas.
Eveneens drong hij er bij minister Algera
op aan een open oog te hebben voor een
nieuwe zeehaven op de Maasvlakte ten
zuiden van Hoek van Holland, als het ware
uitgebouwd in zee, als het middel om de
supertankers van 100.000 ton, die reeds op
stapel staan, te kunnen ontvangen. De heer
Lichtenauer merkte op dat de beschou
wingen hierover van regeringszijde mat
klinken, heel anders dan in de tijd van
Thorbecke, toen de Nieuwe Waterweg
moest worden gegraven. Met ruime blik
moet men in de toekomst zien en daarbij
bedenken, dat de Rotterdamse haven zich
na de oorlog zo onvoorstelbaar krachtig
heeft ontwikkeld, dat in dit opzicht niets
meer onvoorstelbaar is.
Ook de heer Willemse (P.v.d.A.)
vroeg het onderzoek te bespoedigen naai
de mogelijkheden om supertankers en diep
liggende ertstankers te ontvangen. De Rot
terdamse waterweg en het Noordzeekanaal
hebben daarvoor thans onvoldoende diepte.
Dat in het kader van de bestedings
beperking 500.000 gulden wordt bezuinigd
op de voorbereiding van de indijking van
de Lauwerszee betreurde de heer D e V o s
van S t e e nw ij k (V.V.D.). Hij betreurde
het eveneens dat op de spoorlijn „Zwolle—
Apeldoorn niet de populaire „Blauwe
Engel" komt te rijden. Waarom stoppen de
exprestreinen ZwolleGroningen toch niet
in Meppel, vroeg hij.
Scheveningse haven
Evenals de heren Geuze (C.H.U.),
M a t s e r (K.V.P.) en Diepenhorst
(A.R.) wilde de heer De Vos van Steenwijk
weten wat de minister van plan is met de
Scheveningse vissershaven. De verbete
ring, waarop men reeds heeft gerekend,
mag niet worden uitgesteld als gevolg van
de bestedingsbeperking. Met de heren'D e
G o u (K.V.P.) en Roebroek (K.V.P.) be
pleitte hij een spoedige uitvoering van de
waterstaatswerken in West-Brabant nu de
kwestie van het Moerdijkkanaal daarvoor
geen belemmering meer is.
Over de door minister Algera voorge
nomen invoering van een maximumsnel
heid in de bebouwde kom zei de heer De
Vos van Steenwijk: Laat het spoedig ge
beuren. Ook de heren Diepenhorst
(A.R.) en Matser (K.V.P.) bepleitten maat
regelen in het belang van de verkeers
veiligheid.
Over de vrije Rijn en de vrije Maas,
welke laatste zeer belangrijk kan worden
na de opheffing van de stop van Ter-
naayen, spraken de heren Lichtenauer, Die
penhorst, De Grooth (V.V.D.) en Willemse
(P.v.d.A.) Hierbij kwam ook de invloed
van de Euromarkt op het vervoer ter
sprake, waarover men niet gerust was.
Vandaag zal minister Algera op de di
verse beschouwingen antwoorden.
De Hoge Raad heeft het beroep in cas
satie van de Amsterdamse paragnost H.
tegen veroordelingen tot viermaal 250
gulden boete of vier keer twee weken
hechtenis, wegens het onbevoegd uitoefe
nen van de geneeskunst, verworpen.
De procureur-generaal had eveneens tot
verwerping van het beroep geconcludeerd.
Ned. Herv. Kerk
Aangenomen naar Castricum J. Papi-
neau Salm te Colmschate. Benoemd tot
geestelijk verzorger van Hoenderlo A. W.
Lenderik te Gieterveen. Beroepbaarstel
ling: de heer W- S. Duvekot, 's-Heerhen-
drikskinderendijk 92, Goes, stelt zich be
roepbaar.
Geref. Kerken
Beroepen te Heinkenszand J. Vlaar-
dingerbroek, kand. te Loosduinen.
Geref. Kerken onderh. art. 31 K.O.
Aangenomen naar Nijkerk o. d. Veluwe
J. van Dijk te Waardhuizen.
Chr. Geref. Kerken
Tweetal te Zaandam G. J. Buys te Pa-
pendrecht en C. Noordegraaf te 's-Graven-
deel. Beroepen te Opperdoes J. P. Geels
te Haarlem-Centr.
Geref. Gemeenten
Bedankt voor Middelburg W. Hage te
Nunspeet.
Jltf"11
nm
De heren en dames van de
Turismo in Verona mogen
Shakespeare nog altijd dank
baar zijn. Ik wil zonder voor
behoud toegeven, dat deze
Noord-Italiaanse stad op zich
zelf een bezoek overwaard is,
maar de nu al eeuwen lang
gevoerde, onbedoelde propa
ganda door het werk van de
Engelse dichter moet er toch
belangrijk toe bijdragen, dat
de vreemdelingen blijven toe
stromen.
Shakespeare heeft zich graag
door Italië laten inspireren.
Toch is er slechts één stad.
waarin twee van zijn beroem
de toneelstukken spelen. Deze
stad beloont thans zijn genie
met een wat late, doch wel
gemeende erkentelijkheid: zo
wel „De edellieden van Ve
rona" als „Romeo en Julia"
worden sinds 1948 elke zomer
meermalen in het antieke Tea-
tro Romano opgevoerd. En in
tussen krijgt de Vereniging
voor Vreemdelingenverkeer in
alle schouwburgzalen van de
wereld een voortdurende gra
tis ruggesteun door de reclame,
die van de vertoningen van
deze toneelwerken uitgaat.
„Nooit trof het noodlot twee
gelieven zoo, als 't Julia deed
en haren Romeo", verzucht de
Vorst tot slot in de door dr
Burgersdijk vertaalde tekst
van Shakespeare. We zijn dan,
gezeten op de verweerde ste
nen banken van het theater,
getuige geweest van een ont
roerende liefdesidylle en een
tragisch misverstand. Het ge
geven mag voldoende bekend
worden geacht, zodat we met
een zeer summiere samenvat
ting kunnen volstaan. Giuliet-
ta Capuleti de oude William
maakte er Capulet van en
Romeo Montecchi, die wij lie-
ver Montague noemen, is het
door de vete tussen hun beider
families niet vergund de be
kroning van hun liefde te be
leven. Om een gedwongen
huwelijk met. een zekere heer
Paris te ontgaan, slikt Julia
een drankje, dat haar in een
toestand van schijndood brengt,
waarna ze in de graftombe van
de Capulets wordt bijgezet.
Romeo, verslagen van ellende,
daar hij onbekend is met de
juiste toedracht van de affaire,
berooft zich in de grafkelder
van het leven door een flesje
met echt vergif aan de mond
te zetten. Als Julia ontwaakt
en haar gestorven geliefde ziet,
doorsteekt ze zich in wanhoop
met Romeo's dolk.
Inderdaad, het doet allemaal
nogal drakerig aan en zonder
de ongeëvenaarde taal, de ge
sublimeerde dramatiek en het
diep-menselijk gevoel van de
grote dichter zou het een zes-
derangs sensatieverhaal kun
nen zijn. Nu aanvaarden we
dit. Met lange gezichten schui
felen we over de hulpbrug
naast de verwoeste Ponte Pie-
tra terug naar de stad en lo
pen meteen door naar de Via
Cappello, waar het huis van
Julia Capulet nog altijd staat.
Daar kijken we, als eenmaal
Romeo, op naar het legen
darische balcon, maar we
wachten tevergeefs op Julia.
Ze is al zeshonderdvierenvijf
tig jaar dood, want volgens de
Veronezen heeft de geschiede
nis zich werkelijk in hun stad
afgespeeld en wel in 1303. Dat
is echt te lang geleden om op
recht te treuren. De voor his
torie gevoelige mens hoeft
zich echter niet te generen
voor een moment van bespie
geling en melancholie.
We laten ons vervolgens niet
meer dan een paar minuten
ophouden door „la casa di
Romeo", op enkele honderden
meters afstand. Het graf van
Julia, „la' tomba di Giulietta",
heeft immers meer recht op
ons reverent bezoek. Ach, dan
blijkt, dat we dit hele gebeu
ren wel een tikje te roman
tisch hebben gezien, hoewel
we gelukkig ervaren, dat er in
deze materialistische twintig
ste eeuw nog meer dwazen zo
als wij rondlopen. Oppervlak
kig bezien lijkt de gang naar
Julia's (ledige) graf voor velen
alleen maar een stukje toeris
tisch programma. Men gaat er
heen om te controleren of het
foldertje van het -reisbureau
niet gejokt of overdreven
heeft. Verona moet in één dag
worden gedaan wat zeg
ik? nog juist binnen de
twee uur, die liggen tussen de
aankomst en het vertrek van
een trein, waarmee het gezel
schap verder zal worden ge
voerd, oostwaarts naar Vene
tië, westwaarts naar Milaan.
Behalve dan, zoals gezegd,
de verstokte romantici, die
Gaza, de stakingen in Enge
land en de volgende proef met
de H-bom weieens even willen
vergeten door onder te duiken
in een idylle. Dat zijn dan ook
de beide verliefden, hand in
hand voortslenterend, op weg
naar de plaats waar zij hun
geluk zullen bevestigen. Zij
hebben in de kloostertuin al
de voorgeschreven schuifelen
de rondgang gemaakt om het
in de grond geplante bord met
het ofschrift „Tomba di Giu
lietta". Daarna zijn ze de som
bere kelder met de halfronde
zoldering ingegaan, hebben
geduldig geluisterd naar de
verveelde explicaties van de
gids en zijn even achtergeble
ven om elkaar over de graf
tombe heen te kussen. Straks
zullen zij vermoedelijk pro
beren de balconscène uit het
toneelstuk in het huis van Ju
lia over te spelen, liefst zonder
publiek, louter om er later aan
te kunnen denken als een
charmante ervaring.
Zij gaan teveel in elkaar op
om het nodig te vinden een
brief toe te vertrouwen aan de
bus naast het beeld van Julia.
Die is trouwens uitsluitend
bestemd voor epistels, waarin
jongelieden hun liefdesverdriet
uitschrijven. Overigens een
aardige attentie van de Vero
nese P.T.T.: het gemeente
bestuur heeft een speciale
ambtenaar aangesteld om alle
brieven consciëntieus te be
antwoorden. Het helpt vaak,
beweert hij wijs.
Na zo'n confrontatie met een
brokje weemoedige geschiede
nis van een zes en een halve
eeuw geleden kost het wat
moeite eraan te denken, dat
Verona hiermee nog lang niet
bekeken is. De binnenstad is
één aaneenschakeling van be
langrijke monumenten, te be
ginnen met de imposante
Arena, Ook al daterend uit de
Romeinse tijd. Dertigduizend
mensen luisteren hier op mooie
zomeravonden naar muziek
uitvoeringen. De akoestiek is
er perfect, zodat de prestaties
van beroemde zangers en zan
geressen en van het honderd
dertig tot honderdvijftig man
sterke orkest in een ideale
sfeer kunnen worden be
luisterd.
Kerken en paleizen, bruggen
en eeuwenoude pleinen wisse
len elkaar af. Men staat ver
steld, wanneer men verneemt,
dat gedurende de tweede we
reldoorlog 43,7% van de hui
zen en gebouwen door lucht
bombardementen is vernield,
want de stad lijkt vrijwel on
gerept. De wederopbouw heeft
hier fantastisch werk gedaan.
Aan enkele bruggen over de
Adige, door de Duitsers op
terugtocht verwoest, vallen de
nieuwe gedeelten wel op, al
heeft men zoveel mogelijk ge
bruik gemaakt van de oude
stenen. Van de oorspronkelijke
Ponte Pietra, gebouwd door de
Romeinen en gerestaureerd
door de West-Gotische koning
Theodorik de Grote, is slechts
één gehavende boog overge
bleven. Een noodbrug verbindt
daarnu de stad met het Teatro
Romano.
Hoe indrukwekkend dit alles
ook is, de gedachten keren
steeds weer terug naar de tra
gedie van Romeo en Julia.
Maar als we nog eenmaal onze
Shakespeare opslaan en lezen,
dat Capulet, even voor de aan
gehaalde slotwoorden van de
Vorst, zegt: „O, broeder Mon
tague, reik mij uw hand", dan
mag het een troost zijn, dat de
familietwist tenminste begra
ven werd.
Afgunst
J. F. Kemming
^«IHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
In aanwezigheid van de minister van
Marine, ir. C. Staf, en de Amerikaanse
ambassadeur in Nederland, de heer H.
Freeman Matthews, zal woensdagochtend
24 april op de werf van de dok- en
Werfmaatschappij Wilton-Fijenoord n.v.
te Rotterdam de „Woerden", de laatste
van de nieuwe mijnenvegers van de „Dok-
kumklasse", door de aangewezen comman
dant, luitenant ter zee der tweede klasse
(oudste categorie) H. Mioulet, in dienst
worden gesteld.
De „Dokkum"-klasse omvat 32 kustmij-
nenvegers, alle genoemd naar Nederlandse
gemeenten. Achttien van deze schepen,
waaronder ook de „Woerden", werden in
het kader van het „off-shore procurement
programme" voor Amerikaanse rekening
in Nederland gebouwd. Hierna werden zij
als onderdeel van het programma voor
wederzijdse hulpverlening aan Nederland
overgedragen. De bouw van de veertien
overige schepen van deze klasse werd ge
financierd uit de tegenwaarde fondsen.
Het gehele project werd aangenomen
door de dok- en werfmaatschappij Wilton-
Fijenoord n.v. te Schiedam, die de eigen
lijke bouw liet uitvoeren door een groot
aantal Nederlandse scheepswerven als on
deraannemers. Zo werd de „Woerden" ge
bouwd bij de Haarlemse Scheepbouw
Maatschappij n.v. te Haarlem.
In Venlo heeft de 54-jarige T. R. zijn
85-jarige vader van het leven beroofd. R.
is weduwnaar en woont met drie jonge
kinderen en zijn vader in een woning aan
de Kleine Heide te Venlo. De verstandhou
ding met de vader was goed, maar in de
nacht heeft hij plotseling een aanval van
krankzinnigheid gekregen. Hij sloeg zijn
vader enige keren met het hoofd tegen de
betonnen vloer, waardoor de oude man is
overleden.
De dader is op advies van een geneesheer
overgebracht naar een krankzinnigenge
sticht te Venraq.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
(Van onze Kamerverslaggever)
Gescheiden door een vete
In Verona, plaats van handeling van twee Shakespearestuk-
ken, bezoeken verliefden nog dagelijks de graftombe van Julia
Men zegt, dat het geluk brengt en wie dat nu maar kan ge
loven, zal dit mogelijk ook in zijn verdere leven ondervinden.
Hoe kijkt u als het iemand anders beter
gaat?
„Druk?", vraagt u uw zakenrivaal.
„Reuzedruk", antwoordt hij blij. „Gis
teren een contract voor zestigduizend af
gesloten, vorige week de beste sedert 1928,
ik heb net een nieuwe wagen gekocht".
„Ach, hoe prettig voor je, kerel", zegt u.
Maar hoe kijkt u? Wat zeggen uw ogen?
Uw ogen kijken droevig en zeggen: „Had
ik maar voor zoveel duizend afgesloten,
had ik maar de beste week sedert 19-zo-
veel, had ik maar een auto". De stem kon
nog wel mee, de stem kon hartelijk en
medevoelend zijn. Maar de ogen stonden
geschrokken en konden niet liegen.
Ik neem aan - ik weet - dat er mensen
bestaan die beter zijn dan u en ik. Er zijn
- gelukkig - mensen die zonder afgunst
zijn. Ze hebben misschien honger en zijn
net failliet, hun huwelijk is uit elkaar ge
slagen, de huur is opgezegd, hun kind is
blijven zitten, de kat overreden, baby
krijgt maar geen haar, en hun oude moe
der is door de politie opgepakt. Er zijn
mensen die onder die omstandigheden nog
éérlijk uitroepen: „Hoe prettig voor je,
beste vriend, dat je net een nieuw huis
hebt laten bouwen, een auto gekocht, een
drieling gekregen, tot eredoctor bent be
noemd, de Gevulde Adelaar met Kruisen
van Paraguay je is toegekend, je dochter
een titel met miljoenen trouwt, je zoon
burgemeester is geworden". In het alge
meen echter reageert het mensdom zuur.
Dit weten we. En om die reden treiteren
we onze medewezens en houden we hun
de rode lapjes van ons eigen succes voor.
We scheppen bescheiden op en zien hun
ogen droef worden, hun stem opgeschroefd
en we horen hun genepen gelukwens:
„Ach, wat aardig voor je kerel". Op onze
beurt oogsten wij.
Dit heen-en-weer van vreugde en leed,
van treiteren en getreiterd worden, noe
men we maatschappelijk verkeer. Moeders
die opscheppen over het succes harer kin
deren, dames en maagden die haar ver
lovingsringen rondtonen, haar bontjassen
achteloos omslaan, heren die reuzeauto's
om. zich heen draperen, jonge moeders die
zuigelingen op andervrouws schoten depo
neren, zij allen speculeren op afgunst. De
helft van bezit is de nijd van de ander.
Ik heb dit karakter gebrek niet alleen bij
arme mensen ontdekt. Ik heb het waar
genomen bij de rijken. Piet heeft een park
gekocht bij Wagedoorn". En zijn zwager
Gerrit voelt zich maar beroerd met zijn
bos en weilanden met kasteel bij Laar-
mond. De ene koning kijkt bedroefd als
een collega koning net een gouden karos
van zijn onderdanen heeft gekregen. Mil
jonair Iks kijkt zuur als miljonair Zet hem
van zijn nieuwe stoomjacht vertelt.
Kunnen we onze ziel van nijd zuiveren?
Mij hikt het niet. Ik zeg eerlijk: „Je maakt
me erg jaloers. Ik ben natuurlijk heel blij
voor je, maar ik vind het moeilijk te ver
werken'Maar zelfs dat helpt niet. De ogen
kijken droef, de stem is vals.
De enige oplossing schijnt te zijn, de
geest te zuiveren van naijver, het karakter
te ontsmetten van nijd. Laten ze dan
maar opscheppen met hun auto's, zuige
lingen, baantjes, lintjes, huizen. Het raakt
ons niet meer. Wij zijn er boven verheven.
We zijn een soort heiligen geworden.
En die anderen straks het land!
Her man Fortuin
ADVERTENTIE
Tegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag,
want die wordt beschermd door het bestanddeel ChelaroxJ
