r
reumatiek
Van dag tot dag
Rolverdeling
Zeer actueel
raatótoel
Senator Knowland zou graag
president worden in 1960
...ölkaAs, (Wc* QinR. CAL\
Oostenrijk hoopt iets van
Mikojan gedaan te krijgen
'Hllk
„Der Spiegel" maakte nu
de Oostenrijkers kwaad
Pilotenwerving van B.E.A.
en B.O.A.C. heeft succes
Beieren stelt een eigen
orde van verdienste in
AKKERTJES
WOENSDAG 17 APRIL 19
5 7
O
Het besluit van minister Cals om dwars
tegen het advies van de stichting Toneel
coördinatie in het Nieuw Nederlands To
neelgezelschap als doubluregroep te blijven
subsidiëren en voor de door genoemde in
stantie aanbevolen uitbreiding van „Puck"
geen extra-middelen ter beschikking te
stellen, heeft in theaterkringen veel opwin
ding en verwarring veroorzaakt. Het be
stuur van de Toneelcoördinatie heeft ex-
zelfs aanleiding in gezien af te treden. Dat
js een begrijpelijke consequentie. Als pro
test is deze stap slechts redelijk, indien het
gericht is tegen het tijdstip waarop de
minister meende van het uitgebrachte ad
vies te moeten afwijken. De bovengenoem
de gezelschappen hadden namelijk reeds
maatregelen genomen om te kunnen beant
woorden aan de omstandigheden, die voor
het volgende seizoen, nota bene in samen
werking met een vertegenwoordiger van
deze bewindsman, geregeld wai-en. De Ne
derlandse Vereniging van Toneelkunste
naars heeft dan ook een dringend beroep
op de minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen gedaan om „Puck" in de
gelegenheid te stellen reeds aangegane
verplichtingen te kunnen nakomen.
Men mag niet de vergissing begaan te
menen, dat de maatregel van de minister
een herhaling van zijn optreden inzake de
toekenning van een reisbeurs aan de zich
toen nog Simon noemende schrijver Gerard
Kornelis van 't Reve betekent. De minister
heeft in dit geval immers gehoor gegeven
aan de wederpartij - het door de voorge
nomen indeling van het speelplan gedu-
peerde Nieuw Nedei-lands Toneelgezelschap
- en is gezwicht voor de aangevoerde be
wijzen van toegepaste onbillijkheden, om
niet te zeggen onrechtvaardigheden. Het is
bijzonder jammer, dat hij zich niet eerder
en beter over de gang van zaken bij de
Toneelcoördinatie heeft laten inlichten. Zijn
besluit is nu betrekkelijk achteraf en dus
ongelegen gekomen. Maar uiteraard is aan
hem het laatste wooi'd omtrent de wijze,
waarop de voor subsidie aanwezige gelden
verdeeld moeten worden.
Daar komt nog bij, dat men zich in krin
gen van deskundigen uit het theaterleven
ernstig zoi-gen maakte over de wijze waar
op „Puck" aan de eisen van de toneelsprei
ding „in de provincie" zou kunnen voldoen.
De veroordeling van het Nieuw Nederlands
Toneelgezelschap, dat volgens de Toneel
coördinatie in het afgelopen seizoen in de
behartiging van deze taak gefaald zou
hebben, was wel zeer voorbarig. De „af
nemers" - de Federatie van Uitkoopver
enigingen en de Vereniging van Schouw
burgdirecties - waren met de voox-gestelde
hergx-oepering allerminst ingenomen. Men
dient hierbij te bedenken, dat in het dage
lijks bestuur van de stichting Toneelcoör
dinatie juist die gezelschappen waren ver-
tegenwoordigd, die (al dan niet terecht) in
de praktijk weinig blijken hebben gegeven
van bereidheid tot medewerking aan het
ministeriële streven om tot een artistiek
verantwoorde cultuurspreiding te geraken.
Hoe onaangenaam de huidige, bijzonder
onduidelijke situatie voor de betrokkenen
ook mag zijn, één ding is er in ieder geval
uit te leren: de Toneelcoördinatie heeft
slechts een administratieve, de ondex-linge
verhoudingen x-egelende rol te vervullen.
Het is jammer dat zij gemeend heeft be
halve deze uitvoerende ook nog een rege
rende macht te hebben. Men kan het mi
nister Cals moeilijk kwalijk nemen dat hij
- zij het te elfder ure - corrigerend ingreep.
Met de cynische gewetenloosheid van
levensbedreigers laten de Sovjet-Russische
machthebbers thans in grote fx-equentie
zeer krachtige atoommiddelen ontploffen,
ongetwijfeld met meer dan één doel: het
imponeren van het Westen, het onderstre
pen van hun dreigende taal aan Ameri
kaanse bondgenoten en het overhaast vol
einden van een atoombomprogramma.
Er is geen twijfel over, dat de Sovjet-
Unie over zeer indrukwekkende middelen
voor het voeren van een atoomoorlog be
schikt, wat zij bovendien duidelijk wenst
te laten dooi'schemeren.Eensdeels geeft dit
laatste grond aan de veronderstelling, dat
zij dus niet in stilte aan verradelijke plan
nen werkt, doch anderzijds is deze onmis
kenbare intimidatie een onheilspellend te
ken van de stemming, die in het Kx-emlin
heerst.
Intussen stijgt de radio-activiteit
Waarover men zich in Rusland blijkbaar
niet bekommert met sprongen en de nog
komende Britse en Amerikaanse proeven
zullen daar ten overvloede toe bijdragen.
Een zeer spoedige overeenkomst om ten
minste de proeven te staken is daarom op
dit moment het meest actueel. Méér kan
men niet verwachten, doch het zou in
ieder geval een praktische daad zijn, die
direct-levensgevaarlijke ontwikkelingen
zou tegenhouden. Staking der proeven zou
zeer eenvoudig te controleren zijn.
De tegenstandex-s weten nu wel, dat zij
elkanders wapenen niet gering mogen
achten. Laten zij dat als een voorlopig
evenwicht aanvaarden.
WEEKABONNEMENTEN
Geschreven portret van
Dulles wekt argwaan
Het is een publiek geheim, dat Know
land, de leider van de Republikeinen in
de Senaat, in 1960 graag president zou
worden. Hij behoort tot de rechtervleugel
van de partij en zijn uitgesproken mening,
vooral over de buitenlandse politiek, ver
schaft hem publiciteit, een onmisbaar
hulpmiddel, wanneer men hier in het
politieke leven iets bei'eiken wil. Know
land, die 'een stem als een klok heeft en
die px-aten kan als Brugman, heeft onom
wonden te kennen gegeven, dat hij de hulp
aan het buitenland zou willen besnoeien,
dat hij geen economische bijstand aan Po
len wenst te geven en dat hij geen geld
van de regering beschikbaar wil stellen
voor de bouw van scholen.
Op al deze punten gaat hij in tegen het
beleid van president Eisenhower en de
nieuw-republikeinse denkbeelden. Dat is
Knowlands goed recht. Maar men moet
zich toch afvragen, of deze politicus, die
als partijleider in de Senaat mede de taak
heeft de politiek van de Republikeinse
regering te verwezenlijken, er niet beter
aan zou doen zijn plaats als aanvoerder
van de Republikeinse senatoren aan een
ander af te staan.
Keizer
De tijdschriften Time, Life en Fortune
worden alle uitgegeven door Luce, echt
genoot van Clare Luce, die tot voor kort
de Amerikaanse arhbassadrice te Rome
was, en een keizer onder 's werelds uit
gevers. Zijn bedrijf heeft invloed op mil
joenen en Eisenhower kan zich geen beter
propaganda-ministerie wensen dan de
bureaux van deze pex-iodieken. Weliswaar
schrijven die bladen ook over Eisen
hower's tegenpartij en heus niet altijd
onvriendelijk maar de grote bewonde
ring gaat toch uit naar de voormannen
van de republikeinen, vooral naar „Ike" en
„Foster".
Enige tijd geleden heeft Life een op
zienbarend artikel gepubliceerd, waarin
betoogd werd, dat Dulles de wereld tot
twee maal toe „tot aan de rand van oor
log" had gebracht, niet om een oorlog te
ontketenen, maar om te tonen, dat de Ver
enigde Staten vastberaden en niet bang
zijn. Dit artikel was gebaseerd op inter-
vieuws met Dulles en al kon niemand be
wijzen, dat de Amerikaanse diplomaat dit
met zoveel woorden had beweerd, men
kreeg toch de indruk, dat dit beeld van
Dulles het portret was, dat hij zelf het best
gelijkend vond.
Thans is een nieuw „portret" van Dulles
verschenen, een boek, geschreven door een
van de medewerkers van Time. Ook de
schrijver van dit boek heeft geprofiteerd
van gesprekken met de staatsman, die hij
hogelijk vereert. Twee passages van het
nieuwe werk hebben voox-al de aandacht
getrokken: Dulles zou met opzet en op vrij
grove wijze krediet aan president Nasser
van Egypte hebben geweigerd voor de As-
soean-dam, teneinde aan te tonen, dat de
bereidheid van de Sovjet-Unie om Egypte
bij te springen slechts bluf was. En verder
zou Eisenhower in een particuliere brief
Tsjang Kai Ts.jek gerust hebben gesteld
inzake een eventuele verdediging van de
kusteilanden Quemoy en Matsoe.
Toen Dulles op zijn persconferentie over
deze twee opzienbarende onthullingen
werd ondervraagd, bleek hij helemaal niet
van zijn stuk gebracht. Dulles is een goed
advocaat ook voor zichzelf. Hij herhaal
de de officiële verklaringen, destijds over
de dam en over beide eilanden gegeven,
enliet tegelijk voor de goede luiste
raar de mogelijkheid open, dat het nieuw
ste boek over hem, kernen van waarheid
bevatte.
Koning
Kort geleden hebben wij uitvoerig ge-
schreven over het onderzoek, dat een se
naatscommissie instelt naar kwade prak
tijken in sommige vakverenigings-orga-
nisaties. Het eerste is de organisatie van
de transportarbeiders onder het mes ge
nomen en kortgeleden kwam Dave Beck,
de leider er van, te Washington op het
matje. Beek leek niet in het minst onder
de indruk en omzeilde'vrijwel alle vragen
Ook jongere mannen roken steeds meer Senator.
Waarom? Om de gelijkmatige, witte brand? Om het prachtige
Sumatra-dekblad? Of om de heerlijk-zachte smaak misschien?
Al deze eigenschappen zijn vanzelfsprekend bij
zo'n „paasbeste" sigaar. Ook zónder speciaal aan de
komende feestdagen te denken zeggen fijnproevers kortweg:
LONDEN (UP) Binnen 24 uur nadat
de B.E.A. en de B.O.A.C., de Britse lucht
vaartmaatschappijen, een oproep hadden
doen uitgaan, daar beide te kampen heb
ben met een groot tekort aan piloten, heb
ben zich reeds meer dan 100 mannen aan
gemeld.
De meesten hiervan zijn ex-piloten van de
R.A.F. Een zegsman voor de maatschappij
zeide, dat men in de komende twee jaar
behoefte had aan minstens 150 man.
Een zegsman van de K.L.M. verklaarde
in Londen naar aanleiding van deze toe
loop. dat ook de K.L.M. behoefte heeft aan
nog een zeventigtal piloten. De K.L.M.-ver-
tegenwoordiger zeide. dat de K.L.M. in
Amerika, Canada en Engeland eveneens
piloten aanwierf.
door zich te beroepen op die artikelen van
de grondwet, die toestaan getuigenis te
weigeren, wanneer men zichzelf zou kun
nen benadelen. De commissie bracht ech
ter zoveel onregelmatigheden naar voren,
dat de overkoepelende organisatie van
vrijwel alle vakverenigingen (de A.F.L.
and C.I.O.) Beek geschorst heeft als vice-
president van de uitvoerdende x-aad. Beek
heeft getracht van zijn ti-ansportax-beiders
een miljoen dollar los te krijgen, teneinde
zijn eigen zaak een gunstige publiciteit te
geven. Dat is hem evenwel niet gelukt en
dit kan een teken zijn, dat zijn macht gaat
tanen, zelfs in zijn eigen koninkrijk.
Vroeger dan men had verwacht zal Miko
jan zijn reeds lang aangekondigd bezoek
aan Oostenrijk brengen en daarmee gevolg
geven aan een uitnodiging van kanselier
Raab. Het bezoek zal van 23 tot 27 april
duren en heeft het officiële karakter van
een staatsbezoek.
De Oostenrijkste regering is ten zeerste bij
dit bezoek geïnteresseerd, omdat zij van
deze staatseconoom toezeggingen wil pogen
te verkrijgen inzake vermindering der olie
leveranties, waartoe Oostenrijk krachtens
het staatsverdrag verplicht is. Het is name
lijk gebleken, dat de olieproduktie niet zo
overvloedig is als de Russische experts het
index-tijd hebben doen voorkomen. In som
mige Oostenrijkse kringen oppert men zelfs
het vermoeden, dat de Russen met opzet
een veel te gunstige voorstelling van zaken
hebben gegeven, op grond waarvan-' de
Oostenrijkse verplichtingen nu zo zwaar
blijken te zijn. In alle geval zou Oostenrijk
de verplichte olieleveringen voor 25 per
cent verlaagd willen zien. Als tegenvoorstel
wil men een langere afleveringstermijn
suggereren of het tekort door het leveren
van andere primaire artikelen - zoals ijzer
en staalprodukten - of door afbetaling in
dollars dekken.
Daar de Sovjet-Unie er belang bij heeft
dat Oostenrijk olie blijft leveren, welke
dan aan het uitgeputte Hongarije ten goede
komt, verwacht men, dat Mikojan tot on-
dei-handelingen bereid zal zijn.
Het Westduitse bondsland Beieren dat er
veel meer dan de andere deelstaten
prat op gaat zelf een „staat" te zijn. zal dit
jaar een eigen ordeteken invoeren. Het
nieuwe ereteken krijgt de vorm van een
maltezer kruis. De vier punten zullen aan
beide kanten van wit email zijn met
blauwe randen. In het midden komt een
medaillon met gouden rand, waarin aan de
voorzijde een wapenschild met blauwe en
witte ruiten en aan de achterzijde een ver
gulde Beierse leeuw prijkt. Het nieuwe
kruis van verdienste kan aan een wit- en
blauw lint om de hals worden gedragen.
Kort geleden kwamen de autoriteiten
van Beieren door het ontbreken van een
Beierse orde in verlegenheid. Toen de Oos-
tenrijkse minister van Buitenlandse Zaken
Figl München bezocht, daalde een milde
regen Oosteni'ijkse onderscheidingen op
voox-aanstaande Beierse figuren neer en de
Beierse grootwaardigheidsbekledex-s von
den het pijnlijk daar niets tegenover te
kunnen stellen.
De Beiei-se minister-president zal de eer
ste zijn, die zich met het nieuwe ordeteken
mag tooien. Zijn opvolgers zullen de on-
dex-scheiding ontvangen, wanneer zij hun
ambt aanvaarden. De nieuwe orde kan zo
wel aan innen als aan vrouwen worden
verleend. Het aantal dragers mag nooit
meer dan tweeduizend zijn. De grondwets
commissie van de Landdag te München
heeft voorgesteld de orde-wet op 1 oktober
van kracht te laten worden.
0/p cle
ju»»11
Mocht u eens in Milaan zijn
en toevallig behoefte hebben
aan een sierbeeld voor uw
tuin, dan mag ik u aanraden
bij Luigia Uboldi Balzani te
gaan kijken. Hij heeft ze te
kust en te keur. Dames met
H hoornen des overvloeds in de
armen, dames met bossen
bloemen en dames, die alleen
maar weelderige dame zijn. U
kunt er ook terecht voor Cupi-
do'tjes en andere bevallige
jonge baasjes, in natuurlijke
staat vereeuwigd en enthou-
siast blazend op herders-,
pans- en dwarsfluiten. Voorts
heeft Luigia een enorm aanbod
in stenen vazen en dito scha
len. gevuld met alle vruchten,
die de zuidelijke zon in zo
ovei-weldigende mate doet rij-
pen.
Dit alles staat schildex-achtig
door elkaar in en voor de ver-
ij koopruimte van de Milanese
antiquair, dit alles is afgrïjse-
lijk lelijk en dit alles is oud
en dus voor velen begerens
waardig. Geneer u niet de
drempel te ovex-schrijden en er
iets te kopen - talrijke groten
der aarde zijn u voor geweest.
Luigia strooit losjes hun na-
Ej men door het gesprek: Gina
Lollobrigida, Alexander Kor-
da, Mistinguett, Maurice Che-
EE valier en de Franse modeko-
E ning Balmain.
Hoewel mijn hart bepaald
S niet van hebzucht sneller klop-
te, toen ik zijn vreemdsoortige
uitstalling zag, was ik toch
maar eens zijn zaak binnenge-
lopen. Ik deed Milaan die
middag op mijn gemak en dat
betekende, dat ik een behoor-
lijke tijd besteedde aan de
Via Monte Napoleone, de voor
het oog vrij onaanzienlijke
straat met zijn verrassend
groot aantal exclusieve win-
^llll
keltjes. Op nummer 2 strandde
ik al op de woorden Antichita
- Curiosita. Vex-spreid over de
inham voor dit pand zag ik
een gedeelte van het afschu
welijks, dat ik u natuurge
trouw heb trachten te schilde-
ren. Laat ik heel eerlijk zijn:
ik werd er pas weer aan her
innerd, toen ik na een praatje
van drie kwartier mijn boe
zemvriend Luigia Uboldi Bal
zani verliet. Zelfs een volko
men leek moest immers onder
de indruk komen van de waar
lijk verfijnde voorwerpen, die
hij voor de liefhebbers in zijn
showrooms had opgesteld en
opgehangen. Hij overgoot ze
voor me met een waterval van
schone Italiaanse volzinnen,
wist soms een detail op te
poetsen met een explicatie in
gebroken Frans en schilderde
met beide welsprekende han
den de verrukkingen van dit
bezit, deze vondst, die histori
sche bijzonderheid.
Evenals mijn beroemde en
veel beter gesitueex-de voor-
gangers wandelde ik door de
vertrekken. De antiquair duld
de niet, dat mijn aandacht een
ogenblik verslapte. Wanneer
hij niet een geestdriftige be
schrijving gaf van een acht
tiende eeuwse zonneklok of
een kandelaber van Venetiaans
glaswerk, vlocht hij de ge
schiedenis van het bedrijf door
zijn monoloog.
„U zult hier heel wat voor-
werpen vinden, die ouder zijn
dan de zaak zelf, al is het al
weer een aantal jaren geleden,
dat we anderhalve eeuw be
stonden. We dateren uit 1800
en zijn de oudste handel in
antikiteiten van Italië. Altijd
familiebezit geweest, van va
der op zoon overgegaan. Wat
u daar ziet is Sèvres, signor,
prachtig van tekening. Antiek
is een kwestie van vertrou
wen, de mensen moeten weten,
dat ze geen namaak kopen. Ik
heb gekocht uit de hele we
reld en de klanten komen ook
van overal naar mij toe. Louis
Seize, deze klok, maar in Ita
liaanse stijl. Minder pompeus,
ziet u wel? Had u niet gedacht,
hè? Gina Lollobrigida komt
nooit in Milaan zonder mij te
bezoeken. Hier stond ze de
laatste keer met haar hand op
dit ingelegde tafeltje naar dat
spinet te kijken. D'r zit een
romantische klank in, signor.
Wanda Landowska heeft er
een paar .laar geleden nog een
concert op gegeven. Ja, hier
in de zaak! Ze vroegen me het
ding te laten versjouwen naar
een zaal. Geen kwestie van,
zei ik. Wie het spinet koopt,
kan 'm thuisbezorgd krijgen,
dat is logisch. Een concert erop
geven? Best, maar dan hier.
Och, dat goed buiten heb ik
er maar bij, ziet u. Er is vraag
naar, vooral door rijke Ame
rikanen. Weten zij veel! Niet
dat het fabrieksspul is - ik heb
het zelf van ik weet niet hoe
ver hierheen gesleept, uit oude
kastelen. Ja, de verarmde Ita
liaanse adel weet me ook te
vinden, signor. Dergelijke
transacties verlopen heel dis
creet. Hoewel - je kunt nooit
alles voorzien. Komt er een
keer een deftig heer binnen,
ziet dit servies van Wedgwood
porcelein. Dat zou ik wel wil
len kopen, zegt hij, net' zo iets
als mijn vriend, de markies X,
heeft. Pijnlijk, signor".
Hij stond al weer bij een
ander stuk stil. „Dit is een van
mijn curiosa: een huisbar in
een wagen te. Niet zo oud, maar
merkwaardig". Het ding had
wel wat weg van een omge
bouwde luxe kinderwagen.
Prijzen noemde hij maar
niet. Zijn verkoopbabbeltje
reserveerde hij voor degenen,
die niet noodgedwongen zoals
ik een lunch gebruiken van
een pizza of een boi'd spa
ghetti.
„U had het zo even over
Amerikanen. Zijn zij uw beste
klanten?"
Hij knikte met een oprecht
verdrietig gezicht. „Dacht u,
dat het mij niet vaak aan het
hart gaat al die mooie dingen
naar het buitenland te zien
verdwijnen? Ik mag dan maar
een bescheiden koopman zijn,
maar toch gaat hier een stukje
kunstgeschiedenis van mijn
land om. Zeldzame miniaturen,
die ik wel zou willen wegstop
pen. als ik een rijk man was,
verhuizen naar Amerika. En
waarderen zij het, zoals u of
ik?" Ik vertrok geen spier bij
dit complimentje. „Geen spra
ke van, signor!"
Ik betuigde hem mijn dank
en deelneming en vervolgde
mijn route. Maar Luigia had
me zo murw gepraat, dat ik
veel eerder dan ik aanvanke
lijk van plan was afzakte naar
het gi'ote plein voor de Dom.
Wat ik er zag, trok me niet
bijster aan: vx-eemdelingen,
duiven en fotografen, net als
op het San Marcoplein in Ve
netië. niet anders dan op Tra
falgar Square in Londen. Ik
schudde een horde professio
nals met kiektoestellen van me
af en glipte de koelte van de
Dom binnen. De enkele tien
tallen bezoekers gingen in de
x-eusachtige ruimte verloren.
Ik nam plaats op een bank en
keek naar het licht, dat door
de kleurige ramen naar binnen
viel. Nooit had ik rust zozeer
gewaardeerd, want nu merkte
ik pas hoe moe ik was gewor
den van het slentex*en en het
geconcentreex-d luisteren naar
de antiquair.
Ik dacht na over wat hij me
had verteld. Mijn overpeinzin
gen werden onderbroken, toen
een volksvrouwtje zich als een
schuwe zwarte schaduw naast
me neerzette. In het halfduis
ter zag ik haar verlegen glim
lach op mij gericht. „Moe",
prevelde ze. Ze was jong en
ze verwachtte een baby. Net
als Gina Lollobrigida - maar
zij zou nooit iets bij Luigia
Uboldi Balzani kopen. En toch:
als hij die luxe huisbar weer
eens tot kinderwagen voor
haar liet ombouwen?
Ik ben na een kwartier heen
gegaan en heb gezegd, precies
zoals ik het hier neerschrijf
met slechts één Itaiiaans
woord erin:
„Het beste met de bambino".
Ik las uit haar ogen, dat ze
me begrepen had.
J. F. Kemming jj
A ard rij ks kunde
Am. de Vita
spit in Uw rug
heipen direct
Oostenrijkers zouden aan
vlucht el i n g en ve rd i e n e n
Vrijwel alle Oosteni'ijkse bladen reage
ren met verontwaardiging op een artikel
in het Duitse geïllusti'eerde weekblad „Dei-
Spiegel" (dat destijds ook de gewraakte
publicaties over het Huis van Oranje gaf).
Daarin wordt beweerd, dat Oostenrijk
eigenlijk geen grote offers voor de Hon
gaarse vluchtelingen heeft gebracht, maai
er zeer goede zaken mee zou hebben ge
daan. Tot staving van deze bewering be
roept het Duitse blad zich op een dossier
van senator Knowland, waarvoor de Ame
rikaanse ambassade te Wenen het mate
riaal zou hebben geleverd, en voorts op
vex-klaringen van dr. Ungar, de leider van
de katholieke weldadigheidsvereniging
„Charitas" en op zogenaamde „concrete
feiten".
De Amerikaanse gezant te Wenen heeft
in antwoord hierop verklaard, dat hem van
een dossier of van door de ambassade ver
strekte gegevens niets bekend is. Ook dr.
Ungar reageerde heel scherp door de ge
lanceerde beweringen „planetaire onzin" te
noemen. Dat Oostenrijk niet aan de vluch
telingen heeft verdiend, blijkt uit het ver
slag van staatssecretaris Grubhofer, die
mededeelde dat een gedeelte van het door
Oostenrijk voorgeschoten kapitaal welis
waar door internationale hulporganisaties
is terugbetaald, maar dat Oostenrijk toch
een bedrag van vijftig miljoen schilling
moet bijpassen.
Ook wat de concrete „feiten" betreft,
heeft „Der Spiegel" naar hier wordt
meegedeeld slechte infomxaties. Er zou
den bijvoorbeeld 30.000 Amei-ikaanse
slaapzakken in Oostenrijk spoorloos ver
dwenen zijn. Er werden er echter geen
30.000, maar 4000 ter beschikking gesteld.
Ten overvloede heeft ook de hoge commis-
sax-is voor vluchtelingen tijdens zijn jong
ste bezoek verklaard, dat men in Oosten
rijk over de financiële hulpmiddelen uit
het buitenland „doel tref fend en volgens de
intenties van de donateurs" heeft beschikt.
Volgens dr. Lindt zou juist het doel van
deze hulpacties ..langzamerhand bereikt
worden of reeds bereikt zijn".
dienen uiterlijk op Woensdag te worden
betaald, daar de bezorgers op Donder
dag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE
(Van onze correspondent in Washington)
(ADVERTENTIE)
SENATOR
Antiek uit modern Milaan
De grote Noord-Italiaanse zakenstad, die telkens verrast door
staaltjes van gedurfde moderne architectuur, heeft, ook nog de
hoekjes, waarin alleen het verleden leeft. Men kan er zelfs,
temidden van het bruisende wereldstadsleven, een oase van nist
vinden.
Mijn oudste dochter hééft iets tegen het
leervak Aardrijkskundemaar niettemin
tracht ik voortdurendhaar het grote nut
ervan te doen inzien.
Om dit fijne paedagogische trekje te
kunnen verklaren moet ik u even meene
men naar Carcassonneeen oud Frans
stadjedicht bij de Spaanse grenswaar ik
verleden jaar een merkwaardige ontmoe
ting had
Bij een pompstation ter plaatse had ik
de tank van mijn auto laten bijvullen en
juist zou ik weer instappen toen een luid
geroep mijn aandacht trok. Het bleek af
komstig van een gezet manspersoondie
op zijn, overigens blozend gelaat de duide
lijke sporen droeg van leed en vertwijfe
ling. In gezelschap van de baas van het
pompstation draafde hij op mij toe en
spoedig ontpopte hij zich als een eenvoudig
tuinder uit ons goede Nederland, die met
vrouw en drie kloeke dochters een vacan-
tiereis door Frankrijk had ondernomen.
Daarbij bediende hij zich van de oude
vrachtauto, waarmee hij het gehele jaar
de vruchten van zijn arbeid naar de klan
ten vervoerde en de oude camion diende
niet alleen als vervoermiddel voor de fa
milie, maar hij was tevens kampeerwagen,
waartoe in de laadbak, onder een dekzeil
vijf slaapplaatsen waren ingericht. Boven
dien voerde men nog aanzienlijke hoeveel
heden aardappelen in jute zakken, bloem
kolen, conserven en dergelijke mee, zodat
de familie geheel self-supportingge
noemd kon worden. Daarom was het des
te tragischer, dat het bejaarde vervoermid
del het had laten afweten, nadat het zijn
bemanning zo'n 1500 kilometer krakend en
steunend langs de wegen en over de passen
van oostelijk Frankrijk had gezeuld. Er
ivas iets mis gegaan met de versnelling,
maar wat? Dat was het nu juist.
Reeds twee dagen lang trachtte de ben-
zine-man de ongelukkige reizigers uit te
leggen wat er aan de hand was en welke
reparatiemogelijkheden er waren. Maar
niemand van het gezelschap verstond ook
m.aar één woord Frans, zodat de hele
woordenvloed, die de welwillende pomp-
baas over hen uitstortte langs hen heen
spoelde, zonder ook maar een spatje ach
ter te laten. De wagen bleef waar hij was
en slechts de zekerheid, dat de Eigenhei
mers en de bloemkolen niet door de ramp
waren getroffen, vermocht het moreel nog
enigermate op peil te houden.
Op mijn vraaghoe ter wereld zij hele
maal bij de Spaanse grens waren geraakt,
trok de tuinder een beduimeld kaartje uit
de zak. Het bleek eenuit een schoolatlas
gescheurde bladzijde te zijn, waarop ge
heel West-Europa, compleet met grond
soorten, bijzonder gecomprimeerd was
weergegeven. Een bevriende relatie uit het
dorp had met rood potlood een lijntje ge
trokken voor een mooie reis door Frank
rijk. Zélf was deze vrind er weliswaar
nooit geweest maar hij had zijn aardrijks
kunde altijd aardig bijgehouden.
De vrouw was inmiddels ook ten tonele
verschenen. Een gezellige moeke, die op
dat moment o zo graag thuisin het erker
tje, achter een kopje thee had gezeten.
„Maar neem me niet kwalijkzei ik,
toen ik mijn emoties weer enigszins de
baas was, „hoe kunt u in fs hemelsnaam
op zo'n manier een reis maken van meer
dan drie duizend kilometer
„Nou", zei de vrouw, tóch een tikkeltje
verongelijkt, „verleden jaar zijn we met
z3n allen nog naar Valkenburg geweest en
we hebben onderweg niet dat gehad met
de wagen
ADVERTENTIE
(Van onze correspondent in Wenen)
