OM HET ERFGOED
't SILVER STOEPKE
De avonturen van Wang en Li
Ce ta-Bever
Agenda voor
Haarlem
Première van „De Vuurvogel"
in sprookjesachtige montering
Beethovencyclus besloten
Droste
Mozart-avond door het
Hollands Strijkkwartet
'n Symfonie
in chocolade
Meer prijzen voor
toneelspelers
Kort en bondig
WOENSDAG 29 MEI 1957
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
4
NEDERLANDS BALLET
Haags Gemeentemuseum
toont werk van de jeugd
HOOFDPIJN?
PLASTIC REGENJASSEN
Verf nu zelf van deur tot dak:
PLASTIC,vm van
met Hans Richter-Haaser als solist
Altijd welkom i
WEG HOOFDPIJN
Beroep verworpen inzake
instorting Vijzelstraat
C ONS VERVOLGVERHAAL
1^ DOOR JULES VERMAELE
J
Wat men onder het „klassieke" ballet
verstaat, is in de praktijk het repertoire,
zoals dat door de Russische groep van
Serge de Diaghilev nu bijna een halve
eeuw geleden in Parijs tot vertoning werd
gebracht. Vele van deze werken zijn ge
liefde repertoirestukken, andere hebben
een zodanige reputatie dat het publiek op
kennismaking prijsstelt. Voor de dansers
heeft uitvoering daarvan het voordeel dei-
versterking van het stijlbesef en de ont
wikkeling van de toneelpersoonlijkheid.
Op het punt van traditie heeft ons land
nog een grote achterstand in te halen. Dit
alles moge dienen ter rechtvaardiging van
de dinsdagavond in de Koninklijke Schouw
burg te 's-Gravenhage gegeven première
van ..De Vuurvogel" van Michael Fokine
door het Nederlands Ballet, onder leiding
van Sonia Gaskell, die daarmee tevens het
bewijs heeft geleverd ook tot grootscheep
se monteringen in staat te zijn. Het is een
bewijs van verstandig artistiek beleid, dat
men hiertoe pas in tweede instantie is
overgegaan, voor alles aandacht bestedend
aan de perfectionering van het meest ei
genlijke element van de balletkunst: de
dans.
Het Nederlands Ballet heeft geen halve
maatregelen genomen. „De Vuurvogel" -
alleen al een gebeurtenis door de muziek
van Igor Stravinsky, destijds voor de uitin
gen van een krankzinnige uitgemaakt, ook
door Anna Pavlova, die daarom weigerde
er de titelrol in te vervullen! - is een bij
zonder spectaculaire aangelegenheid. De
instudering is geschied door Serge Grigo-
riev, de gewezen regisseur der Russische
Balletten van Diaghilev. in samenwerking
met diens echtgenote Ljoebov Tsjernitsje-
va, die vroeger de rol van de eerste prinses
Marianna Hilarides als de Vuurvogel
met Aart Verstegen als de tovenaar.
(Een repetitie foto).
oiibenulligheid en virtuositeit, die de
sprookjesballetten van zijn voorgangers
kenmerkt. Gelukkig is de choreografie na
de première trouwens van enkele sensa
tionele elementen, zoals het vliegen aan
touwen en de medewerking van echte
paarden, ontdaan. Het onderscheid wordt
vooral duidelijk als men oog heeft voor de
bijzondere expressiviteit van de twee duet
ten en van de fijnzinnige wisselwerking
tussen de solisten en het corps de ballet,
n. - dat zowel een schilderachtige als een muzi-
r, 'c, i eï. 0 e men niet ^ale functie heeft. Men merkt uit deze be
gaan. De aankleding is van Natalia Gont- schriivjng wel, hoezeer men hier met een
sjarova, die voor de reprise in 1926 even
eens de sprookjesachtige decors en kos
tuums ontwierp. Zeer terecht heeft deze
befaamde kunstenares, thans in Parijs ge
vestigd, zich enigszins door oriëntaalse
stijl laten inspireren, in overeenstemming
met. de aard van de legende, die aan het
werk ten grondslag ligt.
Na de muziek is het vooral deze aankle
ding, die de aandacht trekt. De eerste akte
van dit verhaal over Prins Iwan, die met
behulp van de Vuurvogel de wereld be
vrijdt van het monsterlijke kwaad, speelt
zich af in een maanlichte tuin met een
goudglanzende boom tegen een achtergrond
van verzadigd blauw. In het daaropvol
gende tafreel wordt de suggestie van ge
vangenschap in een magisch woud voor
treffelijk gesuggereerd door een vlecht
werk van als oosterse motieven vervloch
ten slingerplanten. Voor de apotheose aan
het. slot, de glorieuze bevestiging van de
feodale orde, waarbij in het geheel niet
meer wordt gedanst, is een magnifiek
achterdoek in middeleeuwse trant, een
ommuurde stad met torens en minaretten
voorstellend, geschilderd. Vooral voor de
jonge edelvrouwen zijn prachtige kostuums
gemaakt, crèmekleurig, waarbij dat van
de prinses, met het zachte blauw, bekoor
lijk afsteekt. Jaap Flier, die de mannelijke
hoofdrol vervult, draagt een op zichzelf
fraaie uitdossing, die evenwel minder goed
bij zijn voorkomen past.
De dans komt pas in de laatste plaats,
hetgeen allerminst wil zeggen, dat Fokine
zich heeft beperkt tot de afwisseling van
Internationale expositie van
20 augustus tot 1 oktober
Ter gelegenheid van een congres van de
„International Society for Education
through Art", een internationale vereniging
van leraren en opvoeders, die te maken
hebben met de kunstzinnige opvoeding en
vorming van de jeugd, zal het Haags Ge
meentemuseum onder de titel „Scheppende
Jeugd" van 20 augustus tot 1 oktober een
tentoonstelling huisvesten van teken- en
schilderwerk van kinderen van twaalf tot
twintig jaar. Het congres wordt van 19 tot
23 augustus in het Tweede Vrijzinnig
Christelijke Lyceum in Den Haag ge
houden. Het is de bedoeling, dat in een
groot aantal tekeningen en ander werk
een beeld wordt gegeven van de uitings
mogelijkheden van de rijpere jeugd en van
de wijze waarop deze in de verschillende
landen wordt gestimuleerd. Voor deze in
ternationale expositie verlenen tal van
landen hun medewerking. Er wordt onder
andere werk tentoongesteld uit Israel.
Zweden, Trinidad, Ierland, Denemarken,
Pakistan, Noord-Amerika, Luxemburg
Schotland, Oostenrijk, Spanje, Frankrijk.
Duitsland, Australië, Engeland, Japan en
Nederland.
ADVERTENTIE
romantisch produkt te doen heeft. Mis
schien is Fokine elders in zijn gebruik van
folkloristische motieven (in de Polowetser
danser voor „Prins Igor" met name) geluk
kiger geweest, maar als ëen zeldzaam ge
slaagde toepassing moet zeker de dans van
de prinsessen met de gouden ballen wor
den genoemd.
Het hoogtepunt van het werk is de
mysterieuze solo van de Vuurvogel, waar
bij Marianna Hilarides niet alleen vol
maakt aan de technische eisen beant
woordde. maar ook een buitengewone
nobele allure aan haar tengere verschij
ning wist te geven, een autoriteit, die ook
in de bewegend gespeelde scènes onmis
kenbaar was. Schitterend wist zij met
grote sprongen en opwaarts strevende arm_
houdingen de illusie van vogelvlucht voort
durend te bewaren. Milly Emmer was een
bevallige prinses, Aart Verstegen een door
bewonderenswaardige plastiek overtuigen
de tovenaar. Maar om het dansante aan
deel naar waarde te kunnen schatten, zal
ik „De Vuurvogel" in deze uitvoering voor
een tweede keer moeten zien.
De première werd gegeven in een wel
zeer Russische avond, die met „Les Syl-
phides" van Fokine geopend was. Rudi
van Dantzig was de choreograaf in „La
Création" van Lichine, waarin Willy de
la Bye als „het ideaal" veel voldoening
schonk en Andrea Jungen zich als „de ver
leiding" bijzonder onderscheidde. Met „Ca-
dettenbal" van Lichine werd dè succes
rijke avond besloten. Onder directie van
Anton Kersjes heeft het Gelders Orkest
voor een zeer te waarderen begeleiding van
„De Vuurvogel" gezorgd.
Davicl Koning
Kunst maand A msterdam
Na 1750 ongeveer ging de muzikale
kunstvorm het divertimento steeds meer
de plaats innemen van de partita, die lang
zamerhand als vorm verdween. Het di
vertimento had over het algemeen niet veel
diepgang. Maar het zou verkeerd zijn om
oppervlakkigheid als karaktertrek te be
schouwen van alle divertimenti, die in de
tweede helft van de achttiende eeuw wer
den geschreven.
Wolfgang Amadeus Mozart schreef in
zijn jeugd divertimenti voor allerlei in
strumenten. Het was muziek, die om haar
eenvoudige, frisse aard vreugde gaf bij het
uitvoeren en bij het luisteren naar de ver
tolking ervan. Mozart heeft de compositie
van divertimenti enkele jaren laten rusten.
Drie jaar voor zijn dood schreef hij weer
een werk indeze vorm, dat op 27 sep
tember 1788 gereed kwam. Hij droeg het
op aan zijn vriend Michel Puchberg, die
Mozart herhaaldelijk van een geldelijke
nood bevrijd had door financiële steun.
Mozarts maatschappelijke positie was in
die dagen verre van rooskleurig. Veelvul
dige ziekte van zijn vrouw Constanze en
andere problemen versomberden zijn leven.
Geeft Mozarts muziek uit die jaren daar
aan geen uitdrukking? Er is een groep
musici die deze relatie van leven en kunst
ontkennen. Maar zij, die in de mysterieuze
taal der klanken ook de stem des harten
waarnemen, denken er anders over. En
met het aan Puchberg opgedragen diverti
mento (K.V. 563) krijgt hun mening een
positieve bevestiging. Het lichte karakter
der jeugddivertimenti zal men in dit werk
vergeefs zoeken. De ernstige stemming
voert letterlijk de boventoon in muziek, die
opgerept bleef en die ook de draagster kon
worden van zonniger klanken, die ondanks
de harde levensrealiteit spraken van een
behoudende verbondenheid van de mens
met een hogere werkelijkheid. Het is deze
straal van licht, die Mozart steeds weer
doorgeeft als een teken van een eeuwige
waarheid en waarvan het besef ook aan
zijn korte leven zin kon geven. Niet alleen
aan zijn leven, maar ook aan dat van de
tallozen die zijn muziek mochten horen en
met het hart konden verstaan. Dinsdag
avond zijn in de kleine zaal van het Con
certgebouw te Amsterdam weer velen ver
rijkt met de boodschap van Mozarts mu
ziek. Zij werd gebracht door het Hollands
strijkkwartet, dat met het voornoemde
divertimento en het Kwintet voor klarinet
en strijkkwartet (K.V. 581) optrad in de
Kunstmaand Amsterdam.
Het divertimento, dat geschreven werd
voor de sobere bezetting van viool, altviool
en violoncel, werd door de violist Nap de
Klijn, de altviolist Paul Godwin en de
violoncellist Carel van Leeuwen Boom
kamp ten gehore gebracht. Het werd een
vertolking die het uiterste van de geest
kracht en de technische beheersing van
deze drie instrumentalisten vergde. Maar
zij bereikte een meesterlijk niveau van
samenspel, harmonisch artistiek inzicht,
ADVERTENTIE
en MANTELS,
voor kinderen
Gen. Cronjéstraat 40 - 44
Tel. 15438
voor Dames en Heren,
en in iunior-maten.
Haarlem
toonvorming en uitdrukking, in overeen
stemming met de bijzondere aard van het
werk, dat aan het befaamde tintelende
tonenspel van Mozart zo opvallend weinig
ruimte bood.
Voor de uitvoering van het kwintet voeg
den zich bij de reeds genoemde kunste
naars nog de violist Jaap Schroder en de
klarinettist Jolle Huckriede, wiens instru
ment niet alleen door de aparte klank,
maar ook door de muzikale opdracht door
Mozart de leiding gegeven werd. Verleden
jaar werd het ook door dit ensemble in de
Kunstmaand Amsterdam gespeeld. Deze
uitvoering was dus een herhaling, die wat
mij betreft, wel traditie mag worden. Want
het is goed schoonheid te ondergaan, die
niet in abstractie buiten de mens blijft
staan, maar juist tot hem komt en hem
verrijkt, sterkt en gelukkig maakt. De uit
voering was onvergetelijk mooi. De klari
net zong zijn melodieënrijkdom uit in zijn
fraaie klanktimbres en daarbij vormde de
gave, bewogen klank der strijkinstrumen
ten een prachtige, eenheidscheppende ach
tergrond.
De toehoorders waren opgetogen. Met
langdurige bijval hebben zij getuigd van
hun dankbaarheid.
P. Zwaanswijk
Dat was dus alvast gelukt... Wang stond buiten zijn gevangenis.
„Nou oppassen, dat ze ons niet zien!", fluisterde Li. „We moeten maken, dat we weg
komen!"
Eerst slopen ze voorzichtig langs de muur van het paleis en ze keken naar alle kanten
rond, of er geen onraad was; want overal waren schildwachten!
Maar alles leek wel veilig. Toen renden Wang en Li samen weg, in het licht van de
maan 65-66
ADVERTENTIE
De Beethovencyclus van het Noordhol
lands Philharmoniseh Orkest werd dins
dagavond in de Haarlemse Concertzaal met
een kapitale vertolking van de Pastorale
onder leiding van Henri Arends besloten.
Tevoren had het publiek kunnen genieten
van een scherp geprofileerde „Prome-
theus"-ouverture en had het geestdriftig
met een ovationeel applaus gereageerd op
de interpretatie van het Vierde Pianocon
cert door de Duitse solist Hans Richter-
Haaser, die in dirigent en orkest de ge
wenste tegenspelërs vond om het werk
naar zijn inzichten overtuigend te doen
klinken.
In Hans Richter-Haaser kunnen wij de
gerijpte klaviervirtuoos zien, die het even
wicht vindt tussen een technische gaafheid
en een expressief vermogen, dat de poëti
sche aanleiding oproept, die Beethoven be
zield kan hebben. Hij romantiseert daarbij
niet meer dan nodig is, maar hij leeft het
klankgedicht mee in een steeds durende
spanning, wat maakt dat er geen enkele
dode noot uit de vleugel komt en er uit de
interpretatie een sfeer geboren wordt, die
suggestief tot meeleven en meevoelen
dwingt. Tot de technische gaafheid van
Richter-Haaser is vooral ook te rekenen
zijn wonderlijke beheersing van de dyna
mische schakeringen cn zijn vermogen tot
rijke variatie der klankkleuren. Er is dan
ook geen breuk tussen middel en doel,
want de innerlijke stuwingen van de pia
nist worden opgevangen door een eerlijk
en geacheveerd kunnen. Hans Richter-
Haaser hield zich aan de cadansen die
Beethoven zelf voor zijn Concert in G
schreef. Wij willen hopen dat deze fameu
ze pianist, die reeds verleden jaar bij. het
N.Ph.O. optrad, ons ook in de toekomst het
genot van zijn prachtig herscheppingsver
mogen zal komen verschaffen.
De Zesde Symfonie werd onder Arends'
weloverwogen, maar tevens levendige ver
tolking een muzikaal evenement, dat de
nieuwe dirigent van het N.Ph.O. volop
wind in de zeilen geeft. Hij vermocht het
ADVERTENTIE
dessert melk
mokka bitter-zoet
PASTILLES
werk de frisse charme te geven van een
y aarlijk pittoresk natuurbeeld, de spiri
tuele vondsten zonder overdrijving te ka
rakteriseren en een warm gevoel in de
klank te wekken zonder sentimenteel te
worden. Het onweer kraakte waar het kra
ken moest en de variaties op het natuur
geluid van het herderslied vormden als het
ware een stralende regenboog van melo
dieën en rankende notenguirlandes. En
concertmeester Jan Hesmerg bestond het
om op drie snaren een vierde had het in
de loop van de symfonie begeven als
een tweede Paganini met het overschot van
zijn instrumentale uitrusting briljant het
einde te halen. Geen mens heeft er wat van
gehoord en Beethoven kwam er niets aan
te kort.
En hiermee behoort de beknopte Beet
hovencyclus van dit jaar tot het verleden.
Straks beginnen de zomerconcerten en in
tussen rijpen alweer de plannen van het
volgend winterseizoen. Deze avond was
alvast een goede belofte voor wat ons te
wachten staat.
Jos. de Klerk
De Vereniging van Schouwburg- en
Concertzaaldirecties in Nederland zal
maandag 3 juni in Breda haar jaarlijkse
congresvergadering houden. Na afloop
daarvan zal bekend worden gemaakt aan
welke actrices of acteurs, verbonden aan
een Nederlands toneelgezelschap, voor het
seizoen 1956-'57 de jaarlijkse toneelprijzen
zijn toegekend. Deze prijzen, genoemd naar
mevrouw Theo Mann-Bouwmeester, de
„Theo d'Or" en naar Louis Bouwmeester,
de „Louis d'Or", worden dit jaar voor de
derde maal uitgereikt. Het eerste jaar vie
len deze onderscheidingen te beurt aan
Ank van der Moer van de Nederlandse
Comedie en Paul Steenbergen van de
Haagse Comedie, het tweede jaar aan Ida
Wasserman van de Haagse Comedie en
Han Bentz van den Berg van de Neder
landse Comedie.
Het toekennen van deze prijzen voor de
beste prestaties in een heel seizoen, heeft
zoveel weerklank ondervonden, dat de
vereniging heeft besloten het aantal dezer
onderscheidingen uit te breiden tot zes en
deze ook uit te reiken aan de actrices of
acteurs, die de meest opvallende prestatie
in een bepaalde rol leverden en aan hen,
die in een andere dan een hoofdrol het
meest zijn opgevallen. Hiervoor worden
respectievelijk zilveren en bronzen pen
ningen beschikbaar gesteld. De prijzen
worden toegekend op advies van een jury,
bestaande uit de heren dr. P. H. Schroder,
algmeen secretaris van de Maatschappij
tot Nut van 't Algemeen, Th. W. Pos, di
recteur van de Amsterdamse Toneelschool
en A. den Hertog, toneelschrijver en cri
ticus.
De Hoge Raad heeft conform de conclu
de van de procureur-generaal het beroep
;n cassatie van de 41-jarige bouwkundige
3. D. uit Amstelveen verworpen. De heer
D was verantwoordelijk gesteld voor het
istorten van een pilaar van een ?*bouv
n de Amsterdamse Vijzel.-traat waai
or enige bewoners verwondingen "»plie
m. Aan het gebouw en de pilarwer
den reparaties verricht, zonder dat af
'oende gestut werd.
Als straf werd hem een boete van f 150
subs. 30 dagen hechtenis opgelegd. Op
grond van bepalingen en uitvoeringsbe
sluiten bleek de Hoge Raad van mening,
dat de heer D. verantwoordelijk voor de
instorting was.
O O, stotterde ik zenuwachtig, is het uw krant?
Natuurlijk, natuurlijk. Alstublieft.
Ik had instinctief de brief haastig weggetrokken en
reikte hem de krant. Maar het voorval had me volko
men wakker geschud. Ik keek om me heen. Er waren
verscheidene tafels gedekt. Er werd gegeten en gedron
ken. De drie dronken kerels met hun piepballonnetjes
en toetertjes waren verdwenen, evenals de meeste Ara
bieren. Alleen die ene met zijn krant zat daar nog. Wat
was dat voor een man? Ik bedacht nu, dat hij, hoewel
in een vreemde tongval, Hollands tegen me sprak en
trouwens nu ook een Hollandse krant zat te lezen. Waar
om was hij zo geruisloos achter mij komen staan? Was
het hem alleen maar om zijn krant te doen, of had hij
misschien over mijn schouder heen de brief mee staan
lezen? Die vragen kwelden me, terwijl de Arabier een
eind verder rustig zijn krant zat te lezen. Ik moest toe
geven, zo te zien, had hij geen ongunstig uiterlijk. In
tegendeel, een kop om te tekenen. Ik herinnerde me een
schilderij, wacht 's, drommels, wat was dat ook weer?
O ja, nu wist ik het: de „Banjospeler" van Lo Bax. Daar
leek die kerel op. Toevallig misschien. Of zou Lo hem
gekend hebben? Toch vertrouwde ik hem niet. Dat hij
Hollands sprak en las, was een bewijs, dat hij al lang in
deze contreien verkeerde, 't Was vast een spion, öf van
de politie, öf van Zwarte Gerrit, maar voor mij van beide
kanten gevaarlijk. Die ellendige brieven. Ik moest ze
kwijt, maar hoe?
Peters, riep ik.
Ja meneer.
Kan ik hier vanavond terecht voor een kamer?
Zeker meneer, mooie kamer, frisse kamer, wilt u
hem zien?
Neen, dat zal wel in orde zijn. Mag ik mijn bagage
'uht achterlaten? Ik moet een bezoek brengen op het
''.•ist'-el. Hoe kom ik daar het gemakkelijkst?
De mensen in mijn omgeving keken even op. Gesprek
ken werden plotseling afgebroken om mij even tersluiks
te observeren. De Arabier was naderbij gekomen en
voordat Peters mij antwoorden kon, mengde hij zich in
het gesprek:
Als u mij toestaat, ik uw gids zijn.
Wat wilde die zwerver toch *Tan me? Wat donder had
hij hier nu weer mee voor? Maar waarom zou ik niet
op zijn voorstel ingaan om nader kennis met hem te
maken? Peters keek een ogenblik wantrouwend.
Weet je de weg? vroeg hij de Arabier.
Ja, monsieur, zei deze.
Nou graag dan, zei ik.
De ober hielp me in mijn jas.
Hij is nog een beetje nat meneer, maar het regent
gelukkig niet meer. Dank u, meneer. Hij stak het fooitje in
zijn zak.
Even later liep ik naast mijn oosterse metgezel op
straat.
Schildert u portretten? begon hij het gesprek.
Hoe weet u, dat ik schilder ben? vroeg ik.
Zag bagage en sehilderkist, en u observeerde mij.
Schilders vinden mij altijd interessant..
Inderdaad, je
Ja ik voor veel schilders model gestaan, Franse
schilders, Vlaamse schilders, Hollandse schilders, Jazik te
paard, als Bedouine, Jazik als muzikant met banjo
Heet je Jazik, vreemde naam.
Bulgaarse naam. Jazik pikeur en kunstrijder bij
Beaumont Frères. Opgegroeid te paard in Bulgarije. Wij
Bulgaren
Hoe oud ben je, Jazik?
Bij Beaumont Frères ingeschreven als vijfenveertig
jaar, monsieur, zei hij, ik denk, u vindt mij jonger.
Hm ja.zei ik, zeg Jazik, heb je ook wel eens
model gestaan voor meneer Bax, meneer Lo Bax?
A oui, oui, certainement. Monsieur Lo Bax, mij
heeft leren tekenen. Kijk. Hij haalde een schetsboekje
uit zijn zak en gaf het mij ter inzage.
Opeens klonk achter ons hevig fietsbelgerinkel. We
moesten even achter elkaar lopen om de fietser te laten
passeren en Jazik wilde me voor laten gaan. Heel be
leefd, maar onwillekeurig week ik terug.
Nee, ga jij maar voor.
Misschien was mijn wantrouwen wel geheel misplaatst.
De arme drommel drong zich wellicht alleen maar aan
mij op om als model te kunnen verdienen. Maar toch
Al voortlopend bekeek ik de krabbels in zijn schets
boek. Ze hadden nog enigszins bet primitieve van kinder
tekeningen, maar onmiskenbaar ook durf en originaliteit.
Dat is goed Jazik, zei ik, je moet er mee doorgaan.
Hij gaf er geen antwoord op, maar met een wijds ge
baar wees hij me een oud gebouw, dat nu terzijde van
de weg voor ons zichtbaar werd.
Voila, monsieur, de Ronde Toren.
Ha, dat is mooi, riep ik, een prachtig oud stuk
bouwwerk. Maar hoe komen ze er nou toch in 's hemels
naam bij om dat lelijke fabrieksgebouw daar tegenaan
te zetten? Vandalisme, heiligschennis. Jan Potage in.een
treurspel. Kijk....
Maar waar was Jazik? Hij was opeens verdwenen.
Ik keek om me heen. De zon, die nog zo'n beetje water
achtig was gaan schijnen, begon al aardig te dalen. Er
passeerden enkele voetgangers, een oude deftige heer
op middagwandeling met zijn hond, een troep huiswaarts
kerende werklieden op de fiets, waarvan er een even
omkeek.
Toen kwam Jazik weer te voorschijn. Schichtig om
zich heen kijkend kwam hij uit een portiek.
Ik moet hier terug, zei hij haastig. Spijtig, u gaat zo:
Hier de brug over, grote weg tot bij krombocht. U ziet
in de verte rechtuit kasteel. Kan niet mislopen. Adieu!
Weg was hij. Zijn gedrag was nu toch wel weer erg
verdacht. Enfin. Ik stapte flink door en was weldra aan
wat hij noemde „de krombocht". Inderdaad, daar zag ik,
op een heuvel gelegen, het kasteel „De Beukenstein"
Twee brede torens, sober van bouw, in romaanse stijl,
verhieven zich boven het geboomte. Het was een heer
lijke wandeling en in de lange oprijlaan kwam ik weer
helemaal op mijn gemak en zag de toestand weer opti
mistisch in. Wat kon me eigenlijk gebeuren? Dat Jazik
de brief van Perrault Decosse zou hebben gelezen? Och
kom, hersenschimmen. Hij kwam alleen maar om zijn
krant. Jazik een spion? Onzin. Hij had voor me willen
poseren. Daar onder de hoge beuken van de oprijlaan in
het late zonlicht, bij de aanblik van dat oude kasteel,
kreeg ik weer het gevoel, alsof ik door een af andere
geheimzinnige toverij in de middeleeuwen was ver
plaatst en het verwonderde mij nog steeds geen dolende
ridder te hebben ontmoet. Ik meende zelfs de hoefslag
van zijn paard te horen, toen een motor met zijspan met
een vaart achter mij aan kwam snorren. Dit moderne
voertuig droeg twee twintigste-eeuwse ridders in leren
jekkers, die mij vluchtig groetten bij het passeren. Ik
zag, hoe ze een sierlijke bocht beschreven over het voor
plein, stopten en afstegen. Als een klein stuk speelgoed
stond het motorrijwiel tegen het muurvlak van het
kollosale gebouw.
(Wordt vervolgd).
Valse dollarbiljetten. 'se Amsterdamse
politie waarschuwt tegen in omloop zijnde
valse Amerikaanse honderd-dollarbiljetten.
Dit biljet draagt de kop van Benjamin
Franklin en is olijfgroen van kleur. De groe
ven in het voorhoofd van Franklin lopen
niet door, zoals op de echte biljetten en de
achterkant van het biljet, waarop een af
beelding staat van Independence House,
maakt een zeer matte, indruk.-
Twee jaar. Onlangs belde een Roer-
mondse koopman aan bij een inwoner van
Alphen aan de Rijn, toevallig een poEtie-
agent, en probeerde hem coupons stof te ver
kopen. De agent, die de zaak niet vertrouw
de, gelastte de koopman te wachten, maar
deze stapte in zijn auto en reed Yveg. De
agent sprong op de wagen en de koopman
probeerde vergeefs hem door hevig te gaan
slingeren en plotseling te remmen hem eraf
te krijgen. De rechtbank heeft nu de koop
man wegens poging tot doodslag tot twee
jaar gevangenisstraf veroordeeld.
Honden. Bewoners van de Konijnen
laan in Wassenaar hadden een proces aan
hangig gemaakt tegen de houdster van een
hondenfokkerij, omdat zij hi-ndietr hadden
van het geblaf. De rechtbank heeft thans de
kennelhoudster veroordeeld „tot het zich
ervan onthouden één of meer honden in de
buitenlucht te brengen, zodanig dat hierdoor
de rust wordt verstoord". Voor iedere over
treding moet zij f 250,betalen. De kosten
van het arrest, f 527.komen voor haar
rekening.
ADVERTENTIE
ooooccoooxocoooocxxxxxx>KXxxo2ooccoccc<x»ococcoccca:co:
v.a. ƒ42.50 per paar
GROTE HOUTSTRAAT 49
Haarlem - Tel. 20049
WOENSDAG 29 MEI
Minerva: „Als de dauw hangt, komt er
regen". 18 jaar, 9.15 uur. Roxy: „Texas lady",
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Parachu
tisten vallen aan", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „Mijn zoon is onschuldig", 14 j.,
7 en 9.15 uur. Lido: „Liebe, Tanz und 1000
Schlager", alle leeftijden, en 9.15 uur.
Cinema Palace: „The mountain", 14 jaar,
7 en 9.15 uur. Luxor: „To be or not to be",
14 jaar. 7 en 9.15 uur. Studio- „Glenn Miller
Story", alle leeftijden, 7 en 9.15 uur. Terrein
achter Nieuw Berkenrode: Groot lunapark.
Concertgebouw: 139ste muziekschool-uitvoe
ring van Haarlems Muziekinstituut van Nico
Hoogerwerf sr., 7.30 uur. Leeuwerik: Ballet
en Volksdansen van de leerlingen van Cor
Teves, 7.30 uur. Terrein achter DreoGieht:
Schneiders Lilliput Sprookjesstad en Circus
revue, doorlopende voorstellingen van 15
uur af.
DONDERDAG MEI
Minerva: .Leven in de brouw ir'j". alk
leeftijden, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Cinema
Palace: „Met dieven vangt men dieven", alle
leeftijden, 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. Roxy: „Texas
lady", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor:
„To be or not to be", 2, 4.15, 7 en P 15 uur.
Lido: „Liebe, Tanz und 1000 Schlager", alle
leeftijden, 2. 4.15, 7 en 9.1 uur. Studio: „The
Glenn Miller Story", alle 1 eftiiden. 2, 4 15.
7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Zeven broers
zoeken zeven meisjes", alle leeftijden, 2, 4.15.
7 en 9 15 uur. Frans Hals: „Het monster van
dr. Qiiötermass". 14 iaar, 2, 4.30. 7 en 9.15
uur. Terrein achter Nieuw Berkenrode:
Groot lunapark. Terrein achter DreePzioht:
Schneiders Lilliput Sprookjesstad en Circus-
revue, doorlopende voorstellingen van 13
uur af.
VRIJDAF 31 MEI
Minerva: „Storm over de Mijl", 14 jaar.
8.15 uur. Roxy: „Prairiehyena's", 14 jaar,
2.30, 7 en 9.15 uur. Cinema Palace: Staatsie-
bezoek van het Koninklijk Paar aan Zwe
den en van het Engels koningspaar aan
Parijs, alle leeftijden, doorlop nde voorstel
lingen van 10—12 uur v.m. „Gaby", 14 jaar,
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Studio: „The Glenn
Miller Story", alle leC 'iden, 2.15, 7 en 9.15
u. Lido: „De ondergang van de Graf Spee",
14 jaar. 2. 4 15, 7 en 15 uur. Frans Hals:
„Na twaalf uur 's nachts", 18 j., 2.30, 7 en
9.15 uur. Stadsschouwburg: Theater met
„Tocht naar het duister", 7.30 uur. Leeuwe
rik: Voordracht met film van pater T. Suasso
de Lima over problemen van Centraal
Afrika voor afdeling Haarlem van de Wereld
Federalisten Beweging Nederland, 8 uur
Terrein achter Dreef/.icht: Schneiders Lilli
put Sprookjesstad en Circusrevue, door
lopende voorstelling van 13 uur af. Rem
brandt: „De duivel in de vrouw", 18
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: „To be or not
to be", 14 jaar, 2, 7 en 9.15 uur.
