Canada, omstreden door machtige
landen, beërfd door emigranten
Van dag tot
K
Protest
Hiuilp uit
Sen belang;
e]lL
CANADESE FEDERATIE 90 JAAR
Honderdduizenden vonden toekomst in
land, dat Spanjaarden versmaadden
CHoe is het ontstaan A
ZATERDAG 29 JUNI 1957
3
,A cd nada
Speciaalzaak LABOR n.v.
't Silver Stoepke doet het voor u
Van Acker poogt stakingen
in België te bezweren
Zinspeling op politieke
redenen en anarchie 9
Duitslands na-oorlogse
schulden aan Amerika
VERWEM U ZELF!
PERMANENT WAVE
TON TNOOLEN
Steenbergen adopteert
dorp in Povlakte
Dit woord:
VERBOUWEREERD
De recente terechtstellingen in I-Iongarije
hebben de herinnering aan de onmense
lijke wijze, waarop het marionettenregiem
in samenspel met de Russen de oklober-
opstand heeft neergeslagen, opnieuw ver
levendigd. liet neerslaan gaat nog steeds
voort en op dezelfde, niets-ontziende en
van alle menselijk mededogen gespeende
manier. Wanneer het ombrengen van ge
vangengenomen verzetsstrijders als de
jonge Ilona Toth, Ference Gönci en Miklós
Gjöngjösi gemotiveerd wordt met de be
schuldiging dat zij moorden op hun ge
weten hebben, dan is er toch zeer zeker
geen argument te vinden voor de doodstraf
van degenen, die slechts het verspreiden
van illegale geschriften op hun naam had
den, zoals de schrijvers Obersofski en Gali.
Hun doodvonnis is intussen weliswaar op
geschort, doch hun leven hangt aan een
zijden draad en er is weinig kans dat het
Hongaarse regiem gehoor geeft aan de ver
zoeken uit het westen om de doodvonnissen
ongedaan te maken.
Thans komt het in Nederland verschij
nende blad voor Hongaren „Magyar Szo"
met een oproep tot leidende Nederlandse
figuren op litterair, journalistiek en ar
tistiek gebied om zich te scharen achter
het westelijke protest in het belang van de
twee veroordeelde Hongaarse schrijvers.
Het is jammer dat dit op deze openlijke
en ondoordachte wijze gebeurd is. Een der
gelijke oproep had niet in het openbaar
mogen verschijnen en zeker niet in de be
woordingen, waarin het Hongaarse blad
meent dit protest te moeten aanbevelen.
Deze bewoordingen ontnemen namelijk de
Hongaarse machthebbers de gelegenheid -
voor zover zij althans van plan waren die
waar te nemen - om „hun gezicht te red
den" door de doodstraf voor de twee schrij
vers te wijzigen onder het motief, dat hun
schuld kleiner is gebleken dan werd ver
ondersteld.
Ter aanbeveling van het protest wijst het
blad er namelijk op, dat de twee Hongaren
„voorvechters waren van de revolutie en
in de voorste linie van de strijd stonden".
Verder wordt betoogd, dat „de commu
nistische machthebbers gevoeliger zijn voor
de publieke opinie dan in het westen wordt
beseft." En bovendien zegt het blad, „dat
de uitvoering van de doodvonnissen onder
druk der westerse protesten is opgeschort".
Dit lijkt voldoende om een eventueel
protest al bij voorbaat onwerkzaam te
maken. In een overmaat aan ijver heeft dit
blad de twee ter dood veroordeelden een
slechte dienst bewezen. Dit neemt echter
niet weg, dat de noodzaak tot protesteren
in ieder geval aanwezig blijft en dat een
massaal geluid uit het westen - doch dan
tactischer geformuleerd in het levensbelang
van de twee slachtoffers - de enige manier
Is waarop van hier uit kan worden getracht
de barbarij in te perken.
Het onafhankelijke rijk Nepal, ten
noord-oosten van India, stamland van de
bekende „Ghurka's" of Indische beroeps
soldaten in het Engelse leger, heeft volgens
de laatst bekende gegevens ongeveer ze
ven miljoen inwoners, doch dat cijfer zal
wel aan de hoge kant zijn, aangezien de
inwoners van Nepal omkomen van honger.
Het bericht van de hongeropstanden in
Kathmandu, de Nepalaanse hoofdstad, dat
dezer dagen tussen het andere wereld
nieuws nauwelijks aandacht kreeg, tekent
de primitieve situatie die op vele plaatsen
in het Verre Oosten heerst en die, naast
het onschatbare menselijke leed, grote ge
varen in zich bergt. Nepal ligt tussen
India en Tibet. Tibet is door de Chinees-
communistische troepen bezet en het re
giem daar is omgevormd naar model van
Peking.
Nepal is een primitieve staat, die zeer
ontvankelijk zal zijn voor drastische
sociale hervormingen. De dreiging van de
hongerdood maakt de keuze van politieke
aard zeer simpel: wie brood brengt, brengt
heil. Wie kans ziet de bestaansmiddelen
van Nepal te saneren en de bevolking een
draagbaar bestaansminimum te garande
ren, heeft de politieke wind al bij voorbaat
in de zeilen. De Chinese communisten zijn
de naaste buren van Nepal de maha-
radja van het onafhankelijke rijkje,
iemand met een zeer welklinkende naam
doch met blijkbaar geringe successen op
het gebied van „regeren .tot welzijn van
het volk" zal bij een eventuele toespitsing
der politieke tegenstellingen in zijn land
waarschijnlijk weinig prestige overhouden.
De uitbreding van de machtssfeer dei-
Aziatische communisten in de richting van
India en Pakistan zal dus wel via de Ne
palaanse wegen leiden, wa..r gebrek en
ellende de hinderpalen voor het „volks-
democratische" streven wegruimen.
In dit en dergelijke gevallen schiet het
Westen schromelijk tekort. Hulp aan on
ontwikkelde gebieden is niet een charita
tieve leuze, die nu en dan wordt aange
heven om de Westerse humaniteit te de
monstreren, doch een bittere, politieke
noodzaak onderdeel van het Westerse
defensieprogram tegen een vijandelijke
ideologie.
Maandag 1 juli viert Canada zijn
negentigste verjaardag als zelfstandige
staatkundige eenheid. Op 1 juli 1867
werden namelijk op grond van de British
North America Act Ontario, Quebec,
Nova Scotia en Nieuw Brunswijk ver
enigd tot één staat met een eigen grond
wet. Ter gelegenheid hiervan is hierbij
een artikel aan de ontwikkelingsgang
van Canada gewijd.
(Van een bijzondere medewerker)
AZIË komt de eer toe, de eerste en eigenlijke ontdekkers van Canada te
hebben geleverd. In het grijs verleden kwamen namelijk Eskimo's en Indianen
uit het noordoosten van Azië naar het Amerikaanse vasteland. Vermoedelijk
kozen zij hun weg over de Bering Straat. Oudheidkundige vondsten in het noor
den van Canada hebben merkwaardige bijzonderheden betreffende die oudste
Canadese cultuur aan het licht gebracht. De Eskimo's verbreidden zich over het
hoge noorden van het Amerikaanse continent. De Indianen kozen de weg naar
het zuiden. Strikt genomen zijn dus ook de Eskimo's en de Indianen evenals de
blanke Canadezen nazaten van immigranten. Niettemin gelden zij praktisch als
Canada's inheemse bevolking.
Wie de eerste Europeanen waren, die Canada ontdekten, laat zich niet met
zekerheid zeggen. Misschien waren het Ierse kluizenaars en monniken, die in de
achtste en negende eeuw in ranke bootjes de Atlantische Oceaan overstaken en
zich in de Nieuwe Wereld vestigden. Misschien ook waren het Noormannen, die
omstreeks 1000 Amerika bereikten en een kolonie stichtten (Vinland geheten) ter
plaatse van het huidige Massachusetts. Als de officiële ontdekker geldt een Vene-
tiaan, Cabot geheten. Cabot was in Engelse dienst. Hij bereikte Canada in 1497.
ADVERTENTIE
SMYRNA- on SOEDANWERK
NYLONS en SOKKEN
Haarlem - Büksstraatwcg 127 - Tel. 24642
De Spanjaarden, die
in 1497 in Midden- en
Zuid-Amerika reeds
enigermate vaste voet
hadden gevat, hoor
den van Cabot's ont
dekking. Zij besloten
toen om zélf eens een
kijkje in Canada te
gaan nemen. Goud
was de magneet, die
hen aantrok. In de
Canadese kustgebie
den vonden zij even
wel goud noch zilver.
„Aca nada!" zouden
zij hebben uitgeroe
pen („Hier is niets!")
en zo zou de naam
Canada zijn ontstaan.
Andere geschiedvor
sers menen echter,
dat het Indiaanse
woord „kanatha"
(verzameling hutten)
de oorsprong is van
de naam Canada. Hoe
dit ook zij, de Span
jaarden waren geen
blijvers in Canada.
Na hen gingen de
Fransen naar Canada.
Wel vernamen zij
van de Indianen de
Spaanse uitroep „aca
nada", maar zij beslo
ten niettemin om zélf
hun ogen de kost te geven. Zij waren min
der begerig naar édele metalen dan de
Spanjaarden en zochten in de eerste plaats
avontuur en veroveringen. In 1534 namen
zij Canada in naam van hun koning Frans I
in bezit. De bekende zeevaarder en ontdek
kingsreiziger Jacques Cartier noemde het
nieuw verworven gebied Nieuw-Frankrijk.
In 1608 volgde de stichting van de eerste
Canadese stad, namelijk Quebec. Dat jaar
geldt thans als het begin van de „vader
landse geschiedenis" der Canadezen. An
derhalve eeuw lang - tot 1763 - was Canada
een Franse kolonie. De Fransen waren geen
„vestigingskolonisten". Zij offerden de be
langen van landbouw, vorming van neder
zettingen en ontplooiing van het land op
aan hun eerzuchtig verlangen om grote
gebieden te veroveren en te exploreren.
Soldaten, missionarissen, pelsjagers, koop
lieden en ontdekkingsreizigers doorkruisten
in de Franse tijd Canada. Zij trokken
stroomopwaarts langs de rivieren en dron
gen door tot diep in de binnenlanden. Zij
ontsloten Canada voor de toekomst. Hun
werk was pionierswerk in de échte zin des
woords; pionierswerk, dat gepaard ging
met, soms bloedige, romantiek.
De Engelsen kwamen later dan de Fran
sen naar Canada. Nova Scotia (Nieuw-
Schotland) was het eerste brokje Canadese
grond, waarvan zij zich meester maakten.
Dat was in 1628. Vier jaar later pakten de
Fransen het van de Engelsen af. De strijd
tussen beide Europese grote mogendheden
om Noord-Amerika was daarmede ont
ketend. Zij golfde heen en weer tot 1713.
Toen kwam (bij de Vrede van Utrecht)
Nova Scotia in Franse handen. Aan de En
gels-Franse rivaliteit in Canada was echter
in 1713 geen einde gekomen. Engelands
koloniën aan de oostkust van Amerika
breidden zich uit. In 1670 hadden de Engel
sen de Hudsons Bay Company opgericht. In
het haar verleende octrooi verkreeg deze
maatschappij nagenoeg het gezag over alle
gebieden, die afwateren op de Hudson
Baai. Er deden zich talrijke conflicten met
Franse voorposten in het binnenland voor.
In 1756 brak opnieuw een Engels-Franse
oorlog uit. Deze duurde zeven jaar. In 1763
stond Frankrijk bij de Vrede van Parijs al
zijn Noord-Amerikaanse gebieden met uit
zondering van Louisiana aan Engeland af.
Frankrijk had opgehouden een koloniale
mogendheid in Canada te zijn.
De Engelse periode
De Fransen lieten hun Engelse tegen
standers een verre van gemakkelijke erfe
nis na. Wel had een verlichte Franse geest
Canada lichtvaardig bestempeld als „quel-
ques arpentes de neige", maar de Engelsen
kregen niet alleen met de sneeuw, maar
ook met de in Canada woonachtige Fran
sen te maken. Afgezien van de paar hon
derd Engelse handelaren en soldaten, die
zich na de Vrede van Parijs in Montreal en
Quebec vestigden, waren bevolking en
maatschappelijke organisatie Frans. De
Franse taal was toonaangevend. De Franse
cultuur had haar stempel op land en volk
gedrukt. De rooms-katholieke godsdienst
werd er beleden. Na de Amerikaanse On
afhankelijkheidsoorlog - de geboortestond
van de Verenigde Staten - begaven vele
Engeland trouw gebleven kolonisten zich
naar Canada. Het Franse overwicht werd
hierdoor - en werd ook later - kleiner,
maar tot op de huidige dag is Canada een
„dualistisch land", waar de Engels spre
kende en de Franstalige bevolkingsgroepen
aparte gemeenschappen vormen.
De betrekkingen tussen Canada en de
Verenigde Staten - die thans zo uitstekend
zijn - waren vroeger wel eens gespannen.
Toen Engelands Noord-Amerikaanse kolo
niën zich losscheurden van het moederland
vielao Amerikanen Canada binaaa. Ca-
Van liet landschap in de uitgestrekte
onbewoonde gebieden van Canada
gaat een majesteitelijke rust uit, die
door een paar automobilisten nauwe
lijks wordt verstoord: de herten, die
terzijde van de weg door een stroom
waden, schrikken er in het geheel
niet van.
nada was immers Engels gebied! Blijvende
successen boekten zij echter niet. Een twee
de Amerikaanse invasie volgde in 1812.
Toen is er geruime tijd verwoed gestreden
tussen de Canadezen en de Amerikanen. De
eersten wisten zich echter te handhaven.
Ook slaagden zij er in om een paar gevaar
lijke opstanden, in 1838 en 1839 ontketend
door ontevreden Canadezen van Franse af
komst, te onderdrukken. Waarschijnlijk
werd nieuwe wrijving met de Verenigde
Staten voorkomen doordat in 1846 de 49ste
breedtegraad als grens tussen beide landen
werd vastgesteld, dwars door de prairies
van de Atlantische Oceaan tot de kusten
der Stille Zuidzee. Ware dit grensverdrag
niet tijdig totstandgekomen, dan zou waar
schijnlijk tien jaar later strijd zijn ont
staan. Toen werden namelijk in Canada (bij
de Thompson Rivier en de Fraser Riviei-)
belangrijke goudvondsten gedaan en
zwermden duizenden goudzoekers uit Cali-
fornië en andere Amerikaanse staten Cana
da binnen.
Z elfstand igw or d ing
Reeds vroeg betrad Canada de weg, die
leidt van kolonie tot onafhankelijke mo
gendheid. De eerste stap op die weg werd
OCOC<XXXXXXXXXXX)OOCCOCOOCOCCOC<X)aXXOCOOOCCCOOOOCOCOOCC
Toen de Spanjaarden voor het
eerst in Canada kwamen, riepen
zij uit: „Aca nada" („Elier is
niets!") Het gebrek aan inzicht en
de voorbarigheid, die uit deze
woorden spraken, zijn wel eens ge
kenschetst als de grootste blunder,
die de koloniale geschiedenis kent. 8
Er is alle reden om deze ken-
schetsing als geheel en al juist te 8
bestempelen.
OCXXX7CCCCGOCCCC030CCCOCCCGCOCOOCCCOCOOCCCCCOCOCCCOCGCCCO
gezet op 1 juli 1867. Op die dag zag name
lijk een, op grond van de British North
America Act opgestelde koninklijke pro
clamatie het licht, waarbij de kolonies
Opper-Canada (voortaan Ontario geheten),
Neder-Canada (voortaan Quebec genaamd),
Nova Scotia en Nieuw-Brunswijk werden
verenigd tot één staat met een grondwet,
die in hoofdzaken overeenkwam met de
Engelse constitutie. Het bestuur werd in
handen gelegd van een plaatsvervanger
van de Engelse koning, de gouverneur-
generaal, die moest worden bijgestaan door
een staatsraad. De eerste juli geldt als
Canada's verjaardag en telken jare vieren
de Canadezen die dag.
In 1871 sloot Brits-Columbia zich bij
Canada aan. In 187.3 vplgde Prins. Edward
Eiland (Canada's „tuinprovincie") dit voor
beeld. Ruim twintig jaar later volgden twee
nieuwe provincies: Alberta en Saskatche
wan. Zij heten in de wandeling de „Prairie-
Provincies" en werden in het voorjaar van
1905 door de regering te Ottawa tot zelf
standige landsdelen en leden van de Cana
dese Federatie verklaard. In 1949 werd de
Canadese eenheid voltooid, doordat toen
Newfoundland - Engelands oudste Ameri
kaanse kolonie - als jongste provincie tot
Canada toetrad.
De Britse Rijksconferentie van 1926 be
paalde de huidige status van Canada, na
melijk die van een autonome gemeenschap
en zelfstandige staat binnen het Britse rijk,
gelijkwaardig aan het moederland en de
andere dominions, en met deze verbonden
door trouw aan de Britse Kroon. Het Sta
tuur van Westminster - door het Britse
parlement aanvaard op 30 juni 1931 - ruim
de de laatste resten van onzelfstandigheid
op. Sedertdien is Canada een vrije, onaf
hankelijke staat binnen het Britse Gemene
best van Naties.
Bloei
ALS gevolg van een verstandige vesti-
gingspolitiek en de aanleg van de Canadian
Pacific Railway naar de kusten van de
Stille Zuidzee gingen vele duizenden kolo
nisten in het laatste kwart der vorige
eeuw naar de Canadese prairies om daar
een bestaan op te bouwen. Hoger nog
steeg het getij der immigratie in de jaren
18961913. Toen moedigde de Canadese
ADVERTENTIE
A>adéh^ tu/ U.<f.A.
fbcLOtibrf, cU/vuzaut-e.
i/yv h&yucti*,, linl-f- fAtvné
Pirlc dUjsyy e<vi>fau, Cvt
/yyi>CUislch. S'tufthS
b-êid), bovoOjoaXke^y straw bcwU
Ai lAAeii 4-vrvJv h/oe c^-e^yu^Jdal^jlc
bfX/Mktrj /e /Wi<*Wib&w bunh
/iaaa, /mnn AOleXj oj/mru-ycle, IcmcWiin
oie. beul - J'hsOuwoiyyiPCte
/uXJ /tteJèAMsu.
Qsn&z fl&viClwa bcuUb^stub
Jkm/u kA, X /ruzJ- t^jz/iTLvveencl.
Eë*t> /u^Uytcle
cLe**YVL4> Aszrtru cU
lo/Ujdb -w, «5". 9^ jo. tf-Ui.
GROTE HOUTSTRAAT 14 HAARLEM
Dwars door Ottawa, Canada's hoofd
stad, loopt het Rideaukanaal, dat de
Rideaurivier verbindt met de
Ottawarivier.
overheid de komst van landverhuizers
sterk aan. In 1896 kwamen er 17.000 immi
granten Canada binnen. In 1905 bedroeg dit
cijfer 141.000. In 1913 vonden meer dan
400.000 mensen in Canada een nieuw
vaderland.
De snelle groei van Canada's bevolking
wijzigde de Canadese samenleving ingrij
pend, De kolonisatie van West-Canada be
zorgde het land een vooraanstaande plaats
onder de graan-producerende gebieden. In
de periode tussen de eerste en de tweede
wereldoorlog en vooral na 1945 ontplooide
Canada zijn mijnbouw, zijn industrie, zijn
transportwezen, zijn handel, zijn financieel
apparaat en alles wat hiermee samenhangt
in zulk een tempo, dat Canada thans be
hoort tot de belangrijkste industrie- en
mijnbouwlanden ter wereld.
De tegenstellingen van vroeger zijn, zo al
nog niet ten volle verdwenen, aanmerkelijk
verzwakt. De Franse en andere bevolkings
groepen in Canada kunnen het best met
elkaar vinden. De natuurlijke rijkdommen
des lands zijn onmetelijk groot. De hon
derdduizenden Europeanen van diverse
nationaliteit, die Canada zijn binnenge
stroomd, hebben hun beschavingsbezit ge-
ent op de oude Frans-Engelse Canadese
stam. Kortom, Canada is niet slechts
staatsrechtelijk, maar ook feitelijk een volk
met een eigen karakter geworden.
ADVERTENTIE
Ook voor gecompliceerde
uurwerken
hebben wij een zeer modern Atelier.
Echte vaklieden kunnen u adviseren.
Vraagt eerst vrijblijvend prijsopgave.
Grote Houtstraat 49 - Tel. 20049 - Haarlem
BRUSSEL (AFP) De Belgische eerste
minister. Van Acker, heeft in een radiorede
met het oog op de staking van metaal
bewerkers in België, een beroep gedaan op
het gezonde verstand en degenen gewaar
schuwd. die „een toestand van anarchie"
willen scheppen of „moeilijkheden willen
uitlokken om politieke redenen". Het is ook
nog niet zeker, dat maandag alle bouwvak
arbeiders aan het werk zullen gaan. Het
akkoord sluit niet de christelijke vakbon
den in, die verklaren er zich niet mee te
verenigen en zeggen de strijd te willen
voortzetten.
(Belga) Van vakbondszijde wordt ver
nomen, dat de staking van metaalbewer
kers zich tot de Philipsfabrieken te Hasselt
heeft uitgebreid. Het aantal stakers be
draagt meer dan 150.000.
Tussen werkgevers en werknemers van
acht bedrijven in het gebied van Antwer
pen zijn overeenkomsten gesloten, waarbij
twaalf dagen vakantie met behoud van
loon aan de werknemers worden toege
staan. Dee stakingsaanzegging in die be
drijven is ingetrokken.
Blijkens een verklaring, die Van Acker
in de Kamer heeft afgelegd, steunt de re
gering het standpunt van de werkgevers,
dat de eisen van de arbeiders in strijd zijn
met de wet. De liberale ministers verlan
gen, dat de regering op grond van genoem
de wet, verordeningen afkondigt, waarbij
de lonen worden „bevroren". De socialis
tische ministers voelen hier niet voor met
het oog op de macht van de vakbeweging.
Vervroegde betaling overwogen
Een nieuw plan tot regeling van het
vraagstuk van het Duitse eigendom in de
Verenigde Staten is volgens het Duitse
persbureau DPA uit Amerikaanse kringen
te Bonn bekend geworden. Volgens deze
kringen zal West-Duitsland zijn na-oorlogse
schulden aan Amerika vervroegd terug
betalen, waarna Washington zich dan be
reid zal verklaren een aanzienlijk deel van
dit geld beschikbaar te stellen voor het
terugkopen van onteigende Duitse eigen
dommen. Van Duitse zijde was de suggestie
gedaan, dat Amerika zou afzien van terug
betaling dezer schulden tot het totale be
drag van het door Amerika tijdens de oor
log onteigende Duitse vermogen tot een
bedrag van ongeveer 600 miljoen dollar. De
Amerikaanse regering zou echter niet be
reid zijn op deze suggestie in te gaan.
Qp cle
<~Praatótoel
Nimmer water!
Altijd staan wij in deze rubriek voor u
gereed met raadgevingen en interessante
wetenswaardigheden. Ditmaal dan eens
iets over die eigenaardige muizenissen die
u (blijkens uw talrijke brieven om advies)
telkens weer overvallen als u uw eerste
dagen doorbrengt in uw vakantieoord, liet
zijn rare muizenissen. Zo ziet gij in uw
verbeelding bijvoorbeeld, zonder daartoe
enige reden te hebben, hoe de kinders van
uiv buurman met ratachtige snelheid alle
appeltjes van uw boom roven en hoe, op
ditzelfde moment, een groot, wild zwart
dier een diep gat graaft in uw gazonnetje.
Gij hoort verder hoe er ineens een lek
ontstaat in uw gasleiding en hoe het water
neerstroomt uit de kraan die uw Liesje
open heeft laten staan in de badkamer.
Kom: gij ziet dan spoken, lezer. Spoken.
Wij weten het. Gij zijt uit uw doen „Hij
is gewoon zichzelf niet", zeggen uw reis
genoten, terwijl gij tandenknarsend van
allerlei onrusten, onbegrepen twijfels en
angsten neerzit in uw hotelkamer en u
nerveus de lippen bijt.
Gij vraagt nu: „Wat, mijnheer, is dat nu
toch? Wat maakt mij zo eng als ik met
vakantie ben? Waarom ben ik dan toch
steeds zo uit mijn doen? Waarom bijt ik
naar mijn Mien en naar Liesje? Waarom?"
Wij antwoorden u hier van deze plaats
gaarne. Want wij weten wat de oorzaak
is. Wij weten!
Wij weten ook hoe geheel anders gij u
alles hadt voorgesteld: gij hadt u voorge
steld dat u schrijden zou door zonnige ge
bieden boven van heerlijke warmte tril
lende bergdalen, die gevuld zouden zijn
met het lied der krekels. In de verte -zou
een heel klein mannetje bij wat piepkleine
huisjes, tezamen met een hond als een vlo
en koeien als torren, geluidloos staan te
bewegen en een wagentje als een lucifers
doosje zou, als een onschadelijk slakje,
voortkruipen over het zilveren spoor van
de wegen. Gij zoudt zuchten en legen uw
Mien uitroepen: HEERLIJK! VAKAN
TIE!" en op de verten wijzen. Ach
Nu is dat geheel anders. Nu blijkt dat
landschap ineens minder mooi dan het
gedroomd is. Nu blijkt dat de klim naar
dat hoge punt u lillijk aanvreet aan de
ademhalingsbanen en hartklepjes. Tevens
blijkt dat uw Mien ineens een u geheel
onbekende jurk heeft aangetrokken, welke
vanmorgen aan het ontbijt het ei in de
keel uwer medegasten deed stokken. En
zo is er meer
Wij kennen de oorzaak. Wees gerust, het
is niets ernstigs. Terwijl gij daar, als een
Niels Holgerson zo hoog, toekijkt naar het
landschap in het dal met zijn koekoeks
klokhuisjes, zijn watjes hooischelf en de
slapende reus waarop het bos-ginds wel
lijkt, gebeurt er allerlei in u. Jazeker.
Want... Gisteren hebt gij (wij hebben u
met wetenschappelijke oogmerken nauio-
lettend gadegeslagen) een ferm en mooi
glas wijn gedronken. Goed. Dat kan geen
kwaad. Daarna hebt gij uw Mien in een
wereld, die zeer schoon was, naar uw hotel
geleid en toenWat toen? Juist: hier
zwijgen wij even met zuiver retorische
bedoelingen. Toen hebt gij, onnadenkend,
dorstig nog, het glas van de wastafel ge
pakt, dat vol laten lopen en vervolgens
als een dier leeggezwolgen.
En zonder nu onmiddellijk over te wil
len gaan tot een verhandeling over de
vreemde fauna welke uiterst driftig be
weegt door elke, élke waterdroppél, moeten
wij hier in deze courant toch wel even
uiteenzetten, dat elke druppel uit dat uit
heemse glas water eenvoudig bulkte,
BLèRDE van de bacillen, de beesten, tor
ren, garnalen, coccen, staafjes, slingertjes,
dingetjes en wurmpjes. Van de rakkers,
zeg-maar-gerust.
En nu gij dus, mèt uw Mien in die jurk,
het wijde uitzicht zoekt, planten deze we
zentjes zich waanzinnig-snel voort tussen
uw darmflora. En vanavond reeds smaakt
het eten minder goed, En begint de bad
kamerkraan al een beetje open te staan.
Stelen buurman's schelmen de onrijpe ap
peltjes al. En vannacht schrikt gij wakker
met de dood (van de Keizer en de Nachte
gaal) schrijlings op de borst en morgen
zijt gij een vodderig persoon met een laag
kruis in de broek en een lichte aandoening
in de stofwisselingskanalen en dan zal
noriet uw enige levensvervulling beteke
nen. Daarom: drink nimmer water! Het is
een even dringend advies als men vroeger
aan jonge meisjes gaf: ga nooit met vreem
de kerels mee. Want dat gaf toen ook altijd
allerlei narigheid.
Duif
ADVERTENTIE
Neem 'n
van
Marnixstr. 119 - Haarlem - Tel. 25138
Exclusieve modellen. - Aparte coupe
Cosmetica Dr. P. H. v. d. Hoog en
Max Factor Hollywood.
In een buitengewone vergadering heeft
de gemeenteraad van Steenbergen gister
avond besloten een dorpje in de Italiaanse
Po-vlakte te adopteren. Welke plaats het
zal worden is nog niet bekend.
Verbouwereerd betekent: ontsteld,
onthutst, paf. Het is het voltooide deel
woord van een niet meer bestaand
werkwoord dat verbaureeren luidde en
dat is ontleend aan het oudfranse es-
baubir, nieuwfrans ébaubir: verstomd
doen staan. In het Middelnederlands
komen ook de vormen: verbabeert en
verbabbeert voor. Al deze woorden
gaan terug op het Latijnse woord: bal
bus, dat: stamelend, hakkelend be
tekend. De eigenlijke betekenis is dus:
zo geschokt dat men slechts stamelend
^uit zijn woorden kan komen.
