VOOR JULLIE
OCMW
de dief
OPLEIDING TOT ZIEKENVERZORGSTER
Postkantoor
FRANSE DAMES HELPEN
EENZAME BUITENLANDERS
Voorde
Bp: -
Stemmen van
lezeressen
VOOR MEISJES DIE
GRAAG VERPLEGEN
BESTAAT ER IN ONS
LAND GELEGENHEID
VOOR TWEEJARIGE
Het koraalmosje
Erbij
,s
Geheimschrift
TUIN- EN KAMERPLANTEN
ZATERDAG 31 AUGUSTUS 1957
PAGINA ZES
Onlangs woonden we een examen voor
zickenverzorgster bü- Schuchter kwamen
ze binnen, de examen-kandidaten, keurig
in haar blauwe uniform met wit kapje,
dat ze als leerling al gaan dragen. De een
wat bleekjes om de neus, de ander met
een hoogrode kleur van spanning. Alle
maal hadden ze het schriftelijk en het
praktisch gedeelte van het eindexamen met
goed gevolg achter de rug. Nu volgde nog
driemaal tien minuten mondeling: me
dische vakken en praktijk van de zieken
verpleging, afgenomen door een arts en
een hoofdzuster. En dan verder Neder
lands, welk vak tevens algemene ontwik
keling inhoudt.
Ziekenverzorgster worden is iets anders
dan verpleegster worden, hoewel minstens
evenveel, zo niet meer, verpleegd wordt.
Maar de opleiding is minder zwaar, duurt
twee jaar (voor verpleegster drie jaar) en
tot de opleiding ziekenverzorgster worden
ook die meisjes toegelaten, die geen U.L.O.-
diploma hebben, hetgeen voor de opleiding
voor verpleegster een vereiste is.
Over dit alles later meer. Eerst willen
we iets vertellen over het examen in de
praktijk van de ziekenverpleging. Het was
een vraag- en antwoordenspel, waarbij
geen ogenblik werd geaarzeld.
„Welke ziekten worden door levende
ziektekiemen verwekt?"
„Wilt u iets over de maag vertellen?"
„Over suikerziekte?"
„Welke afwijkingen kunnen er voor
komen bij de galblaas?"
Veel kan er gevraagd worden in tien
minuten, als de antwoorden vlot worden
gegeven. Het was een genoegen om ernaar
te luisteren. Zelf leerden we nog heel wat
in deze ogenblikken.
Dan gingen we naar het vertrek, waar
het examen Nederlands werd afgenomen.
De examen-kandidate was juist bezig de
inhoud van een boek te vertellen. Onge
veer tien boeken moeten voor elk eind
examen gelezen zijn: „Sil, de strandjutter",
van Cor Bruyn, „Florence Nightingale" van
Joh. W. A. Naber, „Madame Curie" van
Eva Curie, „Jungle" van Anthony van
Kampen, „De grote zaal", van Jacoba van
Velde, „Twee Amsterdamse joffers" van
Marie van Zeggelen. Dit is slechts een
greep. Het gaat echter niet alleen om de
inhoud, maar ook om de diepere achter
grond ervan.
Op de lessen Nederlands worden niet al
leen de eigenaardigheden van de Neder
landse taal verder bijgebracht, er wordt
ook een overzicht van de literatuur ge
geven. Van belang is dit alles, omdat er
met patiënten een gesprek gevoerd moet
kunnen worden, dat verder gaat dan de
kwaal, het weer en wat er die dag ge
geten is.
Het studie-schema, dat in nauw overleg
met de Geneeskundige Hoofdinspectie voor
de Volksgezondheid is opgesteld, omvat de
volgende vakken. Allereerst ethiek van de
ziekenverpleging.' Gewezen wordt op het
„waarom" van het verplegen en op onze
verantwoordelijkheid tegenover de mede
mens. Verder theorie van de verpleegkun
de, hygiëne, voedings- en dieetleer plus
koken, functionele anatomie, eenvoudige
Maak eerst de legpuzzel klaar door de stukjes uit te knippen en op te plakken.
Probeer daarna of je dit geheimschrift kunt ontcijferen door de stukjes aan elkaar
te passen. Het is gemakkelijk genoeg, als je het maar ziet!
Nu de maand september in zicht komt,
duiken de eerste aankondigingen van de
nieuwe modelijn op, die dit keer, volgens
de modekoning Dior de „spoellijn" heet die
men op oude foto's van omstreeks 1925-
1926 terug kan vinden. Er ging een rilling
door mij heen; gaan wij vrouwen ons wer
kelijk weer hullen in die onmogelijke vrou
welijke hobbezakken van toen? Is 't niet
absurd, dat wij ons elk seizoen een mode
voor laten schrijven en die slaafs volgen,
wij vrouwen van 1957, die overigens in
niets meer slaafs zijn. Is 't niet de hoogste
tijd om gezamenlijk eens „neen" te zeggen
wanneer ons zo iets lelijks wordt opgedra
gen? Moeten wij al onze vlotte, ruime en
echt vrouwelijke japonnen van verleden
jaar maar afdanken, als zijnde totaal uit
de mode? En dat in een tijd, dat we allen
mee moeten werken aan bestedingsbeper
king? 't Spijt me voor de grote mode-ont
werpers, maar ik zou nu toch willen, dat
alle verstandige vrouwen dit keer eens zou
den weigeren, deze onelegante en smake
loze modellen te kopen en in deze moei
lijke tijd rustig hun garderobe van de
afgelopen winter te dragen en mochten ze
voor speciale gelegenheden toch iets nieuws
moeten aanschaffen, dan een toilet te kie
zen, dat hun vrouwelijke lijn geen geweld
aan doet. Ik geloof dat wij op modegebied
vergeten hebben, zelfstandig te worden.
A. S. te O.
algemene pathologie (ziekte-oorzaken,
ziekte-verschijnselen, enz.), verbandleer en
E.H.B.O., eenvoudige begrippen van psy
chische stoornissen, sociale achtergronden
van de patiënt en sociale oriëntatie, ten
slotte beginselen van physica en chemie.
Steeds meer aandacht wordt er ook ge
schonken aan omgang met bejaarden, om
dat bij langdurige zieken zoveel bejaarde
mensen zijn. Bij vele vakken komt de om
gang met bejaarden naar voren, waardoor
het vrijwel een op zichzelf staand vak is
geworden. En dat is zeer toe te juichen, nu
het aantal bejaarden in ons land steeds
groter wordt.
Een doel
Het leerprogramma ziet er misschien wat
zwaarwichtig uit. Toch hebben de meesten
van de meisjes, die deze stof te verwerken
krijgen, niet veel meer dan lagere school
gehad. Voor sommigen was het behalen
van een U.L.O.-diploma te moeilijk, ande
ren hadden eerst geen zin in „leren",
maar hebben er nu later spijt van, omdat
wel blijkt, dat als men iets wil worden in
de wereld, er altijd diploma's getoond moe
ten kunnen worden. Dat is óók zo, als het
verlangen groeit om verpleegster te wor
den. En dan staan velen voor een onher
roepelijk „te laat", omdat het vereiste
U.L.O.-diploma er nu eenmaal niet is.
Maar voor al deze meisjes (en ook voor
ouderen), die graag willen verplegen, staat
de gelegenheid open om ziekenverzorgster
te worden. De tweejarige cursus wordt ge
organiseerd door de Federatie van Ver
pleeginrichtingen voor Langdurig Zieken.
De opleiding geschiedt in bij deze Fede
ratie aangesloten inrichtingen, die over het
gehele land zijn verspreid. Het diploma
ziekenverzorgster heeft nog geen staats-
erkenning, maar daarnaar wordt wel ge
streefd.
Zijn de meisjes voor het eindexamen ge
slaagd, dan dragen zij de broche, die het
embleem van de Federatie weergeeft. Zij
zijn op die broche bijzonder gesteld, zoals
telkens weer blijkt. De broche geeft een
witte lelie te zien, het symbool van de
barmhartigheid. De lelie bevindt zich op
een purperen kruis, dat de macht van
Christus verbeeldt en zij is omgeven door
een rank van groene bladeren, als symbool
van hoop en eeuwig leven. Daarachter be
vinden zich de kleuren blauw en geel, de
kleuren van hemel en zon. De symbolische
voorstelling is omgeven door de woorden:
Federatie van Verpleeginrichtingen voor
Langdurig Zieken. Aan de opleiding wordt
door meisjes van alle gezindten deelge
nomen.
Voor het examen, dat we bijwoonden,
slaagden alle kandidaten, een prachtig re
sultaat. Wel een bewijs, dat de genoemde
leerstof uitstekend verwerkt kan worden
door meisjes met een eenvoudige opleiding,
van wie sommigen vroeger misschien niet
eens zo goed konden leren. Maar als je
wat ouder bent en er is een doel in zicht,
dan gaat alles veel gemakkelijker. Velen
hebben ook meer animo in leren als de
moeilijke puberteitsleeftijd achter de rug is.
De leeftijd van de meisjes? 17 jaar mini
mum. De maximum-leeftijd is moeilijk te
zeggen. Bij het eindexamen was dit jaar
een 56-jarige ziekenverzorgster, die een
zeer goed figuur sloeg en het diploma met
glans haalde. Welk een inhoud is er hier
door aan haar verdere leven gegeven! Er
is ook een gediplomeerde ziekenverzorger,
want ook mannen komen voor dit beroep
in aanmerking.
In zijn collectie „Jolie Madame De France"
brengt Pierre Balmain deze gedistingeerde
cocktaïljurk „Amphitrite" uit zwarte en
witte kant, gegarneerd met zwart satijn.
Van Maggy Rouff, die voor haar nieuwe
collectie een nieuw, meer vrouwelijk sil
houet pousseerde, is „Colombe" een avond
jurk van wit satijn met een laag bevestigde
korte sleep (foto rechts).
Het beroep van ziekenverzorgster(er) is
vooral geschikt voor hen, die van werke
lijk verplegen houden. Want in de ver
pleeginrichtingen voor langdurig zieken,
waar zij, als zij gediplomeerd zijn, ook ver
der werken, komt het vooral op verplegen
aan. Hier liggen de patiënten, van wie
velen door twee ziekenverzorgsters ge
holpen moeten worden, hier liggen de
echte bedpatiënten.
Salaris
De salaris-regeling is zeer aantrekkelijk.
Een ongediplomeerde ziekenverzorgster
van 17 jaar begint met f 156,71 p.m. bruto.
Voor elk jaar, dat men ouder is, wordt
meer betaald, zodat een 25-jarige onge
diplomeerde verzorgster f 297,75 p.m. ont
vangt, bruto. Bruto houdt in, dat voor kost
en voor eventuele inwoning kleine bedra
gen worden afgetrokken.
De salarissen der gediplomeerde verzorg
sters zijn b.v.: minimum 20-jarige bruto
f 238,42 p.m.; maximum 25-jarige (na twee
dienstjaren) f 351.48. Hierbij komen nog
de verhogingen van de nieuwe loonronde.
In de grotere verpleeginrichtingen is reeds
de functie van „eerste ziekenverzorgster"
ontstaan, die weer een hoger maximum
kan bereiken.
De opleiding begint 1 oktober a.s. Wie
er meer over wil weten kan zich wenden
tot het secretariaat van de Federatie van
Verpleeginrichtingen voor langdurig zie
ken, Prins Hendriklaan 74, Bilthoven.
Nertera depressa noemt de bloemist het
koraalmosje; een allerliefst kamerplantje
met zeer mooie oranjekleurige besjes. In
de zomermaanden en in deze tijd van het
jaar zal de bloemist u er misschien aan
kunnen helpen. Laat u niet verleiden op
de markt of elders een plantje aan te
schaffen zonder besjes; er is namelijk een
ander plantje dat er veel op lijkt, doch dat
nimmer besjes draagt.
Netera depressa moet niet te zonnig ge
kweekt worden. De kleine groenachtige
bloempjes zijn van geen betekenis en ont
wikkelen zich in de voorzomer; zonder
bloemen echter geen bessen. Tijdens de
bloei moet u er een paar maal met de plu-
meau overheen gaan; de vruchtzetting zal
dan beter slagen. In de wintermaanden
niet te warm plaatsen; een matig ver
warmde kamer is al meer dan voldoende.
Zonodig kunt u de plant in het vroege
voorjaar verpotten. Gebruik er dan een
lage bloempot voor en zorg voor voldoende
scherven; de drainage moet goed zijn. U
kunt nadat de bessen in de herfst verdwe
nen zijn ook voortkweken door middel van
scheuren. Het is een aardig plantje, niet
gemakkelijk in de behandeling, maar wel
aantrekkelijk.
G. Kromdijk
JA, RITS de dief was een echt on
deugend mannetje. De allerondeugend-
ste van alle kabouters in het bos. Haast
iedere dag kwam er een elfje, een ka
bouter of een dier bij de kabouter
koning over hem klagen. „Hij heeft
mijn toverstafje verstopt". „iRts heeft
de bosbessenlimonade uit mijn keuken
kastje opgedronken". „Rits heeft kralen
gemaakt van de lijsterbes en nu heb
ben wij niets te eten". Zo ging het elke
dag. Als de kabouterkoning 's morgens
iemand voor zijn paleis zag staan, nou
dan wist hij het al: Rits heeft weer iets
gedaan!"
Maar toen hij één dezer dagen op een
natte morgen zijn paleis uitkwam, toen
keek hij toch evm raar, want onder
aan zijn stoep stond iemand die hij niet
kende. Een vreemde figuur in een wijde
grijze mantel. Op zijn hoofd droeg hij
een reusachtige paddestoel als hoed en
langs zijn kin hingen spinnewebben als
een soort baard. De appeltjes en peren,
die overal uit de zakken van zijn jas
puilden, zagen er wel lekker uit, maar
verder: nee, een erg aardige man leek
het de kabouterkoning niet.
Hij wachtte tot de vreemde man een
diepe buiging had gemaakt en zijn
paddestoelhoed van het hoofd had ge
nomen. „Majesteit", zei hij. Het klonk
niet vriendelijk.
„Vraag hem waar hij vandaan komt",
zei de kabouterkoning tegen zijn lakei.
„Ik ben september en ik kom uit het
land van Vader Tijd", zei de vreemde
en hij maakte weer een buiging.
„O, juist", zei de kabouterkoning, „u
bent een maand, als ik goed begrijp".
„Zeker Majesteit en een hele belang
rijke, want, ik heb een r in mijn naam".
„Oei", riep de kabouterkoning, want
hij herinnerde zich opeens wat dat be
tekende, een r in de maand dat is
nattigheid, kou, regen en dat betekende
reumatiek in het linkerbeen van de
kabouterkoning.
„U bent niet welkom", zei hij kortaf
tegen de maand september.
„Dat weet ik", antwoordde septem
ber, „maar tegenhouden kunt u me
niet. En bovendien daar kom ik ook
niet voor. Ik kom me beklagen!"
„Beklagen?", vroeg de koning, „waar
durft u zich over te beklagen? Wij
klagen al als we u zien".
„Dat weet ik", zei september, „maar
ik ben bestolen".
„U bestolen?", vroeg de koning ver
baasd. Hij bekeek september eens goed.
„Ah, natuurlijk, uw appeltjes en peer
tjes!", riep hij, „ja, dan moet u maar
niet met zoveel zakken vol rondlopen!"
„Nee", bromde september, „het
waren niet mijn appeltjes en peertjes.
Mijn verf is gestolen!"
„Verf?", vroeg de koning, „verf? Wat
moet u ook met verf in mijn bos? Wij
hebben geen kleuren nodig, hoor!"
„Dat vindt misschien", bromde
september en je kon zien dat hij nu
echt boos werd, „maar ik had de op
dracht van Vader Tijd om dit bos te
schilderen: de bomen goud en geel en
rood, de paddestoelen in allerlei kleu
ren en de rest grijs en bruin, mooi grijs
en bruin!"
„Bah", zei de kabouterkoning, want
hij zag al voor zich hoe het bos er dan
zou uitzien.
„Maarriep september woe
dend, „terwijl ik vannacht sliep heeft
de één of andere deugniet mijn dozen
met verf gestolen en nu blijft het bos
groen en paddestoeltjes zijn er niet en
het licht is goud inplaats van grijs. Ik
weet niet wat ik moet beginnen!"
De kabouterkoning proestte in zijn
baard, want hij begreep heel goed dat
dat weer werk van Rits was geweest.
Die had natuurlijk net zo goed het land
aan september als hij. „Tjazei hij
en hij probeerde zo ernstig mogelijk te
kijken, „tja, ik kan u natuurlijk ook
niet helpen. Het is heel erg wat er ge
beurd is".
Hij liet september gewoon voor zijn
stoep staan en ging binnen zitten uit
lachen over die Rits. „Haal Rits hier",
riep hij toen hij genoeg gelachen had,
„Rits krijgt een beloning voor deze
mop". Rits kwam en de koning vroeg
wat voor beloning hij wilde.
„Koning", zei Rits, „ik wil niets voor
mezelf. Ik heb genoeg en wat ik niet
heb dat rits ik overal weg. Ik wil een
feest, koning. Een groot feest omdat wij
de herfst hebben tegengehouden".
(Van onze correspondente)
MEN wil de Fransen nog
al eens verwijten dat ze
zich wat afsluiten voor de
vreemdelingen, die dan
ook moeilijk toegang krij
gen in een Franse familie.
En dit is niet helemaal ten
onrechte. De vreemdelingen
vinden het meestal heel
goed onder elkaar, maar de
Fransen houden zich bij
voorkeur wat op een af
stand.
Mevrouw Ronald Sey-
doux, de Engelse echtge
note van een Fransman die
al meer dan vijfentwintig
jaar in Parijs gevestigd is,
heeft zich nu tot lofwaar
dig doel gesteld dit be
trekkelijk isolement
waarin de vreemdelingen
verkeren te doorbreken
door het Britse middel van
een club die de fraaie
naam Entente mondiale
draagt. Die goede verstand
houding tussen Fransen en
buitenlanders wil me
vrouw Seydoux allereerst
onder de vrouwen trachten
op te wekken. Zelf heeft ze
het presidentschap van
haar club op zich genomen
en tot vice-presidenten zijn
een Amerikaanse en een
Frangaise benoemd. De
voornaamste activiteit van
de club is erop gericht de
buitenlandse vrouwen die
kersvers in Frankrijk arri
veren, een beetje wegwijs
te maken en in contact te
brengen met Franchises.
Om de beurt openen de da
mes-clubgenoten de-deuren
van hun salon voor hun
medeleden en er wordt
dan, behoudens over koet
jes en kalfjes, ook gespro
ken over de levens- en ar
beidsomstandigheden van
vrouwen in andere landen.
In Engeland, Japan en
waar dan ook.
Ook kunnen buitenland
se studenten die in Frank
rijk zijn neergestreken met
hun moeilijkheden bij de
club terecht. Voor hen
werd zelfs speciaal een on
der-afdeling in het leven
geroepen. Dan verschijnt
er, zoals het een goede
club betaamt een blad en
hoewel de omvang nog
uiterst bescheiden is, kan
men daarin toch al heel in
teressante dingen lezen.
„Geen vrede zonder een
goede internationale ver
standhouding", luidt het
devies van de club. Een
andere uitspraak die men
in het clubblad kan vinden
was: „Elke vrouw zoekt het
geluk voor haar kinderen,
maar de vrede op aarde
zal pas heersen wanneer
de vrouwen niet langer on
verschillig zijn voor het ge
luk der kinderen van an
deren". Met wijze woorden
verzet men nog wel geen
bergen, maar toch heeft de
club ook al het een en an
der voor de buitenlandse
jeugd in Frankrijk gedaan.
Studenten deden al een be
roep op de dames om aan
kleren te komen of om een
baantje te vinden, waar
door ze iets ruimer kunnen
leven. En zelfs zijn er stu
diebeurzen uitgedeeld.
De snelheid waarmee het
aantal leden sinds de re
cente oprichting gestegen
is, bewijst dat de nieuwe
vereniging aan een behoef
te voldoet. En wanneer alle
leden zich ernstig aan hun
beloften houden, dan mag
men een ingrijpende ver
betering in de internatio
nale relaties verwachten.
Want ieder lid tekent bij
haar of zijn toetreding een
plechtige verklaring ernaar
te zullen streven haar of
zijn land waardig te verte
genwoordigen en bemind te
maken door de evennaas
ten.
„Het komt", zo verzekert
Mrs. Seydoux, „nu al steeds
vaker voor dat een Franse
student zijn Egyptische of
Marokkaanse clubgenoot
thuis inviteert en aan zijn
tafel laat eten. Eenmaal in
de maand wordt er boven
dien een bal georganiseerd,
waarbij iedereen bij aan
komst een insigne opge
speld krijgt, wit voor de
buitenlanders en blauw
voor de Fransen. En wit
en blauw zwierven dan
broederlijk en zusterlijk
over de dansvloer.
Wanneer iemand nu nog
durft beweren dat de
vreemdelingen in Frankrijk
gedoemd zijn in afzonde
ring te leven dan moet hij
zijn licht maar eens op
gaan steken op het inter
nationaal secretariaat van
de club de l'Entente mon
diale, dat hij op nummer
34, van de boulevard Mar-
beau in Parijs kan vinden.
„Prima!" riep de koning en 's avonds
al begon het zomerfeest. Iedereen
lachte en had pret om Rits die septem
ber zo'n streek geleverd had. Maar
waar was Rits zelf? Hij was nog altijd
niet op het feest verschenen! „Daar!
Kijk daar eens", riep opeens een eek
hoorntje dat naar de lucht zat te kij
ken. En wat zagen ze? Heel hoog in de
lucht zat Rits op de rug van een blauwe
reiger. De reiger vloog in kringen heen
en weer. Rits had in zijn hand een
grote kwast en om de hals van de rei
ger hingen de bussen met verf. Rits
schilderde alle kleuren die hij had mee
gebracht tegen de lucht. Heel diep
onder hem hoorde hij de dieren en ka
bouters juichen en in hun handen
klappen. Maar weet je wat hij ook
hoorde? De woedende stem van de
maand september. „Mijn verf!, mijn
goeie verf!", schreeuwde hij, „wat een
zonde, wat een zonde! Nu duurt het
nog weken voor Vader Tijd nieuwe
kleuren heeft gemaakt en al die tijd
staat het bos in zijn zomerkleuren!"
Nou, toen de kabouters en de dieren
van het bos dat hoorden lachten ze
helemaal blij en ze benoemde Rits tot
opperdief van het bos. En de mensen?
Nou ja, die wisten natuurlijk niets van
Rits en de gestolen kleuren, maar ze
waren wel verbaasd dat de zomer zo
lang en met zoveel kleuren bleef. Als
je het hun vraagt komen die kleuren
nooit! Maar je.
Mies Bouhuys
Begin bij de zwarte stip en volg met
kleurpotlood de lijn tot je weer bij de
stip uitkomt. Wie zit er achter de
vlinder aan?
Het regent, het regent,
het regent dat het giet.
Wij zitten lekker binnen,
naar buiten kun je niet.
Wij spelen postkantoortje,
ik zit aan het loket,
ik heb de mensen voor me
eerst in de rij gezet.
Meneer, ik laat u wachten
als u aan 't dringen bent.
Mevrouw, een brief naar Lapland?
Dat kost u zeven cent!
Hallohallohallo, ja...
Hier met het postkantoor.
Wilt u met Spanje praten?
Goed, ik verbind u door!
Is het jouw beurt, klein zusje?
Een briefje naar de maan,
aan 't zwarte ventje boven?
Nee kind, dat zal niet gaan.
Wat staan er nog een mensen
en wat heb ik het druk!
Maar 'k zit tenminste droog, hè
dat is nog een geluk.
Mies Bouhuys
mm w1'-
Wmrnm
