Haarlem's Dagblad | 1957 | 2 september 1957 | pagina 3

Duizenden luidden blauwe tram
in Haarlem en Amsterdam uit

H

Vlees hooit erbij

Albert Heijn

Herinnering aan eerste rit

BAK 'N HAMBURGER!

Zandvoort nam afscheid van
de laatste blauwe tram

GEMENGDE STEMMING BIJ AFSCHEID

Zang en Vriendschaphuldigde de
blauwe met gevoelvol „Requiem"

Onstuimige tonelen
bij laatste rit

^uperMarb (/lees
vlees

MAANDAG 2 SEPTEMBER 1957

HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT

9

Inbraak in Santpoortse
slagerij

Lijkrede

Grafkrans

In A msterdam

JENEVER EN SIGAREN

Actie Bijstand

Omschakeling van tram op
bus had vlot verloop

Bij het afscheid van de blauwe tram

Kerkelijk Nieuws

Intrede van autobussen
verliep rustig

Benoemingen in het
bisdom Haarlem

Lifters beroofden auto
bestuurder van 500

Weinig tijd

99

De blauwe tram van de lijn Amsterdam-Zandvoort heeft bü zijn afscheid zater
dagavond zeker niet over gebrek aan belangstelling te klagen gehad. Zowel in
Haarlem als in Amsterdam waren duizenden op de been om de laatste ritten een
bijzonder cachet te verlenen en ook in Zandvoort en de halteplaatsen tussen bad
plaats en hoofdstad was de belangstelling overstelpend.

In Haarlem waren zaterdagavond omstreeks acht uur in de Tempeliersstraat zo
veel mensen op de been, dat de politie er nauwelijks in slaagde enige orde te
scheppen in de chaos.

Tegenover het haltegebouw stonden de leden van „Zang en Vriendschap" in ge
klede jassen en getooid met hoge hoeden, om onder leiding van hun dirigent, de heer
Jack P. Loory, het door onze muziekmedewerker Jos de Klerk gedichte en getoon
zette „Requiem op de Blauwe" te zingen. Daar was het ook, dat de lijkrede op de
tram werd uitgesproken door „een bekende Haarlemse persoonlijkheid", in wie wij
jhr. dr. J. C. Mollerus, oud-secretaris van de Haarlemse Kamer van Koophandel,
meenden te herkennen.

De huldiging in Amsterdam later tegen middernacht droeg een zo mogelijk nog
massaler karakter en de laatste tram, die om even over half één uit Amsterdam ver
trok was pas drie uur later in Haarlem.

Lang voordat de aangekondigde „feest"-
tram zich aandiende, was de gehele Tem
peliersstraat tot aan het Houtplein al ge
vuld met een woelige, compacte menigte,
die door de politie nauwelijks in toom was
te houden. Enige agenten te paard en
velen te voet trachtten, volkomen tever
geefs, enige orde in de chaos te scheppen
en het gevolg was, dat toen de tram zich
eindelijk omstreeks kwart over acht met
zijn bekende schorre fluitje vanuit de
richting Leidsevaart aankondigde, geno
digden en publiek, directie van de N.Z.H.
en willekeurige belangstellenden zich zon
der onderscheid in een bonte mengeling
bevonden.

Slechts „Zang en Vriendschap", de ca
meramensen voor film en televisie en eni
ge jongens op de daken van nabijliggende
huizen hadden zich van een enigszins re
delijke plaats kunnen voorzien.

Toen de uit wel vijf wagens bestaande
tram zich eindelijk op zijn halteplaats be
vond, zette „Zang en Vriendschap" in met
het Wilhelmus, dat door het publiek met
onbegrijpelijk handgeklap werd verwel
komd.

Hierna was het de heurt van het „Re
quiem", dat op gedragen toon werd ge
bracht: de leden van de Liedertafel toon
den begrip voor een situatie, die met ge-
m.engde gevoelens moest worden behan
deld, door het lied op ernstige, plechtsta
tige, hier en daar zelfs aandoenlijke wijze
te brengen. Het refrein „Trèm, trèm, trèm,
trèm" werd gezongen met een cadans, die
herinnerde aan het denderen over de rails

ADVERTENTIE

Alleen dinsdag en woensdag

3 en 4 sept. a.s.

Gehakt met inbegrip van zakje
kruiden en recept, 500 gr158

Malse runderlappen met klein
vet randje, 500 gr208

Schoudercarbonaden, 500 gr. 200

Uit eigen slagerijen:
Gebraden gehakt, 150 gram 48

VEILING-VERSE GROENTEN

Alleen dinsdag en woensdag

3 en 4 sept. a.s.

Malse Pronksnijbonen per kilo 37

Garantie voor
kwaliteit

Laagste prijzen

Rente

winstaandeel

GROTE HOUTSTRAAT 99

Vroege bromfietser verdacht

Pas thans kan voor publikatie worden
vrijgegeven, dat in de nacht van vrijdag op
zaterdag in een slagerij aan de Bloemen-
daalsestraatweg te Santpoort een inbraak
werd gepleegd, waarbij de dader f 800.
buitmaakte.

Hij moet zich door inklimming toegang
tot de zaak hebben verschaft en, naar de
recherche aanneemt, is de inbraak in de
vroege ochtend geschied.

Men heeft namelijk zaterdagochtend om
vier uur een haastige bromfietser via de
Rustenburgerlaan en het zogenaamde
„zwarte pad" in de richting Haarlem zien
verdwijnen en het vermoeden is gewettigd,
dat dit de dader is geweest.

Eventuele nieuwe getuigen, die in de
vroegte de bewuste bromfietser menen te
hebben gezien wordt verzocht zich te mel
den bij de Velsense recherche, telefoon
K 2550 - 6444, Tiberiusplein 2 te IJmui-
den-Oost.

van het onderwerp van het lied. Slechts
het „Nooit was er een vrolijker feest, dan
dit begraafnisfeest" werd opgewekter ge
bracht en het „Hij leve lang, in memoriam"
werd bijna uitbundig gezongen, waarbij de
leden van „Zang en Vriendschap" tot slot
met de hoeden in de lucht zwaaiden.

Hierna beklom de bekende Haarlemmer
het geïmproviseerde spreekgestoelte.

Jhr. dr. Mollerus memoreerde, hoe de
plaatselijke pers reeds lang had gezocht
naar een halve gek, die de lijkrede zou
moeten uitspreken. „Toen zij uiteindelijk
mij hadden verzocht, heb ik mij even be
dacht, want op zaterdag is mijn badavond",
aldus de lijkredenaar, die eraan toevoegde,
dat de Haarlemmers, en zij die uit de om
liggende gemeenten komen „ik zelf ben
Overvener" dank zijn verschuldigd aan
directie en employés van de tram. Ook
herinnerde hij eraan, hoe in de oude tram
vooral in de wintermaanden vaak de
basis werd gelegd voor menig goed hu
welijk en hij eindigde met de hoop uit te
spreken, dat het busvervoer een andere
dan een huwelijkspiek, namelijk een ver-
voerspiek te zien zou geven.

Hierna betrad de directeur van deNZH,
de heer J. J. Jurrissen, het podium om
zijn dank te brengen aan allen, die het
afscheid van de tram zo onvergetelijk
hadden gemaakt.

„Aan de buitengewone plichtsbetrach
ting van het personeel", aldus de heer
Jurrissen, „is het mede te danken geweest,
dat de NZH zo'n goede naam op vervoers
gebied heeft verworven". Hij sprak de
hoop uit, dat deze goede naam, óók in het
busentijdperk bewaard zou blijven.

Na het officiële gedeelte van het afscheid
kwam het publiek weer in beweging en
het was slechts met de grootste moeite,
dat de heer en mevrouw Jurrissen, de
haltechef en enige conducteurs en wagen
voerders zich tenslotte vóór de tram kon
den posteren voor het maken van de offi
ciële foto.

Daarna vertrok de tram, héél langzaam
door de menigte dringend, naar Amster
dam, terwijl de gelukkigen, die zich een
plaatsje in één van de vijf wagens had
den veroverd, luide werden toegejuicht.
Voor het vertrek echter werd om de kop
lampen van de voorste wagen een grote
grafkrans bevestigd met als opschrift:
„Halte Kampervest".

Kort daarop kwam een tweede tram uit
Zandvoort aan, die ook werd verwelkomd
met het „Requiem", dat ten behoeve van
radio, film en televisie nog een keer door
„Zang en Vriendschap" werd gezongen.
De strofen van het lied werden afgewis
seld met het geluid van het bekende con
ducteursfluitje.

Aan het slot werd de componist en
tekstdichter Jos de Klerk door toejuichin
gen van het publiek gehuldigd.

Daarna had in restaurant Brinkman aan
het Houtplein nog een kleine plechtigheid
plaats, waarbij jhr. dr. Mollerus als be
stuurslid van Haarlems Bloei, namens
deze stichting aan de heer Jurrissen het
„Requiem" in prachtband aanbood onder
het uitspreken van een toepasselijke
speech. De heer Jurrissen bracht dank
voor de ontvangen hulde, waarna „Zang
en Vriendschap" nog enige liederen ten
gehore bracht.

Nadat zich nog enige trams door de
menigte hadden bewogen was het de beurt
aan het tamboerkorps van de gymnastiek
vereniging „Bato", dat op de maat van een
treurmars langzaam opmarcheerde, op deze
wijze hulde brengend aan het trouwe ver
voermiddel, dat die avond afscheid nam.

In Amsterdam werd het afscheid van de
tram evenals in Haarlem met gepaste droe
fenis gevierd. Maar dit kon toch niet ver
hinderen, dat het er in Amsterdam niette
min echt op z'n „Jordanees" toeging. En
hoe kan het ook anders, want Willy Alberti
was er. Bovendien was er een pierement,
en er was haring en bier (dat in gepaste
hoeveelheden werd gedronken). De Am
sterdamse politie had in de Spuistraat voor
een voortreffelijke afzetting gezorgd, zodat
duizenden en nog eens duizenden toeschou
wers de „vrolijke begrafenis" op de voet
konden volgen. Uit Haarlem arriveerde
weldra een tram, die voor deze speciale
gelegenheid afgestampt was met kinderen,
die de rit voor niets mochten meemaken.
In enige van de voorlaatste trams bevonden
zich bovendien enige verslaggevers van de
radio en de Nederlandse Televisiestichting,
die de gesprekken tussen de conducteur en
de trampassagiers op de band vereeuwig
den. Om en nabij twaalf uur begon het
feest pas goed. Daar hadden overigens de
mensen van de beide huldigingscomités
voor zorg gedragen. Toen was ook het tijd
stip aangebroken van de huldiging van
enige oude-en-trouwe gedienden van de
N.Z.H. En dat dit met muziek gepaard ging,
daar zorgde de Amsterdamse politiekapel
onder leiding van hoofdinspecteur Pinkse
voor. De eigenaar van enige Amsterdamse
eetgelegenheden hield op de trambaan een
wedstrijd met enige charmante meisjes,

waarbij het erom ging, wie de meeste bier
pullen stuk zou kunnen slaan. Een soort
wijding van de trambaan. Ook mr. Romke
de Waard, voorzitter van de Kring van
Draaiorgelvrienden, had zijn draai gevon
den bij dit afscheidsfeest. Onvervaard
draaide hij de slinger van een draaiorgel
van Perlé in het rond en zorgde er zo voor,
dat het niet aan de nodige toepasselijke
muziek („Bij ons in de Jordaan") ontbrak.
Toen trad Willy Alberti op en bezong met
een snik en een traan, met welhaast om
floerste stembanden, de „trouwe blauwe",
zoals alleen een rasechte Amsterdammer
dit kan. Daarna was het de beurt aan wet
houder B. Ram van Amsterdam om het
zijne van het afscheid te zeggen „Het is mij
een groot genoegen, dat ik namens B. en W.
van Amsterdam in uw midden mag zijn
om getuige te zijn van het afscheid van de
mij zo uiterst sympathieke „blauwe". De
tram, die een warm plaatsje in mijn
hart heeft veroverd. De tram ook, die
tijdens zijn trouwe dienst miljoenen
passagiers heeft vervoerd. De tram, die de
kinderen en hun moeders naar Zandvoort
bracht, waar zij konden genieten van het
strand en de zee. Met de tram gaat ons een
stukje folkore verlaten. De „Gooise moor
denaar", de Kikker en het boemeltje van
Purmerend zijn ter ziele en nu gaat ook de
trouwe blauwe ons verlaten. We zullen hem
erg missen, maar ik hoop toch, dat de bus
sen een even grote belangstelling zullen
mogen genieten als de tram".

Vervolgens werd het woord gevoerd door
de heer J. Jurissen, de „vader" van de
tram. „Ik ben diep onder de indruk van de
grote menigte, die afscheid van „hun" ver
voermiddel komt nemen. En ik ben namens
mijn personeel zeer erkentelijk voor de
vriendelijke woorden, die de wethouder
heeft gesproken. Nu zeggen wij: daar gaat
de tram. Morgen zeggen wij: daar gaan de
bussen. Dan zijn wij weer present om u
allen te vervoeren."

Een luid gejuich barstte na elk optreden,
na elke redevoering, los. Een gejuich uit
duizenden kelen. Het bleek, dat de tram
niet alleen in Haarlem, maar ook in Am
sterdam, wel heel geliefd is bij het publiek
De liefde voor de tram kwam tot uiting in
een grote krans van het „Comité Nieuwe
Binnenstad" en het „Comité Kalverstraat
Heiligeweg". En toen greep mr. Romke de
Waard weer de zwengel van het pierement
en klonk weer een echte Mokumse deun.

Eindelijk kon de laatste tram vertrekken,
zij het dan met een half uur vertraging.
Treurig zette de politiekapel „Me gane naar
Zandvoort an de see" in, terwijl al de toe
schouwers uit volle borst meezongen. Lang
zaam zette de tram zich in beweging, uit
puilend van passagiers, om nooit meer in

In Amsterdam werd de laatste tram
behangen met een enorme krans na
mens de winkeliers uit Kalverstraat
en Heiligeweg.

Amsterdam terug te keren. Maar dit ge
beurde niet voordat alle passagiers op be
schuit met haring waren onthaald. Toen
was het feest voor de Amsterdammers
voorbij. Maar toch stond het overal langs
het tramtraject zwart van de mensen. Een
dichte haag bussen, auto's, motoren, brom
mers en fietsen volgde onder luid getoeter
en gebel de tram. Het had veel weg
van een bevrijdingsfeest, of van een
oudejaarsnacht. Op de Amsterdamse
Vaart bleek pas hoe druk het wel was. Drie
rijen auto's reden in de richting Haarlem
naast elkaar. Ook in Haarlem werd de

tram opgewachtom tot slot door de

politie te worden ontruimd. Niemand wilde
de tram meer verlaten. Dit was echter het
geval met de allerlaatste tram, die pas heel
laat in de nacht, omstreeks half vier, in
Haarlem arriveerde onder luid getoeter van
vele auto's. Dat de rit van deze tram niet
zonder incidenten verliep, laat zich be
grijpen. Om en nabij Halfweg slaagden
enkele passagiers er zelfs in de tram te

ontkoppelenBovendien was er van het

interieur van de tram weinig meer over,
toen deze eindelijk in Haarlem was gearri
veerd. De zittingen en banken waren on
derweg al uit de ramen gesmeten. De direc
tie van de N.Z.H. had hier echter rekening
rrieegehouden. De „blauwe" is nu dood,
maar zal blijven voortleven in de herinne
ring van vele Amsterdammers, Haarlem
mers en vrienden-van-de-tram.

Hoeveel mensen er zaterdagavond in
de Tempeliersstraat in Haarlem op de
been waren om afscheid te nemen van
de blauwe tram, toont deze foto. Er
was nauwelijks plaats voor de Konink
lijke Liedertafel „Zang en Vriend
schap", die het door Jos de Klerk ge
dichte en getoonzette „Requiem op de
blauwe" ten gehore bracht.

Het was vyf minuten over half drie in de
nacht van zaterdag op zondag, toen het
helgele licht van de schijnwerper van de
laatste „blauwe" de duisternis van de nacht
doorboorde en het uit vier wagens bestaan
de tramstel om de hoek van de Princesse-
weg in Zandvoort zichtbaar werd. Slechts
in het eerste en het laatste rijtuig brandde
nog licht, in de twee middelste waren alle
lampjes kapot geslagen.

Het wachten op deze laatste tram had
overigens heel wat geduld van het publiek
gevergd. Reeds om twaalf uur waren bij
het eindpunt naar schatting een vier tot
vijfduizend mensen bijeen. Toen echter om
kwart voor een een tweetal tramstellen
respectievelijk naar Amsterdam en Haar
lem vertrokken en het publiek begreep, dat
dit nog niet „de laatste" was geweest, keer
de reeds een groot aantal teleurgestelden
huiswaarts. Kort daarop begon een mieze
rig regentje te vallen en dit was de oor
zaak, dat opnieuw een groot aantal mensen
naar huis terugkeerde. Omstreeks twee uur
waren er echter weer heel wat mensen op
de been en toen de „blauwe" arriveerde
was het aantal kijklustigen weer tot enkele
duizenden aangegroeid. De leden van de
buurtvereniging „de Wurf", die, in oud-
Zandvoorts kostuum om half elf met de
tram naar Amsterdam vertrokken waren,
keerden met deze laatste „blauwe" naar
huis terug.

De Zandvoortse politie, die vrywel in
volledige sterkte was opgekomen, stond
voor de moeilijke taak, de jongelui wat in
toom te houden. Dit viel niet mee, want
men wist van uitgelatenheid niet dol ge
noeg te doen en dit leidde tot enigszins
rumoerige taferelen, waarby de politie zelfs
vry hardhandig moest optreden.

Vóór de motorwagen staande, werd de
laatste tram-„bemanning" toegesproken
door de voorzitter van de winkeliersvereni
ging ,,'t Centrum" (Kerkstraat en_ omge
ving), de heer D. Petrovitch. Hij herinnerde
eraan, dat het de tram was geweest, die
Zandvoort groot heeft gemaakt en de Kerk
straat tot grote bloei bracht Juist op het
moment, dat opnieuw een periode van
grote bloei in Zandvoort lijkt te zijn inge
treden, gaat de tram verdwijnen. „Dit zal
zeer velen in Zandvoort weemoedig stem
men". De heer Petrovitch zei te hopen, dat
de bus een waardige opvolgster zou blijken
te zijn van de in Zandvoort zozeer geliefde
tram. Aan elk der laatste bemanningsleden
overhandigde spreker daarna een fles
jenever, een grote taart en een kist sigaren.

Nadat de wagenvoerder dank had ge
bracht voor deze leuke verrassing en ver
klaard had, dat ook hij en „zijn beman
ningsleden" slechts node van het vertrouw
de vervoermiddel afscheid namen, sprak de
haltechef, de heer G. West een slotwoord
namens de directeur, de heer J. Jurrissen,
die helaas niet aanwezig kon zijn, omdat
zijn aanwezigheid in Amsterdam vereist
was. Spreker verklaarde, dat het personeel
in alle voorbijgegane jaren steeds de groot
ste welwillendheid en tegemoetkoming van
de inwoners van Zandvoort had ondervon
den, waarvoor hij namens de directie der
.N.Z.H.V.M. zijn dank betuigde. Wat de
komende busdienst betreft, daarvoor be-
rhoefdè geen enkele Zandvoorter zich zor
gen te maken, verzekerde spreker, want
deze omschakeling werd terdege voorbe
reid en zal ook punctueel worden uitge
voerd. Zandvoort kan er zich van ver
zekerd weten, dat in het hart van elk lid
van het personeel de Zandvoorters vooraan
staan, welke uitspraak met een luid hoera
geroep werd beantwoord. Tenslotte deelden
een Zandvoorter en zijn echtgenote, de heer

Tussen 3 en 10 september zal in een op
laag van 3..000.000 exemplaren, voor ieder
gezin aan huis een „Bijstand"-krant wor
den bezorgd. De uitgifte, die bedoeld is
voor het activeren van de actie „Bijstand"
en het geven van meer bekendheid aan de
doelstelling van het „Koningin Juliana
Fonds", werd mogelijk gemaakt door fir
ma's uit het Nederlandse bedrijfsleven.

Notaris mr. M. J. Meijer (Amsterdam)
heeft tussen de drie miljoen exemplaren
68 kranten gevoegd, die aan cadeaus en be-
langstingvrije prijzen een waarde van
ruim f 25.000.vertegenwoordigen.

Men dient de krant tot en met 18 sep-
tember te bewaren.

j Op 18 september 1957 zullen tijdens het
programma van Hilversum I 402 m
10.15 uur de geheimen worden onthuld.

Forensen vervoer vanmorgen
verliep geheel bevredigend

De omschakeling van de dienst Amster
damZandvoort van trams op autobussen
in de nacht van zaterdag op zondag heeft
allerwegen een vlot verloop gehad, zo
vernemen wij van de zyde van de N.Z.H.

Niet lang nadat de laatste tram voor
goed in de remise was verdwenen, ver
schenen de eerste grijze autobussen op de
lijn.

Het weer werkte goed mee: de gehele
zondag viel er een druilerige regen, zodat
de autobussen geen top-vervoer naar
Zandvoort te verwerken kregen op de
eerste dag, dat zij dienst deden. De gehele
zondag is de dienst zonder enige vertra
ging uitgevoerd. Ondanks het slechte weer
wilden betrekkelijk velen één der eerste
ritten meemaken.

Met meer bezorgdheid wachtte de direc
tie van de N.Z.H. de eerste normale werk
dag vandaag af, omdat dan zou
moeten blijken wat de bussen bij het nor
male forensenvervoer naar en van de
hoofdstad waard zijn.

Deze bezorgdheid is gelukkig geheel
overbodig gebleken. Het aantal reizigers,
dat per bus naar le hoofdstad vertrok was
zeer bevredigend. Allen hebben echter een
goede plaats in de bussen kunnen krijgen,
waarvan er op de spitsuren steeds drie
achter elkaar reden. Men heeft bij de
N.Z.H. goede hoop, dat als de eerste on
wennigheid achter de rug is, de busdienst
op dezelfde efficiënte wijze het vervoer
van Zandvoort naar Amsterdam zal kun
nen opvangen, als de tram dat een goede
halve eeuw lang heeft gedaan.

NU ZO VELEN zaterdagavond hebben
gebruik gemaakt van de gelegenheid om
voor de laatste keer nog eens met de
blauwe tram naar Zandvoort of Amster
dam te gaan, is het als tegenstelling mis
schien wel aardig nog eens in herinnering
te brengen, hoe het bij de eerste rit van
Zandvoort naar Haarlem in 1S99 toeging.

Wij hebben ons daartoe gewend tot de
heer N. J. Spoelstra uit Zandvoort, thans
67 jaar oud, die als tienjarige jongen die
eerste rit heeft meegemaakt.

Hij moest op die dag voor zijn moeder
melk halen en kwam op zijn weg naar de
melkboer langs het eindpunt van de tram
in Zandvoort, waar een groot aantal men
sen was samengestroomd om de eerste
tram te zien arriveren.

Het was een gebeurtenis, die zeer sterk
tot de mensen sprak. Men keek zich de
ogen uit, toen het kleine wagentje van de
ENET aankwam en groot was de verba
zing, toen door de conducteur werd mede
gedeeld, dat liefhebbers konden instappen
om gratis naar Haarlem te worden ver
voerd. De meesten echter durfden niet
goed. De ouderen lieten allen verstek gaan,
omdat zij dit vreemde, hard rijdende ding
niet erg vertrouwden en zo kwam het dat
de jongeren de eerste tram die naar Haar
lem vertrok, bevolkten en onder hen was
ook de heer Spoelstra, nog altijd gewapend
met zijn melkkan. De rit werd een beleve
nis van belang, hoewel men toch enigs
zins angstig bleef voor het nieuwe gedoe.
Dit bleek wel duidelijk, toen men in Bent
veld was aangekomen en er gevraagd
werd, of allen mee wilden rijden over
het viaduct bij de halte Aerdenhout. Toen
zonk velen de moed in de schoenen, men
durfde dit niet aan! Het rijden over de
weg ging tenslotte nog, doch de meesten
misten de moed over dit hoge viaduct te
gaan. j

Verscheidenen stapten uit, waarop de
conducteur verklaarde, dat dan allen maar
moesten uitstappen en naar Zandvoort
terug lopen. Ook de heer Spoelstra behoor
de onder hen en nog altijd met zijn melkkan
liep hij terug naar Zandvoort, waar dode
lijk ongeruste ouders hem een flinke
schrobbering gaven, in de eerste plaats,
omdat hij het gewaagd had, in dat vreem
de, hard rijdende ding te gaan zitten en in
de tweede plaats, omdat hij geen melk had
gehaald.

De heer Spoelstra ontving van de directie
van de NZH een gratis retourbiljet voor
het rijden met de laatste tram zaterdag
avond, zodat hij ook de laatste rit kon mee
maken, zij het onder geheel andere om
standigheden dan vijftig jaar geleden.

Ned. Herv. Kerk

Bedankt voor Boven-Hardinxveld B.
Haverkamp te Nieuw-Lekkerland.

en mevrouw A. Paap, als erkentelijkheid
voor de diensten van het trampersoneel,
bloemen en dozen sigaren uit.

Het was precies tien minuten voor drieën
toen voor de laatste maal het fluitje het
vertreksein aankondigde en de gehavende
tram zich in beweging zette, „volgepropt"
met enthousiaste en luidruchtige „laatste-
ritters". In elk rijtuig zaten verscheidene
politiemensen om een oogje in het zeil te
houden. In Bentveld werden de Zandvoort
se politie-agenten vervangen door hun
Bloemendaalse collega's.

Zonder enige ceremonie van overheids
wege, hetgeen velen in Zandvoort een ge
voel van teleurstelling heeft bezorgd, kwam
op deze historische 31ste augustus 1957 het
einde van een periode, die als een afge
bakend tijdsbestek in de annalen der ge
schiedenis van Zandvoort zal blijven ge
boekstaafd.

ADVERTENTIE

STOMEN

STOPPEN

GROTE HOUTSTRAAT 5 - TEL. 10771

Bevordering. De sous-chef van de
luchtmachtstaf, kolonel-vlieger-waarne
mer A. B. Wolff, is met ingang van 1 sep
tember bevorderd tot commodore.

Slechts enfcele uren nadat de laatste
tram bestaande uit vier wagens uit Zand
voort v/as vertrokken, met enige weemoed
nagewuifd door duizenden inwoners en
badgasten, arriveerde in alle stilte en zon
der enige begroeting de eerste bus van de
N.Z.H.V.M.

Op het verlaten emplacement waren
slechts enige passagiers aanwezig, die,
alsof het de gewoonste zaak van de we
reld was, zich onmiddellijk in de prach
tige wagen nestelden. Slechts door enkele
mensen nagekeken verdween de eerste
bus via de Grote Krocht in de richting
Haarlem. Later arriveerden steeds drie
autobussen tegelijk, die met korte tussen
pozen verdwenen.

Over het algemeen was de belangstel
ling op deze trieste zondag vrij groot.
Stagnatie deed zich geen enkel ogenblik
voor en het ziet er naar uit, dat de bus
het pleit spoedig gewonnen zal hebben.

Over de halteplaatsen is men in Zand
voort nog niet zo tevreden. Hoewel het na
een dag nog niet mogelijk is een defini
tief oordeel te vellen, zou het toch wel
mogelijk kunnen zijn, dat later blijkt, dat
op sommige plaatsen bij het uit- en in
stappen gevaar voor de passagiers kan
ontstaan.

In de Dr. C. A. Gerkestraat is een halte
dicht bij de hoek van de Tolweg. De pas
sagiers hier moeten geducht uitkijken,
aangezien zij de bussen via het rijwielpad
moeten bereiken.

Ook de halte „De Tol" op de Haarlem
merstraat is nog niet geheel ideaal te
noemen. De bus stopt in deze smalle straat
langs een groenhaag en een druk rijwiel
pad. De toestand is daar ter plaatse wei
nig bevredigend en vooral passagiers, die
met de toestand niet op de hoogte zijn
dienen goed uit te kijken.

Met het oog op de noodzakelijke uitrit
van het emplacement is voor een gedeelte
van de Grote Krocht een parkeerverbod
van kracht geworden.

De bisschop van Haarlem heeft be
noemd tot kapelaan der r.-k. kerk in de
parochie Sint Liduina te Haarlem-Noord
de heer C. Kouwenhoven uit Enkhuizen,
deze neemt de plaats in van kapelaan
Klein, die verplaatst is naar de Joseph-
parochie te Hilversum.

In de parochie Sint Bavo in Heemstede
vertrekt kapelaan C. Visser naar de pa
rochie De Liefde te Amsterdam en in de
parochie Onze Lieve Vrouwe Hemelvaart
aldaar vertrekt kapelaan C. Bakker; deze
wordt opgevolgd door kapelaan W. Appel
man uit Bergen.

Tot kapelaan te Zandvoort is de neomist
A. Groot benoemd en hij neemt de plaats
in van kapelaan L. Cornelisse, die naar
Schagen vertrekt.

In Bennebroek volgt kapelaan J. van
der Linden uit Spanbroek de heer A.
Voorbij op wegens diens vertrek naar het
gesticht Voorzienigheid te Amsterdam.

Kapelaan P. van Leeuwen uit Overveen
vertrekt naar de Vredesparochie te Am
sterdam en benoemd is kapelaan Van
Klink uit Spierdijk.

In Haarlemmerliede zal de neomist J.
van der Velden uit Haarlem kapelaan A.
Olsthoorn, die naar Alkmaar is verplaatst,
opvolgen en in Halfweg vertrekt kapelaan
J. van der Zalm naar Hilversum en wordt
opgevolgd door kapelaan H. Span uit
Texel.

Een vakantievierder, die in Den Haag
logeert, gaf zaterdagnacht een lift aan twee
mannen. Toen de autobestuurder in de
buurt van de Valkenboslaan was en de
„heren", die achterin zaten, vertelde dat
hij bij zijn logeeradres was aangekomen
en dus niet verder ging, greep de ene lifter
hem bij de keel en pakte de andere hem
zijn portemonnaie af, waar ongeveer f 500
in was. „Als je lawaai maakt of de politie
waarschuwt steken we een mes in je rib
ben", zeide de lifters tegen hun slacht
offer. De vakantieganger waarschuwde on
middellijk de politie, maar deze heeft de
mannen nog niet kunnen vinden.

ADVERTENTIE

Hoe ook zij:

Publikatie van de Verenigde Slagers in Haarlem e.o.