K. P. Olthoff veertig jaar werkzaam
op secretarie van Haarlem
Hitchcock kan de werkelijkheid
niet naar zijn hand zetten
Wanhoopsdaad
Deskundige op gebied van pensioenen
en sociale verzekeringen
R.ReR.
Vals spel in
The wrong man"
Examens derde leerkring
Rij kskweekschool
WASSERIJ DUYN
Zweedse houtboot
in industriehaven
Stopverbod voor de
brandweerkazerne
DE BORSTEL VOOR DE
SCHOENZOLEN
R.R.R. WIJCHEN'amSsvï
Jaarverslag gymnastiek
vereniging BATO
Monteur valt van hoogte
van acht meter
Jan Strijbos houdt lezing
voor „Haarlem-Zuidwest"
Kappersdemonstratie
in de Kegelbond
VARA-televisie zendt
orgelconcert uit Grote
Kerk uit
Boeiende western
Huwelijksperikelen
Bekend gegeven
Een Hitchcock
Heldhaftig
A musant
Steeds dikker
Reprises
Naar Parijs
ZATERDAG 21 SEPTEMBER 1957
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSGHE COURANT
Toen de rector van het Haarlemse ge
meentelijke Coornhertlyceum, dr. L. M.
van Dis, ter gelegenheid van het tienjarig
bestaan van de school op 4 september mee
deelde, dat de oudervereniging van de
school stappen had ondernomen teneinde
bii het ministerie van Onderwijs, Kunsten
en wetenschappen te polsen in hoeverre
de bestuursvorm van het lyceum zou kun
nen worden omgezet in die van een neu
trale bijzondere school, noemde hij deze
noting een „wanhoopsdaad".
Hij bedoelde daarmee te zeggen, dat de
oudervereniging en de docenten zó teleur
gesteld waren over de trage voltooiing van
bet schoolgebouw, dat men ten einde raad
naar een paardenmiddel had gegrepen,
omdat men verwachtte dat een bestuur
van een bijzondere school gemakkelijker
bij het ministerie gehoor zou kunnen vin
ben dan een gemeentebestuur, dat daar
toch al met zoveel verzoeken moet aan
kloppen.
De rector verklaarde overigens nadruk
kelijk niets dan lof te hebben voor het
Haarlemse gemeentebestuur en speciaal
voor de wethouder van Onderwijs voor de
energieke wijze waarop steeds de belangen
van de scholenbouw zijn behartigd.
Ook wij hebben in onze nieuwskolom-
men al herhaaldelijk de aandacht geves
tigd op de teleurstellende gang van zaken
ten aanzien van de bouw van het Coorn
hertlyceum, dat al zo'n lange tijd wacht
op de vierde en laatste etappe. Wij vol
daan hier dan ook met te wijzen op de
aard van de moeilijkheden, die alle hebben
gelegen op het financiële terrein.
Inmiddels heeft de suggestie van de
oudervereniging een probleem gesteld, dat
neerkomt op de vraag, in hoeverre het op
praktische en principiële gronden gerecht
vaardigd is de meentelijke bestuursvorm
van een schooi te wijzigen, teneinde de
voltooiing van een schoolgebouw te be
spoedigen.
Zoals men in ons blad van gisteren heeft
kunnen lezen meent het bestuur van de af
deling Haarlem van de Vereniging Volks
onderwijs op deze vraag een ontkennend
antwoord te moeten geven.
Het komt ons voor, dat uit principiële
overwegingen een bestuurswijziging zeker
ontraden zal moeten worden. Immers het
karakter van het openbaar onderwijs
houdt in, dat de Overheid voor dit onder
wijs in al zijn aspecten - dus óók wat be
treft de scholenbouw verantwoordelijk
is. Het onttrekken van scholen aan die
verantwoordelijkheid tast daarom de ge
hele structuur van het openbaar onderwijs
aan.
Wij houden ons ervan overtuigd, dat ook
de oudervereniging van het Coornhert
lyceum deze mening is toegedaan en dat
de genoemde stap slechts voort komt uit
een gemoedsbeweging van uiterste wan
hoop.
Blijft dus de praktische' kant van de
zaak over. Er zijn inderdaad bijzondere
scholen, die sneller voltooid zijn, dan
menige gemeentelijke school. Maar ook het
omgekeerde is het geval en er zijn ook
talloze bijzondere scholen, die met even
ernstige moeilijkheden als het Coornhert
lyceum hebben te kampen.
In zijn algemeenheid is de stelling, dat
bijzondere scholen gemakkelijker aan hun
trek komen dus onjuist.
Maar het probleem heeft ook een andere
kant. Gesteld, dat een omschakeling van
bestuursvorm bij het Coornhertlyceum
zou gelukken en het gewenste succes zou
hebben. Dan zouden vele gemeentelijke
scholen het voorbeeld willen volgen. Dit
zou tot gevolg hebben, dat het ministerie
zo'n lange lijst met aanvragen te verwer
ken zou krijgen, dat afdoening hiervan op
zijn minst even lang op zich zou laten
wachten, als nu het geval is.
De moeilijkheden van de scholenboyw
zijn algemeen en zij kunnen slechts op
landelijk niveau worden opgelost. De be
stuursvorm van de scholen mag daarbij
geen enkele rol spelen.
Het is daarom, dat wij niet geloven in
een eenvoudig aandoende oplossing als
door de oudervereniging van het Coorn
hertlyceum is aangegeven, hoe smartelijk
de vertraging in de voltooiing van het
schoolgebouw ook is.
Dinsdag 1 oktober hoopt de heer K. P. Olthoff, chef van de afdeling pensioenen en
sociale verzekeringen ter gemeentesecretarie van Haarlem, de dag te vieren, dat hij
veertig jaar in gemeentedienst werkzaam is. Aan het eind van het jaar wordt de
pensioengerechtigde leeftijd bereikt en daarom is hem met ingang van 1 januari 1958
eervol ontslag verleend. B. en W. hebben hem echter benoemd tot adviseur voor
pensioenen en sociale aangelegenheden, zodat de gemeente nog van zijn adviezen kan
profiteren. De heer Olthoff heeft de wens te kennen gegeven het jubileum en het
afscheid te laten samenvallen, zodat op de receptie op 1 oktober des middags om vier
uur in de ridderzaal van het stadhuis gelegenheid zal bestaan de jubilaris geluk te
wensen en afscheid van hem te nemen.
Dat de heer Olthoff een jubileum zou
vieren bij de gemeente en een belangrijk
deel van zijn leven zou wijden aan sociale
aangelegenheden had hij in zijn jeugd niet
gedacht. Zijn belangstelling ging vroeger
uit naar fotografie en chemigrafie en kort
voor het uitbreken van de wereldoorlog
1914 was hiï in de chemigrafie werkzaam
in Duitsland. Hem werd in juli van dat
jaar in overweging gegeven naar zijn
woonplaats Haarlem terug te keren en
kort daarop trad hij in militaire dienst.
Tot 1917 was hij militair en toen de ge
meente Haarlem een oproep had gedaan
voor ambtenaren solliciteerde de heer Olt
hoff. Met ingang van 1 oktober 1917 werd
hij benoemd tot tijdelijk ambtenaar bij de
afdeling bevolking, die toen gevestigd was
in het stadhuis aan de zijde van de Zijl
straat. In die tijd waren er voor de afde
ling en voor de distributiedienst verschei-
dene ambtenaren nodig.
Na enige tijd bij de bevolking werkzaam
te zijn geweest en de heer Olthoff be
noemd was tot klerk in vaste dienst werd
hij op de afdeling personeelszaken ge
plaatst,welke afdeling in 1921 samenge
voegd is met de afdeling pensioenen. Op
1 juli 1920 werd de heer Olthoff adjunct
commies, op 1 juli 1927 commies, op 1 ja
nuari 1938 hoofdcommies, op 1 januari
1944 adjunct-referendaris, op 1 januari
1946 hoofd van de afdeling pensioenen en
sociale verzekeringen met gelijktijdige be
vordering tot referendaris zelfs met terug
werkende kracht tot 1 januari 1945, op 1
januari 1952 administrateur en op 1 ja
nuari 1955 administrateur A.
In de loop der jaren is de afdeling, waar
van de aanstaande jubilaris chef is gewor
den, een belangrijke geworden, niet alleen
voor de leden van het gemeentepersoneel,
maar ook voor Haarlemmers, die inlichtin
gen wensen over pensioenzaken of onder
werpen op het gebied der sociale sector.
Toen de heer Olthoff zijn taak bij de af-
ADVEPTENTIE
DE DOELMATIGSTE VOETENVEGER
Hygiënisch, praclisch cn onvcrslijlboor
Koopt uitsluitond opon ringmatton. hot ondor*
houd it gomakkolijkor on voordoligor Aan
boido lijdon gokartold. daardoor doolmatigor
Roforontios van 25 jaar intonsiof gobruik
tor imago. Golovord aan do grootsto instol-
lingon in NEDERLAND on hot BUITENLAND
In de afgelopen week werd voor het
eerst in de Rijkskweekschool te Haarlem
aan twaalf kandidaten voor de akte van
volledig bevoegd onderwijzer(es) het eind
examen van de derde leerkring afgeno
men. Als gecommitteerden traden op de
heer J. Machielsen, inspecteur van het la
ger onderwijs te Leiden, voorzitter (didac
tiek); prof. dr. G. Wielenga, hoogleraar
aan de Vrije Universiteit te Amsterdam
(opvoedkunde en haar hulpwetenschap
pen); drs. H. Schultink, voorheen lector in
het Nederlands aan de universiteit te Ko
penhagen (Ned. taal en letterkunde) en
mr. H. B. Wildt Meyboom, oud-voorzitter
van de Raad van Arbeid te Haarlem (Ken
nis van het Nederlandse culturele en
maatschappelijke leven).
Geslaagd zijn: de dames A. M. Beukers
en G. E. Eckstein te Haarlem, S. Lippe te
Heemstede en M. A. J. van Til te Benne-
broek: en de heren: F. H. Amelunxen te
Aalsmeer, W. G. Bürmann te Halfweg, J.
Elderenbos te Beverwijk, O. Mollema te
Zaandam, H. Plas en P. C. J. Snoeck te
Haarlem.
De examens worden voortgezet; in to
taal staan 34 eindexamenkandidaten inge-
schrevL 1.
ADVERTENTIE
\MHXKRI1AMSEY AAKT 20 T> I-11053
KANT EN KLAAR
BINNEN 4 DAGEN RETOUR
Vrijdagmiddag is in Haarlem het eerste
zeeschip aangekomen bestemd voor het
industrieterrein. Plet had hout aan boord,
bestemd voor de houthandel „Haarlem".
°e boot, „Mimoso", kwam uit Zweden en
zal enkele dagen in de industriehaven te
Haarlem blijven.
B. en W. van Plaarlem hebben het
wachtverbod op het gedeelte van de Ge
dempte Oude Gracht, waaraan de brand
weerkazerne ligt, vervangen door een stop-
vei'bod. De praktijk heeft geleerd, dat een
wachtverbod alleen onvoldoende garanties
geeft voor het onbelemmerd uitrukken van
de brandweer bij brandalarm.
Direct besteld bij
Volgens toegezonden
maat, mal or tekening
Hierbij deien wij u mecie dat
wij ons bedrijf verplaatst heb
ben van Haarlem naar Wychen,
om onze prijzen te kunnen hand
haven en zodoende de 20 °/o
fabriekskorting zonder prijs
verhoging in stand te kunnen
houden. Voor directe bediening
tel. K 8894 - 293, na 6 uur 568.
•uaipiCM. '"H'H'H :u9A3i.ig
Het bestuur van de gymnastiekvereni
ging Bato heeft aan de leden een goed
verzorgd jaarverslag over het verenigings
jaar 1956/1957 toegezonden. Het komt niet
veel voor, dat in een jaarverslag foto's
geplaatst worden van gebeurtenissen, die
in dit verslag genoemd worden en daarom
zullen de leden, die bij deze gebeurtenis
sen betrokken zijn geweest juist door deze
foto's zich later nog een goed beeld kunnen
geven over het jaar 1956.
Het is alleen jammer, dat, hoewel in het
verslag geregeld gesproken wordt over
jubileumjaar en jubileum, nergens in het
verslag vermeld wordt, welk jubileum
(het 60-jarig' bestaan) werd gevierd.
Het verslag vermeldt dan in bonte
volgorde de herdenkingsplechtigheden en
-feesten te weten receptie, de landenwed-
strijd NederlandDenemarken, de jeugd-
parade, feestmiddag en feestavond voor de
leden, de deelneming aan de Taptoe Uni
que, de Internationale wedstrijden op het
EDO-terrein en de jubileumshow in het
concertgebouw, om vervolgens voort te
gaan met de deelneming van de vereniging
aan de verschillende gebeurtenissen, ge
organiseerd door het KNGV en door de
KTK, waarbij meerdei-e, vaak fraaie suc
cessen werden behaald.
Een speciaal artikel is gewijd aan het
tamboer- en hoornblazerskorps. Bato is
de eerste vereniging in de KTK, die de
1000 werkende leden is gepasseerd; aan
het begin van het verenigingsjaar stonden
767 werkende leden ingeschreven; aan het
einde 1068, derhalve een stijging van 301
leden.
Het pleit verder voor het goed financiële
inzicht van het bestuur, dat de gehele
jubileumviering bekostigd kon worden uit
het Jubileumfonds, zodat de geldmiddelen
van de „gewone dienst" voor het normale
verenigingsleven gebruikt konden worden.
deling pensioenen begon had men met al
lerlei pensioenwetten te maken; in 1922
kwam de pensioenwet tot stand, die nog
van kracht is, zij het ook, dat zij in de
loop der jaren dertig keer gewijzigd is.
De afdeling van de heer Olthoff is tot
een bureau voor sociale aangelegenheden
gegroeid. Als de gemeente subsidie aan
een instelling verstrekt stelt zij het op
prijs, dat er aan de sociale verzekering
van het personeel der instelling aandacht
wordt besteed. Dat heeft tot gevolg, dat
reglementen moeten worden gemaakt en
de heer Olthoff in de totstandkoming
daarvan een belangrijk aandeel heeft.
Grote zorg heeft hij besteed aan een
pensioenregeling voor onderwijzeressen
werkzaam bij het bijzonder kleuteronder
wijs en in andere gemeenten wordt deze
regeling geraadpleegd. Ook maakte hij on
der meer regelingen voor badmeesters,
ambtenaren van woningbouwverenigingen,
enzovoorts.
Toen in 1947 de Noodwet ouderdoms
voorziening van kracht werd kwam de uit
voering der wet voor de Haarlemmers bij
de afdeling van de heer Olthoff en hij
\kefd hëhbëmd tot seëfëta'fis van de plaat
selijke commisie. In korte tijd moesten
.tpen acht- tot negenduizend inlichtingen
worden ingewonnen en het resultaat was,
dat de uitbetaling aan de betrokkenen op
tijd kon geschieden.
Op de afdeling pensioenen en sociale
verzekeringen heeft men met vele wetten
en reglementen te maken. Het zou ons te
ver voeren daarover nader uit te wijden.
Van belang is het te weten, dat de zestien
ambtenaren (omsteeks 1920 waren er drie)
veel belangstelling hebben voor de proble
men voor de Haarlemmers en dat zij gaar
ne inlichtingen verschaffen voor zover het
in hun vermogen ligt.
Ziektekostenregeling
Voor de leden van het gemeenteperso
neel is de afdeling van belang, omdat zij
onder meer voor hen de pensioenzaken re
gelt en voorbereidt en de zaken verzorgt
van de ziektekostenregeling. In 1950 heeft
de heer Olthoff bij B. en W. de aandacht
gevestigd op een ziektekostenregeling en
besloten werd een commisie te benoemen,
die een onderzoek zou instellen. Later zag
het er naar uit, dat een rijksregeling op
komst was en daarom werd een afwach
tende houding aangenomen. In Limburg
werd wel een regeling getroffen voor het
overheidspersoneel en toen zette de heer
Olthoff zijn pogingen voort. Eerst was ge
dacht aan een regeling voor Noox-dholland
en daarna één voor een aantal gemeenten
in deze omgeving. Tenslotte besloot de ge
meenteraad een ziektekostenregeling voor
Haarlemse gemeenteambtenaren in te voe
ren en bij de samenstelling der regeling
had de heer Olthoff een belangrijk aan
deel.
Op de afdeling pensioenen wordt de re
geling uitgewex-kt; heeft een ambtenaar
een doktex-snota dan zendt hij die naar het
bureau van de heer Olthoff, waarna alles
in orde komt. In 1956 liepen via dit bureau
11.318 uitbetalingen. Bijna alle ambtenaren
zijn bij de regeling aangesloten. Volgend
jaar loopt het contract met de verzeke
ringsmaatschappijen, die zich voor de re
geling hebben geïntex-esseerd, af; aange
zien er meer betaald is voor doktersreke
ningen, enzovoorts, dan aan premies is
binnengekomen, is het te verwachten, dat
een nieuwe regeling voorbereidzal wor
den.
Deskundige
Indien men even op de kamer van de
heer Olthoff vertoeft gaat dikwijls de te-
feloon. Van alle kanten worden inlichtin
gen gevx-aagd over pensioenen en sociale
aangelegenheden en een ieder staat de
aanstaande jubilaris met grote welwillend
heid te woord. Dan blijkt zijn deskundig
heid op velerlei gebied. In het gehele land
is bekend, dat de heer Olthoff een spe
cialist is en dikwijls wordt hij opgebeld.
Ook vragen gemeentebesturen afschriften
van reglementen die in Haai'lem gebruikt
worden en dikwijls worden ze overgeno
men.
Te begrijpen is, dat het gemeentebestuur
node de heer Olthoff ziet vertrekken als
afdelingschef, maar door hem te benoe
men tot adviseur van B. en W. blijft hij
nog aan de gemeente verbonden. Ook zal
hij als adviseur optreden van een verzeke-
x-ingsmaatschappij. De heer Olthoff is blij,
dat hij zich kan blijven wijden aan een
taak, die hem lief is gewoi-den en die hij
zo bijzonder boeiend vindt. In het verleden
werkte hij des avonds aan het ontwerpen
van reglementen, omdat hij daarvoor op
het Stadhuis, waar hij dikwijls werd ge
stoord, geen gelegenheid had. Daaraan
komt binnenkort een einde.
Een 18-jarige televisiemonteur is vrijdag
tijdens het aanbrengen van een televisie
antenne op een huis aan het Kenaupark in
Haarlem van een hoogte van acht meter
gevallen. Hij stond op een laddertje op de
balustrade te werken en heeft toen vermoe
delijk het evenwicht verloren. De jongen
kwam er nog vrij goed af, hij werd met
klachten over pijn in zijn rug ter obser
vatie in het ziekenhuis St. Joannes de Deo
opgenomen.
Op 25 september houdt de Vereniging
Haarlem Zuidwest haar openingsavond,
waarop de heer J. P. Strijbos een lezing
met projecties houdt over de flora en fau
na van het Iberisch Schiereiland onder de
titel „Ik zie, ik zie wat u niet ziet". De
avond wordt gehouden in het gebouw van
de vereniging aan de Kümerlingh Onnes-
straat 83.
De Technische Ontwikkelingsclub voor
Dames- en Herenkappers in Haarlem
opent het seizoen maandagavond in het
gebouw van de Haarlemse Kegelbond aan
de Tempeliersstraat met een klinkende
demonstratie, waarbij de nieuwste kapsels
worden uitgevoerd. Er wordt onder meer
aan meegewerkt door de landskampioen
afdeling dames mevi-ouw Pelt. De club
heeft zeven demonstraties op het px-o-
gramma staan, alsmede tien trainings
avonden, een kienavond voor de leden en
een Sinterklaasfeest voor de kinderen.
Op donderdagavond 26 september zal de
winnaar van het internationale orgel-im
provisatieconcours 1956 en 1957, Klaas
Bolt, in een VARA-televisie-uitzending
het Chr. Müllerorgel in de Grote Kerk van
Haax'lem bespelen. Tevens wijdt de VARA
in deze uitzending aandacht aan het in
wendige van de. vijf eeuwen oude kerk.
Guus van der Steen zal hierbij het com
mentaar geven. Het programma is samen
gesteld door Ben Steggerda, die tevens de
regie heeft.
(Frans Hals) „The last wagon" is
een boeiende western in fx-aaie kleuren.
Dit is niet zo zeer te danken aan het ver
haal, maar aan de wijze, waarop de regis
seur de details ervaq heeft uitgewerkt.
Natuurlijk ontbreken ook in deze film de
gebx-uikelijke schiet- en vechtpartijen niet.
Maar doordat de nadruk op de typeringen
van de verschillende karakters wordt ge
legd, komt het accent in deze film veel
meer op het menselijke vlak te liggen.
Zes mensen zijix gedwongen zich onder
bescherming van een moordenaar (Richard
Widmark) te stellen, die hen op een tocht
vol gevaren van strijdlustige indianen en
moordlustige x-oofdieren naar veiliger oor
den loodst. Tijdens die tocht wordt men
geconfronteerd met de spanningen, die tus
sen deze mensen ontstaan. De goede en
slechte eigenschappen komen dan pas in
hun ware gedaante tevoorschijn. Haat en
liefde, hebzucht en eergevoel strijden
beurtelings om de voorrang. Dat de moor
denaar ondanks alles toch een goed mens
is, blijkt steeds duidelijker. Het is deze
kwaliteit, de aandacht voor het innerlijk,
die de film zo sympathiek maakt.
(Studio) „Wittebroodsjaren" is een
film van heel wat beter kaliber dan haar
onbenullige titel zou doen vex-moeden, een
verrassende uitschieter tussen het on
kruid van triviale huwelijkskluchten,
waarop Bx-oadway en Hollywood ons ge
woonlijk plegen te tracteren. Het is het
tragi-komische verhaal van twee doodge
wone zelfs ietwat domme jonge mensen,
die in de waan vex-keren, dat hun huwelijk
een mislukking geworden is. Er zijn geen
grote misstappen begaan, maar wederzijds
onbegi-ip, tezamen met de grote en kleine
ergernissen des dagelijksen levens drijven
hen steeds verder uit elkaar, zodat zij ten
slotte voor het echtscheidingshof belan
den. Daar doet een begrijpende vx-ouwe-
lijke rechter dan een laatste poging, om
hen weer tot elkaar te brengen. Met veel
tact weet zij de jonge mensen ertoe te
brengen, al hun grieven jegens elkaar uit
te spreken, en zo ontrolt zich voor ons
in knappe flashbacks het ganse pano
rama van hun gestrande huwelijksleven.
55
BIJ ZIJN BEZOEK AAN ONS LAND,
enige jaren geleden, kondigde Alfred
Hitchcock de film „The wrong man" aan
als een film naar de werkelijkheid. Hij
moest haar toen nog maken. Inmiddels is
ze uitgebracht. Wat Hitchcock van „The
wrong man" heeft gezegd: „dit keer geen
fictie, dit keer iets wat echt is gebeux-d",
gold bij zijn introductie zoveel als: „let op,
er komt iets heel bijzonders". Dat blijkt
echter alleen voor de inhoud op tè gaan,
want als de meester zich ooit ergens op
heeft verkekën dan is het op dit onder
werp. Hij heeft er heel zijn inventief ver
mogen mee geëtaleerd, heel zijn behendig
heid en zijn bedrevenheid in het spel met
effecten en berekening. Hij geeft als het
ware een wapenschouw en toont ons zijn
arsenaal. Maar aan een film, zoals men die
van hem veronderstelt, komt hij niet toe.
En zo, door ons te laten zien wat zijn kracht
is, toont hij ons even overtuigend zijn
zwakheid. Wanneer men „The wrong man"
heeft gezien beseft men tot zijn spijt -
dat de wex-kelijkheid stex'ker is dan Alfred
Hitchcock. Hij verstaat de kunst een ver
zinsel tot iets bestaanbaars om te toveren.
Hij maakt de realiteit zelf niet aanvaard
baar. Op dat punt faalt Hitchcock. Want
met foefjes en trucjes kan men de werke
lijkheid niet te lijf gaan.
DE WARE GESCHIEDENIS, die tot ge
geven strekt voor de film „The wrong
man" (De verkeerde man) berust op een
afschuwelijk misverstand, waardoor een
onschuldig man voor de dader werd aan
gezien van een aantal roofovervallen en
afpex-singen. Die man was een eerzaam
huisvader, bassist in een band, nauwelijks
genoeg verdienend om de eindjes aan el
kaar te knopen, maar gelukkig met zijn
gezin tot de dag. waarop hij als de over
valler werd „herkend". En dan wordt hij
plotseling genoodzaakt zijn onschuld te
gaan bewijzen en een alibi te vinden voor
de keren, dat de overvallen zijn geschied.
Hoe moeilijk dat is, hoe benauwend het
vanzelfsprekendste waar te maken, laat de
film ons zien. De vrouw van de onschuldig
betichte bassist kan de spanning niet aan.
Ze raakt in' ernstige mate overspannen. En
wanneer niet een gebeux-tenis van buitenaf
een radicale verandering had gebracht in
de loop der dingen, zou het helemaal zo
gek niet zijn geweest, wanneer de jury
afgaande op de getuigenissen, het schuldig
had uitgesproken. De man gaat nu vrij uit,
maar het zal nog twee jaar duren voor
zijn vrouw genezen en het gezin weer her
enigd is.
Aan deze „story" besteedt Alfred Hitch
cock zijn talent. Men weet het. Thrillers
worden er zelden beter gemaakt dan door
hem. Maar er is een wezenlijk verschil
tussen een geschiedenis, die men de schijn
moet geven echt gebeurd te zijn en een
echt gebeurde geschiedenis, welke men
probeert na te vertellen. De manier waar
op Hichcock de eerste realiseert is zo
verrassend, zo uitgekiend, dat men die
manier zelf niet ziet. Hij schept zelf situa
ties, dreigingen, sfeer, botsingen, conflic
ten. In het tweede geval zijn die er al als
gegeven. Nu gaat het erom te kiezen. Nu
gaat het erom dat de echte geschiedenis
zichzelf vertelt zonder dat men onderkent
wat de filmmaker er allemaal aan doet om
ze aan ons. zoals ze is, te tonen. Welnu:
I-Iitchcock dringt zichzelf in „The wrong
man" steeds aan ons op. Hij gebruikt door
zichtige effecten om er maar zoveel moge
lijk uit te halen. Hij overlaadt de film met
zijn specifieke thriller-handigheidjes, die
hier bepaald misstaan. En zo wekt hij op
den duur onze tegenzin op. speelt hij een
vals spel, speelt hij een gevoelloos spel,
omdat hij gevoelens epateert en ze etaleert,
ze uitspeelt, ze hun zuivei-e aanzien ont
neemt. Hitchcock filmt „The wrong man"
alsof hij de geschiedenis zelf heeft ver
zonnen. Hij vermijdt elk greintje ontspan
ning. We moeten ons integendeel tot het
uiterste inspannen. De figuren in de film
zijn de figuren uit een wex-kelijkheid, die
hij naar zijn hand heeft gezet. Men ziet die
Hoe zij tenslotte, inziend dat het allemaal
toch eigenlijk niet zo onherstelbaar was,
zich weer verzoenen, dat wordt ons psy
chologisch volkomen aannemelijk ge
maakt.
(Cinema Palace) In „Het kind
van een ander" is een oud en veelgebruikt
gegeven geënt op moderne omstandighe
den. Een jonge vrouw, die geen baby kan
krijgen, neemt, zonder dat haar echtgenoot
hiervan weet, een kind van een andere
vrouw aan en laat het voor haar eigen
baby doorgaan. Dit gaat goed, totdat de
echte vader van het kind dreigt alles aan
de echtgenoot te zullen vertellen en van
de jonge vrouw steeds grotere bedragen
als zwijggeld aanneemt. Alles komt toch
uit en een x-echtspraak volgt, waarvan de
uitspraak gelukkig de dingen ten goede
keert.
Het verhaal wordt met veel Italiaanse
geestdrift opgediend. Het gegeven houdt
alleen het gevaar van een steeds dreigende
melo-dramatiek in, maar de film weet
meestal wel de juiste toon te treffen, zon
der te vervallen in een overdreven aan
doende emotionaliteit. Een bezwaar is
slechts, dat vooral de scene in de rechts
zaal en de daax-aan voorafgaande ontwik
keling erg traag aandoen.
(Lido) „The wrong man" wordt el
ders in dit nummer aan een uitvoex-ige be-
spx-eking onderworpen.
Henry Fonda, de titelheld in de film
The wrong man".
hand overal. En men krijgt er genoeg van.
Want dit procédé had hij hier niet mogen
toepassen. Hij kon niet anders, goed, maar
daarmee is „The wrong man" nog geen
goede film. Ze is, naar mijn smaak, juist
zijn zwakste. De vex-beelding van Hitch
cock heeft vaak een film opgeleverd, die
de werkelijkheid overtreft of beter: een
werkelijkheid schept, waarmee hij de wer
kelijkheid, die wij kennen, ovex-treft. Dit
maal probeex-de Hitchcock het beter te doen
dan de werkelijkheid zelf. En hij faalde.
Wat mij betx-eft dan maar liever een
thriller. Daar weet Hitchcock precies hoe
ver hij kan gaan. Zelfs al bestaat de kans
dat zijn stijl langzamerhand als een manier
wordt onderkend.
P. W. Franse
(Roxy) Even gevaarlijk als zijn
naam, die in het verre westen „Zwarte
Jack, de desperado" luidt zo is ook de
titel van de film even vervaarlijk zijn
ook de schuttex-scapaciteiten van deze man.
Men zal hem nergens raar zien staan te
schutteren. Een veeboer, die een heel stad
je tracht te terroriseren en dat doet met
bloedvergieten en bruut geweld, onder
vindt aan den lijve, dat er met Jack niet
te spotten valt. Echt een film om eens
goed voor te gaan zitten, ook al is Jack
wel bijzonder koelbloedig en heldhaftig.
Tot maandag blijft hij en wordt dan door
de arglistige en verleidelijke „Cleopatra,
de slang van de Nij 1" opgevolgd.
(R e m b r a d t) Als er één film is waar
aan niemand iets te kort komt dan is dat
wel deze „Schwarzwaldmelodie". Wij zou
den deze hele pagina nodig hebben als wij
u zouden gaan vertellen wat er allemaal in
gebeurt, want het vex-haal is min of meer
te vergelijken met een ingewikkelde roman
waarin allerlei op zichzelf staande gebeur
tenissen worden beschx-even, die toch min
of meer met elkaar in verband staan en
tenslotte uitlopen in een collectief „happy
end".
Hoofdmotief is natuurlijk de liefde. Het
ziet er in het begin niet naar uit dat de ge
lieven een jonge knappe, maar arme com-
Donist en de blonde dochter van een koe-
koeksklokkenfabrikant elkaar zullen krij
gen, want er is een rijke houthandelaar als
rivaal, die met zijn geld papa van een fail
lissement en een losbol van een bx-oer van
de gevangenis kan redden. Maar de arme
componist gaat met een circus naar Ame
rika, komt rijk terug en wint het pleit bij
het meisje.
Hiermee hebben we nog lang niet al
les verteld over deze onderhoudende en
amusante histox-ie.
(Luxor). In de laatste films waarin
hij een rol speelde, heeft men kunnen
constateren, dat Raymond Pellegrin steeds
een beetje dikker wordt. We zien dat weer
in „Tot de laatste man". Met de toeneming
van zijn gewicht neemt de kwaliteit van
zijn spel beslist af. In de manier waarop
hij hier weer een man-van-duistere-
zaken typeert, wat hem als filmacteur be
kend heeft gemaakt, is hij minder over
tuigend, omdat hij niet de moeite nam de
psychologisch belangrijke nuances in het
gedrag van iemand, die steeds één oog
naar de politie gericht houdt, aan te geven.
Zijn spel is over het algemeen weinig ge
ïnteresseerd en dat maakt deze misdadi-
gersfilm, waarvan het verhaal toch al
weinig boeiend is, tot een zeer middel
matige.
(Minerva) Tot en met zondag kan
men in de avondvoorstellingen Sophia Lo-
ren om haar aantrekkelijkheden bewonde
ren in de film „Het meisje van de rivier",
een film, waarin schemerig „Bittere rijst"
op de achtergrond oprijst. Maandagavond
volgt weer een reprise van „Anna Kareni-
na". Dinsdag tot en met donderdag gaat de
verfilming van „Are de Triomphe".
Ieder jaar trekt de
Franse watersportten
toonstelling, de „Sa
lon nautique", zoveel
bezoekers dat de
rondvaartbootjes van
Parijs met geen mo
gelijkheid de belang
stelling voor 'n toch
tje door de Franse
hoofdstad aan kun
nen. Men heeft nu
twee Amsterdamse
rondvaartboten ge
huurd, compleet met
bemanning, om assis
tentie te verlenen.
Vrijdag zijn de boot
jes naar Parijs ver
trokken. De tocht gaat
langs de binnenwate
ren, want zeewaardig
zijn de scheepjes na
tuurlijk niet, al zou
men die illusie kun
nen koesteren wan
neer men ermee in
het IJ vaart en de
golven „hoog opspat
ten". Dat de kapiteins
van de scheepjes de
verre reis met plezier
ondernemen kan men
van hun gezichten af
lezen. Het is dan ook
bepaald weer eens iets
anders
