IVO
ROl
LTand
en
wïttei4 dan wit
EZELS
Van dag tot dag
„Pamir" kapseisde onder chaos
van geknapte masten en touwen
Verkeer en
Het Niemwe
Verbond
Drenkelingen werden onmiddellijk
door huizenhoge golven gescheiden
<~Praatótoel
Donderdag 26 september 1957
Elf vliegers en 5 machines
verongelukt bij oefening
Arbeiders op scheepswerf
op staande voet ontslagen
Nasleep van t.v. reportage
van Holland-Oostenrijk
DAM PO
Zon gefotografeerd van
24 kilometer hoogte
Toezicht voorgesteld op de
pers in Zuid-Afrika
Kranten uiten vrees voor
staatscensuur
Engels schip gestrand
voor Portugese kust
De Rijn wordt door een
andere Engelsman
geblokkeerd
Noodlanding gemaakt op een
ijsschots in poolgebied
Twee Britten worden al
een week vermist
öp de
Zjoekovs bezoek aan Tito
van groot belang geacht
Rode leger lijkt praktijk
boven de leer te stellen
Minister Algera heeft zijn begroting en
,jjn aandacht te verdelen tussen de twee
,eer uiteenlopende onderwerpen, die zich
•n zijn portefeuille bevinden: Verkeer en
Waterstaat. Er is al meermalen op ge
wezen dat een scheiding van deze twee
de efficiënte bevordering van beide zeer
ten goede zou kunnen komen, vooral ook
omdat het onderdeel Verkeer in een
adembenemend tempo uitgroeit.
Voorlopig doet minister Algera echter
nog het een zowel als het ander. Het Del
taplan eist zowel wat aandacht als geld
betreft waarschijnlijk wel het leeuwen
deel, en daarin is misschien de verklaring
te vinden voor het feit, dat de minister in
zijn „begrotingspraet" zo luchtigjes heen
gaat over de waarlijk zeer sombere voor
uitzichten voor ons wegennet. Hij zegt
wel, dat er reeds een achterstand ten op
zichte van de verkeerseisen te constateren
is en dat wij moeten oppassen voor het
gevaar, „dat deze achterstand van ernstige
aard wordt", maar dat slaat enkel op zijn
vorige opmerking over zijn streven om
de wegenbouw niet „te plotseling af te
remmen". Afremmen gebeurt dus in iedere
geval maar langzaam aan.
Iedereen weet, dat de achterstand van
ons wegennet nü reeds een ernstig karak
ter draagt en het tempo van de groei der
verkeersmoeilijkheden die achterstand met
de dag ernstiger maken. Deze opmer
kingen van de minister laten dan ook bit
ter weinig hoop over op een verbetering.
Integendeel. Een langzame afremming van
de wegenbouw en een razendsnelle ver
menigvuldiging van het verkeer kunnen
samen slechts dit gevolg hebben: Een
snelle toeneming van de achterstand.
Minister Algera heeft weinig mede
dogen met zijn opvolger
Over verkeer gesproken: interne moei
lijkheden bij het Verbond voor Veilig
Verkeer zijn oorzaak geweest van een
grondige reorganisatie, die thans haar be
slag gaat krijgen. Wanbeheer en plichts
verzaking aan de top hebben het Verbond
in deze moeilijkheden gebracht de ac
tiviteit van deze nuttige instelling is er
door vertraagd en verzwakt en er is naar
buiten een onaangename indruk gevestigd,
die niet gemakkelijk spoedig te herstellen
is.
Desalniettemin gaat het Verbond zijn
tweede kwarteeuw in met de hoop, dat het
werk opnieuw krachtig kan worden aan
gevat ten bate van het algemene belang.
Over dit algemene belang is niet te dis
cussiëren. Het Verbond kan onschatbare
diensten aan de verkeersveiligheid be
wijzen, wanneer de functionarissen bezield
zijn door het onbaatzuchtige ideaal waar
mede het Verbond indertijd is opgericht.
Sympathie voor dit werk is bij het publiek
gemakkelijk te winnen, wanneer tastbare
resultaten kunnen worden aangetoond. Er
zijn initiatieven genoeg voorhanden en er
is heel wat te doen.
Welnu, fris aan de slag!
Bij de NAVO-oefening „Strike Back"
in de Atlantische Oceaan zijn woensdag
tien leden van de Amerikaanse marine om
het leven gekomen bij twee botsingen van
vliegtuigen. Eerst vlogen twee jagers van
het vliegdekschip „Saratoga" tegen elkaar
aan toen zij wilden landen. De beide pilo
ten kwamen om. Een half uur later raak
ten twee toestellen van het vliegdekschip
„Essex" elkaar. Hierbij kwamen acht man
om. Tenslotte stortte er ook een jager
neer, waarvan de piloot, die er per para
chute uitsprong, nog wordt gezocht in de
huurt van de Noorse Lofoten.
Tweeëndertig werknemers van de
scheepsbouwwerf De Vries Lentsch in
Alphen aan de Ry"n, die gistermiddag om
vier uur op eigen gezag het werk ver
lieten om elders de directe televisierepor
tage van de voetbalwedstryd Nederland-
Oostenrijk te gaan zien, hebben gister
avond van de directie van het bedrijf een
brief ontvangen met de mededeling, dat
ZÜ op staande voet ontslagen zijn en noch
he werf, noch de fabriek meer mogen be
treden. De ontslagenen zijn vanmorgen in
»protestoptocht" naar het Gewestelijk Ar
beidsbureau getrokken. Onder hen zijn
verscheidene vaklieden, die al vele jaren
bij l)e Vries Lentsch gewerkt hebben.
Volgens de lezing van de ontslagenen zou-
<ten zij maandag een verzoek hebben in
gediend om woensdagmiddag eerder het
werk te mogen beëindigen, en de verzuim
de werktijd later in te halen. Het ant
woord van de bedrijfsleiding zou, altijd
volgens de ontslagenen, noch afwijzend
"och toestemmend geweest zijn. Daarin
zouden de 32 mannen aanleiding gevonden
hebben, het bedrijf gisteren tegen vieren
'e verlaten.
De directie van De Vries Lentsch wens-
'e °ver de zaak geen mededelingen aan de
hors te verstrekken.
ADVERTENTIE
en pijnweg-
wrijven met
LONDEN, (UP) De trotse viermaster
bark „Pamir" is zaterdagmiddag binnen en
kele minuten een prooi geworden van een
atlantische typhoon dat is het eenslui
dend oordeel van de zes overlevenden, de
kapiteins wier schepen dagenlang naar
overlevenden gezocht hebben, en van allen
die zich over de ramp met het 52-jarige
Duitse zeilschip een oordeel hebben kunnen
vormen. De zes mannen, die de ramp over
leefden hebben in die enkele minuten wei
nig van andere overlevenden gezien.
Er stonden huizenhoge golven en slechts
zo nu en dan konden de zes mannen een
glimp opvangen van een andere reddings
boot. De zee was zó ruw, dat reddingsboten
en vlotten maar korte tijd bleven drijven.
De vijf mannen, die door de „Saxon"
zijn overgegeven aan het troepenschip
„Geiger", dat onderweg is naar Casablanca,
hebben, wit van de doorgestane angsten,
hortend en stotend verteld wat er gebeurd
is met hun 2796 ton metend schip, dat 35
man vaste bemanning en 52 stuurmans
leerlingen aan boord had.
Twee weken na het vertrek uit Hamburg
zweepte een typhoon met windsnelheden
tot 120 km. per uur het water van de At
lantische Oceaan, 600 km. zuidwestelijk van
de Azoren, hoog op. Terwijl het want als
snaren op de wind gespannen werd en de
planken kraakten, beval de kapitein Die-
bitsch, een veteraan van de zeilvaart,zo
veel mogelijk zeil te reven.
Machteloos
Maar dat was niet genoeg. De ra's hingen
vreeselijk te zwaaien en leerlingen noch
vaste bemanning zagen kans ze te sjorren.
Staaltouwen knapten en een bovenra kwam
gierend omlaag. Het dek werd zwaar be
schadigd.
Het eerste S.O.S. ging uit: „Alle zeilen
verloren, maken 45 graden slagzij, dreigen
te zinken" seinde de marconist. Op de in
ternationale noodgolf werd dat S.O.S. op
gevangen. Er werd radiostilte bevolen. De
40 reders uit Hamburg die drie jaar geleden
de „Pamir" aangekocht hadden om er zee
lieden het vak op te laten leren, betoogden
dat het sohip de storm zou doorstaan het
had zwaarder weer doorstaan, zeiden ze.
De hulpmotor van de Pamir, een diesel
die uit een oude Duitse U-boot (onderzeeër)
was gesloopt, kon het schip in kalm weer
een vijf mijls vaart geven, maar was tegen
het geweld van een huizenhoge zee en een
orkaan machteloos. Spoedig was de „Pamir"
aan het geweld van wind en golven over
geleverd. De schroeven draaiden dol als het
achterschip boven water werd getild en
konden het schip niet zoveel vaart geven,
dat het naar zijn roer luisterde. Ontdaan
van alle zeilen, met een jungle van touwen
en gebroken ra's en met brekende masten,
raakte de „Pamir dwars op de golven. In
een golfdal, temidden van bergen water,
is de „Pamir" toen langzaam gekapseisd.
Vijf minuten eerder had de kapitein aan
treden met zwemvesten om bevolen. Toen
de „Pamir" langzaam begon om te slaan
waren drie reddingsboten en een rubber
reddingsvlot te water gelaten, zegt Gunter
Hasselbach uit Kiel. Alle boten werden be
schadigd en kwamen vol water te staan
toen ze in het water werden gebracht. Het
laatste wat Hasselbach zag was de kiel van
de onderste boven drijvende „Pamir", die
bij de boeg langzaam begon weg te zinken.
Boot nummer twee, die volgens de sloe-
penrol 22 mensen in veiligheid zou moeten
brengen, had geen lichtkogels of rooksig
nalen aan boord en slechts één man. Gun
ter Hasselbach overleefde in dit zwaar-
beschadigde notedopje de ramp van de
„Pamir". Een vaartuig van de Amerikaan
se kustwacht, de „Absecon", pikte hem op,
nadat de „Saxon" bijna een dag eerder, vijf
andere overlevenden had aangetroffen.
De „Absecon" heeft, met een achttal an
dere schepen, woensdag een grote hoeveel
heid wrakstukken gevonden: ondermeer
een reddingsboot, een rubber vlot, stuk
ken hout en allerlei het grafschrift van
een groot schip is altijd hetzelfde, al eeu
wenlang. De „Saxon" nam vijf druipende
mannen aan boord, na op de noodgolf ge
seind te hebben dat het, achter de regen
gordijnen en de opgezweepte golven, een
sloep had gezien. Een van de overlevenden
had een lichtkogel omhoog geschoten, die de
„Saxon" als baken diende. Maar er verliep
nog een uur tussen het afvuren van de
lichtkogel en het moment waarop van de
„Saxon" een trosje werd overgegooid.
MINNEAPOLIS (UP) In Minneapolis
is een plastic ballon opgestegen, van waar
uit foto's gemaakt zullen worden van de
zon. Het onbemande gevaarte, met eraan
een sterke telescoop en een camera, steeg
snel op tot ruim 24 kilometer. Volgens
een zegsman van de Amerikaanse marine
zou op deze hoogte de foto-apparatuur be
ginnen te lopen, drie uur lang.
JOHANNESBURG (Reuter) Een rege
ringscommissie die een onderzoek heeft in
gesteld naar ongewenste publikaties in
Zuid-Afrika, heeft voorgesteld, dat de
overheid censuur instelt op tijdschriften
en ook toezicht houdt op de pers, teneinde
paal en perk te stellen aan „publikaties
die de lagere hartstochten prikkelen". De
commissie gaf een uitvoerige definitie van
wat zij als ongewenste publikaties be
schouwt. Hieronder vallen onder meer ver
halen over sexe-verhoudingen en geweld
pleging en alles wat kan leiden tot wrij
ving tussen de verschillende rassen. Ook
zouden geen verslagen van processen, wel
ke dergelijke beschrijvingen bevatten, mo
gen worden gepubliceerd. Bepaalde vor
men van advertenties zouden verboden
moeten worden. Ongewenst worden ook ge
noemd publikaties, die een godslasterlijk
karakter hebben of vernederend zijn voor
de godsdienst.
Het, regeringsblad „Die Burger" schrijft
naar aanleiding van de voorstellen der
commissie, dat het de beginselen van het
rapport steunt, maar tegelijkertijd een
waarschuwing wil uiten, dat elke prak
tische aanbeveling op het gebied van toe
zicht op de pers grondig moet worden
onderzocht om het gevaar t$ vermijden
dat „het kind met het badwater wordt weg
gegooid".
De Engels-talige „Cape Times" is van
mening, dat pornografie als voorwendsel
wordt gebruikt om controlemaatregelen
op te leggen, welke in feite de „eerste
praktische stap naar de staatscensuur" be
tekenen.
De „Johannesburg Star" schrijft, dat
wetgeving op het terrein van de pers be
hoort tot stand te komen in samenwerking
met verantwoordelijke vertegenwoordigers
van kranten en uitgevers, die even ver
langend zijn als de regering een hoge
standaard te handhaven, maar zich tege
lijk bewust zijn van het praktische aspect
van het probleem.
Een ander Engels-talig blad, „Cape Ar
gus" meent, dat het rapport van de com
missie in strijd is met de Zuidafrikaanse
tradities.
ADVERTENTIE
De machinekamer van het 7735 ton me
tende Engelse passagiersschip „Hildebrand"
dat woensdag ten zuiden van Kaap Raso
(Portugal) op de rotsen is gelopen, staat
onder water. De 161 passagiers zijn aan
land gebracht en voorlopig in Cascais on
dergebracht. Alleen de bemanning is aan
boord gebleven.
Men probeert het schip vlot te krijgen,
hoewel twee ruimen zijn ondergelopen als
gevolg van een gat in de romp. liet schip
zwaait op de rotsen heen en weer.
Een ook al Engelse toeristenboot is op
de Rijn aan de grond gelopen en heeft de
scheepvaart op de rivier geblokkeerd.
De 35 passagiers van deze „Lady Adri
ans" zijn van het schfp gehaald en in het
nabije Oberwesel en Kaub aan land ge
bracht, bericht de rivier-politie. Geen van
hen werd gewond of vermist.
ADVERTENTIE
LONDEN (UP) Sneeuwstormen die in
het Zuidpoolgebied woeden, belemmeren
de pogingen om twee Britten te redden die
al bijna een week op een ijsschots zitten,
aldus een telegram dat in Londen ontvan
gen 'is op dé Britse transarctischë hoofd
kwartier.
Dr. V.'Füchs/ïeicfer van de Britse expe
ditie, telegrafeerde over zijn pogingen om
de twee viiegers te redden, die gedwongen
waren te landen, toen de medische hulp
brachten aan luitenant-kolonel Smart, die
een val op het ijs gemaakt heeft. Dr. Fuchs
zegt dat het niet moeilijk moet zijn de
twee mannen te vinden wanneer de storm
geluwd is.
De vermisten zijn dr. Rogers, officier
van gezondheid bij de Britse expeditie, en
luitenant-vlieger Haslop. Zij moesten hun
Auster op de ijsschots neerzetten, toen zij
nog brandstof voor een uur vliegen had
den. De vermisten hebben materiaal voor
zulke noodgevallen en levensmiddelen voor
vijftig dagen bij zich. Een Otter-vliegtuig
zal de Britse basis verlaten om naar de
Auster te zoeken en ook zal dan een
vliegtuig van de Amerikaanse basis te
Ellsworth opstijgen.
Omdat het binnenkort Die
rendag is, worden deze regels
gewijd aan een persoonlijk
heid in de dierenwereld die
totnutoe veel tekort gekomen
is aan respect en waardering:
de ezel.
Het is algemeen bekend dat
de ezel zijn naam pleegt uit
te lenen aan de domsten dei-
mensen. Waarom men deze
edele viervoeter op een zo
onheuse wijze discrimineert,
is niet duidelijk. Toch is er
wel een verklaring voor te
bedenken. Het zou namelijk
niet onmogelijk zijn dat dit
dier zijn menselijke supe
rieuren in de loop der tijden
zo vaak heeft verrast en ge
belgd door niét te doen wat
zij van hem verlangden en
wél te doen wat zij wensten
te voorkomen, dat hij de in
druk heeft gegeven, eigenge
reid en onredelijk te zijn.
Dat komt trouwens in men
selijke verhoudingen ook
dikwijls voor. Hoeveel men
sen worden niet voor dom en
eigenwijs gehouden, enkel
omdat zij zich niet wensen
te schikken naar wat de goe
gemeente als oirbaar en ge
past beschouwt?
De ezel heeft een aard. die
hem tot een doorgewinterd
individualist stempelt. Dat
heeft eigenlijk weinig of
niets met domheid te maken,
tenzij men tegelijkertijd lid
van een politieke partij wil
zijn. En aangezien ezels daar
in gewoonlijk niet worden
toegelaten, behoeft een der
gelijke complicatie niet nader
te worden bezien.
Een individualist is iemand,
die ontdekt heeft dat hij met
zijn eigen gezonde verstand
verder komt dan met het on
gezonde van de menigte. Men
kan erover redetwisten of de
individualist-ezel intussen
ver gekomen is een feit
blijft het dat er nooit ergens
ter wereld een kudde ezels is
gesignaleerd. Wanneer men
drie van deze dieren bijeen
zet, lopen zij drie verschil
lende kanten uit.
Dit alles diende slechts ter
inleiding van een kleine stu
die over het merkwaardige
voorval, dat zich dezer dagen
op de hellingen van de Zwit
serse Jungfraujoch heeft af
gespeeld een gebeurtenis
waarin de hoofdrol werd ver
tolkt door een ezel.
En dat ondanks het feit,
dat zich op het toneel der
handeling de bloem van het
menselijke geslacht bevond:
een Engelse hertog, de adel
vertegenwoordigend, een te
levisieregisseur, als represen
tant van de artistieke visie
en een paar technici, het
menselijke vernuft symboli
serend. Dit illustere gezel
schap, dat zich de transport
diensten van een nederige
ezel had verzekerd, had de
berg bestegen om een der
meest bewonderenswaardige
moderne uitvindingen, de
televisie, toe te passen in de
barre natuur van 3500 meter
hoogte.
Televisie betekent: vérzien.
Door middel van een kunstig
ineengefrommeld apparaat
kan de mens de afstanden
overbruggen, die zijn beperkt
natuurlijk oog niet aankan.
Hij heeft zijn vernuft tot
overwinning gevoerd en de
armelijke natuurkrachten
verslagen, die in hun pover
heid de mens slechts vergun
den te leven als een aan de
grond gekluisterde, halfblin
de en halfdove verschoppe
ling.
„Hij kan zo ver kijken als
hij wil", zal de ezel in dee
moedige bewondering hebben
gepeinsd, terwijl hij de zware
apparaten en batterijen tegen
de Jungfraujoch opsjorde. Zijn
dunne, gespierde poten krab
belden naarstig over het rot
sige pad achter de mensen
aan, zijn knikkende kop
scheen zijn eerbied voor het
vernuft zijner bazen te
onderstrepen.
Maar toen kwam aan alle
gepeins een einde, want een
vliegende sneeuwstorm smeet
witte brei over het pad en het
voortgaan werd moeilijk door
koude en wind. Het gezel
schap was niet ver van het
hotel op de top, doch het uit
zicht verdween en de povere
natuurkrachten kregen een
wijle de overhand.
De sneeuw legde zich dik
en kruimelig over de spleten
en paden, het stijgen werd
gevaarlijk door de verrader
lijke gladheid. Niettemin wil
de het adellijke en vernuftige
gezelschap van geen opgeven
weten. Het zette door en
vervolgde de tocht althans,
het wilde dat doen, doch
plotseling stond hun ezel
schrap op vier poten, alsof
hij van hout gemaakt was.
Wanneer een ezel besluit,
niet verder te gaan, schieten
zelfs aardbevingen tekort om
hem van zijn plek te doen
wijken.
De kostbare televisie-appa
raten zaten op de ezel vast.
Men zou verder kunnen gaan
zonder hem doch dan ook
zonder de apparatuur, die de
onderneming haar zin ver
schafte.
Noch de beschaafde aan
sporingen van de hertog,
noch de gewiekste handig
heden van de regisseur, noch
de ruwe bejegeningen van de
technici baatten ook maar
een millimeter.
De ezel had besloten, niet
verder te gaan. Welnu, dan
is er ook niets anders meer.
Zijn respect voor de adel en
het vernuft waren onder de
dikke sneeuwlaag verdwenen.
Zijn enig respect bestond nog
in een duidelijke onderwor
penheid aan zijn eigen
mening.
Een individualist tot in de
toppen zijner hoeven, op de
top van de Jungfraujoch.
Men behoeft niet te vragen
waarom dieren, die zulke
stuipen vertonen, dom ge
noemd worden. Is het niet
dom, in een sneeuwstorm te
blijven staan als een stand
beeld, terwijl een warm en
veilig hotel op korte afstand
lonkt?
De adel en het vernuft
werden wrevelig, dat spreekt
van zelf. Zij moesten zich la
ten ringeloren door een een
voudige ezel, terwijl zij ver
tegenwoordigers waren van
het edelste en het meest in
genieuze wat de mensheid
had voortgebracht. Zij kon
den vér-zien, verder dan de
ezel. Zelfs zonder televisie
zagen zij het hotel, terwijl
het $er dom naar de grond
bleef staren, waarop hij
scheen vastgevroren.
Veel later bleek, met welke
gedachten de ezel zich intus
sen moest hebben bezigge
houden.
Hij zal als volgt hebben ge
redeneerd: „Het kan waar
zijn dat deze lieden met het
kostbare apparaat op mijn
rug over bergen en dalen
kunnen zien, verder dan ooit
een dier gekeken heeft en
dat zij met hun onmetelijke
breinen de dingen der natuur
beheersen en naar hun hand
zetten. Dat kan allemaal wel
zijn. Maar als we nog drie
stappen door deze sneeuw
laag doen, tuimelen we met
ons allen in de smalle af
grond, die door de sneeuw
verraderlijk bedekt is. En als
dat gebeurt, kan niemand
van ons meer vér-zien. Deze
mensen kijken zo ver, dat zij
die afgrond niet bespeuren,
die vlak voor hun voeten
gaapt.
En daarom doe ik geen
stap meer. Het kan zijn dat
ik me vergis, maar het lijkt
mij verstandiger om niet in
die afgrond te vallen. Wat zij
doen, moeten zij weten. Zij
weten alles beter maar ik
heb niet de garantie dat zij
een middeltje zullen weten
te vinden om zonder narig
heid in een afgrond te vallen.
En daarom blijft ik waar ik
ben".
De televisiegave van de
ezel is natuurlijk een arme
lijk, bescheiden eigenschap,
die hem slechts vergunt ge
varen van veiligheid te on
derscheiden. Verder komt hij
niet. Maar in sommige ge
vallen zou het niet ondien
stig wezen, wanneer de adel
en het vernuft der mensheid
zich verscholen achter de na
tuurlijke intuïtie voor het ge
vaar, dat vlak voor haar voe
ten ligt.
Een intuïtie die niet alleen
ezels, maar ook sommige
mensen bezitten; mensen die
dan ook vaak door een al te
ver-ziende adel en vernuft
ezels worden genoemd.
J. L.
Rijkdommen
Er bestaat een boek van Georges Duha-
mel, „La Possession du Monde", Het Bezit
van de Wereld. Hij heeft het geschreven
tijdens de eerste wereldoorlog terwijl hij
chirurg was in een noodhospitaal achter
het front en hij heeft er een bijzondere
bedoeling mee gehad. Hij wilde daarin de
mensen wijzen op de grote rijkdommen
van elke dag, ook voor hen die in de ellen
digste of meest vervelende levensomstan
digheden verkeren. De geur van een appel,
de belichting van een wolk, een bepaalde
oogopslag, de intonatie van een woord, één
van deze kan voor iemand, die het juiste
gevoel er voor heeft, een verloren dag nog
redden.
Ik heb nu ook zo'n ding ontdekt, los van
Duhamel.
Onder de vervelendste dagelijks terug
kerende werkzaamheden reken ik, het sche
ren; de daaraan bestede tijd is werkelijk
verknoeid. Van het allereerste inzepen is
in een speelse brd nog iéts te maken:
snorren en baarden van schuim, of een
vadermoorder. Maar daarna moet je er nog
een hele tijd mee doorgaan. Bah! En ver
volgens afkrabben, altijd weer hetzelfde.
Met nog de kans van bloed.
Stel daar nu eens tegenover een wan
deling in het bos op een stille dag van
oktober. Boven ons de kruinen doorschoten
met vlammen van brons en goud. De bo
dem één groot palet met alle kleuren tus
sen rood en geel, ook de randen van de
vijvers doen hierin mee. Dikwijls treedt
men onverwacht aan een oever, ziet men
partijen doodstil-staand riet, hoort men
de geluiden van het waterwild, schijnbaar
onverzwakt aangedragen over 't roerloos
oppervlak. Onder die vogelgeluiden zijn
verweg de hddste het gesnater en gekwaak
van eenden, van de vele wilde eenden die
juist om deze tijd zulke stille vijvers graag
opzoeken. Men hoort ze in de verte, men
hoort ze ook dichtbij: hun argeloze con
versatie, hun ruzies, hun triomfkreten zo
lang ze nog niets in de gaten hebben, hun
waarschuwende uithaal zodra ze onraad
merken.
Nu komen wij terug bij Duhamel, want
de eenden maken precies dezelfde gelui
den, die men hoort wanneer het gilettemes
over eigen kin en wangen krabt! De lange
en kortere streken op verschillende afstand
van het inwendige oor suggeren volkomen
het gekwaak en gesnater in vijvers dichtbij
en veraf. Al scherende kan men zich wa
nen in een stil en herfstig bos.
Dus toch óók een rijkdom
Belcampo
LONDEN, (UP) Het bezoek, dat de
Russische minister van Defensie maar
schalk Z.ioekov, op 8 oktober aan Joego
slavië zal brengen, wordt in diplomatieke
kringen zeer belangrijk geacht en opgevat
als bewijs dat het Rode leger een snel in
betekenis toenemende rol gaat spelen in de
Russische politiek en in de interne machts
strijd in de Sovjet-hiërarchie. Zjoekov is
weliswaar al eerder op reis geweest, toen
hij in de afgelopen zomer India bezocht,
maar zijn reis naar Belgrado, in het gezel
schap van verscheidene hoge legerofficie
ren, is van geheel andere aard.
Maarschalk Z/oeW
Verzoening met Joegoslavië was een van
de eerste doelen van de na Stalin opgetre
den leiders in het Kremlin. De echte sta
linisten verzetten zich er tegen en trachtten
Kroesjtsjev's pogingen in deze richting zo
veel mogelijk te vertragen. Na de verwij
dering van het driemanschap Molotov-
Malenkov-Kaganovitsj in juni, heeft par
tij-secretaris Kroesjtsjev opnieuw gepro
beerd met president Tito tot overeenstem
ming te komen. Doch Tito hield vast aan
zijn beginsel: „Verschillende wegen naar
het socialisme".
Waar Kroesjtsjev gefaald heeft, gaat Zjoe
kov thans een kans wagen. De Russische
militaire leiders wensen, meer dan wie ook,
een versteviging van het kamp der satel-
lietlanden en een betere bescherming van
de zuidelijke flank der Sovjet-Unie. Zij
zouden desnoods een soort bondgenootschap
met Joegoslavië willen sluiten, ook al zou
de leerstellige kwestie niet zijn opgelost.
De zorgen van Moskou in dit opzicht lij
ken vermeerderd te zijn door de toenade
ring, die gebleken is tussen Belgrado en
Warschau. Ook het bezoek van de Chinese
president Mao Tse Toeng aan Europa, bin
nenkort te verwachten, verhoogt de vrees
van het Kremlin op versterking van het
neo-communistisc'ne front in de geest van
maarschalk Tito en Gomoelka.
Het optreden van maarschalk Zjoekov op
het politieke terrein geeft tenslotte ook een
aanwijzing dat hij en het Rode leger blijk
baar van plan zijn te trachten hun invloed
te vergroten tegenover de partij en
Kroesjtsjev.
Afscheid
BELGRADO, (Reuter) Nikolai Firy-
bin, de Russische ambassadeur te Belgrado,
zal waarschijnlijk binnen enkele dagen be
noemd worden tot plaatsvervangend minis
ter van Buitenlandse Zaken in Moskou. De
aankondiging van de beëindiging van Firy-
bins werkzaamheid in Belgrado, die hij twee
jaar geleden begon, kwam als een verras
sing. Firybin en zijn echtgenote, Jekate-
rina Foertseva, het enige vrouwelijke lid
van het presidium van de Russische com
munistische partij, hebben een afscheids
bezoek gebracht aan Tito en diens voor
naamste raadgevers.
