DROM SHAG
TRADITIERIT 1957: EEN KOSTELIJK FEEST
VOOR 54 STOKOUDE AUTOMOBIELTJES
Onsmakelijk artikel over
Britse koninklijke paar
U weet niet ïialf
hoe lekker die
half zware shag
Hall zwaar - Heel lekker!
Van dag tot dag
van Douwe Egberts is!
C&raatótoel
M
3
Onheilspellend
Russen geven China geen
atoomwapens
Spoetnik liet zich horen en
zien boven Nederland
Sterke codesignalen in
Sydney opgevangen
Zweden stemden over een
ouderdomsverzekering
Koninklijk bezoek aan
Canada begonnen
Deense diplomaat door
Rusland uitgewezen
MAANDAG 14 OKTOBER 1957
De aankomst van Egyptische versterkin-
in Syrië duidt er op, dat de Syrische
Lering zich niet sterk genoeg voelt de
binnenlandse oppositie tegen de conse-
ties van het aanvaarden van Russi
sche hulp, de baas te blijven. De bewering
het officiële communiqué, dat de beide
bondgenoten zich teweer zullen stellen
tegen (binnenlandse) „imperialistische
.mbities", lijkt aannemelijker dan de ver
wijzing naar de beveiliging van de noor
delijke grens, met Turkije, en de zuidelijke
ens, met Israel. UNO-waarnemers heb
ben óp recente Syrische klachten laten
weten dat er geen troepenconcentraties
aan de Israëlische grens te bekennen
waren en de Syrische protesten over
Turkse troepenconcentraties hebben tot
dusver alleen weerklank gevonden in be
schuldigingen van Russische leiders.
De Israëlische minister van Buitenland
se Zaken, mevrouw Meir, die kennelijk een
wraakoefening van Nasser vreest, voor de
nederlaag die de Israëliërs Egypte ver
leden jaar hebben toegebracht, heeft
onmiddellijk gewezen op het gevaar voor
Israel van deze ontwikkeling. De grens
van Israel met Egypte wordt op het ogen
blik nog bewaakt door het politieleger van
de UNO, maar de UNO-controle aan de
grens met Syrië bestaat slechts uit waar
nemingsposten.
De omsingeling van Israel krijgt dus een
dreigender karakter, waarin het enige
lichtpunt is, dat de stemming tussen Jor
danië en Syrië, juist naar aanleiding van
de Russische hulp aan Damascus, niet bij
zonder hartelijk is. Cairo en Damascus
vleien zich vermoedelijk met de hoop dat
Egyptische militaire ruggesteun voor de
Arabische broeders aannemelijker is dan
nog openlijker gewapende hulp van de
Russen, maar de verwijzing naar „impe
rialistische ambities" moet de Jordaanse
regering onheilspellend in het oor klinken,
na de onvriendelijkheden van Syrische en
Egyptische zijde jegens het Jordaanse hof.
Koning Hoessein heeft gisteren aan de
Jordaans-Irakse grens een onverwachte
ontmoeting gehad met zijn achterneef,
koning Feisal, die, als bondgenoot van
Turkije in het pact van Bagdad, evenmin
is gebrand op uitbreiding van de Egyp
tische invloed in het gebied der oliepijp
leidingen.
Deze verwikkelingen zullen Cairo en
Damascus niet zijn ontgaan, maar de bin
nenlandse situatie in Syrië gedoogde blijk
baar geen verder uitstel van deze operatie,
waarvan het doel is de huidige Syrische
regering te handhaven en daarmee de
Russische hulp te behouden. President
Nasser blijkt nog steeds niet van plan zijn
gevaarlijke banden met de Sovjet-Unie te
verbreken en het Kremlin kan tevreden
zijn over het waagstuk van zijn vazal in
spe, die met zijn roekeloze optreden de
waarschuwing van Kroesjtsjev dat een
volgende oorlog de meeste kans heeft in
het Nabije Oosten te ontbranden, een
onheilspellende bijklank geeft.
HONGKONG (UP) Ondanks herhaald
aandringen heeft de Sovjet-Unie geweigerd
communistisch China van kernwapens te
voorzien zo wordt in Hongkong vernomen.
De reden van deze weigering werd niet
genoemd, doch men neemt aan dat de re
gering te Moskou öf niet het risico wenst
te lopen dat China te eniger tijd een oor
log met atoomwapens in het Verre Oos
ten ontketent, of de wapens lange tijd als
lokmiddel gebruiken wil om de Chinezen
afhankelijk te houden.
Niettemin wordt de mogelijkheid dat
China spoedig over kernwapens zal be
schikken niet uitgesloten geacht. In het
gebied van Foekien, de kuststrook tegen
over Formosa zijn verscheidene lanceer-
installaties voor raketten. Men betwijfelt
of het Chinese leger inderdaad ovei bal
listische of geleide projectielen beschikt,
maar de lanceerinrichtingen zouden, wel
licht met behulp van Russische technici,
spoedig voor gebruik gereed kunnen zijn.
Bij Foekien zijn eveneens talrijke vlieg
velden aangelegd. De weinige viermotorige
bommenwerpers van de Chinese lucht
macht met schroefaandrijving, doch ge
schikt voor het vervoer van a- en h-bom-
men zijn evenals de Russische IL-28
straalbommenwerpers langs de Jangtse ge
stationeerd.
Militaire waarnemers in Hongkong zijn
overigens van oordeel dat Peking-China in
militair opzicht een geduchte macht vormt.,
wellicht de derde ter wereld na de V.S.
en de Sovjet-Unie.
ADVERTENTIE
Robert Delaunay. Van 18 oktober tot
1 december wordt in het Stedelijk Museum
te Amsterdam een tentoonstelling gehou
den van werken van Robert Delaunay.
De sterrenwacht te Utrecht heeft in de
afgelopen nacht de kunstmaan waargeno
men om 4 uur 44 min. 30 seconden in het
sterrenbeeld de Grote Beer. Men zag gedu
rende drie seconden een lichtstip als een
heldere ster bewegen. Daarna werd het
onzichtbaar, vermoedelijk door bewolking.
Zaterdagochtend werd de kunstmaan
waargenomen te 4 uur 50 minuten 12 se
conden even ten zuid-westen van de laat
ste ster van de staart van de Grote Beer,
een minuut later ging hij langs de ster
Beta van de Leeuw.
Het signaal van de „Spoetnik" is in de
nacht van zaterdag op zondag en in de
vroege ochtenduren van zondag vijfmaal
opgevangen door de radiokamer van het
ANP. Het sein, thans een onafgebroken
toon, was tegen twaalf uur vrij goed, om
streeks half twee en kwart over drie goed
en van 04.44 tot 04.58 en van 06.27 tot 06.36
zeer goed hoorbaar.
SYDNEY (Reuter, Tass, AFP) Zon
dagavond zijn in de buurt van Sydney
code-signalen van de „Spoetnik" opgevan
gen, die honderd maal krachtiger waren
dan de aanvankelijk uitgezonden seinen.
Zondagmiddag hebben de kunstmaan en de
i,moederraket" de honderddertigste tocht
om de aarde volbracht. Een Russische na
tuurkundige acht het niet uitgesloten, dat
hoewel de raket in de dichtere lagen van
de atmosfeer grotendeels zal verdampen,
stukken metaal op aarde terecht zullen ko
men. Professor Bertil Anders van het ob
servatorium te Lund in Zweden is erin
geslaagd de kunstmaan zondagochtend te
fotograferen.
De omloopsnelheid van de Russische
kunstmaan neemt heel langzaam af. Za
terdag deed zij 95 minuten en 57 seconden
over een reis om de aarde. (Aangezien de
snelheid van de kunstmaan niet groter
kan worden blijkt hieruit, dat haar baan
om de aarde iets kleiner is geworden en zij
Jus dichter bij de aarde komt).
De snelheid van het raketgedeelte dat de
satelliet, begeleidt neemt echter minder
snel af en het gevolg is dan ook, dat het
de kunstmaan heeft ingehaald. Dat is op
10 oktober gebeurd en zaterdag had het
mketgedeelte al een voorsprong van drie
minuten, of 1500 kilometer op de kunst
maan.
In Moskou heeft men de satelliet en het
raketgedeelte zaterdagochtend duidelijk
met het blote oog kunnen waarnemen.
We zijn gisteren van Utrecht naar Zandvoort gereden als passagier van de
heer M. Gatsonides uit Bentveld. Op zichzelf is deze mededeling vrij zinloos.
Maar wanneer men weet dat de heer Gatsonides voor velen beter bekend als
„Maus" een ervaren coureur is, die in tientallen internationale rally's talrijke
ereplaatsen heeft behaald, dat het tochtje in een zeer bijzondere automobiel
werd afgelegd, maar dat het desondanks bijna vier volle uren vergde, dan wordt
het wellicht iets anders. Toch heeft de heer Gatsonides de gehele route vrijwel
op volle snelheid, gereden, terwijl hij achternagezeten werd door drieënvijftig
andere automobilisten, die allen het gaspedaal tot op de planken indrukten. Die
planken zaten echter vast aan automobielen en automobieltjes die varieerden in
de leeftijden van zestig tot zevenentwintig jaar oud. En dat was het bijzondere.
Gisteren werd namelijk de „Traditierit" van de Tionier-Automobielen Club ver
reden, van Utrecht naar Zandvoort, compleet met controleposten, verplichte
rustplaatsen en een uitgebreide behendigheidsproef aan het slot van de rit op
het circuit van Zandvoort.
De Pionier-Automobielen Club (de P.A.
C.) is - zoals de statuten het ons leren -
een Vereniging tot Instandhouding van
Historische Automobielen, een organisatie
o,ok, die enkele keren per jaar naar buiten
optreedt om dit edele streven aan de mens
heid te tonen. De anderen dagen van het
jaar blijven de vehikels meestal op stal
staan waar zij dan vertroeteld worden door
hun bazen, die steeds weer nieuwe vlekjes
op de glimmende spatbordeh ontdekken en
die keer op keer, bij wijze van tractatie,
de motor uit elkaar halen en weer in el
kaar zetten.
Dat zijn de werkelijke Pioniers. De man
nen die ook tijdens de „Traditierit" niet
kunnen nalaten over hun antieke wagen
tjes te confereren alsof het evenzovele
wereldproblemen zijn.
Wanneer zij onder de motorkap van zo'v
oud beestje gluren dan lichten zij de En
gelse sportpet van het hoofd. Leken menen
dan dikwijls dat dat geschiedt om de pet
niet te bevuilen. Maar ingewijden weten
beter.
Zij weten dat de auto bij de P.A.C.-ers
alles is. Zij begrijpen waarom een deel
nemer aan de traditierit lachend uitstapt
wanneer zijn wagen midden in de mist op
een eenzame polderweg na een korte kuch
en een verschrikkelijke schok stokstijf stil
blijft staan. Zij weten namelijk dat de
eigenaar van zo'n auto het inwendige van
zijn overjarig voertuigje kent als de zak
van zijn kwiek, dikwijls iets te kort jasje.
Terwille van de volledigheid laten wij
hier de uitslagen volgen:
A-klasse: Wagens met bouwjaren van
1898 tot 1914: 1. Panhard 1898 (Gatsonides);
2. Chenard et Walker 1908 (Allard, België)
en 3. Studebaker Flanders 1910 (Manson).
B-klasse: (Kleine wagens met bouwjaren
van 1913 tot 1930): 1. Ford 1924 (Ooms); 2.
Chevrolet 1925 (Stoutenbeek) en 3. Ford
T-Tudor 1928 (Renes).
C-klasse: (Grotere wagens met bouwja
ren van 1913 tot 1930): 1. Hudson Cabriolet
1928 (Jordaan); 2. De Dion Bouton 1925
(De Greeuw) en 3. Ford A-Cabriolet 1928
(Beemsterboer).
D-klasse: (Sportwagens): 1. Bugatti 1928
(Lautier); 2. Bugatti 1927 (Geesink) en 3.
Bugatti 1929 (Pieters).
STOCKHOLM (UP) De Zweden kon
den zich zondag bij volksstemming uit
spreken over de meest gewenste vorm van
ouderdomspensioen.
Alle politieke partijen zijn het er over
eens, dat het pensioen minstens zestig per
cent van het topsalaris moet bedragen.
Volgens de laatste gegevens heeft 70.4
procent van de stemgerechtigden zijn stem
uitgebracht. Daarvan ging 46.4 percent naar
het socialistische voorstel tot gedwongen
pensionering, 15.2 percent naar de voor
standers van een regeling op basis van vrij
willigheid (de centrum-partij) en 34.6 per
cent naar de voorstanders van een regeling
door middel van onderhandelingen tussen
werkgever en werknemer (liberalen en con
servatieven).
OTTAWA (U.P.) Zaterdag heeft
Elizabeth II voor de eerste maal als ko
ningin van Canada voet op Canadese bo
dem gezet.
De DC7C van de BOAC, die haar en
Prins Philip over de oceaan heeft gebracht,
landde 's middags om half vijf in prachtig
herfstweer. Naar schatting 30.000 perso
nen brachten de koningin een ovatie op de
luchthaven Upland?.
Toen het vliegtuig neerstreek, werd een
saluut van 21 kanonschoten gegeven. Het
koninklijk paar werd begroet door gouver
neur-generaal Vincent Massey en door pre
mier John Diefenbaker met zijn kabinet.
Vele tienduizenden omzoomden de route
die van het vliegveld gevolg werd naar
Government House, waar de stoet om
streeks zes uur arriveerde. De stad was één
vlaggenzee.
Zondag heeft koningin Elizabeth in Otta
wa voor het eerst in haar leven een tele
visie-toespraak gehouden. Zij vertelde de
Canadezen dat zij in 1959 persoonlijk terug
zal komen om de opening van het St. Lau-
renskanaal mee te maken en dan een tocht
dwars het gehele land hoopt te kunnen
maken.
i&p de'
Kofi pie
Gij zegt wel eens bij de aanblik van een
portret van de heer V. van Gogh, eertijds
schilder te Arles: „Wat heeft me die man
toch een gekweld koppie. Nou", vervolgt
gij, die was óók lang niet happy!", en
daarin, lezer, hebt gij groot gelijk, zoals
de romans dat trouwens ook bewijzen.
Maar nu dit: over gekwelde koppies ge
sproken: hebt gij óns gekwelde koppie wel
eens gezien? Een koppie waar dat van de
heer V. van Gogh - een lekker fris toetje
bij is. Daar zijn redenen voor. Artistieke
redenen. Ja. Oók! Voor dat koppie van ons.
Want ook wij kronkelen vaak in artistieke
pijnen. En daar helpt geen aspirientje te
gen, lui! Wij willen dat hier even verkla
ren. Wij schrijven immerswel eens een
stukje in de krant. Een simpel verslagje.
Een zuchtje. Een briesje. Een glimlachje.
Een traan. Het heeft geen gewicht, men
sen; het is een veder. Het heeft geen stem:
een mot spreekt luider. Het heeft geen
portée: de aktentas van een Haags ambte
naar (na lunchtijd) heeft meer inhoudZo
maar een stukje. En daarmee, zo meent
men dan, verricht men iets. Voorziet men
in ene behoefte. Dat wil tenminste zeggen,
mensen, jongens, als men het leest.
Let daar even op: als men het leest.
Want doet men dat niet, dan gaat er veel
verkeerd in ons. Dan breekt er iets van
binnen, ja.
Want wanneer zo'n stukje gemaakt
wordt, is dat een heel gekners der tanden:
een volle kruiwagen op een grintpad. Een
heel gegrol tegen omstanders. Een heel
gezweet. Zo'n stukje namelijk vergt concen
tratie. Vraagt Wikken. Mikken. Wegen.
Schrappen. Tegen de gezinsleden schreeu
wen. Wim smeken OP TE HOUDEN MET
BONKENGuurt verzoeken ELDERS TE
GAAN FLUITEN. Buurman innig bidden
DE RADIO ZACHTER TE ZETTEN en de
televisie uit de knop te rukken. Kortom:
in het algemeen het ganse woonblok te
verzoeken, dringend te verzoeken, KALM
AAN TE DOEN, en niet door te trekken
op het toilet omdat dit een geweldig lawaai
verwekt in de waterleidingbuizen.
Een stukje schrijven betekent STRIJD.
Betekent door het huis sluipen om elk
overbodig gemcht, elk zogeheten zingen,
BONKEN, TIKKEN, RYTMISCH RAM
MELEN en DREUNEN te dempen. Nee,
zo'n stukje is maar niet lekker achterover
gaan zitten met een losse lach en, hupla-
keetje, daar staat het. Nee: het is smeden.
Worstelen. Zwoegen.
Het is een heroïsche kamp met het mes
tussen de tanden, zo'n stukje schrijven.
Kijk, en dan staat het in de krant. Men
glimlacht als men het ziet. Er blinkt een
traan in het oog. Men is vader geworden.
Men leest het. Men neuriet. Men wuift
naar buurman en nijgt naar Notaris, een
opgeblazen figuur met toch ook wel goede
zijdenEn men wendt zich dan tot de eigen
gezinsleden; het eigen bloed en vlees.
Wat doen zij? Lezen zij, een blos van
opwinding en ontroering op de wangen,
uw stukje? NeenDe een roept: „Hoe staat
het met het ploegenklassement?" en „Wie
maakt dat doelpunt bij SCH?" En „Geemij-
diekrandis!"
„Nee, eerst het feuilleton, ik lees altijd
eerst het feuilleton", antwoordt de ander.
En de derde? Die zegt: „Hoe is de uitslag
van die zeeppuzzelDe zeeppuzzel, jon
gens. Kijk nou 'es effe naar de zeeppuzzel
En wij, lezer, (begrijpt gij wel?) wij zit
ten daar en kijken zwijgend de kamer in.
Wij drinken de thee. De koffie. Wij ver
kruimelen een biscuitje. En krijgen nieu
we trekken van leed op het gelaat. Goed:
een rood baardje hebben wij niet. Maar
gekweld!
Wij zeggen soms: „D'er staat ook een
eenvoudig stukje van mij in". Wij leggen
een zoet, een ielfijn verwijt in de stem.
„Ja, straks hoor", roepen ze, „dat lees
ik straks wel effe! Dat loopt niet weg. Ik
heb nou geen tijd, hoor".
Duif
Evenals verleden jaar trad de P.A.C. gis
teren dus op de tweede zondag in oktober
naar buiten voor een manifestatie die een
zegetocht is geworden voor de oude ge
degen automobiel en die tegelijkertijd ei
genlijk een demonstratie werd tégen de
moderne geriefelijke wagen. Overal op de
route werden namelijk deze laatste ijlings
in de berm gereden wanneer er weer een
vehikeltje kwam aantuffen en de duizen
den toeschouwers in de diverse dorpjes en
?teden gebaarden driftig naar de aarzelen
de automobilisten wanneer die even wacht
ten met het ruimbaan maken voor de
P.A.C.-ers.
4
Het begon allemaal zondagmorgen in
Utrecht waar de eenenveertg Nederlandse
en dertien Belgische deelnemers zich in
alle vroegte verzamelden en waar wij ook,
zij het op het laatste nippertje, de heer
Gatsonides aantroffen die in de haast om
zijn Panhard 1898 in beweging te zetten
de startketting stuktrók. Nu verdroot dat
hem geenszins aangezien een klein duwtje
een even duidelijk resultaat had. De oude
wagen maakte een licht sprongetje en be
gon vervolgens weliswaar wat luid maar
zeer tevreden te ronken.
Nu is de heer Gatsonides iemand die in
een race, zelfs al gaat het er niet om wie
er het eerst binnenkomt, liefst zo min
mogelijk deelnemers voor zich weet ter
wijl hij zich in geen geval wil laten passe
ren. Dat gelukte aardig. Na de drommen
Utrechtenaren achter ons gelaten te heb
ben trokken wij namelijk met een gange
tje van vijftig mijl per uur de mistige pol
der in en op weg naar de eerste rustplaats
in Vreeland en bij de eerste kastelen van
de Vecht waren wij er zeker van dat wij
aan de kop lagen. De petten werden nog
iets dieper in de ogen gedrukt, de stofbril
len kwamen te voorschijn en de dassen en
jekkers werden tot het bovenste knoopje
dichtgemaakt. Dat was geen overbodige
luxe want onze Panhard, die overigens ter
leen was gegeven door de heer Roy Clark-
son, een vriendelijke Schot, was niet in het
bezit van een dak, had geen voorruit en
was verder aan alle kanten open.
Bepaald fris werd het na de koffiepauze
in Vreeland waar we het eerste controle
stempeltje ontvingen en na een ware
triomftocht langs hoofdzakelijk oude maar
verharde wegen, langs de Vinkenveense
plassen en door het drukke Uithoorn wa
ren we blij in Aalsmeer even te kunnen
mm
uitblazen. Het autootje trouwens ook ge
loven wij.
Het eerste traject zat er op. We hadden
anderhalf uur gereden en er waren acht
endertig kilometers onder de snelle wiel
tjes doorgegaan.
Wie echter meent dat de bemanning van
de wagen haastig de warme koffie ging
opzoeken heeft het geheel mis. Eerst werd
de Panhard van nieuwe raampjes in de
koplampen voorzien, vervolgens werd al
het koper flink opgepoetst en tenslotte
kreeg het automobieltje zestig liter water
in zijn tank. Pas toén kon in grote haast
de lunch genuttigd worden, waarvan de
toespijs echter ijlings ingepakt werd omdat
er weer gereden moest worden.
Het tweede traject, over Leimuiden,
Nieuw-Vennep naar Hillegom en vervol
gens via Vogelenzang en Bentveld naar
het circuit in Zandvoort (35 kilometer bij
benadering) ging opnieuw bijzonder vlot.
Voor ons zaten echter de snelheidsdui
vels Schade met zijn rokende Minerva
1909 en Mutsaerts met een Ford T-Touring
(1915) die enkele minuten eerder de baan
opstoven.
Het wachten was dus alleen nog maar
op het publiek en op de overige eenen
vijftig deelnemers. Dat kwam allemaal in
orde. De tribunes stroomden vol en de
autootjes kwamen een voor een min of
meer kreunend binnensukkelen. Intussen
schoten tientallen fotografen evenals on
derweg tientallen films vol, terwijl de
P.A.C.-comitéleden de behendigheidsproe-
ven uitzetten.
Aan deze wedstrijden werd om drie uur
begonnen. Om vijf uur waren ze afgelopen
en op dat moment hadden alle deelnemers
met hun wagen getracht eep paaltje nét
niet om te duwen, drie rondjes achteruit
te rijden, op een streep te stoppen, twee
blokjes op te rapen en een glas water naai
de finish te brengen.
Pas laat in de avond, na het afscheids
diner, werd in het restaurant van het cir
cuit de uitslag bekend gemaakt en wij zijn
er trots op dat toen duidelijk werd dat
onze gastheer, de heer Ga.tsonid.es, in het
A-klassement de beste prestatie had ge
leverd.
Wij menen daar in geringe mate aan
meegewerkt te hebben. Bijvoorbeeld door
op de achterbank gedurende de gehele
tocht de toegevouwen paraplu vast te hou
den. Een van de organisatoren van dit
kostelijke feest vertelde ons namelijk dat
het bij dergelijke ritten op de kleinigheden
aankomt. En daar houden wij hem aan.
De start voor de behendigheidsproeven
op het circuit van Zandvoort.
KOPENHAGEN (UP) Tussen Dene
marken en de Sovjet-Unie woedt een
klein maar heftig diplomatiek geschil, dat
begonnen is met de uitwijzing van de
Russische militaire attaché uit Denemar
ken. Op haar beurt heeft de Russische re
gering thans de Deense landbouwattaché
in Moskou uitgewezen, op motief dat de
militaire Sovjet attaché in Kopenhagen in
het geheel niet gezondigd zou hebben
tegen de diplomatieke regelen.
Toen de Deense regering op 2 oktober
de Russische militaire attaché. Smirnov,
uitwees, zag zij ervan af ruchtbaarheid
van haar beweegredenen voor dit besluit
bekend te maken. Van Russische zijde
werd daarop geantwoord met het genoem
de protest en met de uitwijzing van de
Deense landbouwattaché Teo Ranek. Dit
heeft de Deense regering ertoe genoopt
alsnog een verklaring af te leggen over de
gedragingen van Smirnov. Deze zou aldus
de Deense regering, tevergeefs gepoogd
hebben, een Deense burger met de belofte
van een grote beloning ertoe te bewegen,
inlichtingen te verschaffen over het Deen
se radar-beveiligingssysteem. Smirnov
maakte daartoe afspraken op „donkere, af
gelegen plaatsen". Zelfs had de Russische
diplomaat ergens in een bos in Jutland een
metalen kist in de grond gegraven, die als
geheime brievenbus moest dienst doen.
De Deense contactman moest daarin de
gevraagde gegevens leggen. Smirnov zou
ze dan weghalen als hem dit gelegen
kwam. Smirnov was de derde Rus, die dit
jaar door Denemarken uitgewezen is.
De Deense landbouwattaché Ranek is 55
jaar en gehuwd met een Russische vrouw.
Zij hebben twee kinderen. Ranek was al
bijna 18 jaar in Rusland en hij wordt be
schouwd als een der grootste deskundigen
op het gebied van de economische en agra
rische zaken der Sovjet-Unie. De Deense
regering heeft in Moskou tegen zijn uit
wijzing die „geheel en al. een vergeldings
maatregel" blijkt te zijn, geprotesteerd.
(Van onze correspondent in Londen)
Na Lord Altrincham, de onafhankelijke
Conservatief, die onlangs de Britse ko
ninklijke familie verweet dat zij niet meer
met haar tijd meegaat en die daarbij
vooral critiek oefende op Koningin Eliza
beth, slingert thans Malcolm Muggeridge,
de vroegere hoofdredacteur van het Engel
se humoristische weekblad „Punch", mod
der naar het Britse koninklijke gezin.
Hij doet dit in het invloedrijke Ameri
kaanse weekblad „Saturday Evening
Post", nota bene op het ogenblik dat
Amerika de ontvangst van Koningin Eli
zabeth en Prins Philip voorbereidt. Mug
geridge zegt in dit hoogst onsmakelijke
artikel, dat het onverstandig is om te
denken, dat de Britse troon veilig is, om
dat de Koningin populair is. Hij schrijft
verder, dat de Engelse aristocraten de
Koningin als „banaal, ouderwets en fan
tasieloos" beschouwen. „Zij lijdt een
praalziek en smakeloos leven in Bucking
ham Palace en in Windsor Castle en wak
kert snobisme en vleierij aan", aldus
Muggeridge, die vervolgens ook de her
tog van Edinburgh critiseert. „Prins Phi
lip heeft slechts belangstelling voor tech
niek. Zijn grappen ten koste van anderen
zijn luidruchtig en de door hem gekozen
metgezellen zijn meer pretmakers dan
lieden, die in staat zijn tot een hoogstaand
gesprek". „De rol, die de Koningin heeft
geërfd is zuiver symbolisch. Als ze een
gewoon sterveling was, zou ze niets be
tekenen", aldus Muggeridge.
Muggeridge concludeert dat de monar
chie een schouwspel is dat opgevoerd
wordt voor hysterische menigten, die zich
eraan vergapen. In de ogen van de schrij
ver is de Koningin afgedaald tot de rol
van eenvoudige figurante.
Door de „Sunday Express" geïnterviewd
over deze aantijgingen verklaarde Mugge
ridge, dat zijn artikel niet zozeer een cri
tiek behelst op de koninklijke familie als
wel een „historische ontleding"!
Hij geloofde, dat het artikel geen na
delige invloed op het koninklijk bezoek
aan de Verenigde Staten zou hebben.
Muggeridge zegt het stuk geschreven te
hebben voordat bekend was, dat de Ko
ningin Amerika zou bezoeken.
Britse functionarissen in Washington
zijn diep geschokt door het artikel en heb
ben verklaard, dat de ontvangst, welke
Koningin Elizabeth in Amerika ten deel
zal vallen het beste antwoord zal vormen.
Muggeridge is een briljant schrijver,
die er van houdt uit te dagen, maar zijn
uitlatingen over het koninklijk gezin kun
nen niet anders dan als uiterst minder
waardig worden gekenmerkt. Ook dit ar
tikel is kennelijk een uiting van de on
behaaglijkheid onder de Britse intellec
tuelen over de tekortkomingen in de En
gelse samenleving, die zich sinds de oor
log nog steeds in een moeilijke over
gangstoestand bevindt, waarbij men zich
enerzijds soms krampachtig aan een voor
bij tijdperk tracht vast te klemmen, ter
wijl als andere uiterste overal heilige
huisjes, waaraan in het vaak op teveel
traditie en conventie steunende Engeland
geen gebrek is, worden omvergeworpen.
De bekendste vertegenwoordigers van
deze laatste groep zijn de jonge toneel
schrijver John Osborne en de auteur Colin
Wilson, in wie sommigen zelfs een tweede
Shaw zien.
Koninklijke rede
Volgens berichten uit Ottawa heeft ko
ningin Elizabeth de hulp van haar zo
scherp becritiseerde adviseurs geweigerd
en voor de eerste maal zelf de tekst ge
schreven voor de rede, die zij zaterdag
avond voor de Canadese televisie heeft
gehouden. Een hoogwaardigheidsbekleder
verklaarde, dat elk woord van haar zelf
was. De rede was een groot succes. Ko
ningin Elizabeth blijkt thans inderdaad
naar grotere informaliteit te streven, om
op deze manier de critici tot zwijgen te
brengen.
(Muggeridge noemde in zijn artikel de
pers-adviseurs der koningin „zeer uitzon
derlijk onbekwaam". De koningin, zo
meent hij, heeft goede adviseurs nodig,
omdat zij ten gevolge van haar opvoeding,
een tamelijk beperkte horizont heeft).
W. M. Dudok naar Irak Architect W.
M. Dudok uit Hilversum, die dit voorjaar
de opdracht kreeg een ontwerp te maken
voor een paleis van justitie en een hoofd
bureau van politie in Bagdad, is thans naar
Irak vertrokken. De regering heeft met het
plaatselijk bestuur van Bagdad het plan
opgevat het centrum van "de stad geheel
en al te moderniseren. Aan tal van beken
de architecten uit alle delen van de wereld
zal voor dit project worden gevraagd van
advies te dienen of ontwerpen te maken.
