Golden Fiction
<~Praatótoel
A, J. Grootens nestor der Haarlemse
schilders" - te Bloemendaal overleden
t
Vijftig jaar geleden
Straatsburg beveelt eenheid in
de Europese politiek aan
Van dag tot
V ersnïpperiog
Nieuw systeem
Raad zonder daad
Onder ons gezegd...
toch maar liever...
Leiden krikt geen
DINSDAG 29 OKTOBER 1957
3
wenst conferentie over Europese sociale code
de
Snerpende pijnen
van brandend maagzuur?
Uit Haarlems Dagblad
van 29 oktober 1907
Internationaal Verbond van Vrije Vakverenigingen
Anna Kethly naar
Nederland
Zo zacht - zo zuiver!
VERHUUR zorder chauffeur.
WONINGINRICHTING
BEVERWIJK
•ree»tr.74-M 2S0 modelkamers
Geopend. 8-IÏMen I*-I8u. Dinsdag8-11 u.
Op 1 november, de datum waarop de
snelheidsbeperking binnen de bebouwde
kommen zal ingaan, zullen nog geen of al
thans niet in voldoende mate voorzienin
gen zijn getroffen, die de weggebruikers
duidelijk maken waar zij zich aan te hou
den hebben. De gemeenten zijn daarbij aan
handen en voeten gebonden door het mi
nisterie voor Verkeer en Waterstaat en
Gedeputeerde Staten, die moeten bepalen
welke rijks- en andere wegen in aanmer
king komen voor uitzonderingsbepalingen.
Er kan dus geen stedelijke overheid, noch
een politie-instantie, een verwijt van wor
den gemaakt als op 1 november een toe
stand van verwarring intreedt, die de ver
keersveiligheid ten zeerste schaden kan
voor zover zij bestaat.
De bebakening kan door gemeentelijke
diensten snel genoeg worden aangebracht,
als de besluiten van ministerie en staten
afkomen, waarbij natuurlijk rekening dient
te worden gehouden met bepaalde wensen
der gemeentelijke overheden.
Waarom de datum van ingang der snel
heidsbeperking niet kan worden verscho
ven, tot deze voorzieningen in kannen en
kruiken zijn, is een raadsel. Opnieuw
wordt door deze laakbare gang van zaken
aangetoond dat de coördinatie van alle
zeggenschap en uitvoering op het gebied
van het verkeer uitgegroeid tot een na
tionaal probleem nog alles te wensen
overlaat.
Wanneer binnenkort in enkele steden van
ons land bij wijze van proef het systeem
van boetebetaling voor overtredingen aan
de politieagenten zal worden ingevoerd,
wordt daarmee een methode geïntrodu
ceerd die in het buitenland hier en daar al
jaren gebruikelijk is. Daarmee is helemaal
niet gezegd, dat het een bevredigende en
voor ons noodzakelijke aanvulling van het
strafprocédé moet worden genoemd.
Er zijn uiteraard vele gevaren aan dit
systeem verbonden. De persoon van de
politieman zal bepalend zijn voor de heil
zame werking ervan de manier waarop
de politie het nieuwe boetesysteem zal
hanteren, zal uitmaken of het een vooruit
gang kan worden genoemd.
Het gevaar bestaat, dat gevallen die
voordien met een waarschuwing-zonder
meer verliepen, het publiek thans geld
zullen gaan kosten, omdat de politieman
in de eenvoud van het nieuwe middel een
gerede aanleiding zou kunnen zien zijn
tolerantie het zwijgen op te leggen. Na
tuurlijk is er van een rechtsprekende be
voegdheid van de politieman geen sprake,
ook bij de nieuwe methode niet. Hij geeft
de zondaar de gelegenheid, zich te be
vrijden van de strafvervolging, ongeacht
de eventuele uitslag daarvan. Het is een
soort gok. De als overtreder aangemerkte
kan volgens eigen inzicht totaal onschuldig
zijn, doch de gelegenheid van direct be
talen aangrijpen om zich te onttrekken aan
het desalniettemin bestaande risico dat hij
straks door de kantonrechter wordt ver
oordeeld.
Het zou het rechtsgevoel veel meer be
vredigen, wanneer kleine overtredingen of
vermeende overtredingen dadelijk zouden
kunnen worden berecht met bijstaanders
en de politieman als getuigen.
Doch dat is in de praktijk niet uitvoer
baar. Daartoe zou men het kantongerecht
moeten vermenigvuldigen in een aantal
vervangende wijkgerechten, die de ganse
dag door de lopende zaken zouden afhan
delen, „heet van de naald".
En toch is het tegenwoordige systeem,
waarbij het kantongerecht als het ware
begraven wordt onder kleine zaakjes die
soms wekenlang op afdoening moeten
wachten, evenmin bevredigend voor het
rechtsgevoel. Late berechting doet de feiten
in de herinnering van verdachte en ge
tuigen verdoezelen en verhindert een be
trouwbare reconstructie.
Uit dat oogpunt is de boetebetaling aan
de agent wellicht een verbetering, omdat
er minder kleine overtredingen bij het
kantongerecht zullen komen. Doch dat
hangt nogmaals van de agent af. Als
hij te snel is met zijn conclusie en de ver
meende overtreder te lichtvaardig in de
dwangpositie van „betalen of proces-ver
baal" stelt, zal het slachtoffer in vele ge
vallen toch naar de kantonrechter gaan
om diens oordeel te vernemen over een
kwestie, waarin zijn schuld discutabel lijkt.
En dan zijn we nog even ver, behalve dat
het publiek een grotere kans loopt op on
kosten. Wat ons niet de bedoeling van deze
nieuwe regeling lijkt.
Tenslotte moet nog de nadruk worden
gelegd op de noodzakelijkheid, dat de
direct op te leggen boete uit een vast, niet
variabel bedrag bestaat, om alle schijn te
vermijden dat de politieagent toch een
veroordelende bevoegdheid zou hebben.
Bovendien moet het uiteraard een be
drag zijn, dat veel lager ligt dan de boete
die de kantonrechter voor gelijksoortige
overtredingen pleegt op te leggen, teneinde
de aantrekkelijkheid van directe betaling
te verhogen.
Met voorzichtigheid en onder streng toe
zicht toegepast, kan het nieuwe systeem
dan wel iets goeds uitwerken. Er gaat in
ieder geval een preventieve werking van
uit, wat vooral bij verkeersovertredingen
niet genoeg te waarderen valt.
(Vervolg van pagina 1)
kunnen als hij zou zijn gekoppeld aan een
uitvoerend orgaan van gelijk multi-natio-
naal (en dus niet supra-nationaal) karak
ter. Als Zwitserland wil en Portugal
mag toetreden tot de Raad van Europa
(en dit moet zonder veel moeite te ver
wezenlijken zijn), zou een samensmelting
van de Raad met de O.E.E.S. en een
daaruit voortvloeiende beperking van het
arbeidsterrein der Raadgevende Ver
gadering een oplossing zijn, waarmee de
Europese samenwerking in groter verband
dan de Zes stellig zou zijn gediend.
Want de O.E.E.S. nu een executief
lichaam met alleen ministeriële controle
zou door een parlementair orgaan on
getwijfeld worden verrijkt. En de Raad
van Europa zou dan een vast-omlijnde
taak te vervullen krijgen en zou zich dus
niet langer, wat een groot deel van zijn
wei'kzaamheden betreft, behoeven te
voelen als een roepende in de woestijn.
Simon Koster
Een paar vragen
Het is niet bizonder bizonder van mij, dat
ik mij veel bezig houd met mij af te vragen
waarom mensen zo doen als zij doen. Alle
psychiaters onder anderen, houden zich
daar ook, en op grondiger en respectabeler
wijze, mee bezig.
Een van de vele dingen van de mensen
die ik niet begrijp is, waarom zij in de
pauze van de bioscoop ineens allemaal aan
ijs-op-een-stokje gaan likken. Doen ze dat
thuis, op dezelfde tijd, óók? Nee. Waarom
dan wèl in de bioscoop? Werkt het aan
schouwen van een voorprogramma prik
kelend op de likzenuwen? Doet het zien
van reklameplaatjes de behoefte aan ijs-
op-een-stokje toenemen?
Op belangrijke feestdagen - Prinsjesdag,
Koninginnedag - gaan ze ineens paling en
bananen op straat eten. De dag vóór zo'n
dag en de dag na zo'n dag eet niemand
gerookte paling en bananen op de openbare
weg. Maar op zo'n dag mót het ineens. Ik
verwonder mij daar altijd over. Waarom
doen ze dat toch?
Gisteren liet een man drie flessen melk
op straat vallen. De flessen aan honderd
scherven in een grote plas melk. De man
stond er zeker een minuut of drie naar te
kijken en de voorbijgangers lachten. Ik
begreep niet waarom de man kijken bleef,
want daar werden de flessen niet heel van
en de melk kwam er niet door terug in
de flessen. - En waarom lachten de men
sen? Is er iets leuks aan kapotte flessen
in een plas melk? Of is het om te lachen
dat een ander pech heeft?
Heeft u wel eens op straat een brand
weerwagen of een politieauto met gieren
de sirene zien voorbij-ijlen? En hebt u ook
opgemerkt dat de meeste mensen dan blij
ven staan om het ding na te staren?
Kunt u mij vertellen waarom ze dat
doen? Waarom staren mensen een gie
rende brandweerwagen na? Ik kan er geen
enkel motief iwnr bedenken.
Evenmin als ik kan begrijpen waarom
mensen lanner dan een kwart seconde op
hun polshorloge kijken om te zien hoe laat
het is. Daarvoor is één oogwenk voldoende.
Toch zijn er veel mensen die secondenlang
op 't ding staan te staren.
Waarom zitten de mensen in de schouw
burg te hoesten? En waarom hoesten de
toneelspelers niet?
Waarom lachen ze zo om een man met
een grote snor? Waarom kijken ze iemand
in vreemde klederdracht na tot-ie uit het
ge~mht verdwenen is?
Waarom vinden zij het huwelijk van een
prins interessanter dan het huwelijk van
een banketbakker?
Zo zijn er nog wel honderd vragen te
ste'l.en over de gedragingen der'mensen.
Misschien weten de psychiaters alle ant-
woorden.
IK weet er niet één.
Elias
ADVERTENTIE
Maar neem dan toch Rennies.
Die doven de zunrbrand dadelijk.
Vele tienduizenden lijders aan brandend
maagzuur verbreiden de roem van Rennies.
Ze zijn dan ook een ware uitkomst - ook in
de hardnekkigste gevallen. En u hoeft hele
maal niet in het onzekere te zijn over het
resultaat, ze helpen vanaf 't eerste ogenblik
dat ge uw eerste Rennies laat smelten op de
tong. U voelt de zuurbrand doven: één
of twee minuten en alle leed is geleden.
HAARLEM. B. en W. hebben geant
woord op de opmerkingen uit den ge
meenteraad over de begrooting. Dat de
financieele toestand der Nederlandsche
gemeenten niet rooskleurig genoemd
kan worden, zoo zeggen B. en W., is een
algemeen bekend feit. Ook voor de ge
meente Haarlem vordert het beheer
van de financiën groote voox-zichtigheid.
Aanzienlijke beperking van de steeds
toenemende eischen zal in de naaste
toekomst noodzakelijk zijn. B. en W.
kunnen niet toegeven dat het hooge
bedrag der schulden een juiste maat
staf zou zijn voor den financieelen toe
stand; immers, een groot gedeelte der
geleende gelden is gestoken in de ge
meentebedrijven, die niet alleen de
rente en aflossing opbrengen, maar
daarenboven in niet onbelangrijke mate
bijdragen tot voorziening in de finan
cieele behoeften der gemeente.
B. en W. achten de grootst mogelijke
zuinigheid ten aanzien van het onder
wijs gewenscht. Zij onthouden zich van
een meening over het advies, het pre
sentiegeld voor de raadsleden af te
schaffen. Zij achten het voorts niet ge
wenscht, vooral niet wegens de hooge
kosten, over te gaan tot demping van
de Bakenessergracht, mede omdat zij
ongaarne een eigenaardig stadsgezicht
zouden zien verdwijnen.
ADVERTENTIE
STRAATSBURG (ANP) De Raad
gevende Vergadering van de Raad van
Europa heeft een aanbeveling aan het
comité van ministers goedgekeurd, waarin
ondere andere wordt voorgesteld een gc-
meeenschappelyke politiek te voeren ten
aanzien van de ontwapeningsvraagstukken
en de hereniging van Duitsland. De Wes
terse mogendheden, zo heet het in deze
aanbeveling, moeten haar pogingen om een
einde te maken aan de bewapeningswed
loop voortzetten door het sluiten van een
ontwapeningsovereenkomst, waarbij in een
gecontroleerde stopzetting van de kern
proeven wordt voorzien, die gebonden is
aan een gecontroleerde beëindiging van de
produktie van kernmateriaal voor mili
taire doeleinden.
De lid-staten moeten trachten tot een
algemene regeling met de Sovjet-Unie te
komen waarbinnen de hereniging van
Duitsland kan worden verwezenlijkt. De
regeringen moeten de Sovjet-Unie er aan
herinneren, dat geen enkele duurzame re
geling tot stand kan komen zolang zij de
scheiding van Duitsland wenst te besten
digen en vrije verkiezingen weigert. De
regeringen behoren de Sovjet-Unie ook
duidelijk te doen begrijpen, dat zij niet
zullen ophouden het probleem van de vrij
heid der Oosteuropese landen op te wer
pen. Tegelijkertijd moeten zij blijk geven
van hun wil bij te dragen tot het zoeken
naar oplossingen die in staat stellen be
trekkingen van goede nabuurschap tussen
deze landen en de Sovjet-Unie te onder
houden, zodra zij onafhankelijk zijn ge
worden.
De regeringen dienen de verwezenlijking
van het „SUNFED" het speciale UNO-
fonds voor economische ontwikkeling, te
bespoedigen. De regeringen zullen er ook
naar moeten streven, dat één percent van
haar nationale inkomen ter beschikking
wordt gesteld ter leniging van de noden
der onderontwikkelde gebieden.
Weinig interesse
Tenslotte werd een resolutie van de
werkgroep voor de betrekkingen tussen de
nationale parlementen aangenomen, waar
in wordt verklaard dat, aangezien het co
mité van ministers slechls weinig aandacht
schenkt aan de aanbevelingen van de
Raadgevende Vergadering, het van groot
belang is de betrekkingen tussen de parle
menten te versterken. De rapporteur over
deze aangelegenheid deelde mede dat van
de 122 conventies en overeenkomsten er in
de meeste nationale parlementen slechts
zes of acht bekrachtigd waren. Deze be
treurenswaardige situatie kan het prestige
van de Raad van Europa slechts schaden,
zo zei hij.
Het Britse conservatieve lid Sir James
Hutchison wees er op, dat er bij de natio
nale parlementen voortdurend op aange
drongen zal moeten worden te handelen in
de geest, zoals de Raadgevende Assemblee
dit wenst. Het is gemakkelijk de ministers
te critiseren, zei hij, doch de ministers zijn
overladen met werk en hebben nauwelijks
tijd om de tientallen rapporten, resoluties
en aanbevelingen van de Raad van Europa,
die hun worden voorgelegd, te bestuderen,
er behoren per jaar niet meer dan vier
resoluties van de Raad van Europa in de
nationale parlementen besproken te wor
den, zo betoogde hij.
Bij de bespreking van het voorstel tot
opstelling van een Europese codex voor de
sociale verzekering, heeft de voorzitter,
prof. Dehousse, een brief van het Interna
tionaal Verbond van Vrije Vakverenigingen
voorgelezen, waarin wordt verzocht een
vergadering van werkgevers, werknemers
en regeringsdeskundigen te beleggen ten
einde daarover van gedachten te wisselen.
Het IVVV zegt niet akkoord te kunnen
gaan met argumenten van het comité van
ministers dat een dergelijke bijeenkomst
overbodig zou zijn. 't, IVVV wijst erop, dat
de normen van de codex van de Interna
tionale Arbeidsorganisatie voor minder ont
wikkelde landen buiten Europa, niet aan
vaardbaar zijn voor een Europese sociale
codex.
De Nederlandse rooms-katholieke afge
vaardigde W. J. Schuit betoogde, dat de
arbeiders de overtuiging moeten krijgen dat
men zich te Straatsburg niet alleen met een
abstracte politiek bezig houdt, doch dat
men ernstige pogingen in het werk stelt
hun lot te verbeteren.
Dierenbescherming
De Raadgevende Vergadering heeft een
resolutie aangenomen, waarin wordt ver
klaard, dat daar de zorg en de liefde voor
dieren een van de karakteristieke is van
de Europese beschaving. De regeringen
der leden-staten worden uitgenodigd een
wet aan te nemen waarbij een doelmatige
controle wordt uitgeoefend op de uitvoer
van vee, dat bestemd is voor menselijke
consumptie. Er wordt vooral de nadruk
gelegd op de noodzaak van beter vervoer
van slachtvee en op de plicht dit ook
tijdens het transport te voeden en te
drenken.
De stichting Rcmbrandtherdenking 1956,
die zich ten doel stelde in Leiden een
Rembrandtmonument op te richten, heeft
thans medegedeeld dat haar pogingen
hiervoor voldoende golden bijeen te
brengen, zijn mislukt. In de verwachting,
voor het plan grote steun van het Neder
landse volk te zullen ondervinden, is het
stichtingsbestuur zeer teleurgesteld. Bij
zonder remmend is de verdeeldheid ge
weest in de opinie bij vele belangstellen
den over de keuze van de kunstenaar, aan
wie de opdracht zou worden gegeven, zo
verklaart het bestuur, dat besloten heeft
de stichting op te heffen. Na aftrek van
de gemaakte onkosten kan de helft wor
den gerestitueerd.
Zaterdagavond komt op Schiphol aan de
Hongaarse socialistenleidster mevrouw
Anna Kethly. Zij zal enige dagen als gast
van de P.v.d.A. in ons land vertoeven.
Een gulden
genieting
voor 90 cent
ADVERTENTIE
Thans zeer voordelig wintertarief.
A.R.M. - Houtplein 21 - Tel. 10338
Te Bloemendaal is in de leeftijd van
93 jaar overleden de heer A. J. Grootens,
de .nestor" der kunstschilders uit Haarlem
en omgeving. In 1946 is in de toenmalige
Kunsthandel Leffelaar een eretentoonstel-
ling te zien geweest van zijn werk ter ge
legenheid nog van zijn tachtigste verjaar
dag, voor welk huldebetoon tijdens de
Duitse bezetting van ons land uiteraard
geen gelegenheid had bestaan. Ook in 1952
werd een dergelijke expositie gehouden.
De heer Grootens, wiens stoffelijk over
schot donderdag 31 oktober om 2 uur op
de begraafplaats aan de Bergweg te Bloe
mendaal ter aarde wordt besteld, was
erelid van „Kunst zy ons Doel".
„Tom" Grootens zoals zijn vrienden
hem noemden - is 15 juli 1864 even buiten
Bergen op Zoom geboren. Zijn ouders ver
huisden echter spoedig naar deze stad,
Koning Feisal van Irak (links) en sjah
Pahlevi van Perzië hebben in de om
geving van de Perzische hoofdstad
Teheran manoeuvres van het zevende
Perzische legerkorps bijgewoond. Met
stafkaarten op de knieën sloegen zij de
oefeningen gade van het korps, dat
Perzië vermoedelijk ter beschikking
zal stellen van de verdragsorganisatie
van Bagdad. Na het bezoek van koning
Feisal aan Perzië, dat twaalf dagen
heeft geduurd, hebben beide vorsten
te Teheran in een gemeenschappelijke
bekendmaking gezegd, dat zij zullen
blijven streven naar versterking der
werken".
Bagdadse verdragsorganisatie Het
„meest geschikte instrument tot bevor
dering der goede verstandhouding tus
sen zijn leden - Groot-Brittannië, Tur
kije, Irak, Perzië en Pakistan - en tot
verzekering van vrede en veiligheid in
het verdragsgebied'\ Zij verklaren
verder evenzeer te streven naar hand
having en versterking van vrede en
veiligheid in het Nabije Oosten en
„alles in het werk te zullen stellen, om
dit doel te verwezenlijken". Zij zullen
de levensstandaard, van de inwoners
hunner landen verhogen door geza
menlijk uit te voeren economische
waar hij zijn jonge jaren doorbracht. Naai
school is hij nooit geweest. Zijn vader
bracht hem al datgene bij, wat in die dagen
een jongen behoorde te weten. Zijn hart
trok al gauw naar de tekenstift en de
Katholieke Illustratie had in het zondags
nummer altijd een plaat als bijlage, die
door de jonge Grootens ijverig werd na
getekend. Dit trok de aandacht van iemand
die eens op bezoek kwam en de heer Van
Wijngaarden, directeur van de lekenschool
in Bergen op Zoom. daarop attent maakte.
Direct werd Grootens als leerling van deze
school aangenomen. Ijverig tekende hij
pleister en stilleven. Hij moest de directeur
beloven geen platen meer na te tekenen,
wat hij dan ook van toen af niet meer
heeft gedaan.
Grootens was ongeveer tien jaar, toen
het gezin naar Dordrecht verhuisde. Hij
werd te werk gesteld bij de schilders
patroon Jan Peereboom, waar hij verf
maalde en alle grondslagen van het am
bacht grondig leerde. Hier kwam hij in
aanraking met een zeer bekende kunst
schilder, genaamd Frans Lebret, die zich
voor de jonge, aankomende schilder inte
resseerde. Ze zijn zeer bevriend geworden
en Grootens leerde veel van deze oudere
schilder. Als tegenprestatie kon hij het
etsprocédé aan Lebret leren. In Dordrecht
werd Grootens lid van het schildersgezel
schap „Pictura".
Op jeugdige leeftijd trad Grootens in het
huwelijk. Hij vertrok naar Buiksloot bij
Amsterdam, waar hij onder meer prent
briefkaarten vervaardigde om aan de kost
te komen. Zijn zwerversnatuur en bohé-
mien-aard waren voor zijn vrouw geen
attractie en zo besloten ze ieder huns weegs
te gaan. Tom Grootens trok toen naar een
zuster van hem, die in Haarlem woonde.
Hier leerde hij zijn tweede vrouw kennen,
die in grote harmonie het leven met hem
deelde. Ze inspireerde hem en trok er met
zijn werk op uit, door het hele land, waar
door zijn bestaan verzekerd werd. Met
haar heeft hij een gelukkige tijd gehad.
Haar overlijden, omstreeks de dertiger
jaren, was een zware slag voor hem. Zijn
inkomsten werden onzeker en er braken
moeilijke jaren voor hem aan.
Al had Grootens geen school bezocht,
toch had zijn scherpe en levendige geest
zich zeer veelzijdig ontwikkeld, door het
lezen van zeer uiteenlopende boeken. Daar
door was hij voor velen een gezocht vriend.
Niet alleen zijn kunstbroeders waren ge
steld op zijn vriendschap, doch uit alle
„lagen der burgerij" waren er die regel
matig met hem omgingen. Zijn grote bele
zenheid rijpte in de loop der jaren tot
wijsheid. Ongeacht zijn materiële omstan
digheden bleef hij dezelfde in tijden van
voorspoed of tegenslag. In zeer zorglijke
dagen bleef hij zijn goede humeur bewaren
en zelfs zijn beste vrienden bevroedden
niet hoe moeilijk zijn omstandigheden eens
waren. Het 'toeval bracht dit aan het licht,
waarna spontaan hulp geboden werd. Doch
hij aanvaardde dit slechts onder voor
waarde dat hij eens per jaar één van zijn
mooie werken onder deze vrienden zou
verloten.
Hij leefde sober en zijn behoeften waren
beperkt. Toch wist hij het goede der aarde
naar waarde te schatten. Zijn kleine wo
ning was dikwijls een gezellig middelpunt.
Men bewonderde bovendien nog de wijze
waarop deze eenzaam wonende kunstenaar
zich zonder enige ophef van zijn dagelijkse
huishoudelijke plichten kweet. Zelfs een
feestelijke dis wist hij wel eens te arran
geren zonder dat er enige hulp bij te pas
kwam. Hij was kok, kelner en gastheer
tegelijk en was een „meester op alle wa
pens"! Lang heeft hij lesklanten gehad en
van zijn vrouwelijke vrienden ondervond
hij nog al eens hulp en bijstand als bij
voorbeeld de schoonmaak eens wat gron
diger moest plaatshebben dan hij gewend
was voor lief te nemen. Het gezin van zijn
kleindochter, dat na de laatste oorlog uit
Indonesië repatrieerde, heeft veel bijge
dragen zijn latere levensjaren te veraan
genamen al woonde dit te ver om dagelijks
contact te kunnen onderhouden.
Bekwaam vakman
Grootens was als schilder een zeer be
kwaam vakman, die in de lange jaren van
zijn leven werk van veel waarde tot stand
heeft gebracht. Buiten zijn woonplaats was
hij weinig bekend en ook in Haarlem is hij
in waardering wel te kort gekomen. Dit
kwam mogelijk door een gebrek aan zelf-
critiek, waardoor hij geen geselecteerde ex
posities maakte. Dat gebrek aan zelfcritiek
was geenszins een gevolg van ijdelheid of
zelfoverschatting, maar een typisch staal
van een soort religieuze verwondering, zo
wel over de onuitputtelijke schoonheid van
de natuur als voor de gave deze te kunnen
herinterpreteren. Hij vond de vele wisse
lingen in schilderkundige „ismen" mode
grillen en heeft wel eens meegespeeld om
aan te tonen, dat hij technisch van alle
markten thuis was. Zeer fraai werk is van
hem bekend: de monotypen. Het zou zeker
de moeite lonen om te trachten deze eens
te exposeren. Die er nog bestaan moeten
alle in particulier bezit zijn, want hij heeft
er nooit één gemaakt, die niet direct ver
kocht was.
Hij was een typisch handwerksman, die
allerhande technieken beheerste en zelfs
wel modelleerde als afwisseling in zijn
dagelijkse schildersbestaan. Ook als glaze
nier heeft hij zijn sporen verdiend. Onder
andere heeft hij zeer merkwaardige en
fraaie ramen gemaakt in het door ir. G.
Friedhoff gebouwde raadhuis te Enschede.
ADVERTENTIE
Géén wachttijden
van een half uur
of nog langer.—
in 10 minuten
van Haarlem
ih 20 minuten
van Amsterdam
naar 2 interessante
bezienswaardigheden
Velser tunnel
grootste moderne
woninginrichting van
Nederland
