Fa. B. ENGELENBERG
Surprise
^PraatótczL
Parlementair commentaar
NAAIMACHINES
Van dag tot dag
Joy-riding met een
begrafenisauto
Kerkelijk Nieuws
.OFFICIËLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
Hoogleraar in Kernfysica
te Amsterdam benoemd
Brandje op de „Statendam"
A
Na een maand
Vrees
Minister Struycken over
rentespaarbriefregeling
Ingenieur arresteerde een
beruchte inbreker
Koopmanverdacht van
helingin vrijheid gesteld
Misplaatste grap
Mr. dr. W. I. Doude van
Troostwijk overleden
Keukenpersoneel wint halve
ton in Staatsloterij
Personeelsinkrimping bij
Werkspoor-Utrecht
Je bedoelt: N
Let op Je Dobbelmann!
Je draalt al de
hele ochtend uit
mijn pakje Ibis.
Koop straks asjeblieft
zelf zo'n pakje
lekkere Ibis Halfzware.
i Dobbelmann...
lekker man! "j
sOp de
Aardig dom
Een van onze buren heeft een lief, zacht
en dom jongetje, dat een goede school be
zoekt om zijn laatstgenoemde eigenschap
enigszins te reduceren, wat tot dusver
geen spectaculair succes heeft mogen zijn.
Het is trouwens helemaal niet erg dat hij
dom is, want hij is er nog aardiger door
dan hij in feite al zou zijn.
Maar zijn moeder, een zeer intelligente
dame van zeer intellectueel milieu met
zeer ambitieuze neigingen, huldigt de op
vatting, dat haar zoon het met aardig en
lief te zijn minder ver in de wereld zal
schoppen dan met een scherpgeslepen ver
stand en deswege heeft zij hem naar die
goede school gezonden.
Hij gaat er echter nu weer af, heeft hij
ons verteld.
Waarom?, vroegen wij.
Hij zei, dat hij onrechtvaardig was be-
traft en dat zijn onderwijzer hem had be
ledigd in zijn eerlijkheid een formule
ring die zózeer paste in het intellectuele
milieu, dat zij ongetwijfeld van zijn moe
der afkomstig was.
Hij zei, dat hij even de klas was uitge
weest en dat de onderwijzer hem bij zijn
terugkomst streng had gevraagd, wie het
kruitschip van Antwerpen in de lucht had
laten, vliegen en toen had hij gezegd, dat
hij het niet wist maar dat hijzelf het in
ieder geval niet had gedaan en toen had
hij een zo onbarmhartige straf gekregen
dat hij huilend thuis was gekomen en toen
had zijn moeder gezegd, dat hij maar van
die nare school af moest.
Zo, zo, zeiden wij, getroffen door dit
drastische besluit.
En toen zei hij nog met een verheerlijkt
gezichtje:
Ja, want mijn moeder zei: als jij zegt
dat je het niet gedaan hebt, dan héb je het
niet gedaan en dan moeten ze dat geloven.
Allicht, zeiden wij zonder meer. Want
hij is zo'n écht gevoelig jongetje.
R. Agteran
ADVERTENTIE
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181 - Tel. 14444
De krijgsraad in Den Haag behandel
de gisteren een niet alledaags voorval;
een plezierritje in een begrafenisauto. In
de beklaagdenbank stonden drie beroeps
korporaals, rij-instructeurs voor zware
wagens en tanks. Na de voetbalwedstrijd
NederlandLuxemburg op 11 september
in Rotterdam had een van hen de twee
anderen aangeboden naar huis te rijden.
Zij stapten in de eerste de beste wagen,
die zij langs de trottoirband aantroffen.
Zij hadden wel gezien, dat het een don
kere wagen was en dat er gordijntjes
voor de ramen hingen, zo verklaarden
zij voor de krijgsraad, maar verder had
den zij niet gekeken. Reeds op de Olym-
piaweg in Rotterdam werden zij door de
politie achterhaald. De president van de
krijgsraad vroeg de korporaals of zij niet
hadden geweten dat zij voor hun rit juist
een lijkwagen uitkozen. „Het was zo don
ker, we meenden dat het een bestelauto
was," zeiden zij.
De raadsman, eertijds commandant
van de drie beklaagden, meende dat hier
sprake was van een in een kwajongens
achtige opwelling gepleegde daad.
De krijgsraad legde ieder der korpo
raals 100 boete op. De auditeur-militair
had drie weken gevangenisstraf geëist.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Markelo (toez.) H. L. Boon
stra te Wissekerke; te Dedemsvaart (toez.)
E. C. Burgstede, laatstelijk zendingspred.,
woonachtig te Laren (N.-H.).
Bedankt voor Oosthuizen-Beets J. de
Zwaan te Enkhuizen.
Aangenomen naar Schipluiden( toez.) R.
H. Wissink, vicaris te Zeist.
Geref. Kerken
Beroepen te Nieuwerbrug H. A. van
Bottenburg, kand. te Hilversum.
Bedankt voor Leek (Gron.) H. Veenstra
te Veenwoudsterwal.
ADVERTENTIE
Doelstraat 39 - Haarlem - Tel. 15232
I Alle soorten MENIEVERVEN
Naar het ANP verneemt is prof. dr. P. C.
Gugelot uit Bussum vanwege het Genoot
schap tot Bevordering van Natuur-, Ge
nees- en Heelkunde te Amsterdam be
noemd tot bijzonder hoogleraar in de kern
fysica aan de Gemeente-Universiteit van
Amsterdam. Prof. Gugelot is de eerste
hoogleraar, die deze functie vervult.
Gistermiddag werd aan boord van de
„Statendam" van de Holland-Amerika
Lijn, die aan de Wilhelminakade te Rot
terdam ligt, rookontwikkeling geconsta-
teei-d. Het bleek dat bij werkzaamheden
aan een tank het isolatiemateriaal, dat
gedeeltelijk verwijderd was en op een
rooster in de vloer was gelegd, was gaan
branden. Als gevolg daarvan brandde een
eveneens op dit rooster liggende slang van
een acetyleenbrander door waardoor het
brandje tijdelijk werd aangewakkerd door
het ontsnappende gas. Met enige schuim-
blusapparaten werd de brand geblust. De
schade is gering.
d0NDERDAG 28 NOVEMBER 1957
vochten tijd, dat iedereen die
mens is, zich menselijk mag
gedragen binnen de perken
der beleefdheid, moraal en
wet. Dat is een grote winst,
vergeleken bij vroegere de
cennia. Er zijn ons schellen
van de ogen gevallen en dat
heeft het de leiders onder ons
weliswaar moeilijker gemaakt,
leiding te blijven geven, doch
aan de andere kant onze keus
van leiders vergemakkelijkt.
Tot op zekere hoogte, al
thans. Want we zijn nog lang
niet alles kwijt, wat de pure
menselijkheid verhult met het
doel, de schijn van belangrijk
heid en grootheid te verhogen.
Sommige erfelijkheden blij
ven nog steeds gehandhaafd
als versierselen ener gewich
tigheid, zonder dat zij aan het
zuivere gewicht iets kunnen
toedoen.
Gewoon mens zijn is een
moeilijke kunst. Sommige
ambten hebben een gewichtig
kleurtje nodig om hun be
oefenaren de belangrijkheid
te verlenen, die zij zo brood
nodig hebben.
Soms werkt dat kleurtje
lachwekkend en dan is het
tijdstip gekomen, er afstand
van te doen.
Op nog niet zo heel oude
foto's van militaire schouw
spelen kan men nog de enor
miteiten bewonderen, waar
mee hooggeklommen militai
ren van veertig jaar geleden
probeerden boven hun sol
daten uit te steken. Zij tooi
den zich daartoe met blinken
de helmen, die hun schedel-
He invoering van de maximum snelheid
voor motorrijtuigen op 1 november van
dit jaar heeft vooraf enige discussie
moeten doorstaan, doch werd door de
minister van Verkeer (en Waterstaat) met
een enigszins verrassende voortvarendheid
doorgevoerd, ondanks het feit dat talrijke
bezwaren van particuliere organisaties
„•aren kenbaar gemaakt.
pe resultaten van deze nieuwe snel-
I heidsbepalingen kunnen pas op lange
(ermjjn in statistische cijfers worden uit
gedrukt, doch de indruk van het publiek
is in het algemeen toch wel, dat de ver
keersveiligheid erdoor verhoogd is.
Het ministerie van Justitie, dat gedu
rende de eerste veertien dagen een lande
lijke enquête via de politie-instanties
heeft gehouden, heeft deze indruk ook,
ofschoon men daar zeer voorzichtig is met
conclusie over een zo kort tijdsbestek. De
KNAC. die al eerder tegen de manier van
aanduiding heeft geageerd, heeft zich niet
over deze kant van de kwestie uitgelaten.
We 1 heeft deze organisatie zich opnieuw
met een adres tot de minister gewend ten
aanzien van de aanduiding der verbods
bepalingen, die volgens het adres tot vele
klachten aanleiding heeft gegeven.
En terecht. In dit opzicht moeten wij de
KNAC volmondig gelijk geven en onge
twijfeld zijn ook de politiële autoriteiten
tot de bevinding gekomen, dat de aandui
ding alles te wensen overlaat. De doeltref
fendheid van de snelheidsbeperking is door
tleze nalatigheid aanzienlijk verminderd
en het is zeer jammer dat de minister, bij
zijn voortvarendheid ten aanzien van de
invoering der bepalingen, niet dezelfde
doortastendheid aan de dag heeft gelegd
ten opzichte van de bebakening der wegen.
Er is een chaos ontstaan in aanduidingen
en in de meeste gevallen is er van een
enigszins voldoende aanduiding geen
sprake. Vooral ook met het oog op het
komende toex-istenseizoen, als grote hor
den vreemdelingen onze wegen binnen
trekken, is een spoedige voorziening ten
zeerste gewenst. Er zal een uniformiteit
in snelheidsaanduidingen moeten komen,
die landgenoot en vreemdeling ondubbel
zinnig, bij dag zowel als bij avond, in
kennis stelt van de snelheid waarmee hij
op onze wegen mag rijden. Wij kunnen
ons niet voorstellen dat deze voorziening
- die toch reeds bij de invoering der
snelheidsbepalingen in kannen en kruiken
had moeten en kunnen zijn grote hoofd
brekens kan kosten. De KNAC geeft in
haar adres een duidelijke handleiding
daartoe, die internationaal aanvaard is en
niemand meer in het ongewisse zal laten,
als zij consequent wordt toegepast.
Een andere aanmerking van de KNAC,
namelijk dat er zo weinig gebruik wordt
gemaakt van de „uitwijkmogelijkheid" om
binnen bebouwde kommen 70 inplaats van
50 km toe te staan, willen wij niet onvoor
waardelijk steunen. Wel lijkt het ons toe
dat in sommige gevallen, waar bebouwde
kommen zich op korte afstand herhalen
langs een doorgaande verkeersweg, als de
veiligheid 't toelaat, deze uitwijkmogelijk
heid zou kunnen worden toegepast inplaats
van het thans veelvuldig voorkomende
verschijnsel, dat „om de haverklap" 50
moet en 70 mag worden gereden over
korte afstanden.
Het is te hopen dat de minister van
Verkeer (en Waterstaat) de vervolmaking
van zijn maatregelen spoedig ter hand zal
nemen, opdat het effect ervan des te
sneller duidelijk merkbaar zal zijn.
Er bestaat een toenemende vrees voor
werkloosheid tengevolge van de rege
ringsmaatregelen ter beperking der be
steding. Ofschoon de regeringswoordvoer
ders over dit onderwerp tot dusver tame
lijk optimistische uitlatingen hebben ge
daan, neemt de bezorgdheid ook in rege
ringskringen toe. Het gevaar is niet denk
beeldig, dat de regering in de toekomst
voorzieningen zal moeten treffen in de
vorm van aanvullende wei-ken, om de
werklozen op te vangen.
Wij hebben begrip voor de moeilijkhe
den, die deze ontwikkeling voor het minis
terie van Sociale Zaken meebrengt, doch
wij vragen ons af wat het nut van de be
stedingsbeperking zal zijn, wanneer het
aan de ene kant bespaarde geld door
niet uitvoering van urgente werken aan
de andere kant moet worden uitgegeven
aan de uitvoering van niet-urgente wer
ken in het kader van wat vroeger de DUW
heette. De moi-ele gevolgen van een toe
nemende werkloosheid laten wij dan nog
buiten beschouwing, doch men behoeft
rich niet te verhelen dat deze op het ge
hele arbeidsproces van grote invloed zul
ten zijn. Het zou dringend geraden zijn
otn, vóór het zover komt, het beleid ten
aanzien der bestedingsbeperkingen te her
ben om het kwaad der werkloosheid te
voorkomen, inplaats van naderhand met
kostbare voorzieningen te trachten het te
herstellen.
De minister van Binnenlandse Zaken,
bezitsvorming en PBO, mr. A. A. M.
^truijeken, zal zijn reeds eerder aange
kondigde uiteenzetting inzake enkele as
pecten van de rentespaax-bi-ieflening 1957,
uitgegeven door de Bank voor Nederlandse
Gemeenten, geven op vrijdag 29 november
'e 19.15 uur over beide zenders Hilversum.
Van onze Haagse redactie)
Twee Amsterdamse inbrekers, die in
augustus en september in de hoofdstad
talrijke inbraken zouden hebben gepleegd
onder meer bij een juwelier aan de
Ceintuurbaan stalen in de ochtend van
8 oktober uit een vitrine aan de Piet Hein-
straat in Den Haag een grote hoeveelheid
hex-enkleding. Op 16 oktober ging het twee
tal weer naar Den Haag om te trachten
de in Amsterdam gestolen sieraden aldaar
aan de man te brengen. Zij bezochten
daartoe vele juweliers in Den Haag, die
echter niet genegen bleken de siei-aden te
kopen.
Een voorbijganger, de Amsterdamse in
genieur J. L. zag in de Boekhorststraat een
van de inbrekers winkel in, winkel uit
gaan. Dat wekte zijn achterdocht. De in
genieur spi-ak de inbreker aan, deed zich
voor als rechercheur van politie en „ar
resteeerde" de man ter plaatse. Totaal
ovei-bluft liet de inbreker zich meenemen
naar het hoofdbureau van politie. Een
deel der in Amstei-dam gestolen kostbaar
heden werd in zijn zakken gevonden.
De andere inbreker werd twee dagen
later gearresteei-d in het huis van een
kennis in de Piet Heinstraat in Den Haag,
waar hij de gestolen herenkleding in be
waring had gegeven. Toen hij de buit wil
de halen werd de Amsterdammer door
twee rechei-cheurs, die door de kennis wa
ren gewaarschuwd, gearresteerd.
Deze inbreker vex-klaarde dat hij het
leeuwendeel der in Amsterdam gestolen
juwelen op 16 oktober voor vele honderden
guldens had verkocht aan een Haagse
koopman in tweedehands goederen.
Onmiddellijk arresteerde men de koop
man die toegaf dat de inbreker hem siera
den te koop had aangeboden. Hij ontkende
echter dat er een koop tot stand gekomen
zou zijn. Een huiszoeking bij de koopman
leverde slechts een kostbare aans.teker op,
die volgens de Amstcx-damse inbreker ook
tot de buit behoord zou hebben.
Ondanks het bezwarende materiaal is de
koopman dinsdag door de raadkamer van
de Haagse rechtbank, na pleidooi van mr.
M. H. Huygens, onmiddellijk in vrijheid
gesteld.
De uitnodiging, welke mevrouw D.
Drost-Posthuma uit Leeuwarden, de vind
ster van de door Koningin Juliana ver
loren broche, zou hebben ontvangen om
zaterdag naar Soestdijk te komen om haar
dank in ontvangst te nemen, blijkt op een
„grap" te berusten. Enkele familieleden uit
Harlingen hebben namelijk de invitatie-
brief, die de schijn had van echt te zijn,
aan de familie Drost in Leeuwarden ge
zonden. De brief was in Soestdijk gepost.
De op de enveloppe geplakte postzegel
had argwaan kunnen wekken. Erg dank
baar is de heer Drost zijn familieleden,
die hem deze poets hebben gebakken, niet.
In de Zwitserse plaats Morat, waar hij
sinds enige jaren woonde, is ovex-leden
mr. dr. W. I. Doude van Troostwijk, laat
stelijk Nedei-lands gezant in Zwitserland.
De heer Doude van Troostwijk is 89 jaar
geworden.
In 1901 trad hij bij het departement van
Buitenlandse Zaken in dienst. In 1908 werd
hij gezant in Lissabon, in 1911 in Madrid.
Van 1913 tot 1924 was hij chef van het ka
binet van de minister van Buitenlandse
Zaken en chef van de politieke afdeling.
Van 1924 tot 1934 was hij gezant in Bern.
Een groep van tien man keukenpersoneel
van het Holbeinrestaurant te Rotterdam
heeft de prijs van 50.000 in de Staats
loterij gewonnen op een heel lot.
ADVERTENTIE
Hé Lekkerman, let op )e dobber man!
In cellofaan
verpakt
Woensdagmiddag kreeg men in de Twee
de Kamer bij de behandeling van de be-
troting van Sociale Zaken twee „maiden-
speeches" te horen. Aldus de gangbare
en niet goed te vertalen uitdrukking voor
een voor het eerst door een Kamerlid in
de openbare vergadering ten beste gege
ven betoog.
Soms komt het wel voor, dat een afge
vaardigde, die aldus de parlementaire
vuurdoop heeft te ondergaan, zich wat
zenuwachtig toont. Dat was mejuffx-ouw
mr. Lemaii-e (P. v.d. A.) evenmin als de
heer Zwanikken (K.V.P.). Geen van beiden
had hiervoor ti-ouwens reden, want bei
den zijn goed thuis in tal van vraagstuk
ken, die juist bij de begroting van minis
ter Suurhoff ter sprake komen.
In de avondvergadering stond de mi
nister alleen bij het vraagstuk van de af
nemende wei-kgelegenheid stil. Hij stel
de de zaken zeker niet rooskleuriger voor
dan ze zijn. Hij gaf de Kamer de stellige
verzekering, dat als het straks tot werk
loosheid van enige omvang van beteke
nis mocht komen iets wat nog niet
met zekerheid te voorspellen valt de
regering zich met alle middelen zal in
spannen ter bestrijding daarvan. „Met
alle middelen," dus ook met werken, die
eventueel heel wat geld zullen kosten: een
andex-e conclusie kan men uit zulk een
nadrukkelijk uitgesproken toezegging
moeilijk trekken.
In het begin van zijn uiteenzettingen
heeft minister Suurhoff de legende de kop
ingedrukt als zou hij het wetsontwerp in
zake de kinderbijslagverzekering niet me
de ondertekend hebben voor zijn de
partement staat er alleen de naam van
J. G. Suurhof
de staatssecretaris onder omdat hij er
zelf niet zo bijster gelukkig mee zou zijn.
Het betreft hier slechts een sinds jaar
en dag bestaande werkvex-deling op Soci
ale Zaken, zij wil, dat in het algemeen
verzekeringsontwerpen tot het arbeidsveld
van de staatssecretaris behoren. Het is dan
niet de gewoonte, dat zowel de minister
als de staatssecretaris, die trouwens op-
tx-eedt onder verantwoordelijkheid van de
ministei-, er beiden hun handtekening on
der plaatsen.
In verband met de pcrsoneelssituatie
bij Werkspoor-Utrecht deelt de directie
mede dat het te voorzien was, dat na het
bijzonder grote aantal opdrachten van de
laatste tien jaren, speciaal op het gebied
van rollend materieel, een dergelijke ac
tiviteit niet ongestoord kon blijven voort
bestaan, tenzij belangrijke exportorders
konden worden verkregen.
De concurrentie op de wereldmarkt
voor het in de laatste tijd geringe aantal
exportmogelijkheden is zeer zwaar. In
toenemende mate wordt hiervoor finan
ciering gevraagd. Bovendien heeft ook de
bestedingsbeperking haar invloed op de
binnenlandse afzet. Overigens zijn er in
de laatste jaren en voor de toekomstige
tijd enkele verheugende tendensen
waarneembaar voor nieuwe produktie-
mogel ijkheden, waarbij onder andere
wordt gedacht aan de toepassing van
kunststoffen op diverse terreinen en
werkzaamheden "oor de aardolie- en che
mische industrie. Het zal echter nodig zijn
met name in de sector van het rollend
materieel het personeel in te krim
pen. Zo zullen in ieder geval tot het ko
mende voorjaar boven het natuurlijke
verloop, dat normaal plaats vindt een
vier a vijfhonderd man uit het bedrijf
moeten worden genomen.
Besprekingen met diverse instanties
zijn, en zullen, hiertoe worden gevoerd.
Laatst zag ik ergens een foto
van een minister, die een slor
dig lapje om de top van zijn
wijsvinger had en dat her-
innerde me op weldadige
wijze aan het feit, dat een mi
nister tenslotte ook maar een
mens is. Nu en dan heeft men
dergelijke correcties op het
dagelijkse denken nodig, om
dat men anders in misver
standen gaat leven ten aan
zien van de pure menselijk
heid, die altijd en overal aan
wezig blijft doch vaak ver
stopt raakt achter gewichtig
heden.
De minister met het lapje
kennelijk een doekje voor het
bloeden had misschien
willen voelen of zijn jongste
spruit reeds tandjes kreeg.
Een zuiver menselüke geste in
alle ondei'delen. Het hebben
van spruiten en het voelen
naar tandjes is zó gewoon, zo
alledaags, dat men ten on
rechte geneigd zou zijn deze
mogelijkheden bij een minis
ter afwezig te achten.
De spruit in kwestie had
blijkbaar tandjes.
Men kan het bovenstaande
beschouwen als een symp
toom van de onaangename
neiging der mensheid, om de
groten in haar midden te om
ringen met een mythe van
ongewoonheid een soort
kamerscherm van onmense
lijkheid, waardoor de betref-
fende figuren worden ont
trokken aan het noi'male men
selijke verkeer en verheven
worden tot vreemdsoortige,
zwevende wezens van vlees-
noch-vis, die zich hebben ont
worsteld aan alle kleine be
sognes en hebbelijkheden,
waai-aan de massa der gewone
mensen lijdt.
Het is een dankbaar en nut
tig werk, zich altijd en overal
terdege de pure menselijkheid
te realiseren van allen, met
wie men in het. leven in aan
raking komt of het nu le
raren op het gymnasium,
chefs op kantoren of minis
ters tijdens audiënties zijn.
Het is uitei-aard moeilijk, zich
te onttrekken aan een impo
nerende verschijning welke
rust op een basis van grote
bevoegdheid of faam doch
het is verkeerd daaraan tezeer
toe te geven en in het stof te
kruipen van onderdanigheid;
want de gang van zaken op de
wereld van vandaag is niet
meer afhankelijk van de
vroegere verhouding „Mees-
ter-en-knecht", doch van een
reëel begirip voor elkanders
capaciteiten, verantwoorde
lijkheden en bevoegdheden.
De mythe is uitgestorven.
Het aui'eool heeft afgedaan.
Niemand kan méér gewicht
aan zijn eigen pex-soonlijkheid
toevoegen dan deze persoon
lijkheid aan reëel gewicht be
zit. Het heeft geen zin. mensen
in gegalloneerde uniformen
of deftige slipjassen belang
rijker te achten dóór dat uni
form of die jas zij zijn
slechts belangrijk als persoon
lijkheid, of zij zijn het niet.
Vandaar, dat een staatssec
retaris en een president van
het Hof heden ten dage zon
der bezwaar in een zwem
broekje aan het Zandvoortse
strand kunnen verwijlen en
dat een vrouwelijke minister
zonder aan waardigheid te
boeten een hoedje met een
rose bloempje kan dragen.
Vandaar ook, dat een generaal
ï'uiterlijk mag bekennen, last
van darmcatarre te hebben en
dat de voorzitter van de Eer
ste Kamer openlijk de trein
mag missen.
We leven in een zo vrijge-
dak reeds aanzienlijk ver
hoogden, doch bi-achten daar
enboven nog een vederbos
aan, die hun persoonlijkheid
met ongeveer een halve meter
verlengde en waartoe aan
de foto's te oordelen een
niet gering aantal hanen hun
ti'olse staarten hadden moe
ten afstaan.
Er is bij mij de gedachte ge
rezen dat bijvoorbeeld de be
faamde vorst van Italië, Vic
tor Emmanuel, des avonds in
bed een afmeting moet hebben
vertoond die miljoenen hees-
geschi-eeuwde Italianen uit
die tijd volkomen zou hebben
gedesillusioneex-d.
Ontdaan van stalen deksels
en vederbossen en opgevulde
uniformjassen zou het opper
commando van het Duitse le
ger in 1914 geleken hebben op
een gezelschap ouden van da
gen in een consultatiebureau.
En het is de grote vx-aag, of
de soldaten zó enthousiast
achter dit gezelschap naar
Verdun zouden hebben ge-
marcheerd.
De conclusie ligt voor de
hand, dat onze tijd zich bezig
gehouden heeft met afpellen.
Talrijke mensen zijn uit hun
imposante verpakking gewik
keld en als gewone sterve
lingen voor de taak gezet, die
vroeger zoveel lichter was
voor de martiale verschij
ningen in goud en staal. Tal
rijke hoogwaai-digheidsbekle-
ders zijn met hun zuiver men
selijke hebbelijkheden ten
toongesteld en herkenbaar ge
worden als doodgewone leden
van het mensdom, aan wie
niets vreemd is dat behoort
tot. de status van Doorsnee.
Het is trouwens verwonder
lijk, dat in vroegere tijden zo
veel lieden erin geslaagd zijn,
de meest voor de hand lig
gende veronderstellingen ten
aanzien van hun gewoonheid
aan de gedachtengang hunner
volgelingen te onttrekken.
Mensen, die zich verheven
hadden tot halve godheden en
op wier gebaar duizenden en
duizenden in het stof knielden
mensen en niets meer dan
mensen nochtans, die als
duimzuigende luierdragers in
de wieg hadden gelegen en
door een oudtante „lekkex-e
hoopjes" werden genoemd.
„Lekker hoopje" in kaplaar
zen en uniform joeg jaren la
ter miljoenen de doodschrik
aan door woord en gebaar, van
een hoog balkon af of op de
eretribune van een stadion.
Hoe anders zou de wereld
geschiedenis zijn verlopen, als
op de hoogtepunten van der
gelijke vertoningen, bij de
doodse stilte van e.en eerbie
dig zwijgende massa, diezelfde
oudtante ter plaatse zou zijn
verschenen om het hemelhoge
portret met de krachtige kop
en de leidersogen te vervan
gen door een evengrote foto
van „Lekker hoopje", ei-
naakt gelegen op een vacht en
grijpend naar zijn eigen
tenen.
Natuurlijk kan men zeggen
dat door alle tijden heen alle
massa's blind en doof geweest
zijn. Doch blind of doof, zij
wax-en gewone mensen die
wisten wat gewone mensen
dienen te weten: namelijk, dat
op aarde de betrekkelijkheid
regeert en dat geen grootheid
zo groot is of zij is uit kleinig
heden opgebouwd.
En wie de kleinigheden in
het. oog houdt, herkent in alle
grootheid de elementen die
haar een waax-de geven, en de
waardeloze papieren waarin
zij soms tot een indrukwek
kende surprise is vex-pakt.
