SZWITSAL
PeektCloppenburg
Tranen in marmer
Van dag tot
URBACH
kinder HONING siroop
Jlianta
<=Pra.atótoel
RYNBENDE
3
Overschatting
Onenigheid over nieuwe
BNA-concept
Volgend jaar doorgaande
toeristentrein naar Genua
Bergland-expres krijgt nu
ook slaapwagens
Organist Gor Steyn voor
opnamen naar Canada
Wandel bij P&C door de wereld van geschenken
Handschoenen
Gladde nappa
Dent zuiver wol, origineel o qc
Engels 3.
5.95
Stretch/WOl Een vondsti
Past elke hand. Italiaanse
Import.
Shawls
Geruite shawls 95
Patent shawls De moderne
zuiver wollen sportshawl in j ge
vele, moderne uni tinten.
Dassen
Cravatte Gampione
Satin Royal met Franse o qc
distinctieRhodla kwaliteit O»
Philips Langspeelplaten
Nieuwe dienstplichtigen
moeten op 3 december
opkomen
Tien jaar wegens poging
tot doodslag
De zaak
voor luxe geschenken
Ringdijk in de Zandkreek
gesloten
Op de
Procuratiehouder knoeide
met gefingeerde bank
rekening
VRIJDAG 29 NOVEMBER 1957
Minister Cals heeft aangekondigd, dat
s a]ie politieke partijen die in de
en-Generaal vertegenwoordigd zijn,
■ion minuten zendtijd per veertien dagen
■uilen krijgen voor de Nederlandse radio
microfoons. Daarmee zal dus recht gedaan
aan het verlangen tot gelijke kansen
'oor alle bevolkingsgroepen om hun poli
tieke idealen te verkondigen en te beluis-
•eren. Tenminste bijna alle. Want de
communisten krijgen geen tien minuten
zendtijd, zelfs niet één minuut
De motivering van minister Cals ten
aanzien van deze discriminatie luidt:
..omdat ze (de communisten) de ge
legenheid zouden aangrijpen om de volks-
irijheden te ondermijnen".
Met alle respect voor de opvattingen van
minister Cals over de wijze, waarop in be-
aidë omstandigheden en ten aanzien van
bepaalde toegelaten politieke partijen een
uitzondering op een algemene regel der
democratie kan worden gemaakt, moet ons
ioch van het hart dat zijn motivering van
deze uitzondering moeilijk demagogischer
had kunnen klinken. Had hij desnoods
nog maar gezegd: „....trachten te onder
mijnen"! We kunnen het erover eens zijn,
dat de communisten een zeer slecht ge
bruik van eventuele zendtijd zouden
maken en dat zij hun uiterste best zouden
doen om in tien minuten tijds een record
aantal onwaarheden en feitenverdraaiin
gen de ether in te jagen, doch dat zij kans
zouden zien in die korte tijd welke Neder
landse volksvrijheid ook te ondermijnen,
wagen wij te betwijfelen. Deze maatregel
om de communisten het radiofonische
zwijgen op te leggen zou kunnen worden
«emotiveerd met gerechtvaardigde wrevel
over de groteske volksbedriegerij, waaraan
deze politieke groepering zich schuldig
Dieegt te maken of met even gerecht
vaardigde spot over de volkomen verspil
ling van zendtijd, die het gevolg zou zijn.
Doch in géén geval met een zo serieus
klinkende, doch van alle reële waarde
ontdane vreesachtigheid voor een even
tueel succes van de communistische
propaganda. Een tactische fout tegenover
het communisme, die overal ter wereld
wordt gemaakt, wordt hier door minister
Cals simpelweg overgenomen en herhaald:
hij pretendeert de doeltreffendheid van de
communistische fanfares te vrezen en
geeft ons volk daarmee een brevet van on
mondigheid en gebrek aan onderscheidings
vermogen, dat het gezien het geringe
succes der communisten in onze samen
leving allerminst verdient
De communisten géén zendtijd en de
andere politieke partijen wel: wat een
heerlijk onderwerp voor de communis
tische propaganda bij hun verguizing der
democratie 1
De communisten wél zendtijd, net als
alle anderen: wat een heerlijke gelegen
heid om de kracht der democratie te
demonstreren en de nonsens der commu
nistische leuzen nog eens glashelder door
de luidspreker versterkt te kunnen her
kennen en na twee minuten glimlachend
af te zetten.
Het valt te betreuren dat minister Cals
van zo weinig vertrouwen in de standvas
tigheid van het Nederlandse volk heeft
blijk gegeven temeer omdat hij dat
vertrouwen ongetwijfeld heeft.
Bond van architecten-bouwvak-
patroons heeft bezwaren
De Bond van Nederlandse Architecten
(BNA) heeft opnieuw een concept opge
steld van een regeling betreffende de ti
tel van architect. De indiening van een
wetsontwerp tot regeling van titel en be
roep in 1949 heeft niet tot een resultaat ge
leid. De BNA bepaalt zich er thans voor
lopig toe, althans een wettelijke regeling
van alleen de titel te bereiken. Men stelt
zich voor, een eventueel wetsontwerp
hieromtrent nog in deze zittingsperiode
van de Staten-Generaal behandeld te
krijgen. Op een te Utrecht gehouden ver
gadering van de Nederlandse Bond van
Architecten-Bouwvakpatroons is dit nieu
we concept uitvoerig besproken. Deze
bond verklaarde zich tegen het concept
onder andere op grond van een artikel,
waarin de inschrijving in het architecten-
register wordt geregeld. Van BNA-zijde
wenst men namelijk een architectenraad,
die onder meer tot taak heeft een archi
tecten-register in te richten. Inschrijving
in dit register wordt volgens het concept
van de BNA geweigerd indien de verzoe
ker op het gebied van bouwnijverheid of
van de handel in onroerend goed een func
tie vervult, of werkzaamheden verricht
als eigen aannemer, commissionair, a-
gent of ondernemer, bestuurder, com
missaris, beheerder, vennoot, of werkne
mer van een zodanige onderneming. Ook
mag de verzoeker volgens deze regeling
het beroep van makelaar niet uitoefenen
of samenwerken met, dan wel werknemer
zijn bij zodanige makelaars welke eigen
zijn aan deze beroepen.
De Bond van Architecten-bouwvakpa
troons verzet zich tegen deze bepalingen
omdat, volgens hem, in Nederland tal
rijke architecten-bouwvakpatroons zijn,
die de vertrouwensfunctie van volledig
deskundige ontwerper en maker van bur
gelij ke en waterbouwkundige werken ver
vullen.
De „Bergland-expres", de in Nederland
zo populaire toeristentreinen naar Duits
land, Zwitserland en Oostenrijk, krijgen
volgend zomerseizoen slaapwagens. Deze
zullen reeds in Den Haag SS deel van de
treinen uitmaken. Voorts wil men ook het
aantal ligwagens, de zogenaamde „couchet
tes", uitbreiden. Aldus is beslist tijdens
een deze week in Luxemburg gehouden
internationale conferentie over speciale
toeristentreinen. Daar is ook een plan ont
wikkeld om de Bergland-expres, die tot
nu toe slechts tot Bazel reed, te doen aan
sluiten op een doorgaande toeristentrein
naar Genua.
De Bergland-exprestreinen naar Oos
tenrijk zullen in het volgende zomersei
zoen tweemaal per week naar de Brenner
aan de Italiaanse grens doorrijden.
Tevens komt er eens per week een
speciale Harz-expres naar Bad Harzburg.
Deze trein zal de toerist voor dit Duitse
gebied meer ruimte verschaffen dan de
bestaande verbindingen met de Harz, die
bij het vertrek uit ons land reeds voor een
belangrijk deel met Engelse toeristen zijn
bezet.
De zangeres Ina Verwoerd, die al vijf
jaar in Canada woont, was onlangs met
vakantie in Nederland. Met begeleiding
van Cor Steyn heeft zij toen op een gram
mofoonplaat acht nummers laten opne
men. Gebleken is, dat in Canada en de
Verenigde Staten voor deze nummers
veel belangstelling bestaat. Technische
bezwaren vormden de oorzaak men
heeft daar platen van 12 inches dat de
plaat niet aan de andere kant van de
oceaan kon worden uitgebracht, tenzij er
nog vier nummers aan de acht zouden
worden toegevoegd. Cor Steyn is daarvoor
donderdagmiddag van Schiphol naar
Montreal vertrokken. Bij zijn bagage be
vond zich een tweetal dozen met de ban
den, waarop de in Hilversum met orkest
opgenomen vier completerende nummers
staan. In de studio van Montreal zal de
stem van Ina Verwoerd in de orkestbe
geleiding worden „gevoegd". Dit is een
technisch snufje, dat vrij nieuw mag wor
den genoemd.
ADVERTENTIE
Toonaangevend in Damesstoffen
SCHUTTERSVELD
TINNEROY
Poolvast - pletvrU reen
in 25 kleuren p. mJ
Gen. Cronjéstraat 39 - Telefoon 56880
MANUSCRIPTEN VAN KATHERINE
MANSFIELD VERKOCHT
Op een verkoping in Londen zijn het
dagboek, een aantal manuscripten en aan
tekeningen van de in Nieuwzeeland ge
boren schrijfster Katherine Mansfield in
andere handen overgegaan. Het dagboek
omvat de periode van 1895, toen Kathe-
i'ine Mansfild vijf jaar oud was, tot 1922.
he schrijfster stierf in 1923 in Fontaine-
bleau. Onder de manuscripten bevinden
zich enkele nog niet gepubliceerde korte
verhalen. De verzameling kwam voor
'-•600 pond sterling (ongeveer 27.000 gul
den) in het bezit van de Alexander Turn-
bull-bibliotheek in Wellington. Zij maakte
deel uil van de nalatenschap van John
Middleton Murry, de echtgenoot van de
schrijfster.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
uitsluitend import in het betere genre.
Engelse import, met zuiver q ge
wollen tricot voering
warm, sportief en... toch goedkoper.
Zuiver wol, warme kleuren, u«
tophits uit onze St. Nlcolaas-collectie.
ln originele Italiaanse verpak- n QC
king. Z.aö
als muzikale omlijsting van een ge
slaagde surprise, waarbij een nr
P C- zakdoek de toon aangeeft 5JD c
De minister voor Defensie is niet bereid
de datum van opkomst (3 december) voor
eerste oefening van een aantal dienstplich
tigen zodanig op te schuiven, dat deze jon
gelui Sinterklaas thuis kunnen vieren. De
minister deelt dit mee in antwoord op vra
gen, die hem waren gesteld door het Twee
de Kamerlid de heer Gortzak. Naar aan
leiding van de opmerking van de vragen
steller, dat het Sint Nicolaasfeest van zulk
een belang wordt geacht, dat de voorzitter
van de Tweede Kamer heeft voorgesteld
de zitting op 5 december vroeg te doen ein
digen, merkt de minister op, dat deze
maatregel minder ingrijpende gevolgen
heeft dan een uitstel van opkomst voor
eerste oefening. De minister betwijfelt
ook of de consequenties van een latere
datum van opkomst alle betrokkenen wel
kom zouden zijn, omdat hun eerste oefe
ning in de zomer of het najaar van 1959
ook drie dagen later zou eindigen. Voorts
acht hij het niet verantwoord het gehele
opleidingsapparaat met alle personeel en
materieel drie dagen tot werkloosheid te
doemen.
De dienstplichtigen, die op 3 december
in werkelijke dienst zullen komen, kunnen
ook gebruik maken van de verlofregeling
ter gelegenheid van Kerstmis en nieuw
jaar, welke de minister ook, om het ge
zinsverband te handhaven, van veel gro
ter belang acht dan een verlof voor het
Sint Nicolaasfeest.
De arrondissementsrechtbank te Middel
burg heeft de 27-jarige Belg C. uit IJzen-
d(jke, veroordeeld tot tien jaar gevange
nisstraf met aftrek van voorarrest. De
rechtbank achtte bewezen, dat C. op 12
januari een poging tot doodslag heeft on
dernomen tegen de 41-jarige landbouwer
C. Doens, wethouder van IJzendijke.
Het motief voor de aanslag, die op een
avond werd gepleegd, toen de heer Doens
in zijn schuur het vee wilde verzorgen,
zou gelegen zijn in een pachtkwestie tus
sen de heer Doens en de schoonvader van
C. De Belg zou zich in de schuur hebben
verscholen en toen de heer Doens binnen
kwam, een schot op hem hebben gelost. De
aanvaller wist te ontkomen, maar de heer
Doens herkende C. pertinent.
Op 16 november eiste de officier van
Justitie tegen C. tien jaar gevangenisstraf
en thans heeft de rechtbank deze eis be
vestigd.
De verdediger van de verdachte heeft
hoger beroep aangetekend.
ADVERTENTIE
KRUISWEG 53 - HAARLEM
U parkeert er ook makkelijker I
De ringdijk rond de bouwput voor de
schutsluis in de toekomstige secundaire
dam in de Zandkreek tussen Noord- en
Zuid-Beveland is donderdag gesloten.
De bouwput is reeds tot 6.50 meter be
neden N.A.P. uitgebaggerd. Het maken
van de bouwput met' een gedeelte van de
afsluitdam met bijkomende werken is op
19 februari jl. aanbesteed. Begin 1958 zal
de sluisbouw worden aanbesteed.
De sluiting vond vier uur eerder plaats
dan geraamd was, zodat niemand van de
genodigden bij dit voltooiingsonderdeel
van het Drie-eilandenplan aanwezig kon
zijn. De ringdijk in de Zandkreek is in
feite precies eender als die in het Haring'
vliet, doch van minder grote proporties
De dijk in de Zandkreek omsluit slechts
een gebied van vijf a zes hectaren, waar
in de sluis, die een afmeting krijgt van
140 x 20 meter, gebouwd zal worden. De
totale lengte van de ringdijk bedraagt on
geveer 900 meter met inbegrip van een
reeds gelegd stuk permanente afsluitdijk
ter lengte van 220 meter, welke de ring
dijk en dus de bouwput met de vaste wal
van Noord-Beveland verbindt. In totaal
is voor de aanleg van deze ringdijk beno
digd 450.000 m3 zand, 18.000 m3 klei, 14.000
m3 mijnsteen, ofwel 20.000 ton en rond
13.000 m2 zinkstukken.
Begin volgende week zal men de bouw
put leegpompen tot een waterstand van
1.60 meter min N.A.P., hetgeen noodzake
lijk is voor het afwerken van de binnen
talud van de ringdijk.
De heer Ulisse Merini, tot
het begin van deze eeuw
tandarts te Milaan, moet bij
de kinderen wel in een goed
blaadje hebben gestaan. En
het kan niet anders of hij
heeft van dieren gehouden en
de muziek een warm hart toe
gedragen.
Ik geeft deze korte karak
teristiek van doktore Merini
enigszins veronderstellendei"-
wijs, maar vind voldoende
steun voor mijn opvatting in
zijn grafmonumt op het Cime-
tero Monumentale van Mi
laan. De onbekende beeld
houwer heeft een tiental kin
deren en een hond bevallig
neergevleid aan de voet van
het gedenkteken. Enkele kleu
ters hanteren een muziekin
strument, de hond kijkt me
lancholiek. Boven de steen
met de naam van de over
ledene zijn nog zes kinderkop
jes in relief aangebracht.
Dit is nog maar een van de
honderden beeldengroepen en
imposante graftomben op dit
kerkhof. In een beklemmende
stilte dwaal ik door de lange
lanen van deze dodenakker,
die een oppervlakte van vijf
entwintig hectaren beslaat.
Overal spreekt de dood uit de
vaak kunstzinnige, soms wat
al te pompeuze, maar door het
overweldigende aantal toch
imponerende scheppingen. Er
zijn grafkelders bij, afgesloten
door fraaie smeedijzeren hek
ken, die de onbescheiden be
zoeker de toegang ontzeggen
tot een ruimte, waarin zich
'n kostbaar altaartje bevindt.
De bouwkosten ervan zullen
De zuidelijke volken, die zoveel gemakkelijker dan wij blijk
geven van vreugde of verdriet, demonstreren hun karakter
eveneens in de vaak pompeuze monumenten op de graven van
hun geliefde doden. liet Cimerero Monumentale (monumentale
kerkhof) van Milaan geeft daarvan talloze ontroerende voor
beelden.
die van een comfortabele villa
te boven gaan.
De meeste namen zeggen
mij niets; daarvoor ben ik te
weinig bekend met. de intieme
geschiedenis van Milaan. Maar
plotseling sta ik dan voor een
monument van Cararisch mar
mer met de familienaam Mot-
ta. En dan zie ik door heel
Italië de duizenden ijskarre-
tjes, de niet te tellen lunch
rooms en patisseriezaken, die
dezelfde naam dragen.
Dit is, naast een plaats van
bezinning, één reusachtig per
manente tentoonstelling van
beeldhouwwerken. Door de
eerbiedwaardige leeftijd van
het kerkhof zijn alle stijlen
van de laatste eeuwen ver
tegenwoordigd en uiteraard
treft men de voorbeelden er
van willekeurig door elkaar
aan. Een grootmoeder met de
scherpe trekken van het leed
in haar gezicht heeft een van
haar kleinkinderen, een mol
lige baby van nauwelijks een
jaar, bij de armpjes vast en
laat het voor zich uit lopen.
Het is een hypermoderne
weergave van rouw om een
kind. Onmiddellijk daarnaast
treurt een jonge weduwe over
het verlies van haar man.
Haar gelaat draagt een uit
drukking van berusting en
deze indruk wordt versterkt
door de houding van de rech
terhand onder haar kin. Het
stenen gewaad, dat zij draagt,
is overdadig met kantwerk
versierd: 1870 schat ik en
wanneer ik het grafschrift
bekijk, ontdek is het slechts
enkele jaren mis te hebben.
Hoe is Alfredo Podreder om
het leven gekomen? Een figuur
met waarschijnlijk het ge
lijkende gezicht van de dode
ligt als van zijn voetstuk ge
stort achterover op de trap
van het. monument. Is hij in
derdaad gevallen of heeft de
beeldhouwer slechts willen
doen uitkomen, dat de dood
onbarmhartig toeslaat? Men
kan er alleen maar naar gissen
ook even tot nadenken ko
men en intussen het harmo
nieuze lijnenspel van deze
voorstelling bewonderen.
Ik wandel verder, langs
marmeren zuilen, grafhuisjes,
waarvan de ingang doet den
ken aan een modern bankge
bouw, beeldengroepen met
zwevende engelen en bloemen
strooiende kinderen. De over
daad vermoeit en ik passeer
zonder goed op te letten ver
scheidene toch wel opmerke
lijke sculpturen. Tot ik haast
met schrik stilsta voor een
levensechte vrouwenfiguur. Ze
zit in een natuurlijke houding
tussen twee grafzerken in.
Haar linkerhand rust op de
steen, die het graf van haar
man dekt: Luigi Caldara, ge
storven 25 december 1889.
Zesendertig jaar lang heeft zij
de herinnering aan hem be
waard, tot ze hem op 18 juni
1925 volgde. Nu zal zij daar
voor eeuwig zitten slapend
met haar rechterelleboog op
haar eigen steen en de hand
onder het hoofd. Haar lange
rok met brede kanten strook
vloeit weelderig over beide
graven uit.
Even verder trekt een jonge
tje in hedendaagse kleding
mijn aandacht. Het is zeker
niet een van de kostbaarste
gedenktekenen van dit kerk
hof, wel een van de ontroe
rendste. Het kind heeft zijn
spel onderbroken voor een
Dgenblik van liefdevolle her
innering aan zijn moeder,
wier in de grafsteen opge
nomen portret hij vlak voor
zich ziet. In onze streken
zouden wij er niet zo gauw
toe komen kinderliefde op
deze manier uit te beelden. De
Italianen generen zich minder
dan wij voor openlijke uitin
gen van vreugde of verdriet
en die karaktertrek komt op
het Cimetero Monumentale
herhaaldelijk tot uiting.
Een ander en zeer sprekend
bewijs: de kleine Lopane Ro-
salba, plotseling uit haar spel
weggerukt. Ze staat, een klein,
pathetisch beeldje, weerge
geven zoals ze vol verwach
ting het leven in keek. In haar
beide handjes draagt ze een
bal. Naast haar ziet men het
laatste portretje, dat van de
kleuter is gemaakt precies
dezelfde pose, hetzelfde tot
boven de knietjes reikende
jurkje, dezelfde schoentjes
met bandjes. „Vader, moeder
en grootouders, getroffen door
je plotseling vertrek, troosten
zich met de gedachte je terug
te zien in de eeuwige zalig
heid", luidt het grafschrift.
Ik ga zonder veel woorden
voorbij aan het indrukwek
kende en met tientallen beel
den versierde gedenkteken
voor de gevallenen in de
tweede wereldoorlog. Het
staat in het midden van het
kerkhof en vandaar uit lopen
de lanen als de spaken van
een wiel naar alle kanten. Ik
begrijp, dat Giovanni Aieman
is gestorven als gevolg van
een ernstige hoofdwond: zijn
borstbeeld met ervoor zijn
treurende weduwe (of doch
ter?) geeft dit zeer realistisch
weer. En aan het einde van
mijn rondtocht word ik nog
eens met mijn neus op een
jammerlijk feit-van-alle-dag
gedrukt: de uitbeelding van
een verkeersongeluk. Het is
een monument van de aller
laatste tijd, een beetje te stijf
om het tot kunstwerk te ver
heffen, maar aangrijpend door
de gruwelijkheid van het ge
geven. Een vader staat met
uitgestoken handen voor het
wrak van een motor met zij
span. Zijn het zijn beide zoons,
die daar stervend over elkaar
liggen? Mijn eerste gedachte
heeft de tragiek overdreven,
want ik lees één naam op het
graf. En de waarschuwing,
die óns ook niet vreemd aan
doet: „De dood rijdt met u gf
mee!"
J. J. F. Remming M
II#
Mannen, past op!
Een woord van waarschuwing in ver
band met de verdachte activiteiten van
een zich in ons land op geheimzinnige
wijze ophoudende oude man met opmer-
kelijk-rode konen en onnatuurlijk-glan
zende ogen. Hij draagt een typische, spitse
hoed met goudgalon op het hoofd en een
wijde rode mantel, terwijl zijn gelaat voor
het grootste deel schuil gaat onder een
wollige, witte baard. Wij staan verwonderd
dat voor het optreden van deze oude nog
geen stokje is gestoken. Zelfs kranten
(ochtendbladen!), die anders zo onmiddel
lijk dergelijke onrechtmatigheden signa
leren, zwijgen thans. Dat zegt wel iets!
Wij echter aarzelen niet het kwaad rechtuit
met de vinger (waarmee anders?) aan te
wijzen.
Weet gij waar die oude op uit is? Met
een eigenaardig-gevormde haak trekt hij,
met één ruk, soms kinderen, maar in
hoofdzaak manspersonen in een klein
fiakertje. Hij laat zich vergezellen door
overdreven-uitgedoste, zwart-geverfde
uiterst agiele rakkers van knechtjes. En
wat doet hij met die kinderen en mannen?
Gaan in een zakJa, daar kijkt gij
even van op. „In een zak?", roept gij ont
steld int. „Ja", antwoorden wij, „in een
zak! Een zak van jute! Daar helpt geen
lieve vaderen en moederen tegen!" Blijft
het daarbij?
Welnee: men wordt daarna uitgestort in
een donker, nat ruim van een vrachtboot
en vervolgens naar een ver land gevoerd
om aldaar voornamelijk kinderspeelgoed
te vervaardigen (als in de gevangenis dus)
en levensechte marsepeinen potjes-met-
inhoud te kneden.
Gij roept nu, na enig nadenken: „Man
gij kletst! Er verdwijnen immers niet zó
maar mannen! Dat is allemaal legende om
de kinderen bang te maken".
Zo? Is dat legende? „Waar", vragen wij
hier dan, „waar blijven dan al die mannen
waarover men zo dikwijls hoort praten
van: „hij is 'm gepiept!" Of: „ineens was
hij wég; ze heeft hem nooit weerom ge
zien"Of: „Hij zei, hij zèi dat hij effe een
boodschappie ging doen tegen haar; ziejij-
jum-terug-dan-ziejik-um-terug!" Waar
zijn de heren van deze opmerkingen ge
bleven? Weet de politie daarvan? Gedoogt
zij dat? Mag dat? U moet eens, ineens, op
een donkere avond, helemaal naar achterin
de tuin lopen met de kolenkit. Moet u eens
proberen, mijnheer! U moet eens vanavond
nog naar de zolder gaan. Zonder lucifertje
en met het peertje kapot! Dan zult u
het merken. Dan zult u meteen weten
waar die mannen blijven: in het donker
staat de rood-geklede oude met de hoge
muts en ineens schiet die haak uit en, wip,
daar zit men in de zak. Zo is dat met de
mannen die even een straatje omgingen,
even een sigaretje uit de automaat gingen
halen en daarna plichtsgetrouw naar huis
keerden. Bij het plantsoentje schoot de
haak ineens uit vantussen de bosjes en
nooit zijn ze weergezien!
Zo is ons een verhaal bekend van een
man die elke avond in het café verbleef
en daar soms lalde! En biljartte. En kaartte.
En schrale grapjes maakte over het huwe
lijk en de banden van het huwelijk. Ineens
weg! Hij was gewoon, net-as-anders wegr
gegaan, vertelde de kastelein, brandschoon;
liep mooi rechtop en is nooit thuis-
gekomen! Nu, de vrouw van die man
moppert en soms rijzen er verdenkingen
in haar. Ten onrechte! Want hoe is het
gegaan? In een donker hoekje stond de
oude met de haak: roef!, wég was hij.
Zit nu in Spanje. Beschildert speelgoed
in een vochtige kelder. Bindt roedjes voor
de pieten. Van heidetakjes. Maakt pakjes
tot hij een ons weegt. Schrijft gedichtjes
tot hij kwekt. Kneedt potjes tot hij er
beroerd van is.
Dus, mannen, opgepast in deze dagen.
Die kinderen worden weer losgelaten,
met de mannen is dat anders. Niet naar de
schuur gaan. Niet te laat de hond uitlaten.
Op tijd thuis zijn. Niet in te donkere café's
komen. Pas op de oude!
Duif
ADVERTENTIE
Een procuratiehouder en filiaaldirecteur
van een grote bankinstelling J. W. B. uit
Steenbergen heeft voor de Groningse
rechtbank een jaar en drie maanden met
aftrek tegen zich horen eisen wegens vals
heid in geschrifte en verduistering als be
heerder van een filiaal van de bank in
Haren bij Groningen zou hij een gefin
geerde rekening geopend hebben, die hij
dekte met valse dispositieslips. De zaak
kwam aan het licht toen een ingezetene
van Haren, die aan de bank 37.000.- had
toevertrouwd, haar geld opvroeg. De ver
dachte, die inmiddels was overgeplaatst
naar Steenbergen, waar hij het direc
teurschap van een bankfiliaal van de
bank op zich zou nemen, had ongeveer
15.000.- gebruikt om de gefingeerde re
keningen aan te zuiveren. Voorts had
hij nogal op grote voet geleefd en zich
allerlei luxe artikelen aangeschaft. De
man bekende ter zitting.
