Noordholland krijgt ook
een mobiele masseur
SHAG
„Met deze Indonesische regering
kunnen wij niet praten"
Fa. B. ENGELENBERG
U weet niet half
hoe lekker die
half zware shag
Fysische therapie wordt bij patiënten
thuisbezorgd
half zwaar - heel lekker!
3
GOED NIEUWS VOOR RHEUMALIJDERS
van Do uwe Egberts is!
Verklaring van minister Klomp
Kanselboodschap der
Ned. Hervormde Synode
over Indonesië
Hevige brand bij de
Venlose veiling
Zeeuws echtpaar wil zich
over Engelse drieling
ontfermen
Kamerlid stelt vragen
over arbeidskamp
bij Winterswijk
Afscheid van pionier voor
schippersonderwijs
Huisvesting voor
gerepatrieerden
OFFICIëLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN;
Ons bedrijfsleven verdient
de grootste voorzichtigheid
M. Nijhoff-vertaalprijs
voor Dolf Verspoor
Jury roemt dubbelzijdig-
held van zijn prestaties
MAANDAG 27 JANUARI 1958
99
Ernstige rheumapatiënten moeten regel
matig behandeld worden om niet geheel
te verstijven in de greep van deze slo
pende ziekte. Wonen zulke patiënten in
afgelegen dorpen ten plattelande, waar
vaak uren in de omtrek geen deskundige
hulp te krijgen is, dan moeten zij zich
wekelijks een lange, vermoeiende en kost
bare reis naar „de stad" getroosten om
zo'n behandeling te krijgen. Doch slechts
zeer weinigen kunnen het zich permit
teren, daarvoor regelmatig en dikwijls
maanden achtereen uit hun werk of uit
hun huishouden te breken. Het alternatief
is helaas onveranderlijk verergering en
tenslotte: algehele invaliditeit.
Gelukkig heeft de Nederlandse Vereni
ging tot Rheumatiekbestrijding vorig jaar
een begin gemaakt met de inrichting van
„mobiele eenheden voor fysische thera
pie", die dit soort patiënten in overleg
met de doktoren hun behandeling „aan
huis bezorgen". Het zijn kleine bestel
auto's, bestuur door een masseur of mas
seuse en uitgerust met loopstoelen, massa-
gebanken, bestralingslampen en alles wat
verder voor de fysische reuma-therapie
nodig Is.
Voorlopig opereren die twee auto's uit-
'99
ploitatierekening van de autoteams (in
Groningen beliep dit plus minus f 6000)
wordt betaald door de regionale fondsen
die een onderdeel vormen van de Neder
landse Vereniging tot Rheumatiekbestrij
ding.
De vereniging beheert ook een fonds
voor individuele hulp aan reumapatiënten,
dat gelden beschikbaar stelt voor de aan
schaffing van ziekenwagentjes, voor huis
houdelijke hulp, verplegingskosten en der
gelijke ten behoeve van niet-verzekerden.
De sociale dienst van de betrokken ge
meente en eventueel de kerk nemen
meestal op fifty-fifty-basis, ook een deel
van dit soort verstrekkingen voor hun
rekening.
Ook op wetenschappelijk gebied maakt
de reumabestrijding in ons land goede
voortgang. De vereniging subsidieerde
onder andere diverse reumacongressen en
voorlichtende drukwerken; het „Dr. Jan
van Breemenfonds" verschafte in het af
gelopen jaar aan diverse hoogleraren,
reumatologen en artsen de middelen voor
omvangrijke onderzoekingen, onder an
dere op het gebied van de diagnostiek,
het verband tussen reuma en psycholo
gische structuur, de invloed van reuma
tische aandoeningen op leverfunctie en
piwitstnfwi ceel ine pn Horenliilro
ADVERTENTIE
sltutena in ae provincies uroningen en
Zeeland, waar zij al aan vele ernstige pa
tiënten verlichting, en zelfs verbetering
van hun lot hebben kunnen brengen: een
resultaat, dat de Nederlandse Vereniging
Rheumatiekbestrijding heeft doen besluiten,
deze nieuwe service geleidelijk ook tot de
overige provincies uit te breiden. Noord
holland is mogelijk de eerste provincie, die
daarvoor in aanmerking komt; het zal
waarschijnlijk in de loop van dit jaar zijn
eigen „rijdende masseur" krijgen.
Naar Engels voorbeeld
Initiatiefnemer tot dit alles was de Gro
ningse rheumatoloog dr. J. J. de Blécourt die
enkele jaren geleden in Engeland met dit
systeem kennismaakte en er een vurig
pleitbezorger van werd. De invoering in
ons land is ter hand genomen door de
Nederlandse Vereniging tot Rheumatiekbe
strijding, die vorig jaar de eerste twee be
handelingsauto's kon aanschaffen dankzij
een gulle gift van de Nederlandse Aan-
nemersbond en Patroonsbond v. d. Bouw
bedrijven, waaruit overigens ook de
resterende negen auto's ruimschoots be
kostigd kunnen worden. Een handicap is
echter de schaarste aan masseurs.
Gediplomeerde masseurs en masseu
ses met voldoende praktische ervaring
zijn dun gezaaid in ons land en hebben
bovendien vaak een zeer omvangrijke
praktijk die zij (en waaiiijk niet alleen uit
financiële overwegingen!) ongaarne in de
steek laten. Anderen aarzelen, zich uit
sluitend op reumapatiënten te gaan toe
leggen, nu onder andére steeds friëer
poliopatiënten hun zorgen nodig hebben.
Toch heeft de Nederlandse Vereniging tot
Rheumatiekbestrijding goede hoop, dat
het haar binnen afzienbare tijd zal lukken
voor meerdere provincies een „mobiele
masseur" te vinden.
Wat de resultaten van de proefperiode
ln Groningen betreft, daar werden van 7
januari tot 15 september 1956 door de
rijdende masseur 744 behandelingen ver
strekt, waarvoor hij meer dan 20.000 km
aflegde. Ziekenfondsleden krijgen zulke
behandelingen gratis (de fondsen vergoe
den aan „Rheumatiekbestrijding" het gel
dende tarief per behandeling); aan parti
culiere patiënten wordt het voor hen ge
bruikelijke tarief per massage in reke
ning gebracht. Het tekort op de ex-
Vanwege de Generale Synode der Neder
landse Hervormde Kerk is zondag in de
kerkdiensten een kanselboodschap over de
verhouding met Indonesië voorgelezen.
In deze boodschap wordt onder meer ge
zegd: „De jongste gebeurtenissen in In
donesië hebben leed gebracht over vele
Nederlanders en Indonesiërs. Zij hebben
niet alleen ons, maar ook vele Indonesiërs
ontsteld. Zij hebben, vanwege de aantas
ting van de internationale rechtsorde, die
in menig opzicht plaats had, onze veront
waardiging gewekt. Wij kunnen nog niet
voorzien waartoe de huidige gang van za
ken zal leiden. Duidelijk is slechts, dat de
ze gebeurtenissen, hoe wij ze overigens
ook beoordelen, moeten worden gezien bin
nen het verband van het grote gebeuren
dat zich in geheel Azië voltrekt. Diep in
grijpende veranderingen, mede teweeg ge
bracht door de moderne techniek, voltrek
ken zich in het leven van volken en men
sen. De geestelijke worsteling om zichzelf
te zijn leidt ook tot een streven, zowel in
Azië als in Afrika, zich te bevrijden van
het bewind van de Westeuropese volken.
Daarbij trachten elkander wederstreven
de politieke en geestelijke machten in on
ze huidige wereld de ontwikkeling van de
landen, die daarin zijn betrokken, in de
door hen gewenste richting te stuwen. In
het conflict dat dientengevolge tussen In
donesië en Nederland ontstaan is, zijn wij
geroepen ons in onze houdingen, gedragin
gen en beslissingen naar Gods beloften en
geboden te richten."
„Geloven wij, dat Hij, die de Heer is
en regeert, ook machtig is de volken van
Nederland en Indonesië tot elkander te
brengen, ook al schijnt daar naar mense
lijk inzicht nauwelijks kans toe te zijn?
Hij, die ons het woord der verzoening toe
vertrouwd heeft, vraagt onze bereid
heid daartoe mede te werken. Wij we
ien dat vele christenen in ons land en in
Indonesië God dagelijks om verzoening
smeken en in het bijzonder voor de over
heden van Indonesië en Nederland bidden.
Wij roepen ook op tot voorbede voor de
overheden, dat zij, gaande in de weg van
Gods recht, die beslissingen mogen nemen,
welke kunnen strekken tot het waarach
tig welzijn van Indonesië en Nederland
en van de samenleving der volken. Boven
al vragen wij uw voorbede voor onze land
genoten die uit Indonesië werden verdre
ven en doen wij een beroep op uw bereid
heid hen daadwerkelijk te steunen," aldus
de kanselboodschap.
Eén bedveertig mille
Alleen op het stuk van praktische zorg
ontbreekt er nog wel het een en ander
en met name geld. Drie jaar geleden
bracht de grote radioactie van het Natio
naal Rheumafonds netto twee miljoen
gulden bijeen, die bestemd werden voor
de uitbreiding van het aantal „reuma
bedden" in tien Nederlandse klinieken.
Totaal waren er toen in ons land ongeveer
vijfhonderd reumabedden, terwijl er vol
gens de wachtlijsten zeker 2500 nodig
waren (en nog zijn!). De twee miljoen
gulden echter bleken ternauwernood vol
doende voor de aanschaffing en inrichting
van 50 reumabedden (inclusief de bijbe
horende apparaten voor fychische the
rapie): een druppel op een gloeiende plaat!
Nieuwe radio-actie
Daarom zullen de Nederlandse Vereni
ging tot Rheumatiekbestrijding en het Na
tionaal Rheumafonds hun activiteiten op
voorlichtings- en propagandagebied met
onverminderde kracht voortzetten en
daarom ook gaan zij binnenkort, in samen
werking met het Koningin Wilhelmina-
fonds voor de Kankerbestrijding en het
Prinses Beatrix-Poliofonds, weer een be
roep op onze portemonnaies doen in de
vorm van een nieuwe radioprijsvraagactie
„Wie opent de kluis" voor de AVRO-
microfoon. De netto-baten van deze actie
zullen gelijkelijk onder deze drie fondsen
worden verdeeld.
Een hardnekkige brand heeft zaterdag
middag gewoed in een verpakkingsloods
van de coöperatieve Venlose veilingver
eniging. De brand is door onbekende oor
zaak ontstaan in de afdeling verpakkings
materiaal, waar juist grote voorraden
waren opgeslagen van de kartonnen ra
men, waarin eieren verzonden worden.
De brandweren van Venlo, Blerick en
Hout-Blerick bestreden het vuur met vier
hoge- en vier lagedrukstralen. De brand
ging met een enorme rookontwikkeling
gepaard.
De schade aan materiaal en aan het ge
bouw wordt op 100.000,- geraamd. In een
aangrenzende ruimte en in de kelders wa
ren enige miljoenen eieren opgeslagen.
Als deze door de .brand geleden hebben,
zal de schade aanzienlijk hoger zijn.
De veiling is echter tegen brandrisico's
verzekerd.
Een Zeeuws echtpaar wil zich ontfermen
over een Engelse drieling van 18 maanden,
die door de ouders verlaten is en waarvoor
men tot nu toe geen pleegouders heeft
kunnen vinden. Het echtpaar, de heer en
mevrouw Blom te 's-Gravenpolder was zeer
getroffen door het feit dat de drie baby's
gescheiden zouden moeten worden, omdat
niemand de zorg voor de drie kinderen sa
men op zich wil nemen. Oproepen, die door
de Londense gemeenteraad in de Engelse
bladen waren geplaatst, zijn zonder resul
taat gebleven. De heer en mevrouw Blom
hebben drie grote kinderen. De twee doch
ters zijn verloofd en zullen over niet al te
lange tijd gaan trouwen. „De leegte die dan
zal ontstaan", zo heeft de heer Blom ver
klaard, „zou gevuld kunnen worden dooi
de Engelse baby's".
„Kunnen wij met de huidige Indonesi
sche regering een gesprek voeren en met
name daarbij Nieuw-Guinea betrekken?
Mijn antwoord daarop is een duidelijk:
neen". Dit heeft de minister van Maat
schappelijk Werk, mej. dr. M. A. M. Klom-
pé, zaterdag verklaard in een toespraak
op een Overijsels appèl van de Katholie
ke Volkspartij, dat in Hengelo werd ge
houden. Minister Klompé verklaarde, dat
de jongste gebeurtenissen in Indonesië niet
hun grond vinden in het geschil om
Nieuw-Guinea. Indonesië wenst de Neder
landse economische belangen geheel uit
te schakelen. Dat het conflict over Nieuw-
Guinea deze maatregelen tegen de Neder
landers bewerkstelligd heeft is beslist niet
juist; dit conflict heeft juist jarenlang het
ingrijpen in de economische belangen van
Nederland vertraagd.
Voor haar ontkennend antwoord op de
vraag inzake een gesprek met de huidige
Indonesische regering voerde mej. Klom
pé twee motieven aan. „In de eerste
plaats is het een slechte politiek, toe te
ijat
Deze auto zal men in Noordholland
zien verschijnen ten teken dat de
mobiele masseur ten dienste van de
rheumabestrijding op pad is.
Het Tweede-Kamerlid de heer A. R.
Vermeer (P.v.d.A.) heeft aan de minis
ters van Oorlog en van Maatschappelijk
Werk vragen gesteld over het in de oor
logsjaren gebouwde arbeidskamp bij
Winterswijk dat na de oorlog werd ge
bruikt voor de legering van luchtmacht
troepen en dat in november 1955 werd
ontruimd. Sindsdien is het ongebruikt en
is door het langdurige leegstaan en de daar
mee gepaard gaande verwaarlozing in
waarde zeer achteruitgegaan. Het kamp
is in een later stadium aan de minister
van Maatschappelijk Werk toegewezen,
die het na het aanbrengen van verande
ringen voor de huisvesting van Ambone
zen wilde bestemmen. De rijksgebouwen
dienst heeft verschillende verbouwings
plannen gemaakt, maar uiteindelijk werd
besloten het bestaande kamp af te breken
en een geheel nieuw kamp, bestemd voor
ongeveer 800 .Ambonezen, te bouwen. Het
r.a de oorlog in het kamp gehuisveste
luchtmachtonderdeel is sinds november
1955 gehuisvest in een geheel nieuw kamp
te Eibergen, waarvan bouw en inrichting
ongeveer ƒ4.500.000 hebben gekost. De heer
Vermeer vraagt of het juist is, dat dit
kamp voortdurend onderbezet is geweest
en dat het per 1 februari zal worden ont
ruimd. Als het niet voor militaire doelein
den zal worden gebruikt, is het dan mo
gelijk dit kamp voor de huisvesting van
Ambonezen te bestemmen, waardoor de
bouwkosten voor een nieuw kamp te Win
terswijk worden bespaard, veel sneller
een huisvestingsmogelijkheid voor de Am
bonezen wordt verkregen en het kamp te
Winterswijk wellicht aan een van de ge
gadigden kan worden verkocht of ver
huurd voor een sociaal doel? zo vraagt
de heer Vermeer.
geven aan chantage. In de tweede plaats
zou een gesprek de positie van de tegen
woordige machthebbers in Indonesië ver
sterken ten nadele van degenen in Indone
sië, die op matiging aandringen in de ac
tie tegen Nederland". Overigens was zij
van oordeel, dat er ook met deze gema
tigde elementen, mochten zij aan de macht
komen, niet over Nieuw-Guinea zal kun
nen worden gepraat, omdat de bevolking
van Nieuw-Guinea zelfbeschikkingsrecht
dient te hebben.
Uitvoerig zette mej. Klompé uiteen wat
de Indonesische regering sinds het sluiten
van de R.T.C.-accoorden met het zelfbe
schikkingsrecht hééft gedaan.
„Twee maanden na de souvereiniteits-
overdacht werd door de Indonesische re
gering een streep door het zelfbeschik
kingsrecht gehaald. Realiseren wij ons
goed, welke een schandelijk onrecht daar
mee is aangedaan aan hele groepen van
de bevolking. Ik wil daarbij speciaal den
ken aan de Ambonezen, die hier in Ne
derland aan mijn zorgen zijn toevertrouwd.
Dikwijls is mij .een verwijt gemaakt, dat
ik in mijn beleid ten opzichte van de Am
bonezen hier niet bereid ben het politieke
aspect en het aspect van de maatschap
pelijke zorg die ik voor hen heb door el
kaar te mengen. Ik meen echter, dat wil
de maatschappelijke zorg goed zijn dit de
enige mogelijkheid is. Dit verhindert mij
echter niet in alle duidelijkheid te verkla
ren dat mijns inziens aan deze groep een
schandelijk onrecht is aangedaan. Een
onrecht, dat de toenmalige regering heeft
getracht tegen te gaan door een stap te
ondernemen bij de Veiligheidsraad van de
Verenigde Naties. Deze is echter niet be
reid geweest dit vraagstuk in behandeling
te nemen, noch is de U.N.C.I. bereid ge
weest haar taak: toe te zien op de juiste
uitvoering van de R.T.C.-verdragen, te
vervullen. De Verenigde Naties zijn in
deze ernstig tekort geschoten".
Minister Klompé zei verder dat Indone
sië de regels van het Volkenrecht en de
rechten van' de mens telkens opnieuw
heeft geschonden. Zij achtte het onjuist
vergoelijkend over dit optreden te spre
ken. „Indonesië heeft met zijn laatste ac
tie tegen de Nederlanders niet alleen het
prestige van de Verenigde Naties ernstig
geschaad, maar bovendien gespeeld met
de meest fundamentele rechten van de
mens".
Minister Klompé heeft verder uitvoerig
gesproken over de uit Indonesië gerepa-
trieërden.
Slechts een beperkt aantal staat volko
men vreemd tegenover de westerse ze
den en gewoonten. Velen kunnen zonder
een lange overgangsperiode in de Neder
landse samenleving worden opgenomen.
Over de huisvesting zei zij, dat de voor
keur moet worden gegeven aan een oplos
sing, waarbij samenwoning wordt verme
den.
Bij velen schijnt vrees te bestaan, dat
de ter beschikking gestelde woonruimte
gevorderd zal worden, nadat het gerepa
trieerde gezin deze heeft verlaten. Het was
de minister gebleken, dat verscheidene ge
meenten in dit opzicht geruststellende
verklaringen hebben gegeven.
„De vurige stomer Gerben de Jong gaat
nu voor anker. De man aan wie de schip-
persstand van Nederland zoveel te danken
heeft gaat, lang na velen dat in zijn plaats
zouden hebben gedaan, rust nemen. Wij
wensen hem toe dat hij nog zal beleven
de doorvoering van de onverkorte leer
plicht ook voor schipperskinderen."
Dit zei ds. J. Vink van de Generale Sy
node der Nederlands Hervormde Kerk tot
de 73-jarige strijder voor de verheffing van
de schippersstand, de heer Gerben de
Jong, op de receptie ter gelegenheid van
diens afscheid als directeur van het On
derwijsfonds voor Schipperskinderen van
wege de Ned. Hervormde Kerk, vroeger
directeur van het Koninklijk Onderwijs
fonds voor de Scheepvaart. Uit vele krin
gen, uit die van onderwijs en scheepvaart
uiteraard de meesten, waren enige hon
derden naar Krasnapolsky gekomen om
de heer De Jong dank te zeggen voor al
les wat hij in het belang van het schip
perskind heeft gedaan. Daarbij waren ook
oud-burgemeester mr. Arn. J. d'Ailly, de
voorzitter van. de Amsterdamse Kamer
van Koophandel, mr. D. A. Delprat, de
havenmeesters van Amsterdam, Rotter
dam, IJmuiden en ook de heer U. F. M.
Dellaert van de luchthaven Schiphol.
Het gemeentebestuur van Zwolle over
weegt de opheffing van het noodsanato-
rium „Zandhove" en de terbeschikkingstel
ling van het landgoed en de zich daarop
bevindende gebouwen voor het onderbren
gen van gerepatrieerde bejaarden uit Indo
nesië. „Zandhove" werd in 1945 ingericht
als sanatorium voor tbc-patiënten. In de
loop der paren werd het uitgebreid. Enige
jaren lang was de gemiddelde bezetting 125
personen. De laatste jaren zijn er slechts
60 patiënten. Het jaarlijks tekort wordt op
ongeveer 110.000 gulden geraamd. Na enige
verbouwingen zal „Zandhoeve" aan 125
bejaarde gerepatrieerden uit Indonesië
plaats kunnen bieden.
Tussen het gemeentebestuur van Bergen
op Zoom en het ministerie van Maatschap
pelijk Werk worden onderhandelingen ge
voerd voor het beschikbaarstellen van het
buitengoed „Ruitershove" als tijdelijke ver
blijfplaats voor repatriërenden uit Indo
nesië.
„Ruitershove" werd enkele jaren geleden
door het gemeentebestuur aangekocht als
recreatiegebied. Het is voor dit doel nog
niet in gebruik genomen, daar de uitvoe
ring van de plannen nog niet door Gedepu
teerde Staten waren goedgekeurd.
ADVERTENTIE
^oelstraat 59 - Haarlem - Tel. 15252
KWASTEN PENSELEN
Prof. Romme te Hengelo
Tijdens het zaterdag te Hengelo gehou
den Overijselse appèl van de Katholieke
Volkspartij heeft prof. mr. S. P. M. Rom
me, fractievoorzitter van de K.V.P. in de
Tweede Kamer, gesproken over de beste
dingsbeperking. Hij meent dat het vooral
de psychologische kant van de lastenver
zwaring op het bedrijfsleven is, die in een
weifelende internationale conjunctuur
een slechtere, een meer afremmende in
vloed kan uitoefenen, dan wenselijk is.
Het is een gevaarlijke kortzichtigheid
de druk op het bedrijfsleven op een lijn te
stellen met de druk op de consumptie.
Wie dus zegt „wanneer men het bedrijfs
leven een verlichting geeft, moet aan de
Prof. Mr. C. P. M. Romme
consument ook een verlichting worden ge
geven", die maakt de gehele bestedings
beperking tot een zinloos en uitzichtsloos
geval. Vooral in de socialistische hoek is
er maanden lang op gehamerd, dat men
vooral de investeringsmogelijkheden van
het bedrijfsleven moet afremmen. Nu is
men van de snelstijgende werkloosheid
gelukkig een beetje geschrokken, maar de
stijging zou nog veel stijler zijn geweest,
wanneer de heren zich hadden kunnen uit
leven en het zwaartepunt van de beper
king sterker naar de sector van het be
drijfsleven zou zijn verlegd, aldus prof.
Romme.
De grondoorzaak van de moeilijkheden
zit naar zijn mening in te hoge consump
tie. In een tijd van weifelende internatio
nale conjunctuur moet de grootste voor
zichtigheid worden betracht met ons al
ler bestaansbron: het bedrijfsleven; we
moeten ons met meer kracht werpen
op de export, die het anker is voor ons eco
nomisch leven en we moeten de arbeider
inschakelen in mededeling in bedrijfswin
sten, met bevordering, dat hij van dit deel
van zijn inkomsten spaart en het produc
tief gaat beleggen.
Echoput
Alle woorden, tot een persoon die te
kinde is gericht, gaan het ene oor in en
het andere uit. Of hetzelfde oor weer uit.
Toch kun je een gesprek met hem voe
ren want in de korte tijd waarin jouw
woord bij hem verblijft kan hij er op
reageren. Elk woord wekt in hem een
weerwoord maar daarmee is het dan ook
afgelopen. Een kinds mens heeft het
karakter gekregen van een echo. Het
enige verschil is dat bij hem het weer
woord zich niet hoeft te richten naar de
klanken die hij opvangt.
Wat is nu het verschil tussen een kindse
en een gewoneBij een gewoon mens blij
ven de woorden die anderen tot hem rich
ten langer in de herinnering dan bij een
kinds mens. Maar blijven deze hem on
wrikbaar het hele leven bij? Geen sprake
van. Na korte of langere tijd weet ook hij
ze niet meer, is alles verdwenen wat men
tot hem sprak. Het proces van vergeten
gaat bij kindse mensen alleen wat sneller,
zij leven nóg meer in het ogenblik dan wij.
Tussen hen en ons bestaat geen wezen
lijk verschil, alleen een verschil in graad.
Maar als wij dan niet wezenlijk van
kindse mensen verschillen dan moeten dus
ook wij dat echokarakter hebben. Dan
zijn wij voor elkaar alleen maar voor
werpen van weerkaatsingAlles wat wij
tegen elkaar zeggen heeft maar tijdelijke
betekenis, onze woorden zijn verbruiks-
goederen, zij gaan door het gebruik te niet
en ze te willen wikken en wegen is een
schromelijke overschatting. Je zou zelfs
kunnen spreken van hovaardij.
Aan de andere kant moeten we nu na
tuurlijk ook niet gaan zeggen: klets maar
raak. Een aardappel is ook voor tijdelijk
gebruik maar toch is het van groot belang
of hij gaar is of niet.
Maar een redenaar dan, zult u misschien
vragen, iemand die een hele redevoering
afsteekt, die is toch moeilijk als een echo
te zien.
Dat is een echoput, waaruit pas va
langere tussentijd en in golven van her
haling het geluid weerkeert.
Bélcampo
De Martinus Nijhoff-vertaalprijs, uitge
loofd door het Prins Bernhardfonds, is dit
jaar toegekend aan de veertigjarige Ne
derlandse letterkundige Dolf Verspoor,
een zoon van het Heemsteedse raadslid
A. J. J. Verspoor.
De jury bestond uit Antoon Coolen, voor
zitter, Bert Bakker, dr. J. Hulsker, mr.
J. Kalff, mr. E. Straat en drs. J. Henrick
Mulder, secretaris en kende de prijs een
stemmig toe.
De officiële uitreiking van de prijs, groot
tweeduizend gulden had zaterdagavond
plaats in het oude raadhuis in Den Haag.
De Franse vertalingen van poëzie van de
dichters A. Roland Holst, Slauerhoff, Mars
man, Nijhoff, Vasalis, Achterberg en Vest
dijk van de hand van Dolf Verspoor heb
ben de jury „bijzonder getroffen." Deze
vertalingen „transponeerden vorm en in
houd van het Nederlandse gedicht zo zui
ver naar het Franse vers, dat geen Frans
man voor wie het Nederlands een aange
leerde taal zou zijn, hem daarin zou over
treffen en zeer waarschijnlijk ook niet
evenaren," zeide de jury.
Na enige voorbeelden te hebben aange
haald uit door Verspoor in het Frans ver
taalde verzen van Roland Holst en Mars
man verklaarde de jury, dat al eerder aan
vertalingen van Verspoor uit vreemde ta
len in het Nederlands aandacht was ge
schonken. Mr. E. Straat, die namens de
jury een kritisch onderzoek heeft inge
steld naar de vertalingen, maakte de jury
erop attent „hoe diep Verspoor in het we
zen van de romaanse talen is doorgedron
gen". De „dubbelzijdigheid van zijn pres
taties" betrekt de jury dan ook in de over
wegingen van de hem verleende bekro
ning. Verspoor heeft „op geheel enige wij
ze een verbinding gelegd tussen germaans
en romaans, waar ze, ondanks hun oer
verwantschap, het moeilijkst is te verwe
zenlijken, namelijk in de dichtkunst. Het
is op grond van deze verdienste die zijn
vertaalarbeid voor onze letterkunde en
haar beeld in het buitenland heeft, dat on
ze jury hem met eenstemmigheid dit jaar
de onderscheiding van de Martinus Nij
hoff-vertaalprijs heeft toegekend", aldus
de jury. De prijs werd in 1955 toegekend
aan Aleida Schot en Bertus van Lier, in
1956 aan James S. Holmes en in 1957 aan
mr. H. J. W. Keuls.
Dolf Verspoor, geboren in 1917, studeer
de in Parijs aan de Ecole Nationale des
Langues Orientales Vivantes, waar hij het
diploma behaalde voor Chinees. In 1945
werd hij door Agence France-presse voor
de tijd van drie jaar uitgezonden als cor
respondent in India, Indo-China en Indo
nesië. In Franse tijdschriften en verza
melbundels, soms onder het pseudoniem
Serge Guy-Luc, publiceerde hij vertalin
gen van Nederlandse poëzie, met name
van A. Roland Holst, Nijhoff, Slauerhof
en Marsman. De Roland Holst-vertalingen
vormen een deel van de bloemlezing uit
het werk van deze dichter, in 1954 in Pa
rijs verschenen bij de poëzieuitgever
Pierre Seghers. Een keuze uit Achterberg,
„Poèmes épars", is ter perse.
Van de vertalingen in het Nederlands uit
Portugees, Italiaans en Spaans versche
nen in bundelvorm tot dusverre „Sauda-
des", vijfentwintig sonnetten van de Por
tugese dichter Camoens (bibliofiele uitga
ve, Utrecht 1953) en „De maanden onzer
jaren", een Italiaanse sonnettencyclus uit
het begin van de veertiende eeuw, van Fol-
gore da Jan Cimignano (Den Haag, 1958).
In tijdschriften verschenen van Verspoor
bovendien vertalingen van werk van
Spaanstalige dichters als Federico Gar
cia Lorca, Pablo Neruda en Nicolas Gui-
len.
In een kort dankwoord zei de heer Ver
spoor anderen te willen betrekken in de
eer, die hem was toegekend. Hij noemde
de thans 80-jarige Sir Herbert Greerson,
die ver voor de oorlog reeds werk van Bou-
tens, Leopold en Bloem in het Engels ver
taalde, voorts de Italiaanse litterator Gia-
como Prampolini, die thans gedichten van
Achterberg vertaalt, en de overleden Ge
rard Diels, wiens Lorca-vertalingen „te
snel worden vergeten". Nadat de acteur
Max Croiset werk van de bekroonde had
voorgedragen bood het gemeentebestuur
van Den Haag een receptie aan.
