„TEXTIELSE NIEUWE"
NIEUWE DESSINS VOOR
MODERNE GORDIJNSTOF
Voor de
UCOUM
CAMELLIA
msmI
Uo-alfaal itt Tlalifó,
ITALIAANSE
mÈÊrn
Erbij
VAN KNOOPJES TOT EN MET GORDIJNSTOF
mm
GRIEKS GEVRAAGD
zomercollecties
■graMBN
sgROHMP
i
ZATERDAG 1 FEBRUARI 1958
EEN ROMANTISCHE SCHOOL zeemeerminnen tussen glinsterende netten ver
welkomt de argeloze bezoeker bij het betreden van het R.A.I. Gebouw te Amster
dam. Na deze spectaculaire entree bevinden we ons al gauw tussen de stands van de
7e F.T.G. Beurs (Federatie Textiel Grossiers Beurs), die van 27 tot 31 januari onder
de naam „Textielse Nieuwe" is gehouden.
Nieuwtjes, die u deze zomer in de winkels zult willen kopen, hebben de deel
nemende grossiers bijeengebracht voor hun klanten, de detaillisten. Of het nu een
simpel knoopje is of een decoratieve gordijnstof dat alles was er te vinden.
Een heel kleine greep uit deze verscheidenheid hebben wij voor u genoteerd.
Eerst wat kleingoed? De modeknoop is fors en heeft veelal een glad oppervlak met
een enigszins mat uiterlijk. De materialen hiervoor zijn polyester of echt parelmoer.
Een nouveauté is de muntknoop, soms met een Romeins kopje, omgeven door een
groenig geoxideerde rand.
Brede ceintuurs zijn in de mode; metalen schakelbanden maken trouwens ook
furore. Kleine boordjes van witte kant om op jurkjes en truitjes te dragen zien er
allerliefst uit. Van nylon velvet maakt men thans jarretelles, die soepel, en niet kil
aanvoelen en niet kunnen breken. Ragfijne nylons in allerlei pasteltinten kunt u
uitzoeken, passend bij de kleur van uw japon, jas of schoenen.
Spaanse El Greco shawls het materiaal is niet van natuurzijde te onderscheiden
zijn voorzien van artistieke dessins in prachtige halftinten. Het fond is eerst met
vijf tinten bewerkt en daarop drukt men dan het dessin, dat in een kleurenrijkdom
van tien tot zestien nuances te voorschijn komt. Dromerige voorstellingen kunt u
erop aantreffen, maar men is toch ook de actuele kant uitgegaan, bijvoorbeeld met
„De reis om de wereld in 80 dagen".
Wist u al, dat sinds kort gordijnstoffen en dekens in hetzelfde dessin worden ver
vaardigd om uw slaapkamer in stijl te houden? Bij een firma, die onlangs een prijs
vraag had uitgeschreven voor leerlingen van academies om dessins voor gordijn
stoffen te ontwerpen, waren de bekroonde ontwerpen, in fraaie kleuren op zware
katoenen weefsels uitgevoerd, tentoongesteld. Voor het moderne interieur vormen
zij een artistiek verantwoorde decoratie, soms in abstracte, soms in meer geometrische
figuren en in gedurfde kleurencombinaties als blauw met groen, rood met grijs of
aantrekkelijk bijeengevoegde halftinten van lila, paarsblauw en grijs.
Een geheel nieuwe bekleding, toegepast op een zwart metalen stoeltje, is die van
dieprode Helanca, een nylon-mousse, dat in veerkracht niet onderdoet voor de
schuimplastic vulling eronder.
IN STOFFEN BRACHT MEN de zo en vogue zijnde structuurweefsels en ook
katoen in satin fotoscopedruk, bedrukt met vruchtmotieven, waarin je zo zou willen
bijten. Van kranten gevouwen puntzakjes bevatten trosjes druiven of diep oranje
mandarijnen. Wie gek is met filmsterren kan deze zomer een rok dragen, voorzien
van toneel- en filmscènes in kleur en daartussenin zwart-wit portretten.
Geborduurde blousestof in kleuren is er nu in een menging van 69n/n terylene met
31 °/o wol of van 100% terylene. In driedemensionale dessins vooi-gedrukte rokbanen
afkomstig uit Amerika, waarvan vier stuks tot een rok zijn om te toveren, kunnen
zelfs iemand, die niet naaien kan, geen moeilijkheden bezorgen.
Lingerienieuwtjes, eveneens uit Amerika, zagen we in de gedaante van een aller
liefste Jamaica pyama, bestaande uit een hesje in een prachtige rose met lila ruit
over een rose broekje met afgebiesde pijpjes tot juist boven de knie. Ook de° zoge
naamde baby-dolls waren in veel soorten en uitvoeringen vertegenwoordigd. Een
nieuw materiaal, waarvan ook veel royaal met kant gegarneerde onderjurken ge
maakt zijn, is een menging van nylon, katoen en dacron. Het is een geweven stof,
die verrukkelijk zacht aanvoelt.
Wijd uitstaande petticoats vierden op deze beurs triomfen. Ze waren er in alle
mogelijke lieve pastelkleurtjes, eveneens in zachtbruin. turkoois, lila of helrood en
zijn vaak met satijnen banden of met zilveren of gouden lurexgarens versierd. Nylon
broekjes met een rits strookjes of bedrukt met een panterhuidje zien er bepaald
opmerkelijk uit. Vooral vertederend werkt het Amerikaanse kinderondergoed: veel
snoezige ruches, strookjes en doorgehaalde lintjes.
Orlon truitjes en vestjes worden nu ook in streepdesslns aangeboden. Twin-sets
van banlon, een synthetisch materiaal, dat niet pilt, dus niet kleine bolletjes aan
de oppervlakte krijgt als men het een tijdje heeft gedragen, lijken ons zeer actueel.
Voor mijnheer tenslotte lanceert men sokken in dit materiaal.
Tineke Raat
Camellia's werden vroeger veel meer
gekweekt dan tegenwoordig en toch is het
ook nu nog de moeite waard. Camellia's
geven echter wel eens aanleiding tot
klachten; soms laten ze plotseling de
bloemknoppen vallen en dat is niet plezie
rig. U kunt dat voorkomen door de plant
zo veel mogelijk met rust te laten; ze
heeft er een hekel aan verplaatst te wor
den als ze vol knoppen zit en protesteert
zelfs als ze ten opzichte van het zonlicht
andersom wordt gedraaid. Zet haar ook
zo, dat u niet telkens tegen de bloemknop
pen aan loopt. Ze kan ook niet zo best te
gen een onregelmatige temperatuur;
tracht het verschil tussen dag-en nacht-
temperatuur dus zo gering mogelijk te
houden. De plant vindt het wel prettig in
de wintermaanden met lauw water be-
mtimmrrr
m
wmm A.
Itoinim i w.mm. Wmm m#m
Witte zijde en tule vormen de stof voor
het klassieke gewaad, dat men op de foto
hieronder ziet. Het werd ontworpen door
Laad Simko voor de figuur, voorstellende
de codin Pallas Athene.
sproeid te worden, maar zodra de bloem
knoppen de kleur doorlaten, moet u er
voor zorgen dat de knoppen niet vochtig
worden. Maakt u dus alleen het blad voch
tig. Geef de plant voorlopig een zonnige
plaats. Zit ze nu echter vol bloemknop
pen, laat haar dan staan waar ze staat.
Na de bloei mag ze wel verplaatst worden;
in het hartje van de zomer zal men haar
een weinig tegen felle zon moeten be
schermen. Als ze 's zomers met pot en al
in de tuin staat, kan ze de zon wel verdra
gen.
G. Kronidijk
Eind januari is het in Partfs al voorjaar.
Er worden dan immers niets anders dan
voorjaarsshows gehouden. In de afgelo
pen week toonden o.a. Pierre Cardin, Ni-
na Ricci, Madelaine de Rauch, Jacques
Heim, Jean Patou, Lucile Manquin en
Alix Gres hun collectie.
De „Ligne Sac" speelde, of men er nu
voor of tegen is, haast bij iedere show een
belangrijke rol. Het was Pierre Cai-din,
die twee jaar geleden de „Ligne Sac"
voor het eerst lanceerde. Deze lijn werd
over het algemeen genegeerd, tot wijlen
Christiaan Dior er verleden jaar mee voor
de dag kwam. Pierre Cardin is één van
Diors vroegere leerlingen en hij toonde
zijn .ieuw collectie met een geheel eigen
interpretatie van de „ligne sac". Hij liet
kortere rokken zien, lot halverwege de
kniehoogte, maar wat de japonnen bene
den te kort kwamen werd boven vergoed
door blousende ruggen en wijde kragen,
hetgeen een breedgeschouderde silhouet-
te gaf. Een sensatie vormden zijn zwem-
kostuums, die van tot de enkels reikende
pijpen voorzien waren. Zij leken daardoor
meer op een maillot van een balletdanse
res.
Madelaine de Rauch gaf het „zakmo-
del" een sportieve kans. Het gewijzigde
„ligne sac" had de vrouwelijke vormen
gehandhaafd. Haar show had zin en bete
kenis. Haar mannequins droegen geen
overdreven soort schoenen, en slaagden
erin rond te lopen, zelfs in de recht naar
beneden lopende rokken, die op provoce
rende manier tot 45 centimeter boven de
grond reiken. Het hoofdmotief was, dat
de vrouw het lichaam makkelijk kon be
wegen of de ceinturen nu hoog of laag za
ten en of de stof nu uit gebreide wol of
De modeontwerpster: Nina Ricci pre
senteerde woensdag een collectie, die o.a.
kortere, soepeler hemdjurken voor het
voorjaar omvatte. Bij haar verdwenen
de vrouwelijke vormen geheel onder wij
de mantels en japonnen. Ook de taille-lijn
werd verwaarloosd en verborgen door wij
de ceintuurs.
Jacques Heim en Jean Patou, daarente
gen sluiten zich aan bij het idee van Made
laine de Rausch. Jacques Heim heeft het
hemd van het laatste seizoen, zoals hij
het zelf zegt, een lepelachtige vorm gege
ven. Het zit los en rond in de rug en heeft
van voren lichtelijk de vrouwelijke vorm.
Zowel Jacques Heim als Jean Patou
en Madelaine de Rauch besteden dus aan
dacht aan de taille. Bijzonder veel aan
dacht besteden Lucile Manquin en Alix
Gres er aan. Afhankelijk van het type
jurk viel de taille hoog of laag. De rokken
kwamen meestal tot halverwege de kuit.
Ook over de lengte van de „zakjapon"
is men het niet eens. Op de shows van Lu
cile Manquin en Alix Gres varieerden die
nogal, terwijl de lengte bij Patou gelijk
bleef aan het vorig seizoen: tot juist boven
de knie. Madelaine de Rauch gaf zoals
al eerder vermeld werd weer de voor
keur aan jurken die op provocerende ma
nier tot 45 cm. boven de grond reiken. Wèt
voor hemdjurk U nu eventueel van de
zomer wilt dragen, kunt U nu zel£ beslis
sen.
DE ITALIAANSE haute couture heeft
het scherm opgetrokken over de zomer
collecties. Bij de eerste oogopslag bleek
dat de Italiaanse modehcersers geen een
stemmigheid hebben kunnen bei-eiken
over de belangrijkste vraag: waar zit de
roklijn, hoe doet de zak-lijn het...?
DE GEZUSTERS FONTANA negeren
de zak-lijn als een onaangenaam stukje
Parijse import. Ze hebben de roklijn con-
servatiefjes onder de knie gelegd. Het ac
cent ligt op het vrouwelijk effect, met even
als vorig jaar panelen, die het zwaarte
punt kunstig verleggen, en ruimtelijke
werking door middel van uitstaande rok
ken. Gioa Fontana verleende de collectie
een futuristisch accentje met een jersey
zijden overall plus harembroek, volgens
haar d e dracht voor de ruimte-eeuw.
FERNANDA GATTIONI lanceerde los
jes kledende jurkjes met een duidelijk ver
wijzen naar de zak-lijn, en een tot de heu
pen verlaagde en soms geheel vergeten
taille. Het kleur-kenmerk ligt in een nieu
we kleur rose, met een spoortje rood er
in. „Pink cherries", heet deze tint.
BARATTA, een nieuwe aanwinst voor
de mode-hierarchie, die zich tot voor kort
met de herenmode bezig hield, vierde zijn
premiere met slank-afkledende en even
eens door de zak-lijn in de taille beïnvloe
de ontwerpjes, in citroengeel, rose en ho-
ningkleur.
MET HUN VLEUGELTJES keurig
opgevouwen hingen Doezel en Soezel
Vleer aan de balken van een molen.
Ze hingen al maanden zo en waren al
les om zich heen vergeten. Het zou
nóg wel een paar maanden duren voor
ze helemaal wakker werden, want
vleertjes zoals Doezel en Soezel houden
van een lange winterslaap. Hoe het nou
precies kwam weet niemand, maar op
een morgen in februari werd Doezel
wakker. Helemaal tegen de afspraak
dus. Doezel deed één kiertje van zijn
ogen open, zo maar ineens, hij deed
het ook meteen weer dicht want het
lichUdeed pijn aan zijn ogen.
„Ik droom", zei Doezel, „ik droom
dat het voorjaar is, want daar door de
balken zie ik een heel klein zonnestraal
tje komen. Het moet voorjaar zijn!"
Hij keek eens opzij naar Soezel, die
nog keurig opgevouwen hing te slapen.
Hij deed nog een kiertje open en schoof
een beetje dichter naar Soezel toe om
hem eens goed te bekijken. En op dat
ogenblik gebeurde het. Hij vóelde iets
op zijn oortje. Zon.... echte wanne
voorjaarszon, voelde hij!
Hij gaf Soezel een duw en schreeuw
de: „wakker worden! wakker worden,
Soezel. Het is voorjaar. We hebben on
ze tijd verslapen!"
„Héééé.vroeg Soezel en er gin
gen allemaal schokjes door hem heen.
„Ja heus, Soezel", riep Doezel en hij
schudde nog harder aan de vleugels
van Soezel.
„Kijk dan toch, Soezel! Kijk eens
naar mijn oortjes. Ik heb de zon op
mijn oortjes!" Nu was Soezel ook hele
maal wakker. Hij keek met slaperige
oogjes naar de oren van zijn broertje.
„Hoe kan dat?" vroeg hij, „ik heb
helemaal niet het gevoel dat we te lang
hebben geslapen. Ik zou me best nog
eens willen omdraaien".
„Maar Soezel, kijk dan toch. Het is
heus helemaal voorjaar!"
Soezel knikte, „ik zie het", zei hij,
„laten we beginnen met de voorjaars-
gymnastiek".
„Eén twee hup", schreeuwde Doe
zel en hij strekte zijn vleugels en zijn
stramme pootjes. „Ene... tweëe....
driëe", telde Soezel en ja hoor, het
bloed in zijn vleermuizenlijf begon
weer te stromen. Hij vond het nu heer
lijk dat de lange slaap voorbij was.
„En nu naar buiten!" riep Doezel op
gewonden toen alles weer lekker los en
soepel zat, „op naar buiten. Op naar
het voorjaar".
„Op naar buiten!" schreeuwde Soe
zel hem na.
„Ik het eerst", riep Doezel, „ik was
het eei'st wakker".
Met een trotse snuit schoot hij om
hoog naar de kap van de molen, door
een klein luikje, dat zomer en winter
openstond, liet hij zich naar buiten
vallen. Hij duizelde van zoveel wind en
lucht en zon die opeens om hem heen
sti'oomden.
Als twee speelgoedballetjes vielen de
twee vleertjes een heel eind naar be
neden.
„Voel toch eens even", zuchtte Doe
zel toen ze op de omloop waren neer
gevallen, „voel die zon toch eens. Het
is echt voorjaar. Misschien is het al
maax-t".
„Kom", zei Soezel, „laten we eens
naar het voox-jaar gaan kijken".
Ze gingen op de leuning zitten die
rond de omloop van de molen liep.
„Hé", zei Soezel, „ziet het voorjaar
er zó uit?"
Het viel een beetje tegen. De bomen
onder hen waren allemaal nog kaal, het
gras zag wat groen en de weilanden wa
ren helemaal verlaten op een paar
schapen en een paard na.
„Hé...", zei Doezel ook. Hij had veel
meer verwacht. Vogels, nesten, bloe
men, knoppen en blaadjes, waarover
hun moeder verteld had toen ze pas
geboren waren.
„Weet je wat ik denk?" zei hij tegen
Soezel, die hem vol verwachting aan
keek, „ik denk dat wij de enigen zijn
die gemerkt hebben dat het voorjaar
begonnen is. De andex-en hebben alle
maal doorgeslapen: de vogels, de bloe
men, de kalfjes en de lammetjes waar
over moeder ons verteld heeft".
„Wat moeten we doen, Doezel?"
vroeg Soezel.
„Waarschuwen, onmiddellijk wakker
maken en waarschuwen. Iedereen! Kom
mee, Soezel. We hebben veel te doen."
Ze lieten zich naar beneden vallen
en kwamen terecht bij de heg die langs
de molen loopt.
„Waar moeten we beginnen?" vroeg
Soezel.
„Even denken", zei Doezel, maar hij
kreeg geen tijd om te denken want vlak
naast zijn vleugeltje zag hij iets.
„Wel alle vieren", zei hij, „wat heb
ben we daar?"
„Zeg liever wat je zelf bent", zei een
heel klein, heel eigenwijs stemmetje.
Het was een sneeuwklokje dat nog
maar net was uitgekomen.
„Wij zijn op pad om iedex-een te
waarschuwen", zei Doezel, „ze zijn het
voorjaar vergeten. Allemaal!"
„Hoe kom je daar bij?" riep het
sneeuwklokje, „muizenvogel, het voor
jaar is nog lang niet begonnen. Ik ben
juist gekomen om ze langzamerhand
wakker te maken."
„Je jokt", zei Doezel, „ik heb zelf
de zon op mijn oortjes gevoeld".
„O, ja?" vroeg het sneeuwklokje, „en
waar is die zon dan nu?"
Het leek wel of de lucht had meege
luisterd want op dat ogenblik barstte
ex- een geweldige hagelstorm los en de
wind gierde door de heg, zodat het
kleine sneeuwklokje er van heen en
weer zwaaide en de vleex-tjes plat tegen
de grond moesten gaan liggen. Met hun
neusjes diep in de koude grond lagen
ze zich te schamen, terwijl het sneeuw
klokje giechelde: „voorjaar... voor
jaar... voel je het?"
Verlegen kropen ze bij haar weg te
gen de wind en de hagel in, op de tast
vonden ze de drempel van de oude mo
len en ja hoor, daar was het warme
donker weer. Ze zeiden geen woord, ze
zochten stilletjes hun oude plekje weer
op, vouwden hun vleugeltjes en bogen
hun kopjes.
„Welterusten", zei Doezel zacht.
„Weltex-usten", fluisterde Soezel,
„tot in 't voorjaar".
Mies Bouhuys
Hoeveel dierennamen staan er in de::
puzzel? Je mag alle kanten uit, mao
volg steeds de openingen tussen dc
hokjes.
wmwmmmm.
Hoe komt Ko Nijn in zijn hok. Wijs
hem de weg maar met een potloodlijn
>;o>
<Jt>> w
tl. L' '-m x»
-Hm 0 :?i
,i ai -
.«MÉM»
Op de tekening kun je zien hoe je dit schip maakt. De boeg van het schip is
gewoon de hoek van bijvoorbeeld een lucifersdoosje. De patrijspoorten kun je
er met witte plakkaatverf opschilderen en d.e pijp is een kurk. Rook maak je
van watten, de masten van lucifers of dunne stokjes.
