Als u zachtheid zoekt, dan vindt u
GOLDEN FICTIONhet zachtst
WYBERT
BUZIAU, VERWONDERD MENS
ACHTER GROTESK MASKER
3
Met steun van Eisenhower
Plan voor „humanitaire"
wereldconferentie
De stationeringskosten
Bonn dreigt met veto
in NAVO-raad
Kamerlid prof. Oud vraagt:
Geldt vrijheid van onderwijs
ook voor vlieglessen?
Gemeentediensten in
Dublin staken
GOLDEN FICTION, een gulden genieting voor 90 cent
Onrust in Frans West-
Afrika
Geruchten rond Dulles
en Stassen
Goedennacht
Bij guur weer
Na veertien jaar herenigd
Kroesjtsjev sloofde zich uit
voor verliefde Amerikaan
Gp de
]raatótoel
DINSDAG 4 FEBRUARI 1958
De missie van de secretaris-generaal van
de NAVO, Paul-Henri Spaak, naar Bonn
om de Westduitse regering te bewegen tot
een houding van solidariteit ten aanzien
van de defensiekosten, heeft geen succes
gehad. Bonn weigert de betaling van „sta-
tioneringskosten", dat wil zeggen, de kos
ten verbonden aan het legeren van buiten
landse troepen op Westduits gebied.
Men veronderstelt nu, dat de „middel
puntvliedende krachten" in de NAVO nog
verdere ontbinding van de eensgezindheid
en daadkracht in deze organisatie zullen
veroorzaken en dat Engeland nog minder
dan voorheen vertrouwen in de continen
tale bondgenoten zal stellen.
In Engeland ziet men de Duitse weige
ring met bitterheid. Men stelt het daar,
dat de Duitsers baden in weelde en intus
sen anderen laten opdraaien voor de de
fensiekosten van het geheel, aldus betoogt
de overzichtschrijver van de Nieuwe Rot
terdamse Courant, die bovendien ook nog
het gevaar van een grotere Engelse tegen
zin ten aanzien van de vrijhandelszone
ziet opduiken. Dat is ernstig, aldus de
N.RC.
Het wil ons echter voorkomen dat deze
redenering weinig rekening houdt met de
feitelijke toestand. Nu de Duitsers bezig
zijn met de wederopbouw van hun leger
iets wat hun tot in den treure door de
bondgenoten is gesuggereerd en wat zelfs
als voorwaarde is gesteld voor een bruik
bare organisatie van de NAVO-defensie
moet het toch wel begrijpelijk zijn dat zij
zoveel mogelijk de buiten hun eigen mili
taire constructie vallende kostbaarheden
op defensiegebied zullen willen afsnijden.
Een kostbaarheid is de legering van bui
tenlandse troepen in West-Duitsland zeer
zeker, waarbij nog komt dat de Duitsers
onmogelijk van het nut daarvan kunnen
zijn overtuigd. Zij herinneren zich immers
Duinkerken misschien nog beter dan welk
ander Europees land ook en zij weten
dat het karakter van de moderne oorlog
een doeltreffende verdediging van hun
oostgrens zeer problematisch heeft ge
maakt
Dat Engeland de economische samen
werking met het vasteland afhankelijk zou
willen stellen van de inwilliging van mili
taire eisen militaire eisen die voor het
continent enigszins overbodige voorzie
ningen betreffen zou betekenen, dat die
samenwerking voor Engeland zelf niet een
noodzaak, doch een goedgunstige bereid
willigheid tegenover het vasteland is.
Wie de economische toestand van Enge
land beschouwt zal echter veeleer tot de
conclusie komen dat de aaneensluiting der
economische krachten van het westen ook
voor Engeland een zaak van leven en dood
betekent, aangezien het even afhankelijk
is geworden van de economische gezond
heid in Europa als de continentale landen.
De vrijheid en zelfstandigheid, die West-
Duitsland na de oorlog van zijn bondge
noten heeft weten te verkrijgen, kunnen
thans niet meer plotseling op zeker punt
worden beperkt. De opportuniteitspolitiek
ten opzichte van Duitsland wreekt zich nu.
Wanneer West-Duitsland geen vreemde
troepen op zijn grondgebied nodig acht,
heeft het het recht te trachten daarin ver
andering te brengen. Doch wanneer het
verblijf van deze vreemde troepen uit een
oogpunt van NAVO-solidariteit en strate
gische overwegingen nuttig zou kunnen
zijn, kan men toch zeker niet de eis blijven
stellen dat de kosten ervan door West-
Duitsland worden opgebracht,, alsof West-
Duitsland nog steeds vijandelijk, bezet ge
bied is. Wat daarover eerder in NAVO-
kringen is afgesproken, zou in het licht
van de werkelijke toestand moeten wor
den herzien. Tenzij men West-Duitsland
tenslotte toch nog enigszins als een on
betrouwbare bondgenoot zou willen be
schouwen, die van nabij in het oog moet
worden gehouden. Dit laatste argument
echter is inderdaad het laatste, wat in
NAVO-kringen zou kunnen worden ge
bruikt vooral na alle lofuitingen en eer
betoon, die de Duitse bondgenoot door zijn
geallieerde vrienden tot dusver zijn ge
bracht.
WASHINGTON (UP) Admiraal Le
wis Strauss, voorzitter van de Amerikaan
se commissie voor atoomenergie, heeft
verklaard dat dit jaar misschien een in
ternationale „humanitaire" conferentie
gehouden zal worden, die zal trachten, we
gen te vinden om de wetenschappelijke
vorderingen in dienst van het welzijn van
de mens te stellen. „Tot dusverre hebben
de geleerden en politici die weg niet ge
vonden; misschien slagen prominente
buitenstaanders daarin", aldus Strauss.
In mei vorig jaar heeft Strauss het be
teggen van een dergelijke conferentie aan
president Eisenhower voorgesteld. Hij
verklaarde thans, dat het plan de steun
van de president heeft en dat een commis
sie in oprichting is om het idee uit te wer
ken. Strauss zeide er de voorkeur aan te
geven geen namen te noemen, voor men
wat gevorderd briefeHcmfwsyhrdlushr
waarschijnlijk in de Verenigde Staten
gehouden zal worden, moet de belangrijk
ste historici, filosofen en humanisten uit
de gehele wereld samenbrengen. Aan alle
fasen van de wetenschappelijke vooruit
gang zou aandacht worden besteed. Te
vens zou dan gepoogd worden, licht te
brengen in problemen als biologische
oorlogvoering en kernoorlogvoering.
BONN (UP) In Bonn is te kennen
gegeven, dat de Bondsrepubliek haar veto
recht zal gebruiken indien gepoogd wordt
een beslissing van de NAVO-raad te ver
krijgen die zou indruisen tegen de Duitse
weigering om verder in de stationerings
kosten van de Engelse en Franse troepen
in West-Duitsland bij te dragen.
De perschef van de Bondsregering, Felix
von Eckardt, formuleerde dit als volgt: De
uiteindelijke beslissing ligt natuurlijk bij
de NAVO, doch dit vormt geen uitweg uit
het probleem „daar alle besluiten van de
NAVO eenstemmig genomen moeten wor
den".
In Parijs verluidt dat de secretaris-gene
raal der NAVO, Spaak, overweegt nog een
laatste beroep op Bondskanselier Adenauer
persoonlijk te doen. Von Eckardt ver
klaarde echter in Bonn reeds categorisch,
dat het Westduitse besluit onherroepelijk
is.
De Hoge Raad heeft in een ai-rest van
10 december van het vorig jaar beslist, dat
artikel 208 van de Grondwet geen onder
scheid maakt tussen verschillende vormen
van onderwijs en dat dus het geven van
alle onderwijs vrij behoort te zijn.
Dit arrest hield verband met de vraag of
de wetgever regelen kan stellen voor het
geven van autorijlessen en bijvoorbeeld
kan bepalen dat voor het geven van dit
„onderwijs" een vergunning nodig js.
Nu de Hoge Raad deze vraag ontken
nend heeft beantwoord heeft het Tweede-
Kamerlid prof. Oud (V.V.D.) aan de minis
ter van Verkeer en Waterstaat gevraagd of
deze de zienswijze van de Hoge Raad deelt
en zo ja, of de minister dan voornemens is
het voorschrift in te trekken, waarin be
paald is, dat het verboden is zonder ver
gunning van de minister een school voor
de opleiding tot bestuurder van vliegtuigen
op te richten of te houden, of op andere
wijze personen tegen betaling onderwijs te
geven in het besturen van vliegtuigen.
Maar als de minister de eerste vraag ont
kennend beantwoordt, zo vraagt prof. Oud,
is hij dan bereid de indiening te bevorderen
van een wetsontwerp tot wijziging van
de Luchtvaartwet, waardoor onomstotelijk
komt vast te staan, dat het voorschrift een
wettelijke grondslag heeft, ten einde aan
de wetgevende macht de gelegenheid te
bieden zich uit te spreken over de ziens
wijze van de Hoge Raad?
DUBLIN (UP) Ongeveer drieduizend
arbeiders van enkele gemeentediensten
van Dublin zijn maandag in staking ge
gaan. Dientengevolge worden er geen
vuilnisbakken geleegd, geen straten
schoongemaakt en geen gas- of andere
straatlantaarns meer aangestoken. De
brandweer is buiten de staking gesteld.
De stakers eisen tien shilling loonsver
hoging.
Op deze fotomontage zijn herinnerin
gen samengebracht aan hoogtepunten
uit de carrière van de thans overleden
kleinkunstenaar Johan Buziau, de
enige echte clown, die Nederland in
deze eeuw heeft leren kennen.
ADVERTENTIE
Johannes Franciskus Buziau werd op 7
januari 1877 te 's Gravenhage geboren als
zoon van de musicus Charles, Emile Bu
ziau en de zangeres Anna Houthuizen en
begon zijn loopbaan als ijscoman, witter
en programma-verkoper. Reeds geduren
de de tijd dat hij de lagere school door
liep had Buziau veel belangstelling voor
het toneel. Aanvankelijk was dit slechts
spel. Op zolder had hij thuis in een bed
stee zelf een poppenkast gemaakt waar
mee hij fantasieën in werkelijkheid ver
anderde. Op 17-jarige leeftijd werd hij lad
der-acrobaat. Na enige tijd kwam hij bij
Frits van Haarlem te werken met een
goochelparodie. Zijn komisch talent trok de
aandacht. In 1914 debuteerde hij bij Hen
ri ter Hall met „Het mysterieuze school
bord". Zijn glorietijd begon, nadat hij
reeds herhaaldelijk in buitenlandse varié
tés was opgetreden, toen hij in de revue
van Louis Bouwmeester Jr. werd opgeno
men, welk gezelschap na diens dood onder
leiding van mevrouw Bouwmeester-Sand-
bergen kwam te staan. Toen hij veertig
jaar aan het toneel verbonden was in
1935 werd Buziau benoemd tot ridder
in de Orde van Oranje Nassau.
In een voortreffelijk artikel in het Alge
meen Handelsblad ter gelegenheid van zijn
zeventigste verjaardag kwam onder meel
de volgende karakteristiek van hem voor:
„Waar hij met zijn stengelachtige figuur
verscheen, met zijn krijtwitte gezicht, zijn
vierkante mops-en-wipneus, zijn schichtig
knipperende oogleden-met-lovertjes en die
rode veeg van een mond, die plotseling kon
splijten als een zeeanemoon, daar lachte
ieder die het zag. En als die dunne hese
stem ging klinken, dan begonnen de tranen
van de lach rijkelijk te vloeien. Het was de
tover van Buus, dat men opeens, midden
onder het lachen, besefte dat er ook tranen
van ontroering bij waren".
Buziau was een ongelooflijk consciën
tieus man. Hij apprecieerde meer dan
iemand de huiselijke sfeer. Thuis was Bu
ziau een ander mens dan op het toneel.
De spaarzame uren, welke hem thuis wa
ren gegund, heeft hij tenvolle benut. Voor
zichzelf was hij enorm kritisch en de uren,
welke hij doorbracht in het befaamde
„schuurtje" achter zijn huis, waar hij zelf
de attributen vervaardigde welke hij in
zijn scènes nodig had, mogen er een be
wijs voor zijn hoe ernstig hij zijn beroep
als artiest opvatte. Had hij een tekst in
handen, dan studeerde hij daar weken,
ja zelfs maanden op. „De mensen hebben
hun dure geld betaald, zij mogen wat van
mij eisen" was steeds zijn standpunt. Als
hij een „vondst" had gedaan, dan moesten
anderen hem ertoe bewegen die ook op
het toneel te brengen. Buziau stelde aan
zichzelf eisen, welke nu misschien onge
loofwaardig klinken. Zijn grote trots was
steeds, dat hetgeen hij bracht, ook door
kinderen kon worden aanschouwd. Nooit
heeft hij concessies gedaan aan de wan
smaak van een bepaald publiek. „Humor
is niet moeilijk", zei hij eens, „men kijkt
daar nu wel erg tegen aan, maar als je
de alledaagse dingen goed bekijkt, zit er
zoveel humor in, dat het een koud kunstje
is de mensen te laten lachen..."
De instelling van de zogenaamde Kul
tuurkamer onder de Duitse bezetting
maakte een einde aan zijn carrière. Buziau
werd een van de eerste gijzelaars, doch
lang behoefde hij wegens zijn toen zwakke
gezondheid niet in Haren te blijven. Na de
bevrijding is hij niet meer op het toneel
teruggekeerd. Hij heeft grote waardering
voor wat er thans door de artisten wordt
gepresteerd, van Wim Kan en Wim Sonne-
veld, van Toon Hermans en Cruys Voor-
bergh, tot Willy Walden en Piet Muyse-
laar, waarvan hij alle voorstellingen heeft
gezien. Maar de tegenwoordige revues be
vallen hem niet best; teveel kijkspel:
„Mooie kostuums, veel kostuums, alleen
finales, maar geen begin en geen midden
moot!" heeft hij eens gezegd, een uit
spraak die begrijpelijk is uit de mond van
hem, die altijd een verwonderd mens ach
ter een grotesk masker was. „Buziau heeft
de Nederlanders in twee groepen ver
deeld" aldus Wim Kan, „zij die hem ge
kend hebben en zij die hem niet gekend
hebben. Voor de jongere generatie is zijn
naam alleen maar een legende. Maar dat
Buziau nog bij zijn leven een legende kon
worden, zegt genoeg".
Het is voor de grote komiek in zijn laat
ste levensjaren moeilijk geweest te berus
ten in het feit, dat hij nooit afscheid heeft
kunnen nemen van het publiek, dat hem
vele tientallen jaren op de handen droeg.
De tweede wereldoorlog kwam tussenbei-
PORTO NOVO, (UP) Nadat zaterdag
een aantal belangrijke functionarissen in
Dahomey, (Frans West Afrika) en bloc is
afgetreden, is het parool gegeven voor een
algemene staking in deze Franse bezitting
van 1,5 miljoen zielen.
De bevolking is ontevreden over het
Franse koloniale gezag. Door een aantal
arbeidsgeschillen is tussen de Fransen en
de inboorlingen spanning ontstaan. In
januari werden bij een Franse palmolie-
fabriek 125 arbeiders ontslagen teneinde
een staking de kop in te drukken. De
„Union générale des Travailleurs d' Afri-
que" organiseerde protestbetogingen, die
op 24 januari in de kustplaats Cotonou tot
een botsing leidden waarbij twee doden en
12 gewonden vielen. Op 31 januari eiste
de vakbond dat de ontslagen arbeiders
weer in dienst zouden worden genomen,
maar de fabriek werd op 3 februari ge
heel gesloten en buiten bedrijf gesteld.
Daarop heeft de vakbond een algemene
staking in geheel Dahomey uitgeroepen,
die vandaag zou beginnen. Zaterdag trad
de gehele territoriale raad van Dahomey,
met Sourou Migan Apithy aan het hoofd,
af als protest tegen de Franse maatrege
len. Apithy is een bekend Afrikaans politi
cus.
WASHINGTON, (UP) Geruchten als
zou Harold Stassen zijn ontslag hebben
hebben aangebodei. als advieseur voor
ontwapeningszaken van president Eisen
hower, zijn door het Witte Huis nadrukke
lijk ontkend.
Stassen zou zich willen terugtrekken
om zich kandidaat te stellen voor het gou
verneurschap van de staat Pennsylvania.
Hij kan dit tot uiterlijk 17 maart doen.
Volgens het weekblad „U.S. News and
World Report" zou Henry Cabot Lodge,
sinds 1953 afgevaardigde van de V.S. bij
de UNO, John Foster Dulles opvolgen als
minister van Buitenlandse Zaken indien
deze „in de volgende drie jaar om gezond
heidsredenen zijn functie zou moeten
neerleggen".
ADVERTENTIE
Slaapt u slecht door rheumatiek, spit, ischias,
hoofd- en zenuwpijnen, neemt dan Togal.
Verdrijft in al die gevallen snel en afdoende
die pijnen en u slaapt heerlijk. Togal baat
Zuivert de nieren en is onschadelijk voor
hart en maag. Bij apotheek en drogist
0.95, 2.40, 8.88.
de. Na 1945 was hij nog vol grote plannen.
In de tuinschuur achter zijn Rijswijkse
woning werkte hij aan de wonderlijke at
tributen, die hem steeds vergezelden bij
zijn „gags". Meerdere keren heeft hij ons
verteld, hoe hij dacht zijn rentree te ma
ken. Het is er echter nooit meer van ge
komen. „Kijk", zei hij eens terwijl hij
een terugkeer overwoog, „als ik afscheid
in het openbaar zou nemen, dan zou ik het
zo doen. Ik ben het doodgewone manne-
scheid echter niet nodig zijn geweest. Zijn
Ik houd de mensen dezelfde spiegel voor,
waarin ik ze jaar in, jaar uit heb laten
kijken. Dan ga ik ze vertellen hoe dom
het is, wat ze doen, hoeveel levensvreug
de ze moeten missen, omdat ze hun mede
mens zo verkeerd begrijpen. En nou moet
je goed opletten, ik ga ze vertellen hoe
weinig van betekenis wij allemaal zijn.
Van hoog tot laag zijn we allemaal van
die kleine mannetjes, die o zoveel van ons
zelf denken..." Voor velen zal een af
scheid echter niet nodig zij ngeweest. Zijn
vragende, bekommerde gezicht staat voor
altijd in hun geheugen gegrift.
ADVERTENTIE
kunt U verkoudheid
voorkomen met
TEL AVIV, (Rtr)Veertien jaar gele
den zag een Joods echtpaar hoe nazi
schildwachten zijn vier-jarig dochtertje in
een vrachtauto wierpen, die met onbeken
de bestemming uit het Poolse concentra
tiekamp Vilno wegreed. Het echtpaar Gal-
perin gaf evenwel nimmer de hoop op, de
ze dochter nog eens terug te zien en zo
waar werd het gezin 'zondag herenigd.
Hun dochter Barbara is inmiddels een
knappe achttienjarige blondine geworden.
Na de scheiding van haar ouders door
de nazi's had een Pools gezin zich over het
meisje ontfermd. Zij was zich nooit van
haar afkomst bewust geweest totdat on
langs haar pleegouders haar tijdens een
ruzietje hadden toegevoegd dat zij joods
bloed in de aderen had, waarna op haar
aandringen het weinige bekende omtrent
haar geschiedenis werd onthuld. Een
Joods weeshuis te Krakau nam haar daar
na op. en later stuurde'een Joodse organi
satie haar naar Israel. Zo las op zekere
dag het echtpaar Galperin een adverten
tie waarin om opsporing van Barbara's
familie werd verzocht. Hoopvol gestemd
vertelde Galperin aan de autoriteiten dat
zijn dochter een moederylek op haar dij
moest hebben. Dit bleek bij Barbara ook
het geval, maar men vond dit niet overtui
gend genoeg. Het drietal werd met elkaar
geconfronteerd en toen kreeg moeder Gal
perin de ingeving, een Jiddisch kinderlied
je te zingen. Barbara, die geen jiddisch
kent, herinnerde zich plotseling de woor
den en zong het lied mee, dat ze veertien
jaar geleden op haar moeders schoot had
geleerd.
MOSKOU (UP) Het Russische mi
nisterie van Buitenlandse Zaken heeft een
paspoort en een visum uitgegeven voor
mevrouw Victoria Sandor, de Russin, die
vorig jaar november trouwde met de
Amerikaanse advocaat John Sandor. Het
wachten is nu nog op het visum om Ameri
ka binnen te mogen. Het echtpaar hoopt
7 februari te kunnen vertrekken naar
Walseburg in Colorado, de woonplaats van
de man. Deze heeft van de Russen al vier
keer verlof gehad om zijn visum te ver
lengen, zodat hij op zijn vrouw kon
wachten.
Sandor ontmoette zijn toekomstige vrouw
bij zijn eerste reis naar Rusland met een
groep Amerikaanse j($urnalisten. Zij werk
te als tolk in het Moskva-hotel. Zij trokken
elkander zeer aan en wilden trouwen.
Voordat dat kon gebeuren, moest Sandor
eerst terug naar Amerika, omdat zijn visum
na een serie verlengingen, waarvoor
Kroesjtsjev zelf zich inzette, afliep. Uit
Amerika moest hij toen weer nieuwe po
gingen doen om weer in Rusland toege
laten te worden. Kroesjtsjev werd weer in
geschakeld en Zjoekov, toen nog minister
van Oorlog, en tenslotte kon hij begin
vorige zomer weer op reis gaan naar
Moskou.
Tempora Mutantur
De maand van koopjes-halen zit er dus
ook weer op. Hoogstens krijgen we nu
nog als we een licht zomerpak kopen, er
een wollen vest of een regenjas bij cadeau,
maar dat zullen we dan maar aanvaarden
in de wetenschap dat dit geschiedde om
ons niet al te optimistisch te stemmen wat
de weersgesteldheid betreft.
Maar, al hebben wij dan ook niet van
de koopjes geprofiteerd, toch hebben die
wel onze aandacht gehad; we hebben er
over nagedacht, want er zit toch meer
achter dan men denkt.
Kijk, mijns inziens zit dat zo. Het is om
zo te zeggen een verschuiving. Op twee
januari zitten de winkeliers met de koop
jes en wij hebben de centen. Op de laatste
van dezelfde maand hebben de winkeliers
de centen en wij zitten met de koopjes.
Slechts enkelen onder ons zijn toch in
derdaad zo gelukkig geweest om voor een
habbekrats belangrijke inkopen te doen,
mits zij zich de moeite getroostten een
nacht voor de betreffende winkel te bivak
keren. Ik meen dat iemand voor éénvijfen
twintig een ameublement heeft kunnen
kopen. Misschien is er iets bij gekomen
vanwege de huisarts die een koutje weer
heeft moeten wegwerken, maar goed, een
ameublement, niet waar? Dat wil toch wel
wat zeggen. Dat is iets! En dan voor één
vijfentwintig.
En daar hadden we dan ook nog de
winkelier die een bruidsjapon in zijn eta
lage zette voor een kwartje, daarbij een
paarlen collier voor een dubbeltje en nog,
voor je kdn-nie"-weteneen pezisie-
japon voor drie stuivers. En, ja hoor, er
is een aanstaande bruigom geweest die er
een nacht blauwbekken voor over heeft
gehad en het koopje in de wacht heeft
gesleept. We hebben met z'n allen de han
den in mekaar geslagen en we hebben
verbaasd-bew onder end weer es „ts jonge"
gezegd
Mij heeft het teruggevoerd naar de oer
tijden. Hoe ging dat toen?
De man Kiajin bemint Kalaï; hij weet
dat Kalaï gek is op een pantervel. Nou is
een panter m,oeilijk te pikken met een
vuistbijl. Maar Kiajin besluit dit te doen,
op z'n eentje.
Tegen het ondergaan van de zon trekt
hij er op uiten ja! Een paar uur later
staat hij oog in oog met een prachtexem
plaar. De hele nacht speelt hij kat en
muis met het monster totdat hij, als de
zon al weer vrij hoog aan de hemel staat,
het afgematte dier met één klap van de
vuistbijl velt. - De huid zal de gevulde
schouders van Kalaï sieren en het snoer
van nagels haar sierlijk gebogen hals.
Kiajin smijt een en ander voor de voe
ten, maat 46, van Kalaï en niets staat de
bruiloft meer in de vjeg.
En dat was dan het koopjes-halen van,
laten ive zeggen, drie duizend jaar voor
onze jaartelling.
De tijden veranderen? Och misschien
een kleine nuance!
Jan van Ees
