r
SPECIALE
AANBIEDING
max Factor
INVISIBLE FOUNDATION
C
max Factor
De senaat als blok aan het been
RAI
v.
Nasser feliciteert Feisal met
de „Arabische statenbond"
Van dag tot
Zevende V-concert
Op en om hét
Binnenhof
ZATERDAG 15 FEBRUARI 1958
3
ie
Werkgeversverbond koopt
hotel in Noordwijk aan Zee
Hoesseins naam niet in
zijn telegram genoemd
Solistische medewerking
van Bram de Wilde
max Factor
INVISIBLE
FOUNDATION
VAN
De auto waarover U denkt staat op de
AMSTERDAM
Op de
Maandag gaat Prinses
Beatrix naar Suriname
van 13-23 Februari
/'"Hoe is het ontstaan
Dit woord:
OUDROEST
.J
Minister Algera heeft donderdag, ter ge
legenheid van de opening van de RAI, een
verheugende doch tegelijk verbazingwek
kende mededeling gedaan, namelijk dat
voortaan scherpe uitsteeksels aan auto's
verboden zullen zijn. Dat lijkt nogal wat!
Hoe verheugend deze bepaling ook moge
klinken gezien het groot aantal dodelijke
gevolgen van onnodige en louter als ver
fraaiing bedoelde metalen gevaarlijkheden
aan autocarrosserieën onmiddellijk doe
men twijfels op aan de practische uitvoe
ring van deze bepaling. Een vluchtige blik
op het fraais van de RAI is voldoende om
te beseffen, dat er dan heel wat zou moeten
gebeuren. Immers, wanneer de bepaling
consequent en doeltreffend zou worden
doorgevoerd, zou dat niets minder dan een
revolutie op het gebied van de carrosserie-
bouw betekenen en de voltrekking van een
dergelijke omwenteling is eenvoudig on
mogelijk, aangezien bijna honderd percent
van de in Nederland rijdende auto's van
buitenlandse herkomst is en dus uit de
poorten komt van fabrieken, waar een
Nederlandse minister geen enkel gezag kan
doen gelden.
Zou minister Algera zijn bepaling willen
doen doorvoeren door middel van invoer-
voorschriften, dan zou hij moeten beginnen
met nagenoeg alle Amerikaanse auto's van
de markt te weren, wat natuurlijk even
ondenkbaar is als een eventuele invloed
van de minister op de carrosserie-ontwer
pers van Amerikaanse automobielconcerns.
Voorlopig kan men dus aannemen, dat
de minister een ietwat onberedeneerde uit
lating heeft gedaan, waar men niet veel
van kan verwachten. Misschien heeft hij
enkel bedoeld, dat gemakkelijk te demon
teren versierselen op de voorstevens van
Amerikaanse chroompraalwagens moeten
worden verwijderd, doch 1 dan wekt zijn
formulering veel meer verwachtingen dan
zij in feite rechtvaardigt. Want ook bij
verwijdering van extreme gevaren in de
vorm van vlijmscherpe pijlen op auto-
neuzen blijft het euvel bestaan, dat de
fronten van de meeste moderne auto's zo
danig zijn geconstrueerd, dat bij een bot
sing met een zwakkere en dan denken
we voornamelijk aan fietsers en voetgan
gers de aangeredene geen enkele kans
heeft de dodelijke klap te ontgaan. Nog
steeds denken de auto-ontwerpers slechts
eenzijdig aan de beveiliging van de inzit
tenden en niet aan de mogelijkheid om ook
de buitenwereld die zich buiten de
stalen omheining van de carrosserie bevindt
een kansje te geven bij een eventueel
conflict zo min mogelijk schade op te
lopen. Zij zien de auto misschien als een
tank maar dan zien zij die buitenwereld
als een vijand en dat klopt met de cijfers
van het slagveld: de doden van de weg.
Men doet tegenwoordig zoveel met
schuimrubber. Zou er in de autowereld niet
een vindingrijk vernufteling zijn, die dit
materiaal kan introduceren als een men
senredder?
Schuimrubber glanst niet, zoals chroom.
Maar misschien is ook daar wat op te vin
den. Onze techniek staat immers voor niets.
Misschien zelfs niet voor humaniteit
Het Centraal Sociaal Werkgevers Ver
bond heeft het hotel Astrid aan de Koning
in Astrid-Boulevard te Noordwijk aan Zee
aangekocht, dat na een grondige verbou
wing geschikt zal zijn als conferentieoord
en als hotel. Het ligt in de bedoeling het
verbouwde hotel 's winters als conferen
tieoord te gebruiken en het 's zomers als
hotel te exploiteren. Er komen vier confe
rentiezalen. In de zomer zal er accomo-
datie zijn voor tachtig logeergasten.
AMMAN (Reuter) Na de uitroeping
van de Arabische statenbond in de Jor
daanse hoofdstad hebben koning Feisal
van Irak en koning Hoessein van Jordanië
zich vrjjdag voor de radio tot hun volken
gericht. Hoessein zei: „Op deze dag trekken
onze harten naar Palestina. Wij beloven
voor Allah, evenals tevoren, te streven
naar voldoening van de rechten, ons door
de vijand ontstolen. Wij zullen de wapens
niet neerleggen voor we ons doel bereikt
hebben". Koning Feisal zei te hopen dat
de stap van de beide landen niet de laatste
zou zijn op de weg naar volledige Ara
bische eenheid.
De twee monarchen beiden geboren
op 2 mei 1935 zijn achterkleinzoons van
de Hasjemitische sjerif Hoessein, die in de
eerste wereldoorlog de Arabische revolte
tegen de Turken leidde. De Iraaks-Jor-
daanse unie heeft 6.500.000 inwoners, de
Egyptisch-Syrische 27.000.000.
Koning Feisal van het olierijke Irak is
Het programma van het zevende con
cert in de vrijdagavondserie van het
Noordhollands Philharmonisch Orkest op
14 februari in de gemeentelijke Concert
zaal vermeldde twee klassieke werken
vóór de pauze en drie composities uit de
Franse school in de tweede helft van de
avond. Dat Henri Arends het als een be
langrijk deel van zijn taak ziet om uitvoe
ringen van repertoirestukken die in het
slop van de routine dreigden te geraken
nieuwe glans te geven, bleek wederom bij
de Eerste Symfonie van Beethoven waar
mee hij de avond opende. Door goedge
plaatste accenten en een welsprekende
frasering alsmede door bijzondere zorg
voor wat de Duitse theorieboeken „durch-
brochene Arbeit" noemen: het over ver
schillende instrumenten verdelen van mo
tieven die onderling samenhangen, werd
de formele achtergrond doorzichtig waar
tegen de nog grotendeels galante thema's
en motieven hun spel vrijuit konden
spelen. Het slechts acht jaar oudere kla
rinetconcert van Mozart (uit 1791, het
sterfjaar van de componist) sloot hierbij
goed aan. De wijze waarop Bram de Wilde,
de soloklarinettist van 't Concertgebouw-
Orkest, de solopartij vervulde, werd ge
kenmerkt door dezelfde eenvoud die de
bloem is van de grootste virtuositeit welke
men op het scheppend niveau in Mozarts
werk bewondert. Solist en orkest waren
bijzonder goed op elkaar afgestemd, het
geen wel wat zegt in dit werk, waarin de
grens naar de kamermuziek nog maar be
trekkelijk is. De gedempte evocatie van
landelijke vreugde in het tweede deel vond
ik het hoogtepunt van deze uitvoering,
die veel succes verwierf.
Na de pauze werd het concert met het
symfonische gedicht „Pour une fête de
printemps" van Albert Roussel voortgezet.
Hoewel de mozaïekachtige contrapuntiek
in de uitvoering misschien niét overal een
helder beeld vertoonde, bewoog de muziek
zich op enkele momenten in die sfeer van
heldere dronkenschap, die men het beste
als „meditcrraal" zou kunnen aanduiden.
Een bijzonder zware opgave was vervol
gens de Rhapsodie voor klarinet en orkest,
waarin Bram de Wilde voor de tweede
keer als solist voor het voetlicht kwam.
De muzikale constructie is hier geheel op
gelost in een vervloeiend spel van mo
tieven, die schijnbaar improvisatorisch
aaneengeschakeld zijn. Alleen een uiterst
zorgvuldige realisatie, waarin de exactheid
geen moment onverenigbaar is met sou
plesse, kan zulk een muziek behoeden voor
de indruk van brokkeligheid. In de uit
voering leek mij dit gevaar niet geheel
ondervangen, wellicht door de beperkin
gen die de repetitietij d had opgelegd.
.Arends en het orkest besloten de avond
echter op bijzonder fortuinlijke wijze met
de populaire „Tovenaarsleerling" van
Dukas, waarop klaarblijkelijk hard was
gestudeerd. En wie gedacht had dat men
in de stemming van een pedagogisch con
cert huiswaarts zou keren, kwam gelukkig
bedrogen uit. In een over het algemeen
iets teruggehouden tempo verviel geheel
het tekenfilmkarakter a la Disney en tra
den tal van anders niet waargenomen
details naar voren, die het hernieuwde
aanhoren van dit veelgespeelde stuk alles
zins de moeite waard maakten. Een goed
besluit van een gevarieerde muziekavond.
Sas Bange
Een rij]c sortiment aan bloemen zal
volgende week te zien zijn op de grote
..Westfriese Flora",die thans reeds een
kwart eeuw ieder jaar wordt gehou
den. De feestelijke „Flora" zal daarom
mooier zijn dan ooit. Momenteel is men
bezig de honderden bloeiende bollen,
orchideeën, heesters en dergelijke in
sierlijke perken te groeperen. Dinsdag
middag om twee uur zal de „Westfriese
Flora" door de Duitse ambassadeur in
ons land, dr. Hans Mühlenfeld,
worden geopend.
hoofd van de nieuwe staat. Koning Hoes
sein, wiens land grotendeels uit woestijn
bestaat, is zijn plaatsvervanger. Beiden
behouden in hun gebieden de koninklijke
rechten. De statenbond krijgt een weer
macht, een parlement en een vlag. Er zal
een gemeenschappelijke buitenlandse en
defensiepolitiek worden gevoerd en bin
nenkort zal er ook een economische unie
worden gesloten.
Het unieverdrag bevat vermoedelijk de
bepaling, dat beide delen van de fede
ratie hun eigen bondgenootschappen kun
nen hebben. Irak is namelijk lid van het
pact van Bagdad en Jordanië voelt er niet
voor ook toe te treden.
CAIRO (Reuter) President Nasser
van Egypte heeft koning Feisal van Irak
telegrafisch zijn gelukwensen gezonden
ter gelegenheid van de vereniging met
Jordanië. Hij noemde de nieuwe Arabische
statenbond „een gezegende stap", waar
naar het gehele Arabische volk heeft ver
langd. Nasser zei ervan overtuigd te zijn
dat de vereniging van Jordanië en Irak
„de dag van grote eenheid" naderbij
brengt. Het is waarnemers opgevallen, dat
koning Hoessein in Nassers boodschap niet
wordt genoemd.
WASHINGTON (Reuter) Het Ameri
kaanse departement van Buitenlandse
Zaken heeft verklaard, dat elke poging tot
nauwere aaneensluiting van de Arabische
volken wordt toegejuicht, als zij door de
volken gewenst wordt en men rekening
houdt met het welzijn en de stabiliteit in
het gehele gebied. De woordvoerder, die
deze verklaring verstrekte, wilde niet met
zoveel woorden zeggen, of volgens de Ver
enigde Staten de nieuwe Arabische staten
bond en de Egyptisch-Syrische unie aan
deze voorwaarden voldoen.
Israel zwijgt discreet
JERUZALEM (UP) Israel bewaart
een discreet zwijgen over de unie tussen
Jordanië en Irak. Volgens Israëlische di
plomaten is tweederde van de Jordaanse
bevolking op de hand van Nasser en stem
men ook vele Irakezen in met Nassers
plannen om de gehele Arabische wereld
te verenigen. Militair gezien vormt de
Jordaans-Iraakse unie geen dreiging voor
Israel, zeggen de Israëlische kringen.
LONDEN (UP) Een woordvoerder
van het Britse ministerie van Buitenland
se Zaken verklaarde, dat Groot-Brittan-
nië het nieuws met veel genoegen ver
nomen heeft. Ter zelfder tijd verklaarde
de woordvoerder, dat Groot-Brittannië
ten aanzien van de federatie tussen Egypte
en Syrië zijn oordeel opschort, aangezien
Londen met geen van beide landen diplo
matieke betrekkingen onderhoudt.
NEW YORK (UP) De vertegenwoor
diger van de Arabische Liga in New York,
Kamil Abdoel Rahim, heeft de verwach
ting uitgesproken dat vroeg of laat een
unie tussen de verenigde Arabische repu
bliek Egypte of Syrië en de Ara
bische statenbond Jordanië en Irak
tot stand zal komen. Rahim acht de pro
clamatie van de Arabische statenbond niet
gericht tegen de verenigde Arabische re
publiek, doch eerder als een aanvulling
ervan.
ADVERTENTIE
Introduceert
In handige nieuwe
plastic tubes
Deze vederlichte
basiscrème schenkt
uw huid nieuwe
levenskracht. Uw
make-up houdt nu
(royale proeftube)
GRATIS
bij aankoop van
MAX FACTOR'S
H
Creme Puff (handelsmerk)
betekent Max Factor Hollywood
Creamy Powder Make-up.
U boft vandaag! Uw winkelier heeft een heel
bijzondere aanbieding voor u. Koop nu uw Creme
Puff en u krijgt gratis een royale proeftube
met Max Factors Invisible Foundation.
Zo introduceert Max factor de
nieuwe, handige plastic tubeverpakking
van deze befaamde voedingscrème.
Max Factor's Invisible Foundation... de voor
treffelijke basiscrème, die geheel in de huid
wordt opgenomen. Onzichtbaar dus. maar terdege
merkbaar: deze speciaal vochtrijke crème geeft
nieuwe levenskracht aan uw huid. Nu blijft uw
huid fris. gaaf cn stralend-jeugdig.
Loop dit voordeeltje niet
mis - de voorraad is be
perkt! Koop vandaag nog
uw Creme Puff met de
gratis proeftube Invisible
Foundation.
HOLLYWOOD
Imp. Marfac N.V., Huddestraat 5, Amsterdam
Tot de bekoringen van het volgen van de
parlementaire werkzaamheden behoort on
getwijfeld onder meer, dat er zich plots
verrassende wendingen in een debat kun
nen voordoen. Zo was het bijvoorbeeld iets
heel onverwachts, dat zich onlangs tijdens
de debatten in de Tweede Kamer over de
begroting van minister Luns voordeed ten
aanzien van ons twee-Kamerstelsel. De
vorige keer stipte ik dienomtrent reeds
een en ander aan, doch ik voegde er toen
aan toe, daarop nog nader te zullen terug
komen. Met name in verband met de door
prof. Romme, de aanvoerder van de
K.V.P., geuite kritiek aan het adres van
de Eerste Kamer. Hij stak allerminst on
der stoelen of banken, vooral tegen hand
having van die tak van de Staten-Gene-
raal bezwaar te koesteren, omdat deze
meer en minder is gaan afglijden naar
een „doublure" van de Tweede Kamer.
En voorts, omdat hij een deugdelijk vlot
te gang van zaken in ons bestel meer dan
eens deerlijk in de weg staat.
Ronduit gezegd waren die beide kriti
sche opmerkingen mij uit het hart gegre
pen. Wanneer men eens nagaat, hoe on
ze Senaat ontzaglijk veel tijd besteedt
aan de behandeling van de verschillende
begrotingshoofdstukken, valt alleen reeds
daaruit de slotsom te trekken, dat hij zich
al te zeer schuldig maakt aan nodeloos
herkauwen van wat al eerder aan de over
zijde van het Binnenhof in het midden is
gebracht. In de regel gebeurt dat zonder
dat hiermee ook maar iets nuttigs wordt
gedaan, terwijl het nadeel van een der
gelijke gang van zaken is, dat de begro
tingswetten rijkelijk laat tot stand komen
en bovendien, dat de ministers, die hun
tijd toch waarlijk wel nuttiger kunnen be
steden, al te veel uren in de zaal van de
Eerste Kamer moeten doorbrengen.
Maar ook ten opzichte van de wijze,
waarop de Kamer van vijfenzeventig ten
aanzien van de behandeling van andere
wetsontwerpen te werk gaat, is veelal pre
cies eenzelfde kritische noot op haar plaats
Voor een Kamer, wier enige taak hierin
gelegen zou kunnen zijn, na te gaan, of
een door de Tweede Kamer genomen be
slissing inderdaad wel voldoende in over
eenstemming te achten valt met de rechts
overtuiging van het volk, heeft het geen
pas zich zozeer als de Eerste Kamer al
te veelvuldig doet in bepaalde onderdelen
van een wetsontwerp te verdiepen. Sinds
jaar en dag valt er in dit opzicht een ern
stige misKenning door onze senatoren
waar te nemen van de taak, die zij te ver
richten hebben.
Opvallend is bovendien, dat de Eerste
Kamer veel meer dan wenselijk ware over
duidelijk blijk geeft een te lastige sta-in-
de-weg te zijn doordat zij een soepel lo
pen van de wetgevende machinerie node
loos belet. Het hoge gezelschap pleegt
zeer ongaarne bereid te zijn een handje
te helpen om, indien dit in 's lands be
lang ook aanbeveling zou verdienen, wets
ontwerpen fluks af te doen en aldus met
bekwame spoed de weg naar het staats
blad te banen.
Typerend in dit verband was bv. het ge
beurde met het ontwerp tot tijdelijke ver
hoging van de omzetbelasting. Op 3 janu
ari had de Tweede Kamer daaraan haar
zegen gehecht, maar niettemin moest het
daarna nog meer dan een maand duren,
eer men aan de overzijde van het Binnen
hof bereid was het ontwerp in openbare
behandeling te nemen. Toch had dat, met
een beetje goede wil, heel gemakkelijk ge
kund, aangezien de senatoren tijd genoeg
hadden gehad om zich omtrent hetgeen
er aan dit ontwerp vastzat, mede aan de
hand van wat daarover ook in de pers
was verschenen, een oordeel te vellen.
Tengevolge nu van de senatoriale traag
heid zijn er voor de schatkist enige milli-
oenen te .oor gegaan Werkeliik, voor het-
geen de Eerste Kamer in dit geval heeft
gedaan, of, juister gesproken, heeft nage
laten, kan men toch onmogelijk enigerlei
waardering koesteren.
Alles tezamen genomen meen ik, dat
prof. Romme schoon gelijk had, toen hij
in de Tweede Kamer verklaarde van me
ning te zijn, dat de voordelen, die volgens
sommigen aan het twee-Kamerstelsel ver
bonden zouden zijn, niet tegen de nadelen
daarvan opwegen. Als belangrijkste argu
ment voor behoud van het instituut van
de Eerste Kamer pleegt te gelden, dat er
op die manier tenminste een waarborg
voorhanden is tegen het misbruik, dat de"
Tweede Kamer anders van haar positie
zou kunnen maken. Indien zij, ongeremd
door het vooruitzicht, dat er geen zuster
instelling voorhanden is, die nog wel eens
een spaak in het wiel zou kunnen steken,
tot amendering van wetsontwerpen zou
overgaan, zou zij eventueel al te onbera
den het tot stand komen van minder ge
slaagde wetten kunnen bevorderen, ja
zelfs in haar macht hebben. Aldus in gro
te trekken de kern van het belangrijkste
pleidooi tegen een één-Kamerstelsel.
Hiertegen valt terstond in het midden
te brengen, dat die voorstelling van za
ken er glad naast is. Tenslotte is er nog
altijd zo iets als een Kabinet (respectie
velijk een minister), waardoor er voor be
denkelijke amendering een stokje gesto
ken zou kunnen worden. Bovendien bestaat
er, ook in het licht van de praktijk, waar
lijk geen gegronde reden voor beduchtheid
voor al te onberaden daden van de direkt
door de kiezers gekozen volksvertegen
woordigers. Mij komt het daarom voor,
dat wij gerust met één Kamer zouden kun
nen volstaan, hetgeen aan een wat vlotter
lopen van het wetgevend apparaat slechts
ten goede zou komen. En indien men er
dan toch behoefte aan zou koesteren, over
een grondwettelijk middel tegen te grote
almacht van slechte één Kamer te be
schikken, dan zou daartoe veel beter dienst
kunnen doen het instituut van het volksre
ferendum dan het bestaan van nog weer
een Kamer met alle daaraan verbonden
bijkans steeds volkomen overbodige en te
vens hinderlijke omslachtigheid.
Voorzitterlijk optreden
De vorige week heb ik nog een geheel
andere aangelegenheid voor de heden te
verschijnen kroniek bewaard. Te weten
het gebeurde in de Tweede Kamer, nadat
prof. Gerbrandy zich door voorzitterlijk
vermaan genoopt had gezien om een ten
opzichte van een bevriend staatshoofd
het gold nier de president van Indonesië
als ontoelaatbaar te beschouwen uitdruk
king terug te nemen. Terecht geldt ten
opzichte van de parlementaire gedachten-
wisseling onder meer de regel, dat deze
geen vrijbrief mag opleveren om zich aan
beledigende uitdrukkingen ten opzichte
van een bevriend staatshoofd te buiten te
gaan. Zolang ons land met enige andere
staat diplomatieke betrekkingen onder
houdt, heet dat land een bevriende staat
te zijn. En dan is het nu eenmaal de on
partijdige voorzitter van de Kamer, die
daar de orde heeft te handhaven, onder
meer de taak er tegen op te komen, in
dien er iets van beledigende aard over het
staatshoofd van zulk een bevriende mogend
heid wordt gezegd. Daarom deed voorzit
ter Kortenhorst niets dan zijn plicht, toen
hij prof. Gerbrandy op de vingers tikte
En daarom ook was het van die afgevaar
digde misplaatst om, toen hij de verboden
uitdrukking terug nam, de voorzitter toe
te voegen, dat hij zulks deed aangezien
deze dit had gevraagd nu het hier „zijn
('s voorzitters) vriend gold. Dr. Korten
horst had schoon gelijk, dat hij zich die
opmerking niet liet aanleunen en prof
Gerbrandy er op wees, dat, indien deze
zich nog wilde beschouwen deel van onze
natie uit te maken, het hier iemand be
trof, die ook voor hem als „bevriend" te
beschouwen viel, gezien nu eenmaal, dat
het ging om het staatshoofd van een met
ons land „bevriende" mogendheid. Men
begrijpe mij wel, voor menige grap van
prof. Gerbrandy kan ik alleszins waarde
ring hebben, maar dit neemt niet weg, dat
juist een in het algemeen zo voortreffelijk
parlementariër als hij kan zijn, de eerste
moest wezen om het voorzitterlijk gezag
ten volle te eerbiedigen.
Dr. E. van Raalte
ADVERTENTIE
Dagelijkse plichten
Dit is een waarschuwing. Stelt niet
heden uit tot morgen wat gij thans nog
kunt bezorgen. Dit is mijn eigen versie
van mijn eigen probleem.
Indien ge nog jong zijt - nog geen tach
tig, bedoel ik - en nog een redelijke le
vensverwachting hebt, ga. dan terug in uw
gedachten naar uw prille jeugd. Kunt u
zich nog herinneren wat u eigenlijk had
moeten doen en hebt verzuimd? Misschien
was het een Franse les of een piano-étude,
of misschien uw grootmoeder bezoeken.
Welnu, het leven laat geen verzuim toe.
Die ene Franse les doet er niet toe, uw
grootmoeder leefde wellicht nog tot diep
in haar wijze grijze ouderdom, maar het
nare met verzuim is dat het met de jaren
erger wordt. Die ene Franse les en dat
ene Franse boek worden honderd Franse
lessen en zeventien Franse klassieke en
moderne auteurs. Het resultaat is dat u
eigenlijk geen Frans meer kunt spreken
of lezen. Èn zo gaat het met piano, sterre-
kunde, vriendschap en verwantschap, en
met het klimmen der jaren worden toe
armer en armer, kaler en geestlozerWat
niet vooruit gaat, gaat achteruit. Laat
uzelf wegglijden in het verzuim en ge zijt
op weg naar een armelijke oude dag.
Financieel is het al net zo: spaar iedere
dag een dubbeltje en ge zijt miljonair drie
dagen nadat het testament geopend wordt.
Indien ge niet geestelijk verarmen wilt,
verrijk uzelf dan.
En dat geldt ook al voor lichamelijke
dingen: spieren en behendigheid, kniebui
gingen en tanden-poetsen. U voelt het al:
ik heb berouw. Berouw over het vele dat
ik verzuimd heb.
Maar nu wordt het nog erger. Verzuim
is menselijk. Nu zou het ogenblik moeten
komen, dat ik zeg: goed, ik heb mijn halve
leven verzuimd, maar van dit ogenblik ga
ik met volle kracht vooruit. Ik ga schrij
ven en reizen, mijn bureau opruimen en
mijn schoenen poetsen, viool spelen, Franse
boeken lezen en vaar de tandarts. En nu
komt het vreselijke. Met het verzuim is
de wil verlamd en vervet. Ge kunt niet
meer wat ge vroeger iedere nieuwjaars
dag begon en zeker zesendertig uur vol
hield: uw best doen. Verzuim breekt de
ivil. Ge wordt zwaarwichtig van geest en
lichaam, traag van hartstocht, verlamd
van initiatief, wantrouwend van ver
wachting.
Verzuim., het trexirigste woord, in een
verzuimd bestaan. Vrienden, vervult uw
dagelijkse plichten, weest niet ontevreden
over uzelf maar doet uw best. Het is mis
schien uw laatste kans.
Ik begin nog vandaag, ja ditzelfde ogen
blik, Ik schrijf een stukje over verzuim.
H. B. Fortuin
Prinses Beatrix bezocht vrijdag het zes
de eiland in het Caraïbisch gebied, dat
deel uitmaakt van het koninkrijk, St.
Eustatius. Statius, zoals het eiland meest
al wordt genoemd, is van een totaal ande
re structuur dan Saba en heeft ook een
totaal andere historie. Eens werd het „De
Gouden Rots" genoemd en was er langs
de baai, waar prinses Beatrix 's morgens
aan land ging, een kade met vele volge
propte pakhuizen. Er is van die gouden
tijd niet veel meer over, want nadat Sta
tius jarenlang het centrum was geweest
van de smokkelhandel naar de opstandige
Amerikanen, die zich vrijvochten van de
Engelse overheersing, veroverde een En
gelse vloot het eiland. Nu is Statius
niet veel meer dan een herinnering,
een klein eiland, waarvan de jonge
mannen zijn vertrokken om elders een
levensbestaan te vinden en waarvan de
paar honderd bewoners in feite van de be
deling leven. Maar Statius is mooi en de
mensen die er wonen, hebben een onweer
staanbare charme, misschien wel omdat
zij zo goed de kunst verstaan zonder zich
druk te maken van het leven te genieten.
St. Eustatius is het eiland van de steel-
bands. De band die gisteren speelde tij
dens het bezoek van prinses Beatrix is één
van de beste.
De hoofdplaats van St. Eustatius heet
Oranjestad en de belangrijkste beziens
waardigheid is de ruïne van fort Oranje,
eertijds gebouwd om de pakhuizen te be
schermen. Een jonge telg van het geslacht
Oranje las gisteren met grote aandacht de
plaquette, die in het fort op last van presi
dent Roosevelt is aangebracht, ter herden
king van het feit, dat de kanonnen van dit
fort voor het eerst de vlag van de jonge
Amerikaanse republiek hadden begroet.
Over het programma van het bezoek
valt weinig te vertellen.
Met dit bezoek aan St. Eustatius was
feitelijk een einde gekomen aan dit bezoek
van prinses Beatrix aan het Caraïbi-
sche deel van het koninkrijk. Want na de
terugkeer op St. Maarten neemt de prin
ses een dag rust in Little Bay Hotel, om
nog even gelegenheid te hebben, te ge
nieten van het heerlijke klimaat en om
krachten op te doen voor het drukke pro
gramma dat haar wcht in Suriname.
Morgen keert zij terug naar Curasao.
Maandag brengt een lijnvliegtuig van de
K.L.M. haar naar Suriname.
Het woord oudroest schijnt bijzonder
doorzichtig te zijn. Men verstaat er
immers onder: oud en roestig ijzer
werk. Het is evenwel merkwaardig dat
men het woord vroeger ook gebruikte
voor de koopman die in oud ijzer han
delde. Men zeide bijvoorbeeld: daar
geett de oudroest geen cent voor. Wan
neer men dan verder vaststelt dat het
Duitse woord Altreis wordt gebezigd
niet alleen voor schoenlapper maar
ook voor uitdrager, dan wordt zeer
waarschijnlijk dat het woord oudroest
niets te maken heeft met roest in de
betekenis: oxyde waarmee vele meta
len door de inwerking van vocht wor
den bedekt maar dat een oud woord
voor uitdrager door volksetymologie
is vervormd. Daarna heeft men het
dan ook toegepast op de waren waarin
hij handelt.
