Aanpassing repatrianten
verloopt bevredigend
Vorming van een liberale fracti
in Straatsburgse assemblee
Geen beslissing over al of niet
samengaan met de A.R.
De wil om
te vechten
HET KONINKLIJK GEZIN VAN SOESTDIJK
Mannen willen voor alles zo snel
mogelijk weer aan de slag
CPvaatotoel
MAANDAG 3 MAART 1958
3
Van dag tot dag
Wereld Federalisten vierden
tienjarig bestaan
V.V.D.-congres in Hengelo
Goede verzorging in de
contractpensions
Kerkelijk Nieuws
Vaste brandstof voor alle
Amerikaanse raketten
Luchtmacht volgt leger
en gaat Thor verbeteren
Dodelijk verkeersongeval
Op de
Ook „textielkoffie" in prijs
verlaagd
JAAR VER GADERING C.H. U.
Het transporteren van troepen door de
Indonesische centrale regering van een ha
ven op West-Java naar de baai van Pa-
dang kan geen onuitvoerbare opgave zijn.
Een landing van zulk een expeditionaire
macht, onder dekking van minimaal vuur
uit scheepsgeschut en met steun van en
kele jagers en bommenwerpers, zal geen
heksentoer zijn. Er is immers geen vloot,
geen geschut en er zijn geen vliegtuigen
waarmee de tegenregering dit zou kunnen
verhinderen. Een bezetting van de stad
Padang zou in elk geval een belangrijke
morele overwinning betekenen voor Dja
karta.
Wat er na zo'n landing gaat gebeuren
hangt in belangrijke mate af van de wil
bij de mensen daar om al dan niet „terug
te vechten" of op andere wijze de invasie
troepen nadeel te berokkenen. Indien die
wil werkelijk aanwezig zal zijn maakt ko
lonel Simbolon een goede kans het lang
genoeg te kunnen uithouden tot Djakarta
zijn strijdkrachten ook naar vele andere
strijdfronten, wellicht ook op Java-zelf,
moet zenden, waarna de papieren van de
tegenregering ongetwijfeld snel zouden
stijgen. Voor een guerillaoorlog biedt het
terrein Simbolon alle voordelen. Dit geldt
eveneens (zelfs in grotere mate) indien
de Djakartaanse troepen via de oostkust
zouden komen.
De leiders van de tegenregering op Su
matra en dr. Hatta hebben er herhaalde
lijk op gewezen, dat zij geen regering
waarin communisten zijn wensen, omdat
communisten atheïsten zijn. In hoeverre
zij, door telkens te wijzen op het atheïs
me als iets volstrekt onaanvaardbaars
voor een islamiet, de wil om te vechten
bij de mensen die aan de zijde staan van
de tegenregering opwekken en versterken,
is niet te zeggen. Dr. Sjafruddin heeft ge
zegd: „Wij zullen vechten, zoals wij in
1948 tegen de Nederlanders hebben ge
vochten." Hij heeft niet gezegd: „Wij zul
len vechten, zoals de Padri's (een felle
Mohammedaanse sekte), gesteund door
uiteindelijk de ganse Minangkabause be
volking, in de 19de eeuw gevochten heb
ben tegen de Nederlandse troepen:' die 15-
jarige strijd eindigde eerst nadat ons laat
ste bolwerk, Bondjol, na een beleg van
27 maanden, was gevallen." De Padri's
en de bevolking van Minangkabau be
schouwden die oorlog als een „heilige oor
log." De strijd in 1948 werd niet als zo
danig beschouwd.
Na de tweede wereldoorlog is het in de
Indonesische ai-chipel slechts aan één In
donesiër gelukt met (beperkt) succes op
te roepen tot een „oorlog ter verdediging
van het geloof," namelijk aan Kartosuwir-
jo, wiens Darul Islam de Djakarta-rege-
ring nu al tien jaar bestrijdt met vuur-
en blanke wapens, op Java en in sommige
buitengewesten.
Deze foto van het koninklijk gezin is speciaal gemaakt ter gelegenheid van het komende bezoek van het
Britse koninklijke paar.
(Foto M. C. Meyboom)
De Wereld Federalisten Beweging Ne
derland heeft zaterdag het jubileumcon
gres, dat dit weekeinde ter gelegenheid
van het tienjarig bestaan in Amsterdam
wordt gehouden, geopend met een herden
kingssamenkomst in de aula van het Ko
ninklijk Instituut voor de Tropen. Mevr.
E. van der Sluis-Finbdman, voorzitster
van de afdeling Amsterdam van de
W.F.B.N., hield een korte inleiding over
de groei van de beweging. Drs. Chr. N.
v. Wijngaarden, voorzitter van de W.F.B.N-.
verwelkomde daarna de gasten, onder wie
de commissaris der Koningin in de pro
vincie Noord-Holland, dr. M. J. Prinsen,
en de Amsterdamse wethouder mr. F. H.
C. van Wijck. Er werd een telegram ge
zonden aan de Koningin waarin eerbiedi
ge hulde en dank word uitgesproken voor
het onvermoeid streven van de vorstin
naar de eenheid in de wereld.
Achtereenvolgens werd nog het woord
gevoerd door dr. C. J. Schuurman, oud
voorzitter van de W.F.B.N., door de secre-
taris-gönëraal van de Wereldbeweging
voor Federale Wereldregering, de Ameri
kaan Ralph E. Lombardi en drs. H. J.
Nannen, eveneens oud-voorzitter van de
W.F.B.N.
Het congres werd beëindigd met een fo
rumbijeenkomst. Mr. G. H. Slotemaker de
Bruine, dr. C. P. Gunning, drs. Chr. N.
van Wijngaarden, mevrouw M. van Nif-
trik-Visser en dr. D. G. G. van Ringelen-
stein. allen leden van het hoofdbestuur van
de W.F.B.N. beantwoordden vragen, die
door de aanwezigen werden gesteld.
ïn de jaarvergadering van de Volks
partij voor Vrijheid en Democratie te Hen
gelo heeft het Tweede Kamerlid drs. H. A.
Korthals medegedeeld, dat besprekingen
met de Franse politicus Renee Plevèn
gaande zijn om te komen tot een waarlijk
liberale fractie in de Straatsburgse assem
blee. Tot dusver had de heer Korthals zich
met anderen onthouden van deelneming
aan de zogenaamde liberale fractie, die be
stond uit leden, die niet bij socialisten of
christen-democraten konden worden on
derverdeeld. Men is thans doende een
economisch en sociaal program voor een
behoorlijke liberale groepsvorming op te
stellen. Op basis van dit program zal de
heer Korthals eventueel toetreden.
Scherp kritiseerde drs. Korthals de be
noeming van oud-minister dr. S. L. Mans-
holt in de Europese commissie. „Een kind
kon uitrekenen, dat het presidium, dat
aan een Nederlander toekwam, onze neus
voorbij zou gaan, indien wij een socialist
benoemden", zei hij. Ook was hij aller
minst te spreken over de benoeming in
de K.S.G. van een Belgische president met
Nederlandse steun, terwijl wij in de heer
Spierenburg een uitstekende kandidaat
hadden.
Prof. mr. A. N. Molenaar zei, dat de re
gering bij het opstellen van het E.E.G.-
verdrag een slappe houding aannam en
geen voorbehouden maakte. Het zal op
deze manier touwtrekken blijven om na
tionale belangen veilig te stellen en het
zal, zo zei prof. Molenaar, aan de vastbe
radenheid der afgevaardigden liggen of
hierin verandering zal kunnen komen.
Op een opmerking uit de vergadering,
dat de laatste nationale woningbouwlening
eigenlijk op volksbedrog berust, omdat ge
bleken is, dat dit geld voor woningwet-
bouw en utiliteitsbouw, maar niet voor
premiebouw mag worden gebruikt, ant
woordde mr. A. J. de Wilde, dat dit feit
wellicht niet voldoende is doorgedrongen
bij de uitgifte dezer lening. „Kan men
eigenlijk iets anders verwachten in een
beleid, waarin het socialistische standpunt
de toon aangeeft?" zo vroeg hij.
Drs. Korthals en mr. H. van Riel hebben
in de vergadering gesproken over defensie
aangelegenheden. Drs. Korthals bleek
voorstander te zijn van voldoende geoefen
de militaire vrijwilligers ter bescherming
van het thuisfront. „Het doodmaken van
de Nationale Reserve knakt ook de geeste
lijke volksweerbaarheid. Dat minister
Staf door de Kamer gedwongen is plaats
voor deze vrijwilligers te maken, knakt
eveneens het vertrouwen in deze be
windsman", aldus drs. Korthals. Hij zei
voorts, dat gevaar bestaat, dat „in hei
vlees van de krijgsmacht zal worden ge
sneden" onder de huidige financiële om
standigheden. Dat wilde hij voorkomen.
Wel echter dienen op de ministeries en bij
de drie defensiemachten coördinaties
plaats te vinden, waardoor voordeliger en
doelmatiger kan worden gewerkt. De
krijgsmacht moet beschouwd worden als
een groot bedrijf met de grootste efficiën-
cy, ook al moeten daarbij heilige huisjes
•instorten. Grote sommen gelds kunnen zo
bespaard worden. Wat het vestigen van
raketbases betreft, zei hij. dat wij ons niet
aan deze plicht mogen onttrekken. Hier
moet de allantische solidariteit spreken
Drs. Korthals was voorstander van een
ernstig gesprek zonder propaganda tussen
oost en west. echter op basis der construc
tieve westelijke voorstellen, in het ver
leden gedaan, en niet op de gronden van
het Poolse plan-Rapacki. dat zijns inziens
alleen Rusland voordeel kan bieden tegen
een verzwakt westen.
Mr. Van Riel was van oordeel, dat de
totale oorlog in wereldverband op het
ogenblik alleen een middel van politieke
dreiging is. Een kleine oorlog met conven
tionele middelen behoeft niet tot een grote
oorlog uit te groeien, mits de verleiding
daartoe niet te groot wordt, meende hij.
Het is daarom noodzakelijk voor de grote
machten als de Verenigde Staten voldoende
verplaatsbare conventionele troepen te
hebben om overal ter wereld zonder atoom
wapens succesvol oorlog te kunnen voeren.
Ten aanzien van de legerorganisatie was
mr. Van Riel voorstander van kleine, be
weeglijke gevechtseenheden. 1-Iij was voor
stander van een beroepsleger. Dit zal niet
goedkoper zijn, maar men ontkomt aan de
noodzaak om doorlopend opnieuw 70.000
jonge mensen aan het produktieproces te
onttrekken.
De vergadering aanvaardde het ontwerp-
gemeenteprogram, voor de partij ontwor
pen door prof. mr. D. Simons.
Prof mr. P. J. Oud werd bij acclamatie
tot voorzitter herkozen. In het bestuur
werden gekozen mr. J. J. C. R. van der
Bilt, mr. D. J. van Gilse, ir. L. G. Olden-
banning, ir. M. J. Stoel Feuerstein, mej.
mr. J. L. M. Toxopeus Pott en mr. E. H.
Toxopeus te Breda.
Prof. Oud heeft aan het slot van de ver
gadering gezegd, dat het allerbelangrijkste
voor de partij een eerlijke propaganda is,
die wijst op de feiten. Eén dier feiten is,
dat in voorbije tijden het liberalisme de
grondslagen legde voor de sociale recht
vaardigheid, die in de loop der jaren in
wetten werd vervat
(Van een onzer redacteuren)
Het gebeurde onlangs bij de aankomst van een Engels charterschip met
repatrianten uit Indonesië. De debarkatie was in volle gang en bij de loopplank
dromde een plukje kouwelijke évacués samen, wachtend op een paar laatkomers
van hun groep, om samen het schip te verlaten. Een van hen was een klein,
oudachtig mannetje, dat zenuwachtig stond te trekken aan een grote hutkoffer
die zijn spaarzame bezittingen bevatte. Een boom van een kaaiwerker kwam
naderbij slenteren, stak een harige hand uit en zwaaide de loodzware koffer
moeiteloos op zijn schouder om hem de valreep af te dragen. In stomme ver
bazing zag de kleine évacué dit wonder gebeuren een blanke, die koffers
sjouwt! en wist toen niets beters te doen, dan de man een tientje in de hand
te drukken, hetgeen deze echter met een vorstelijk gebaar van de hand wees.
een prima remedie tegen de lethargie
en het heimwee, vooral in de eerste weken
van gedwongen nietsdoen, na hun opname
in de contractpensions.
Omscholing
Dit kleine voorval typeert eigenlijk In
al zijn simnelheid het hele repatrianten-
vraagstuk. De évacués uit Indonesië belan
den hier in een samenleving, waar de
verhoudingen geheel anders liggen dan in
hun geboorteland. Ontredderd als zij veelal
reeds zijn door de vernederingen en plage
rijen in Indonesië ondergaan, worden zij
nu geconfronteerd met een levenspatroon
dat velen van hen in grot3 verwarring
brengt, omdat zij er de zin niet van be
grijpen. Het grootste probleem van hun
aanpassing is dan ook de vraag of het hun
gelukken zal, dit alles geestelijk te ver
werken. Vergeleken daarbij zijn de ver
schillen in klimaat, in voeding en in de
andere dingen des dagelijksen levens, maar
kleinigheden.
„Gewillige mensen
Gelukkig verloopt de eerste, oppervlak
kige aanpassing totnogtoe zeer bevredigend.
Allen, die dagelijks met de Nederlanders
uit Indonesië te maken hebben, de contact
ambtenaren van rijk en gemeenten, de
sociale werksters van het C.C.K.P. en de
beheerders der zogenaamde contractpen
sions, zijn unaniem in hun lof: „Ze slaan
er zich prima doorheen." „Nooit vriende
lijker en gewilliger mensen meegemaakt",
was het oordeel van een echtpaar, dat in
Haarlem een klein contractpension drijft,
waar tien repatrianten, verdeeld over vier
gezinnen, zijn ondergebracht. Sommigen
daarvan wonen al twee jaar bij dit echt-
jaar, anderen zijn inmiddels naar een
kleine eigen woning verhuisd en opgevolgd
door nieuwe évacués. Maar nooit in al die
jaren is het tot ernstige conflicten tussen
de beheerders en hun gasten gekomen, al
zijn er in het begin wel eens kleine moei
lijkheden „Dan vinden we soms de was
tafel verstopt, de bedden onopgemaakt en
dik stof op vloeren en meubels", vertelt de
goedhartige hospita. „En je kunt het hun
niet eens kwalijk nemen, want ze weten
niet beter Daarginds, in Indonesië hebben
ze allemaal een baboe, een kokkie en ander
personeel gehad om het huiswerk te doen.
Hier echter moeten de mensen dat staat
in het reglement voor alle contractpensions
zelf hun kamer in orde houden, be
halve de wekelijkse grote schoonmaak
beurt Soms weten ze niet eens, waar een
stofdoek voor dient of hoe ze een stof
zuiger hanteren moeten. Maar ze zijn erg
gewillig en na een paar weken loopt alles
meestal op rolletjes."
IV inter kost en rijsttafel
De contractpensions krijgen voor iedere,
hun toegewezen repatriant van de overheid
een vergoeding van vier gulden per dag
(particulieren 3.50). Daarvan kan je geen
wonderen doen, maar toch is de verzorging
in de pensions over het algemeen uitste
kend. De gezinnen hebben er alle een eigen
kamer waar de maaltijden worden opge
diend De maaltijden worden bereid vol
gens een calorieënschema van de Voedings
raad en regelmatig gecontroleerd door
ambtenaren van de gezondheidsdiensten.
De pensionhouders zijn verplicht van tijd
tot tijd ook Hollandse winterkost als
zuurkool, peulvruchten en dergelijke te
geven, en al zijn de meeste évacués daar
niet bepaald dol op, klachten worden niet
gehoord. Een tot driemaal per week wordt
er rijsttafel geserveerd en de verstan
dige pensionhouder laat de repatrianten
vrouwen bij de bereiding daarvan helpen
Lang echter blijven zij niet bij de pakken
neerzitten. Het pijnlijke gevoel dat zij
„naast het leven" staan en min of meer
genadebrood eten (zo zien namelijk de
meeste ondersteunde repatrianten hun
nieuwe status), vuurt de mannen aan, om
zo snel mogelijk werk te zoeken. Werk
dat helaas niet meer zo voor het opschep
pen ligt als een goed jaar geleden. Werk
ook, dat voor de meesten van hen pas
bereikbaar is na een omscholing tot hand
arbeider, waarvoor zij in Indonesië als
intellectuele middenstanders, hun neus
plachten op te halen. Zodra zij echter in
zien, dat handenarbeid hier voor „vol
wordt aangezien en dat er bovendien flink
mee te verdienen is, ontplooien ze een be
wonderenswaardige energie. In de loop der
jaren zijn al honderden repatrianten in de
rijkswerkplaats omgeschoold tot arbeiders
en de praktijk bewijst, dat zij uitstekend
voldoen. De personeelschef van een grote
metaalindustrie in Amsterdam vertelde ons
dat zij bijvoorbeeld als precisiebankwer-
kers zeker evenveel presteren als hun in
Nederland geboren en getogen collega's en
dezen in werklust „nog wel een lesje kun
nen geven".
Wil en werk
„Deze vaak ontroerende ijver om aan de
slag te komen," zo hebben wij ons later
ten departemente van Maatschappelijk
Werk laten vertellen, „is symptomatisch
voor de geest onder vrijwel alle repatrian
ten". Aan goede wil is dus geen gebrek;
wel aan werkgelegenheid om die goede wil
snel te honoreren. Helaas treft de massale
exodus van landgenoten uit Indonesië hen
en ons in een tijd van verminderde be
drijvigheid. Als dit twee jaar eerder ge
beurd was. had men al die duizenden
repatrianten waarschijnlijk heel wat ge
makkelijker in het arbeidsproces kunnen
inschakelen Nu zullen wij wellicht naar
andere mogelijkheden moeten omzien.
Emigratie naar tropische of subtropische
landen bijvoorbeeld, waaromtrent hier en
daar al suggesties gedaan zijn, die echter
nog volkomen in de lucht hangen. Zeker
voor de repatrianten zelf, die voorshands
al moeilijkheden genoeg hebben met hun
assimilatie in de Nederlandse samenleving.
Bij de mannen baart die aanpassing geen
grote zorgen: als zij werk hebben zijn ze
wel gedwongen zich snel om te schakelen
op de Nederlandse leefwijze. De school
gaande kinderen vormen al evenmin een
probleem: bij hen is de assimilatie meestal
in een paar dagen voltooid. Veel moeilijker
hebben de vrouwen der repatrianten het.
Daarover in een volgend artikel.
Ned. Herv. Kerk
Bex-oepen te Waarder J. A. de Waard,
kand. te Rijsoord.
Geref. Kerken
Beroepen te Toronto (Ontario, Canada)
dr. L. Praamsma te Groningen-Zuid.
Baptisten Gemeenten
Bedankt voor Groningen-Noord H. van
der Werff te Emmen.
Geref. Gemeenten
Bedankt voor Slikkerveer H. Rijksen te
Vlaardingen.
WASHINGTON (AFP/UP) De Ame
rikaanse luchtmacht heeft toestemming
gekregen een intercontinentaal ballis
tisch wapen „Minuteman" te vervaardi
gen, dat met behulp van vaste brandstof
wordt aangedreven. Daarnaast zal wor
den gewerkt aan verbeterde uitgaven van
de „Thor" en de „Atlas", die vloeibare
zuurstof gebruiken. De verbeteringen zul
len vooral op de brandstof betrekking heb
ben.
Het besluit om een intercontinentale ra
ket te vervaardigen die vaste brandstof
gebruikt, is genomen met het oog op de
mislukkingen met de „Atlas" vier van
de zes proeven zijn mislukt en het trage
vorderen van het werk aan de Thor.
Het Amerikaanse leger heeft vorige
maand besloten zijn raket met vloeibare
brandstof van het type „Redstone"
rechtstreeks afgeleid van de Duitse V-wa
pens te vervangen door de „Pershing"
die vaste brandstof gebruikt en een gro
ter bereik krijgt. Om dezelfde reden zal
de „Corporal" door de „Sergeant" wor
den vervangen. Ook de „Polaris" van de
marine zal vaste brandstof gebruiken.
CAPE CANAVERAL (Reuter) Een
Thor-raket (waarvan totnogtoe twaalf
stuks zijn afgevuurd waarvan vier met
succes) is vorige week op het Amerikaanse
proefterrein in Florida afgevuurd. De ra
ket was van een nieuwe neuskegel voor
zien, die de doeltreffendheid van haar
val moet verhogen. Volgens waarnemers
is de lancering goed gelukt.
Oud ijzer
LONDEN (Reuter) Het Britse linkse
weekblad New Statesman verwijt de Brit
se regering dat zij de Thorraket aanschaft,
welke volgens het blad „een stuk oud
ijzer" is. De hele voorpagina is aan deze
aanval gewijd. Het blad wijst erop, dat de
raket niet uit ondergrondse installaties kan
worden afgevuurd, dat haar stellingen niet
verborgen en verdedigd kunnen worden,
dat het brandstof tanken 25 minuten in be
slag neemt, de tijd, die een Russische in
tercontinentale raket nodig heeft om En
geland te bereiken. De Amerikaanse weer
macht is zo wijs geweest deze raket af te
wijzen, maar nu wordt zij Groot-Brittan-
nië en andere kinkels aangesmeerd", al
dus de New Statesman.
Vrijdagavond heeft zich een dodelijk
verkeersongeluk (het eerste deze week) te
Nieuwersluis voorgedaan tussen twee
personenauto's. Het ongeluk gebeurde op
de Rijksstraatweg bij Nieuwersluis. Hier
bij is de heer P. de Reuver uit Loenen om
het leven gekomen. De aanrijding gebeur
de doordat de 19-jarige S„ komende uit de
richting Amsterdam, tijdens het passeren
met flinke snelheid door onbekende oor
zaak op een tegenligger is ingereden. De
wagen, waarin de hee Reuver zat, werd
tegen een boom langs de weg geslingerd.
Precedent
De wereld gonst van Romy Schneider en
ik moet zeggen dat er weinige verschijn
selen zijn te bedenken waarvan deze we
reld prettiger zou kunnen gonzen. Als zij
dan tóch gonzen moet, moeten we zonder
twijfel dit aanvallige filmwezentje prefe
reren boven de gonzende geleide projec
tielen, met welke innemende namen die
dan ook mogen zijn uitgerust.
Het is echter wel de moeite waard, eens
te overwegen in welke verbluffende mate
die negentien-jarige Romy erin geslaagd
is, alle vrouwen en jongedochters ter we
reld - en vele mannen en vaders ook nog
- te vervullen met ontroerende genegen
heid en bewondering. Men behoeft er de
damesbladen maar op na te slaan om te
kunnen constateren, dat de thermometer
der belangstelling ten aanzien van ons
aller Romy tot koortsachtige hoogte is ge
stegen. Foto's van Romy in allerlei stan
den en kledij, in filmornaat en in civiel,
in kleutertoestand en in huiselijke kring
van heden schreeuwen de abonnees dezer
bladen tegen en deze week zagen we in
een zeer decent damesblad zelfs een naakt
foto van Romy.
Dat zegt natuurlijk alles. De redactrices
hebben het óók te pakken, net. als ieder
een, want tenslotte zijn zij ergens in haar
gepantserde hart toch alleen maar senti
mentele, romantische vrouwen gebleven.
En dan vallen op een bepaald moment
alle pantsers weg. Dan moet Romy op de
ereplaats en dan bestaat er niets anders
meer. Wat vraagt u? Die naaktfoto? Ja,
écht waarNiet te geloven? Kom nou.
Dacht u dat de Nederlandse mentaliteit
door dik en dun ouderwets en degelijk kan
blijven bij die wereldveroverende golf van
luchthartigheid, welke uit het buitenland
over ons wordt uitgestort? Buitenlandse
bladen doen het al jaren en ook wij zijn
de blauwkouserige preutsheid nu teboven
gekomen. Als men Romy tot openbaar
eigendom heeft geannexeerd en haar van
top tot teen vereert, heeft men ook het
recht te weten hoe zij er van top tot teen
uitziet.
VJelnu!
De naaktfoto van Romy dateert van ze
ventien jaar geleden, doch dat doet niets
ter zake. Het is Romy in totaal en zonder
iets aan.
Het wachten is nu op de aflevering van
het betreffende damesblad van 1975, in de
verwachting dat ze dan wéér een zeventien
jaar oude foto van Romy zullen geven.
Want het eerste blote schaap is nu over
de dam.
R. Agteran
Ook de textielhandel heeft de koffieprij
zen verlaagd. „Texaroma"-koffie kost in de
textielzaken thans 1.53.
Het al of niet samengaan tussen de
C.H.U. en de A.R.P. heeft zaterdagmid
dag een punt van bespreking uitgemaakt
op de vergadering van de Christelijke His
torische Unie in Amsterdam naar aanlei
ding van het voorstel van de kiesvereni
ging Vlaardingen een concrete uit
spraak over deze kwestie te doen.
Het uiteindelijk resultaat van de be
sprekingen was, dat het bestuur een com
missie zal verzoeken een rapport over de
ze materie uit te brengen aan de unieraad
De vertegenwoordiger van Vlaardingen
die het voorstel had toegelicht zei onder
meer „Indien we ons laten infiltreren door
de A.R., dan staat de deur van de C.H.U
niet meer open voor geheel ons volk
Vooral nu een nieuwe voorzitter moet wor
den gekozen, is het van belang in welke
richting de nieuwe leiding zal gaan: een
zelfstandig of een tweeslachtig bestaan"
Een afgevaardigde uit het zuiden noem
de een uitspraak funest voor de samen
werking der protestantse partijen in de
zuidelijke provincies.
Het tweede kamerlid mr. J. J. R.
Schmal verzocht de vergadering de situa
tie niet op de spits te drijven. „Er zijn in
ons vaderland wel andere vijanden aan te
wijzen, dan onze broeders Anti-Revolutio
nairen".
Een afgevaardigde riep „De jongeren
willen samengaan". Deze uitroep b-acht
de voorzitter van de C.H.U.-jongerenorga
nisatie, dr. ir. G. A. Kluitenberg, op het
spreekgestoelte. I-Iij verklaarde, dat de
jongeren in meerderheid het op korte ter
mijn niet mogelijk achten tot een fusie van
beide grote protestants christelijke par
tijen te komen. „Zolang nog de geest van
Abraham Kuyper door de A.R. waait, is
aaneensluiting vrij moeilijk", zei hij.
Het Tweede Kamerlid M. H. R. Cal-
meyer gaf een uiteenzetting over de tot
standkoming var de samenwerking van
A.R., C.H.U. en S.G.P. voor de gemeente
raadsverkiezingen in Den Haag. „Bij de
besprekingen hierover hebben wij elkaar
meer en meer gevonden, waarbij we het
beginsel primair stelden en niet de majori
teit", zei hij. Juist hierop heeft men in
C.H.U.-kringen ernstig critiek geleverd,
hetgeen hem onbegrijpelijk voorkwam
Hij adviseerde geen fusie tussen beide par
tijen te forceren.
Het Tweede Kamerlid H. Kikkert zag
alleen dan een mogelijkheid van fusie, in
dien de A.R. de C.H.U.-beginselen zou
aanvaarden. Aangezien men daartoe wel
niet bereid zou zijn, zou de C.H.U. verder
dienen te gaan met haar eigen grondsla
gen.
Ds. K. A. Abelsma, Ned. hervormd pre
dikant op Marken, achtte een fusie alleen
al onmogelijk door het feit, dat de gerefor
meerde kerken en de Nederlands her
vormde kerk gescheiden zijn. Pas indien
de beide kerken zouden samengaan, zou
een waarlijk protestants-christelijke
volkspartij tot stand kunnen komen, zo
meende hij.
De voorzitter, de heer H. W. Tilanus,
merkte op dat de C.H.U.-leden niet uitslui
tend hervormd zijn, doch ook gevonden
worden onder de lutheranen, doopsgezin
den en oud-katholieken. „De belangrijke
vraag over het al dan niet samengaan kan
niet met ja of nee door de algemene ver
gadering worden uitgemaakt". Hij zegde
toe, dat een commissie rapport over dit
vraagstuk zal uitbrengen aan de unieraad.
Tot leden van het hoofdbestuur werden
tenslotte gekozen dr. P. A. Elderenbosch
uit Amersfoort, jhr. mr. L. E. de Geer van
Oudegein uit Vreeswijk en mr. K. de Vries
uit Leiden in de vacatures dr. J. W. Beere-
kamp, J. Kroles en H. W. Tilanus. Mej.
mr. E. A. Haars werd als hoofdbestuurs
lid herkozen.
De unieraad zal binnenkort uit dit nieuw
samengestelde hoofdbestuur een voorzit
ter kiezen als opvolger van de heer H. W.
Tilnaus. Deze nieuwe vooi-zitter hoopt bij
het vijftigjarig bestaan van de unie op 9
juli zijn intrede te doen.
Rede minister Staf
Aan het begin van de vergadering heeft,
na de openingsrede van de heer H. W. Ti
lanus, minister Staf gesproken over de de
fensie. „Men is het er in Nederland over
eens, dat bij de grote spanningen tussen
oost en west een sterke defensie noodzake
lijk is. Dit brengt met zich mee de grote
nadelen van een lange diensttijd, een hoge
begroting en vele geruchten. Alles dient
in het werk te worden gesteld om te komen
tot een verzachting van de tegenstellingen
tussen oost en west, mede ook door de hou
ding van ieder persoonlijk. Blijft deze ont
spanning echter achterwege, dan dient
men toch wel heel erg voorzichtig te zijn
met verkleining van de defensie-inspan
ning. Niet bang moet men zijn een raket
basis in ons land te doen vestigen ter ver
dediging van onze eigen vrijheid.
Sprekend over wat hij noemde „het ru
moer over de zaak van majoor K. en de
zogenaamde helmenaffaire" zei minister
Staf: „Ik en al mijn medewerkers zijn in
de eerste plaats gehouden om het belas
tinggeld op de meest doelmatige wijze te
besteden. Hiertegenover staat dat bij een
jaarlijks uitgeven van anderhalf miljard
fouten worden gemaakt, al moet uiter
aard worden getracht dit te voorkomen.
Ook misstanden en corruptie dienen met
de grootste kracht te worden bestreden.
Het is vaak een ambtenaar van één der
militaire departementen, die —in finan-
cieële moeilijkheden geraakt door on
verantwoordelijke elementen uit het be
drijfsleven met aanlokkelijke bedragen
wordt benaderd", zei de minister.
