r
Iedereen
JURYLEDEN
^Praatateel
Wapenstilstand in de Kamer
door schorsing der debatten
Kamerleden tegen verhoging
van de luisterbijdrage
0p de
Van dag tot dag
Zij komen l
3
kelly
Kies Kelly!
Puur voor uw
genoegen!
Hoge onderscheiding voor
prof. Sir Hans Krebs
NIEUWE GENEESMIDDELENWET
Verwarring door twee nieuwe amendementen
Renault geeft 6 maanden garantie
GARAGE DEN HOUT
Nieuwe superconstellations
van de K.L.M.
heeft we] eens een ogenblik
Waarom geen bestedingsbeperking in radiobestel?
Natuurlijk
Een kaasgerecht!
kaas
DONDERDAG 13 MAART 1958
Ofschoon de weersomstandigheden er
weinig aanleiding toe geven, valt het te
verwachten dat het binnenkort lente zal
zjjn. En met de lente komen de bloemen
en de toeristen. Buitenlandse bezoekers
zullen in een wassende stroom onze wegen
vullen en verwachten, dat Nederland hen
behoorlijk zal ontvangen.
Ofschoon glimlachjes en foldertjes en
bloemen in de knoopsgaten natuurlijk zeer
op prijs zullen worden gesteld, zullen de
buitenlanders echter in de eerste plaats
gediend zijn met een zo duidelijk moge
lijke weg-bebakening. „Bewegwijzering"
heet dat in vaktaal en deze bewegwijze
ring is in het algemeen in ons land tame
lijk doelmatig en duidelijk. Wij behoeven
ons niet te verdiepen in het vele moei
zame internationale overleg, dat aan de
uniforme bewegwijzering is vooi-af gegaan,
want dat zou een kolom leesstof apart op
leveren.
Laten we volstaan met vast te stellen,
dat de internation'ale uniformiteit van
wegbebakening en verkeerstekens op gang
begint te komen en vooral in Europees
verband goede vorderingen maakt. In de
Economische Commissie voor Europa, een
UNO-orgaan, waarin ook Nederland mee
praat, wordt aan dit onderwerp veel aan
dacht besteed. Men is er thans bezig het
wegverkeer zoveel mogelijk te vergemak
kelijken en te beveiligen door een aantal
uniforme maatregelen aan de leden te ad
viseren, die de verkeersvoorschriften en
-voorzieningen in het Europese verkeers
gebied betreffen.
Des te opmerkelijker is de nog steeds
voortdurende chaos in Nederland op het
gebied der snelheidsbeperking en daar
toe strekkende aanduidingen. Vreemde
lingen zullen dit jaar vele moeilijkheden
op onze wegen ondervinden door de hete
rogeniteit in aanduidingen en de onvol
doende duidelijkheid ervan.
Het is een raadsel waarom bij de be
perking der snelheid tot 50 en 70 kilo
meter nog steeds geen ministeriële be
schikking is verschenen, die het inter
nationale bord dwingend voorschrijft. Er
bestaat namelijk een internationaal aan
vaarde aanduiding voor snelheidsbeper
kingen, namelijk het witte ronde schild
met rode omranding, dat op het witte
binnenvlak het cijfer der snelheidslimiet
draagt. Deze borden zijn in ons land reeds
jaren in gebruik bij verkeersconstruc-
ties die plaatselijk een lagere snelheid
vereisen, zoals bij de rotonde in de buurt
van Utrecht, doch bij de 70 en 50 kilo
meter beperking worden zij hardnekkig
geweerd. Vreemdelingen kunnen aan de
thans in zwang zijnde aanduidingen niet
uit, omdat deze een Nederlandse tekst
dragen en bovendien van vorm en op
schrift plaatselijk verschillen.
Het wordt dringend tijd, dat men deze
wanorde opruimt en de consequenties
trekt uit het internationale overleg, waar
aan Nederland zo braaf meedoet. Het ko
mende toeristenseizoen zal anders zowel
voor de vreemdelingen als voor de Neder
landse bevolking een periode van extra
onveiligheid worden.
ADVERTENTIE
Kelly! Ja, dat is de
naam van uw nieuwe
plezierige gezel in het
leven! Kelly, een
nieuwe geurige siga
ret van de beste tabak
ken voor 95 cent!
Gouden medaille van het genootschap
natuur-, genees- en heelkunde
De Duits-Engelse geleerde prof. sir Hans
Krebs, Nobelprijswinnaar, thans hoogle
raar in de biochemie aan de universiteit
te Oxford, heeft woensdag uit handen van
Prof. dr. E. C. Slater, de gouden medaille
van het Genootschap ter Bevordering van
Natuur-, Genees- en Heelkunde ontvangen.
Deze onderscheiding werd prof. Krebs
overhandigd na zijn referaat over „De
synthese van celbestanddelen uit c2 ver
bindingen in micro-organismen", dat hij
in een collegezaal van het Wilhelmina-
gasthuis te Amsterdam heeft gehouden.
Prof. Krebs kwam in 1933 als joods vluch
teling naar Engeland. In 1937 ontdekte hij
de citroenzuurcyclus, een belangrijke fase
]n de biologische oxydatie van eiwitten,
vetten en koolhydraten. Voor deze ontdek
king ontving hij in 1953 de Nobelprijs. De
gouden medaille van het Genootschap die
hem thans is uitgereikt is in de vorige eeuw
ingesteld en werd onder andere verleend
aan de geleerden Lorentz, Kamerlingh On
nes, Einstein en sir Henry Dale.
(Van onze Kamerverslaggever)
Het debat in de Tweede Kamer over de nieuwe geneesmiddelenwet is gisteren
in een algemene verwarring geschorst, nadat de heer B a c h g (K.V.P.) nieuwe
amendementen had ingediend met de strekking aan minister Suurhoff op te
dragen een aparte wettelijke regeling te treffen voor de toekenning van de be
voegdheid, vrije verpakte geneesmiddelen te verkopen, gepaard gaande met een
beperkte overgangsregeling („uitstervingssysteem" van ongediplomeerden). Minister
Suurhoff voelde daar niets voor, ook niet, omdat hij niet precies wist wat de
meerderheid van de Kamer eigenlijk wilde, want dat was niet duidelijk geworden.
Bovendien vond hij het een bezwaar, dat geen beslissing wordt genomen, want de
kwestie zou opnieuw aan de orde komen wanneer die aparte wettelijke regeling,
een soort drogistenwet, ter tafel ligt. En dan zou het inmiddels weer adressen
regenen. Kamer en minister zijn niet nader tot elkaar gekomen.
Wie wèl en wie niet vrije verpakte ge
neesmiddelen mogen verkopen, beschouwt
minister Suurhoff als een louter economi
sche kwestie, die moet worden geregeld
door de minister van Economische Zaken
via de Vestigingswet en niet door de mi
nister van Sociale Zaken en Volksgezond
heid in een wet, die betrekking heeft op de
bescherming van de volksgezondheid. De
bedoeling van Economische Zaken is, de
verkoop van verpakte geneesmiddelen
alleen toe te staan aan de bezitters van het
diploma drogist (dat kunnen dus ook krui
deniers en andere winkeliers zijn), maar
niet aan winkeliers zonder diploma. Dit
systeem is uitgewerkt in de ontwerp-
vestigingsbesluiten, waarover de Sociaal-
Economische Raad nog advies moet uit
brengen.
Uit het betoog van de heer Bachg had
minister Suurhoff begrepen, dat deze in de
ontwerp-vestigingsbesluiten nog gaatjes
ziet voor onbevoegden en die gaatjes wil
dichten. Maar is dat een taak van de
minister van Sociale Zaken en Volksge
zondheid? vroeg de bewindsman. Het zou
neerkomen op een correctie van het
vestigingsbeleid van de minister van Eco
nomische Zaken (die de verkoop van vrije
verpakte geneesmiddelen niet wil be
perken tot de drogisten en het drogisten
kartel reeds met moeite heeft door
broken).
Nieuwe situatie
Naar de mening van de heer Bachg,
(K.V.P.) is het stellen van opleidings
eisen en van vakbekwaamheid aan de ver
kopers van verpakte geneesmiddelen een
taak van het departement van Sociale
Zaken en Volksgezondheid. Maar hij was
wel bereid een beperkt „uitsterving-
systeem" te aanvaarden in de geest van
de vestigingsbesluiten, doch niet over de
gehele linie voor allen, die thans reeds
vrije geneesmiddelen verkopen. Hij zag
echter geen kans een dergelijke overgangs
regeling inderhaast nauwkeurig uit te
werken en daarom diende hij, na in
trekking van zijn oorspronkelijk amende
ment, twee nieuwe amendementen in.
Volgens het eerste zou in de nieuwe Ge
neesmiddelenwet worden vastgelegd, dat
de minister van Sociale Zaken en Volks
gezondheid een wettelijke regeling moet
treffen met eisen van vakbekwaamheid en
bedrijfsuitoefening voor degenen, die be
voegd zijn verpakte geneesmiddelen te
verkopen. Inmiddels zou, volgens het
tweede amendement, de rest van de wet
reeds in werking kunnen treden, zodat
wordt tegemoetgekomen aan de haast, die
er is bij de modernisering van de oude
wet van 1865.
Verwarring
„Wat moet er dan met de vestigings-
beslüiten van de minister van Economi
sche Zaken gebeuren?", riep minister Suur
hoff bijna wanhopig uit.„Het amendement
gaat in zijn gevolgen misschien dwars door
het kartelbeleid van minister Zijlstra. Hoe
kan de wet in werking treden als niet
vaststaat wie er onder valt?"
Ofschoon de indruk bestond, dat een toe
nemend aantal Kamerleden achter de
minister was komen te staan en hij wel
een stemming had kunnen riskeren, wenste
hij blijkbaar zekerheid. Voor staatsrechte
lijke kwesties, die met het amendement
samenhangen, wilde hij overleg plegen
met de minister van Justitie en voor de
economische kanten met de minister van
Economische Zaken. Hij wil blijkbaar met
nog sterkere argumenten komen en er
eventueel minister Zijlstra bij halen. Gis
teren zag hij er in ieder geval nog van af
het amendement „onaanvaardbaar" te ver
klaren.
Het debat was vaak verward. Telkens
bleek dat de Kamerleden elkaar niet goed
hadden begrepen of dat de minister en
de staatssecretaris van Economische Zaken,
dr. Veldkamp, de Kamerleden (en omge
keerd) niet precies hadden begrepen. Voor
namelijk was dat het gevolg van de niet
geheel duidelijke uiteenzetting van de heer
Bachg, die er niet in slaagde te zeggen
of in een amendement te formuleren, wat
hij precies bedoelde.
Nadat de heer P e s c h a r (P.v.d.A.) had
voorgesteld het debat enkele uren te
schorsen om de nieuwe amendementen van
de heei Bachg rustig te kunnen bestuderen,
stelde minister Suurhoff tenslotte, hoewel
hij het zeer jammer vond, een langere
schorsing voor. Misschien kan het debat
volgende week worden voortgezet. Aan
het einde van deze week zou de Kamer
eigenlijk vier weken met Paasvakantie
gaan. Men wil volgende week toch wel
bijeenkomen, maar de stenografen zijn dan
verdeeld over vergaderingen in Straats
burg (Raad van Europa), de Eerste Kamel
en de Tweede Kamer. Minister Suurhoff
moet bovendien volgende week ook in
de Eerste Kamer aanwezig zijn. De voort
zetting van het debat hangt dus nog in
de lucht.
ADVERTENTIE
Hoeveel vertrouwen een fabriek heeft in
eigen fabrikaat, komt tot uiting in de
verstrekte garantie.
7-onder dat de cliënt arbeidsloon
behoeft te betalen.
Wellicht stemt u dit tot nadenken.
Tussen 14 april en 14 mei zal de Lock-
heedfabriek te Burbank (Californië) de
drie door de KLM bestelde superconstel
lations L1049H afleveren. Het eerste toe
stel (PH-LKL) wordt genoemd naar de
beroemde Rotterdamse humanist Deside-
rius Erasmus; de tweede superconstel-
lation (PH-LKM) naar de in Delft ge
boren Nederlandse rechtsgeleerde en
staatsman Hugo de Groot en het derde
vliegtuig (PH-LKM) naar de Nederlandse
geneeskundige en hoogleraar te Leiden,
Hermanus Boerhaave.
ADVERTENTIE
De voorgestelde verhoging van de luis
terbijdrage van 12 tot 15 gulden stuit bij
het merendeel der leden van de Tweede
Kamercommissie voor onderwijs, kun
sten en wetenschappen op ernstige bezwa
ren. De argumenten en cijfers van minis
ter Algera hadden deze leden niet kunnen
overtuigen van de noodzaak van deze ver
hoging. Eerder was het tegendeel net ge
val: zowel de praktische bezwaren, aan
de verhoging verbonden, als de uitspraak,
dat de wereldomroep principieel door de
staat bekostigd behoort te worden, vormen
eigenlijk een doorgaand pleidooi om de
voorgestelde verhoging te verwerpen.
Wat de cijfers betreft, vragen verschil
lende leden zich af, of de voor 1957 geraam
de opbrengst van de luisterbijdrage van
31 miljoen gulden niet te laag is. Op 1 ja
nuari 1957 bestond het aantal retributan-
ten uit 2.235.000 toestelbezitters en om
streeks 510.000 aangeslotenen op het distri
butienet (hoofdaansluitingen). Bij een ta
rief van 12 gulden per aansluiting betekent
dit een opbrengst van ongeveer 33 miljoen
ongeacht het accres in de loop van het jaar
1957, dat met uitzondering van de
distributieaansluitingen eenzelfde
beeld vertoont als in voorgaande jaren.
Exorbitante kostenstijging
De bedoelde leden verwachten, dat de
opbrengst van de luistergelden in 1957 aan
merkelijk hoger zal liggen dan 33 miljoen,
terwijl zij in volgende jaren naar verhou
ding zal toenemen.
Uit de cijfers in de memorie van toelich
ting op het desbetreffende wetsontwerp
blijkt voorts, dat de opbrengst van de luis
terbijdrage van 1952 tot 1956 gestegen is
met 22 percent, terwijl de inningskosten
met 64 percent omhoog zijn gegaan, '.odat
deze in 1956 ongeveer 15 percent van de to
tale opbrengst beliepen. De cijfers tonen
voorts aan, dat de zenderhuur in dezelfde
periode steeg met 36 percent en de exploi
tatieuitgaven van de wereldomroep met
52 percent.
Deze gegevens waren voor tal van leden
aanleiding in de eerste plaats een verkla
ring te vragen van de exorbitante stijging
van de inningskosten en van de kosten van
de wereldomroep, terwijl men voorts
gaarne zou vernemen of en zo ja, waarom
de bestedingsbeperking aan het radiobe
stel in het algemeen voorbij moet gaan.
Andere leden merkten op, dat de om
roepverenigingen reeds lang hun aandeel
in de beperking der bestedingen leveren
Teveel radio-orkesten?
Ook werd gevraagd, of het niet mogelijk
zou zijn, dat de inkomsten door de omroep
verenigingen op efficiënter wijze worden
besteed. Hierbij werd b.v. gedacht aan de
instandhouding van een kostbaar instituut
als het Radio Filharmonisch Orkest, welks
bestaan tevens het bezwaar met zich
brengt, dat het een harmonische opbouw
van het nationale orkestleven bemoeilijkt
Is het niet juister en tegelijk goedkoper
wanneer de taak van dit orkest b.v. beur
telings door de grote gesubsidieerde or
kesten wordt vervuld? Zijn er daarnaast
ook niet te veel radio-amusementsorkes
ten, die het omroepbestel nodeloos kost
baar maken?
Wereldomroep
Dat de regering thans tot de conslusie
is gekomen, dat de wereldomroep, primair
als een staatstaak moet worden gezien
stemde de commissie tot voldoening.
De toekomstige betaling van de wereld
omroep uit overheidsgelden zal de voorge-
Sommige binnenkomende
berichten stellen de redacties
voor regelrechte gewetensvra
gen althans naarmate de
betreffende redacties met ge
wetens zijn uitgerust en in om
gekeerde evenredigheid met de
rekbaarheid ervan.
Het is bijvoorbeeld een be
kend feit, dat de publikatie
van zelfmoordgevallen een fu
neste uitwerking kan hebben
op labiele persoonlijkheden en
daarom kan men die publika
tie beter achterwege laten,
tenminste wanneer andere
factoren het niet strikt nood
zakelijk maken, het treurige
incident te vermelden.
Hier heb ik een berichtje
van enkele regels, dat niet in
de krant is gekomen. Het zou
jammer zijn, wanneer het ge
heel en al ongekend zou blij
ven want het is zo geladen
met achttien karaats tragiek
en zo ontstellend scherp van
menselijke klachten, dat er
een boek over te schrijven zou
zijn. Ofschoon *het is echt
gebeurd en daarover worden
meestal geen boeken geschre
ven.
Het is een bericht over een
Engels jongetje, dat voor de
kinderrechter moest verschij
nen omdat hij een kerk in
brand had gestoken. De over
weging dat labiele jongetjes
bij het kennisnemen van deze
euveldaad in groten getale
zouden kunnen overgaan tot
het aansteken van kerken in
ons verspreidingsgebied, is
oorzaak geweest van het feit
dat deze berichtgeving in een
diepe lade verdween. Het in
brand steken zou, vooral in
een tijdperk waarin van ver
schillende zijden duidelijk een
verhoogde activiteit op het ge
bied van kerkenbouw te be
speuren valt, uiteraard een be
treurenswaardig verschijnsel
zijn, doch dat niet alleen. Want
het aanzien der hedendaagse
jeugd, die zich toch al occu
peert met zovele bezigheden
waaraan niet iedereen zijn
goedkeuring kan hechten, zou
er op drastische wijze door
worden vorlaagd.
Waarom ik echter onmoge
lijk over dit criminele voorval
in Engeland zwijgen kan, is
het meesterlijke pleidooi, dat
de kleine knaap voor zich ge
houden heeft tegenover de
kinderrechter een pleidooi
waardoor niet alleen de be
schuldigde tot beschuldiger
werd, doch waarin een zo lo
gisch, aanvaardbaar en tref
fend motief voor zijn wandaad
tot uiting kwam, dat men ge
neigd is de kleine jongen goed
keurend op het hoofd te klop
pen en te zeggen: „Okee".
Okee want vergeet niet
dat het een Engels jongetje is.
Laten we als verstandige,
wereldwijze volwassenen eens
met ons allen op de jurybank
gaan zitten en horen, wat de
kleine brandstichter over die
verschroeide kerk-taktiek heeft
te vertellen.
„Ik lag in bed en vroeg me
af waarom God mij zo onge
lukkig heeft gemaakt. Mijn
moeder is gestorven toen ik
erg klein was (hij is nu nóg
niet erg groot) en mijn stief
moeder behandelt me slecht.
Ik werd kwaad op God en ik
besloot, Zijn kerk in brand te
steken."
Verder niets, juryleden.
Nu moeten we even onze
verontwaardiging over de hei
ligschennis en de restauratie
kosten opzij zetten en alleen
maar proberen, voor een ogen
blik een klein, verlaten en
wanhopig jongetje te zijn. Dat
is niet gemakkelijk, doch jury
lid is geen gemakkelijke taak.
Wij liggen in bed en pijni-
gen onze hersens af om te we
ten te komen, waarom God zo
mateloos kwaad op ons kan
zijn geworden dat Hij niet al
leen ons losrukte van onze
moeder, zoals een kwajongen
dat doet met een bloem van
haar stengel, doch ons boven
dien een tweede moeder op de
hals stuurde die de toestand
nog belangrijk verergerde. Een
kleine, rechtgeaarde jongen zal
nooit een pasgeboren hondje
uit het warme nest van de
moederhond wegnemen en het
hulpeloze gevalletje met de
blinde ogen en de wankele
pootjes midden op een drukke
rijweg deponeren. Dat doet een
jongetje niet, ook al is hij wel
eens stout.
Het is te begrijpen, dat dit
kleine jongetje geen ander mo
tief achter zijn eigen lot vond
dan willekeurige, koelbloedige
kwaadaardigheid.
En hij verweerde zich met
een wraakneming, die zijn lot
niet kon verbeteren doch in
zijn gedachten althans enigs
zins de balans der gerechtig
heid herstelde.
Want gerechtigheid, jury
leden, is de grootste hartstocht
van de mensen, en ook van de
kleine mensen.
Als wij een gefundeerd oor
deel willen geven, moeten wij
de vraag beantwoorden waar
van de onoplosbaarheid de
aanleiding van de misdaad
werd. Waarom maakte God de
kleine jongen zo ongelukkig?
Natuurlijk weten wij, vol
wassenen en wereldwijzen,
daa>- het antwoord op. Als wij
he ->t zouden weten, zou het
moment kunnen komen waar
op we zelf de lucifers ter hand
zouden nemen om in het uiter
ste van ons zwakke bereik de
gerechtigheid te ontworstelen
aan de willekeur van een
boosaardige super-dictatuur,
die met ongeluk en ellende
rond zich heen smijt volgens
de gril van zijn onberekenbare
opwellingen wie het treft,
heeft het.
Natuurlijk weten wij het
antwoord, doch het is niet in
een-twee-drie te geven. Niet
vaak stellen kinderen ons voor
zulke onstellend-serieuze vra
gen. Wanneer zij zich beper
ken tot de informatie, waarom
Sinterklaas alleen de kinderen
van gegoede gezinnen met
rijke cadeaus begiftigt, is er
nog wel een draai aan te
geven. Maar wanneer er ker
ken in het geding komen
Welnu, het antwoord is
moeilijk. De kleine Engelse
jongen wacht erop, omdat het
zijn pleidooi doet staan of
vallen. Hij wacht erop, te ho
ren dat hij zich vergist heeft
en dat hij zich vergrepen heeft
aan het heilige goed van een
onschuldige. Wanneer wij,
juryleden, hem duidelijk kun
nen vertellen hoe schromelijk
hij zich vergist heeft, blijft er
van zijn verdediging geen
splinter heel.
Maar het antwoord is zo
•noeilijk.
Het antwoord is zo moeilijk,
omdat de wereld deze kleine
jongen zorgvuldig binnen ge
leid heeft in de doolhof waar
alle logische antwoorden moei
lijk zijn. De wereld heeft een
schoot-vol sprookjes gereed
voor alle borelingen, die hun
ogen opendoen. De wereld
houdt hun de beelden voor,
die schitteren van weelde aan
blijde, goede, vertrouwenwek
kende verzinsels. En als het
verzonnen beeld niet doet wat
het zou moeten doen in peni
bele situaties, kijkt de wereld
een andere kant uit en wast de
handen devoot in onschuld
kleine jongetjes ten prooi la
tend aan verbijsterend onrecht
in een zee van onontwarbare
misverstanden.
Is dat eigenlijk wel humaan,
juryleden?
Zou het niet beter en doel
matiger zijn, de sobere basis
van ons bestaan ook voor kin
deren niet te sieren met fran
jes en opsmuk, doch de recht
lijnigheid van geboorte naar
dood open en eerlijk als een
onontkoombare waarheid in
hun kleine hersens te planten,
opdat zij geen grillige sinter
klaasfiguren en aan goede en
boze opwellingen onderhevige
machtspersonen gaan be
schouwen als bestierders van
hun lot?
Ik weet niet, wie deze klei
ne jongen zo ongelukkig heeft
gemaakt, noch waarom hij zo
ongelukkig moet zijn. Doch
wèl weet ik en dat kan zelfs
zo'n kleine jongen weten, als
men hem niet op dwaalsporen
leidt dat het niet God kan
zijn, die het heeft gedaan. Het
is gemakkelijk, de ellende der
wereld af te schuiven op een
almacht boven de wolken en
kinderen te vertellen dat de
mensen maar te slikken heb
ben wat hun wordt toegestopt.
Het is minder gemakkelijk,
juryleden, de kinderen te be
kennen dat wij het zijn, wij
en alle andere wijze mensen,
die de ellende vermenigvuldi
gen met onze eigen handen en
lege woorden. En dat wij hun
een God voor ogen spiegelen
die zij van alles de schuld
kunnen geven.
Maar, juryleden, de tijd
dringt en er is een kerk ver
woest.
Laten wij niet langer aarze
len en een uitspraak doen.
J. L.
Waarschuwing!
Ik, acht het mijn plicht u erop te wijzen
dat het, voor u het weet,, 6 april is en dat
dat eerste paasdag is, zodat 't langzamer
hand de hoogste tijd wordt dat u gaat be
denken wat u die dag gaat doen. Al dat
gëimproviseer van plezier leidt tot niets.
Systematiek moet er zijn. En u moet het
voorbeeld geven.
Stel u eens voor dat iedereen in onze
geordende maatschappij ten aanzien van
zijn genoegens zomaar aan opkomende
feestdriften de vrije teugel liet; dat zou
een mooie boel worden. Gouverner c'est
prévoir, en dat geldt ook voor het gouver
ner en van uw plezieren. Van improvisa
ties is deze tijd niet gediend.
Als u niet tijdig er voor zorgt uw plan
nen voor de paasdagen gereed te hebben,
zal de overheid moeten ingrijpen. Als u
het er zelf op aan laat komen, zal de re
gering er goed aan doen een stevig toe
ristschap in te stellen en het bij de hui
dige vakantiedwang niet mogen laten doch
één ordenende schrede verder moeten
gaan. Zij mag dan niet blijven stilstaan
bij het dwingende bepalen van de data en
de lengte van uw vakantie doch zal de
consequente stap dienen te nemen ook te
bepalen waar en hoe ge uw vakantie
doorbrengt. De voortdurende toeneming
van het toerisme schreeuwt als het ware
om zulk een vaderlijke overheidszorg.
Nietwaar? Begin april is het Pasen en
u zit daar maar. U zit daar maar, vadsig,
ongedisciplineerd, zonder gevoel voor vrij
willige sociale verplichtingen, met de
handen in de schoot en zonder ook maar
het geringste benul van wat u met Pasen
staat te doen.
Dat kan zo niet.
Als u er even over nadenkt, moet u
toch ook begrijpen dat dat zo niet kan.
De Spoorwegen moeten weten waar zij
aan toe zijn, de hotelhouders en de café
heren moeten het weten, de bierbrouwers,
de sprits- en limonadefabrieken, de ban
ketbakkers noemt u maar op. Al die
mensen laat u, door uw sufheid, in het
ongewisse.
U moet in ieder geval ergens heen. Het
kan niet veroorloofd zijn dat u die paas
dagen thuis blijft zitten. De hort op en
de natuur in! Dat is uw eigen belang en
dat van de gemeenschap die er schade
van ondervindt wanneer haar leden twee
dagen thuis blijven zitten suffen.
U moet er uit en als elf miljoen men
sen op zo'n klein lapje aarde op het aller
laatste nippertje hun zwerfimpulsen van
het laatste uur volgen, dan kan dat écht
niet.
Daarom: het is de hoogste tijd.
Pasen valt op 6 en 7 april en dat is
maar zo.
Als u enig gevoel voor systematiek
heeft, zorgt u deze week gereed te zijn
met uw plannen.
En als ik u was, zou ik nu maar vast
beginnen met eierenkleuren. Als er wat
tussen komt, is het te laat.
Een zorgzaam staatsburger houdt met
alle eventualiteiten rekening.
Ik heb mijn plicht gedaan. Ik heb u ge
waarschuwd.
Elias
stelde, als definitief bedoelde verhoging
van de luisterbijdragen overbodig maken.
Thans wordt de ontwikkeling van de bin
nenlandse omroep geremd doordat een ge
deelte van de luisterbijdragen voor de we
reldomroep wordt bestemd. Zou reeds thans
'n regeling tot zelfstandige financiering van
de wereldomroep worden ingevoerd wat
vele leden wenselijk achtten dan zou
daarin, ter tegemoetkoming aan de verlan
gens van die omroep, vastgelegd kunnen
worden, dat de rijksbijdrage wordt ge
fixeerd op een bepaald percentage van de
opbrengst van de radio-retributie.
Enige leden waren het met de regering
eens, dat de kwestie van de financiering
van de wereldomroep principieel bij de be
handeling van de omroepwet dient te wor
den besproken. Zij achtten het dan ook niet
juist, thans op dit onderwerp dieper in te
gaan.
ADVERTENTIE
(een originele
en zo lekkere oplossing
van Uw probleem
Aardappelpuree met kaas
Van 2 kg aardappelen met melk
en 50 gr. boter een mooie gladde
puree maken. 150 gr. geraspte
kaas erdoor mengen en de puree
zo warm mogelijk opdienen óf
in een vuurvaste schotel, be
strooid met wat geraspte kaas,
goudbruin laten worden.
Doe nóg meer met
PUBLICATIE VAN HET NEO. ZUIVELBURÉAU RIJSWIJK
KREBBERS TERUG UIT SCANDINAVIë
De violist Herman Krebbers is terugge
keerd van een korte tournee door Noor
wegen, waar hij in Oslo en Bergen met
de symfonie-orkesten van deze steden on
der leiding van Carl Caraguly het Viool
concert van Paganini en de Tzigane van
Ravel vertolkte. Als resultaat van dit op
treden is Krebbers uitgenodigd in alle
hoofdsteden van de Scandinavische landen
als solist op te treden.
