MARCHWOOD
T entoonstelling
hoogleraren
van werken van
en studenten
Setfctape
Agenda voor
Haarlem
BUMBELENDEWENSHOORN
Heden 25 jaar geleden begon
joden-boycot in Duitsland
Ex-Veldmaarschalk Kesselring
verdedigt SS-moordenaars
Kort en bondig
5
Koud en schraal
Boatrace of) televisie
De radio geeft woensdag
T elevisieprogramma
Dief griste sieraden weg uit
juweliersetalage
Bij zijn vlucht verloor
hij een deel van de buit
AKADEMIE 1953-1958
Veranderingen
Mr. N. Debrot buitengewoon
lid van de Raad van State
De zagende pijnen
kleefband
bij uw kantoorboekhandelaar
Oproep en waarschuwing van joodse zijde om de
verzoeningsgedachte levend te houden
NAAIMACHINES
ONS VERVOLGVERHAAL
IRIS BROMIGE
dINSDAG 1 APRIL 1958
Het. N.C.R.V.-televisie-programma van
dinsdagavond kan wellicht het best geken
merkt worden door een citaat uit het
weerbericht van vandaag: koud en
schraal. Daarmee willen we zeker niet
zeggen dat de uitvoerenden niet hun uiter
ste best deden, maar het geheel miste toch
diepte en vooral warmte. En juist voor de
televisie is dat bijzonder belangrijk.
Het begon al met de doorwrochte ru
briek „Attentie" van Peter van Campen,
die opnieuw met veel omhaal van woorden
enkele interessante onderwerpen volko-
men doodpraatte en het zette zich vooral
in „Snelheid, glorie, gratie" voort, een re
portage van een gedeelte van een in het
Kolpabad te Vlaardingen gehouden
zwemfeest. In en uit het water sprongen en
kropen daar een aantal prominente zwem
sters en zwemmers, schoonspringers en
een bescheiden kunstzwemgroepje. Het
geheel werd wat zorgeloos gepresenteerd
en vooral in het begin slaagde commenta
tor Piet Duinker er bepaald niet in enige
lijn in zijn verhalen te brengen, waarbij
direct gezegd moet worden, dat hij bitter
weinig steun ondervond van de regisseur.
Zo die althans aanwezig was.
Terug in de studio kreeg men tenslotte
de eenakter „De heren rechters" van
Kaj Munk in de vertaling van Johan Wink-
len te zien. De rollen werden vertolkt door
Winnifred Bosboom, Leo de Hartogh en
Henk van Buren. De regie was in handen
van Peter Koen en de uitstekende decors
waren vervaardigd door Cor Hermeier.
Beeldschermer
Op 5 april a.s. zu'len meer landen dan
ooit de „boatrace" tussen Oxford en
Cambridge op de telev:sie kunnen zien.
De wedstrijd zal op het Eurovisienet wor
den gerelayeerd en de volgende landen
zullen getuige kunnen zijn van de jaar
lijkse roeiwedstrijd tussen de ploegen van
de universiteiten van Oxford en Cambrid
ge, namelijk Oostenrijk. België, Denemar
ken, Frankrijk, Duitsland. Italië, Neder
land, Zweden en Zwitserland. Het Neder
landse commentaar wordt verzorgd door
de heer Aad van Leeuwen.
HILVERSUM I 402 M. 7.00-24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws en SOS-ber. 7.10 Gram. 7.50
Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws en weerber.
6.15 Gram. 8.30 Orkconc. 9.00 Voor de zieken. 9.30
Voor de vrouw. 9.40 Gram. 10.15 Paaswijdings-
dienst. 11.15 Gram. 11.20 Zo ik niet had geloofd...
hoorspel. 12.10 Clavecimbelrecital. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Clavecimbelrecital. 12.48 Gram.
en act. 13.00 Nieuws. 13.15 Met PIT op pad. 13.20
lichte muz. 13.55 Alceste. opera (le bedrijf). 15.00
Jeugdork. 15.45 Gram. 16.00 Voor de jeugd. 17.20
Muz. caus. 17.40 Beursber. 17.45 Gram. 18.00 Idem.
1115 Spectrum van het Christel, organisatie- en
verenigingsleven. 18.30 R.V.U.: Dodenbezorging
inde prehistorie, door dr. P. J. R. Modderman:
«rste lezing: Grafheuvelonderzoek in Nederland.
13.00 Nieuws en weerbericht. 19.10 Op de man ai.
19,15 Gram. 19.30 Buitenl. overz. 19.50 Gram. 20.00
Radiokrant. 20.20 Passiestonde. 21.00 Geestelijke
liederen. 21.30 Kamerork. en soliste. 22.15 Vakan
tierubriek. 22.25 Vocaal ens. 22.45 Avondoverden
king. 23.00 Nieuws. 23.15 Sportuitsl. 23.20—24.00
Gram.
HILVERSUM II 298 M. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 De Ontbijtclub. 9.00 Voor de vrouw.
VPRO: 10.00 Boekbespr. 10.05 Morgenwijding.
VARA: 10.20 Gram. 11.00 Gevarieerd progr. 12.00
Dansmuz. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Voor
het platteland. 12.38 Hammondorgelspel. 13.00
Nieuws. 13.15 Tentoonstellingsagenda. 13.20 Lich
te muz. 13.50 Medische kron. 14.00 Viool en piano.
14.25 Voor de jeugd. 16.30 Gram. 17.15 Dansmuz.
17.50 Regeringsuitz.: Rijksdelen overzee. Jeugd-
uitz. De brievenbus gaat open. Correspondentie
club o.l.v. Regina Zwart. 18.00 Nieuws en comm.
18.20 Orgelspel. 18.40 Act. 18.50 Gram. 19.00 Voor
de kinderen. 19.10 De Christen en zijn politieke
keuze, caus. 19.25 VARA-varia. VPRO: 19.30 Voor
de jeugd. VARA: 20.00 Nieuws. 20.05 Tussen de
regels door, caus. 20.15 De Kattebel. 21.10 De ver
dwijning van Eliza Dunn, hoorspel. 21.50 Lichte
rnuz. 22.15 Pianotrio. 22.45 Tussen mens cn nevel
vlek, causerie. 23.00 Nieuws. 23.15 Gram. 23.50—
24.00 Soc. nieuws in Esperanto.
BRUSSEL 324 M.
12.00 Gram. 12.30 Weerbericht. 12.34 Gram. 13.00
Nieuws. 13.15 Zang en piano. 14.45 Gram. 15.00
Idem. 15.40 Idem. 16.00 Koersen. 16.02 Recital.
16.15 Orkconc. 17.00 Nieuws. 17.10 Zang en piano.
17.20 Voor de jeugd. 17.45 Gram. 17.50 Boekbespr.
13.00 Caus. 18.21 Gram. 18.30 Voor de sold. 19.00
Nieuws. 19.40 Gram. 19.45 Caus. 20.00 Czardas-
fi'.rstin, operette. 21.40 Gram. 22.00 Nieuws. 22.15
Godsd. Israëlitische uitz. 22.40 Gram. 22.55 Nieuws.
23.00 Voor de zeelieden.
VOOR WOENSDAG
VARA. 17.00 Voor de jeugd. KRO: 20.00 Vade
mecum. 20.30 Pelgrimage naar Compostella, TV-
spel.
ADVERTENTIE
ZIJLWEG 58 HAARLEM TEL. 16063
ARTISTIEKE GESCHENKEN
Gisteravond om elf uur heeft in Amster
dam een jongeman op bijzonder brutale
wijze een diefstal gepleegd in een juwe
lierszaak in de op dat tijdstip bijna ver
laten Kalverstraat. Hij wierp een steen
door de etalageruit en giste allerlei siera
den weg. Na zijn daad verdween hij snel
in een der zijstegen, waarbij hij in zijn
haast een deel van de buit verloor.
De echtgenote van de juwelier was al
leen thuis. Toen de alarminstallatie rin
kelde, snelde zij naar de winkel en zag
n°g juist de dief wegrennen. Een 49-jari-
8® kantoorbediende, die, toen hij glasge
rinkel hoorde, was komen toelopen, kon
een uitgebreid signalement van de dader
geven.
Even later kwam de eigenaar van de
zaak thuis. Hij vond in de onmiddellijke
omgeving van zijn winkel een ring van
5.000.-, een ring van 3.000.-, en een
broche van 1.200.- op het asfalt van de
Kalverstraat.
De politie zoekt thans naar de dief.
Na de officiële opening van de vernieuw
de aula en tentoonstellingszalen van de
Rijksakademie van Beeldende Kunsten met
de opvoering van de door ons besproken
experimentele cantate, kan men thans er
varen hoe G. Rietvelds verbouwing een
voor exposities gunstig resultaat opleverde.
Tot 28 april is hier een tentoonstelling te
zien van docenten en oud-studenten. Men
komt de expositiezaal binnen door een zij
ingang van veel innemender karakter dan
de zware deuren van de hoofdingang in de
norse gevel aan de Stadhouderskade.
De tentoonstelling „Akademie 1953-1958"
begint dan al meteen in de ruime lichthal,
die ook van een vestiaire voorzien is. Dat
het niveauverschil tussen de delen van het
haakvormig geheel door Rietveld verwerkt
werd tot een op zichzelf al zo aantrekke
lijke ruimte, bleek reeds op de openings
avond toen er nog niets was opgehangen
of neergezet. De zolder, die nu boven het
verhoogde dee] van de expositiezaal wat
laag moest zijn, verloopt in een schuin-
oplopend vlak, dat men zich kan denken
tegen de onderkanten van een als het ware
groot lichtrooster van vertikaal opgehan
gen platen gewapend glas, waardoor ieder
gevoel van druk weer weggenomen wordt
bij dat hoekdeel van de ruimte. Bij dag
licht geeft dat rooster op de wanden een
leuke schaduwtekening, die juist daar op
houdt waar men werk zou kunnen expo
seren. In het geheel zijn de voorbeelden
van de verschillende kunsten, waarin on
derwijs gegeven wordt, zo te passen dat
zij elkaar niet behoeven te hinderen. Aan
het lage muurtje, dat de bezoekers be
schermen moet tegen vallen van het hoger
gelegen vloerdeel, kunnen eenvoudige les
senaars gehangen worden om grafiek en
tekeningen te tonen. Dit werk wordt be
schermd door een soort glas, dat niet spie
gelt. Dat voordeel weegt naar mijn smaak
echter niet op tegen de werking, die de
materie van deze kunstwerken vervlakt.
Dit viel me vooral zo op bij het grafische
werk van de professoren Brinks en Röling,
over wiens werk uit het circus ik al reeds
een paar keer eerder met zoveel genoegen
mocht schrijven. Voor welke van de leer
lingen geëxposeerde bladen zij mede-ver
antwoordelijk zijn, kan men moeilijk aan
het werk zelve nagaan. Het geheel staat
echter op een goed peil. Er zijn zaken bij
waarop een ervaren vakman jaloers kan
zijn.
Een akademie is dienstig aan de veel
belovende jonge kunstenaar bij zijn ont
wikkeling en leert de meer middelmatige
talenten het vak. Wat het laatste betreft,
blijkt de Rijksakademie behoorlijk voor
zien te zijn. Namen als die van Wiegers,
De Kat, Luttge, Rovers en Grégoire en de
reeds genoemde staan daar borg voor. In
hoeverre hun voorbeeld inspirerend werkt,
is moeilijk na te gaan aan het geëxposeer
de. Men kent uit het schrijven van onder
getekende genoeg misschien mijn waar
dering voor enige van deze figuren en
beschouwe dus deze opmerking niet als
een critische. Zeker is dat het werk van
de beeldhouwer Esser van grote invloed is.
Dat van zijn collega Hund zou de studen
ten ook kunnen aangrijpen. Roelofsz. hier
vertegenwoordigd met enige prachtig uit
gevoerde wandtapijten, zal menige student
schone verschieten kunnen openen. Hij is
verantwoordelijk voor de voorbereidende
klas en zo ontmoeten we van zijn resul
taten hierbij niets. Een bezoek aan die
klas leerde me overigens, dat men niet
ten onrechte één en ander verwachtte van
zijn benoeming aan dit instituut. Moeilijk
is het iets te zeggen van de Zwitser W.
Clénin, die de monumentale schilderkunst
onderwijst en wijlen Campendonk opvolg
de. Enige foto's naar groot werk maken
nieuwsgierig naar het origineel, dat een
bijzonder sterke ruimtelijke werking lijkt
te hebben. Zijn ene grote geschilderde
paneel van een engel laat ons tezeer in het
ongewisse betreffende zijn pedagogische
kwaliteiten en de inspiratie die van zijn
voorbeeld zou kunnen uitgaan. Nu blijft dit
toch moeilijk te schatten. Vele van diens
leerlingen zagen eigenlijk maar weinig in
dertijd van Campendonk, wiens onderwijs
een legendarische naam kon hebben voor
hen, die het niet meemaakten. Uit gesprek
ken met Albert Muis bleek mij. dat deze
de vrijheid van experimenteren in ver
schillende richtingen genoten had bij deze
docent, die door weinig te zeggen de stu
denten tot zo grote zelfwerkzaamheid
dwong. Voor Lex Horn was Campendonk
de man, die de „Blaue-Reiter"-groep ge-
kend had en daarmee alleen al iets enthou-
siasmerends meebracht. Jan Peeters, het
blijkt behalve uit persoonlijke getuigenis
sen ook uit vroeger werk, had echt een
contact. Een enkele later gekomen leerling
blijkt achteraf Campendonks onderwijs te
verfoeien. De kwaliteiten echter van de
met name genoemde getuigen doen me de
laatste mening niet zo ernstig nemen.
Persoonlijk geloof ik dan dat er zich in
de laatste vijf jaar belangrijke veranderin
gen aan de akademie voltrokken hebben,
die hun resultaten wel zullen afwerpen.
Voor zover we al van resultaten kunnen
spreken, hebben die nog niet eenzelfde
klank als die van Campendonks onderwijs.
Vele veranderingen hadden ook nog te
kort geleden plaats. Gunstige resultaten
vinden we dan al in het werk van een
Wil den Ouden, Sierhuis, Roger Chailloux,
Hettema, om een paar al reeds in ruimer
kring gewaardeerde figuren te noemen. Ik
mag aannemen dat zij, door hier mee te
exposeren, getuigen van het nut van het
genoten onderwijs, van de geboden hulp.
Nu krijgen zekere groepen van generatie
genoten ook wel klank door een zekere
overeenkomstige gerichtheid der indivi
duen. En men mag van prof. dr. N. R. A.
Vroom, hoogleraar-directeur van de Rijks
akademie. niet verwachten dat hij op con
formisme zal aansturen. Kunst kan niet
steunen op afspraken, maar dient te ont
staan uit de ervaringen van de individuen
met de wereld om hem heen. De vaak zeer
aantrekkelijk uitziende resultaten, die ik
wel zag van leerlingen van andere kunst
scholen en akademies konden te zeer toch
steunen op een door leraren zo gewild mo
dernisme, waarbij een al wel vertrouwde
stijl maar weinig inhoud dekte. De natuur
moet het gebied zijn waarop voor jonge
beeldende kunstenaars toch in de eerste
plaats visuele ervaringen kunnen worden
opgedaan. Dat men daarbij op den duur
tot een zekere abstractie zou kunnen
komen, behoeft niet uitgesloten te worden
geacht. Maar men begint hier zeker niet
bij het eind. De ruimte waarin men zich
kan ontwikkelen wordt hier groter gehou
den dan wanneer uitgegaan zou worden
van bepaalde „ismen". En waar tradities
worden gerespecteerd, hier is dat, gezien
het tentoongestelde, nooit in te enge vorm.
Bob Buys
Mr. N. Debrot, directeur van het kabinet
van de gevolmachtigc minister der Neder
landse Antillen in Nederland, is benoemd
tot lid in buitengewone dienst van de Raad
van State.
Volgens artikel 4 van de Wet op de
Raad varf State kan in de raad, voor een
bepaalde tijd, een lid in buitengewone
dienst worden benoemd
Daar er op het ogenblik verschillende
vraagstukken met betrekking tot de An
tillen aanhangig zijn, achtte de Neder
landse regering het nodig, in de Raad
van State iemand te benoemen, die haar
daarover van advies kan dienen. De re
gering van de Nederlandse Antillen heeft
zich hiermee kunnen verenigen.
ADVERTENTIE
van rheumatiek, spit, ischias, hoofd- en
zenuwpijnen worden snel en afdoende ver
dreven door Togal. Er is geen beter middel
tegen dan Togal. Togal baat waar andere
middelen falen. Togal zuivert de nieren en
is onschadelijk voor hart en maag. Bij apoth.
en drog. 0.95. 2.40 en 8.88.
Nauwelijks had het Wensmannetje z'n toverspreuk uitgesproken, of voor Bumbels
ogen loste het Wensmannetje op in een rookwolkje. Maar'op het laatste ogenblik
klonk nog zijn stem.
„Je wens is vervuld, Bumbelveel geluk met je schip!"
Toen was het mannetje helemaal verdwenen. En tegelijk hoorde Bumbel een ge
kraak en hij keek verbaasd naar de Wenshoorn, die hij nog in de hand hield. De
hoorn brak in stukken157—158
ADVERTENTIE
Van onze correspondent inWest-Duitsland)
Vandaag is het vijf en twintig jaar ge
leden dat in nazi-Duitslano de boycot der
joden begon. Op 1 april 1933 posteerden
SA (Sturm-Abwehr) mannen, in het bruin
gekleed, met plompe laarzen aan en de be
kende kinderachtige petjes op, zich voor
de joodse winkels in de grote Duitse ste
den. Zij molesteerden een ieder, die het
waagde deze winkels te betreden. Dit was
het begin van de vervolging der joden on
der de nazi's, die ar mee eindigde dat mil-
(Van onze correspondent inWest-Duitsland)
In Neurenberg staat ee** groepje ex-
SS'ers terecht die in april 1945 eigen land
genoten lieten ophangen, hetgeen gerecht
vaardigd wordt door de voormalige veld
maarschalk Kesselring. „De moordenaars
zijn onder ons", zeggen vele andere Duit
sers, maar voor tallozen blijven deze
SS'ers nette mensen, die toevallig voor het
gerecht zijn gekomen.
April 1945: het Zuidduitse dorp Brett-
heim bevindt zich vlak bij 't Amerikaans-
Duitse front. Een paar Hitlerjongens, ge
wapend met pantservuisten, komen het
dorp „verdedigen" tegen Amerikaanse
tanks. De boer Hanselmann ziet het ge
vaar en ontwapent de jongens.
Kort daarop komt 'n SS-formatie Han
selmann gevangen nemen. Men „veroor
deelt" hem ter dood en eist van burge
meester Gackstatter en de onderwijzer
Wolfmeyer, dat zij het doodvonnis zullen
ondertekenen. Zij weigeren, waarop zij
eveneens naar de primitieve galgen op het
kerkhof worden gebracht. De Hitlerjon
gens schoppen de kisten om, waarop de
drie dorpelingen met het ijzerdraad om
hun hals onder een boom moesten staan.
Het elfjarige dochtertje van Wolfmeyer
dat haar vader zoekt wordt door de jon
gens de weg naar het kerkhof gewezen:
„Daar zul je wat leuks zien....".
In 1955 stonden de zes schuldigen, onder
wie de ex-generaal Simon voor deze mis
daad terecht. Ze werden vrijgesproken,
omdat de rechters meenden dat het geval
niet duidelijk was. Het bondsgerechtshof
te Karlsruhe vernietigde deze uitspraak,
maar versterkte de positie der beklaagden
toch door mee te delen, dat het inderdaad
in april 1945 mogelijk was dat burgers er
op uit waren de „Wehrwillen des Deutsches
Volkes" te verzwakkenEen Duitse
krant sprak van de innerlijke gespleten
heid van de Duitse justitie, wanneer zij
geconfronteerd wordt met het nazi-ver-
ieden.
Dichterlijk
Ter verdediging van de beklaagden wer
den zonderlinge zaken aangevoerd. Van
de ex-SS'er Goltschalk, die de terechtstel
ling leidde, en zich met cognac moed had
ingedronken, werd gezegd, dat hij een
dichterlijk mens is Zijn verdediger legde
„ten bewijze" een sonnet voor de rechters,
dat Gottschalk in de gevangenis had ge
schreven. Gottschalks karakter werd toe
gelicht aan de hand van brieven aan zijn
vrouw en van door hem gemaakte teke
ningen.
Voor generaal Simon traden hogere
machten in het krijt. De 72-jarige ex-veld
maarschalk Kesselring die in 1947 met
Simon te Padua in Italië ter dood veroor
deeld werd, maar later begenadigd en vrij
gelaten is. zei dat Simon een oprecht mens
is, een „verheven karakter", een officier
die geen onregelmatigheid bij zijn troepen
kon uitstaan. Die paar doden in Brettheim?
Het ging er toen om mensen te redden
aldus Kesselring. „We moesten aan het
westelijke front verder strijden teneinde
de Duitse troepen in het oosten in staat
te stellen zich terug te trekken, opdat zij
niet in Russische gevangenschap zouden
vallen".
joenen een gruwelijk eindt vonden in de
beruchte concentratiekampen.
De raad van de joden uit Duitsland, die
zijn zetel te Londen heeft, heeft ter ge
legenheid van deze trieste 25ste Jaardag"
de Westduitse regering en de Westduitse
openbare mening opgeroepen pal te staan
voor de zedelijke verantwoordelijkheid,
opdat de door het nationaal-socialisme ge
propageerde haatgevoelens voor altijd uit
gebannen zullen blijven De raad eert in
deze oproep de Duitsers, die in de jaren
der jodenvervolging trouw zijn gebleven
aan de traditie der humaniteit en van het
recht. Met spijt stelt de raad vast. dat de
laatste tijd in vele kringen de ver
zoeningsgedachte tot een rekensommetje
wordt verlaagd en niet meer als een ze
delijke verplichting wordt gevoeld Ken
nelijk doelt de raad ondei meer op de ac
tie van de vroegere Westduitse minister
van Financiën, thans minister van Justi
tie, Schaffer, die uit conjuncturele over
wegingen bezwaar maakt tegen het beta
len van grote sommen aan de slachtof
fers van het naziregime
„Dag van de grote lafheid"
In het Münchense dagblad „Süddeut-
sche Zeitung" stond een artikel van de
overleden rabbijn dr Leo Back, een van
de laatste voormannen van de Duitse jo
den, over „deze dag van de grote lafheid
der Duitsers. Hij schreef dat op 1 april
1933 niemand tegen de boycot der joden
in Duitsland heeft geprotesteerd. De uni
versiteiten zwegen, evenal:- de kerken, de
rechtbanken, de Duitse president Hinden
burg, en wie niet al. In joodse kringen
zelf voelde men zich toen verlaten en vol
slagen eenzaam, in het bijzonder toen in
1936 talloze volken de jodenboycot negeer
den en hun sportlieden naar de olympi
sche spelen te Berlijn zonden. De toenma
lige joodse leiders in Duitsland, die spoe
dig na de eerste april te zamen kwamen,
verklaarden toen ondei elkaar, dat het
Hitler-regime zich bek'.ted had met een
schijn van legaliteit en rekenen kon op de
loyaliteit van het altijd tot gehoorzaam
heid bereid zijnde Duitse volk.
ADV F.RTENTIE
Alle merken dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181, Tel. 14444
„Dank je, Bridget. Ik zal er tegen niemand een
woord over loslaten, behalve tegen Bruce en die kan
ik wel vertrouwen Paps moet er niets over horen. Ge
zien zijn vroeger# relatie met het laboratorium, zou
het hem in een zeer lastige positie brengen. Ik vraag
me af, of Deverel er reeds met kolonel Gray over ge
sproken heeft."
„Dat betwijfel ik. Ik heb zo'n idee, dat Deverel wel
eerst de toestemming van commisssarissen zal moe
ten hebben en dat hij enig idee zal moeten hebben van
de prijs, die zij willen bieden, voor hij zelfs maar een
voorlopige poging zou doen".
„Ik zal nu onmiddellijk Bruce even gaan opzoeken".
„Ik ga tot het eind van de laan met je mee en dan
moet ik terug om Ian een brief te schrijven. Ik denk,
dat hij zich in z'n eentje in Londen wel een beetje een
zaam zal voelen".
Bridget liet de diamant van de ring aan haar ring
vinger schitteren, terwijl Celia haar jasje aantrok.
Nadat Bridget aan het einde van de laan afscheid
van haar genomen had, begaf Celia zich op weg met
een vaart of de duivel haar op de hielen zat. Zij had ge
luk en vond Tom Bruce thuis. In de koele half donkere
zitkamer van de boerderij luisterde hij zwijgend
naar haar, terwijl zijn strakke gezicht geen enkele
emotie verried.Toen zij uitgesproken was, liep hij
zachtjes fluitend de kamer op en neer.
„Ik moet zeggen, juffrouw Howard, dat dit inder
daad erg vervelend is. Het was zeer zeker mijn bedoe
ling de weide bij mijn boerderij te voegen en kolonel
Gray heeft mij zo goed als toegezegd, dat- hij mij die
voor een redelijke prijs zou verkopen. Er is geen toe
gang te krijgen behalve dan over zijn buitenplaats, of
mijn boerderij of het laboratorium. Ik heb er geen
ogenblik aan gedacht, dat zij de weide zouden willen
hebben. Het is erg vervelend; dat moet ik zeggen.
Als de kolonel weet, dat er twee kanten op gereflec
teerd wordt, zal de prijs wel omhoog gaan".
„Ik denk niet, dat hij daar de eerste tien dagen nog
iets van horen zal. Als je de weide nog wilt hebben, zul
je onmiddellijk moeten handelen. Als het een kwestie
van geld is, Tom, dan kan ik je misschien wel een
beetje helpen. Ik heb een kleine som, waar ik de be
schikking over heb en die mij door mijn moeder is na
gelaten en ik zou met plezier.."
Bruce wuifde met de hand, alsof hij een eind aan
haar aanbod wilde maken.
„De bank zal mij wel willen bijspringen, maar intus
sen ben ik u zeer verplicht, juffrouw Howard. Natuur
lijk", ging hij langzaam voort, „zou het voor u en dr.
Howard een hele klap zijn, als het laboratorium net te
pakken kreeg".
„Dat zou het zeker. Maar ii. ieder geval als het gaat
om de wetenschap of de landbouw dan ben ik volko
men voor de landbouw geporteerd. Denk er aan, Tom,
dat mijn vader hier niets van mag weten. De inlich
ting is strikt vertrouwelijk".
Bruce knipoogde.
„Ik snap het en ik ben u zeer verplicht. Ik ga een
eindje wandelen en zal vanavond nog met de kolonel
spreken".
„Prachtig, Tom! Hoera voor Marchwood en weg
met de stankfabrikanten".
„Dat klinkt net als vroeger", zei Bruce grinnikend.
„Herinner jij je dan die oude kwestie?"
„Ik herinner me, dat mijn vader het bloed naar het
hoofd steeg, als hij er over sprak. Hij stond volkomen
aan de kant van uw moeder, toen zij die petitie op
touw zette en in de laatste twee jaar van zijn leven,
toen zijn geest al wat begon te verminderen, kwam hij
er voortdurend op terug, 't Schijnt, dat de historie zich
soms herhaalt".
Celia wandelde tot aan de beukenlaan met hem mee,
terwijl hij sprak over de vooruitzichten van zijn boer
derij. Daarna verliet zij hem en liep naar huis over de
weide, die zoveel moeilijkheden veroorzaakte.
Celia keek naar de eik, die als resultaat van een groei
van eeuwen, de gehele weide met zijn massieve kracht
beheerste. Hij zag er zo onverwoestbaar uit, maar kon
in een dag omgehakt worden. Zij rilde, alsof het haar
eigen hart was, dat bedreigd werd Zij had die boom
van haar geboorte f gekend.
In haar verbeelding zag zij de weide reeds bezaaid
met gebouwtjes, zag zij de cementpaden, die er dwars
doorheen zouden worder. aangelegd en de lege ijzeren
vaten, die links en rechts zouden worden neergezet, de
fietsen, het voortdurend komen en gaan en te midden
van dit alles verborgen, de stomp van de eik Als het
Bruce niet lukte, zou toch de gemeenteraad dit zeker
niet toestaan? Maar Bruce moest succes hebben,
dacht zij. boos.
In haar verontrusting vond zij het moeilijk, om haar
vader niet in vertrouwen te nemen. Om de blik van
zijn schrandere ogen te ontwijken, ging zij, zodra zij
thuis kwam, naar de keuken en hielp Dobbie mei hel
wecken van een mand pruimen, die een buurman hun
gebracht had.
„Dobbie, wat voor iemand was moeder eigenlijk? Ik
herinner me haar liet ~n Paps spreekt nooit veel over
haar".
Dobbie, een klein vrouwtje met grijs haar en leven
dige schrandere ogen, schudde de pruimen in de fles
voor zij antwoord gaf.
„Levendig en koppig, met een warm hart: dat was
je moeder. Ik heb zo'n idee, dat hei leven haar niet al
te vriendelijk behandeld heeft".
„Waarom?", vroeg Celia terwijl zij de pruimen
langzaam in de flessen deed.
„Och, zij was als meisje nogal een bedorven kindje,
veronderstel ik en dat mëakte het voor haar moeilij
ker. Zij en de twee jongens werden in luxe groot ge
bracht en konden alles krijgen wat zij hebben wilden
Zij was 'n aardig ding met haar rode haar lichtei
dan het jouwe en de manier, waarop haar hele ge
zichtje opklaarde, als zij lachte. Zij hield zoveel van
de jongens en ze hadden het best samen. Dat waren de
dagen, dat je nog een "rolijkp tijd kon hebben", merk
te Dobbie grimmig op.
„Haar vader stierf even voor zij met Paps trouwde,
is het niet?"
„Ja. Je oom Roy erfde Marchwood Grange en ont
dekte dat de successierechten hem niet veel overlieten
om van te leven. Hij was toen majoor in het leger en
toen hij in 1918 sneuvelde, was dat voor je moeder een
geweldige slag. Twee jaar later werd je oom Stephen
op de jacht van ?ijn paard geworpen. Daar weet jij
nog wel van en hoe je moeder de plaats moest verko
pen, om weer successierechten te kunnen betalen. Er
bleef misschien een paar honderd Pond over. Er had
den daar gedurende ve-scheidene geslachten Gaythor-
nes gewoond. Zij trok het zich heel erg aan. Jij was
toen juist geboren en ik hoopte dat zij het een beetje
kalmer aan zou doen, maar
(Wordt vervolgd)
Geen „kalfsvlees"-einde. Gisteren ar
riveerde in Rotterdam het m.s. „Hvassa-
fell" met 55 pony's uit IJsland, be-*
stemd voor West-Duitsland. Aan stoete
rijen en particulieren in de bondsrepubliek
en enkele andere Westeuropese landen zijn
reeds verscheidene van deze IJslandse
pony's geleverd. De oorzaak van de toege
nomen vraag naar deze dieren ligt in pu-
blikaties van de Duitse schrijfster Ursula
Bruns. Haar kwam ter ore dat op IJsland
zeer vele pony's werden geslacht en als
„kalfsvlees" geëxporteerd. Zij heeft alles
gedaan wat in haar macht lag om zoveel
mogelijk de voorzetting van die slachterij
te verhoeden. Thans worden de dieren in
toenemende mate levend uitgevoerd.
H. J. Kanne jubileerde. Tijdens een
receptie te Utrecht is de voorzitter van het
hoofdbestuur van de Nederlandse Bond
ven Vervoerspersoneel, de heer H. J. Kan
ne, gehuldigd ter gelegenheid van zijn
veertigjarig dienstverband in deze organi
satie. De jubilaris werd onder meer toege
sproken door de minister van Verkeer en
Waterstaat, mr. J. Algera en door de pre
sident van de Nederlandse Spoorwegen, dr.
ir. F. Q. den Hollander en door de oud-pre
sident van de Nederlandse Spoorwegen, dr.
ir. W. Hupkes.
Brandweer. Vorige week heeft bij een
brand in Pijnacker de brandweer niet tij
dig kunnen ingrijpen, doordat de accu van
de auto leeg was. Vorig jaar bij een grote
brand in een behangselfabriek heeft zich
een dergelijk géval voorgedaan. In de ge
meenteraad van Pijnacker is nu opgemerkt
dat niet alleen het materieel doch ook de
geert onder de leden van de vrijwillige
brandweer zeer slecht is. Reorganisatie
werd dringend nodig geacht.
J. van Wickel overleden. De heer
Jesse F. van Wickel, oud-consul-generaal
der Ver. Staten in Amsterdam, is te
Washington overleden. De heer Van Wickel
is 67 jaar geworden.
Waterleiding gestolen. Uit de grond
van een tuinencomplex aan de zuidrand
van Amsterdam hebben dieven de rood
koperen buizen van een waterleiding met
een totale lengte van bijna een kilometer
weggenomen. De waarde van deze leiding
bedraagt ongeveer 1500 gulden.
Internationaal. In Rotterdam is een
internationale telefoonzaal in het hoofd
postkantoor in dienst gesteld ten behoeve
van het semi-automatisch internationale
telefoonverkeer. Het is nu de telefonistes
mogelijk bij het aanvragen van een num
mer in België de opgeroepene aldaar direct
te kiezen zonder dat er in België een col
lega aan te past behoeft te komen.
DINSDAG 1 APRIL
Stadsschouwburg: De Nederlandse Co-
medie met „Wie is Janus"?, 20 uur.
FILMS
Cinema Palace: „Jenny", 14 jr., 19 en
21.15 uur. Frans Halstheater: „Het loon
van de duivel", 18 jr., 20 uur. Lido Theater:
,.De slavin van Pointe de Loup", 18 jr., 19
en 21.15 uur. Luxor Theater: „Ein Madel
zum küssen", 14 jr., 19 en 21.15 uur. Miner
va Theater: „De levensroman van Richard
Tauber", a.l. 20.15 uur. Rembrandt Thea
ter: „Sissi, keizerin en moeder", a.l. 19 en
21.15 uur. Roxy Theater: „De vluchteling
van Guatura", 14 jr., 19 en 21.15 uur. Studio
Theater: „De klaplopers" a.l. 19 en 21.15
uur.
WOENSDAG 2 APRIL
Concertgebouw: De Chr. Oratorium Ver
eniging met de Matthaus Passion, 19.30 uur.
TENTOONSTELLINGEN
Kunstzaal Ten Bruggen-Cate: Tentoon
stelling van schilderijen, aquarellen en te
keningen van Henriëtte Marcus en Nel
Bakema 11—17 uur. Galerie Espace: Ten
toonstelling van Franse schilderijen en
Gouaches 11—17 uur.
FILMS
Cinema Palace: „Jenny", 14 jr., 14, 16.15.
19 en 21.15 uur. Frans Halstheater: „Het
loon van de duivel", 18 jr., 14, 16.15, 19 en
21.15 uur. Lido Theater: „De slavin van
Pointe du Loup", 18 jr., 14, 16.15, 19 en
21.15 uur. Luxor Theater: „Ein Madel zum
küssen", 14 jr., 14, 19 en 21.15 uur. Minerva
Theater: „La Strada", 18 jr., 20.15 uur.
Rembrandt Theater: „Sissi, keizerin en
moeder", a.l., 14, 16.15, 19 en 21.15 uur.
Roxy Theater: „De vluchteling van Gua
tura", 14 jr., 14.30, 19 en 21.15 uur. Studio
Theater: „De klaplopers", a.l., 14.15, 19 en
21.15 uur.
DIVERSEN
Muziekschool van Toonkunst: Leerlin
gen-uitvoering in de grote zaal, 19.15 uur.
