Geef mij maar
Nescafé
Addis Abeba - van norse bavikshorst
tot Afrikaanse metropool
Huiszoeking in Pools klooster
Van dag tot dag
Londen waarschuwt
Moskou en Cairo
NlSOI FÉ
In het oudste koninkrijk der aarde wemelen
zeven en vijftig nationaliteiten dooreen
Op de
het
Kamelen
voor
fRoc is het ontstaan?
3
f
Geen behoefte
Handen af van de olie
Eisele laten glippen:
disciplinaire straf
Nieuw Amerikaans middel
tegen kinderverlamming
Eucalyptusgeur
GOUVERNEUR FAUBUS VAN
ARKANSAS HERKOZEN
^^raatótoeL
Morgen wordt het beter
Dit woord:
MAATJESHARING
WOENSDAG 30 JULI 1958
Er heeft gisteren in de Eerste Kamer,
die nog nèt niet op zomerreces was, een
korte discussie plaatsgehad over het Na
bije Oosten of, beter gezegd, een dis
cussie over de vraag of er een discussie
over het Nabije Oosten zou worden ge-
houden. En de discussie eindigde met het
ferme besluit, géén discussie te houden.
Het valt niet te ontkennen, dat de
Eerste Kamer in een enigszins moeilijke
positie was. Want het onderwerp „het
Nabije Oosten" was aan de orde gesteld
door de communistische senator Seegers,
die toestemming had gevraagd voor het
houden van een interpellatie over dat on
derwerp. De heer Seegers had in het aan-
snijden van de kwestie, die de publieke
opinie in de hele wereld thans bezig
houdt, ongetwijfeld een goede gelegenheid
gezien om, zoals dat populair heet, „eens
een mooi nummertje propaganda weg te
geven".
Voor de andere leden van de Kamer
was dit ook wel heel duidelijk en zij stel
den zich dan ook eensgezind op het stand
punt, dat de Kamer „geen behoefte" had
aan communistische propaganda en dus
ook „geen behoefte aan een gedachten-
wisseling als door aanvrager der inter
pellatie bedoeld".
Maar hier kunnen we de logica van de
Kamer niet volgen. Men kan, ook zonder
de minste behoefte te hebben aan com
munistische propaganda, toch wel be
hoefte hebben aan een gedachtewisseling
over een vraagstuk van internationale poli
tiek, van welks oplossing (of niet-oplos-
sing) het wel en wee van de hele mensheid
wel eens zou kunnen afhangen. Maar ook
aan die behoefte heeft geen enkel lid van
de Eerste Kamer gisteren uiting gegeven.
Verleden week verkeerde de Tweede
Kamer, zoals onze parlementaire mede
werker toen al schreef, te zeer in „vakan
tiestemming" om over de verwikkelingen
in het Nabije Oosten schriftelijke vragen
te stellen, die de minister van Buiten
landse Zaken ertoe hadden kunnen bren
gen, de opvattingen van de Nederlandse
regering inzake dit probleem uiteen te
zetten. De Eerste Kamer had nu een ge
legenheid om dit verzuim enigszins goed
te maken, maar ja, ook zij had er blijk
baar „geen behoefte" aan, te vernemen
hoe onze regering deze zaak ziet.
Toegegeven, de situatie was moeilijk,
nu een communistisch lid het initiatief
had genomen en daarvan ongetwijfeld ge
bruik wilde maken voor propagandisti
sche doeleinden. Maar de fout ligt daarin,
dat hij de kans heeft gekregen voor
het nemen van dat initiatief doordat nie
mand anders in ons hele parlement
noch in de Tweede, noch in de Eerste
Kamer zelf een dergelijk initiatief ge
nomen heeft.
Kan het onze parlementsleden werke
lijk zo weinig schelen, wat er in het Na
bije Oosten gebeurt? Of hebben zij mis
schien geleerd, er maar in te berusten dat
wij als natie hoe langer hoe meer een
derde-rangs-rol op het wereldtoneel gaan
spelen?
LONDEN (Reuter) Bij monde van de
Britse minister voor Gemenebest-betrek-
kingen, Lord Home, heeft Groot-Brittannië
in het Hogerhuis een waarschuwing doen
horen aan het adres van de Sovjet-Unie
cn Egypte. Mochten de Sovjet-Unie of de
Verenigde Arabische Republiek een wel
overwogen poging doen om Groot-Brit
tannië en West-Europa te beroven van de
olievoorraden in het Nabije Oosten, dan
/■al Groot-Brittannië dit niet over zijn kant
laten gaan, aldus Lord Home. Hij zei
voorts, dat Groot-Brittannië zijn goede be
trekkingen met Irak wil handhaven.
Het eerste doel van Groot-Brittannië is
een doeltreffend stelsel in het leven te roe
pen om de onafhankelijkheid van Jorda
nië en Libanon te waarborgen, aldus Lord
Home. Een mogelijkheid hiertoe is het
legeren van een permanente politiemacht
van de UNO in dit gebied. Een tweede is
de neutralisering van bepaalde landen.
Sommige politici zijn echter voorstander
van oprichting van een politieke commis
sie, die in het omstreden gebied toezicht
moet houden. Tenslotte is er nog de moge
lijkheid van instelling van een economische
commissie die le ontwikkeling in genoem
de landen moet stimuleren en organiseren.
Over de voorgestelde topconferentie
merkte Lord Home op dat Londen geen
uitstel wil.
München, (Reuter) Het onderzoek
naar beschuldigingen, dat de Beierse pro
cureur-generaal Von Decker zijn positie
/ou hebben misbruikt om de voormalige
concentratiekamparts Eisele in staat te
stellen naar Egypte uit te wijken, is ge
staakt daar er geen beweegreden voor
een dergelijk misdrijf bestond. Dit is mee
gedeeld door het bureau van de openbare
aanklager te München.
Zoals bekend werd Von Decker op elf ju
ni geschorst omdat hij niet op tijd tegen dr.
Eisele zou zijn opgetreden. Er was name
lijk enige tijd verlopen tussen het bekend
worden van beschuldigingen aan het adres
,ran Eisele en diens vlucht naar Egypte.
Volgens een getuige in het proces tegen de
•ampbeul van Buchenwald Martin Som
ber had Eisele in een week tijds meer ge-
"'ngenen gedood dan Sommer in zijn hele
even.
De zaak tegen Von Decker zal verder
disciplinair worden afgedaan.
„Beter dan Salk-vaccin
SYDNEY (Reuter) Prof McKelvey
van de medische faculteit van de univer
siteit van Minnesota heeft dinsdag in Syd
ney onthuld, dat er in de V.S. een bescher
mend middel tegen kinderverlamming is
bereid, dat via de mond kan worden inge
nomen en bijna totale immuniteit be
looft. Volgens prof McKelvey is dit mid
del veel beter dan het vaccin van Salk.
Over twee of drie jaar zou het vaccin van
Salk geheel zijn vervangen.
De nieuwe stof is ontwikkeld door dr.
Cox, die verbonden is aan een Ameri
kaanse farmaceutische fabriek.
Er zullen in de winter met het nieuwe
middel op grootscheepse schaal proeven
worden genomen in Mexico en Columbia.
Een belangrijk voordeel van dr. Cox'
middel is dat het niet alleen de behandel
de personen immuniseert tegen de polio,
maar hen tevens uitschakelt als overbren
ger der ziektekiemen op andere mensen.
Prof McKelvey onthulde niet of het mid
del bereid is van dood of levend polio
virus.
Advertentie
Nescafé is niet te
evenaren: in de kop
geeft Nescafé de lekkerste
koffieDat bewijzen geur,
kleur en bovenal... smaak!
(Van onze reisredacteur)
ADDIS ABEBA Op het vliegveld zendt een militair orkest in roodblauwe
uniformen koperen klanken naar de azuren Afrikaanse hemel, die met veel
witte wolkjes boven het gelig veld en de blauwe bergen aan de einder staat.
De keizerlijke garde in khaki trekt strakke lijnen waarachter het volk te hoop
is gelopen: donkere mannen met tropenhelm, parapluie en witte jodhpur-
rijbroek, vrouwen in witte omslagdoek met kleurige rand, de „sjamma", en
pastelkleurige haarnetjes. Vóór de afscheiding: de prominenten, bedaard-keuve-
lende ministers, omvangrijke patriarchen van de Koptische kerk die hun gouden
kruisen laten kussen door belangrijke gelovigen. De nieuwe intelligentsia is ook
present, achteloze jonge mannen, westers pak en intellect in Oxford, Parijs of
Harvard op maat gesneden. Er zijn veel generaals en ook veel vliegen, die de
onaangedaanheid der diplomalen verstoren. Russische militaire attaches kieken
er als bezetenen op los. Een brede rode loper onderlijnt het gewicht van het
moment. Dan prikt uit de hemel een Convair met de Ethiopische kleuren zijn
neus omlaag, landt en taxiet naar de loper. De deur gaat open, er vaart een
rilling van ontzag door de menigte, die zijn vorst verwacht. En welk een
vorst: zijne keizerlijke majesteit Haile Selassie, zegevierende leeuw van Juda,
koning der koningen, uitverkorene van God, verdediger van het geloof en,
naar men zegt, telg in rechte lijn van koning Salomo en de koningin van
Schéba. Er valt een diepe stilte, de muzikanten tillen de instrumenten aan de
lippen voor het volkslied. Maar niet de keizer verschijnt het eerst in de open
deur. Twee bruinwitte keeshondjes stuiven eruit, razen als raketten over liet
beton, bijten elkaar keffend in de staart, snuffelen hautain aan de schoenen
van de in ontzetting verstarde tamboer-majoor.
Pas na deze gestolen opkomst begroe
ten zij kwispelend hun hoge meester, die
inmiddels haast ongemerkt op de vlieg
tuigtrap is verschenen, een kleine, ernsti
ge man in khaki-cape en khaki tropen
helm. Het is alsof een windvlaag door een
korenveld veegt, de menigte buigt zo diep,
dat de voorhoofden de grond raken. Dan
joelen de vrouwen de Afrikaanse wel
komstgroet, een hoog trillend „li-li-li-li-
li". De keizer licht zijn helm, kust het gou
den kruis van de patriarch, stapt in zijn
groene cadillac en rijdt met zijn twee
hondse hofnarretjes, die met hun komi
sche toeren zijn waardige persoonlijkheid
extra reliëf geven, zijn merkwaardige
hoofdstad in. Addis Abeba, naam die
„nieuwe bloem" betekent, is een vreem
de metropool. Koning Menelik II en zijn
Amhaars bergvolk hadden gelijk haviken
behoefte hun hoofd aan de wolken te sto
ten. En omdat zij ook brandhout nodig
hadden, vestigden zij hun horst tussen de
ceders op de toppen van de Ethiopische
hoogvlakte. De buitenlandse diplomaten,
die na* Meneliks zege op de Italianen bij
Adowa in 1869 toestroomden om het isole
ment te verbreken waarin de Amhaarse
heersers zich eeuwen lang onafhankelijk
hadden gehouden, hijgden in Addis' hoog
te (2400 meter) waarvan voorzichtigen
zeggen dat men er een beetje dronken, en
openhartigen stellen dat men er licht
krankzinnig van wordt. Hartkloppingen
en ademnood doen zich bij de geringste
krachtsinspanning voor.
Maar de diplomaten sloegen van schrik
achterover toen de ceders op waren en
Menelik te kennen gaf dat hij met hoofd
stad en al wilde verhuizen. De afgezanten
die niets voor diplomatie op een muilezel
rug voelden, sleepten na gemeen beraad
een Duitse houtvester aan, die Afrika's
snelst groeiende boom, de eucalyptus,
aanplantte. In de brandstofbehoefte was
voorzien, Addis Abeba bleef de hoofdstad
van het oude rijk. Vandaag is het berg-
bolwerk, dank zij de Duitse houtvester,
Rassenscheiding gaf de doorslag
LITTLE ROCK (UPI) Gouverneur
Orval Faubus van de Amerikaanse staat
Arkansas, die door zijn optreden tegen de
rassenvermenging op de middelbare school
van Little Rock grote bekendheid verkreeg,
is voor de derde maal tot gouverneur van
deze staat gekozen, met een overweldigen
de meerderheid.
Toen de uitslagen van 2162 van de 2332
kiesdictricten binnen waren had Faubus
229.423 stemmen en zijn tegenkandidaten
samen 103.079. Alle drie de kandidaten
pleitten voor rassenscheiding. Arkansas
heeft 1.909.511 blanke inwoners en 426.639
negers. Van hen staan 499.955 blanken en
64.023 negers als kiezers ingeschreven.
Toen hij voor de eerste keer aan de gou
verneursverkiezing deelnam verklaarde
Faubus, dat onder zijn gouverneurschap in
gesubsidieerde scholen geen rassen-ver
menging zou komen," omdat de meerder
heid van de burgers daartegen is". Tijdens
de rassenmoeilijkheden in Little Rock riep
hij de „Nationale garde" in het geweer om
de negen negerleerlingen de toegang tot
de middelbare school te beletten, met het
argument dat hun aanwezigheid grote
moeilijkheden en onlusten tot gevolg zou
hebben. President Eisenhower stuurde en
kele detachementen parachutisten naar
Little Rock en onttrok het bevel over de
„nationale garde" aan het gezag van de
gouverneur.
Faubus heeft nu verklaard dat „de
stemming een veroordeling van het volk
betekent van de illegale federale inmen
ging in de aangelegenheden van de staat,
het afschuwwekkende gebruik van bajo
netten in de straten van een Amerikaanse
stad en een openbare school".
Een keizer: Haile Selassie I spreekt
bij een officiële gelegenheid, maar
zijn kleinzoontjes;-door wie hij zich
graag laat vergezellen, beginnen
zich een beetje te vervelen. Voor
hen heeft het lang genoeg geduurd.
rukken, heeft men ganse wijken met
schuttingen van golfijzer aan het gezicht
onttrokken. En gretig snellen de jonge
Ethiopiërs naar de twintigste eeuw. De
jonge ambtenaar die aan de Sorbonne
studeerde, en St. Germain des Prés niet
kan vergeten, drinkt koffie in een blinken
de expresso-bar en danst vrijdagsavonds
met de buitenlandse kolonie in het ras ho
tel Mambo, Rock of cha-cha-cha. Dat doet
hij wel beter dan de buitenlanders. Afri
ka is taai. De taxi's van de meesten
kan men het stuur een volle slag rond
draaien zonder dat zij merkbaar van rich
ting veranderen voeren nog steeds een
vergeefse slag tegen de inheemse „ghar
ris", tweewielige sulkeys met een mage
re hit ervoor, zo brutaal als vlooien, in het
verkeer. De verkeersagent regelt met zijn
hoog-modern stoplicht ook het oversteken
van geiten en kamelen. Op de lunch van
de rotary grijpen de Ethiopische leden na
de Europese gerechten nog even schielijk
naar het nationaal gerecht „indjera", een
plat grijs brood dat voornamelijk naar
dweilen smaakt, gedoopt in „wot", vlees
en harde eieren in een helse vuurrode pe
persaus. En als de blauwe bergen aan de
horizon in het donker van de nacht zijn
verdwenen, herneemt Afrika zijn volledi-
ge rechten. In Addis' vijfduizend huizen
van berispelijke zeden, kleine kroegjes
Zijn stad: het kris-kras over de heu
vels verspreide Addis Abeba, heeft
maar één plaats die voor een stads
centrum kan doorgaan, cle „piazza".
Deze straat voert er heen. De Ame
rikaanse en Russische voorlichtings
diensten concurreren er. Plet span
doek verhaalt Moskous activiteit:
een Russisch cabaret is op komst.
Zijn volk: witte rijbroeken, witte
„sjamma's" om de schouders gedra
peerd, witte tropenhelmen. Het
beeld roept herinneringen op: op
deze mensen liet Mussolini 23 jaar
geleden brisantbommen en gif
gas los.
prikkelend geparfumeerd met eucalyp
tusgeur, niet langer ontoegankelijk. Addis
is nu een Afrikaanse metropool, rendez
vous van oud en nieuw, oost en west. Ita
liaanse technici, Griekse en Armeense
handelaars, Amerikaanse experts, India
se vrouwen in sari, Duitse boeren, Hon
gaarse vluchtelingen, Zweedse piloten,
oostblokdiplomaten, Franse spoormannen
en Nederlandse suikerplanters spreken er
op de eindeloze reeks cocktailparties der
57 nationaliteiten de lingua franca van de
twintigste eeuw: slecht Engels.
Kleuriger is het trefpunt van de oud
heid, de markt van Addis. In wolken van
stof, scherpe geur van kruiden en koffie
bonen, weeë bloedlucht van huiden van
koeien, geiten, apen en luipaarden, geha
mer en ezelgebalk, handelen hier de vol
ken van het Ethiopisch keizerrijk en de
nabuurlanden: hautaine Amharen met
scherpe Semitische neuzen en parapluies
om de lichte huidskleur voor negertinten
te beschermen, Galla's die het verdriet
dat het christendom de moord als bewijs
van mannelijke volwassenheid verbiedt,
soepele bruine Somali's uit de woestijn,
wier dromen slechts vrouwen en kamelen
bestrijken. Die markt vol geschreeuw,
geduw en luide handel kent ook fiere mo
menten: een Ethiopische edelvrouw in
roomwitte „sjamma" rijdt op een dan
send schimmeltje, gesierd door rode plui
men, door het gewoel, begeleid door haar
voetknechten en een geweerdragende lijf
wacht. En de onvergetelijke lach van Afri
ka op haar bronzen gezicht vertelt hoe een
koninklijk gevoel het is op een capriole-
rend paard onder de zon door een wijken
de menigte te rijden.
Dit oude Afrikaanse Addis Abeba vol
modderpaden, hutten, stof, lawaai, geiten,
kamelen, zwerende bedelaars en koning
innen te paard, begint nu te wijken voor
een nieuwe stad met nieuwe banken, ho
tels, scholen, ambassades en paleizen
voor de keizer, kris en kras, zonder plan,
over de heuvels uitgestrooid. Omdat men
niet alle krotten tegelijk uit de grond kan
Heerlijk
Soms ineens, lezer, kan de aandachtige
toeschouwer ons midden in ons werk zien
verstarren. Dan (aldus de ooggetuigen)
trekt er een bijkans waanzinnige lach over
ons gelaat en beginnen wij (blijkbaar) met
de benen en armen te trekken. „Eerst was
het wel effe eng", beweert men.
Wij hebben dat wanneer het ons te veel
wordt: wanneer de onstilbare drang naar
het Kanaalzwemmen ons weer in zijn
greep heeft. Het kan, bij het lopen van de
kraan op de gang, zo onverhoeds opkomen
als buikkramp. Het kan zich ineens van
ons meester maken bij het voorbijrazen
van een kindje op rolschaatsjes; het is er
plotseling en dan zijn wij een ogenblik wég.
Dan zouden we zó, zonder zelfs even mooi
in te vetten, naar het strand hollen, in zee
plonzen en aan de slag gaan. Zo hevig
heeft dan die oude liefhebberij van het
Kanaalzwemmen weer val op ons, „Heer
lijk!", zeggen wij dikwijls in ogenblikken
van kalmte, „heerlijk zoals dan de Golf
stroom om je heen klotst en doet, en dan
maar haal-in, trap-uit, langzaam draaien!"
Gij vraagt nu: hoezo nou de Golfstroom?
Ach, dat weet gij niet! Welaan dan, hier
even een eenvoudige uiteenzetting. Gij kent
het Kanaal? Een water tussen Engeland en
Frankrijk. Goed. De Golfstroom. Een hele
stroom, mensen! Bliksem, wat een stroom!
Trouwens, het wemelt non de stromen in
het Kanaal. Daarmee moet men wel even
rekening houden, anders zit men vóór men
het weet in de Golf van Biskaje of die van
AdenHet is in het Kanaal zo: daar gaan
almaar stromingen af en aan. Nooit is het
daar anders. Nu is het de kunst van de
Kanaalzwemmer, met de stroom die afgaat
aan te komen. Begrijpt gij wel? Het is heel
eenvoudig. Het is gewoon zwemmen en
vooral dóórgaan met zwemmen. In, dus,
de Golfstroom.
Wij willen hierover nog even iets duide
lijker zijn. Want het is nuttig, wanneer men
daar drijft en doet, iets verdiepter te zwem
men dan maar domweg hüp-twee, hüp-
twee; dat is leeg, dat is dom, dat is ijdel
zwemmen. Men moet met begrip zwemmen.
Bijvoorbeeld: waaróm stroomt de Golf
stroom? Omdat (moet men lekker kunnen
denken als men bezig is) de AARDE
DRAAIT! Want zelfs het alleen-maar-we
ten dat het water in het Kanaal een staart
je van de Golfstroom, is, is niet voldoende!
Denk daar toch aan. Men moet méér weten.
Beseffen. Dus: de aarde draait en dat
draaien doet het water over de aardkorst
klotsen en zo ontstaan de stromen. Niet
waar? Ook tussen Frankrijk en Engeland.
Dan nog even dit: gij dient bij het volg-
bootje te blijven. Anders overkomt ook u
wat ons eens overkwam: wij kwamen er
tenslotte na een heel geplas. En wankel
den het strand op. En riepen tegen een uit
heems heer met een alpinootje: „Fijn, ik
ben er. Hoera voor la France! Leve Al
giers!"
„Welnee", sprak toen die man vol knof
look, „dit is Portugal". Zoiets is even ver
velendAfijn, wij zijn met een kwinkslag
weer te water gegaan en teruggezwommen.
Nog iets: men moet onophoudelijk eten.
Terwïlle van de spierwarmte. Wij hebben'
eens een heel dikke Egyptenaar zien zwem
men die onafgebroken mariaatjes at; hij
was bij aankomst nog zwaarder dan toen
hij wegging. Want voor de lijn is zulk
zwemmen, niets! Er wordt teveel bij ge
smuld. Biskwietjes, drop, eieren, kip, kreeft.
Nog iets: in het water blijven: Anders geldt
het niet. En niet stiekum. onder water hol
len. Het kopje moet voortdurend boven
blijven. Lopen mag niet.
Als wij eraan denkenheerlijk!
Duif
eigenlijk, met een of twee hartelijke meis
jes, gaan de rode en groene lichtjes aan.
Uit de platenspelers zwelt het stemgeluid
van Elvis Presley. Toch modern? De klan
ten, opgemonterd door „tej", een soort
honingwijn, nemen bezit van Elvis voor
een dans die van Afrika is. Uit de verte
klinkt de donder van tom-toms door de
ijle nachtlucht, er wordt een wilde brui
loft gevierd. Een paar mannen met een
maag vol „tej" dansen gelukzalig gieche
lend met soepele passen over de straat in
de richting van het feestgeluid.
Dit is nog de nacht van Afrika. Maar
morgen begint de nieuwe dag. Er is in
Ethiopië geen woord dat men zoveel hoort
als „morgen".. Morgen komt de nieuwe
jas, de nieuwe waterleiding, de nieuwe
boulevard, de nieuwe grondwet. Maar
morgen komt in Afrika gelukkig niet zo
snel als men denkt.
WARSCHAU (Rcuter/AFP) In een of
ficiële Poolse verklaring is de beschuldi
ging geuit, dat het klooster van Jasna
Gora, waar een week geleden een huis
zoeking is verricht, tegen de staat gerichte
geschriften drukte en verspreidde. Er is
een persoon gearresteerd en er worden
processen voorbereid tegen „degenen die
zich tegen de staatsautoriteiten verzetten",
aldus een verklaring van de Poolse pro
cureur-generaal Andrcj Boerda.
(UPI) Rooms-katholieke leiders
wachten wellicht moeilijkheden als ge
volg van de inval door de veiligheids
politie in Polens meest vereerde heilig
dom. Volgens de procureur-generaal heeft
het bureau van de primaat (kardinaal
Wyszynski) in het klooster pamfletten ver
menigvuldigd, zonder dat het centraal cen-
suurinstituut aan de publikaties zijn goed
keuring had gehecht.
Kardinaal Wyszynski, na de revolutie
van oktober 1956 uit de gevangenis ont
slagen, bevindt zich in Jasna Gora. Pel
grims hebben daar met politie gevochten
tijdens de inbeslagneming van de tractaten.
De bisschop van Czestochowa, Zdzislaw
Golinski, heeft zondag in alle kerken van
zijn diocees een herderlijke brief laten
voorlezen over de gebeurtenissen in „Jasna
Gora", dat in zijn diocees ligt, waarin hij
de gelovigen vraagt „het stilzwijgen te be
waren en zich als rooms-katholieken te
gedragen".
Volgens de herderlijke brief weigerde de
politie het klooster na sluitingstijd te ver
laten,hetgeen tot gevolg had dat ook de
bedevaartgangers, die in een woordenwis
seling met de politie gewikkeld waren,
bleven. „De politie vroeg daarop radio
grafisch om versterkingen, waarna de pel
grims de toegang tot het klooster barrica
deerden. Nadat in drie auto's tweehonderd
gehelmde politiemannen op het toneel wa
ren verschenen, verschafte men zich met
geweld toegang tot het klooster en werd
de menigte aangevallen. Het licht werd
door de politie gedoofd en iedereen werd
afgeranseld, vrouwen, kinderen en geeste
lijken. De politiemannen gebruikten zak-
lichten om hun slachtoffers te zoeken".
„De monniken, die om stilte verzochten,
werden eveneens geslagen. Enige van hen
werden gegrepen en met de auto van het
klooster naar elders vervoerd".
Iedereen denkt dat maatjesharing
haring is van een bepaalde afmeting
of haring die per maat of in een maatje
wordt verkocht als men tenminste
over de betekenis van het woord denkt.
Niets is echter minder waar. In oude
geschriften vindt men de oorspronke
lijke naam terug. Die luidt: maeghde-
kensharing, d.w.z. jonge haring zonder
hom of kuit. Deze „maagdelijke" ha
ring staat bekend als zeer vet en sma
kelijk. Men zou nu geneigd zijn te den
ken dat maatjespeer op dezelfde wijze
is ontstaan uit maagdepeer en dat
vooral, omdat een bepaald soort
peren maagdeperen heten. Het is ech
ter duidelijk dat maatje- in maatjes
peer niet een groeistadium kan aan
duiden. Bovendien is de maagdepeer
een andere soort dan de maatjespeer.
De laatste heet zo omdat hij omstreeks
^St. Maarten rijp is.
