Het weer van a.s. zondag
...dus bierweer!
RUIMTE
r
Te elfder ure wellicht nog
compromis in visserijgeschil
Federatie
IJSLAND WACHT
m
WIN
'^Praatótoei
Erkenning individueel
klachtrecht
Van dag tot dag
j
Ook Westduitse trawl-
visserij in het nauw
IMCOS
f1000.-
Professor Heuss een derde
maal bondspresident?
Pensioen voor weduwe van
Reinhard Heydrich
Slachtoffer van een
oorlogshandeling
Het Europees beleid
Compromis tussen ministers
Luns en Zijlstra?
Goed voorbeeld doet...
&p de
Belgisch disconto verlaagd
DONDERDAG 28 AUGUSTUS 1958
Op „De Pietersberg" te Oosterbeek
heeft een geselecteerd aantal Wereldfede-
valisten zich beraden over de manier,
waarop de doelstellingen van het Wereld-
federalisme kunnen worden naderbij-
gebracht. Het zijn blijkbaar vooral de
Britse deelnemers geweest, die daar met
nuchtere, practische denkbeelden tevoor
schijn zijn gekomen en dat behoeft niet
zo verwonderlijk te zijn als het schijnt.
De Britten zijn bijna van nature geheide
nationalisten, voor wie de souvereiniteit
des lands heilig en onaanraakbaar is. Doch
tegelijk zijn zij realistisch en practisch van
aanleg en de geschiedenis van het Britse
imperium heeft bewezen dat zij op een be
paald moment aan deze realiteitszin de
voorrang geven, wanneer de vaderlands
liefde tot een holle sentimentaliteit dreigt
te verbasteren.
Het moment, waarop nationalisme in
strijd komt met realiteitszin, is in deze tijd
gevallen. Een ontwikkeling in de inter
nationale verhoudingen en omstandig
heden, die dwingt tot opoffering van na
tionale belangen en rechten in het belang
van de wereldvrede en van de bestaans
mogelijkheden der volken, heeft zich reeds
duidelijk doen kennen. De Wereldfedera
listen hebben zich van idealisten ontpopt
in practici, die de consequenties wensen
te aanvaarden van een dwangpositie waar
in de ganse wereld zich in- politiek en
economisch opzicht bevindt.
Het behoeft daarom geen verbazing te
wekken, dat Engelse Wereldfederalisten
een weg trachten aan te geven, waarlangs
de consequenties van die dwangpositie met
de minste schok kunnen worden gehono
reerd. In Oosterbeek bepleitten zij de uit
bouw van de UNO tot basis voor een we
reldfederatie een voor de hand liggen
de. practische weg, aangezien de UNO
het enige internationale forum van enigs
zins universeel karakter vormt. Op echt-
Engelse manier drong Clement Davies, de
vroegere leider der Britse liberalen, erop
aan dat men zich niet in details zou ver
liezen doch het hoofdpunt als concentra
tie van activiteit zou verkiezen: „de rege
ringen moeten onze beginselen aanvaar
den".
En inderdaad, de regeringen zullen er
van doordrongen moeten worden, dat de
stichting van een internationaal gezags
orgaan een kwestie van practische doel
matigheid in dienst van elk landsbelang
is geworden. Daartoe behoort vooraf de
volkomen universaliteit der UNO te wor
den doorgevoerd, zodat alle landen der we
reld er lid van zullen zijn.
De grote moeilijkheid van aanpassing
der internationale verhoudingen aan de
tijdsomstandigheden, die door atoombom
en internationalisatie der economie worden
gekenmerkt, zal uiteraard liggen in de
houding der grote mogendheden. Hun in
zicht en medewerking zullen bepalen of
de keuze der wereld valt op federatie of
dictatuur.
Een tussenweg is er niet meer dat
zal men de Wereldfederalisten moeten
toegeven.
Advertentie
BONN (UPI) Onder de Westduitse
autoriteiten heerst ongerustheid als ge
volg van berichten, dat Groenland van
plan is het voorbeeld van IJsland, wat be
treft uitbreiding van de territoriale gren
zen tot twaalf mijl buiten de kust, te vol
gen.
Als Groenland deze stap neemt zal de
Westduitse regering ongetwijfeld een
krachtig protest indienen, zoals ook ge
beurd is toen het besluit van IJsland was
afgekondigd.
Autoriteiten verklaren, dat als gevolg
van het IJslandse besluit, de Westduitse
trawlers dichter onder de kust van Groen
land moeten gaan vissen. Als Groenland
het voorbeeld van IJsland zou volgen, dan
zou dit ernstige gevolgen kunnen hebben
voor de Westduitse visserij. De situatie
zou nog ernstiger worden, indien Noorwe
gen, later eveneens de grens van twaalf
mijl zou proclameren.
Het Britse kabinet heeft zich heden weer
beziggehouden met het IJslandse besluit.
Een verklaring over deze beraadslagingen
is niet uitgegeven.
PARIJS (UPI) Van doorgaans goed
ingelichte zijde in Parijs is vernomen dat
de vergadering van deskundigen over het
visserijgeschil onder auspiciën van de
NAVO dicht bij een akkoord is. Een
woordvoerder van de Noordatlantische
Verdragsorganisatie noemde echter een
bericht, dat een ontwerpcompormis reeds
aan de betrokken regeringen was voorge
legd, prematuur.
Zoals bekend is wenst Engeland zich niet
neer te leggen bij het besluit van de IJs
landse regering, per 1 september de terri
toriale wateren tot twaalf mijl buiten de
kust uit te breiden. De Engelse visserij
zou hiervan aanzienlijke schade ondervin
den.
In IJsland stelt men zich een compro
mis als volgt voor: het besluit de terri
toriale wateren tot twaalf mijl uit te brei
den wordt erkend, en een bepaald aantal
buitenlandse vissersschepen krijgt toe
stemming binnen de territoriale wateren
te vissen. De IJslandse economie is voor
negentig percent afhankelijk van de vis
serij.
Hoop
REYKJAVIK (UPI) —Uit gezagheb
bende bron te Reykjavik is vernomen, dat
de premier van IJsland, Hermann Jo-
nasson, de hoop koestert dat de NAVO een
compromis aan de hand zal doen voor het
Engels-IJslands visserijgeschil, voordat
het op een open conflict uitdraait.
Zondagavond laat zullen de eerste En-
Vol trots tonen prinses Maria Pia van
Savoye en prins Alexander van Joego
slavië hun tweeling aan het Italiaanse
publiek. Het echtpaar brengt een korte
vakantie door in Florence.
gelse trawlers voor IJsland aankomen. Als
de plannen van de trawlervereniging door
gaan zullen deze en later volgende schepen
door drie visserij-inspectieschepen van de
Engelse marine over de 12-mijlsgrens
geëscorteerd worden naar de visgronden
dicht onder de IJslandse kust.
Dagelijks komen enkele journalisten in
Reykjavik aan. Hun aantal wordt steeds
groter en de hotelhouders zijn blij met de
ze extra klandizie. De bevolking van IJs
land gelooft niet dat er een werkelijk con
flict zal ontstaan. In de haven van Reyk
javik ligt de 693 ton grote „Thor", het
grootste visserij-inspectievaartuig van IJs
land, nog rustig gemeerd. De enkele mi
trailleur aan dek staat knus ingepakt in
zeildoek.
WL, iöyV
JJN U4 YtH
'JSLANO rk
ATLANTISCHE'
^OCEAAN no beo
60°
NB
SHCTLtNöi j
'NOORWEGEN
EN
Advertentie
W«erdienM
Lorxlon seint
Aanvankelijk
bewolkt
met kans op
onweer. Later
in het week
einde droog
met mooie
zonnige
perioden.
Warm.
Een service van de
gezamenlijke
brouwers van het
beste Nederlandse
bier.
een reis van
Win binnen 8 dagenl Schrijf op briefkaart
hoeveel mm neerslag en hoeveel uur zonneschijn
u voor a.s. zondag verwacht. Stuur aan
'Het bier is weer best', Postbus 2200. A'dam.
Briefkaarten moeten uiterlijk vrijdag gepost
zijn. Wie het dichtst komt bij meting De Bilt
(gemeten te De Bilt) wmt 1000 gulden
vakantiereis. (Bij meer goede voorspellingen
wordt deze prijs gedeeld. Beslissing van
het C.B.K. is bindend. Correspondentie niet
mogelijk). Bovendien zijn er 100 troostprijzen
(doosjes bierglazen). Prijswinnaars
ontvangen schriftelijk bericht. Vorige zondag:
7 uur zon, 3 mm neerslag. De prijs werd
verdeeld onder de 18 goede voorspellers.
WEERV00RSPELLERS - HARTELIJK DANK I
Dit is de laatste keer in dit seizoen om een
slag te slaan naar de neerslag
de laatste kans op f 1000.- als u weet hoeveel
zon er zondag in 't bier schijnt. Of u won of
niet. of nu gaat winnen hartelijk dank
voor alle weerberichten. 'Het bier is weer best'
wenst u Nederlands beste weer (zo vaak 't
kan) en Nederlands beste bier (dat kan altijd I)
BIER IS BEST VOOR BEIDEN
Hij: "k Had 't verkeerd" 't was zondag J.l.
3 mm neerslag I' Zij'Hier is troost, een koel
gtes bier: 150 mm opwekkingI'
KOPENHAGEN, (Reuter) Het blad
van de Deense regeringspartij „Social-
demokraten" meent te weten, dat het com
promis over de IJslandse visserij kwestie
er op neer komt, dat vreemde vissers tot
op zes mijl van de IJslandse kust mogen
vissen, dus zes mijl binnen de zone, die
per 1 september als territoriale wateren
geldt. De huidige grens is vier mijl.
Deze regeling zou drie jaar van kracht
blijven. In die tijd zou een nieuwe UNO-
conferentie worden gehouden om een in
ternationale overeenkomst voor visserij-
grenzen op te stellen.
Het IJslandse regeringsblad „Timinn"
verklaarde donderdag echter, dat geen
enkel compromis is bereikt. Op de confe
rentie in Parijs heeft de IJslandse ambas
sadeur het IJslandse standpunt uiteenge
zet, maar de andere landen hebben geen
voorstellen gedaan waarmee IJsland kan
instemmen. Het blad achtte het zelfs mo
gelijk dat geen aanvaardbare voorstellen
zouden worden ingediend.
In christen-democratische en socialis
tische kringen te Bonn lijkt men bereid
artikel 54 van de Westduitse grondwet te
wijzigen, waardoor professor Heuss voor
de' derde maal kandidaat zou kunnen zijn
voor het bondspresidentschap. Volgens
dit artikel kan niemand meer dan twee
maal president worden. Heuss werd in
1949 en in 1954 gekozen. Zijn tweede
ambtstermijn loopt tot september 1959.
Volgens de General Anzeiger, willen ve
le Bondsdagleden aan Heuss de kandida
tuur voor de derde maal aanbieden. Men
twijfelt er niet aan dat de bondsvergade
ring, bestaande uit alle Bondsdagafge
vaardigden en vijfhonderd door de parle
menten der deelstaten gekozen kiesman
nen. Heuss zou herkiezen. Men is er van
overtuigd, dat Heuss van het president
schap eer heeft aangedaan. Wel is van
socialistische zijde gezegd, dat Heuss tij
dens de wilde debatten in de Bondsdag
over het atoomprobleem een matigende
invloed had moeten uitoefenen.
(Van onze correspondent in Bonn
Het verstrekken van pensioenen aan al
lerlei Duitse generaals en vooraanstaan
de ex-nazi's, die zich tijdens de oorlog be
paald misdragen hebben, is een normale
zaak geworden. De wetgever kan er blijk
baar niet onder uit. Ook de weduwe van
Reinhard Heydrich is thans bedacht.
Heydrich werd op 32-jarige leeftijd hoofd
van de Gestapo en de Sicherheitsdienst.
In 1941 werd hij generaal bij de politie en
Obergruppenführer bij de S.S. Als plaats
vervangend rijksprotector van Bohemen
en Moravië werd hij berucht door vele
executie bevelen. In i942 schoten Tsjecho-
slowaken die uit Engeland waren overge
komen hem dood. Als vergelding moord
den de Duitsers daarop het Tsjechische
dorp Lidice uit en lieten honderden men
sen terechtstellen. Heydrich gold als een
der wreedste nazi-leiders.
Zijn weduwe, die een pension op het
Noordduitse eiland Fehmarn heeft, krijgt
nu een maandelijks pensioen van negen
tig mark. Zij zal voorts 12.500 mark ach-
terstallig pensioen ontvangen. Van rech
terlijke zijde in Sleeswijk-Holstein wordt
aangenomen dat Heydrich om het leven
is gekomen tengevolge van oorlogshande
lingen en niet als gevolg van een aanslag
met politieke oogmerken.
Het verzet tegen deze en ook andere
pensioenuitkeringen is niet het feit. dat
men de weduwe van Heydrich geen uitke
ring gunt, maar wel in de omstandigheid
dat de Westduitse staat zich volgens ve
len nogal scheutig toont tegenover aller
lei lieden, die in het derde rijk moorde
naars of familieleden van dergelijke
moordenaars waren, waar tegenover ve
le slachtoffers van het nazi-regime ook in
Duitsland nog altijd niet aan hun trekken
zijn gekomen.
Prücklmayer
In München is een politieke storm op
gestoken rond de figuur van Peter
Prücklmayer, die door de afdeling Mün
chen van de CDU kandidaat is gesteld
voor de wetgevende vergadering van Bei
eren. In een verklaring van de „Vereini-
ging der Verfolgten des Nazi-regimes"
wordt gezegd dat Prücklmayer S.S.'er
is geweest en onder andere als bewaker
heeft gediend bij het concentratiekamp
Mauthausen. Een woordvoerder van de
Christen-Socialistische Unie zoals de
CDU in Beieren heel verklaarde dat 'n
onderzoek van Prücklmayer's verleden
niets bezwarends opgeleverd had.
Prücklmayer is lid van de gemeente
raad van Siegenburg en lid van de Pro
vinciale raad van Kelheim.
Naar men weet bestaat er sedert ge
ruime tijd verschil van mening tussen de
minister van Buitenlandse Zaken, mr. Luns,
en die van Economische Zaken, prof. Zijl
stra, over de coördinatie van het beleid
ten aanzien van de economische facet
ten der Europese integratie. Be
hoort de leiding van deze coördinatie
noodzakelijk om te voorkomen dat de
verschillende departementen, betrokken bij
de Europese integratie, onderling tegen
strijdige beslissingen nemen bij minister
Luns dan wel bij minister Zijlstra te be
rusten?
Deze kwestie, die reeds een rol speelde
bij de voorbereiding van de Europese
economische gemeenschap, werd acuut bij
het in werking treden van de Europese
verdragen (Euromarkt en Euratoom) op 1
januari. Het kabinet hield er zich mee
bezig en in het parlement werden vragen
gesteld. Van regeringszijde werd in ant
woord hierop, bij monde van minister
president Drees, slechts verklaard dat deze
kwestie een onderwerp van intern beraad
vormde.
Thans meldt de Volkskrant uit Luxem
burg, dat volgens politieke „Europese"
kringen aldaar het Nederlandse kabinet
eindelijk een oplossing heeft gevonden. De
oplossing zou inhouden, dat de minister
van Buitenlandse Zaken de Nederlandse
delegaties leidt, die in het buitenland over
economische vraagstukken spreken en dat
op zijn departement ook de voorbereidin
gen worden getroffen voor de onderhande
lingen en de instructies voor de delegaties
worden opgesteld. De minister van Econo
mische Zaken echter zou het overleg in
Nederland zelf, dat tussen de verschillende
departementen over buitenlands-econo
mische vraagstukken wordt gevoerd, lei
den. Deze regeling zou gelden voor twee
jaar, d.w.z. tot de verkiezingen van 1960,
wanneer het kabinet in elk geval af
treedt.
Advertentie
Zeker, haar grootmoeder en ook
haar moeder gebruikten reeds
MAÏZENA DURYEA en zij volg
de dat goede voorbeeld. Vandaar
haar lekkere groenten, smakelijke
soepen en smeuïge sausen. En als
haar vriendinnen vragen hoe het
komt dat zij zo lekker kan koken,
dan zegt zij ,,Goed voorbeeld dóet
goed volgen" en gebruik - zoals
ik - MAÏZENA DURYEA voor
het binden van groenten, soepen
en sausen. Dan zijn mislukkingen
by voorbaat uitgesloten.
l
De meegebrachte eetwaren
Wij welen dat het schandelijk is en dat
het ten hemel schreit en dat wij ons ge
ducht m,oesten schamen, dat het niet an
ders is dan verwendheid, spilzucht, rinkel-
rooierij en of-het-niet-opkan, maar wij
hebben een geweldige afkeer van boter-
hammetjes-in-een-papiertje voor de lunch.
Wij hebben, onder de druk van vele om
standigheden, ,zeer vaak een pakje boter
hammen meegekregen. Maar wellicht nie
mand in gans West-Europa (de Kanaal
eilanden inbegrepen) heeft het zo dikwijls
als wij „vergeten" op de kapstok of op het
kastje.
Wij weten het: dat was heel lelijk van
ons. En ondankbaar. En slecht. En zelfs, in
bepaald verband, weerzinwekkend. Maar
zo zijn wij eenmaal geweest, lezer, dat
moet er dan nu maar eens uit! Wij waren
een afschuwelijk man. En steeds weer lag
daar, als wij weg waren, op de kapstok dat
pakje met liefdevol toebereide boterham-
m,etjes. Telkens weer in een vers vetvrij
zakje. „Vergeten", zeiden wij des avonds
schijnheilig. Het was gelogen, ja.
Want wat deden wij? Wij aten in open
bare gelegenheden m.et koks in de cuisine
en lekkere warme dingetjes vers uit de
oven. Ook aten wij knappende broodjes
met overdreven veel vlees erop in cafeta
ria's en eetwinkels. Wij aten lekkerigheid-
jes: visjes, mosseltjes, Chinees. En het pak
je brood lag op de kapstok: een doodenkele
vlieg zoemde er peinzend omheen. Zo de
den wij.
Wij handelden later, toen er verwijten
opklonken uit de huiselijke kring, anders.
Toen staken wij het pakje zorgvuldig weg
in de tas en lieten het daar zitten. Tot wij
er ten slotte drie of vier mèt ons voerden
en de oudste een weinig begonnen te rie
ken. Dan kon men ons, op een mooie mid
dag, bij de zwanen zien. En bij de eendjes.
En op de banken in het plantsoen, waar
de mussen familiair komen kijken of er
nog wat te bikken valt met hun scheve
koppetjes. Dan waren wij één dier mannen
die men altijd brood ziet voerenAltijd
brood, hebt u daarop wel eens gelet? Da.t
zijn geen goede heren die zacht zijn voor
de dieren en de vogels sparen. Welnee:
dat zijn stiekemerds die hun meegebrachte
eetwaren kwijt willen. Zij staan ook bij het.
paard van de groenteboer en voeren het
beest. Hebt gij wel eens gezien hoe wal
gelijk dik het paard van de groenteboer is?
Dat komt van het brood der meegebrachte
eetwarenzakjes!
Het openen van het klamme, lauwe pak
je is een akelig iets, vonden wij altijd. Er
steeg een zoetige lucht uit op en vooral de
maandag was érg. Dan zat er altijd bleke
kaas op en zelfs jam. Dan trok ook het
paard van de groenteboer er een beetje de
neus voor op en hinnikte tegen een collega.
En dan was er nog iets: in lang niet alle
zaken mag men zijn meegebrachte eet
waren consumeren, dat weet u. Wij von
den nooit een zaak waar het wél mocht;
een zonderling toeval.
Zeker: des avonds zaten wij met een
vervelend iets. Dan vroegen de huisgeno
ten bezorgd: „Hoe vond je je brood van
daag?" Wij zeiden het al: wij waren slecht,
een doortrapt man. Want wij logen dan.
Zonder blikken en blozen. Het raas ook niet
mogelijk om te antwoorden: „Ik weet het
niet, maar het paard vond het wel gaan".
Nu? Nu eten wij tussen de middag niet
meer. Wij zijn te dik. En u weet: dikke
mensen eten nooit. Die leven van de ze
nuwen.
Duif
Wat men ook op de mens
kan aanmerken, men kan nooit
ontkennen dat hij een mate
van aanpassings- en op
nemingsvermogen bezit dat
verbazingwekkend zou moeten
heten wanneer men het, in zijn
totale omvang zou analyseren.
Nadat onze grootmoeders in
haar jonge tijd de overtuiging
waren toegedaan, dat het einde
der wereld zonder twijfel met
rasse schreden naderbijkw im,
omdat de mens zich verstoutte
met. vliegende voertuigen het
aardoppervlak te verlaten en
zich in de wolken te begeven,
zijn wij binnen betrekkelijk
weinig jaren tot de gerust
stellende conclusie gekomen
dat onze activiteit op het ge
bied van lucht- en zelfs van
ruimtevaart geen factor ver
mag te zijn in de houdbaar
heid van onze aarde.
Wanneer we de ernst en net
realisme beschouwen, waar
mede in deze dagen te Am
sterdam over de ruimtevaart
wordt gediscussieerd, moeten
we wel overtuigd geraken van
het feit, dat de mens met zijn
plenaire plannen niet buiten
zijn aardse boekje gaat niet:
andere woorden, dat 'n sprong
naar de maan of naar andere
hemellichamen gelegen is bin
nen het kader der geoorloofde
mogelijkheden.
De vrees, dat enige mense
lijke actie op technisch gebied
de ondergang der wereld zou
bevorderen en inluiden, doet
trouwens in het algemeen
tamelijk ingebeeld aan. Lie
vrees houdt namelijk tege
lijkertijd een niet geringe
zelfoverschatting in, die de
stelling verkondigt dat de
mens in staat zou zijn tot
buiten-menselijke prestaties.
Ook al is men geneigd het
petje af te nemen voor ae
dingen, dfe onze medeschepse
len tot stand brengen, dan nog
kan men moeilijk veronder
stellen dat zij dingen kunnen
doen die uit hoofde van hun
aard buiten de menselijke
reikwijdte liggen.
Men zou het eenvoudig aldus
kunnen formuleren: wat de
mens kan, mag hij kunnen
doordat hij het kan.
Het is een beetje vreemd,
om zo te zeggen, doch de een
voud is dat nu eenmaal altijd.
Men hoort namelijk wel eens
de stelling verkondigen, dat
de mens op een bepaald mo
ment zichzelf moet tegenhou
den bij zijn steeds verder-
schrijdende exploratie van de
bestaansgeheimen, omdat hij
op dat punt zou raken aan
het onraakbare, het voorbe-
houdene. Afgezien nog van 't
feit dat men deze onder
hoog morele en esthetische
motieven vermomde ver
maning onmogelijk kan om
zetten in een unanieme over
tuiging, zodat men altijd de
kans loopt dat één boosaardig
enkelingetje zien er niet aan
stoort, kan men aannemen dat
het onmogelijk zal zijn tot een
algemeen aanvaardbare defi
nitie van dit onraakbare te
komen.
Onze grootmoeders immers
zouden hun nakomelingen dan
immers het vliegen hebben
verboden en onze overgroot
moeders zouden wellicht zelfs
het snelle fietsen hebben ge
rangschikt onder de bezig
heden, die te enenmale des
duivels moesten worden ge
noemd.
Wat: mag de mens?
Alles wat hij kan er is
geen andere mogelijkheid. Men
kan immers geen grens trek
ken in een actiegebied, dat
men nog niet tot het einde
heeft leren kennen. De moge
lijkheden, die zich verschuilen
achter de horizon der heden
daagse wetenschap, kunnen
evenzeer tot de ontwikkeling
van een esthetisch en moreel
verantwoord mensdom bij
dragen als die, welke wij
achter de rug hebben.
Het is niets minder dan een
bewijs van zelfoverschatting,
e menen dat onze generatie
Ie loop der aardse dingen
beeft voleind en de cirkel
der toelaatbare mogelijkheden
neeft besloten.
Er is bovendien een zeer
aanvaardbare verklaring voor
de theorie, dat ongekende
mogelijkheden op de voort
jagende mens wachten en in
een onuitputtelijke voorraad
gereed liggen voor zijn onbe
dwingbare lust tot onderzoek.
Wanneer men zich op het zeer
menselijke en reële standpunt
stelt, dat de mens zijn krach
ten en verstand niet voor niets
gekregen heeft en dat de
dingen, die hij bereikt, voor
zijn reikvermogen geschapen
zijn, komt men tot de ver
bluffend eenvoudige consta
tering die indertijd ook reeds
tot de grootste filosofen is
doorgedrongen: de ware studie
der mensen is de mens zelf
en alles wat men met hem te
maken heeft of kan hebben.
Dit betekent, dat de mens
voortdurend op jacht is naar
de kennis omtrent zichzelf en
dat hij die kennis putten kan
uit alles wat hem omringt en
nadert. Het geheim van de
mens ligt verankerd in de
ganse schepping en wij zullen
onszelf niet leren kennen,
tenzij wij die schepping tot
in de bereikbare uithoeken
doorgronden.
Wellicht zou het een ietwat
komisch effect hebben, wan
neer in Amsterdam, op hef
podium van het ruimtevaart
congres, een der geleerde
heren de stelling zou verkon
digen dat hij met zijn inge
wikkelde formules en tech
nische vernuftigheden enkel
op zoek is naar de dienste
diepten van zichzelf, doch men
zou hem niet kunnen tegen
spreken.
En in deze diepzinnige ge-
dachtengang wordt de sprong
in de oneindige ruimte, wier
afmetingen ons voorstellings
vermogen te buiten gaan, een
sprong langs een gebogen lijn.
die uitkomt op het punt waar
men is vertrokken. Alle con
ventionele en primitieve denk
beelden van een zwarte ver
lorenheid buiten onze sterren
hemel gaan "teniet in de cirkel
der onwrikbare beslotenheid,
waar de mens en niets anders
dan de mens steeds weer begin
en einde van alle menselijxe
gedachten en daden vormt.
Het avontuur van de maan-
reis zal in de toekomst wor
den gevolgd door grotere,
adembenemender reizen en
verbazingwekkende ontdek
kingen. Onze gezichtseinder
zal worden verruimd tot ach
ter de sterren en onze levens
wijsheid zal worden uitgebreid
met de kennis van nieuwe
werelden in het heelal. Doch
nooit zullen wij, hoever wij
ook reizen in de oneindigheid
van sterren en planeten, een
grootser, meeromvattend en
begrenzender object voor onze
studies vinden dan de simpele
mens zelf, wiens afkomst en
bestemming verbonden zijn
met alles wat hij bereiken zal
en wiens diepste geheimen
nader zullen kunnen worden
ontsluierd door alles wat hij
te weten zal komen.
Zo dienen wij de ruimte
vaart onze zegen te geven,
onze beste wensen tot succes
en onze belangstelling uit
eigenbelang. De ruimtevaar
ders der toekomst, gesteund
door 't leger van geleerden cn
technici, zullen door hun rei
zen in de ruimte een nieuwe
mens gestalte geven op aarde.
Een wijzere mens, die door
nieuwe kennis gemakkelijk zal
kunnen afrekenen met alle
nutteloze bijkomstigheden,
welke hem in de enge be
slotenheid van zijn aardbol
eeuwenlang in onvruchtbare
beuzelarij hebben bezigge
houden. J. L.
De regering is voornemens over te gaan
tot erkenning van het individueel klacht
recht, bedoeld in het in 1950 te Rome ge
sloten verdrag tot bescherming van de
rechten van de mens en de fundamentele
vrijheden. Namens de Tweede Kamer heeft
de voorzitter, dr. L. G. Kortenhorst, aan
de minister van Buitenlandse Zaken de
wens te kennen gegeven, dat dit voor
nemen der regering aan de uitdrukke
lijke goedkeuring van de Staten-Generaal
zal worden onderworpen.
Ter verklaring van dit nogal verrassen
de feit schrijft onze parlementaire mede
werker:
De mededeling dat de regering tot die
erkenning zou overgaan is bij de Kamers
binnengekomen toen het zomerrecès al was
ingetreden. In een dergelijke omstandig
heid pleegt de voorzitter van de Tweede
Kamer het zaak te vinden, even na te gaan
of er misschien toch niet aanleiding zou
bestaan om uitdrukkelijke parlementaire
goedkeuring van een dergelijke stap te
vragen. Daarom is, zo mag men aan
nemen, langs schriftelijke weg aan de
leden van de Tweede Kamercommissie
voor buitenlandse zaken gevraagd of zij,
indien zij uitdrukkelijke goedkeuring zou
den wensen, d.w.z. indiening van een wets
ontwerp tot goedkeuring van onze aan
vaarding van het individueel klachtrecht,
hiervan mededeling zouden willen doen.
Ofschoon de meeste leden dier commissie
niet gereageerd hebben, schijnen er enkelen
een dergelijke wens naar voren te hebben
gebracht. Daarop is vermoedelijk in het
seniorenconvent besloten dat het dan
maar wenselijk was om gebruik te maken
van de grondwettelijke bepaling, dat de
voorzitter namens de Kamer onderwerping
aan uitdrukkelijke goedkeuring kan ver
zoeken.
Men is er blijkbaar van uitgegaan dat
zulks gewenst was, ook al betrof het hier
een verlangen dat slechts bij een minder
heid leefde. Verrassend was het overigens
wel dat thans een dusdanige wens tot
uiting is gekomen. Immers, aanvankelijk
mogen er in de Kamer wel eens bezwaren
tegen onze erkenning van het individueel
klachtrecht geopperd zijn, bij het jongste
debat over deze aangelegenheid is er van
dergelijke bezwaren niets meer gebleken,
zodat die gedachtenwisseling veeleer de
opvatting kon rechtvaardigen dat de Ka
mer zelf alles voelde voor de aanvaarding
van het individueel klachtrecht en dus ook
voor toepassing van de procedure der z.g.
„stilzwijgende goedkeuring" van de door
Nederland af te leggen verklaring. Intus
sen schijnen nu enige leden van de com
missie voor buitenlandse zaken weer op
het oude standpunt te zijn teruggevallen.
Met ingang van heden is het Belgische
officiële disconto verlaagd van 3n4 percent
tot 3'/ï percent.
