Chief Whip
Wdé
KIJKEN
a
r
Slechte vangst, kapotte netten
en overal loerende IJslanders
rr
In De Schermer (325 jaar droog)
is het vier dagen feest
HENSEN
J
Schippers, die 12-mijlszone meden,
gewagen van rijke visgronden
op ieders lip!
C"Praatótoel
3
Van dag tot dag
Ongerustheid
Strauss in conflict met de
politie van Bonn
ONBEHAGEN OP BRITSE TRAWLERS
Twee grote diefstallen in
de Britse hoofdstad
0p de
MANCHESTER
PAARLAARSTEEG 1
Raad van Europa
Hof voor rechten van mens
kan nu benoemd worden
DONDERDAG 4 SEPTEMBER 1958
Het blijft altijd een tamelijk riskante
aangelegenheid, een vonnis over een von
nis te vellen. Kritiek op de rechtspraak en
op bepaalde gevallen in het bijzonder loopt
het gevaar, onbillijk te zijn door onvol
doende kennis van zaken bij de criticus,
die immers meestal niet, zoals de rechter,
alle facetten van het behandelde geval tot
in de finisses heeft kunnen bestuderen en
bovendien niet de verfijnde kennis van de
wet en haar complicaties bezit, die voor de
juristen gesneden koek zijn.
Maar toch kritiek is in sommige ge
vallen onvermijdelijk en zeker in een
geval, dat duidelijk twijfel doet rijzen aan
de objectiviteit van Vrouwe Justitia. Zo'n
geval is de vrijspraak van een majoor uit
Leeuwarden door het Hoog Militair Ge
rechtshof, waarvan ons blad gisteren mel
ding maakte. Deze militair had een auto
ongeval gehad, terwijl hij onder de invloed
van alcohol verkeerde.
Het schrikbarend toenemende aantal
verkeersongelukken waarbij alcohol in het
spel is, heeft de burgerrechter reeds sinds
enkele jaren gedwongen, de wet in al haar
gestrengheid toe te passen uit het oogpunt
van preventie. De militaire rechtspraak
die niet boven of onder, doch naast de
burgerrechtspraak staat en zich de be
voegdheid tot zelfstandige en onafhanke
lijke jurisdictie slechts ziet toegewezen
uit hoofde van de „apartheid" tussen de
krijgswetten en de burgerlijke wetten
komt onvermijdelijk op het terrein der
burgermaatschappij in gevallen, waar
militairen zich op dat terrein misdragen.
Er zou nog te discussiëren zijn over de
vraag, of hier de burgerlijke rechter niet
zou moeten voorgaan, aangezien de be
klaagde weliswaar onder de militaire
tucht staat, doch zich heeft vergrepen aan
burgerlijke en algemeen geldende rechts-
en orderegels. Doch afgezien van die vraag
moet het toch duidelijk zijn, dat in zulke
gevallen de militaire rechtspraak een steun
en verlengstuk moet zijn voor de burger-
lijke en niet met totaal andere, bij de bur
gerrechtspraak onbekend zijnde normen
mag oordelen.
En desondanks heeft de onder invloed
rijdende majoor vrijspraak gekregen op
grond van overwegingen, waarvan er wel
iswaar slechts één duidelijk tot uiting is
gekomen namelijk zijn hoge rang!
doch waaromtrent het sterke vermoeden
bestaat dat zij te maken hebben met sub
jectieve invloeden van louter militaire
gedachtengang.
Een duidelijk verschil tussen militaire
en burgerlijke rechtspraak dient zich hier
aan. De burgerlijke rechter kent niet de
verzachtende omstandigheid van „hoge
rang". Rang of stand zijn bij hem te ver
waarlozen factoren. Dat dit bij de militaire
rechtspraak niet zo is, getuige de ondubbel
zinnige uitlating van de advocaat-fiscaal,
die als argument tot verzachting van zijn
eis de hoge rang van verdachte aanvoerde,
wekt ongerustheid bij de bui-ger. Het moet
trouwens eveneens ongerustheid wekken
bij de militaire burger, namelijk de dienst
plichtige, die tijdelijk afhankelijk is van
de militaire rechtspraak en in die periode
zijn rechtszekerheid zou zien aangetast,
doordat strafbaarheid en strafmaat met
aanzien des persoons worden toegepast.
Het bericht van gisteren sloot met de
mededeling, dat het hof zijn vrijspraak
niet nader gemotiveerd had. Zolang dat
niet gebeurt, zal men moeten aannemen
dat het inderdaad, naar burgerlijke op
vatting van gelijkheid voor de Wet, een
ongemotiveerde vrijspraak was.
De temperamentvolle Westduitse mi
nister van Defensie, Strauss, is in conflict
gekomen met de politie van Bonn. Dit
leidde gisteren tot een demonstratie voor
een politie-agent, die de chauffeur van de
minister heeft bekeurd en voet bij stuk
heeft gehouden.
Voor het ambtsdomein van bondskan
selier Adenauer, waar de 24-jarige politie
agent Hahlbohm het verkeer regelt, hiel
den gistermiddag auto's stil, waaruit meis
jes stapten, die bloemen, cognac en siga
retten aan de agent gaven. Vrienden en
collega's van Hahlbohm kwamen er ook
bij, waardoor een soort demonstratie te
gen minister Strauss ontstond, waarvan
men zich afvraagt of zij niet door een be
paalde politieke richting ingegeven was.
Op 29 april regelde Hahlbohm het ver
keer voor Schaumburg, Adenauer's
ambtszetel, waar het verboden is de weg
in te slaan, die naar het paleis leidt.
Strauss' chauffeur reed, hoewel de agent
het stopteken gaf, op bevel van de minis
ter door, waardoor de wagen bijna in bot
sing kwam met een tram, waarvan de be
stuurder alleen door krachtig remmen een
ongeluk kon voorkomen. Hahlbohm no
teerde het nummer van de auto en gaf het
geval door. Na zijn onderhoud met Ade
nauer liet Strauss bij Hahlbohm stoppen,
vroeg de naam van de agent en zei dat
hij er voor zou zorgen dat deze van zijn
post zou worden verwijderd. Later diende
Strauss een klacht in bij het ministerie van
Binnenlandse Zaken van de deelstaat
Noordrijn-Westfalen tegen de agent we
gens het in gevaar brengen van het ver
keer. Bovendien beklaagde hij zich bij de
politie in Noordrijn-Westfalen, dat men
hem in het algemeen niet voldoende hulp
verleent bij incidenten.
Vakbonden en justitiële instanties heb
ben zich in de strijd gemengd. Hahlbohm
is op zijn post gehandhaafd. Verder is
ontdekt, dat Strauss' chauffeur reeds
vijfmaal met de politie in aanraking is
gow»<?st wegens diefstal, snelheidsover
schrijding en vervalsing van een rijbe
wijs. De jonge, toch al niet bijzonder po-
oulaire minister heeft de wind bepaald
niet mee.
REYKJAVIK (UPI) ÏIct visseri.jgc-
schil met Engeland begint de vorm te krij
gen van een zenuwenoorlog, waarin IJs
land in de aanval is en wacht tot het Britse
trawlers bij verrassing en op veilige af
stand van de kanons der escortcschcpcn.
kan enteren. „Ik ben benieuwd wat de
Britten doen als het winter wordt", zei een
oude IJslandse visser woensdagavond en
daarmee vertolkte hij bet standpunf van
zijn landgenoten. Afwachten is het con
signe.
De „Eastbourne", het vlaggeschip van ar.
escortegroep. heeft woensdag brandstof
ingenomen en dat wijst erop, dat het nog
geruime tijd op zijn post zal blijven. Maar
als een trawler voor de winterstormen een
IJslandse haven binnenvlucht zullen de
dossiers gereedliggen, die de kustwacht
heeft samengesteld, en worden de vissers
gearresteerd.
OSLO (UPI) Terwijl de Engelse vis
sers in de IJslandse wateren onder aller
lei moeilijkheden slechts matige vangsten
doen, hebben Noren, Zweden en Russen,
die IJsland's nieuwe territoriale grens wel
erkennen, goede visgronden ontdekt op de
noordpoolcirkel, 180 mijl ten oosten van
IJsland.
De Noorse kapitein Johan Vartdal be
richtte dat daar ongeveer 150 Noorse bo
ten hun netten hebben uitgeworpen met
enkele Zweedse en veel Russische. Het
weer is er^prima en de vangsten zijn
goed.
Uit Reykjavik zijn in Oslo berichten ont
vangen, dat de Britse trawlers de marine
verzocht hebben uit het IJslandse territo
riale gebied te mogen vertrekken om be
tere plekken te zoeken. Bij het konvooi
varen in de mist zoals thans geschiedt
moeten er om de drie uur netten binnen
gehaald worden voor reparatie. Het zicht
is de laatste dagen nooit meer dan onge
veer tachtig meter geweest en dikwijls lig
gen de schepen verborgen achter dikke
mistsluiers. Alle ogen zijn dan gericht op
de radar. Want de IJslandse patrouille
schepen kunnen in de mist heel dichtbij
komen en als ze op de radar niet her
kend worden is er weinig kans deze te
ontlopen. Ze zwerven voortdurend rond de
trawlers.
Schipper Lewis van de „Lord Beatty"
voelt zich, naar hij zeide, zeer in zijn be
wegingen beperkt. Gaat hij te ver van
het escorteschip, dan riskeert hij een IJs
landse enterploeg. Doorvissen op dezelfde
plaats bevalt hem niet en zijn bemanning
heeft het zwaar te verduren nu onder
hoogspanning elke drie uur vis schoonge
maakt, netten gerepareerd en andere net
ten uitgezet worden.
PARIJS (UPI) De permanente am
bassadeur van IJsland bij de NAVO heeft
vandaag de organisatie van de 15 landen
officieel op de hoogte gesteld van het pro
test, dat het bij Engeland heeft ingediend
over het optreden van dat land in het vis
serijgeschil. Het secretariaat heeft het
protest van IJsland toegevoegd aan de
documenten betreffende deze zaak, die het
sedert de vorige week in studie heeft Ver
wacht wordt, dat het probleem op de vol
gende geregelde zitting van de Permanen
te Raad van de NAVO, op 10 september,
behandeld zal worden tenzij een van de
ledenlanden voordien om een spoedzitting
zou vragen.
Een van de kwesties, die het secretariaat
bespreekt, is een Deens verzoek om het
comité van zeven landen, dat de vorige
week geen overeenstemming kon bereiken
over het visserij-geschil, opnieuw deze
week een poging te laten doen op minis
tersniveau.
LONDEN (Reuter) De Britse admi
raliteit heeft meegedeeld, dat de man
schappen van twee IJslandse patrouille
schepen „gasten" geworden zijn van het
Britse fregat Eastbourne na het incident
met een Britse trawler. Woensdag kaart
ten zij met hun Britse gastheren.
De ijslandse minister van Buitenlandse
Zaken heeft het Britse voorstel om de
negen IJslanders op de Eastbourne op een
IJslands schip over te zetten van de hand
gewezen en geëist, dat zij weer naar de
Britse trawler Northern Foam worden
overgebracht, opdat zij daar „hun plicht
ongehinderd kunnen doen".
Advertentie
De commissaris der Koningin in de
provincie Noordholland, dr_ M. J. Prin
sen, maakte met charmant geleide
een wandeling over het feestterrein.
In Stompetoren is gisteren het vierdaag
se feest begonnen ter herdenking van het
feit dat de polder De Schermer 325 jaar
geleden werd drooggelegd. Des morgens
arriveerden de Commissaris der Koningin
in de provincie Noordholland en mevrouw
Prinsen aan het Polderhuis, waar zij wer
den begroet door de dijkgraaf van de pol
der, de heer J. Posch. In het Polderhuis
waren onder meer ter begroeting aanwe-
zich de burgemeesters van Alkmaar en
Schermerhorn, de voorzitter en de vice-
voorzitter van de Schermergemeenschap,
en de hoofddirecteur van Rijksmonumen
tenzorg, de heer R. Hotke. De dijkgraaf
bood de commissaris een antieke zilveren
tabaksdoos aan met inscriptie, waarna de
commissaris zijn handtekening zette in
een gastenboek waarin in 1846 een
zijner voorgangei's, de Commissaris des
Konings Van Eewijk van der Bult ook zijn
handtekening had gezet. Sindsdien was
het niet voorgekomen dat een commissa
ris de gast was van het polderbestuur.
Nadat alle leden van het gezelschap een
zilveren herinneringslepeltje was aange
boden begaf men zich naar het feestter
rein te Stompetoren. Dijkgraaf J. Posch
hield daar een herdenkingsrede! waarin
hij een overzicht gaf van de geschiedenis
van de droogmaking en de ontwikkeling
van de polder in 325 jaar.
Nadat de Commissaris der Koningin
met een toespraak het feest officieel had
geopend, maakte het gezelschap een rond
gang langs de verschillende tentoonstel
lingen. zoals die van het puikje van de
Schermer veestapel, de Floraliën, de huis-
vlijttentoonstelling en de historische ten
toonstelling, waar antieke en kunstvoor
werpen uit boerderijen in de polder en uit
het stedelijk museum te Alkmaar bijeen
gebracht zijn.
De genodigden volgden hierna een de-
filé van het bekroonde vee, waarbij de
heer C. Laan, voorzitter van de Provin
ciale Bond van Rundveefokverenigingen,
als commentator optrad. Met een Oudhol
landse koffiemaaltijd werd het feestelijke
begin van de herdenking besloten.
Gisteren zijn in de Britse hoofdstad twee
opzienbarende diefstallen gepleegd. Na
dat kort tevoren door zes bandieten een
overval was gepleegd op een taxi, waarin
een bankloper loonbedragen wegbracht,
waarbij 13.000 pond sterling buit werd ge
maakt zijn drie mannen gisteravond bin
nengedrongen in de Londense flat van de
filmster Michael Wilding. De huisbewaar
ster werd opgesloten en er werd voor
25.000 pond sterling aan juwelen ont
vreemd. De sieraden, die toebehoren aan
Wilding's echtgenote, waren niet verze
kerd. Wilding heeft 5000 pond uitgeloofd
voor de opsporing. Het is voor de tweede
keer dit jaar dat de flat van deze acteur
het 'doelwit van inbrekers is geweest.
Al vóór we de Belgische
grens waren gepasseerd, had
den reusachtige pijlen met het
veelbelovende woord „Expo"
ons de goede weg gewezen.
Aan de Bergeykse Barrière
trokken de Belgische doua
niers echte Expo-gezichten,
die zij van de Belgische re
gering tijdelijk bij hun uit
rusting hadden gekregen; zij
zwegen glimlachend en uit
nodigend, zo van: „Awel, 'et
is plezierig dat ge ook eens
komt kijken, want 'et 'eeft ons
rijkelijk wat geld gekost en
dat moet er wederom uit
komen, zulle".
Een vief Belginnetje stopte
onze auto vol met kleurige
foldertjes, die allemaal in
verschillende bewoordingen
een bezoek aan de Expo als
de top der gelukzaligheid
aanprezen. edoch daarbij
voorzichtigheidshalve de waar
de dezer gelukzaligheid in
ronde francs-getallen weer
gaven. En een van haar zei
er knikkend en lachend bij:
Ge rijdt de pijlen maarrr na,
dan komt ge er seffens van
zelf".
Wij reden de pijlen na. mijn
kleine zoon en ik. samen op
weg naar de samenvatting van
alle ménselijke kunnen uit
twintig eeuwen. Hij zat ern
stig en venyachtend naast mij
en speurde' naarstig door de
voorruit naar de pijlen, die
ons naar de plaats des heils
zouden brengen.
Het was voor hém, dat ik
deze lange weg maakte. Want,
om eerlijk te zijn, mijn hart
haakt niet vurig naar expo's.
Tentoonstellingen zijn zoiets
als borrels. Ge drinkt ze
plichtmatig omdat ze u wor
den voorgezet, ge slikt zo
manhaftig door zonder er
werkelijk van te genieten doch
ge meent het aan uw menszijn
verplicht te zijn, eraan mee te
doen. En ge krijgt er altijd
een kater van.
Tentoonstellingen zijn de
vermoeiendste uitvindingen,
waartoe de mensheid ge
komen is. Zij doen mij denken
aan de ouderwetse bakers, die
de borelingen volpompten met
flessepap en, als zij niet drin
ken wilden, de arme schaapjes
hun neuzen dichtknepen. De
mens wordt er volgestopt met
kijkpap, tot hij boordevol is en
zijn spijsverteringsapparaturn
de dienst weigert.
Een goede kennis van onze
familie is reeds bij het prille
begin der Brusselse uitstal
ling opgetogen van zijn be
zoek aldaar teruggekomen en
had een avondje uitgetrokken
om ons ervan te komen ver
tellen. Het was de arme man
aan te zien, dat hij tot de nek
vol zat met sensationele
waarnemingen. Doch, in een
onzer leunstoelen gezeten,
bleven de woorden hem in de
keel steken: hij wist niet meer
wat hij gezien had, omdat hij
tevéél had gezien. Het lukte
hem niet, ook maar het ge
ringste detail uit zijn geheu
gen op te vissen. Het was hem
in de geestelijke maag komen
te liggen als een samenge
perste brij, die hij niet meer
kwijt kon.
En toch meende ik, mijn
zoon de Expo niet te mogen
onthouden. Hij leeft op deze
wereld om zo snel mogelijk
zoveel mogelijk te leren van
wat aan hem is voorafgegaan,
opdat hij zijn rol zal kunnen
spelen bij hetgeen volgen
moet. De Expo leek mij een
bruikbare catalogus van wat
de mensheid heeft bereikt en
wat haar middelen en mo
gelijkheden zijn.
Vandaar, dat wij de pijlen
volgden over de Belgische
dreven door de Belgische
hobbelstadjes met hun drie
hoekige pleinen en hun
bordjes met het opschrift:
„Houdt uw stad rein en kuis
uw stoepen".
Dat is een gulden regel, die
echter niet voor de vreemde-
lingen geldt. Stoepen kuisen
kan men in een vreemd land
niet gaan doen en uw stad
rein houden kunt ge ook al
leen maar thuis. Doch deze
bordjes deden ons goed, om
dat wij er het begin van een
algeheie omwenteling in za
gen, welke over een eeuw of
wat wellicht de Belgen ver
lossen zal van hun faam, een
schilderachtig doch morsig
land te bewonen.
Om de tijd te korten ver
telde ik mijn zoon het kleine
avontuur in Namen van jaren
geleden. In Namen exposeer
de Wallonië met al zijn kun
nen en kennen op het gebied
van nijverheid en handel in
een expositie, die een onaf
zienbare hoeveelheid stands
omvatte onder het dak van
een reusachtig zeildoeken pa
leis. Daags na de officiële
opening met muziek en
speeches kwam ik als verslag
gever in de vroege morgen
naar de tentoonstelling, waar
zich reeds een enorme file
Belgen had opgesteld in af
wachting van het moment,
waarop de deuren zouden
opengaan. De belangstelling
van het Belgische volk voor
zijn nationale prestaties leek
niet gering.
Doch toen de deuren open
zwaaiden, zette de menigte
zich als één man hollende in
beweging. Zij stormde door
de kronkelende gangen tussen
de stands door in een tempo,
dat mij veel te hoog leek on>
iets van al het tentoongestelde
wetenswaardigs op te steken.
Zij rende als een massieve
massa over de paden naar het
middelpunt van de expositie,
waar zij als een zwerm sprink
hanen neerstreek in het li
keurrestaurant. Daar werd
gratis geschonken in minieme
glaasjes, die men echter tel
kens opnieuw kon laten vul
len met de heerlijkste pro-
dukten der Waalse stokers. En
zij verroerde voor de rest van
de dag geen vin meer, tot zij
in de late middag bij stukjes
en beetjes afbrokkelde naar
huis.
Toen zij binnenkwam, had
zij niets gezien van de ganse
tentoonstelling. Toen zij weg
ging, zag zij alles dubbel.
Mijn zoon kon deze wijze
van algemene ontwikkeling
niet waarderen. Hij ziet ook
trouwens nog niet de aan
trekkelijkheid van likeur en
dorst nog slechts naar het
Weten in al zijn vormen. Van
daar, dat hij het opdoemen
van het atomium aan de Brus
selse horizon begroette als
teken van onschatbare be
loften.
Wij stortten ons als eenzame
bonen in de reusachtige
koffiemolen der drukte en lie
ten ons aanvankelijk met ge
noegen. later enigszins ge
laten en nog later dodelijk
vermoeid langzaam fijn-
malen. Deze symboliek dringt
zich ook nu, na zoveel dagen,
nog onweerstaanbaar aan mij
op als ik aan de Expo denk.
Ik weet niet of koffiebonen
met grote belangstelling de
omwentelingen in het maal-
apparaat beleven, doch ik
weet wel dat het voor een
mens zeer moeilijk is. op de
Expo zichzelf de overtuiging
aan te praten dat hij er wij
zer wordt. Ik geloof dat men
nooit een koe mee moet ne
men naar de bioscoop, aan
gezien zij misschien wel naar
Sophia Loren k ij k t, maar
daaraan geen enkel ge
noegen beleeft.
In Brussel ziet men dui
zenden mensen k ij k e n en
niets zien. Zij staren en
tasten met hun oogzenuwen
beelden af, doch hun geest is
na een uur of wat moegeslen-
terd en ingedut, hun ganse
wezen zit verstopt met rare
figuren en monstrueuze
bouwsels, waarvan zij het
doel en de functie niet meer
kunnen beseffen.
En mijn arme, arme zoon
Zijn ogen vlogen van links
naar rechts, van boven naar
beneden, terwijl zijn voetjes
door het stof sleepten en zijn
knietjes gingen knikken. Hij
keek en keek en trachtte
koortsachtig te begrijpen, te
verwerken, te snappen, te
zien. Doch zijn kleine her
sentjes weigerden de dienst
en zij hadden gelijk.
In Brussel zijn de mensen er
eindelijk dan toch in geslaagd,
iets onmenselijks te bereiken.
C
Toen wij de pijlen terug
hadden gevolgd en onze pas
hadden getoond aan de Neder
landse douanen, op wier ge
zichten de droefheid over het
ontbreken van een Expo aan
hun zijde van de grens duide
lijk te lezen stond, sliep de
kleine jongen met brandende
oogleden.
En toen zijn moeder daags
daarna belangstellend infor
meerde naar wat hij het aller
leukste had gevonden in het
paradijs van de wonderen der
wetenschap, dacht hij lang en
pijnlijk na. Tenslotte zei hij:
„Die geitDie geit aan
een touw tegen de berm langs
het water.... Die geit trok
zich van niemand iets aan".
Dat was inderdaad waar,
wat echter voor een geit van
zelfsprekend moet worden ge
acht. Een Hollandse geit in
het buitenland bemoeit zich
nooit met iemand, en zeker
niet wanneer zij het goede,
groene gras onder de voeten
heeft en het frisse water van
universele kwaliteit vlakbij.
En de grijze wolken daar
boven. in dezelfde blauwe
lucht als overal.
En zo, lezers, is de geit dus
het schoonste wat de mens in
twintig eeuwen heeft bereikt.
Misschien steekt daar een
overdonderende waarheid in
maar laten we dan meteen
vaststellen, dat al die pijlen
enigszins overbodig zijn ge
weest.
J. L.
Van vitaminepillen
Voor ik het wist was ik over een land
weggetje de grens gepasseerd en fietste ik
op Duits grondgebied. Er staan nu een-
maal niet om de vijf meter grensposten
en zo lopen er altijd een aantal kleine
weggetjes - voetpaden lussen akkers, dras
sige paadjes tussen sappige, groene wei
landen - ongehinderd het buitenland in.
Dit Duitsland zag er op deze hete zomer
middag lieflijk uil. De boerderijen lagen
er met helder geverfde luiken in volle
boomgaarden. De burgermanshuizen langs
de weg torsten voor alle raamkozijnen
bakken met overvloedig bloeiende gera
niums en ergens schuurde een vrouw met
een lange, gele bezem de buitenmuur
schoon van stof en verdroogde planten
resten.
Terzijde van de weg, midden in het
land, half omringd door reusachtige brede,
oude bomen, was het massief van een,
kasteel zichtbaar en wanneer men heel
goed luisterde hoorde men in de stille,
warme middag hoge kinderstemmen daar
vandaan.
Ik fietste vrolijk verder. Van het ene
dorp naar het andere. Langs de boerderijen
in hun boomgaarden, langs de huizen met
hun geraniums en schone muren, terzijde
kijkend naar zo'n kasteel hier en daar in
het zware groen en luisterend of de warme
lucht geen kinderstemmen of paardenge
hinnik overbracht.
Zo bereikte ik de eerste stad na de grens.
Een xvelvarende stad, ook. Met ruime
nieuwe winkels, met hardwerkende men
sen daarin; o, vreselijk, met zulke flinke
hardwerkende mensen in die hete middag.
Het bezorgde me even een lichte, zagende
pijn achter mijn ogen, die wel weer week,
maar forser terugkwam en enkele straten
verder tot hoofdpijn was gegroeid.
Ik ging de eerste apotheek binnen, die
ik zag, en vroeg om hoofdpijntabletten.
De apothekeres zelf hielp mij. Zij was een
vrouw met donker haar en lichte ogen
mij viel vooral haar hoge gladde voor
hoofd op.
Het schoot mij te binnen, dat ik alleen
Nederlands geld bij mij had. Geen nood,
de apothekeres rekende vriendelijk het
bedrag om in mijn valuta. Er bleef een
verschil van 25 pfenigOmdat zij geen
Nederlands kon teruggeven stelde ze mij
voor, vitaminetabletten voor het bedrag
te verstrekken.
Ik knikte toestemmend, vitaminetablet
ten waren altijd te gebruikenEn ik nam
een hemelsblauw plat huisje van haar aan,
waarbinnen de vitamientjes verpakt moes
ten liggen
Eenmaal buiten en alweer een eind ver
der rekende ik onze ruil nog eens na. Ik
rekende tweeen driemaal. Warempel, de
apothekeres had zich vergist, i k had 25
pfennig te weinig betaald, niet zij had
25 pfennig moeten aanvullen.
Omdat ik op mijn terugweg weer langs
de bewuste apotheek kwam, overwoog ik
een ogenblik de vergissing even recht te
gaan zetten. Uit eerlijkheid teggenover een
aardige vrouw. Maar ik fietste voorbij en
dacht: „Verdorie, dit land is wel het laat
ste waar ik scrupules hoef te hebben".
Thuisgekomen maakte ik het mooie
blauwe doosje open. Het bevatte allemaal
ronde vakjes voor de vitaminepilletjes.
Maar voor meer dan driekwart waren ze
leeg.
Maps Valk
Advertentie
Sterk en poolvast
Prima afwerking
Laag in prijs
Werkbroek
Mouwvest
Colbert
vanaf 19.71
22.-
39.8S
STRAATSBURG IJsland en Oosten
rijk hebben de rechtspraak van het Euro
pese hof voor de rechten van de mens als
bindend aanvaard. Dit is bekend gemaakt
op de „Dag van de Raad van Europa" op
de „Expo" te Brussel, bij gelegenheid
van de viering van het feit, dat het vijf
jaar geleden was, dat de „Europese con
ventie voor de rechten van de mens" in
werking is getreden.
Thans zijn er acht landen die de recht
spraak van het Europese hof, facultatief
gesteld in de Europese conventie voor de
rechten van de mens, als bindend hebben
aanvaard.
De leden van het hof zouden pas worden
benoemd, nadat acht statenleden van de
Raad van Europa de rechtspraak zouden
hebben aanvaard. Nu dit het geval is zal
dus tot de benoeming worden overgegaan.
De verkiezing geschiedt door de raadge
vende vergadering van de raad van Euro
pa. Het hof zal evenveel leden hebben als
er staten lid zijn van de Raad van Euro
pa (vijftien). Elke staat moet bij de raad
gevende vergadering een voordracht van
drie indienen (van wie er tenminste twee
de nationaliteit moeten hebben van de
staat die de voordracht indient).
Zolang de leden van het Europese hof
nog niet konden worden benoemd, berust
te de beslissing over klachten, ingevolge
de Europese conventie voor de rechten
van de mens, bij het ministerscomité van
de Raad van Europa (na onderzoek en een
eventuele verzoeningspoging door de Euro
pese commissie voor de rechten van de
mens). Dit geldt zowel voor zogenaamde
individuele klachten als voor klachten, in
gediend door regeringen. Dit blijft gelden
voor klachten tegen staten, welker rege
ringen de rechtspraak van het hof nog niet
hebben aanvaard.
