„Fanfare"eindelijk echte
Nederlandse speelfilm
KAAN
President Heuss' bezoek
aan Engeland ten einde
Hoge Duitse diplomaten
in de beklaagdenbank
Humor van de beste soort in
eersteling van Bert Haanstra
Feestelijke première
van „Fanfare"
NAAIMACHINES
Proces wegens laster tegen professor
Hallstein en twee ambassadeurs
Wollen vesten
Wollen pullovers
Wollen rokken
Weer PTT-gratificaties voor
bijzondere verdiensten
Djakarta oefent critiek op
de UNO wegens N.-Guinea
Vier doden in het verkeer
rjnramp in Canada;
150 man ingesloten
Schuman dringt aan op het
kiezen van een hoofdstad
De Europese instellingen
zwerven maar wat rond
Kustvaarder „Truus"
in veilige haven
beverwijk
Examens
GEVAL STRACK NIET IN DE IJSKAST
Tweeling te vroeg geboren
op „Van Oldenbarnevelt"
VRIJDAG 24 OKTOBER 1958
De eerste Nederlandse speelfilm, die kan
wedijveren met de goede buitenlandse pro-
dukties op het terrein van de verstrooiings
film is er! Met „Fanfare" heeft Bert Haan
stra het bewijs geleverd dat het kan. Nie
mand zal kunnen ontkennen, dat deze film
die bedoeld is als een blijmoedige en zor
geloze tijdpassering, een publiekfilm is. Ze
zal iedereen bekoren. Men kijkt er van
begin tot eind geamuseerd naar, men laat
zich graag verrassen door de speelse ma
nier, waarop het verhaal wordt verteld van
een ruzie in het landelijke dorpje Lager-
wiede, die tot de splitsing in het plaatse
lijke fanfarekorps leidt, een splitsing, welke
een even gelukkig als harmonieus besluit
tot gevolg heeft. Dat besluit is een vondst
op zichzelf, maar ook verder komt men in
„Fanfare" heel wat momenten tegen, waar
op men gul en hartelijk lacht. De film is zo
Nederlands als het maar kan zijn. Ze heeft
in haar beste ogenblikken de allure van de
echte Britse comedie. Men kan er overal in
voelen dat ze is gemaakt door een man. die
weet wat je met de film kunt doen: Bert
Haanstra!
ALS „FANFARE" de eerste echt. geslaag
de Nederlandse speelfilm mag heten, die na
de ooi-log is verschenen, dan is dat toch
vooral te danken aan het feit, dat ze ge
maakt werd door Haanslira. Het scenario
van hem en Jan Blokker heeft de verdienste
vele complicaties te verenigen in een mak
kelijk te volgen handeling: men weet waar
men aan toe is.
Dat heeft natuurlijk het nadeel,
dat door een te sterke vereenvoudiging
situaties en personen niet boven een opper
vlakkige typering uit komen. De tekst
weerspiegelt dat karakter. Maar al houdt
dat een fijnzinniger uitwerking tegen, men
blijft nu met beide benen op de grond. De
filmer kan met dit materiaal en deze stof
voortreffelijk werken. Daarbij voegt Haan
stra dan zijn eigen inventiviteit en spiri
tualiteit. Hij vlecht menige metafoor tussen
de scènes, hij gebruikt voortdurend terug
kerende vergelijkingsbeelden, die de film
verstaanbaar maken. De humor is begrij
pelijk, het is een specifieke filmhumor. Ik
kan mij niet heugen een Nederlandse film
te hebben gezien, die zo kan bogen op
deze kwaliteiten. Dat gebeurt dan vooral
als Haanstra bezig is om met koeien en
eenden de kleine mensenwereld in het
ootje te nemen. Dan spiegelt hij ons de
lachwekkendheid voor van ons gebrek aan
goede verstandhouding, onze ijdelheid, ons
overdreven gevoel voor eigen belangrijk
heid. De documentarist Haanstra spreekt
uit die beelden, maar ze zijn zo handig in
het patroon verweven, dat ons dat niet
stoort. Aan zulke fijnzinnigheden herkent
men de talentvolle filmman. De humoris
tische kant van menige situatie wordt vaak
pas echt geestig door de zinvolle behande
ling van de ras-cineast Haanstra.
Daarnaast kan men stellen dat de regis
seur* zijn mensen goed heeft gehanteerd.
Het schort wel eens aan tempo: men zou
zich sommige scènes korter wensen, maar
er is een- góeö'e afwisseling en de opnamen
van de fanfares' voöral zijn mooi gemon
teerd. Tegenover de klaarblijkelijke zwak
heden, samenhangend met een tekort aan
actie in een enkele scène, staat een veel
groter aantal geslaagde passages. Ik zou
van het geestig begin af aan het opsommen
kunnen gaan. „Fanfare" mikt niet hoog,
maar ze is ver uitgekomen boven de mid
delmaat. Ze maakt een voortreffelijk ge
bruik van de attributen, die de omgeving,
Advertentie
s?erza GROTE KEUZE
MATIGE PRIJZEN
Gen. Cronjéstr. 129
waarin ze zich afspeelt Giethoorn
aanbracht. Ze weet haar maat, ze verdeelt
haar aandacht met zorg, ze loopt „gemak
kelijk". Dat zijn allemaal woorden van lof,
die niet uit de lucht komen vallen „Fan
fare" is een plezierige film. Mij dunkt, dat
zulks, gezien de constellatie van de Neder
landse speelfilm, wel wat wil zeggen
NAAST HAANSTRA dient ook Rudi
Meyer genoemd. Hoe heeft hij zich al niet
beijverd voor de Nederlandse film. Zijn
routine en niet alleen op het stuk van
produktie zal Bert Haanstra goed van
pas zijn gekomen. Een compliment verdient-
ook Jan Mul voor zijn muziek. De muziek
vervult een belangrijke functie in „Fan
fare". Ze speelt mee. Ze is niet aileen be
doeld voor de achtergrond. Welnu als er
ooit een componist is geweest, die bij heeft
gedragen tot het welsprekend zijn van het
beeld, dan is het Jan Mul. Ook ae types
in de film zijn goed gekozen en met name
Bernhard Droog, Henk van Buren. Ineke
Brinkman. Herbert Joeks en Andrea Dom
burg spelen hun ervaring, vooral oij de t.v.
opgedaan, uit. Maar ook Hans Kaart, Ton
Lutz, Albert Mol en Dio Huysmans brengen
het er uitstekend af. Kaart's keuze is bijzon
der verantwoord. Eindelijk kunnen we dus
een Nederlandse speelfilm begroeten zon
der het voorbehoud, dat het een. Neder-
In theater Tuschinsky te Amsterdam is
gisteravond de wereldpremière gegeven
van „Fanfare". Deze feestelijke première
werd ondermeer bijgewoond door de
staatssecretaris van O. K. en W.. mr. R. G.
A. Höppener, de minister van Sociale Za
ken en Volksgezondheid, J. G. Suurhoff. de
voorzitter van de Tweede Kamer, mr. L.
G. Kortenhorst, de voorzitter van de raad
voor de kunst, mr. dr. P. J. Witteman en
de loco-burgemeester van de hoofdstad,
wethouder mr. A. de Roos. Ook de burge
meester van Giethoorn, H. van der Goot,
waar de film met medewerking van de
bevolking en de fanfare van dit Overijsel-
se dorp. is gemaakt, behoorde tot de tal
rijke genodigden.
Toen het doek na het slot der film werd
opgehaald stond de fanfare van Giethoorn
op hei foneel met drie dirigenten, de echte
en de twee filmdirigenten. Luid en lang
durig applaus klaterde uit de zaal op ter
wijl de medewerkenden een voor een de
planken opkwamen en bedolven werden
onder talrijke ruikers en bloemstukken.
Hans Kaart sprak namens alle mede
werkenden een spontaan kort dankwoord
tot Haanstra en de produktieleider Rudolf
Meyer.
landse speelfilm is. Haanstra. Meyer, Blok
ker, cameraman Van den Enden, Mul en
alle sterren van de film de Giethoornse
fanfare niet uitgesloten mogen met fan
fares worden begroet!
Dat kan vanaf heden in het Rembrandt-
theater te Haarlem.
P. W. Franse
Advertentie
Twee beelden uit „Fanfare"- Links:
een deel van het fanfarekorps op weg
naar het concours; rechts: Albert Mol
als onvrijwillige waterlelie.
De minister van Binnenlandse Zaken
beeft evenals vorig jaar zijn goedkeuring
gehecht aan de votering van een bedrag
van een half miljoen gulden voor gratifi
caties aan P.T.T.-personeel. Dit houdt in
dat aan het eind van het jaar ongeveer
tien percent van het P.T.T.-personeel (on
geveer 6.000 werknemers) gratificaties op
grond van bijzondere verdiensten zullen
krijgen.
De extra uitkeringen zullen variëren van
75 tot rond 200 gulden. Per afdeling zal,
evenals dit vorig jaar het geval was, be
oordeeld worden welke personen voor een
gratificatie in aanmerking komen.
NEW YORK, (Reuter) De voorzitter
van de UNO-Assemblee, Charles Malik,
heeft in een boodschap ter gelegenheid
van de dag van de UNO, die vandaag
wordt gevierd, gezegd, dat als de UNÖ
morgen ineen zou storten, de dag daar
op een nieuwe UNO zou oprijzen. Als de
UNO in het verleden nodig geweest was,
zou zij dat in de toekomst nog meer
zijn.
DJAKARTA, (Reuter) De Indonesi
sche regering heeft via de radio critiek ge
leverd op de UNO, zo meldt Antara.
In de uitzending werd gezegd dat de we
reldorganisatie, hoewel ze dit jaar wel iets
heeft bereikt, ook enkele vraagstukken op
onbevredigende wijze heeft aangepakt.
Men kan niet aan de indruk ontkomen, dat
de UNO steeds meer een afspiegeling word
van het machtsevenwicht tussen de
heide wereldblokken, aldus de regering.
Dit sluit soms de mogelijkheid uit om tot
oen juiste oplossing van fundamentele
kwesties te komen. Zo zijn de UNO-beslui-
ten over het geschil tussen Nederland en
Indonesië inzake West-Nieuw-Guinea een
teleurstelling ^geweest voor Indonesië, al
dus de regering.
(Van onze correspondent in Londen)
V-V
-Op de laatste-dag van zijn verblijf in
Engeland heeft Bondspresident Heuss een
bezoek gebracht aan de bibliotheek van
dr. Wiener, het belangrijkste documenta-
tie-centrum ter wereld over de misdaden
van het nationaal-socialisme. De 73-jarige
dr. Alfred Wiener is zijn bibliotheek oor
spronkelijk in Amsterdam begonnen. Hij
bracht zijn unieke collectie, die thans meer
dan vijftigduizend boeken en documenten
omvat, nog juist op tijd voor de bezetting
in 1940 naar Londen over. Prof. Heuss en
dr. Wiener waren voor de oorlog bevriend
en hun ontmoeting had dan ook het ka
rakter van een persoonlijke reünie. De
Westduitse president zag hier voor de eer
ste keer het Gestapo-dossier over zichzelf,
waarin hij als een vijand van het Duitse
volk wordt beschreven. Professor Heuss
was diep ontroerd toen hij het dagboek las
van een Joodse Duitser, die in het concen
tratiekamp om het leven kwam. Hij toonde
ook grote belangstelling voor een docu
ment met instructies aan het Duitse opper
bevel, die moesten worden uitgevoerd na
de bezetting van Groot-Brittannië. Wiener's
bibliotheek bevat een exemplaar., van het
anti-nazi-boek, geschreven door ïleuss en
getiteld „Hitler's pad".
Sterke wrok
Hoewel de Duitse pers in overdreven
termen klaagt over 't gebrek aan warmte,
dat 't bezoek van Heuss zou hebben geken
merkt, heeft de Westduitse president zelf
deze officiële gelegenheid kennelijk te baat
genomen als een middel tot verdere op
voeding van het Duitse volk. Dit blijkt
zinneklaar uit zijn redevoeringen, uit
latingen en uit een door hem geschreven
artikel. De meeste Engelse bladen hebben
de gelegenheid van het bezoek aangegre
pen, evenals Heuss dat zelf heeft gedaan,
om nog eens te herinneren aan de gru
welen van de nazi-periode zonder Heuss
daarmee in ook maar enig opzicht te ver
eenzelvigen. Heuss heeft getracht een ver
zoenende taal te spreken. Zijn vaak diep
menselijke woorden waren indrukwekkend
genoeg, maar het publiek heeft begrijpe
lijkerwijze moeite gehad om dit op zijn
juiste waarde te schatten. De wonden
waren ook in Groot-Brittannië, dat in
beide oorlogen meer dan twee miljoen
doden heeft te betreuren, dieper dan alge
meen werd aangenomen. Ondanks Heuss
en andere goedwillende Duitsers blijkt in
Groot-Brittannië tegen Duitsland nog een
sterke verdenking en wrok bestaan, juist
ook omdat men voelt dat het tijdperk van
Heuss en Adenauer thans zijn einde nadert.
Maar dit bezoek was door degenen, die
de laatste tien jaar achter de schermen
hebben gewerkt, voor de verbetering van
de betrekkingen met de Duitsers, juist
bedoeld om de weg te banen naar gen
nieuwe periode van vriendschap, die pas
door de jongere generaties kan worden
verwezenlijkt. Of dit zal lukken, is een
open vraag. Vandaar de instinctieve aar
zeling van het toch al zo gereserveerde
Britse publiek om enige geestdrift te tonen
voor dit staatsbezoek. Daarbij komt nog.
dat de volkomen onbekende Heuss nu een
maal geen figuur is, die tot de volksver
beelding spreekt.
De Duitse Bondspresident heeft donder
dagavond afscheid genomen van Koningin
Elizabeth van Groot-Brittannië. Kort
daarna is hij met een „Viscount" van de
„Lufthansa" van het vliegveld Northolt
naar Duitsland teruggekeerd.
Koningin Elizabeth heeft een telegram
aan Heuss gezonden, waarin zij zegt: „Uw
bezoek aan Londen is voor mij en het volk
van het verenigd koninkrijk zeer aange
naam geweest. Ik vertrouw, dat u even
eens aangename herinneringen mee naar
tiWlaiKt noemt". Ditw a s"h e tra n tw.o or do p
een afscheidsboodschap - van president
Heuss, waarin deze bedankt voor de vrien
delijke ontvangst door het Britse Konings
paar en het volk van Engeland.
Heemstedenaar verongelukt
De veertigjarige Heemstedenaar J.
van der Vliet is vanmorgen om negen uur
om het leven gekomen, toen hij op de
Kruisweg te Haarlemmermeer tussen
Cruquius en Hoofddorp met zijn personen
auto in botsing kwam met zen vrachtauto
van tegenovergestelde zijde, bestuurd
door een 32-.jarige man uit Nieuw-Venncp.
Bij het passeren van enkele auto's heeft
de Heemstedenaar vermoedelijk niet de
vrachtauto van tegenovergestelde zijde
zien naderen. De man is ter plaatse over
leden.
De 38-jarige C. de Waal is met zijn
bromfiets op de Singel te Woerden tegen
een trein gereden, die uit de richting Rot
terdam de particuliere spoorwegovergang
passeerde. Het slachtoffer werd op slag
gedood Het slachtoffer was gehuwd en
laat een vrouw en elf kinderen achter.
Op de Rijksweg no. 1 te Naarden zijn de
59-jarige rhej. H. Wetsema uit Naarden en
haar 83-jarige moeder mevrouw C. Wetse
ma uit Arnhem, toen zij de weg oversta
ken, aangereden dooi' een auto. Mejuffrouw
Wetsema was op slag dood; haar moeder
is in de loop van de avond in het Diacones-
senziekenhuis te Naarden aan haar ver
wondingen bezweken. De bestuurder van
de auto, de heer PI. T. uit Laren, reed met
gedimde lichten op de Rijksweg met een
snelheid van ongeveer 60 kilometer bij
het kruispunt Rembrandtlaan-Jan Tabak.
Plotseling zag hij op enige meters afstand
de beide dames oversteken, op te korte
afstand om ze nog te kunnen ontwijken.
Advertentie
Alle merken, dus ruime keuze.
ENGEL, Gr. Houtstr. 181 Tel. 14444
SPRING HILL (UPI) In een kolen
mijn van de Cumberland Rail and Coal
Company bij Springhill op Nova Scotia
(Canada) worden 150 mijnwerkers vermist
nadat vanochtend op een diepte van 4.000
meter een instorting had plaats gehad.
„Alles wat ik kan zeggen is, dat slechts
enkelen van de werkploeg van ongeveer
166 man naar boven zijn gehaald en dat
van de rest nog geen spoor is gevonden"
zo deelde de bedrijfsleider van de mijn,
George Caldwell, ons mede.
Een reddingsploeg is direct in de mijn
schacht afgedaald om te pogen contact te
krijgen met de vermiste mijnwerkers.
Bij gerucht verluidt dat het ventilatie
systeem van de mijn door vallend ge
steente onklaar geraakt is en dat er reeds
op 1 kilometer diepte mijngas geconsta
teerd zou zijn.
De Royal Canadian Mounted Police
heeft een helikopter met bloedplasma voor
eventuele gewonde mijnwerkers naar de
mijn gezonden.
Honderden inwoners van Springhill
staan met sombere gezichten bij de mijn
schacht op nieuws te wachten van hun
vrienden en verwanten onder de inge-
slotenen. Een van de geredden had tien
tallen meters op handen en voeten ge
kropen door een aardedonkere gang, met
een gebroken schouderbeen. Zijn mijn
werkerslamp was uitgegaan. Hij kwam
bijna twee uur na de instorting op de be
gane grond.
Tegen twaalf uur vanmiddag is meege
deeld dat reddingsploegen 69 man naar de
oppervlakte hebben gebracht. Er worden
nu nog 96 mijnwerkers vermist. Negen
lijken van omgekomen arbeiders zijn ge
borgen. Onder de totnogtoe geredden zijn
zestien gewonden.
Advertentie
STRAATSBURG „Wij voelen ons op
het. ogenblik nomaden. Ons administra
tief personeel, onze vertaalinstallatie en
al onze documenten slepen wij heen en
weer tussen Straatsbui g, Luxemburg en
Brussel. Er heerst onbehagen onder ons.
De raad van ministers zal werkelijk op
korte termijn een definitieve beslissing
moeten nemen over de zetel der Europe
se instellingen".
Dit verklaarde de voorzitter van het
Europese parlement, Robert Schuman, op
een persconferentie te Straatsburg, nadat
hij ook reeds in de vergadering van het
parlement had aangedrongen op een spoe
dig besluit ten aanzien van de keuze der
Europese hoofdstad.
Schuman wees er op, dat de diensten en
commissies (waarvan er thans reeds der
tien zijn) een onderdak hebben gevonden
in de Belgische senaat, in de lokaliteiten
van de Europese Gemeenschap voor Ko
len en Staal in Luxemburg en in het Euro
pa-huis te Straatsburg, doch dat dit grote
moeilijkheden oplevert, omdat de organen
die daar werkzaam zijn, steeds gedwongen
worden het veld te ruimen. Wij worden wel
vriendelijk geduld, doch deze toestand kan
niet voortduren. Het is onze bedoeling een
nieuw gebouw voor het Europese parle
ment te laten oprichten, zo verklaarde
Schuman, en wij kunnen hiermee pas be
ginnen, wanneer wij weten, waar de zetel
zal komen. Hij wees op de noodzakelijk
heid dat het Europese parlement zich be
vindt" iix 'de "Stad. Waai: ook :de Europese
instel!rrfffeh-, zoals~dë Europese Economi
sche Gemeenschap rn de Euratoom, ge
vestigd zijn.
Schuman zei het te betreuren dat in de
raad van ministers de eenparigheidsregel
geldt, daar zijns inziens anders reeds een
besluit gevallen zou zijn over de hoofdstad.
Er zullen thans echter concessies moeten
worden gedaan en offers worden gebracht
om uit deze impasse te geraken, zo be
toogde hij.
Schuman deelde verder nog mede, dat
er tijdens deze zitting van het parlement
een commissie is opgericht, die een stu
die zal maken van de rechtstreekse ver
kiezingen voor het Europese parlement,
zoals dit in de verdragen van Rome is
voorzien. Het Europese parlement zal
waarschijnlijk de week voor Kerstmis op
nieuw in zitting bijeenkomen.
De kustvaarder „Truus" van de rederij
Gruno te Groningen, die gisterenmorgen
in de Botnische Golf op weg naar Southend
bij Londen, zware slagzij maakte, is van
nacht om twaalf uur op eigen kracht de
haven van de Finse plaats Mantyluoto bin
nengelopen. Van de diensten van een ber
gingsvaartuig, dat de kustvaarder naar
Rauma zou slepen, is verder geen gebruik
gemaakt, daar de bêmanning van de
„Truus" het water uit de machinekamer
kon pompen. Van de Zweedse schepen, die
op het noodsein van de kustvaarder te
hulp kwamen, heeft de „Ragneborg" de
Groninger kustvaarder naar de Finse
haven begeleid.
Advertentie
WONINGINRICHTING
Breestr. 74-84 250 modelkamers
Geopend: 8-12.30en I4-I8u. Dinsdag 8-13 u.
Rotterdam. Nederlandse Economische Hoge
school. Kandidaatsexamen: C. W. L. de Bouter,
H. E. Pesch. D. S. Röder, A. I. M. Racz en S.
Schaap, allen te Rotterdam. Doctoraalexamen: A
Rnsschen, Den Haag.
(Van onze correspondent in Bonn)
De president van de commissie van de
Europese Economische Gemeenschap
prof. Hallstein, de huidige Duitse ambas
sadeur te Parijs, Blankenhorn, en diens
voorganger, baron Von Maltzan, komen
voor het gerecht, zo is officieel in Bonn
bekendgemaakt. Zij zullen in maart van
het volgende jaar terecht moeten staan,
omdat zij de hoge Duitse ambtenaar dr.
Strack vals beschuldigd en belasterd zou
den hebben. Voor het proces zijn acht da
gen uitgetrokken.
Tot op het laatste ogenblik werd in re
geringskringen in Bonn gehoopt, dat in
verband met een uit 1953 stammende am
nestie-wet het proces niet behoefde door te
gaan. Maar de rechtbank acht het geval
zo ernstig dat zij het verantwoord acht, d?
drie hoge diplomaten op te roepen. De
kwestie dateert al van 1952 en berust op
een strijd in het Westduitse ministerie
van Buitenlandse Zaken over het West-
duits-Israelische schadevergoedingsver
drag. Dr. Strack, destijds een hoge amb
tenaar van dit ministerie, kantte zich te
gen het verdrag, niet omdat hij anti-Israe-
lisch was, maar omdat hij vreesde, dat
het een slechte invloed zou hebben op de
Westduits-Arabische verhoudingen. Hij
stelde voor, de schadevergoeding aan Is
rael via de UNO te regelen en niet in een
bilateraal verdrag. Strack stond bekend
als een Nabije Oosten-expert. Prof. Hall
stein, Blankenhorn en Von Maltzan, die
alle drie destijds werkzaam waren op het
genoemde ministerie, gelden als de va
ders van het verdrag met Israel en zou
den niet gedoogd hebben, dat hierop enige
critiek werd geuit. Zoals een der bepaald
niet anti-regeringsbladen zegt: Het drie
tal vatte Strack's critiek op als een aan
val op de onfeilbaarheid van hun buiten
landse politieke concepties. Hallstein en
Blankenhorn hebben in 1952 geëist, dat
Strack zou worden teruggeroepen van
zijn post als onderhandelaar over een
Duits-Egyptisch verdrag, nadat hij van
Cairo uit gewaarschuwd had tegen het
verdrag van Isx-ael. Daarbij kwam, dat
Strack, naar later bleek, valselijk door
een Egyptische diplomaat van omkope
rij was beschuldigd een beschuldiging
die eerst door Bonn werd overgenomen.
Voorts meldde het Duitse ministerie van
Buitenlandse Zaken in die tijd, dat de
Turkse regering Strack niet wenste te
zien als chef van een Duitse handelsdele
gatie. Deze mededeling bleek later ook
onwaar te zijn.
Het geval-Strack zit Bonn hoog. Parle
ment en regering hebben er zich al diver
se malen mee bezig gehouden. Van rege
ringszijde zelf zou gepoogd zijn, de zaak
„in der minne" te regelen door Strack eni
ge malen voor te stellen, zijn aanklacht
in te trekken in ruil voor een ambassa
deursfunctie, hetgeen deze echter weiger
de daar hij voor alles eerherstel wenst.
Het aanstaande proces 'e Bonn tegen Hall
stein c.s. betekent, dat de Westduitse di
plomatie in een moeilijke positie is ge
raakt. Aan de andere kant acht men het
een gunstig teken, dat ook de hoogste di
plomaten van de Bondsrepubliek voor een
vrije en onafhankelijke rechtbank kunnen
worden geroepen. Men acht het mogelijk
dat de beklaagden tot gevangenisstraffen
veroordeeld zullen worden.
Aan boord van de „Johan van Olden
barnevelt" is een tweeling voortijdig ge
boren. De naam van de ouders van de
twee, zopas geboren, meisjes is nog niet
bekendgemaakt. Het schip spoedt zich
naar Fremantle om daar de kraamvrouw
met haar gezin aan land te zetten.
De agenten van de maatschappij in Fre
mantle delen mee dat de babies elk twee
pond wegen. De scheepstimmerman heeft
een couveuse gemaakt.
