ïiHer
Gevangene ontsnapt
ft
MADOEF EN MIRZA
Agenda voor
Haarlem
v,e
Het toneel in een nieuwe film
van Sydney Lumet
BELTON COB
13
Dichtersschakers en
machines
De radio geeft zaterdag
T elevisieprogramma
Federatie van
zeehengelaars
Het ulo telt bijna 230.000
leerlingen
EGKS-prijsvraag voor
architecten
WjECORj
DE HOUTWERFN. V.
Kerkelijk Nieuws
voor mi| een
„olifantje"
OLIFANT
oude en jonge jenever
Drie verstekelingen op de
„Sibajak"
Geen sleutelgeld
GARAGE DEN HOUT
(UIT HET ENGELS VERTAALD)
DOOR
VRIJDAG 14 NOVEMBER 1958
De V.P.R.O. had voor donderdagavond
een groot aantal medewerkers uitge
nodigd voor de verzorging van een aan
trekkelijk afwisselend programma. Zij
vroeg onder meer aandacht voor twee
vraagstukken die in het middelpunt der
belangstelling van velen staan, namelijk
de groei van de wereldbevolking en het ge
bruik van de machine. Henk Hofland en
Ben Klokman hadden het program
ma over „De aarde een mierenhoop" sa
mengesteld, waarin de prognose werd ge
steld dat in het jaar 2458 voor ieder mens
slechts een vierkante meter van de aard
bol beschikbaar zal zijn.
De automatisering schrijdt voort en in
de uitzending was het onderwerp in het
bijzonder de vraag of de machine het den
ken van de mens kan overnemen. Dr.
Max Euwe stelde dr. ir. M. Botwinnik de
vraag of er een schaakmachine uitgevon
den kan worden die problemen kan oplos
sen. Uit het antwoord bleek dat deze vraag
de schaakmeester al geruime tijd bezig
houdt. Hij vertelde wat er bereikt is, maar
dat het moeilijk zal worden een volledige
oplossing te krijgen. Prof. dr. S. T. Bok
verheugde zich over de grote ontwikkeling
van de machine, maar hield zijn publiek
voor dat de mens toch een belangrijke rol
zal blijven vervullen, want hij zal haar
toch op gang moeten brengen. De letter
kundigen Sybren Polet en Simon Vinken-
00g tevens tekstleverancier gaven
hun mening over de mogelijke ontwikke
ling en tot besluit volgde een interessant
gesprek tussen deze dichters en prof. dr.
L. J. van Holk en prof. Bok, dat jammer
genoeg afgebroken moest worden wegens
gebrek aan tijd.
Het programma van deze avond was be
gonnen met een fraaie film van Peter Wit
sel over een pontje, dat de verbinding
vormt tussen twee oevers van een Neder
landse rivier. Plezierig was een film van
vroeger, waarin onder meer Louis Davids
optreedt. Simon van Collem gaf in zijn ru
briek „De oude doos" een toelichting. Ni
co en Janine Knapper, een Nederlands-
Frans echtpaar dat in Parijs met succes
optreedt, droegen met enkele vrienden,
namelijk Collette Chevrot en Jean Pierre
Motier, wat artistieke gezelligheid van
goed gehalte bij.
Beeldschermer
Advertentie
EEN SUCCESVOL GESCHENK
VAN BLIJVENDE WAARDE
VOOR 5 DEC.
MAAKT
L. VEERSTRAAT 13
TEL 11178
BESPREEK REEDS NU i
HILVERSUM I. 402 M. 7.0O—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gew. muz. 7.30 Gram. 7.45
Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nieuws. 8.15 Gram.
8.50 Voor de vrouw. (9.35—9.40 Waterstanden). 9.oo
Hoogmis. 11.30 Voor de zieken. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.03 Promenade-ork. en soliste. (12.30
—12.33 Land- en tuinb.meded.). 12.50 Act. 13.00
Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Lichte muz. 13.45
Voor de jeugd. 14.00 Idem. 14.10 Schoolband. 14.20
Gram. 14.30 Kroniek van letteren en kunsten. 14.oo
Lichte muziek. 15.15 Gram. 15.40 Boekbespr. 15.50
De schoonheid van het Gregoriaans. 16.20 Voor
de jeugd. 17.00 Engelse les. 17.20 Lichte muz. 17.40
Lichte muz. 18.00 Journalistiek weekoverz. 18.10
De springplank. 18.30 Gram. 18.45 Vragenbeantw.
19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.20 Lichtbaken, caus.
19.35 Kamerorkest. 20.30 Ja, met mij. 20.35 Gevar.
progr. 21.55 De knipperbol, caus. 22.05 Amus.ork.
22.35 Wij luiden de zondag in. Aansluitend: Avond
gebed en liturg, kal. 23.00 Nieuws. 23.15 Nieuws
in Esperanto. 23.22—24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 M. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10 20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 9.00 Gymn.
voor de vrouw. 9.10 Gram. VPRO: Tijdelijk uit
geschakeld, caus. 10.05 Morgenwijding. VARA:
10.20 Voor de vrouw. 10.45 Annemarieke, hoorsp.
11.15 Buitenlands weekoverz. 11.30 Cello en piano.
12.00 Gram. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33
Orgel en zang. 13.00 Nieuws. 13.15 Dansmuz. 13.40
Sportnieuws. 14.05 Voor de jeugd. 14.40 Koorzang.
14.55 Fries progr. 15.20 Ontwikkeling van het so
cialistisch denken, caus. 15.35 Kamerork. en solist.
16.20 Boekenwijsheid. 16.40 Amateursprogr. 16.55
Vers van de pers. 17.30 Act. 18.00 Nieuws en comm.
18.20 Gram. 19.00 Artistieke staalkaart. VPRO:
19.30 Machten en mensen, caus. 19.45 Deze week,
caus. 19.50 Iets voor niets. VARA: 20.00 Nieuws.
20.05 Schets. 20.13 Gevar. progr. 21.30 Socialistisch
commentaar. 21.45 Twintig vragen. 22.10 Stradiva-
sext. 22.35 Anecdotes en muziek. 22.55 Gram. 23.15
Nieuws. 23.30—24.00 Gram.
BRUSSEL. 324 M.
11.45 Gram. 12.30 Weerbericht. 12.34 Caus. 12.45
Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Voor de soldaten. 14.00
Muz. kaleidoscoop. 14.30 Journ. 15.00 Gram. 15.10
Klankb. 15.30 Ritm. muz. 16.15 Omr.ork. 16.45 En
gelse les. 17.00 Nieuws. 17.10 Dagklapper en lit.
kal. 17.20 Liturgische gezangen. 17.30 Gram. 18.00
Schlagers. 18.30 Gram. 19.00 Nieuws. 19.40 Gram.
20.00 Cabaret. 21.00 Italiaanse liedjes. 21.15 Amus.-
rnuziek. 22.00 Nieuws. 22.15 Gram. 23.00 Nieuws.
23.05—24.00 Dansmuziek.
VOOR ZATERDAG
AVRO: 17.00—17.30 Voor de kinderen. NTS:
20.00 Journaal en weerbericht. NCRV20.20 In 't
pothuis. 20.40 Mijn hobby. 20.55 Quizprogr. 21.20
Gevar. progr. 22.05 Dagsluiting. NTS: 22.3523.15
Eurovisie: Intern, volleybalwedstrijden te Parijs.
Op korte termijn is de oprichting te ver
wachten van een Nederlandse federatie
van zeehengelaarsverenigingen. Het initia
tief is hiertoe genomen door het bestuur
van de Strijenvissers in Bergen op Zoom,
welk initiatief vooral in Zeeland, maar ook
in Vlaardingen, Den Haag en Delft weer
klank heeft gevonden. De reden is dat de
twee landelijke bonden van hengelaars, de
A.H.B. en de C.N.H.V. alleen de belangen
van de zoetwatervisserij behartigen. Bin
nenkort zal onder alle Nederlandse zee
hengelaarsverenigingen een enquête wor
den gehouden over de wenselijkheid van
een federatie.
DE NIEUWSTE FILM van Sydney Lu-
met, maker van „De twaalf gezworenen",
voert ons naar de wereld van het toneel.
Die wereld typeert ze op een boeiende en
niet zelden indringende wijze. De grootste
bekoring van deze film, die oorspronkelijk
„Stage Struck" heet en in ons land onder
de titel „Toneelkoorts" wordt uitge
bracht, ligt dan ook in haar benadering
van de mens, die met lijf en ziel aan het
toneel is verbonden: de acteur, de actri
ce, de toneelschrijver, de producent, zelfs
al denkt die meestal alleen aan een goed
gevulde kassa. Maar een tweede element
maakt deze film toch ook aantrekkelijk,
zeker voor de filmtheoretici omdat ze er
namelijk in te maken krijgen met het oude
De jonge, talentrijke belofte in de film
„Stage Struck"
probleem „verfilmd toneel". De vraag is:
Kan men in „Stage struck" nog wel spre
ken van verfilmd toneel? Als het er om
gaat het wezen van het toneel te benade
ren, staan daarvoor dan geen andere mid
delen aan de film ten dienste dan die van
het verfilmd toneel. Wat is in dit geval de
enig juiste, de geëigende vorm? Ik wil pro
beren op deze vragen een antwoord te ge
ven. Maar laat ik eerst een kort resumé
geven van de inhoud van de film, opdat
de lezer weet waar hij aan toe is.
Wij maken kennis met een jong meisje,
dat brutaalweg het bureau van een toneel
producent binnenstapt en vraagt om een
rol. De producent weigert, maar door de
protectie van een juist opduikend schrij
ver krijgt ze toch de gelegenheid voor te
spelen. Dat wordt een erbarmelijke mis
lukking. Ze overdrijft in alles. We horen
of zien een tijdje niets meer van haar tot
we haar na de première van het stuk van
de schrijver weer ontmoeten, toevallig,
omdat ze buiten het theater net de schrij
ver tegen het lijf liep. Die neemt haar mee
naar de fuif, waarmee de première wordt
bekroond. Het meisje draagt op die fuif
een fragment uit „Romeo en Julia" voor.
Ze doet dat zo magnifiek, dat producent
en schrijver hun oren niet kunnen geloven.
Hun ogen trouwens ook niet, want ze wor
den allebei verliefd op haar. Het meisje
valt in slaap in het huis van de producent.
Wanneer ze het wil verlaten, komt ze hem
tegen; hij kan zich niet beheersen en kust
haar. Maar hij beseft dat hij, zoveel ouder,
niet aan zijn genegenheid moet toegeven.
Hij beseft eveneens dat het meisje hem
adoreert. Hij stort zijn hart uit bijde
schrijver. Opnieuw ontstaat een verwijde
ring. Men begrijpt wel wat er dan gebeurt.
Daags voor de première van een nieuw
stuk, komt er een conflict met de ster van
het gezelschap. Dat is de kans voor het
meisje. In het geheim heeft ze de rol met
de schrijver gerepeteerd. De producent
geeft zijn fiat: ze mag de rol overnemen.
De première komt. Iedereen is opgetogen.
Maar al valt niet. te ontkennen dat produ
cent en meisje elkaar een warm hart toe
dragen: haar pad is al afgebakend. Eén
liefde zal en mag slechts haar leven be
heersen: die voor het toneel!
OM DAT LAATSTE gaat het. Ik geloof
dat Sydney Lumet dat zeer duidelijk heeft
gemaakt. Overal is het toneel in de film.
Het spreekt uit de handelingen en gedra
gingen der medewerkenden, die met een
klein tikje valse intonatie en niet hele
maal eerlijk pathos zo precies het
standaard-type van de komediant verte
genwoordigen, zoals men het in het toneel
leven kent. De komediant immers is zich
zo bewust van zijn eigen verschijning in
de meest uiteenlopende omstandigheden,
dat hij altijd „zichzelf opvoert". Het
spreekt ook uit de manier, waarop Lumet
ons meeneemt in het theater, achter de
coulissen, de manier waarop hij er de
spanning en de sfeer van overdraagt, de
manier waarop hij er de voorbereidingen
van karakteriseert en de ontspanning na
afloop. Met vaak zeer geraffineerde ca
mera-opstellingen vangt hij sfeer en span
ning op. Met stugge volharding volgt hij
de acteurs en actrices in hun doen en la
ten en laat hen ijverig acteren als de to
neelspelers, die zij zijn, zonder er reke
ning mee te houden, dat zij tegelijk ook
filmacteurs zijn, waarvoor een andere
expressie en een veel minder geëmotio
neerd gebaar wordt vereist. Deze bewust
nagestreefde dualiteit brengt ons tot de
vraag of men met de middelen van de
film nu wel het toneel „te lijf" kan gaan
en wat er wel terecht zou komen van een
film, die het toneel wil „inlijven", wan
neer ze niet haar eigen taal spreekt.
HET ANTWOORD op deze kwestie geeft
de film „Stage Struck". Lumet laat zijn ac
teurs en actrices als toneelmensen optre
den en tracht alleen door een zeer sterke
concentratie op het gebruik van de came
ra het toneeleffect te verwerken in de fil
mische verantwoording. Hij is dus te werk
gegaan als een documentarist. Hij legt
vast en laat de mensen zichzelf zijn, maar
in de rangschikking der beelden, de hoek
van waaruit hij kijkt, de mate, waarin hij
zijn projecten nu eens van dichtbij, dan
weer van veraf waarneemt, houdt hij toch
het heft in handen, het heft van de film.
Want hij bepaalt de plaats, die de spelers
in het filmbeeld innemen en van zijn crea
tieve inzicht hangt de indruk af, die zij
op ons maken. Men kan opmerken, dat hij
de figuur van het meisje wel wat erg ge
chargeerd voorstelt. Inderdaad doet zij
aan over-acting, maar zo doen meisjes,
die graag aan het toneel willen en zich
heel wat verbeelden. De scene uit „Ro
meo en Julia" daarentegen is van zo'n zui
verheid dat men geen ogenblik aan toneel
denkt. Op dat moment overheerst de film
orde, maar men mag het geen bedrog
noemen dat het zo is. Geen toneelscene
leent zich zo voor de film, ze kan er in
ieder geval suggestief voor beider waar
den in verwerkt worden. Ik geloof dat Lu
met over het algemeen zeer geslaagd is
met zijn wezensbepaling van het toneel.
Waar hem dat niet lukt, mag men gerust
het verhaaltje de schuld geven. Hij slaagt
er daarenboven in om nog heel wat fraaie
staaltjes puur spel met het beeld ten
beste te geven. Daarom verdient „Stage
Struck" naar alle kanten waardering.
F. W. Franse
Volgens een publikatie van het Cen
traal Bureau voor de Statistiek telde het
uitgebreid lager onderwijs op 16 septem
ber 228.200 leerlingen tegen 202.200 op 16
januari van dit jaar. In acht maanden is
het aantal leerlingen dus toegenomen met
26.000 of 12,9 pet.
Het verschil in omvang van de geboorte
generaties, waaruit de toegelatenen, res
pectievelijk vertrokkenen, in hoofzaak af
komstig waren speelt hierbij uiteraard een
belangrijke rol. Het aantal toegelaten leer
lingen uit de generaties 1945 en 1946 be
droegen respectievelijk 210 000 en 284.000.
terwijl het aantal vertrokken leerlingen
uit de generaties 1941 en 1942 respectie
velijk 182.000 en 190.000 beliep.
De toeneming bedroeg bij het openbaar
onderwijs 1.4.4 pet., bij het protestants-
christelijk 12,7 pet., bij het rooms-katho-
liek 11,7 pet., en bij het andere (vnl: neu
trale) bijzonder onderwijs 12,1 pet. Het
aantal toegelatenen steeg van 67.600 in
1957 tot 75.000 irt 1958.
De Hoge Autoriteit van de E.G.K.S. heeft
een prijsvraag uitgeschreven voor archi
tecten uit zes landen van de E.E.G. De
prijsvraag heeft betrekking op ontwerpen
voor woonhuizen voor mijnwerkers en
arbeiders uit de ijzer- en staalindustrie
van de zes landen. Men kan zich voor
deelneming aan deze prijsvraag opgeven
van 1 januari tot 1 februari 1959. De ont
werpen moeten voor 1 augustus 1959 in
Luxemburg aanwezig zijn. De jury zal in
september een uitspraak doen. Aan be
kroonde inzendingen zijn prijzen verbon
den van in totaal 15000 dollar.
Advertentie
De PLASTICBEKLEDINGSPLAAT
voor toonbanken, tafels, bars enz. enz
Kampersingel 20-24 - Tel 0 2500 - 11932
Geref. kerken
Tweetal te 's-Gravenhage-West (vac.-
W. Reeskamp) H. v. Andel te Rotterdam-
Charlois en C. Goeman te Haarlem-Zuid.
Beroepen te Treebeek (2e pred.pl.) J. v.
Wijngaarden te Aalten.
Geref. gemeenten in Nederland
Tweetal te Vlaardingen H. Ligtenberg
te Rotterdam-West en M. v. d. Ketterij te
Alblasserdam, waarvan eerstgenoemde is
beroepen.
Advertentie
N.V. DISTILLEERDERIJ VAN J. J. MELCHERS WZ. SCHIEDAM
Madoef deed, zoals Mirza hem vroeg. Hij goot de schaal vol met de gele vloeistof
uit de fles. Toen liep Mirza naar de schaal, boog zich over de rand en begon van de
vloeistof te likken.
En opeensMadoefs ogen werden groot van verbazing, toen hij de muis zag
groeien en veranderen in een jongen, net zo groot als hij!
„Kijk", zei Mirza. „Ik wist dat ik met jouw hulp de betovering van die boze tovenaar
ongedaan kan maken Nu ben ik weer een gewone jongen!" 9293
Toen de „Sibajak", na veel vertraging
door de mist, gistermiddag aan de Lloyd-
kade te Rotterdam afmeerde, meldden
zich drie jongemannen, die verklaarden
de reis van het schip van Singapore naar
Rotterdam als blinde passagiers te heb
ben meegemaakt. Zij waren vroegere op
varenden van K.P.M.-schepen, die des
tijds naar Singapore waren gevlucht. In
deze haven was het drietal ontslagen.
Toen de „Sibajak" Singapore aandeed za
gen zij een kans om naar ons land te ko
men. Ze stapten aan boord en hebben ge
durende de reis gewoon als passagiers ge
leefd zonder dat iemand er idee van had,
dat ze verstekelingen waren. De jonge
mannen hebben zich pas gemeld, toen het
schip in Rotterdam was aangekomen.
Het zijn de 25-jarige A. J. W., voorheen
stuurman aan boord van de „Sambas",
die een vader, een broer en een neef in ons
land heeft, de 23-jarige C. F. N. (wiens
oom gevolmachtigde is van de Republiek
der Zuid--Molukken), oud-motordrijver op
de „Bankai", en de 26-jarige L. T., voor
heen stuurman op de „Minka".
De Vreemdelingendienst te Rotterdam
zal na onderzoek beslissen wat er met het
drietal zal gebeuren.
De president van het gerechtshof te
Amsterdam heeft de eis van de in Utrecht
gevestigde stichting Bescherming Huur-
belangen Flatwoningen „Oog in Al", in
gediend tegen een bouwbedrijf te Utrecht,
niet ontvankelijk verklaard. De stichting
had terugbetaling gevorderd van de be
dragen, die huurders hadden betaald aan
de verhuurders-eigenaars van ongeveer
150 flats, die door het bouwbedrijf in „Oog
in Al" waren neergezet. De stichting stelde
dat dit geld, 1500.voor een driekamer
en 1750.voor een vierkamerflat, ge
diend had als sleutelgeld.
Het bouwbedrijf heeft volgens de presi
dent van het gerechtshof echter voldoen
de bewijzen geleverd, die aantoonden dat
het geld bestemd was als een bijdrage in
het niet-rendabele gedeelte van de bouw
kosten der flats. Bovendien is uit de boe
ken van het bouwbedrijf gebleken, dat men
zonder deze bijdragen nooit tot de bouw
zou zijn overgegaan, omdat de onderne
ming in dat geval een verlies zou hebben
opgeleverd.
Volgens de president, van het gerechtshof
kan men het geld dan ook niet als sleu
telgeld beschouwen en mag het niet terug
gevorderd worden.
Advertentie
500 kg RENAULT bestelauto
inclusief verwarming
ƒ4190.—
500 kg RENAULT stationcar
inclusief verwarming
5495—
Telefoon 12138 en 15056
15. Natuurlijk had hij Jenny niet gekend, zodat ik moei
lijk kon verwachten, dat hij het geval op dezelfde
manier zou zien als ik. Hij toonde dan ook geen enkel te
ken van medeleven met dit tragisch overlijden, maar
scheen zich alleen maar te verheugen over het feit,
dat hij iets te weten was gekomen, dat hem een stap
verder zou kunnen helpen.
Hij vertelde ons niet, wat zijn verdere plannen wa
ren, maar we spraken af, dat we elkaar de volgende
dag op dezelfde plaats en 'ijd opnieuw zouden ont
moeten. Natuurlijk kwam dit idee helemaal niet van
mij; ik had liever gezien, iat Cheviot kettingen van
madeliefjes reeg of blauwe klokjes plukte, dan dat
hij piekerde over die ontsnapte gevangene. Maar hoe
dan ook, dit was beter dan inspecteur Shanks in het
pension te ontvangen, waardoor iedereen zou merken,
dat Cheviot in werkelijkheid een politieman was. Juf
frouw Higgins zou hem dan stellig niet meer met rust
laten
„Ik ben een klein eindje verder gekomen", zei in
specteur Shanks de volgende dag. „Ik heb een beetje
rondgeneusd het lukte me zonder betrapt te worden,
hoewel ik natuurlijk een goed excuus bij de hand had
en dat heeft me wel iets opgeleverd. Ik weet nu,
waar Joe Moss in eerste instantie is heengegaan, na
dat hij uit de gevangenis was ontsnapt."
Knap werk!" zei Cheviot. „Mag ik drie keer raden?"
„Ik zal het maar meteen zeggen: hij begaf zich
naar Tor's Pension, of in ;eder geval naar de tuin
van dit pension. Ik heb daar zijn vingerafdrukken ge
vonden. Klaarblijkelijk wilde hij zich in verbinding
stellen met dat meisje, die Jenny Dark. Als zij be
trokken was in het Bill-Brown-schema, was dat na
tuurlijk noodzakelijk. En als zij dat niét was, dan moet
hij geweten hebben, dat ze zich daar ophield aan
gezien je geen bewijsje voor een bezoek aan een ge
vangene kunt krijgen, zonder dat de gevangene zelf
heeft toegestemd, dat hij je wil ontvangen. Hij moet
geweten hebben, dat hij op haar kon rekenen voor
voedsel om hem door die eerste nacht heen te hel
pen, totdat de Bill-Brown-opzet in werking trad."
Cheviot zei peinzend: „Er bestaat één ernstig be
zwaar tegen deze theorie. Jenny vertelde ons name
lijk, dat er tussen haar en Joe ernstige moeilijkheden
waren gerezen, aangezien zij hem min of meer had
aangebracht en hij thans in de gevangenis zat door
haar gebabbel. Ze vertelde ons, dat het helemaal niet
haar bedoeling was geweest hem te verraden, ze was
alleen onachtzaam geweest. Ze was echter erg ont
steld over hetgeen ze had aangericht en ze was hier
heen gekomen om een en ander weer goed met hem
te maken. Dat wilde ze tenminste proberen. Als dit
allemaal waar was als hij haar dus als een ver
raadster beschouwde zou hij zeker niet naar haar
zijn toe gegaan zijn, nadat hij uit de gevangenis vlucht
te.
„Haar verhaal hoeft helemaal niet waar te zijn",
zei Shanks.
„Als ze met Bill Brown in het komplot zat, moest
ze natuurlijk een goed verhaal ten beste geven om
haar aanwezigheid hier aannemelijk te maken".
„Ik geloof dat Jenny de waarheid sprak", zei ik
met nadruk. „Ze was niet het type, dat leugens ver
telt. Ze babbelde veel te veel, ze vertelde alles, maar
ze was niet bedachtzaam genoeg voor leugens".
De indruk, welke ik van inspecteur Shanks had ge
kregen, was die van een vriendelijke man, die niet
graag onaardig tegen dames optrad. Hij zei me dan
ook niet openlijk in mijn gezicht, dat mijn mening
waardeloos was. maar antwoordde alleen: „Hoe dan
ook, Joe Moss ging naar de tuin van het pension. Mis
schien kwam hij niét om Jenny te zien. Misschien had
hij daar afgesproken met Bill Brown".
Cheviot merkte op: „Dit is méér dan een vermoe
den, nietwaar?"
„Inderdaad. Bill Brown is namelijk ook in die tuin
geweest. Ik ben een expert op het gebied van vinger
afdrukken. In de gevangenis toonden ze mij de vinger
afdrukken van zowel Joe Mos als Bill Brown. In de
tuin van het pension trof ik beide aan".
„Wat leid je daaruit af?"
„Dat weet ik nog niet. Moss was kennelijk voor
zichtig geweest; ik vond van hem slechts één volko
men zuivere afdruk. De andere had hij verdoezeld.
Wat zal het hem gespeten hebben, dat hij in de ge
vangenis geen handschoenen had kunnen bemachti
gen! Bill Brown daarentegen was volkomen noncha
lant geweest: ik vond zijn vingerafdrukken overal".
Hij hield even op en vervolgde dan peinzend: „Het is
vreemd, maar ik vond zijn vingerafdrukken op de
meest verschillende plaatsen. Niet op plaatsen, waar
men ze zou verwachten van een man, die zo'n soort
nachtelijke afspraak heeft. Bijvoorbeeld op ligstoelen
en tuinstoelen... Ik vraag me af, hoe een, die haastig
dingen met een ontsnapte gevangene te regelen heeft,
de tijd heeft kunnen vinden om het zich gemakkelijk
te maken in een ligstoel?"
Ik begreep onmiddellijk waar hij heen wilde. Even
als Cheviot, die zei: „Je bedoelt, dat het iemand moet
zijn, die in het pension vertoeft?" Hij lachte en hield
zijn handen uitgestrekt, „Je kunt mijn vingerafdruk
ken onmiddellijk krijgen en de diverse mogelijkheden
met één verminderen".
„Ik heb jou al nagegaan", zei inspecteur Shanks.
„Onmiddellijk na onze eerste ontmoeting heb ik me
met de Yard in verbinding gesteld. Het spijt me, maar
je had me geen enkel overtuigend bewijs laten zien
en het is zo gemakkelijk je uit te geven voor inspec
teur van de centrale recherche, nietwaar? Begrijp me
goed, ik koesterde geen argwaan tegen je, maar het
leek me goed om zeker te weten, met wie ik te doen
had. Mijn inlichtingen waren echter prima wat me
neer Burmann betreft".
Cheviot lachte. „Hebben ze je niet gezegd, dat ik
de grootste detective aller tijden ben?"
„Ze rekenden er op, dat ik dat zelf wel zou ontdek
ken! Maar laten we nu aan het werk gaan. Hoeveel
mannen logeerden in dat pension in de nacht na de
ontvluchting?"
„Behalve ikzelf, drie: dr. Session, meneer Pacock
en meneer Lamartine".
Ik zei opeens: „Het lijkt heel onwaarschijnlijk...
het kan niet mogelijk zijn... maar ik weet nu plotse
ling aan wié Bill Brown me deed denken! Hij leek
op meneer Pacock, maar dan zonder baard natuur
lijk!"
Shanks riep uit: „O, was er een man met een baard?"
„Ja, een artiest, maar hij..."
„Een volle baard, snor inbegrepen, welke een groot
deel van het gezicht bedekte?"
Een zéér nuttige camouflage! Zonder baard zie je er
immers héél anders uit! En zei u niet, mevrouw Bur
mann, dat Bill Browns gezichtshuid er geïrriteerd uit
zag? Dat krijg je, als je dagen achtereen een valse
baard hebt gedragen(Wordt vervolgd)
Advertentie
VRIJDAG 14 NOVEMBER
Concertgebouw: Cabaret N.Ph.O., 19.30
uur. „Die Raeckse": Cabaret Frans Koster,
20.15 uur.
TENTOONSTELLINGEN
„In 't Goede Uur" (Korte Houtstraat 1):
Expositie van aquarellen van Bob Buys
tot 22 uur.
„Kunstzaal „De Ark" (Nieuw Heiligland
13): Expositie van werken van J. J. Piers
er. J. C. Mets, 1922 uur.
Vleeshal: Expositie van Delftse cera
miek, 20—22 uur.
FILMS
Cinema Palace: „Razzia in de onder
wereld", 18 jaar, 19 en 21.15 uur. Frans
Halstheater: „Wet is wet", 14 jaar, 19 en
21,15 uur. Lido Theater: „Mijn beste
vijand", a.l., 19 en 21.15 u. Luxor Theater:
„Huwelijksreis op wielen", a.l., 19 en 21.15
uur. Minerva Theater: „Getuige a charge",
14 jaar, 20.15 uur. Rembrandt Theater:
„Fanfare", a.l., 19 en 21.15 uur. Roxy
Theater: „Revolverrecht in Montana", 14
jaar, 19 en 21.15 uur. Studio Theater:
„Vrouw met drie levens", 18 jaar, 19 en
21.15 uur.
ZANDVOORT:
Theater Monopole: „Johnny knapt 't op",
18 jaar, 20 uur.
DIVERSEN
Frans Halsmuseum: Volksuniversiteit:
Lezing dr. E. F. Jacobi over „Artisgehei-
men", 20 uur.
Stadsschouwburg: Geloof en Wetenschap:
Lezing prof. dr. Edw. Schillebeeckx O. P.
over „De mens in zijn dialoog met God en
met de wereld", 20 uur.
„In 't Goede Uur": Grammofoonplaten-
concert van werk van Bach, 2122 uur.
ZATERDAG 15 NOVEMBER
Stadsschouwburg: Toneelgroep „Ensem
ble" met „Melinda", 20 u. Concertgebouw:
Spaans concert door het Pamplonakoor,
20.15 uur.
TENTOONSTELLINGEN
„In 't Goede Uur" (Korte Houtstraat 1):
Expositie van aquarellen van Bob Buys,
1022 uur.
Huis Van Looy (Kamperlaan): Expositie
van aanwinsten uit collectie-Regnault,
alsmede aquarellen en tekeningen uit ge
meentelijk bezit, 1012.30 en 13.3017 u.
Vleeshal: Expositie van Delftse cera
miek, 1417 uur.
Kunstzaal „De Ark" (Nieuw Heiligland
13): Expositie van werken van J. J. Piers
en J. C. Mets, 914 en 1922 uur.
Vishal: Expositie van werk van leden
van „De Groep", 1017 uur.
Kunstzaal „Ten Bruggen-Cate" (Reitz-
straat 4): Expositie van beeldhouwwerk
van Trudy de Lange, 1117 uur.
„De Waag" (Spaarne): Kunst Zij Ons
Doel: Expositie van schilderijen en schet
sen van Peter van den Braken, 1116 uur.
FILMS
Cinema Palace: „Razzia in de onder
wereld", 18 jaar, 14, 16.15, 19 en 21.15 uur.
Frans Halstheater: „Wet is wet", 14 jaar,
14.30, 19 en 21.15 uur. Lido Theater: „Mijn
beste vijand", a.l., 14, 16.15, 19 en 21.15 u.;
„De drift in het bloed", 18 jaar, 23.30 uur.
Lnxor Theater: „Huwelijksreis op wielen",
a.l., 14, 16.15, 19 en 21.15 uur. Minerva
Theater: „Getuige a charge", 14 jaar, 19 en
21.15 uur. Rembrandt Theater: „Fanfare",
a.l., 19 en 21.15 uur. Roxy Theater: „Revol
verrecht in Montana", 14 jaar, 14.30, 19 en
21.15 uur. Studio Theater: „Vrouw met
drie levens", 18 jaar, 14.15, 19 en 21.15 u.
ZANDVOORT:
Theater Monopole: „Johnny knapt 't op",
18 jaar, 20 uur.
DIVERSEN
„In 't Goede Uur": Grammofoonplaten-
concert van werk van Bach, 2122 uur.
Muziekschool van Toonkunst (Nieuwe
Gracht): Ingebruikneming gerestaureerde
grote zaal, 20 uur.
