l
SEKOU TOURE: „Als Frankrijk ons erkent,
willen wij graag in de franc-zone blijven"
Adenauer achter Schaffer
Van dag tot dag
„Wil Parijs ons blijven hinderen, dan zal
Guinea, om te leven, elders hulp zoeken"
WEST-AFRIKA III
Guinea een rode
voorpost?
^Praatótoel
TO öf bprlFÖFn Mjb
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEM5CHE COURANT
3
Krakend kabinet
Uit beleefdheid
Hoe sterk?
Op de
Contact met Pankow via
achterdeurtjes
Tyrone Power wordt in
Californië begraven
Zomertje, zomertje
we missen je zo...
AGRÉ-G0LA
100 jaar
geleden
DINSDAG 18 NOVEMBER 1958
Nu de fractie van de P. v. d. A., zoals
j.l. zaterdag ook in de rubriek „Op en om
het Binnenhof" tot uiting kwam, een veel
straffere gedragslijn meent te moeten gaan
volgen, kan men in parlementaire kring
horen verluiden, dat het ernstig begint te
kraken.
Zeker, het heet wel, dat krakende wagens
het langst lopen. Toch zou het ons hele
maal niet verbazen als er binnen betrek
kelijk korte tijd een botsing in de Kamer
zou ontstaan, die tevens op een ineenstor
ting van de ministerswagen, dat wil zeg
gen: op een kabinetscrisis zou uitlopen.
Bijvoorbeeld doordat de tot de P. v. d. A.
behorende ministers uit solidariteit met hun
politieke vrienden in de Tweede Kamer
niet langer deel van de regeringsploeg zou
den willen uitmaken.
In de afgelopen week heette het zelfs,
dat een dergelijke crisis zeer nabij kon zijn.
Er ligt namelijk een wetsontwerpje ter ta
fel, dat weliswaar op het eerste gezicht
van hoogst onschuldige aard schijnt te
zijn, maar dat eventueel gevaarlijke poli
tieke ontploffingsstoffen zou kunnen in
houden. Wij hebben hier het oog op het
wetsontwerp ter wijziging van de Dienst
plichtwet, dienende om uitzending van
dienstplichtigen van de landmacht ook
zonder hun goedkeuring naar Nederland-
over-zee (onder meer ook naar Nieuw-
Guinea!) rechtens mogelijk te maken. Sinds
de Grondwetsherziening van 1956 is van de
grondwetsdeur de grendel verwijderd, wel
ke tot dan toe de weg versperde om rech
tens een dergelijk pad te kunnen betreden.
In de wet zelf komt echter tot op dit ogen
blik die grendel nog wel voor. Pas een
goed half jaar geleden is men in de des
betreffende departementale kringen tot de
ontdekking gekomen, dat nog steeds ver
zuimd was, de wet aan te passen bij, en in
overeenstemming te brengen met de
Grondwet. Vandaar bovenbedoeld wets
ontwerpje.
Op zichzelf is dat juridisch inderdaad
hoogst onschuldig, en zelfs geboden. Toch
blijkt bij de Tweede Kamerfractie van de
P. v. d. A. het verlangen te bestaan, dat,
wanneer eenmaal aan uitzending van
dienstplichtigen naar Nederland overzee,
met inbegrip van Nieuw Guinea, geen en
kele beperking meer in de weg zal staan,
niettemin geen uitzending op onbeperkte
schaal zal plaatsvinden. Zou het alleen
gaan om een normaal aantal mannen, dan
ware daartegen' geen enkel bezwaar. Iets
anders zou het echter worden als de rege
ring op een gegeven ogenblik de gewijzigde
bepaling zou gaan gebruiken om van
Nieuw-Guinea met behulp van bijvoor
beeld zoiets als een divisie een militaire
basis bij uitnemendheid in het Verre Oos
ten te gaan maken. Daaraan zitten zoveel
consequenties vast, dat in elk geval de
P. v. d. A. wenst, dat eer iets van die aard
zou gebeuren, tevoren tenminste met de
desbetreffende Kamercommissies zal wor
den gepraat. Men verlangt een of andere
waarborg tegen wat men in P. v. d. A.-
kring beschouwt als een denkbaar geacht
misbruiken van de blanco volmacht die de
regering, bij ontbreken van enige waar
borg, dankzij de wetgever zou krijgen.
Aanvankelijk schijnt deze wens ver
schillende ministers ook en niet te ver
geten minister Staf zwaar op de maag
te hebben gelegen. Bovendien leefde in de
kringen van het kabinet het bezwaar dat
het, vooral met het oog op de internatio
nale kant van de zaak, ongewenst zou zijn
als straks in de Kamer ernstige verdeeld-
hedi over het punt in kwestie zou blijken.
Inmiddels schijnt men toch de mogelijk
heid te bespeuren om althans deze aange
legenheid zonder ongelukken tot een goed
einde te brengen. Na een jongste ministe
rieel beraad, zo drong het tot ons door, zou
wel bereidheid aanwezig zijn om in over
leg tot een formulering te komen, die over
en weer bevrediging zou kunnen schenken.
Het komt ons voor, dat het inderdaad niet
zulk een heksentoer behoeft te zijn om dat
te bereiken. Wat overigens de internationale
zijde van het vraagstuk Nieuw-Guinea
aangaat, die zou in de ogen van de minis
ters veel beter bij de behandeling van de
begroting van Buitenlandse Zaken kunnen
worden besproken dan wanneer het wets
ontwerpje tot wijziging van de Dienst
plichtwet aan-de orde komt. Vandaar dat
thans blijkbaar het streven erop gericht
is, pas enige dagen na twee december
tijdstip waarop de Kamer zich waarschijn
lijk met Buitenlandse Zaken zal gaan be
zighouden genoemd wetsontwerp in
openbare gedachtenwisseling te brengen.
Wanneer dan bovendien tijdig omtrent
de garantie in kwestie overeenstemming is
bereikt, is de kans tenslotte heel groot, dat
het bij deze gelegenheid verder nog wel
los zal lopen. Overigens is hiermee nog
allerminst gezegd, dat de krakende wagen
het ook daarna nog lang zal kunnen vol
houden!
Advertentie
oil»"11" .„is<
**■<-
j. Vit»"
»\\e
N.V. Handelsver. A. J. ten Doesschate Zwolle
Advertentie
(Van onze reisredacteur)
CONAKRY, november. „Het lijkt dat ons „nee" Frarikrijk zo gekwetst heeft,
dat het Guinea nu probeert te hinderen en dat Frankrijk moeite heeft ten op
zichte van Guinea zijn koloniale gezichtspunt te verlaten. Wij hebben dc hand
naar Frankrijk uitgestoken, aangeboden als onafhankelijke staat ons met Frankrijk
te associëren en in de zone van de franc te blijven. Maar Frankrijk aarzelt. Als
Frankrijk niet kracht maar vriendschap en wederzijds respect aan die nieuwe
associatie ten grondslag wil leggen, dan kan zij bloeien. Als het daarentegen in
loyaliteit en hulpvaardigheid tekort schiet, dan zou Guinea in de zone van de
franc snel door Frankrijk gewurgd worden". De man die mij dit zegt in het
moderne regeringsgebouw van Conakry, het vriendelijke havenplaatsje aan de
Afrikaanse kust met veel palmen, bloemen, kleurige vogels en witte stranden,
dat de hoofdstad is van 's werelds jongste republiek, is een 36-jarige, stevige
Afrikaan: Sékou Touré. De enige premier van een gebied in de Franse unie, die
nee" zei tegen generaal De Gaulle en in het referendum vrijwel zijn gehele volk
meekreeg, behandelde in het exclusieve interview dat hij mij toestond, de meest
brandende kwestie waarvoor de pasgeboren staat zich gesteld ziet: het uitblijven
van een de jure erkenning door Frankrijk, dat naast politieke ook ernstige
economische problemen met zich brengt.
Vooral van be
lang is de vraag
of Guinea in de
franc-zone zal blij
ven hetgeen
voor de staat zelf
en voor de buiten
landse investeer
ders en de Franse
ondernemers een
levensbelang lijkt,
of dat de nieuwe
republiek zich by
een ander mone
tair en politiek
blok zal aanslui
ten, steun zoeken
by dollar- of ster-
ling-gebied. Om
van andere, kwa
dere, eventualitei
ten maar te zwij
gen. Sékou Touré
somt zyn voor
waarden tenslotte
bondig op; „Wan
neer Frankrijk,
door een de jure
erkenning dc logi
sche consequentie
van onze volkomen
constitutionele
keuze, zyn aan
vaarding van het
bestaan van een onafhankelijke soevereine
republiek Guinea bewijst, dan blijven wij
in de franc-zone, dan willen wij samen
werking met Frankrijk".
Kwadere eventualiteiten? Er loopt een
Oostduitse handelsdelegatie rond in Cona
kry met tassen vol beloftes. En uit Franse
bron verneemt men telkens weer dat Sékou
Touré communist zou zijn, en achter het
ijzeren gordijn een intensieve marxistische
training van twee jaar zou hebben door
gemaakt. Ik stel hem die vraag. De premier
haalt de schouders op: „Frankrijk probeert
ons in het buitenland te compromitteren.
Welnu, ik ben geen communist en ik ben
het nooit geweest. Ik ben een Afrikaanse
nationalist en zal dat altijd blijven. Ik ben
een eenvoudige jongen, die mij zelf alles
heb moeten leren. Ik ben in de vakbewe
ging opgegroeid en dat heeft mij zeker een
linkse kijk op de dingen gegeven. Samen
met alle andere nationalistische leiders uit
Afrika hebben wij in het Franse parlement
een tijdlang met de communisten een coa-
litie gevormd, die uiteenviel toen wij merk
ten dat wij voor een heel ander karretje
werden gespannen dan wij bedoelden. En
die twee jaren achter het ijzeren gordijn?
Welnu, ik ben zes jaar geleden twee keer
voor twee weken achter het gordijn ge
weest, namelijk op de vredescongressen
van Warschau en Berlijn. Dat is alles. Ik
ben geen communist en ook geen anti
communist. De communisten hebben mij
niets misdaan. Voorlopig hebben wij Afri
kanen het druk genoeg met de emancipatie
en de onafhankelijkheid van ons eigen
werelddeel. Maar ik wil er u wel op wijzen
dat wij als regering van Guinea eerst
erkenning van Frankrijk hebben gevraagd,
daarna van de westelijke mogendheden en
tenslotte pas van de neutrale en de com
munistische landen. Dat die laatste ons het
eerst erkend hebben, is jammer voor het
Westen. Ik begrijp trouwens niet waarom
Nederland, dat wij onmiddellijk telegra
fisch om erkenning hebben gevraagd, zo
lang treuzelt."
Ik leg hem uit dat die aarzeling als be
leefdheid jegens Frankrijk moet worden
uitgelegd en vraag hem, waarom Frankrijk,
naar zijn mening, zo lang wacht, een vraag
die trouwens alle Fransen in Guinea niet
zonder bitterheid stellen. Sékou Touré zegt:
„Gevolg van een verkeerde Franse waar-
Guinea, onafhankelijk sedert 30 septem
ber, heeft een oppervlakte van 250.000 vier
kante kilometer, ongeveer de helft van de
oppervlakte van het Franse moederland.
Volgens de schatting van 1057 heeft Guinea
2,5 miljoen inwoners, merendeels moham
medanen. Guinea brengt, dank zij de grote
verschillen van klimaat en van grond een
grote verscheidenheid van produkten
voort. De produkten van de bevolkings-
cultures welke worden verhandeld zijn
onder meer amandelen, rubber, kolanoten
en honing. Van de grote cultures zijn voor
al die van bananen, koffie en tabak van
betekenis. De veeteelt vormt één van de
belangrijkste middelen van bestaan. Alleen
in de kuststrook komt, als gevolg van het
vochtige tropische klimaat, weinig vee
voor. De bodemschatten zijn nog niet
nauwkeurig geïnventariseerd. Goud wordt
in het noordoosten gevonden (Siguiri);
Diamant wordt gewonnen in het zuiden,
dicht bij de Liberiaanse grens. De belang
rijkste vindplaatsen van bauxiet zijn de
Los-eilanden (dicht bij Conakry) en de
gebieden rondom Boké en KindiaIjzer
erts wordt vrijwel overal aangetroffen.
In 1956 waren de belangrijkste invoer-
produkten: textiel, bouwmaterialen, ma
chines, motorbrandstof, terwijl de uitvoer
voornamelijk omvatte: bananen, koffie en
aluminium.
Guinea heeft slechts één spoorweg, na
melijk van Conakry naar Kankan, 662 kilo
meter. Deze spoorweg vormt een soort
ruggegraat en gaat dwars door het land.
Het traject ConakryKankan wordt af
gelegd in 24 uur. De enige haven, die door
grote schepen wordt aangedaan is Cona
kry. De haven heeft een gemetselde kade
van driehonderd meter lengte. Guinea
grenst in het westen aan Portugees Guinea,
in het Noorden aan Senegal en de Franse
Soedan, in het oosten aan de Franse Soe
dan en de Ivoorkust en in het zuiden aan
de onafhankelijke negerstaat Liberia en
de Britse kolonie Sierre Leone.
dering van de referendum-uitslag. In feite
hebben de ja-stemmers de onafhankelijk
heid geenszins verworpen, ten hoogste een
andere weg naar dat doel bewandeld. Dat
doel blijft een confederatie van gelijken op
basis van vrijwilligheid. Deze dialectiek
heeft Frankrijk niet begrepen. Volgens de
Franse interpretatie betekent het „ja" toch
een vorm van integratie, blijven de Franse
regering en het parlement toch de beslis
sende rol toebedeeld. In dat abuis volhar
dend probeert Frankrijk Guinea, dat als
enig gebied „nee" stemde, tot de orde te
roepen". Wat Sékou Touré tevens impli
ceert is dat Frankrijks betrekkingen tot
Guinea nog steeds niet door het Franse
ministerie van Buitenlandse Zaken worden
behandeld, maar door het ministerie van
Overzeese Gebiedsdelen.
Waarom heeft Guinea „nee" gestemd?,
instede van de geleidelijke weg te volgen
die de constitutie openlaat, namelijk in
terne autonomie eerst, onafhankelijkheid
op later datum. „Ten eerste," zegt Sékou
„zou dat oneerlijk zijn geweest. Had men
ons een werkelijke confederatie van vrije
en gelijke staten voorgesteld, dan zouden
wij zeker „ja" hebben gezegd. Het kolonia
lisme mag politiek en moreel een kwaad
zijn geweest, economisch en cultureel heeft
het een positief saldo getoond, dat wij niet
graag zouden willen weggooien. Maar de
gecamoufleerde integratie, die men ons nu
voorstelde, was voor ons onaanvaardbaar.
Voor ons is de onafhankelijkheid in de
eerste plaats een kwestie van menselijke
waardigheid, hoe zwak wij economisch en
sociaal ook mogen staan. Na de erkenning
van die onafhankelijkheid zou de verstevi
ging van de economische banden op nieuwe
basis de eerste taak geweest zijn."
Hoe sterk staat Guinea economisch? Zou
het buiten de zone van de franc, zonder
de voorschotten van de Franse schatkist,
zonder de voorkeursbehandeling van zijn
produkten op de Franse markt kunnen
leven?" Sékou Touré zegt: „Guinea heeft
geen financiële liquiditeit. Het is ais onder
ontwikkeld land op vreemde kapitalen aan
gewezen. Het zal ook uit overweging van
politieke zekerheid vreemde kapitalen moe
ten aantrekken. Zeker, in het uiterste ge
val kan Guinea geld maken, papieren geld
zonder dekking, dat als betaalmiddel dienst
kan doen in een gesloten nationale econo
mie. Wij zwarten hebben geen banken en
geen industrie. Ir. onze eenvoudige econo
mie zou de staat met zulk geld zijn amb
tenaren kunnen betalen, zouden de amb
tenaren hun inkopen kunnen doen en de
boeren hun belasting kunnen betalen. De
noodzakelijke importen zouden kunnen
worden gefinancierd door onze, overigens
onvoldoende, export, en verder met de
deviezen, die de buitenlandse ondernemin
gen naar hier laten overkomen om hun
tienduizenden arbeiders te betalen. Dat is
één mogelijkheid. Een andere ligt in de
solidaire hulp, die Ghana en Liberia ons al
geboden hebben. Via hen zouden wij kun
nen aanhaken bij de sterling- of dollar-
gebieden. De republiek Guinea is er nu
eenmaal, men kan haar moeilijk van de
kaart vegen, zij moet leven en zij zal hulp
aanvaarden, waar zij die ook aangeboden
krijgt. Een handelsakkoord met Oost-
Duitsland is niet onmogelijk. Zij hebben
Geit zag meeuw
Gisteren heb ik gezien, dat een hond het
op zijn zenuwen kreeg in de razernij van
onze binnenstad. Het dier sprong jankend
heen en weer tussen de voertuigen die
grommend en knetterend voor de verkeers
lichten stonden te wachten en hapte links
en rechts naar een mensenkuit. Zoiets zou
in normale omstandigheden de aandacht
trekken, maar nu merkte vrijwel niemand
het. Het gejank ging volkomen teniet in
het motorgeweld, dat de straat vervulde.
Maar dat zal nog wel geen argument zijn
om het zware verkeer uit de binnenstad
weg te krijgen. Ook niet als ik eraan toe
voeg, dat ik daags te voren op een ander
punt in de binnenstad eveneens een hond
de kolder in de kop zag krijgen-
Misschien helpt dit verhaal. In 'n lange
rij voertuigen voor dezelfde stoplichten,
waarbij zoals ik zei die ene hond het op
zijn heupen kreeg, stond een groene bak
fiets met een boer en een geit erop. De
boer. keek gespannen voor zich uit naar
het stoplicht, in het benauwende besef, dat
hij meteen wég moest wezen als het groen
werd, anders zouden de auto's achter hem
hels gaan toeteren.
De geit zag niets van het straatbeeld,
maar keek langs de muur van een groot
warenhuis omhoog, steeds maar omhoog.
Zó omhoog, dat haar sik daarbij bijna
horizontaal vooruit stak. Ook toen de rook
uil vele knalpotten haar omgaf, het licht
groen was geworden, bleef zij omhoog kij
ken, zich ondertussen schrap zettend om
zich staande te houden. Haar ogen volgden
iets in het stuk blauw tussen de gevels van
weerszijden. Het bleek een meeuw te zijn.
Hei heeft mij verontrust. Ik heb nog
nooit een paard zo aandachtig naar een
mus zien kijken of een koe naar een zwa
luw of een geit naar een meeuw. Deze die
ren merken elkaar in normale omstandig
heden niet op en interesseren zich ook niet
het minst voor elkaar.
Maar in deze binnenstad hier kijkt een
geit een meeuw na, die hoog boven de
straat overvliegt. Dat is op zijn zachtst ge
zegd vreemd. En het is op zijn hardst ge
zegd een teken, in welk een bezeten bin
nenstad wij leven
Henk Biersteker
Sékou Touré
interesse voor onze bananen, evenals Italië
trouwens. Het heeft ons in ieder geval een
hart onder de riem gestoken, dat de Ver
enigde Staten en Groot-Brittannië ons er
kend hebben".
Wat is tenslotte zyn visie op de toekomst?
Sékou Touré zegt: „De Afrikaanse eenheid
in onafhankelijkheid, de verenigde staten
van Afrika zo u wilt, zal uiteindelijk tot
stand komen Wij zullen de contacten
met de andere gebieden van Frans Afrika
niet verbreken, hoe graag enkele Afri
kaanse politici dat ook zouden willen. YVy
zyn vastbesloten te slagen, het beter te
doen dan de gebieden die voorlopig in de
gemeenschap blijven. Guinea zal dc pool
worden waarnaar alle kompasnaalden van
de Afrikaanse verlangens zich zullen rich
ten."
(Van onze correspondent in Bonn)
Het wordt te Bonn als vaststaand aan
genomen, dat de zeventigjarige minister
van Justitie, Schaffer, niet zal aftreden
naar aanleiding van de onrust en veront
waardiging die ontstaan is door de be
kendmaking van zijn gesprekken in 1956
en 1957 met de Oostduitse generaal Vin-
cenz Müller en de Russische ambassadeur
Poesjkin te Oost-Berlijn over de hereni
ging. Bondskanselier Adenauer dekt
Schaffer volledig. Hij heeft gezegd van de
gesprekken te hebben afgeweten, doch
Schaffer te hebben afgeraden ze te voeren,
omdat zij toch geen resultaten zouden
hebben. Adenauer zei: „Ik heb hem ge
waarschuwd en op mij kon hij zich dan
ook niet beroepen". Te andere zijde zei de
bondskanselier te geloven dat Schaffer,
die zich als minister van Financiën en
daarvoor als minister-president van Beie
ren grote verdiensten heeft verworven,
volgens zijn geweten heeft gehandeld. De
Oostduitse communisten hebben gepoogd
met openbaarmaking van het gesprek
SchafferMüller de Westduitse regering
zwart te maken bij haar westelijke bond
genoten, aldus Adenauer.
In Bonn wordt de vraag gesteld, of de
Westduitse regering toch niet bereid zal
zijn via allerlei achterdeuren een gesprek
met de Oostduitse regering aan te knopen
over eenheid. Een dergelijk gesprek is door
Bonn steeds van de hand gewezen. Zelfs
toont men zich te Bonn steeds gepikeerd,
wanneer buitenlandse staten er toe over
gaan Pankow, de zetel van de Oostduitse
regering, te erkennen, zoals Joegoslavië
dat een jaar geleden deed, waarop Bonn
de diplomatieke betrekkingen met Bel
grado goeddeels verbrak. Adenauer's ver
klaring zal de mening versterken, dat er te
zijner tijd toch gesproken zou kunnen
worden met Ulbricht en de zijnen.
(MADRID) Maandag is uit Madrid
een vliegtuig vertrokken met aan boord
het stoffelijk overschot van de zaterdag
in Madrid overleden Amerikaanse filmac
teur Tyrone Power. De begrafenis zal in
Californië geschieden. De weduwe en een
vriend van de overledene maken de reis
mee.
De producer van „Solomon and Sheba"
Ted Richmond, heeft het gehele bedrijf on
middellijk na de dood van Tyrone Power
stilgelegd. Het Spaanse personeel werd
binnen een uur na het overlijdensbericht
op wachtgeld geplaatst.
Dit in overeenstemming met de voor
waarden, waarop de gehele zes-miljoen-
dollar-produktie bij Lloyd's in Londen is
verzekerd. De stilstand door het overlij
den van Tyrone Power kost de maat
schappij ca. 100.000 dollar per week, die
echter door de verzekering worden terug
betaald.
De cineasten in Madrid hebben zich bij
zonder veel moeite gegeven eerder gereed
te komen dan hun collega's die in Rome
aan „Ben Hur" werken, een kijkspel dat
veertien miljoen dollar gaat kosten. Men
vreest namelijk dat slechts de film die
het eerste op de markt komt een finan
cieel succes is, en dat de tweede zal zak
ken als een baksteen.
Advertentie
Ach ja... Nu huivert Holland. Kou,
nattigheid, rilwind - actieve hand
langers van verkoudheid - zijn in
de aanval. Bescherm Uzelf met
Agré-Gola van Philips-Roxanel
Voorkomt verkoudheid,
aandoeningen van de
luchtwegen, hoest,
heesheid enz. Doosje met 60 ta
bletten f 0.98.
noem de naam - voor alle zekerheid
Uit de. Opregte Vrijdagsche Haarlemsche
Courant van 12 November 1858
DE RAAD heeft besloten aan Directeuren
van Teylers Stichting het
Esschenplein te verkoopen
tegen één gulden de vier
kante el, teneinde daarop
een r.k. hofje te bouwen,
ter vervanging van dat van
Guurtje Burret; met
vrijlating om op dien grond
staande bomen tegen taxatie over te
nemen. Ten gevolge van dit besluit is af
gewezen het verzoek van P. v. d. Linden
q.q., om dien grond tegen 75 cents de vier
kante el overtenemen.
Uit de Opregte Maandagsche Haarlemsche
Courant van 15 november 1858
TE ROTTERDAM is de brug beproefd,
welke is aangelegd over het dusgenaamde
Boerengat, tot daarstelling van het ver
band van het nieuwe stationsterrein met
den Rijnspoorweg. Bij het in vollen gang,
tegelijkertijd", overrijden van twee treinen
met zes locomotieven, ter zwaarte van
270,000 kilo's, was de grootste doorbuiging
negen Nederlandsche strepen, en herstelde
deze zich dadelijk tot nihil. Deze merk
waardige uitkomst van de 8 ellen lang,
in schuinsche richting aangelegde brug
strekt zowel den ontwerper, als den uit
voerders, de heren Enthoven te 's Graven-
hage, allezins tot eer, en de gecommiteerde
ingenieurs hebben ook niet geaarzeld te
verklaren, dat dergelijke uitkomst hunne
verwachting allezins heeft overtroffen. Men
heeft alsnu eerstdaags de opening van de
nieuwgebouwde hulpstation te vernachten.
Een foto van de aankomst in Madrid
van de zo plotseling overleden film
acteur Tyrone Power. Naast hem zijn
echtgenote Deborah. Hij werkte mee
aan de film „Solomon en Sheba". Voor
het vervullen van de rol van koning
Solomon had hij zijn baard laten staan
