TRAITAL 3
LEZEN, HERLEZEN
EN VOORLEZEN
Geleerden voor gewetenszaak
in het atoomtijdperk
ELNA naaimachine
SLOT DEFECT?
Telefoon voor
Sinterklaas
ZATERDAG 2 2 NOVEMBER 1958
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
11
Boeiende lezing van André
George voor Alliance
WASSERIJ DUYN
Wereldreizigers voor
de televisie
u/Wla!na
„Zeeman, pas op!"
Première van „Ensemble"
Boet© ent goiadee
nieuwe boeken
voor (de kinderen
Lekker, maar niet heel
Voor kinderhanden
Haarlemse rechtbank
Wegens vernieling in Paleis
van Justitie f 50 boete
Laat roospuntjes verdwijnen met
anti-roos
Vraag TRAITAL 3
Examens
Kerkelijk Nieuws
t.2.3.4.5
Spoken op padvindersfeest
in Heemstede
Achter de geweldige fysische ontdek
kingen van de afgelopen decennia, die ge
heel nieuw tijdperk inluiden in de mense
lijke geschiedenis, gaat nóg een grote
verandering schuil, die niet onmiddellijk
opvalt, maar die vrijdagavond op een bij
eenkomst van de Alliance Franqaise in de
aula van het Kennemer Lyceum zeer boei
end werd weergegeven door de Franse
schrijver en natuurkundige André George.
Deze werd namens de Alliance begroet
door de voorzitter, dr. J. E. baron de Vos
van Steenwijk. De verandering, waar hij
de aandacht voor vroeg betrof de positie
der geleerden en met name die van de na
tuurkundigen. Het is voor het eerst in de
geschiedenis, dat zij gezamelijk of als en
kelingen voor gewetensvragen worden ge
steld. Het was vroeger denkbaar, dat bij
voorbeeld de geneeskunde, die onmiddel
lijk op het welzijn van de mens betrekking
had, hier en daar gewetensvragen opriep.
Maar geenszins het werk van een natuur
kundige, en nóg minder dat natuurkundig
onderzoek, dat wel het vreedzaamste van
alles scheen, het onderzoek naar de
atoomkern.
Die historische verandering wordt wel
het best gemarkeerd door de brief die
Einstein in augustus 1939 naar president
Roosevelt schreef op aandrang van de be
kende Italiaanse geleerde Fermi, om de
ze te waarschuwen voor de desastreuze
verschijnselen, die zich zouden kunnen
voordoen, wanneer Hitier zich de jongste
vindingen betreffende het atoom, in ver
scheidene laboratoria in Europa gedaan,
zou toeëigenen. Einstein was typisch een
geleerde, wie het handelen der politici
niet in het minst interesseerde, maar hier
deed zich een gewetenszaak bij hem voor.
Von Weiszacker, zoon van een van Hitiers
ministers, een briljant natuurkundige,
had toen hij de krachten in het atoom
ging bevroeden inmiddels uit eigener be
weging dit terrein van onderzoek de rug
toegekeerd en zich op de filosofie toege
legd-
fn Amerika leidde de ontwikkeling tot
het Marathonproject, dat de proefexplosie
in New Mexico en de twee atoomaanval-
len op Japan tengevolge had. Einsteins
houding tegenover deze gang van zaken
is bekend, André George citeerde zijn uit
spraak: „als ik geweten had waar deze
vindingen toe hebben geleid, was ik lood
gieter geworden". Onafgebroken heeft hij
geappelleerd aan de gewetens van de poli
tici en zijn medegeleerden, maar daarin
had hij nu eenmaal minder gezag, dan in
het wetenschappelijk domein.
Vervolgens vestigde de heer George de
aandacht op een andere geleerde van for
maat, maar van de huidige generatie en
diens houding ten opzichte van het pro
bleem: Robert Oppenheimer. Deze werd
op dertigjarige leeftijd aan het hoofd ge
zet van dat geweldige wetenschappelijke
en industriële apparaat, waarmee de V.S.
haar aanvankelijke nucleaire voorsprong
hebben bevochten. Het lijkt er volgens de
heer George op, dat de geleerden in dit
stadium van het werk niet hebben beseft,
dat het tienduizenden doden zou gaan kos
ten: zij hebben kennelijk aan explosies ter
intimidatie van de tegenstanders ge
dacht. Oppenheimer heeft zijn gewetens
crisis al duidelijk doen blijken bij de
proefexplosie, hij werkte echter door als
persoonlijk adviseur van de regering en
hoofd van de Commissie voor Kernener
gie. In 1950 hebben hij en alle andere le
den daarvan unaniem de ontwikkeling van
een waterstofbom afgeraden, in de moti
vering van welk advies duidelijk de ge
dachte tot uiting kwam, dat de weten
schapsmensen wel wat beters te doen had
den. De spreker herinnerde voorts aan de
beruchte „affaire-Oppenheimer" op het
hoogtepunt van de heksenjachtin de V.S.,
toen hij wegens vriendschap met „com
munisten" werd gedesavoueerd. De spre-
Advertentie
AMSTERDAMSEVAART 20 TEL. 11053
„Terug otti weg te gaan
Het huis van de familie Tadema aan de
Rembrandtlaan 5 in Heemstede is de a.f-
gelopen drie dagen in een kleine televisie
studio herschapen geweest. Sterke studio
lampen zetten de kamers in een fel bran
dend licht. Midden in de kamer stond een
machtige camera. Over de vloer lagen
allerlei draden, die naar de tijdelijk als
geluidskamer ingerichte badkamers liepen.-
In het licht van de brandende lampen
stonden de heer en mevrouw Tadema te
vertellen over hun verre reizen. Heet had
den zij het niet, want op hun vele Afri
kaanse reizen zijn zij wel warmte gewend.
„Terug om weg te gaan" zal het televisie
programma van de NCRV heten, dat op
8 december om negen uur wordt uitge
zonden en gewijd is aan de zwerftochten
van de illustrator A. A. Tadema en de
schrijfster P. Tadema-Sporry, door hun
medewerking aan ons blad ook voor onze
lezers goede bekenden.
He thuis van het echtpaar Tadema
vormt een ideale achtergrond voor de tele
visie-opnamen. Want dit honk is vol van
de exotische voorwerpen die de heer en
mevrouw Tadema op hun tochten hebben
verzameld: maskers, tam-tams, beeldjes,
kleedjes enz. Zelfs heeft men een „huis
oerwoud", een verzameling tropische plan
ten, waarop cameraman Wim Bosboom
gistermiddag lange tijd de camera richtte,
terwijl mevrouw Tadema stond te ver
tellen. Toen zij de titel van haar vijfde
boek had aangekondigd, kreeg zij latei-
van haar sterk meelevende zoon een cor
rectie: „Mam, die titel is: wij aten met
menseneters". Het was maar repetitie,
want enkele malen werd geoefend, voordat
het „Caméra looptgeluid loopt" klonk.
Het echtpaar Tadema-Sporry heeft net
nog gelegenheid de door de heer L. Valke
nier geregisseerde televisie-uitzending op
8 december te zien. Want over enkele we
ken vertrekt het weer. Nu eens niet naar
West-Afrika waar de heer en mevrouw
Tadema al vele malen zijn geweest maar
nog het Verre Oosten. Hier zal het echt
paar gegevens verzamelen voor een boek,
dat in opdracht van de K.L.M. wordt
samengesteld.
ker had Oppenheimer vóór en na deze af
faire ontmoet. Hij zeide bij de tweede ont
moeting van deze eminente geleerde een
geheel andere indruk te hebben gekregen
als de eerste keer. „Hij had een floers voor
zijn altijd heldere ogen gekregen, hij was
veel gereserveerder en liet zich bijvoor
beeld de uitspraak ontvallen „de apoca
lypse is iedere dag mogelijk.."
Uitvindingen staatszaak
De spreker rondde zijn boeiende be
schouwing van de positie der geleerden in
het atoomtijdperk af door de opmerking,
dat alle uitvindingen op dit terrein thans
in alle landen staatszaken zijn geworden
of zelfs zaken van groepen staten geza
melijk. Een geleerde als Rutherford die in
1937 zijn ontdekkingen inzake de atoom
energie deed, maar deze liet liggen omdat
hij de praktische toepassing ervan ondenk
baar achtte, maakte nog zijn eigen instru
mentarium, maar het stadium van de on
derzoekingen, dat hij ondenkbaar achtte,
vergde^ de aanleg van hele atoomsteden,
die alléén door de overheid konden 'worden
gefinancierd.
„De middelen die de geleerden ter be
schikking staan, zijn toegenomen", aldus
de spreker, „maar zijn vrijheid van han
delen is in evenredige mate gedaald". En
dat in een stadium van de ontwikkeling,
dat door de voorzitter van het astrono
misch congres in Moskou, dat deze zomer
werd gehouden, als volgt werd getypeerd:
„wij spelen quitte of dubbel met de men
selijke soort".
De heer George toonde zich echter opti
mistisch over het verantwoordelijkheids
besef der geleerden. Zoals een kind, dat
volwassen wordt nog moeite heeft met
het dragen van verantwoordelijkheid, zo
is het ook met de natuurkundigen, die
voordien nooit iets met gewetensvragen
te maken hebben gehad.
In zijn dankwoord aan spreker zei
baron De Vos van Steenwijk met alle
waardering voor diens verhelderend be
toog toch diens stelling, dat-zich vóór deze
atoomeeuw nooit gewetenskwesties voor
natuurtheoretici hadden voorgedaan niet
te kunnen volgen. Hij herinnerde daarbij
aan geleerden als Copernicus en Galileï
die door hun ontdekkingen toch ook voor
gewetenskwesties werden gesteld ten op
zichte van de kerk van die dagen.
Advertentie
ALLEENVERKOOP
Tempeliersstr. 68
A mateurtoneel
Het kluchtig blijspel „Zeeman, pas op!"
van Philip King en Falkland Cary is al
eens eerder in Haarlem opgevoerd. Onder
regie van Hein Kraneveld verscheen de
vereniging „Herman Heijermans" er vrij
dagavond mee in de stadsschouwburg. Het
was mij niet rriogelij'k de voorstelling in
haar geheel te volgen, andere ambtsbezig
heden riepen mij naar elders. Dat zulks
toch geen belemmering is om uit de opge
dane indrukken een oordeel te construeren,
dat steunt op waarheid, lijkt mij niettemin
mogelijk. Want zelfs al kan men vaststellen
dat het stuk een publiek succes was, dan
nog kan men dat verklaren uit de komische
werking van vele situaties zonder dat zulks
nu direct een verdienste van de acteurs
inhoudt. Over het algemeen toonden zij
begrip en zin voor het komische. Waar het
evenwel ernstig aan schortte was gevoel
voor tempo. Ik moet dat, ondanks het feit,
dat men de oorzaak daarvan ook in on
zekerheid ten gevolge van plankenkoorts
kan zoeken, toch zwart op wit vaststellen,
omdat dit manco aan tempo in aanzien
lijke mate de verrichtingen heeft gedrukt.
Ook een tweede factor beïnvloedde de
spelprestaties niet in een onverdeeld gun
stige zin. Ik bedoel de rolverdeling. Hoe
geroutineerd Cor Peper-Heynis de figuur
van Shirley ook speelde, zij mist er de
uiterlijke verschijningsvorm voor en ik be
grijp dan ook niet, dat Rie Heeres-Schif-
fer, die nu Daphne speelde, deze rol niet is
toegewezen. Het leek mij veel logischer.
Er viel in de opzet van de rollen veel te
waarderen: de matrozen bleken Jan Leu
ven en Ton Heinsbergen goed toever
trouwd: ze waren vrijmoedig en, waar het
zo uitkwam, vrijmoedig, ze buitten hun
tekst gezellig uit. Qua type was Rie Prinse-
Zaagsma uitermate geslaagd als de bedil
lerige en tyrannieke Emma Hornett, maar
waren het de zenuwen van het debuut
die haar parten speelden. Er vie! nogal
eens wit. De tekstvastheid schiep benau
wende situaties. Daarin bewoog ook Nel
Schiffer-Hogendoorn zich ongemakkelijk,
hoe natuurlijk ook haar zegging. Henk van
Donkelaar wist wel weg met zijn pantoffel
held en Rie Heerens-Schiffer kon haar
Daphne ook aan. Ik heb de dominee niet
aan het werk kunnen zien tot mijn spijt. De
indruk, die ik van de voorstelling over
houd is dus niet afgerond, maar uit de ge
signaleerde feiten moge blijken, dat- er
onvolkomenheden waren, die in de toe
komst zijn te vermijden. Wanneer de regis
seur van zijn kant helemaal op het team
is ingespeeld, zit dat er ook wel in
P. W. Franse
Advertentie
„DE SLEUTELSPECIALIST"
LANGE VEERSTRAAT 10 - TEL. 11493
In het Nieuwe de la Martheater te Am
sterdam heeft het zuidelijk toneelgezel
schap „Ensemble" vrijdag een eerste op
voering gegeven van het blijspel, dat Benn
Levy heeft geschreven over een der twaalf
werken van de grote klassieke held He
racles „De roof van de gordel". Deze per
siflage op een bekend mythologisch gege
ven werd opgevoerd in een vertaling van
Alfred Pleiter en onder regie van Jan
Retel, in door Johan Greter ontworpen de
cors en kostuums. In de hoofdrollen speel
den Rie Gilhuys, Andrea Domburg, Lo van
Hensbergen (als Heracles) en Henk van
Ulsen, als gast. De voorstelling wordt da
gelijks herhaald tot 28 november.
I-Iet ivordt weer kouder. De meeste kin
deren zullen nu, wanneer ze uit school ko
men, niet meer tollen, touwtje springen of
hoepelen op straat. Nee, ze gaan nu veel
liever vlug naar huis om een spelletje te
doen of om te lezen, als ze tenminste een
goed boek hebben, want nog altijd zijn de
werkelijk goede kinderboeken niet dik ge
zaaid. Maar voor wie de juiste keus weet
te maken is er voldoende. Uitgeverij
Holland in Amsterdam kwam met voor
treffelijke uitgaven voor de dag. Wat de
spelletjes betreft int „Tombola" een
Kris-Kras-boek kunnen de lezertjes le
ren, hoe ze toneel moeten spelen, planten
moeten verzorgen en hoe ze voor moeder
dag een taart moeten bakken. Voorts kun
nen ze erin lezen, hoe ze zich voor het
echte toneel moeten schminken, maskers
maken en kostuums naaien. Er is dus heel
wat te leren. Als alle mama's het dan ook
nog goedvinden, dat de kinderen met meel,
oude lippenstiften en lijm knoeien, kun
nen er heel wat heerlijke uren met „Tom
bola" worden doorgebracht.
Dan wat de boeken met verhalen of vers
jes betreft. Allereerst „Pim en Pom" van
Mies Bouhuys. Misschien zijn er kinderen,
die deze twee kattenbroertjes al kennen.
Een Amsterdams dagblad publiceert de
spannende avonturen van de dikke, dom
me Pom en de magere, intelligente Pim
namelijk iedere week. De kinderen zullen
het heerlijk vinden om een „eigen" Pim
en Pom te hebben, niet alleen om te lezen
hoe deze katjes de eerste sneeuw, de gro
te ballenboom en het Nieuwe Jaar ontdek
ken, maar ook om naar de tekeningen van
Fiep Westendorp te kijken, die de op zich
zelf al beeldende tekst bijzonder levendig
illustreert. De twee katjes kan men boven
dien werkelijk hóren op een pas uitgeko
men grammofoonplaat. „Pim en Pom" is
een van de „bonte boekjes."
Een ander pas verschenen bont boekje
van de uitgeverij Holland is „Sinterklaas
en de struikrovers" van Harriët Laurey.
Voorin staat: voor kinderen van vier tot
acht jaar. Deze leeftijdsgrens zou veel ho
ger kunnen liggen, want Harriët Laurey
schrijft zo'n boeiend verhaal, dat het ze
ker ook grotere kinderen zal interesseren
hoe het met de struikrovers Chico, Bra-
no, Esteban Cordobar en Diego afloopt.
Bovendien moeten ook zij, die niet meer
aan Sinterklaas geloven, dit door Babs van
Wely geïllustreerde boek bepaald eens le
zen. Je kunt nooit weten.
Harriët Laurey stelde ook „Een heel
bont boek" samen, dat eveneens door
Babs van Wely grappig geïllustreerd werd
en waaraan tien belangrijke auteurs mee
werkten. „Een heel bont boek" zal haast
bij ieder kind in de smaak vallen, omdat
er zowel grappige, spannende als sprook
jesachtige verhalen in staan. Het is be
stemd voor kinderen van zes tot twaalf
jaar.
De dichter Hans Andreus, die tevens
een voortreffelijk kinderschrijver is,
stond aan het laatstgenoemde boek twee
verhalen af en kwam zelf met „De Kika-
ko" voor den dag. Zijn verhaal gaat over
een vreemd zeebeest, dat Jan Willem, een
h.b.s.-er, op een winderige dag aan het
strand vindt. Van dat moment af worden
Kikako en Jan Willem de grootste vrien
den. Weliswaar is Kikako een „gekke"
vriend, want zelfs journalisten en fotogra
fen komen naar hem kijken. Hans Andreus
is erin geslaagd de avonturen die Jan Wil
lem en Kikako beleven zó boeiend te ver
tellen, dat het is alsof we ze zelf beleven.
Op het omslag staat dan ook voor kinde
ren van tien tot veertien jaar en., ouder.
„De Kikako" is een boek uit de „Kwik-
staart"-reeks, evenals „De heimelijke
De kleine Manuela van vijf jaar was
in het centrum van Neurenberg ver
dwaald en belandde bij een vriendelijke
politieagent en zo op het bureau. Ma-
miela wist niet meer hoe zij heette. Ze
wist niet meer waar ze woonde. Goede
raad leek duur.
Opeens zag Manuela een telefoon
staan. Ze gaf te kennen dat ze Sinter
klaas wilde opbellen. Een slimme po
litieman reageerde snel: hij begaf zich
naar een aangrenzende kam.er en werd
daar, als Sinterklaas, met de jongedame
verbonden. Geduldig liet hij zich een
lange lijst van wensen dicteren.
Toen Manuela niets meer te bedenken
wist, vroeg Sinterklaas, door welke
schoorsteen hij dat alles moest laten
zakken. Manuela noemde onmiddellijk
het adres.
tocht" van Harry Kuilman, dat in Zweden
bekroond werd met de Nills Holgersson-
prijs en door Suzan Selleger-Abels werd
vertaald. „De heimelijke tocht" gaat over
David, een stille jongen, die voortdurend
leeft in het rijk der fantasie. Hij droomt
altijd van rovers, helden en indianen.
Om ze te ontmoeten zwerft hij door de
armste wijken van Stockholm, maar het
zijn geen echte verzonnen indianen en ro
vers die hij ontmoet, wel veel echtere. Het
keurige jongetje David raakt verstrikt in
een strijdende kinderbende en hij, die
hoopt en dénkt altijd de held te zijn, moet
in werkelijkheid hard vechten om zich te
kunnen handhaven. Als hij eindelijk hele
maal het vertrouwen van deze „schooier
tjes" wint, beleeft hij de spannendste
avonturen en worden Sladden, Stickan en
Rosemarie de beste vriendjes van hem.
„De Heimelijke tocht" is een prachtig
boek, vooral ook omdat men zo'n duide
lijk beeld krijgt van het oude Stockholm.
Tenslotte nog een boekje van de uitge
verij Holland dat „De twee dasjes" heet
en door Eva Huysmans is gemaakt. De
knipsels zijn erg leuk, het verhaaltje is
dat veel minder. Het is geschikt voor jon
ge kinderen.
Eveneens voor jonge kinderen, maar
dan vooral voor Nederlandse kinderen in
het buitenland of voor emigrantjes is het
boekje „De koe die in het water viel" van
Phyllis Krasilovsky, waarin op een grap
pige manier iets over Nederland verteld
wordt. Grappig, omdat het de koe Hendri-
ka is, die de kinderen langs bekende plek
jes in Nederland voert. Op haar vlucht van
het weiland rent ze namelijk over de Kaas
markt en over de smalle grachtjes. Soms
staat ze stil bij een oud winkeltje of snuf
felt ze aan een fiets. Hendrika is dus eigen
lijk een gids, die specifieke dingen van
Holland laat zien. Hoewel het voor Neder
landse kinderen natuurlijk niet zo'n nut
tig boekje is, want die meeste dingen zijn
overbekend, is het toch erg leuk om te le
zen. Ook door de prachtig gekleurde il
lustraties van Peter Spyer is het een fijne
aanvulling op de boekenplank.
Bij uitgeverij Ploegsma in Amsterdam
verscheen „De vuurtoren op de krabbe-
klip" van James Krüss in de vertaling
van Toos Blom, welk boek wij mogen aan
bevelen. Het verhaal is origineel. Het
speelt zich af in een vuurtoren op een klip
in zee. De torenwachter, die daar eigen
lijk maar eenzaam woont, voelt zich ech
ter geen moment alleen, want hij ontmoet
de vreemdste mensen en dieren, zo bijvoor
beeld de klopgeest Hans in 't Net, die een
groen gezicht en een rode neus heeft en
Markus de waterman. Niet alleen beleven
ze allemaal avonturen, de torenwachter
Johan weet bovendien de spannendste ver
halen te vertellen „De vuurtoren van de
krabbeklip" dat voor kinderen van om
streeks tien jaar bestemd is, werd door
J. Benecke-Eerle geïllustreerd.
Tot slot dan en misschien voor de jon
gere kinderen lest best: „De gouden boek-
Op de bovenste regel staat een lekker
nij, maar de letters zijn niet klaar. De
stukjes, die eraan ontbreken, staan er
onder, niet in dezelfde volgorde, maar door
elkaar. Kun jii nu uitzoeken welke lek
kernij het is?
Om deze Sinterklaas te maken heb je
nodig: een closetpapierrol, kralen, watten,
een kurk, een pijpeschoonmaker, spelden,
papier en verf. Eerst moet op het karton
een gezichtskleur worden geschilderd,
daaronder de mantel en een wit onder
kleed. Maak dan een muts van papier-, die
op het hoofd bevestigd moet worden. Ogen
en neus zijn van kralen, met een speld
bevestigd. De baard, van watten, wordt
vastgelijmd. Van halve kurken worden de
eveneens met een speld vastgestoken voe
ten gemaakt. Steek een pijpereiniger door
een grote kraal en buig er een staf van.
BevesLg de armen van kralen ook met
spelden aan het karton en de Sint is klaar.
jes". Daarvan zijn er onlangs weer vier
bij „De Bezige Bij" in Amsterdam ver
schenen: „Boudewijn de Beer" van Geor
ge Duplaix, „Hans Worst" van Leonard
Weisgard, „Bij de Indianen" van Charles
Spain Verral en „Wij zijn nog klein" van
Gart Williams, door Annie M. G. Schmidt
en Han G. Hoekstra bewerkt. Dat naar
deze boekjes steeds meer gevraagd wordt
is geen wonder, want haast een ieder kind
dat de prachtige gekleurde tekeningen ziet
en de eenvoudige, originele tekst leest, zal
zo'n boekje willen hebben. En waarom
niet? Het is toch immers gauw 5 decem
ber.
Eva Hoomik
Drie voortreffelijke verhalen voor oudere
jongens werden in één band door uitgeverij
Gottmer te Haarlem verzameld: Robin
Hood, De avonturen van Tom Sawyer en
Stuurman Flink. De verhalen werden naar
de klassieke bronnen bewerkt. De uitgave
is niet al te degelijk verzorgd, men mag
verwachten dat de band niet bestand zal
zijn tegen de leeswoede, die de drie prach
tige verhalen ongetwijfeld zullen veroor
zaken. Maar dat bezwaar wordt lichter als
men zich realiseert dat hier drie-boeken-
in-één voor een bescheiden bedrag te krij
gen zijn. Goede verhalen, die de aandacht
van oudere kinderen niet alleen zo maar
opvragen maar vooral ook waard zijn. Het
boek telt vierhonderdtachtig pagina's.
De wonderbaarlijke avonturen van
Bartje Kokliko van Johan Fabricius ver
scheen bij Leopold in Den Haag in een
nieuwe keurige uitgave. Voor wie Kokliko
nog niet kent: het is een kaboutertje dat
in de wereld van wrede en goede mensen
door schade en schande wijs wordt. Vrij
heidsberoving en kwellingen van Bartje
zullen vele lezertjes met deernis vervullen.
Maar daar staat weer veel blijheid tegen
over. Soms formuleert Fabricius te intelli
gent en onkinderlijk. Een mooi boek voor
kinderen van ongeveer tien jaar. Het telt
ruim tweehonderdvijftig pagina's.
Benjamin het berenjong door Charles
Lagus, uit het Engels vertaald door Clare
Lennart, is een zonder enige opsmuk kort
verteld relaas over de ervaringen van de
auteur mét een Maleis beertje als huis
vriendje. Zestien aardige foto's illustreren
het door Albert Witte wat te precieus ver
zorgde boekje De schrijver en de fotograaf
zijn er in geslaagd hun warme hartelijk
heid voor het diertje op de lezer over te
brengen. Wellicht zullen ook oudere kin
deren van dit kleine boekje genieten. Het
is verschenen bij Het Wereldvenster in
Baarn.
Rijmpjes en versjes verteld door Anet
van Battum (uitgeverij Meulenhoff, Am
sterdam) is een bundel alleraardigste ver
telseltjes, verzonnen naar aanleiding van
allerlei liedjes. Een boek voor kleuters
ze zullen het heerlijk vinden. Het telt ze
ventig bladzijden.
Een dans in de zon door Dan Jacobson,
verschenen bij „De Bezige Bij" in Amster
dam is een bewogen verhaal, dat zich af
speelt in Zuid-Afrika en boeiende roman
tische elementen bevat, geschreven in een
strakke, navrante stijl die aan Heming
way herinnert. De menselijke consequen
ties van de rassentegenstelling zijn onver
holen aangeduid, zonder dat het probleem
als zodanig wordt geanalyseerd of beoor
deeld.
Op 7 maart van dit jaar veranderde in
het Paleis van Justitie in Haarlem de ka
mer van de officier, mr. G. W. F. van dei-
Valk Bouman, in luttele minuten tijds in
een ravage. Behalve een ruit, ingegooid
met een asbak, werden een gordijn, een
schilderij en een bureaulamp vernield,
terwijl de grond bezaaid was met aan
flarden gescheurde lectuur.
„Ik heb geen verontschuldiging, edel
achtbare", zei een deemoedige Haarlem
se 57-jarige koopman vanmorgen tot de
Haarlemse politierechter, mr. J. P. Peter
sen. „Ik herinner mij er niets meer van.
Beneden in het gebouw ben ik tot mijn
positieven gekomen".
Verdachte was de avond tevoren dron
ken thuisgekomen en had dc volgende mor
gen een veel te groot aantal hoofdpijnpoe
ders ingenomen. Daarna was hij het ge
bouw van Justitie binnengestormd met bo
vengenoemd resultaat.
Ter zitting klaagde de koopman, dat hij
zoveel moeilijkheden had. Hij had zijn
zaak moeten verkopen en leeft thans van
een pensioen. Mede door enkele grote
schulden was hij de kluts kwijt geraakt.
De officier van Justitie, mr. J. Wiarda,
wees enerzijds op het indrukwekkende
strafblad van de koopman. „Om van te
schrikken, zo lang en ernstig", zei hij. An
derzijds vond de officier het voor verdach
te pleiten, dat hij zijn excuses had aange
boden en de schade van 170 vergoed. Hij
eiste 50 boete subs, tien dagen en een
maand voorwaardelijke gevangenisstraf
met een proeftijd van drie jaar.
De politierechter vonniste conform.
Conducteur mishandeld
„En hier ben ik nou. Dit heb je nog van
me tegoed", luidde de verwelkoming, die
op zondagavond 28 september een 33-jari-
ge conducteur van een autobus tussen
Haarlem en Leiden ten deel viel, toen hij
even uitstapte. Het „tegoed" bestond uit
Advertentie
Traital 3 bevat het pas-ontdekte apelium met
de sterke van roos bevrijdende eigenschappen.
Na 6 wekelijkse haarwassingen is de roos verdwenen.
Voor de handel: N.V. Handeimij R F M Wernekinck, Amsterdam
een flinke stomp in het gezicht van de con
ducteur, die een bloedneus kreeg.
Wegens mishandeling eiste de officier
van Justitie, mr. J Wiarda, tegen een 21-
jarige transportarbeider uit Lisse f 75
subs dertig dagen.
Op de bewuste avond zaten er verschei
dene jongelui in de bus. waarin de conduc
teur dienst deed. Het ging nogal rumoerig
toe en de verdachte zat een sigaar te roken
met volkomen negatie van het desbetref
fende verbodsbordje. De conducteur had
de jongeman gevraagd het roken te staken
doch deze antwoordde: „Doe niet zo kin
derachtig". Daarna was hij uit de bus ge
zet. Verdachte stapte echter in de volgende
bus, die de andere inhaalde en aan de halte
in Lisse stond hij de conducteur op te
wachten.
De politierechter, mr. J. P. Petersen,
veroordeelde de. transportarbeider con
form.
Amsterdam. (Gem. Un.). Geslaagd voor het
doctoraalexamen economie J. G. ten Hoonte. Am
sterdam en G. G. M. Bak, Den Haag. Kandidaats
examen wis- en natuurkunde: R. van Wezel, Am
sterdam en E. R. de Waard. Haarlem.
Amsterdam. Vrije Universiteit. Kandidaatsexa
men economie: W. Barents. Rotterdam; F. W. L.
v. d. Schaar, Amsterdam; F. Weehuizen, Hengelo.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Lathum (toez.) K. van Otteren,
vicaris te Den Haag; te Wilp Th. van Sprang te
Zundert: te Waddinxvecn (vac. J. van der Haar)
G. H. van Kooten te Gcnemuiden; te Nieuw-Lek-
kerland wijkgemeente Dorp) J. C. Schuurman
te Bleskensgraaf.
Geref. Kerken
Beroepen te Wilnis G de Vries. kand. te Alm-
kerke.
Bedankt voor Bodegraven L. Loosman te Ber-
likum.
Chr. Geref. Kerken
Bedankt voor Driebergen F. Bakker te Huizen
(N.H.).
Advertentie
Naar schouwburg of concert?
Bel een „ATAX". dag en nacht
met mooie luxe auto.
DE RCH-RESERVES
De RCH-reserves spelen zondag om half
drie voor de competitie tegen Ajax 2. De
opstelling is: Langeveld; Lasschuit en Ho-
nout; Wooning, Van Lunenburg en v. d.
Klugt; Zevenhoven. Blom, Peters, Nanai
en v. d. Sar.
De feesten ter gelegenheid van het vijf
entwintigjarig bestaan van de Heemsteed-
se katholieke verkenniersgroep „Pascalis
Baylon" zijn woensdag begonnen met een
bijeenkomst in gebouw „Nieuw Berken
rode" aan de Herenweg. Deze avond was
geheel aan het padvinderswerk gewijd.
Het programma voor de pauze werd ver
zorgd door de welpen en verkenners.
Eerstgenoemden verrasten met een bij
zonder aardig uitgevoerd beeldverhaal be
trekking hebbend op het bekende verhaal
van het jongetje, dat in de jungele door
roofdieren werd opgevoed. De verkenners
demonstreerden hierna de „tumbling" en
de „dacat" welke handelingen besloten
werden met een imponerende levende to
ren.
Na de pauze werd het toneelspel „Het ge
heim van de komoor" van Lambert Me
lissen opgevoerd. In deze kwasi lugubere
geschiedenis maken enige griezelige spo
ken de omgeving van een oude ruïne on
veilig. Vandaar dat geen dorpsbewoner de
moed kan opbrengen zich ter plaatse op
te houden. Tot op zekere dag een groep
verkenners ondanks de waarschuwingen
der dorpelingen besluit de ruïne te betre
den. Onversaagd beginnen zij onmiddel
lijk de „geestverschijningen" het leven
zo zuur mogelijk te maken.
Deze amusante „thriller" eindigt met
de triomf der dappere verkenners over de
rustverstoorders, die als aardse smokke
laars worden ontmaskerd.
De viering van het zilveren jubileum
wordt zondag 23 november vervolgd met
een plechtig gezongen mis in de parochie
kerk van Onze Lieve Vrouwe Hemelvaart
aan het Valkenburgerplein. Na een geza
menlijk ontbijt in de St. Aloysiusschool
vertrekt men naar het hoofdkwartier van
de Pascalis Baylongroep in het wandelbos
„Groenendaal", waar het feest wordt
voortgezet met een vlaggenparade, spe
len, wedstrijden en een kampvuur.
