TRIUMPH
Ernstig geschil tussen
Adenauer en Brandt
48%,
Nieuw! De 2-in-l sigaret!
Fa. B. ENGELENBERG
Bonte veelheid van resoluties
passeert de UNO-assemblee
Goede nachtrust
Rountree krijgt de wind
van voren uit Irak
Gewenste eenheid in West-Duitsland
zelf ver te zoeken
NAAIMACHINES
Onregelmatig
&p de*
^Praatótocl
3
Vandaag resolutie over
Hongarije aan de orde
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Stravinsky dirigeert
Premier Macmillan zinspeelt
op voorjaarsverkiezingen
OFFICIëLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
Tunesië uit Egyptische
luchtverbinding
Newyorkse kranten sluiten
DONDERDAG 11 DECEMBER 1958
NEW YORK (UPI) Vandaag zal in de
Algemene Vergadering der UNO een door
dc Verenigde Staten met steun van 36 an
dere landen opgestelde resolutie worden
ingediend, waarin de UNO wordt voor
gesteld Sir Leslie Munro, de Nieuwzee-
landse president van de assemblee in de
vorige zitting, te benoemen tot speciaal
UNO-waarnemer voor Hongarye, met de
opdracht speciaal rapport op te stellen
over de represaillemaatregelen, welke nog
steeds in Hongarye genomen worden tegen
personen, die verdacht worden van deel
neming aan de Hongaarse opstand.
Nederland is een van de ondersteuners
van dit voorstel, waarin ook afkeuring
wordt geuit over de terechtstellingen van
Nagy, Maleter en andere Hongaarse pa
triotten.
Goede nabuurschap
De Algemene Vergadering der UNO
heeft woensdag met 77 tegen 0 stemmen
een van Tsjechoslowakije afkomstige reso
lutie aanvaard, waarin bij alle UNO-leden
wordt aangedrongen op doelmatige stappen
voor het uitvoeren van de principes van
vreedzame betrekkingen tussen de landen,
die elkaar als goede buren dienen te be
jegenen. Nationalistisch China onthield
zich van stemming. In de oorspronkelijke
versie van de Tsjechische resolutie was de
term „vreedzame coëxistentie" opgenomen,
maar deze werd op aandringen van het
Westen vervangen door de term „betrek
kingen als goede buren".
Zuid-Afrika
Met 69 stemmen voor, geen enkele tegen
en tien onthoudingen heeft de Algemene
Vergadering voorts een resolutie aange
nomen waarin de Zuidafrikaanse regering
verzocht wordt met India en Pakistan in
onderhandeling te treden over de behande
ling van uit deze landen afkomstige kleur
lingen in Zuid-Afrika, onder de apart-
heidswetten. Onder de onthouders waren
ook Nederland, België, Luxemburg, Frank
rijk en Engeland.
Zeerechtconferentie
Tevens werd een compromisvoorstel tot
het houden van een tweede wereldconfe
rentie over het zeerecht, met de nadruk
op de territoriale grenzen en de visserij
rechten, aangenomen. De conferentie zal
in maart of april 1960 weer in Genève
belegd worden. De resolutie inzake deze
conferentie werd aangenomen met 71 stem
men voor, geen enkele tegen, en de ont
houdingen van Cambodja, Denemarken,
Finland, Noorwegen, Zweden en IJsland.
Veiligheidsraadszetels
(AFP) De assemblee nam woensdag
voorts met 65 stemmen tegen geen en
negen onthoudingen (Sovjet-blok) een
reeds door de speciale politieke commissie
goedgekeurde resolutie aan, waarin het
vraagstuk van vermeerdering van het aan
tal zetels in de Veiligheidsraad, de Econo-
mische en Sociale Raad en het Internatio-
nale Gerechtshof naar de volgende zitting
in 1959 wordt verschoven.
De Algemene Vergadering zou vrijdag
op recès moeten gaan. Er is in de nacht
van woensdag op donderdag hard gewerkt,
maar de lijst van sprekers bevatte toen de
vergadering uiteenging nog dertig namen.
Men vreest daarom, dat de assemblee niet
op vrijdag gereed zal zijn.
Algerye
(UPI) Ook op een ander toneel van de
UNO, de politieke commissie, duurt de
bedrijvigheid voort. Toen de voorzitter van
deze commissie, Miguel Rafael Urquia van
El Salvador de lijst van sprekers over de
kwestie-Algerije sloot, deelde hij mee, dat
nog 36 afgevaardigden hierover het woord
zullen voeren. De vier sprekers van woens
dagmiddag drongen aan op erkenning van
Algerije als onafhankelijke natie of al
thans on toekenning van een bepaalde
mate van soevereiniteit. De Birmees U
Thant en de Libanees Khouri spraken het
meest gematigd. De Marokkaan Filali ge
waagde van een „systematische uitroeiing
van een geheel volk", waarbij gebruik ge
maakt wordt „van alle middelen om druk
uit te oefenen". De strijd in Algerije is
Advertentie
door Zenuwrust
volgens hem een oorlog op grote schaal,
die een oorlog zou kunnen worden, waar
bij geheel Noord-Afrika betrokken is De
Rus Sobolev noemde het Franse bewind in
Algerije „een regime van politieterreur"
met concentratiekampen en barbaarse re
presailles. De Libanees dr. Victor Khouri
drong aan op vrije verkiezingen in Al
gerije, dat naar hij zeide nooit werkelijk
een deel van Frankrijk kan zijn.
Over Arabieren, zonder Arabieren
(Reuter) De tweede politieke com
missie heeft woensdag voorgesteld, dat de
Algemene Vergadering de regeringen om
meer geld vraagt voor het werk onder de
Arabische vluchtelingen. Zij laat het aan
Hammarskjoeld over een verlenging van
het mandaat van het betrokken UNO-
bureau te vragen, na medio 1960.
De resolutie, ingediend door Nederland,
Engeland, Nieuw-Zeeland en Amerika, is
aangenomen met 44 tegen nul stemmen,
bij 18 onthoudingen. Alle Arabische landen
onthielden zich.
BEIROET, (AFP) „De V. S. willen
niets liever dan hun betrekkingen met
president Nasser verbeteren", aldus heeft
de Amerikaanse onderminister van Bui
tenlandse Zaken, William Rountree, belast
inet aangelegenheden betreffende Azië en
't Nabye Oosten dinsdag te Beiroet tegen
over Amerikaanse persvertegenwoordigers,
voor zyn vertrek uit Libanon naar Jeru
zalem en Amman, verklaard.
Hij voegde hieraan toe: „Er zijn reeds
bepaalde maatregelen genomen, die, naar
wij hopen,' tot een aanzienlijke verbete
ring der betrekkingen tussen de Verenig
de Staten en de Arabische landen zullen
leiden".
BAGDAD (Reuter) De Iraakse pers
heeft critiek geleverd op William Roun
tree, de Amerikaanse onderminister van
Buitenlandse Zaken, en zijn huidig bezoek
aan het Nabije Oosten in verband ge
bracht met de ontdekking van het komplot
tegen de regering van generaal Abdoel
Kassem.
Het Bagdadse blad „Al Thawra"
schrijft: „De samenzweerders zijn gearres
teerd en het volk weet opnieuw dat Ame
rika samenspant tegen onze republiek en
dat er een Amerikaanse afgezant een be
zoek aan Libanon brengt". Het blad „Al Bi-
lad" zegt: „Rountree is naar het Nabije
Oosten gezonden om de interne toestand
nauwgezet te bestudex-en en aanbevelin
gen te doen over samenzweringen tegen
bevrijde Arabische staten".
Rountree zou woensdag van Beiroet
naar Amman gaan. Later in de maand zou
hij Irak bezoeken voor besprekingen met
de regering.
De Amerikaanse componist en dirigent
van Russische origine Igor Stravinsky
zal in de Festival Hall te Londen met
het BBC-symfonie-orkest een pro
gramma van eigen werken uitvoeren.
De repetities zijn in volle gang. Op de
foto boven en beneden Stravinsky
tijdens de voorbereidingen.
(Van onze correspondent in Londen)
Het is niet uitgesloten dat de algemene
verkiezingen in Groot-Brittannië in het
vroege voorjaar 1960 zullen worden gehou
den. Dit is tenminste de slotsom welke
sommige trekken uit een nogal korzelig
antwoord dat premier Macmillan in het
Lagerhuis heeft gegeven tijdens een
schermutseling over de Suez-kwestie. De
oppositie had de regering onder vuur ge
nomen naar aanleiding van een artikelen
reeks van Randolph Churchill. De gespan
nen sfeer, de bitterheid en het lawaai uit
de Suez-dagen herleefden in het Lager
huis. Macmillan verklaarde, dat de woord
voerder van de regering niet de bedoeling
heeft gehad critiek op de auteur uit te
oefenen. Zijn vader, Sir Winston zat in
het Lagerhuis op zijn gewone plaats te
luisteren maar dat hij alleen duidelijk
had willen maken, dat Randolph's biogra
fie, geschreven zonder raadpleging van
Sir Anthony Eden en zonder toegang tot
officiële documenten, geen aanspraak op
volledige juistheid kan maken.
Een Labourlid eiste een onderzoek door
een staatscommissie naar de Suez-affaire.
Macmillan weigerde en riep woedend uit
dat hij de gehele kwestie wilde overlaten
aan het oordeel van de geschiedenis en
van de kiezers. Van Labourzijde bestorm
de men hem na deze uitspraak met nieuwe
vragen.
De socialisten die alvast met de aanloop
van een verkiezingscampagne zijn begon
nen, deden een nieuwe poging om Macmil
lan uit zijn tent te lokken. De premier
waarschuwde hen daarop dat het tijdstip
van de verkiezingen misschien eerder
komt dan zij denken. Dit verwekte op
schudding. Macmillan had vroeger ver
klaard, dat er deze winter, behalve in bui
tengewone omstandigheden, geen verkie
zingen zouden komen. Het raadsel waar
voor hij de nerveuze oppositie plaatst is,
wanneer volgens Macmillan's opvatting
de winter eindigt. Een verkiezing in be
gin maart is niet onmogelijk. Tot dusver
had men algemeen aangenomen, dat er
geen sprake zou zijn van verkiezingen
voor mei. Het kan echter ook zijn, dat
Macmillan de oppositie alleen heeft wil
len plagen. In elk geval houdt Macmillan
de troefkaart in handen, want hij heeft
nog vijftien maanden speling.
Advertentie
Hier Is de nieuwe Triumph, in een gloednieuw
pakje. De 2—1 n—1 sigaret! „Lekker!", zegt de vir-
ginia-roker. „Lekker!", zegt de amerikaan-roker.
Want de tabakken van de nieuwe Triumph zijn
zo behandeld en gemelangeerd dat zij alle goede
eigenschappen van Virginia en amerikaan in zich
verenigen - en hoe! Triumph - de moderne, milde
sigaret. Wat lèt U. Kóóp een pakje. En geniet!
HET MILDE MIDDEN TUSSEN AMERIKAAN EN VIRGINIA
(Van onze correspondent in Bonn)
Op het ogenblik dat van Westduitse
zijde gepleit wordt voor westelijke eensge
zindheid inzake de kwestie-Berlijn is de
tegenstelling tussen de Westduitse rege
ring en die van West-Berlyn in volle he
vigheid openbaar geworden. De Westber-
lijnse burgemeester heeft zijn ongenoegen
betuigd over het feit, dat Adenauer by zijn
laatste bezoek aan West-Berlijn niet ge
noeg contact met Brandt heeft gehad. De
voornaamste grief der West-Berlyners is,
dat Adenauer een gesprek op korte termijn
met Brandt over de Russische nota heeft
afgezegd. Deze klacht is door de Westduitse
regering byzonder scherp van de hand ge
wezen.
In een lange verklaring wordt gezegd,
dat Adenauer en de Westberlijnse senaat
destijds volledige overeenstemming hebben
bereikt over de kwestie-Berlijn. Geen van
de Westberlijnse regeringsleden had na
Advertentie
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181, Tel. 14444
deze bespreking nog iets te zeggen. Ook
Brandt zou na dit gesprek niet de wens
hebben geuit nog een afzonderlijke bespre
king met de bondskanselier te hebben. De
regering te Bonn betreurt het, dat van
Westberlijnse zijde de indruk wordt ge
wekt, alsof de belangen van West-Berlijn
bij het bezoek van de bondskanselier te
kort zijn gedaan. Adenauer zou wel tijd
hebben gehad voor verdere besprekingen
als Brandt daartoe de wens te kennen had
gegeven.
Ouderwetse stijl
De achtergrond van dit onverkwikkelijke
incident is, dat Adenauer zich te West-
Berlijn, als voorzitter van de C.D.U., niet
arm in arm met de socialist Brandt heeft
willen tonen, vlak voor de Westberlijnse
verkiezingen. Het wordt algemeen een feit
geacht, dat Adenauer zich bij dit bezoek
in de eerste plaats als partijleider, pas
daarna als bondskanselier heeft willen
doen gelden. Dat neemt men hem niet al
leen in Berlijn, maar ook in vele kringen
te Bonn kwalijk. De regeringsgezinde Ge
neral Anzeiger noemt dat een stijl van de
vorige eeuw die wijst op ongepaste hoog
hartigheid en ijdelheid van de zijde van de
bondskanselier.
Het verwijt dat men Adenauer maakt,
treft te scherper daar de sociaal-democraat
Brandt, in tegenstelling tot zijn partijge
noten van de SPD te Bonn, ten aanzien
van de kwestie-Berlijn achter de bonds
kanselier staat en gelijk deze alleen met
de Russen wil onderhandelen, indien de
Sovjet-Unie afziet van het ultimatum van
zes maanden. Men meent te Bonn alge
meen, dat Adenauer, die zo bij zijn weste
lijke partners heeft aangedrongen op een
heid, in een zwakke positie op het inter
nationale plan is gekomen, juist omdat hij
in eigen huis de kans op eenheid, waar
over hij een week geleden zulke roerende
woorden heeft gesproken, zelf heeft laten
voorbijgaan.
(DPA) Brandt, heeft laten weten, dat
ir> de Westduitse verklaring de kern van
het meningsverschil niet wordt geraakt.
Het stuk dat de officiële woordvoerder
der bondsregering, van Eckhardt, op een
persconferentie werd voorgelezen, zou
bovendien verscheidene onjuistheden be
vatten. Aan het slot van zijn verklaring
zegt Brandt voor het ogenblik geen aan
leiding te zien om de polemiek in het open
baar voort te zetten
(Reuter) Officieel is medegedeeld, dat
zondag 93,1 percent en niet 93,7 percent
als aanvankelijk gemeld der Westber
lijnse kiezers zijn stem heeft uitgebracht.
In 1954 stemde 91,8 percent-
Advertentie
Doelstraat 39 - Haarlem - Tel. 13252
„ALPHA" MUURVERVEN
Ofschoon ik zeer diep over
tuigd ben van het feit dat het
vak van psychiater zeer moei
lijke en ernstige kanten heeft,
die hem confronteren met als
maar kleine vijvertjes vol na
righeden in de diepten van het
menselijke gemoed, valt mij
nu en dan op dat er iets won
derlijk boeiends en ontspan-
nends in zit zoals bijvoor
beeld in een kryptogram of
een legpuzzel.
Een psychiater komt zo
stel ik mij voor soms in de
situatie dat hij zich een lieve
ling der goden moeten voelen:
een begenadigde, die het gege
ven is uit een chaos van bonte
stukjes glas 'n overwelidigend,
mooi tafereel samen te stellen,
dat hem en anderen ontroert
door gaafheid en eenvoud.
Hij kan dan lang en mis
schien wanhopig naar dat ene
deine stukje hebben gezocht,
dat het sluitend en openba
rend fragment vormde doch
de voleinding van zijn arbeid
moet hem vaak als een kunst
werk voorkomen, dat hem de
zelfde voldoening schenkt als
een geslaagde artistieke pre
statie aan de schepper daar
van pleegt mede te delen.
Tenminste dat lijkt me
Het is de mening van een
doch zij wordt gestaafd
door een frappant geval, dat
bovendien nog de bijzonder
interessante bijkomstigheid
van een ernstig vermaan aan
schoonheidsspecialistes biedt.
zo.
leek.
Een zéér jonge dame be
landde na tal van omzwer
vingen door dokterskamers en
via rustkuurtjes van gevari
eerde proporties op de stoel
van een psychiater, die zien
reeds bij haar binnentreden
afvroeg hoe iemand bij een
geestelijke stoornis zóveel op
rechte charme kon bewaren.
Die stoornis was echter van
imponerende en tragische aard.
Het meisje leed aan een zo
opvallende schuwheid, dat
haar omgeving als het ware
voortdurend met opgetrokken
wenkbrauwen rondliep zij
bloosde aan één stuk door,
kon in de eenvoudigste situ
aties niet uit haar woorden
komen en verrichtte aan de
lopende band de ellendigste
onhandigheden.
Het was met haar, zoals
men dat in tandpasta-adver
tenties kan lezen: „Men fluis
terde achter haar rug, men
vermeed haar gezelschap. Zij
kon zich niet meer amuseren
en zij voelde hoe iedereen
haar nakeek".
Tandenpoetsen is een een
voudig middeltje om uit sim
pele narigheden te komen,
maar zo simpel was het bij
haar niet. Haar ingeklemd
affect, verdrongen complex of
hoe het euvel dan ook vak
technisch heten mocht, liet
zich niet verwijderen en
groeide daarentegen gestadig,
met alle kommer van dien.
De psychiater te volgen op
zijn ingewikkelde dwaalwegen
door de psyche van het arme
kind zou een boekdeel ver
oorzaken, zodat we ons te be
palen hebben tot de navrante
knooppunten ervan. Hóe hij
het ontdekte moet een raadsel
blijven voor de buitenstaan
der, doch hij kwam tot de con
clusie dat er iets in het uiter
lijk van de jongedame moest
zijn, dat haar afschuwelijk
dwarszat.
Zover gekomen, ging hij te
werk als een taxateur van
schilderijen. Hij zocht het
uiterlijk van zijn patiënte
centimeter voor centimeter af
waarbij we mogen aanne
men dat hij zich bepaalde tot
die centimeters, welke men
selijkerwijs gesproken in aan
merking konden komen om
dwars te zitten.
Hij vond niets.
Hij vond enkel, dat ze een
voorbeeld van uiterlijke lief
talligheid vormde, een speci
men van volmaakte schoon
heid en charme, een kunst
stukje van moeder Natuur en
vader Vormen.
En toch zat er iets dwars.
Er volgde opnieuw een in
gespannen speuren langs de
wegen van het innerlijk, op de
kruispunten der belevenissen
en in de voorraadschuren der
ervaring. En eindelijk kwam
het ontbrekende stukje van de
puzzel te voorschijn uit een
donkere hoek uit een plak
boek dat dateerde uit haar
HBS-tijd.
Het was een knipseltje uit
een tijdschrift een frag
ment van een deskundig
praatje over lichamelijke
schoonheid en de verzorging
daarvan, geschreven door een
specialiste op het gebied van
vrouwelijk schoon. Zo in de
geest van: „Het is zo jammer
dat vele vrouwen de mogelijk
heden van haar uiterlijk niet
ten volle uitbuiten. Zij nege
ren de adviezen van deskun
digen en verkwisten op die
manier haar levensgeluk. Bo
vendien is het te betreuren,
dat ouders niet reeds bij hun
zeer jonge kinderen nauw
keurig acht geven op moge
lijke afwijkingen in het uiter
lijk hunner spruiten, welke
dan nog zo eenvoudig en af
doende kunnen worden gecor
rigeerd. Later, als de kinde
ren groot zijn, lijden zij vaak
zwaar onder de euvels die
hun uiterlijk ontsieren en dan
niet meer te verhelpen zijn.
Hoeveel kinderen bijvoorbeeld
groeien niet op met vooruit-
gegroeide tanden, die in hun
jeugd door middel van een
beugel in de juiste stand ge
dwongen hadden kunnen wor
den. Vooruitgegroeide tanden
betekenen een schoonheids-
fout die zich dagelijks aan
dient, bij iedere blik in de
spiegel
Dat was dan dat.
De psychiater, die later het
onderhavige geval in intieme
kring uit de doeken deed, zei:
„Inderdaad had het meisje
vooruitgegroeide tanden. Zij
had de overtuiging dat haar
uiterlijk daardoor op afschu
welijke manier werd ontsierd
en dat niemand haar aardig
kon vinden met zulk een ge
bit".
„En de oplossing was dus"
aldus merkte men op
„dat u het meisje verzekerde,
dat het euvel helemaal niet
zo erg was en dat ze zich geen
zorgen behoefde te maken?''
„Zo eenvoudig was het niet-
Het merkwaarige was name
lijk, dat ik bij de bestudering
van haar uiterlijk die voor
uitgegroeide tanden geenszins
als een ontsiering had opge
merkt. Er was voor mij slechts
één oplossing: ik moest haar
ervan overtuigen, dat haar
vooruitstekende tanden niet
alleen geen ontsiering, doch
zelfs een integrerend deel van
haar schoonheid vormden. Ik
zei haar dat, doch ze geloofde
mij niet. Zij dacht dat ik haar
iets wilde wijsmaken. En dat
was helemaal niet zo, want
inderdaad stonden haar tan
den zo allerliefst, zo meesle
pend charmant vooruit, dat
haar uiterlijke bekoring een
stuk minder zou zijn geweest
als haar moeder indertijd een
beugel in haar mond zou heb
ben laten aanbrengen. Waar
mee bewezen is dat een stan
daard-schoonheid onzin is.
Iedere schoonheid is een per
soonlijke, aparte en unieke
schoonheid, die is samenge
steld uit navrant-schone fa
cetten. Er is geen recept voor
schoonheid, geen norm, geen
model. Er is slechts een per
soonlijke charme, die ver
hoogd kan worden door on
regelmatigheden en afwijkin
gen. Ik heb haar dat tenslotte
onomstotelijk kunnen bewij
zen."
„En hoe?"
De psychiater wreef over
zijn kin en richtte zijn blikken
op zijn vrouw, die naarstig
thee schonk. En hij zei: „Ik
ben verliefd op haar gewor
den dat wil zeggen: op haar
vooruitstekende tanden. Ik
heb nooit eerder of nadien
tanden ontmoet die zo on
weerstaanbaar vooruitstaken.
En ik ben met haar ge
trouwd".
De gastvrouw keek op en
lachte. En toen zag iedereen
pas, hoe haar boeiende char
me zich concentreerde in die
lach in een lach die haar
vooruitstekende tanden om
lijstte als een zeldzaam sie
raad
J. L.
Boheviien-gezin
Mijn grootmoeder heeft het in gezelschap
altijd over haar toneelcarrière van vroeger.
Zij merkt slechts een enkele maal de ver
veling of het ongeïnteresseerd zijn van
haar toehoorders. Gebeurt dit echter dan
grijpt ze onmiddellijk naar één van de
loten van de stam om te épateren. Naar
één van die hardwerkende, nogal beschei
den familieleden, die liefst wat terug
getrokken leven.
Ik vind het vreselijk wanneer men van
mijn gezin veronderstelt: „O, beide ouders
schrijven, wat een interessante rommel zal
zo'n huishouden zijn". Ik bemin de over
zichtelijkheid, ik houd van ordelijkheid.
Mijn kasten zijn netjes. De was wordt na
geteld. Rekeningen worden meteen betaald.
In het gezin houdt men zich aan afspraken.
Men kond op tijd. Als de mensen verbaasd
zeggen: „Hé, het is bij jou geen artistieke
bende" ben ik hoogst tevreden. Mijn gezin
is, daar ben ik op gesteld, een gezin van
burgers, niet van bohémiens.
Behalve een enkele keer. Het komt wel
voor, door verschuiven van opdrachten,
door ziekte, door verkiezingsuitslagen en
andere spelingen van het lot, dat het werk
zich plotseling zo ophoopt, dat we op een
dag de dag de dag laten en gaan schrijven
van 's morgens, in pyjama, tot 's avonds in
dezelfde pyjama.
Zoals die ene zondag. Al vroeg waren we
aan het typen en schrijven. Mijn man tus
sen honderd tijdschriften en kranten inge
klemd a li zijn bureau. Doorslagpapier en
carbon hingen uit de bureauladen, vielen
op de grond, werden niet opgeraapt. Mijn
man greep naar een nieuw vel in het wil
de weg als hij er weer één nodig had. Ik
zat met gekruiste benen op de grond, een
blocnote voor mij, omringd eveneens door
waardevolle documenten, vulpennen, vloei-
bladen
De kinderen? Ja, de kinderen gingen hun
gang. Ze zorgden zelf voor hun eten. Ze
speelden zonder onderbreking van ver
boden. Ze deden verstoppertje onder alle
bedden. Ze probeerden hun rolschaatsen
in de kinderkamer. Ze deden baby om het
uur in het bad, ik hoorde het aan het water
en de kreten. Ze gaven baby chocolade
melk en stortten alles over haar blauwe
schortje en blanke beentjes. Ik adviseerde
op hun geroep na de ramp: „Laat maar,
het droogt wel op".
De oiidste jongen bakte flensjes, de walm
sloeg door het hele hriis.
„Mag ik boterhammen?", vroeg de andere
zoon.
„Maak ze zelf maar", riep ik terug. „Ik
heb geen tijd".
„Maak er voor ons dan ook een paar",
riep mijn man, want wij hadden nog niets
anders dan het water bij het tanden-poet-
sen in onze mond gehad.
Intussen brak er nog een bord. Niemand
ruimde de scherven op.
Baby gooide een knikkerzak leeg in de
hall en in een zonnestraal leek de hall van
kristallen mozaïek, maar was wel onbe
gaanbaar.
En temidden hiervan kwam dat nieuwe
buurmeisje van mijn grootmoeder, een
meisje van ongeveer zeventien jaar, op
bezoek. Ze kwam met een onnozele bood
schap. Ik zei, dat ze maar moest gaan zitten
en een half uur wachten. Eerder kon ik
haar niet helpen. Natuurlijk kon ze ner
gens zitten, want met het vorderen van de
dag hadden mijn man en ik alle zitplaatsen
belegd met wat we maar kwijt wilden
zijn. Het buurmeisje ging dus maar bij
mijn kinderen kijken.
Ik instrueerde haar: „Ze mogen alles,
behalve brand stichten en fosfor eten".
Ze rapporteerde: „Baby zuigt anders op
lucifers".
„Pak ze af", zei ik. Het was het enige
bevel die dag.
Na een half uur stond ik het meisje
enkele minuten te woord. Ik liet haar uit,
spitsroeden lopend allebei, door de hall. Ze
groette stralend, ze gaf vergenoegd een
hand. Ik zag haar weghuppelen.
De volgende dag, na een kras herstel van
de orde, hoorde ik bij toeval de reden van
haar bezoek.
Mijn grootmoeder had tegen het kind op
gesneden: Een van mijn kleindochters en
haar man zijn beiden schrijvers
„O. wat leuk, een echt bohémien-gezin
zeker".
En laat ze het die ene noodlottige keer
nou treffen.
Maps Valk
TUNIS (Reuter) De Tunesische rege
ring heeft de Egyptische luchtvaartmaat
schappij „Misrair" woensdag verboden,
een verbinding tussen Caïro en Tunis te
onderhouden. Het toestel dat in de och
tend op het vliegveld van Tunis landde
vloog direct nadat de passagiers waren
uitgestapt terug naar Caïro.
(AFP) De openbare aanklager heeft
in het proces tegen vijftien Tunesiërs, die
worden beschuldigd van samenzwering om
president Bourguiba te vermoorden, voor
acht hunner de doodstraf geëist. Voor de
zeven andere beklaagden liet hij de bepa
ling van de strafmaat aan de rechtbank
over. Vier beklaagden zijn voortvluchtig.
Veertien der vijftien beklaagden zijn vol
gelingen van Salah Ben Joessef, voorma
lig secretaris-generaal van de „nieuwe
grondwetspartij", die reeds in een vorig
proces bij verstek ter dood is veroordeeld.
De vijftiende is Saleh Ben Joessef zelf, te
gen w: nu opnieuw bij verstek de dood
straf werd geëist.
NEW YORK (UPI) De New York
Post, een van de negen grote Newyorkse
kranten tegen welke een actie van expe
ditie-personeel aan de gang is, heeft be
kend gemaakt dat zij als gevolg van deze
staking tot nader aankondiging moet slui
ten. Het ziet er naar uit dat ook de Daily
News vandaag niet kan uitkomen. De
drukkers van deze krant weigeren de door
de chauffeurs van de krantenauto's uit
gezette stakingsposten te passeren. De
staking omvat 4.500 bezorgers. Een fede
rale bemiddelaar heeft de partijen bij el
kaar gebracht om te onderhandelen.
De New York Herald Tribune zal met
ingang van vrijdag tijdelijk sluiten. Het
personeel wordt naar huis gestuurd. Er
zal geen loon worden uitbetaald gedurende
de periode dat de krant niet kan ver
schijnen.
