De zachtste
Zusters van Moorst negeerden
wens van aartsbisschop
Liga Nieuw Beelden
in Amsterdam
TELEURSTELLEND FORUM OVER
TONEEL EN TELEVISIE: TWEE
ONVERGELIJKBARE ELEMENTEN
Onthullingen van Joodse
voogdijvereniging
9
ANNEKE BEEKMAN BLIJFT ONVINDBAAR
Nasleep van auto-ongeluk
Weduwen van Italiaanse
slachtoffers eisen
schadevergoeding
Zaanse Klok
of 'n Engelse Tafelklok
Martin Uittenbogaard
Zaanstreek meent:
Coentunnel moet voorrang
boven IJtunnel hebben
Begrafenis H. Tuninga
Operagezelschap „Forum"
net „Tosca"
Bromfietsdief in voet
geschoten
Kort nieuws
Met de Kerstdagen
VERLOVEN
Martin Uittenbogaard
B.B.-oproep voor 3500
Amsterdammers
...en bij Golden Fiction zit
de zachtheid waar ze hoortin de tabak
Brand maakt 3 gezinnen
dakloos
Wat U bakt 'a
met Neérlands
blozende
appelen is
altijd lekker!
Smullen maar.
En 't is ook nog
reuze gezond!
VRIJDAG 12 DECEMBER 1958
De Joodse voogdijvereniging „Le-
Ezrath-ha-Jeled" heeft gehoopt, dat de
zaak-Anneke Beekman na de rechterlijke
uitspraken tot een geruisloze oplossing
zou kunnen komen. Zij heeft daarom
deze aangelegenheid de laatste tijd be
wust buiten de openbaarheid gehouden.
Nu echter het katholieke Kamerlid mr.
Roolvink de minister vragen heeft ge
steld over het lot van het Joodse meisje,
meent de voogdijvereniging, dat het
tijdstip is aangebroken, van haar kant
enige opheldering te geven.
Uit hetgeen donderdagmiddag tijdens
een persconferentie in Den Haag door de
raadsman van de familie van Anneke
Beekman, mr. I. E. Hes, is meegedeeld,
blijkt, dat in 1957 een in aangename sfeer
gehouden gesprek heeft plaats gevonden
tussen enerzijds de aartsbisschop van
Utrecht, mgr. Alfrink, en zijn vicaris-ge
neraal, de door de rechter benoemde toe
ziende voogdes mevrouw S. B. v. d. Sluis
en enkele familieleden anderzijds. Dit
gesprek, heeft geleid tot een oplossing,
die aanvaardbaar was voor de aartsbis
schop, de familieleden van Anneke Beek
man, de voogdes, de Joodse voogdijver
eniging en de raadsman der familieleden.
De oplossing omvatte vier punten:
1) De voogdijvereniging verbindt zich
mejuffrouw Anneke Beekman te plaat
sen in het liberaal-Joodse gezin van een
der familieleden.
2) Zij zal ten aanzien van haar persoon
lijke godsdienstige overtuiging volkomen
vrijgelaten worden.
3) De dames Van Moorst (te weten me
vrouw Langendijk-Van Moorst en de thans
met Anneke Beekman verdwenen mejuf
frouw Elizabeth van Moorst) zullen in
overleg met de genoemde familie regel
matig en normaal contact met het meisje
kunnen onderhouden.
4) Een verzoek om gratie voor de da
mes Van Moorst zal door de familieleden
worden ondersteund.
„Verbittering de drijfveer"
Ofschoon volgens mr. I. E. Hes „van
katholieke zijde" (namen kon hij niet
noemen) dit regelingsvoorstel aan de da
mes Van Moorst bekend is gemaakt, is in
juli 1957 gebleken, dat zij het voorstel niet
hebben willen aanvaarden. Dit tot te
leurstelling van de aartsbisschop en de
vicaris-generaal, naar deze laatste de fa
milieleden van Anneke Beekman heeft la
ten weten. Deze geestelijke voegde er aan
toe, persoonlijk de indruk te hebben, dat
het de dames Van Moorst nu niet meer
gaat om religieuze motieven, maar dat
zij worden geleid door verbittering.
Toen mevrouw Langendijk-Van. Moorst
zich vorig jaar bij- de officier van justitie
te Amsterdam meldde voor het' uitzitten
van haar drie maanden gevangenisstraf,
heeft men haar van verschillende zijden
benaderd om haar tot de genoemde oplos
sing te bewegen. Zij heeft deze, aldus mr.
Hes, echter hardnekkig van de hand ge
wezen. De raadsman sprak ook van een
briefje, dat Anneke Beekman „aan katho
lieke zijde" zou hebben geschreven en
waarin zij zegt bezwaar te hebben terug
te komen" zolang de Joden de voogdij
over mij hebben". In hoeverre dit briefje
al of niet uit eigen vrije wil is geschre
ven, is niet na te gaan. In ieder geval is
het geen enkel familielid van Anneke
Beekman ook na dat tijdstip ooit moge
lijk geweest met het meisje een onder
houd te verkrijgen.
Mr. Hes. en met hem mr. G. Polak van
de voogdijvereniging, zeiden de vragen die
mr. Roolvink thans aan de minister ge
daan heeft, volkomen overbodig en niet
ter zake dienend te achten. De K.V.P.-
afgevaardigde vroeg daarin of Anneke
Beekman, die thans 18 jaar is geworden,
nu niet zelfstandig aanspraak kan maken
op het recht, neergelegd in artikel 9 van
het Europese verdrag tot beschei-ming
Het gerechtshof te Amsterdam heeft
arrest gewezen in een civiele procedui-e,
waarvan de inzet van 44.056.200 Italiaan
se lires (ruim 250.000) bedraagt.
Het gaat hier om vergoedingen van de
schade door inkomstenderving, geëist
door de weduwen van de Italiaanse vee
handelaren Paolo Schilli uit Barzaniga di
Annico en Carlo Boffelli uit Crema, die op
4 april 1950 bij een auto-ongeluk op de
Leeuwarderweg in Amsterdam-noord om
het leven kwamen.
De twee Italianen hadden veemarkten
in ons land bezocht en waren in de auto
van de heer P. W. Hylkema op weg naar
Leeuwarden. Op de Leeuwarderweg bot
ste de auto tijdens de schemering tegen
een aan de achterzijde niet verlichte stil
staande trekker met oplegger, die bela
den was met heipalen. Zowel de heer Hyl
kema als de twee Italianen kwamen hier
van de rechten van de mens en de uni
versele verklaring van de UNO. Indien
er van inbreuk op de rechten van de mens
sprake is, dan wordt deze veroorzaakt
door hen, die het meisje al jarenlang aan
het wettig gezag onttrekken. „Wat het re
sultaat van dit misdrijf is geweest, blijkt
nu overduidelijk uit briefje dat thans als
door Anneke Beekman geschreven wordt
aangemerkt", zo zei mr. Hes, die verder
alle vragen over mogelijke verblijfplaats
en de „katholieke zijde", die met haar in
verbinding staat of heeft gestaan, met een
„Ik weet het niet" ontging.
Mr. Polak wees er tijdens de perscon
ferentie op, dat Anneke Beekman nooit in
de gelegenheid is geweest in geloofsaange-
legenheden een vrije keuze te doen en een
beslissing te nemen. De waarden van
het joodse geloof zijn haar angstvallig
onthouden. Indien het meisje onder het
■wettelijke gezag zou terugkeren, wordt
haar in de uitoefening van haar godsdien
stige katholieke plichten elke vrijheid ge
geven. Wij hebben echter als Joodse or
ganisatie en als voogd alsdan de plicht
en het recht, haar ook met de Joodse waar
den bekend te maken".
Advertentie
Met de Kerstdagen een mooie
Daarvoor gaat men naar
Nederlands oudste adres
SCHOTERWEG 35 - HAARLEM-N.
Recht tegenover de Regulierstraat.
In een adres aan de minister van Ver
keer en Waterstaat, ondertekend door de
besturen der negen Zaangemeenten, de
Kamer van Koophandel en het Industrie
schap Zaanstreek, wordt met kracht ge
pleit bij de bepaling van prioriteit tussen
de Coen- en IJtunnel, aan de Coentunnel
voorrang te verlenen. In het adres wordt
erop gewezen dat het verkeer het meest
gebaat zal zijn bij de totstandkoming van
de Coentunnel, waarvan de bouw vrijwel
geen afbraak van bestaande gebouwen of
inrichtingen vergt. Bij de bouw van de
IJ-tunnel is het tegendeel het geval. De
Coentunnel vergt bovendien een veel la
gere investering dan de IJ-tunnel, aldus
het adres.
Donderdagmiddag heeft op Westerveld
de begrafenis plaats gehad' van het stof
felijk overschot van architect H. Tuninga.
De heer Tuninga overleed vrijdag op zes
tigjarige leeftijd in het Diaconessenhuis in
Haarlem. Voor de begrafenis bestond gro
te belangstelling. Een overstelpende hoe
veelheid bloemen vergezelde de baar.
De voorzitter van de kring Haarlem van
de Bond van Nederlandse Architecten, de
heer K. Jonkheid, sprak een woord van af
scheid. Met diep leedwezen had hij ken
nis genomen van het overlijden van de
heer Tuninga, die naar zijn zeggen in
B.N.A.-kringen een heel aparte plaats in
nam. „Hij werd bijzonder gerespecteerd,
niet alleen om zijn brede belangstelling en
zijn gedegen vakkennis, maar ook om zijn
vriendelijk en opgewekt karakter," zei de
heer Jonkheid. „Hij zette zich met liefde
in voor alles wat schoon en goed was."
Vervolgens sprak de heer Henk Bakker
als vriend van de overledene: „Hij ver
richtte scheppend werk en moet dan ook
wel gelukkig geweest zijn. Hij was een op
recht kameraad, een sociaal voelend
mens," aldus spreker
Tot slot van de plechtigheid, die in de
aula van de begraafplaats werd gehouden,
sprak de heer E. Verhaaven als voorzit
ter van een verzetsorganisatie, De Rood-
punten. Hij memoreerde het vele dat de
heer Tuninga heeft gedaan in het verzet
tijdens de Duitse bezetting. „Toen hij werd
ontslagen uit het concentratiekamp in
Vught, pakte één van de andere voorma
lige gevangenen een accordeon en speelde
het Wilhelmus. Huib Tuninga was tot tra
nen toe geroerd: niet slechts omdat hij be
vrijd was, maar meer nog bij de gedach
te aan zijn vrienden, die de bevrijding
niet meer konden meemaken en gevallen
waren door toedoen van de bezetters." De
heer Verhaaven schetste de overledene
als een man met verantwoordelijkheid en
als een gevoelsmens. Hierna werd de
baar grafwaarts gedragen, waar een
schoonzoon van de overledene een kort
dankwoord sprak.
Ter gelegenheid van de officiële inge
bruikneming van de televisietoren in Mar-
kelo op 27 januari zal het Operagezelschap
„Forum" in Enschede een voorstelling ge
ven van „Tosca".
In de Nieuwe Vleugel van het Stedelijk
Museum te Amsterdam exposeren tot 22
december leden van de Liga Nieuw Beel
den, welke schilders, grafici en beeldhou
wers zich bezig menen te houden met het
geven van vorm en inhoud aan de tegen
woordige en toekomstige wereld. Voor een
groot publiek is hun werk zeker modern te
noemen en ik vermoed dat maar weini
gen er iets van zullen begrijpen. Ik zie
het als de taak van de criticus het publiek
te helpen rijpmaken voor het zien van
nieuwe wfearden. Men kan dit doen door
enige uitleg te geven, door het pogen weg
te nemen van vooroordelen of door en
kel maar te getuigen van plezierige of
anderszins aangrijpende ondervindingen
op tentoonstellingen, hopende dat enig
enthousiasme de lezer nieuwsgierig
maakt. De Galerie Espace te Haarlem
heeft zo enige keren de gelegenheid ge
boden het begrijpelijk te maken hoe men
tot abstracte kunst of andere nieuwe
uitingsvormen kon komen. Zichtbaar was
wel, hoe iemand voortbouwde op wat al
begrepen werd en geldend geacht kon wor
den. Veelal werd daar een duidelijke, zij
het voor velen nog onbekende taal gespro
ken. Soms ook was het me moeilijk veel
te zeggen over iets, wat ik toch bijzonder
waardeerde. Dat laatste gebeurt ook wel
bij een kunst van gemakkelijker te begrij
pen vorm, omdat woorden, wanneer de
zaken puur schilderkunstig gesteld wor
den, onbruikbaar blijken. De schilder drukt
zich uit in vorm, kleur en lijn. Het onder
werp speelt niet de belangrijkste rol. Ech
ter wil dit niet zeggen, dat wij aan de ver
houding tot een onderwerp geen waarde
hechten. Maar al te vaak leren we door
het onderwérp de bedoelingen van de
schilder kennen en zelfs waarderen, ook al
schiet hij te kort in het gebruik van zijn
uitdrukkingsmiddelen. Abstract werkende
kunstenaars onthouden ons die mogelijk
heid tot een benaderen van hun werk. De
niet op het hoogste plan staande figuren
maken het de criticus moeilijk, zo niet on
mogelijk een waardering te stellen. De
Liga Nieuw Beelden is voor mij hiervan
een voorbeeld.
Nu zijn er echter in enkele gevallen nog
mogelijkheden tot een waardebepaling.
Als ik moest kiezen tussen een Appel en de
hier vertegenwoordigde Romijn, dan heeft
zonder enige twijfel de eerste mijn voor
keur. Wanneer verder door vergelijken een
waardebepaling verlangd mocht worden,
zou ik opmerken dat ik net zo weinig geef
om de verfspatten en druppels van een
Ittman en een Schoonhoven als om die
van hun voorganger, de Amerikaan Pol
lock.
Enkele figuren geven mij maar weinig
vertrouwen door hun eigen geschiedenis.
Van Gerrits kan ik zeggen, dat ik het thans
door hem geëxposeerde net zo saai vind
als alles wat ik in de loop van een dertig
tal jaren van hem zag. Beter ten halve ge
keerd dan ten hele gedwaald. Daarom
zwijg ik óver de geschiedenis van enkele
figuren, die ik anders gekend en weinig
geapprecieerd heb, omdat ik met hun te
genwoordige werk absoluut geen contact
heb. Van de Haarlemmer Chapon heb ik
mogen schrijven, dat hem de abstracte
kunst een bevrijding was. De hier verte
genwoordigde Sieger vertelde mij dat dit
ook voor hem gold en ik moet zeggen, dat
zijn schilderijtjes me wat „deden". Niet
geheel koh ik" 'mij' onttrekken Aan een ge
voel van nervositeit, dat Siegers ordenen
van kleur en vorm me gaf. Ik kan cc Ver
die geprikkelde stemming ook wel wijten
aan veel ander werk, dat soms als het wa
re op de beschouwer valt. Dat de hier ver
tegenwoordigden „vorm.en inhoud aan de
wereld" denken te geven, komt me voor
als een overschatting van henzelf, die mij
weinig vertrouwen geeft in hun realiteits
besef. Gemakkelijker neem ik aan dat de
vaak zo nerveusmakende wereld hun hun
vormen en misschien soms de inhoud van
hun produkten schonk. Het uitzicht op
de museumtuin met het beeld van Rik Wou
ters' gade tegen een verder rustigstem-
mende achtergrond van het autoverkeer
verbergende mist was me een verademing.
BolBuys
Twee jongelui hebben in Maastricht oy
de speelplaats van de Technische School
ieder een bromfiets gestolen. Het tweetal
werd later door een patrouille-auto van de
politie ontdekt en aangehouden. Een van
hen nam echter de vlucht, ondanks het feit
dat hij meermalen gesommeerd werd te
blijven staan. Tenslotte heeft de agent op
de vluchteling geschoten. De jongen werd
in de voet getroffen. Hij is naar een zieken
huis overgebracht.
L. Meilink verlaat N.J.H.C. Morgen,
zaterdag, zal de heer L. Meilink, oud-alge
meen secretaris van de Nederlandse
Jeugdherberg Centrale, na een bijna der
tigjarige medewerking aan de N.J.H.C., af
scheid nemen van het jeugdherbergwerk
in Nederland. Hij vertrekt naar Wenen,
waar hij de leiding krijgt van een zuster
onderneming van het bedrijf, waar hij
hier te lande werkzaam was. In 1949 ver
liet de heer Meilink de N.J.H.C. wegens
een benoeming bij een grote industriële
onderneming, doch hij bleef als voorzitter
van de Raad van Toezicht en Advies aan
het jeugdherbergwerk verbonden.
'Èr hè'èréf'in de Nederlandse toneelkrin
gen groot verschil van mening over de
houding, die men inneemt tegenover het
jonge medium, de televisie. Gisteren is dat
tijdens een forum van het Nederlands
Toneelverbond in de Haagse Dierentuin
nog eens duidelijk aan het licht getreden.
Robert de Vries, de directeur van de Arn
hemse toneelgroep Theater, acht het een
plicht tegenover de dramatische kunst, dat
men niet bij voorbaat een afwijzende hou
ding aanneemt, waar het gaat om mede
werking aan de in zijn eerste groei zijnde
televisie. Men dient eerst met deze zo
totaal afwijkende uitingsvorm vertrouwd
te raken om er een oordeel over te kunnen
vellen.
„Theater" maakt zich per seizoen drie
keer een periode vrij om in Bussum voor
de camera's te kunnen optreden en aldus
een zeer groot publiek te bevredigen. Rob
bert de Vries rekende voor, dat op één
televisie-avond een aantal toeschouwers
wordt bereikt, waarvoor anders een toneel
gezelschap zeven jaar achtereen met volle
zalen zou moeten spelen! Kwalitatief wordt
naar een zo hoog mogelijk niveau ge
streefd, maar met een repetitietijd van vier
a vijf weken per st.uk kan dat nog niet
ideaal zijn. De Arnhemse toneeldirecteur
werkt mee, omdat hij niet wil dat t.v. het
toneel schaadt. Eigen ervaring, die met die
van collega's overeenkomt, geeft hem de
overtuiging dat ook een liefde kan ontstaan
voor de televisie, evenals dat voor het
toneel het geval is. Het optreden voor de
camera's tast de kwaliteiten van een toneel
speler niet aan. In de discussie werd hij
daarin bijgevallen door de aanwezige t.v-
regisseur Willy van Hemert, die de uit
werking van optreden onder genadeloos
registrerende camera's van positieve in
vloed achtte op een zuivere toneelspeel
kunst zonder „over-acting"
Paul Steenbergen, een der directeuren
van de Haagse Comedie, met voorzitter
Ary den Hertog, radiocriticus Piet Beis
huizen en televisieregisseur Erik de Vries
het forum completerend, ging vrij fel in
tegen het betoog van Robert de Vries en
werd daar later tot op zekere hoogte door
Guus Oster, directeur van de Nederlandse
Comedie, in gesteund. Paul Steenbergen
toonde zich de rastoneelspeler, die het
contact met het publiek nu eenmaal niet
ontberen kan Dit contact is essentieel voor
de theaterkunst, zei hij. Het publiek, dat
zelf kiest voor de schouwburg en naar de
vrije voorstellingen komt kijken, schenkt
het enige klimaat, waarin het toneel de
vrijheid heeft om goed te kunnen gedijen.
De Haagse Comedie geeft in Den Haag
per jaar ongeveer tweehonderd vrije voor
stellingen. Uitgaande van dit principe is
het niet mogelijk aan t.v. te doen volgens
plan als bij „Theater" geschiedt. De heer
Steenbergen sprak de vrees uit dat in ons
land, dat toch al niet bepaald theater-
„minded" genoemd kan worden, het toneel
wel niet door de t.v. zal worden dood
gedrukt, maar dat echter het grote gevaar
van kwaliteitsvermindering op de planken
niet denkbeeldig is. Hij wenste beide me
diums een hoge kwaliteit van opvoeringen
toe, al zei hij dat met het nodige pessi
misme. Paul Steenbergen bekende als tele
visie-acteur ongeschikt te zijn door het
gemis aan persoonlijk contact, dat de ver-
tolker boven zichzelf kan doen uitstijgen.
De kijker voor zijn scherm kan niet een
even sterke ontroering ondergaan als de
toeschouwer in de zaal. Willy van Hemert
achtte Steenbergen wel wat al te beschei
den na drie t.v-regies, die hij over hem had
gevoerd en constateerde: „Je bent er juist
geknipt voor".
Het gevaar dat t.v. voor de ontwikkeling
van het toneel zal gaan betekenen, werd
nog eens extra onderstreept door de uit
spraak van Erik de Vries: „Als Bussum
meer geld krijgt zal de kwaliteit van de
uitzendingen toenemen, doordat het enga
geren van goede acteurs gemakkelijker zal
gaan". Rond tweehonderd Nederlandse
acteurs en actrices moeten per jaar om
streeks honderdtien premières kunnen
brengen, vrijwel een onmogelijkheid. Erik
de Vries hoopt op het werken van de wet
van vraag en aanbod en het daaruit voort
komen van een groter aantal toneeltalen
ten. Van Hemert wees op de mogelijkheid
„uitgespeelde" toneelstukken voor televi
sie-uitzending geschikt te maken een reële
kans de bestaande leemten op te vullen.
Hij voegde er overigens onmiddellijk aan
toe, dat een ideaal televisiestuk van kortere
duur is dan een toneelstuk en dat speciale
auteurs voor t.v.-werk geen luxe zullen
zijn. Piet Beishuizen betreurde het, dat ons
omroepbestel de netelige situatie van het
toneel cp het scherm niet bepaald helpt
verbeteren.
Het forum, dat achtereenvolgens de on
derwerpen: publiek, regie, vertolkers, re
pertoire en auteurs aansneed, had voor de
pauze een teleurstellend verloop. De voor
zitter bleek te weinig met het medium
televisie vertrouwd om het gesprek steeds
in goede banen te kunnen leiden. Er be
stond grote belangstelling voor de confron
tatie van twee onvergelijkbare grootheden
en dat geldt dan zeker voor de toestand in
Nederland van dit ogenblik. Jammer ge
noeg kwam men aan de kernvraag: moet
het Nederlandse toneel onder de druk van
de omstandigheden een reorganisatie on
dergaan. nauwelijks toe.
Advertentie
dat is een prettig idee!
Maar dan met RINGEN van de be
kende verlovingsringenspecialist
SCHOTERWEG 35 - HAARLEM-N.
Wij helpen u te allen tijde 1
Bel ons desnoods op.
Ongeveer 3500 in Amsterdam woonach
tige dienstplichtige militairen, die geboren
zijn tussen 1925 en 1933 en hun eerste oefe
ning hebben beëindigd, maar nog geen mo
bilisatiebestemming hebben, zullen bin
nenkort als noodwachtplichtigen bij de
bescherming Bevolking worden opgeroe
pen. Zij verliezen dan hun militaire status
en komen volledig ter beschikking van de
B.B., waar zij gedurende een jaar eens
per week een avond een „cursus overheids
dienst" gaan volgen. Zij worden niet inge
deeld in de wijk of blokformaties, waarin
de vrijwillige B.B.'ers dienst doen, maar
krijgen een zwaardere, meer uitgebreide
opleiding voor technische werkzaamheden
op posten aan de rand van de hoofdstad.
In gevallen, waar dit noodzakelijk blijkt,
kan ontheffing van deze B.B.-plicht wor
den verleend. In veertien grote gemeenten
en plaatsen, die binnen de kring van grote
steden vallen, zal de B.B. thans tot deze
recrutering overgaan.
Door kortsluiting is donderdag brand
ontstaan in het café annex landbouwbe
drijf Wellse Hut, nabij de grensovergang
te Well (Limburg) Het pand is nagenoeg
geheel vernield.
Het gezin G. van der Velden, dat enkele
maanden geleden het pand had aange
kocht, en dat van de vorige eigenaar, de
heer J. Weijs die met zes kinderen nog in
de woning sliepen, zijn door deze brand
dakloos geworden. Beide waren tegen
brand verzekerd.
Donderdagavond is in Dantumawoude
(Fr.) een huis uitgebrand, bewoond door
het gezin L. Venema. Het echtpaar en zijn
baby van enkele weken moesten zich in
nachtgewaad in veiligheid stellen. Van de
inboedel was niets meer te redden.
Advertentie
Advertentie
bij om het leven.
De rechtbank te Utrecht had op 1 maart
1957 de vorderingen ten aanzien van de
chauffeur van de vrachtwagen zijn chef
en de eigenaar van de trekker met opleg
ger ontzegd en afgewezen. De erfgenamen
en rechtsopvolgers van de overleden heer
Hylkema werden echter door de recht
bank veroordeeld een som te betalen,
waarvan de grootte nader zou worden be
paald.
Het gerechtshof heeft het vonnis van de
rechtbank vernietigd en heeft zowel de
chauffeur van de trekker als de bestuur
der van de auto, waarin de beide Italia
nen zaten, de heer P. W. Hylkema, in ge
lijke mate schuldig verklaard aan het on
geluk.
Het hof heeft voorts bepaald, dat de
chauffeur van de trekker en de eigenaar
daarvan enerzijds en de erfgenaam en
rechtsopvolgers van de heer Hylkema an
derzijds aansprakelijk zijn voor de ver
goeding van het totale bedrag van de
schade. Over de grootte daarvan zal door
de partijen nu onderhandeld worden.
De vordering ten aanzien van de chef
van de chauffeur van de trekker werd af
gewezen.
M 615
Advertentie
