Restauratie van orgel in de Grote Kerk
zal in augustus beginnen
VOOR DE PRET
Loterijclub 50 jaar
Moderne wagen
Jeugdwedstrijd in pianospel
Reddertje Fl. 6000
Klankidioom van Chr. Müller
wordt volledig hersteld
In 1960 waarschijnlijk
géén orgelconcours
„De stem van de P.S.P. nu ook in de. Kamer"
n
ZEVEN DAGEN
IN EN OM
HAARLEM
DONDERDAG 19 FEBRUARI 1959
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
5
Toegangsregeling voor
landgoed Elswout
Lijstaanvoerder ds. N. van
der Veen sprak in Haarlem
Ontdek
HUDSON
het Is
waard
Examens
Coaster „Kleine Beer"
had aanvaring
waar de organist met zijn rug naar toege
keerd zit. Het orgel in de Grote Kerk heeft
geen borstwerk (het deel, waar de organist
tegen aan kijkt), maar men heeft over
wogen bij de restauratie dit vierde deel aan
te brengen. Hiervan is afgezien met het oog
op de hoge kosten en vooral omdat dan het
klavier ingrijpend zou moeten worden ver
bouwd.
IN AUGUSTUS van dit jaar zal de firma Marcussen uit het Deense plaatsje
Aabenraa een begin maken met de restauratie van het beroemde Christian
Müllerorgel in de Haarlemse Grote Kerk, waarvoor de gemeenteraad in december
1956 een krediet van 160.000 heeft gevoteerd. De heer Zachariassen, onder
wiens leiding de restauratie zal plaats hebben, begint met het gigantische werk
onmiddellijk als het internationale orgelconcours is afgelopen. De restauratie zal
in totaal twee jaar vergen, zodat in 1960 géén concours kan worden gehouden op
het Müllerorgel. Het jaar daarop zal echter een concours kunnen worden gegeven
op een vernieuwd orgel, waarvan het klankidioom weer geheel zal overeenstem
men met de bedoelingen van de schepper van het orgel. Het ligt in de bedoeling
dit eerste orgelconcours na de restauratie een extra feestelijk karakter te geven.
Welke vorm deze feestelijkheden zullen aannemen, is nog niet bekend, maar de
organisatoren hopen in ieder geval op flink wat reclame in het buitenland en er
zal mogelijk zelfs een tentoonstelling binnen de muren van de bloemen- en
orgelstad worden gehouden.
geluid moeten wennen. Het klankidioom
van Müller is namelijk scherper en helder
der dan dat uit de romantische periode, dat
weker is. Stemmen, die onder meer uit het
orgel verdwijnen zijn een viola da gamba
en cornet uit het bovenwerk, één stem uit
het hoofdwerk, drie uit het rugwerk en een
violon uit het pedaalwerk. Een houten open
subbas uit het pedaal zal moeten worden
vernieuwd, evenals een prestant. De balgen,
die hier en daar lekken, worden in Haar
lem vernieuwd.
Tot zover de technische termen, die orgel
kenners meer zeggen dan leken. Voor deze
laatsten zij hier de term rugwerk ver
klaard: het is Jat gedeelte van hel orge.1.
Over het al dan niet doorgaan van het
orgelconcours in 1960 is nog geen beslissing
genomen. De gedachten gaan er echter
naar uit de reeks concoursen voor een jaar
te onderbreken, omdat het geven van een
orgelconcours buiten Haarlem op moeilijk
heden stuit en in Haarlem op het ogenblik
geen passend orgel te vinden is. Het orgel
van Cavaillé Coll in het Concertgebouw is
er minder geschikt voor en het orgel in de
Nieuwe Kerk moet zelf nodig gerestaureerd
worden. Aangezien de financiële middelen
hiervoor voorlopig nog ontbreken, ziet het
er niet naar uit, dat dit orgel vóór 1960 in
zjjn oude luister hersteld zal zijn.
Waarschijnlijk zal Haarlem wat het con
cours betreft, dus één keer verstek moeten
laten gaan. Over de Internationale Orgel
academie is evenmin reeds een beslissing
genomen, al ziet het er naar uit, dat deze
in I960 wel kan doorgaan, omdat daarvoor
het orgel in het Concertgebouw wel kan
worden gebruikt. De belangstelling voor
deze academie groeit nog steeds: er werd
begonnen met 9 leerlingen, vorig jaar wa
ren er 19 en voor de cursus van deze zomer
hebben zich reeds 16 gegadigden aange
meld. Verwacht wordt, dat men dit jaar
het maximum aantal leerlingen (25) zal
bereiken.
Aan orgel „geknoeid"
Het Christian Müller-orgel in de Grote
Kerk bestaat uit drie delen: het bovenwerk,
het rugwerk en het hoofdwerk met pedaal-
werk. In augustus zullen boven- en rug
werk eruit worden genomen. Deze beide
delen zullen naar Aabenraa worden ge
transporteerd, waar zij worden gerestau
reerd. In het voorjaar van I960 komen
beide delen terug, waarna het hoofd- en
pedaalwerk naar Denemarken gaat. In juni
1961 wordt het gehele werk opgeleverd.
Dan zal het oude klankidioom van Müller
weer in zijn volle luister zijn hersteld. Er
is namelijk In de loop der eeuwen her
haaldelijk aan het' instrument „geknoeid".
Zo Is het in de vorige eeuw aangepast aan
de romantische muziek door enige nieuwe
stemmen aan te brengen. Deze stemmen
zullen bij de restauratie weer verdwijnen.
Als het orgel gerestaureerd is, zulien ech
ter vele bewonderaars wel even aan het
De gemeenteraad van Bloemendaal heeft
enkele weken geleden gesproken over het
besluit van de Stichting Elswout over de
toegangsregeling. De raadsleden hebben
suggesties gedaan welke aan het bestuur
zijn toegezonden. Naar aanleiding hiervan
heeft het bestuur van de stichting de vol
gende wijzigingen en aanvullingen aange
bracht.
Dé minimum leeftijd van kinderen, om
zonder geleide van volwassenen tot het
landgoed te worden toegelaten, wordt ge
steld op zestien jaar. De toegangsprijs van
kinderen tot zestien jaar bedraagt een
kwartje per dag. Het landgoed zal op de
verjaardag van de Koningin alsmede op
een door het bestuur te bepalen en ten
minste veertien dagen tevoren bekend te
maken zondag in oktober voor het publiek
toegankelijk zijn tegen gehalveerde toe
gangsprijs. Honden aan de lijn zullen mo
gen worden meegenomen, echter alleen
door houders van jaarkaarten, indien deze
bovendien in het bezit zijn van een spe
ciale „hondenjaarkaart", welke verkrijg
baar zal zijn tegen twee gulden vijftig cent
per kaart. Indien een hond los wordt aan
getroffen, heeft dit intrekking van beide
jaarkaarten tot gevolg. Nieuwe jaarkaar
ten voor eigenaar of voor de hond zullen
dan voor het lopende kalenderjaar niet
meer worden uitgereikt.
B. en W. van Bloemendaal stellen de ge
meenteraad voor de toegangsregeling, zo
als deze thans door het bestuur der stich
ting is vastgesteld, goed te keuren.
De klavieren moeten worden uitgebreid:
de manualen van d3 tot g3 en het pedaal
tot f 1. Hierdoor zal het mogelijk zijn ook
moderne orgelwerken uit te voeren, die tot
dusverre alleen met, behulp van ingewik
kelde kunstgrepen konden worden gespeeld.
Voorts komt er een nieuwe motor, wordt
het hoofdkanaal van de luchttoevoer groter
en krijgt, het pedaalwerk vier nieuwe regu
lateurs. Tenslotte wordt het regeerwerk
dat gedeeltelijk pneumatisch was weer
geheel mechanisch. Tijdens de verbouwing
zal steeds een deel van het orgel beschik
baar zijn voor het geven van muziek bij
kerkdiensten.
Het oude klavierfront blijft bewaard,
evenals alle pijpen van Müller. Wel zullen
de pijpen moeten worden schoongemaakt,
aangezien de in de kerk aanwezige gassen
een funeste invloed op het tin hebben. Na
de restauratie zal worden beslist wat er
met het orgelfront moet gebeuren. Het is
in ieder geval gewenst, dat dit wordt op
geschilderd. Orgelliefhebbers kunnen in
1961 hun hart weer ophalen aan een ge
heel vernieuwd instrument, dat juist door
die vernieuwing aansluit bij de bedoelingen
van de bouwer ervan.
Het beroemde orgel in de Haarlemse
Grote Kerk, dat binnenkort door de
Deense firma Marcussen wordt ge
restaureerd. Na de restauratie, die in
juni 1961 zal zijn voltooid, zal het
klankidioom van de bouiver weer
zovi'pJ mnaeliik zijn benaderd.
Voor de afdeling Haarlem van de Paci
fistisch Socialistische Partij sprak ds. N.
van der Veen uit Westzaan, lijstaanvoer
der in de kieskring Haarlem voor de ko
mende Tweede-Kamerverkiezingen in
Brinkmann te Haarlem over het onder
werp „De stem van de P.S.P. nu ook in
de Kamer!" Ds. Van der Veen ging
daarbij uit van het standpunt, dat er in
Nederland een zeker onbehagen is ge
groeid. Onbehagen niet alleen ten opzich
te van de bestedingsbeperking, de lonen
en de huren, maar een onbehagen ook ten
opzichte van de bewapeningswedloop tus
sen de volkeren. En tegen deze wedren
wordt, aldus spreker, door de Nederland
se partijen te weinig geageerd. De Partij
van de Arbeid heeft in haar nieuwe be-
Honderden muziekminnende jongens en
meisjes hebben gevolg gegeven aan de
oproep van de Nederlandse Bond van Pia
no- en Orgelhandelaren en -fabrikanten
om mee te doen aan de jeugdwedstrijd in
pianospel, die in februari en maart in ver
scheidene plaatsen in ons land wordt ge
houden. Al deze jeugdige pianisten dingen
mee naar de fraaie prijzen, die voor de
winnaars van de landelijke eindronde, die
zich in de vakantieweek na Pasen te Am
sterdam zal afspelen, zijn beschikbaar ge
steld.
Evenals bij de wedstrijden in 1953 en in
1955 heeft de muzikale jeugd uit Haarlem
en omgeving zich ook nu niet onbetuigd
gelaten. Bijna tweehonderd pianistjes heb
ben zich opgegeven voor de vóórselectie,
die dinsdagavond, met de heer P. Zwaans-
wijk als beoordelaar, onder veel belang
stelling begon. Daarbij is wel duidelijk ge
bleken met hoeveel animo en ernst de kan-
didaatjes zich hebben voorbereid. Met vrij
moedigheid zetten zij zich voor de indruk
wekkende vleugel of voor de statige pia
no. Onbewust van de begrijpelijke span
ning, waarmee ouders, vriendjes en vrien
dinnetjes en zelfs pianopedagogen het re
sultaat van hun optreden tegemoet zagen,
speelden zij de uitverkoren stukjes. Al die
werkjes behoorden tot de instructieve mu-
zieklitteratuur. Zij werden geschreven
door componisten, die zich in de eerste ja
ren van deze en ook in de vorige eeuw
beijverd hebben om de studiemuziek met
aantrekkelijke stof te verrijken. Maar er
waren ook Kleine composities te horen van
toonkunstenaars met klinkende namen,
zoals Bach, Mozart en Beethoven.
Natuurlijk was er verschil in de voor
drachten, die voor de opmerkzame toe
hoorder een interessante reeks studiema
teriaal vormden voor psychologische en
artistieke beschouwingen over karakter en
muzikale aanleg. Mislukkingen kwamen
eigenlijk niet voor. Er waren natuurlijk
wel eens onduidelijke wendingen te horen,
een paar verkeerde aanslagen en soms
wat onrustige ritmische ontwikkelingen.
Maar over het geheel genomen heeft deze
avond prettige indrukken gegeven en ook
de aandacht kunnen vestigen op prille per
soonlijke muzikaliteit.
Als een gezellig familiefeest verliep de
ze eerste avond, waarop de jongens en
meisjes en alle belangstellenden onthaald
werden. Nog vijf selectieavonden moeten
er worden gehouden. En daarna komt
op 10 maart in gebouw „Sint Bavo" aan
de Smedestraat de plaatselijke eindwed-
strijd, waarbij de deelnemers aan de
landelijke eindronde zullen worden aange
wezen.
ginselprogramma de socialistische ideeën
afgezwakt, terwijl men nadrukkelijk heeft
verklaard het reeds gevolgde militaire be
leid te willen blijven volhouden. En juist
daartegen Kantte ds. Van der Veen zich,
want hij zeide van mening te zijn, dat het
op het ogenblik radicaal mis is met de
wereld, „een wereld waarin de vrees voor
een atoomoorlog steeds meer de boven
toon gaat voeren, waarbij bovendien in
Nederland tot nu toe nog geen enkele par
tij in de Kamer de pacifistische stem
heeft laten horen". Anti-militairisme is,
zo zei ds. Van der Veen, beslist geen idea
listische zaak, maar uitsluitend een kwes
tie van leven of dood. Een eventuele vol
gende oorlog maakt namelijk onverbidde
lijk een einde aan het menselijk bestaan
en de pacifisten willen daarom de mens
heid een nieuwe weg wijzen om uit deze
chaos te komen. Men moet, aldus spre
ker, de P.S.P. in Nederland niet zien als
wéér een nieuw splinterpartijtje, maar als
het begin van een poging om te blijven
leven, een partij, die een geestelijke revo
lutie in ons land beoogt, hetgeen men on
der meer wenst te bereiken met een dras
tische verlaging van de defensielasten,
met afschaffing van de dienstplicht, van
de Bescherming Bevolking en van raket
bases, met het invoeren van het werke
lijke socialisme door het brengen van de
produktiemiddelen aan de gemeenschap
en door de invoering van medezeggen
schap in de bedrijven.
De P.S.P. zal, zo verklaarde de lijstaan
voerder, in de Tweede Kamer paraat zijn
voor het socialisme en men zal steeds
weer de stem laten klinken, in de Sta-
ten-Generaal en daarbuiten opdat meer
mensen liet verstand laten werken en be
seffen, dat alleen het pacifisme een bete
re toekomst kan bieden.
Na deze inleiding volgde er een uitvoe
rige en diepgaande discussie.
Ze zijn opgetreden in al
lerlei plattelandsdorpjes en
steden in Nederland, in de
grote theaters van Wenen,
Belgrado, Zürich, Stockholm,
Brussel, Hannover, Bremen,
Berlijn en Hamburg, ze ston
den voor de radiomicrofoons
van Finland, Italië, Zwitser
land, Noorwegen, Duitsland,
Engeland, Joegoslavië, Frank
rijk en België, ze zijn elke
week, al jarenlang, te horen
via een van de Hilversumse
zenders en te zien voor de
t.v. in Hamburg, Keulen,
Brussel en Berlijn, ze maak
ten ongeveer twintig gram
mofoonplaten en ze traden
op met Catharina Valente,
Wolfgang Sauer, Helmuth
Zacharias, het trio Los Para-
guayos, Angele Durand en
Bibi Johns.
En toch voelen ze zich
eigenlijk het best op hun ge
mak thuis, in Haarlem, in de
Javastraat 13 of de Riouw-
straat 17. The Larrysons, of,
zoals de burgerlijke stand
zegt: Tiny en John van Vu
ren en Klaas Walkeuter.
Zestien jaar geleden zijn
John en Klaas (oude vriend
jes uit het „dicvenkliippie"
van de Javastraat) er mee
begonnen. Met het bespelen
van de mondharmonika's
als beroep.
Daarvóór hadden ze samen
al heel wat geoefend, maar
op een goede dag vonden de
beide negentienjarige jon
gens het al mooi genoeg en
ze stapten het toneel op. Ze
zijn er, bij wijze van spre
ken, niet meer afgekomen.
Ook niet toen John trouwde,
want negen jaar geleden
werd zijn vrouw doodeen
voudig in het duo opge
nomen, dat daarna uiteraard
een trio werd.
Natuurlijk, in het begin
ging het allemaal niet zo ge
makkelijk. Het was een weg
van heel wat keertjes vallen
en steeds maar weer moei
zaam opstaan. Maar toch zijn
ze er gekomen. Aan de top
van de internationale va
riétéwereld. Ze staan, vooral
in het buitenland, in pro
gramma's naast de meest be
kende zangers en zangeres
sen, ze krijgen maandenlange
contracten in Oostenrijk,
Joegoslavië en
en zo af en toe zijn
wel eens in hun
te vinden,
ook dan leggen ze de
mondharmonika's niet aan
de kant. Steeds weer wordt
er geoefend. Klaas met de
„akkoorden"-harmonika, Tiny
met de „bas" en John met de
„melodietjes". En alleen dat
laatste instrument ziet men
hier en daar nog wel eens
bespelen. John verslijt er één
in de vier weken. „Als er ook
maar één vals toontje in zit
is-ie onbruikbaar geworden.
M'n vrouw is wat zuiniger.
Zo'n bas gaat zeker een jaar
mee. Maar toch geven we
met z'n drieën per jaar een
dikke vierhonderd gulden
aan instrumenten uit. Als we
optreden hebben we altijd
een paar reserve-accordeons
bij de hand, want elk ogen
blik kan zo'n ding er mee
uitscheiden." We spelen van
alles. Net als de grote man
op mondharmonikagebied,
Larry Adler. Naar hem heb
ben we ons trio genoemd".
Maar behalve mondhar-
monika-spelen doen John en
Tiny van Vuren nog meer:
John speelt banjo, sinds kor
te tijd saxofoon en na twee
jaar oefenen treedt hij sa
men met zijn vrouw op als
John Rico en assistente met
een jongleursnummer. Ze zit
ten dus bepaald niet stil, The
Larrysons, John moet zo tus
sen de bedrijven door bo
vendien nog af en toe naar
Hilversum om als solist op
te treden met het Metropole
orkest of met begeleiding van
Cor Steyn of Willy Francois.
„We spelen van bop tot Bach.
Een heleboel mensen zien de
mondharmonika als zo maar
een speelinstrumentje, maar
ze vergeten, dat er hele con
certen voor mondharmonika
en orkest geschreven zijn en
dat Vivaldi, Handel en Cor-
relli uitstekend klinken op
de mondaccordeon.
Trouwens je ontmoet in
ons vak zo verschrikkelijk
veel wanbegrip. We kwamen
eens in een zaaltje, waar de
piano te laag stond. Ik zeg
dat tegen die zaalhouder en
hij vertelt ons, dat-ie er di
rect voor zorgen zou, dat al
les voor elkaar kwam. Toen
we weer terugkeerden stond
de piano op een paar kisten!"
Zo werken The Larrysons
hard door. Ze trekken door
heel Europa, ze zijn zo af en
The Larrysons aan het werk
met het „accoord", de „bas"
en het „melodietje".
toe nog wel eens thuis, repe
teren en studeren en komen
nauwelijks aan hun hobby
toe. En ze hebben er wel
degelijk een. Schaatsenrijden
namelijk. In het buitenland
gaan ze steeds naar allerlei
ijsrevues kijken en dan den
ken ze aan hun eigen land
waar op zo'n moment dan
soms hevig geschaatst wordt.
Toen we ze daarover spra
ken haalden ze onmiddellijk
de schaatsen voor de dag om
op de Delft een baantje te
trekken. We willen bepaald
niet zeggen, dat het slecht
ging. Maar toch was het wel
te merken, dat The Larry
sons zich op de planken en
voor de microfoon iets beter
thuis voelen dan op het wat
krakerige ijs
De jeugdsociëteit is geen
verschijnsel, dat specifiek is
voor onze moderne tijd. Een
halve eeuw geleden, toen de
paardetram nog door de
Grote Houtstraat in Haar
lem reed, bloeide er een
„jeugdsoos" bij het niet meer
bestaande café Both, in de
buurt van de Cornelissteeg.
Omstreeks 1907 staken enkele
Haarlemse jonge mannen van
om de twintig na een ouder
wets-gezellige kermis de
koppen bij elkaar en richtten
de „Haarlemse Vrienden
kring" op. Aan de muur van
hun stamcafé schroefden zij
een emaille plaatje, waarop
de naam van de vereniging
prijkte.
Men kan er nog de kranten
uit die dagen op naslaan om
een indruk te krijgen van de
verontwaardiging en afkeu
ring, die het oprichten van
deze jeugdsoos-in-een-café
verwekte. De leden, een man
of zestien, gingen genoeglijk
al of niet met meisje of ver
loofde, gezellig uit en op bals,
uitvoeringen en carnavals
vieringen waren de Haar
lemse vrienden van de partij.
Geen hunner zal toen ge
dacht hebben, dat deze
vriendschap zo'n lang leven
beschoren zou zijn. Op 26 fe
bruari 1909 richtten leden
van de Haarlemse Vrienden
kring in een bovenkamer van
café Metz aan de Smede
straat, waar nu een waren
huis staat, een loterij clubje
op: „Fortuna van 1909". Dat
clubje bestaat deze maand
dus een halve eeuw. Ver
scheidene leden zijn in deze
tijd overleden of vertrokken
en er komen ook steeds nieu
we bij, maar sommigen zijn
The Larrysons in hun vrije
tijd: zwieren op de Delft.
reeds twintig of dertig iaar
lid. Merkwaardig genoeg be
staat het huidige bestuur nog
uit de drie oprichters: de he
ren Jac. van Maris (hij is 73
en vijftig jaar voorzitter,
maar nog steeds bijzonder
actief in het verenigings
leven), W. van Zutphen en
F. W. Dijkman. Elke drie
maanden, na de trekking,
komen de zeventien leden
van de loterijclub bij elkaar
en leggen een kaartje of spe
len domino. In de halve eeuw
van haar bestaan heeft „For
tuna van 1909" 'haar naam
echter weinig eer aangedaan.
Slechts één keer bedroeg de
winst duizend gulden, maar
verder zijn de leden er niet
veel wijzer van geworden.
Ze vinden het er echter niet
minder gezellig om en bij
elke lustrumviering halen de
leden tijdens een diner in een
restaurant de vriendschaps
bonden zo mogelijk nog nau
wer aan.
Uit deze Haarlemse Vrien
denkring is nóg een bloeien
de vereniging voortgekomen.
Op 3 oktober 1911 werd na
melijk de Kegelclub HVK op
gericht en die viert dus over
twee jaar het gouden jubi
leum. Elke woensdagavond
laten de vrienden bovendien
nog de kegelballen rollen in
de Haarlemse Kegelbond aan
de Tempeliersstraat.
Ergens op ons bureau vonden we dit kiekje. Naar alle
waarschijnlijkheid heeft het helemaal niets met Haarlem te
maken, maar we vinden het zo'n leuke prent, dat wij haar u
niet willen onthouden. „Wat vindt u van deze brandweer
mannetjes?" stond er achterop deze plaat. En onze kunst
redacteur sprak na ampele bestudering van de foto: „Het is
een heel moderne wagen". En daarbij wees hij naar de kop-
lampjes. Daar laten we het dus maar bij.
Van een lezeres ontvingen
wij een briefkaartje, waarop
zij uitvoerig het avontuur uit
de doeken doet, dat haar
kleinzoon enkele dagen ge
leden heeft meegemaakt.
„Hij vertelde me", zo
schrijft de lezeres, „dat hij
verleden week een meisje uit
het water had gehaald, uit
de Zomervaart bij de Prins
Bernhardlaan. Ineens hoorde
hij hulpgeroep. Hij ging er
heen, zag, dat er een meisje
in het water lag en greep
haar bij haar jas. Een
vriendje ging een slang ha
len, waar ze mee gespeeld
hadden; het meisje greep
deze slang en zo hebben de
jongens haar eruit gehaald.
Er stond een man aan de
kant te kijken, maar die vond
het te gevaarlijk om mee te
helpen. De redder heet Olaf
Jacobs, hij is dertien jaar
oud en woont in de Dr.
Zesduizend gulden. Dat is
het batig saldo van de op 31
januari gegeven voorstelling
van „De roof van de gordel"
van Benn Levy, die toen in
de Haarlemse stadsschouw
burg werd gegeven ten bate
van de maatschappelijke zorg
voor zieken. Het Grote Gast
huis krijgt van deze op
brengst tweeduizend gulden,
het Diaconessenhuis ook
tweeduizend en de Joannes
de Deo en de Mariastichting
samen eveneens tweeduizend.
Schaepmanstraat 48 in Haar
lem".
Justitie. Bij Koninklijk Besluit is
benoemd tot substituut-officier van Justitie
in het arrondissement Zwolle mr. D. Bins,
thans substituut-officier van Justitie in het
arrondissement Breda.
Advertentie
Amsterdam. (Gem. Univ.). Geslaagd voor het
doctoraalexamen economie: mej. Siem Swan Nio,
Amsterdam.
Amsterdam. (Gem. Un.). Bevorderd tot arts:
mej. I. Rothschild en mevrouw O. M. Ommes-
Hendriks. Amsterdam: mej. E. van der Ploeg,
Diemen en J. A. M. Ceha en B. Maoz-Mosbaché-
re, Amsterdam. Geslaagd voor het artsexamen
1ste gedeelte: mevrouw C. J. Staal-Engelkamp,
Overveen; mej. T. Beemster, mej. E. ter Horst,
me\Touw P. W. Driessen-Drop, Amsterdam en E.
J. Jonkman, Amsterdam en J. W. Mettau, Koog
aan de Zaan.
Lelden. Geslaagd voor het kandidaatsexamen
Duitse taal- en letterkunde: mej. A. van Hoeken,
Wassenaar en L. C. Fretz, Den Haag.
Delft. Gepromoveerd cum laude tot doctor in
de technische wetenschap: ir. G. de Josselin de
Jong.
De 500 brt. metende Nederlandse kust
vaarder „Kleifte Beer" is gisteren dertien
kilometer van Dover in aanvaring geweest
met een Noors tankschip, de 10.260 ton
metende „Astrid Elizabeth".
De „Kleine Beer", die met een lading
ontplofbare stoffen op weg was van Zee-
brugge naar Leixoes in Portugal, werd aan
bakboord beschadigd, maar kon op eigen
kracht Dover bereiken
