I^rouueI)
VOOR DE PRET
GOUDEN FEEST
Verwaarloosde huizen
Pittoreske oude boerderij bleef
behouden in Haarlemmermeer
Neon
ROL ROOK GENIET
halfiware
COLBERTCOSTUUMS
Balletleerlingen van
Leonard Salaz
DONDERDAG 5 MAART 1959
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
7
„REINO"
(12)
GESLAAGDE RESTAURATIE
Garantieprijs voor bacon-
varkens verlaagd
Kerkelijk Nieuws
Gemeentebestuur spaart
kosten noch moeite
Examens
ZEVEN DAGEN
IN EN OM
HAARLEM
„Schrikkelfeest"
Van Mensen en Dingen
- V. :.vv; m" Wh'-
REINIGT REIN
Dagelijks schoonhouden van kantoren,
scholen en werkplaatsen.
Telefoon 16254
van ZUIVER WOLLEN KAMGA-
REN, TERLENKA en TREVIRA v-a. 98-00
COSTUUMS met vest, va119.00
SPORTCOLBERTS in mod. lichte
dessins, vanaf 39-00
Gen. Cronjéstraat la - lb - Tel. 53334
„Kijk, ik wil me beslist niet
groter voordoen dan ik ben.
Maar toch speel ik liever
piano tijdens een dineetje
of een huwelijksfeest, bij een
modeshow of tijdens een ge
zellig partijtje dan bij een of
andere hospartij. Daar houd
ik nu eenmaal niet van. dat
is m'n aard niet en dat is
maar goed ook want er zijn
genoeg pianisten en accor
deonisten, die daar wèl ple
zier in hebben. Bovendien,
stel, dat ik met een accor
deon een polonaise zou wil
len leiden, ik wil het niet,
maar stel het eens even, dan
kan ik het nog moeilijk
doen met het oog op de
dansschool. Hier aan de
Kleine Houtweg in Haarlem
bedrijven we namelijk peda
gogiek. Het klinkt misschien
wat hoogdravend, maar toch
is het in feite zo. Tegenwoor
dig komen de meisjes en
jongens al op dansles als ze
een jaar of vijftien, zestien
zijn. En dan moet je de
touwtjes natuurlijk wat strak
in handen houden. Maar m'n
broer en ik zijn het gewend.
We doen het al tijden en we
zaten vroeg in het vak. M'n
vader had namelijk ook al op
deze plaats een dansschool.
„Miecgielse en Van Ake, en
in 1948 hebben m'n broer en
ik de zaak voortgezet.
Heel veel vroeger ben ik
overigens al begonnen met
pianospelen. Na de driejarige
h.b.s. eigenlijk al. M'n vader
liet me toen kiezen: doorgaan
met leren of geld verdienen.
Ik koos het laatste en ik heb
er nooit spijt van gehad. Ik
ging in de dansschool spelen
en daar kreeg ik een enorm
ritmegevoel door. Toen ik
zeventien was heb ik een
bandje opgericht en later
ben ik in een „echte" band
terecht gekomen. „The Har
lem Swingers", heette dat
orkest en we waren destijds
semiprofs. want we speelden
op verenigingsavonden voor
geld. Van acht uur 's avonds
tot twee uur 's morgens met
z'n vijven voor 35.
In de oorlog gaf ik weer
les en na de onderduiktijd
begon de drukte van de be
vrijdingsfeesten. We speel
den voor allerlei buurtver
enigingen en ook wel op
straat. Op het Tevlerplein in
Haarlem-Oost bijvoorbeeld,
waar we een hele avond in
een portiek moesten schuilen
omdat het zo regende. We
kregen toch utibetaald
En daarna ben ik gaan
«pelen op modeshows en
diner* Leuk werk. Je krijgt
na een paar jaar je eigen
nubliek en dat is erg pret-
lie. Het lijkt misschien voor
?en buitenstaander wat saai.
•naar toch is het bijzonder
Mezierig. Met de modeshows
Jan van Ake thuis: foto's
maken van de driejarige
Marjan.
Het bestuur van het Produktschap voor
Vee en Vlees heeft op een te Utrecht ge
houden vergadering besloten de garantie
prijs voor baconvarkens te verlagen van
2.38 tot 2.33 per kilogram. De voorzitter,
de heer Joh. de Veer. wees er op dat deze
prijs nog op een zeer gunstig niveau ligt
vergeleken bij de kostprijs, die momenteel
2.21 per kilogram bedraagt.
Advertentie
Advertentie
nlnglnneweg 6 Tel. 14024
Leonard Salaz had voor de jaarlijkste
uitvoering, welke woensdagavond door de
leerlingen van zijn dansstudio in het Mi
nerva-Theater werd gegeven, weer een
afwisselend en aantrekkelijk programma
samengesteld. Voor de pauze werd dit ge
heel ingenomen door zijn grote ballet „De
gelaarsde kat". In dit bewegingsspel kre
gen ook de beginnelingen hun aandèel: De
gevorderden en de solisten René van Deu-
tekom, Josje Strating, Marianne Sarstadt
en Peter Smink namen de meer eisen stel
lende passages voor hun rekening. De bij
zonder fraaie kostuums waren met veel
gevoel voor kleurverhoudingen ontwor
pen.
Het tweede grote ballet van dit program
ma was „Souvenir de Paris" op muziek
van Offenbach, wiens can-can door de ge
vorderde leerlingen met voorbeeldige
vaart werd uitgevoerd. Er waren fraaie
fin-de-siècle-kostuums. Het resterende ge
deelte van het programma was voor de so
listen gereserveerd. De door Leonard Sa
laz en Josje Strating uitgevoerde jota ver
wierf veel bijval en moest worden her
haald De serenade op muziek van Mozart
verliep veel stroever, doch deze inzinking
werd door een gracieus gedanst duet van
Leonard Salaz en Toosje Waldman gecom
penseerd.
Advertentie
Ned. Herv. Kerk
Aangenomen naar Daarle (toez.): A. Noor-
degraaf, kand. te Noorden (Z.H.), die be
dankte voor Kamperveen. Bedankt voor
Mensingeweer-Tinallinge: D. Bouwstra,
legerpredikant te 's Gravenhage.
Geref. Kerken
Beroepen te Sybrandaburen: G. Brouwer,
kand. te Leidschendam; te Utrecht-Oost
(vac. H. W. H. van Andel) (2de maal): P.
Heinen te Noordwijk-Binnen.
Geref. Kerken (Vrijgemaakt)
Beroepen te Leerdam (voor de missio
naire dienst op Nieuw-Guinea) en te Zwa-
gerveen-Zwaagwesteinde: K. H. de Groot,
kand. te Leeuwarden.
In de balzaal aan de Jans-
weg in Haarlem leerden ze
elkaar kennen: de heer P. W.
Groeneveld en mevrouw M.
E. Groeneveld-Van Waveren.
Het was voor beiden het
eerste échte grote bal van de
toneelvereniging „Door In
spanning Uitspanning". Zij
waren toen alle twee achttien
jaarEenentwintig waren
zij toen zij trouwden. En dat
is nu alweer bijna op 10
maart vijftig jaar ge
leden. Vijftig jaar wonen de
Groenevelds nu al in Haar
lem, vijftig jaar deelden ze
samen al het lief en leed.
Mevrouw Groeneveld is nog
altijd even vitaal. Zij strijkt,
kookt en wast nog alles zelf.
Niet voor niets is ze daar
een beetje trots op. Voor het
aankomende feest is zij naar
de kapper gegaan om haar
grijze haar te laten water
golven. Misschien ziet zij er
ook daardoor zo verrassend
jong uit. Zij vertelt graag
over al de vrolijke dingen,
die zij meemaakte, over haar
dochter Maria, haar zoon Jan
en de zes kleinkinderen.
Mijnheer Groeneveld daar
entegen, die al sinds 1950
sukkelt met zijn gezondheid
praat liever al is het dan
erg opgewekt over al zijn
kwaaltjes, over de zieken
huizen waarin hij heeft ge
legen en over de pillen en
poedertjes die hij allemaal
heeft moeten slikken.
Maar steeds valt zijn vrouw
hem dan in de rede. „Ver
tel jij toch niet steeds maar
over je ziektes, zeg liever
eens wat over de boot, waar
we altijd mee gingen varen".
En dan laat de heer Groene
veld al is het nog wat
aarzelend inderdaad iets
los. „Ja, die boot was wel
leuk. Die was van de buren.
Als het weertje lekker was
gingen we daarmee varen,
Tlle grote rivieren op en af.
Dat vonden we altijd fijn
hè?" Hij lacht nu wat grom
mend naar zijn vrouw. Zij
lacht lief terug. Het is dan
net alsof ze samen weer even
terug zijn op die boot. alsof
ze samen weer achter het
roer zitten in plaats van
hier op dat grote bruine
ledikant in de smalle voor
kamer aan de Rollandstraat
no. 44.
Mijnheer Groeneveld gaat
dan even later verder over
zijn beroep: „Ik ben altijd
schilder geweest. Eerst
knecht, later eigen baas.
Weer of geen weer ik stond
altijd hier of daar met een
kwast in mijn hand. Het is
vrijwel altijd goed gegaan
totdat die oorlog er tussen
kwam. Na die vijf jaar is het
eigenlijk nooit zo goed meer
gegaan. Vanaf 1950 lig ik nu
bijna praktisch iedere dag
in bed".
Het gouden echtpaar, de heer
en mevrouw Groeneveld.
Zijn vrouw zegt: „Ik ben
vroeger winkelmeisje ge
weest. Drie jaar lang. Daar
na ging ik trouwen. Alle
twee ze wijst op zichzelf
en haar man zijn we dol
op radio en televisie. Vooral
op het laatste. Toen mijn
man nog vaker zijn bed uit-
kon, gingen we altijd kijken
bij kennissen. En dan ge
noten we. Nu nemen we
maar weer genoegen met de
radio. Maar dat is ook fijn
hoor. Wij luisteren haast
altijd, vooral naar die hoor
spelen. daar zijn we dol op".
Mevrouw Groeneveld ver
telt dan nog hoe zij nog vaak
haar kleinkinderen, die bui
ten de stad wonen, op gaat
zoeken. Dat vindt ze heer
lijk, alleen vindt zij het jam
mer dat ze het alleen moet
doen en dat haar man de
kleinkinderen zo weinig ziet.
Daarom vooral is zij zo blij,
dat het gauw 10 maart is.
Want dan komen ze allemaal
naar de Rollandstraat, dan
zulen ze allemaal om zijn
Hier kreeg hij een voorliefde voor de ver
werking van hout. welke nog werd ver
diept door studiereizen in Zweden en Duits
land. Hij vergewiste zich van de mede
werking van een aannemer, die eveneens
zeer veel voor dit werk voelde.
Deze restauratie is uitstekend geslaagd.
Zo zijn de goten en kozijnen, die machi
naal werden gemaakt, niet te onderschei
den van het handwerk van een „boeretim-
mernoan" uit de vorige eeuw. waarmede
de gebruikte steensoort van de voorbouw
vooral wanneer deze min of meer is
„verweerd" een fraaie combinatie
vormt.
De Haarlemmermeerpolder bestaat
nog slechts kort, ruim honderd jaar.
Daarom kan men hier ook riiet bogen op
het bezit van oude. historische gebou
wen. De oudste bouwwerken in deze
streek zijn de boerderijen, die werden
gesticht in de jaren, toen de polder pas
was drooggelegd. Gezien de herkomst
van de Haarlemmermeerbewoners, die
uit alle windstreken in ons land naar dit
nieuwe gebied trokken, vertoont de
bouwtrant der boerenhofsteden een
grote variatie. Maar hoe verschillend van
optrek en indeling zij ook mogen zijn,
één ding hebben zij gemeen: er is er niet
één ouder dan honderd jaar.
Deze boerderijen hebben een „gevaar
lijke leeftijd". Immers, al wat na 1850
werd gebouwd, wordt in het algemeen niet
geacht tot de „monumenten" te behoren.
Deze mening wordt niet door ieder ge
deeld. Er zijn zeer invloedrije en deskun
dige persoonlijkheden, die hierover an
ders denken. Eén van hen is professor P.
Elling. buitengewoon hoogleraar in de ar
chitectuur- aan de Technische Hogeschool
te Delft. Professor Elling gaf aan zijn
zienswijze uitdrukking in zijn inaugurele
rede in oktober 1957. toen hij het con
structieprobleem geen drijvende factor
meer noemde, omdat een bepaalde con
structie eeuwenlang kan worden her
haald, wanneer de maatschappij niet ver
andert. Een goed voorbeeld hiervan vindt
men, aldus deze hoogleraar, in de bouw
van vele boerderijen die van de Middel
eeuwen af tot aan het begin van de twin
tigste eeuw in wezen gelijk is gebleven,
alsook in de bouw van de molens tot het
gebruik van de motor als aandrijfkracht
zijn intrede deed.
Dit is dan ook de reden, dat vele in de
vorige eeuw gebouwde boerderijen aan
stijlloosheid ontkwamen, omdat de boe-
renwereld zelf in wezen niet is veranderd.
Daarenboven hangt de waarde van een
monument vaak niet af van het bouwwerk
op zichzelf, maar ook van de plaats, die
het inneemt.
Rijm7 gesloopt
Al deze argumenten hebben gegolden
met betrekking tot de boerderij aan de
Spieringweg nr. 402, juist even ten noord
oosten van het dorpscentrum van Vijfhui
zen.
Deze boerderij is van het stolptype, waar
van er verscheidene in de Haarlemmer-
Het gemeentebestuur van Bloemendaal
getroost zich veel moeite en kosten om het
komende bevolkingsonderzoek op tuber
culose te doen slagen. In ieder geval rekent
het op een nadelig saldo. Stelde de raad op
20 november een krediet van 3.000,be
schikbaar, de kosten van dit onderzoek
zullen in vergelijking met dat in 1955 13
a 14.000 bedragen. Het gemeentebestuur
hoopt, dat aan vrijwillige bijdragen rond
tien mille zal binnenkomen, hetgeen neer
komt op 1,50 per inwoner. Inmiddels
hebben van de omstreeks veertienduizend
opgeroepen of nog op te roepen inwoners
er tot heden vierduizend bericht gezonden
niet aan het onderzoek te zullen deelnemen.
Mr. L. C. Kolff. chef algemene zaken op
het raadhuis, bereidt het onderzoek voor
n samenwerking met de Stichting centraal
bureau voor keuringen op medisch-
hygiënisch gebied in Den Haag. Deze par
ticuliere onderneming beoogt geen winst.
Zij bestrijdt de tuberculose preventief in
samenwerking met de gemeenten.
Zoals wij reeds schreven, geschiedt het
komende onderzoek in een auto. Dit biedt
onder andere het voordeel, dat men de in
stallatie naar de bevolkingscentra kan
rijden.
Bij het bepalen van de veertien stand
plaatsen is men in het algemeen uitgegaan
van de kiesdistricten, in Aerdenhout van
de bevolkingskernen als Rijnegomkwar-
tier, Goudsbloemplein, Veldlaan en Von
delschool. Het viel niet altijd mee een ge
schikte standplaats te vinden. Bijvoorbeeld
in de omgeving van het PEN bleek dit
moeilijk. Voor dit gebied zal de auto nu
enkele dagen op het voorterrein van ..De
Rijp" komen te staan. In Overveen was
het eenvoudiger. Als standplaatsen zijn
hier gekozen het speelterrein aan de Prins
Hendriklaan hier begint het onderzoek
maandag 9 maart om twee uur het par
keerterrein van café-restaurant „Roozen-
daal" en aan het begin van de Hoge Duin
en Daalseweg hoek Lombar Petrilaan. Het
dorp Bloemendaal is in drieën gedeeld: ..De
Rijp", ..Wildhoef" en Graslaan (Bloemen-
daalse Bos): Alberdingk Thiimlaan en om
geving en Noordlaan en omgeving. Som
mige punten, zoals het Goudsbloemplein
in Aerdenhout, worden zolang de auto
daar staat, voor het verkeer afgesloten. In
Vogelenzang wil men met een standplaats
het volledige kiesdistrict bereiken.
Met de installatie kan men ongeveer 35
mensen per kwartier doorlichten. De in
woners worden vier of vijf dagen tevoren
oogeroepen. Het onderzoek is 's middags
van twee tot vijf uur en 's avonds van half
zeven tot half negen. De kledingvoor
schriften zijn eenvoudig. Knopen midden
op de borst zijn toegestaan, echter niet op
zij. Indien men na veertien dagen niets
heeft gehoord, is het onderzoek goed ver
lopen.
Utrecht. Doctoraalexamen Piychologie: mej H.
M van Julsingha. De Bilt. Doctoraalexamen pe
dagogiek F de Miranda (cum laudei. Utrecht:
mevr. J S. Havinga-Leignes Bakhoven. Utrecht.
Amsterdam. Vrije Univ. Bevorderd tot aru:
mevrouw H. B. Swildens-Nelck, Castricum.
Amsterdam. (Gem. Un.Bevorderd tot aria:
mej. Th. de Vaan. A. A. Loedin. R. M Stlber-
mann, H. Jongmans. W. J. van Duivenboden. A.
de Haak. G. E Rosingh en J C. Butter. Arta-
examen (1ste ged.i: J. A. Rienks. R. L. Berko-
witz en H. Bolt, allen te Amsterdam; J. C. But
ter, Overveen.
Lelden. Gepromoveerd tot doctor ln de wis- en
natuurkunde op een proefschrift „Thetareeksen
in verband met relatief kwadratische getallen-
lichamen" A. W Grootendorst. instructeur bij de
wiskunde aan de Technische Hogeschool te Delft
Leiden. Doctoraalexamen Nederlands recht:
mej. M E. van der Tas. Den Haag.
Advertentie
Bevolkingsonderzoek Bloemendaal
De schilderachtige, oude boerderij die
dank zij een goede restauratie
behouden bleef.
meerpolder te vinden zijn. De Vijfhuizen-
se is echter een zuivere vertegenwoordi
ger van dit type.
De stolp of de „piramidale stelphoeve"
is vele eeuwen lang in Noordholland be
noorden het IJ de karakteristieke boeren
hofstede geweest. Oorspronkelijk in de
zestiende eeuw stond het hooivak los
buiten op het erf. Later werd dit samen
getrokken met het koehuis en in de zeven
tiende eeuw kwamen beide met het woon
gedeelte onder één dak. De boerderij heeft
dan ook een vrijwel vierkant grondplan,
waarvan het hooivak het centrum is. De
kap heeft meestal een korte nok en is veel
al met riet gedekt met aan de voet een
rij pannen om het regenwater op te van
gen. De koeien staan, naar Friese trant,
met de koppen naar de buitenmuur en
zijn twee aan twee door schutten geschei
den. Zijn de koeien 's zomers buiten, dan
wordt een loper door de stal gelegd. Deze
plaats is o.a. dan de gelegenheid voor de
traditionele boerenbruiloften.
Toen onlangs de boerderij te Vijfhuizen
in andere handen overging, bleek deze in
een zodanige toestand te verkeren, dat
bewoning en gebruik zonder meer niet mo
gelijk waren.
Toevallig bezocht de Hoofddorpse archi
tect A. J. de Koning de hofstede en ver
nam van de moeilijkheden. Het feit, dat
de heer De Koning juist tevoren de archi
tectuur had gehad over een drietal nieu
we stolpboerderijen in de kop van Noord
holland was één van de redenen, dat hij
spoedig mogelijkheden zag tot herstel,
waardoor de boerderij niet alleen in zijn
oorspronkelijke vorm in het landschap be
houden zou worden, maar tevens weer uit
stekend bewoonbaar kon worden gemaakt.
Toen de plannen aan de autoriteiten
werden voorgelegd, kreeg men meningen
te horèn van uiterst tegen tot fel vóór.
Er waren stemmen in de ambtenarenwe
reld van de Haarlemmermeer, die de boer
derij wilden slopen en op deze plaats een
moderne hoeve wilden bouwen. Anderen,
onder wie mr. G. C. van der Willigen, bur
gemeester van de gemeente Haarlemmer
meer. en deskundigen van de Provinciale
Directie voor de Wederopbouw in Noord
holland. voelden voor het plan van archi
tect De Koning om het gebouw te laten
voortbestaan. Deze stemmen hebben de
overhand gekregen, zodat tot restauratie
kon worden overgegaan.
Deze restauratie kan in twee gedeelten
worden bezien. Het interieur van de boer
derij mocht uiteraard niet primitief wor
den, maar moest de bewoners alle gemak
ken van een moderne woning bicden. Het
is daarom even comfortabel als een mo
derne flat.
Het exterieur kon volledig worden te
ruggebracht in de oorspronkelijke vorm,
die de stolpboerderij heeft. De achterbouw
is geheel van geteerd hout, het aloude
bouwmateriaal, dat bovendien de voor
liefde van architect De Koning heeft. De
ze bouwkundige is namelijk zijn loopbaan
begonnen als krullenjongen achter de
schaafbank van een timmermanswerk
plaats in de Haarlemmermeerpolder.
jijvoorbeeld bestaat er altijd
?en enorme samenwerking
tussen de mannequins, de
lady-speaker en mij. Ik heb
een hele reeks tournees van
modeshows meegemaakt en
dan raak je na een paar
dagen uitstekend op elkaar
ingespeeld. En daarom ver
wondert het me toch eigen
lijk wel een beetje, dat je bij
recensies in de krant nooit
de naam van de pianist ziet
staan. Je moet me goed be
grijpen, ik hoef heus niet te
lezen: „Jan van Ake. de be
geleider was bijzonder op
dreef", helemaal niet. Maar
je vormt met elkaar toch een
team en als er één genoemd
wordt dan moeten ze alle
maal genoemd worden.
Bij die huwelijksfeesten is
de sfeer uiteraard wat an
ders. Meer feestelijk natuur
lijk. Ik herinner me overi
gens een mooi geval destijds
in Brinkmann. Ik moest er
spelen voor een diner bij
een huwelijksfeest. Het was
een beetje oud paar en ik
deel de liedjes voor de 12'
jarige bruiloft uit. We zijn
net begonnen met zingen
toen er een vaq de gasten
naar me toe kwam en me in
m'n oor fluisterde, dat het
paar net van het stadhuis
kwam en nauwelijks een
paar uur getrouwd was. We
hebben toen maar met z'n
allen wat mummelend ge
zongen. zodat je de tekst niet
kon verstaan. Trouwens dat
bruidspaar lette er helemaal
Jan van Ake aan het werk:
rustig spelend bij een mode
show.
niet op want ze hadden ein
delijk eens de tijd om samen
te kijken wie er op het feest
waren. Het was een erg ge
slaagd diner.
En verder? Ach ja er is
de laatste jaren zoveel ver
anderd. De dansschool vraagt
een heleboel tijd, zodat ik er
minder op uittrek, maar zo
af en toe speel ik toch wel
bij feesten en shows. Zoals
laatst nog bij Bouwes in
Zandvoort Uitstekende sfeer
daar. En daarom: er mee
uitscheiden doe ik nooit. Ik
ben op het ogenblik een
Choretta aan 't uitproberen,
een elektrisch accordeon.
Heel mooi en het wordt nu
al veel gevraagd. En dan is
er natuurlijk nog m'n eigen
dansorkest, allemaal oude
bekenden van me. die graag
zo af en toe nog eens spelen.
En in m'n vrije tijd? Schil
deren. Ik heb hier thuis de
hele boel zelf gedaan, ik vind
het enorm leuk werk. En
i'erder? Fotograferen. Ik heb
maar een eenvoudig toestel
letje, maar toch zijn er al
heel wat leuke plaatjes mee
gemaakt. Van vakanties na
tuurlijk en thuis van de kin
deren, van Marjan en van
Helen. O, ja ik moest nog
zeggen, dat de hobby van
Helen ballet is. Dat wilde ze
zo graag in de krant
hebben
„Bekijkt u eens de verve
loze buitenkant, de wegrot
tende ramen en kozijnen, de
stopverfloze ruiten, de kie
ren". Dit schreef een bewo
ner van de Rozenhagenstraat
in Haarlem, die zijn veront
rusting uitspreekt over de
toestand, waarin de wonin
gen van de bouwvereniging
„Patrimonium" verkeren. Wij
hebben het advies van de
briefschrijver opgevolgd en
zijn gaan kijken naar de
verveloze toestand, waarin
de buitenkant van een groot
deel der huizen verkeert.
Op sommige kozijnen zit niet
het minste greintje verf.
Het hout wordt aangetast en
rot weg. De ruiten worden
soms nog door een miniem
stukje stopverf op hun plaats
gehouden. Reparaties aan
deuren en dergelijke blijven
achterwege. De briefschrij
ver wijst erop dat er al
enorm veel geld besteed is
aan taxaties van de herstel
werkzaamheden. „Verder is
men echter nooit gekomen.
En intussen werkt de natuur
verder aan de afbraak".
Wij hebben de klachten
voorgelegd aan de voorzitter
van de woningbouwvereni
ging „Patrimonium", de heer
W. Meilof. die met de bewo
ner van de Rozenhagenstraat
van mening is dat de ver
beteringen dringend nood
zakelijk zijn. „Het is voor
ons een lijdensweg". Meer
dan drie jaar geleden zijn ai
uitvoerige plannen voor de
urgente verbeteringen opge
steld. Het werk is zelfs aan
besteed. Alles scheen in kan
nen en kruiken. Het rijk
stuurde echter de plannen in
de war en besliste dat als
gevolg van de bestedingsbe
perking het werk moest wor
den uitgesteld.
Nu wil men andermaal
proberen de woningen op te
knappen. Weer wordt een
bed staan: Walter. Ingeborg,
Olga. Saskla, Edmond en
Katinka.
bestek van verbeterings
werkzaamheden opgesteld.
Op de begroting zullen nu
aanmerkelijk hogere bedra
gen voorkomen dan enkele
jaren geleden. Want nu zul
len door het uitstellen van
het werk nog meer verbete
ringen moeten worden aan
gebracht. Gewacht wordt
thans weer op de rijksgoed
keuring. Is deze afgekomen,
dan kan spoedig met het
schilderwerk en de verbete
ringen aan deuren, ramen
enz. worden begonnen.
Voor de bouwvereniging
„Patrimonium" en de bewo
ners is het te hopen dat de
machtige heren van het rijk
eindelijk tot het besef zijn
gekomen dat met uitstel van
het dringende herstel nie
mand is gediend. De „lij
densweg" heeft al te veel
geld gevergd.
Naar de voorzichtige schat
ting van de heer L. van der
Werf uit Amsterdam leven
er in Nederland ongeveer
zesduizend „schrikkeljarigen"
Nederlanders dus die
op 29 februari van een
schrikkeljaar geboren zijn.
In werkelijkheid kunnen
deze mensen slechts een keer
in de vier jaren werkelijk
hun verjaardag vieren.
Een aantal hunner heeft
besloten dit in 1960 gezamen
lijk te gaan doen. En daaruit
is weer het plan ontstaan tot
het houden van een inter
nationale schrikkeljarigen
reünie 1960. Na bijna twee
jaar van voorbereiding zijn
er een aantal relaties aan
geknoopt met „schrikkel
jarigen" in het buitenland,
die bijzonder enthousiast
voor dit plan waren. Er zijn
tal van oorspronkelijke voor
stellen gedaan, die alle op ie
uitvoerbaarheid onderzocht
zullen worden.
De heer Van der Werf
verzoekt alle schrikkeljari
gen. die het komend feest
willen meevieren zich bij
hem te melden (Postbus 263,
Amsterdam) en hij voegt er
aan toe, dat men er niet be
ducht voor hoeft te zijn voor
een reclamekarretie gespan
nen te worden. En dat lijkt
ons een hele geruststelling.
