George Dillonin Haarlem
föotbdHoh, f
Nationaal concours van feestende
Haarlemse Kegelbond geopend
GEHAKT
MAANDAG 6 APRIL 1959
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
5
ROTTERDAMS TONEEL
RIJWIELEN- MOTOREN
Regency fauteuil
Voor het eerst dames
in bondenwedstrijd
Schoolvoetbal in Haarlem
Kandidaten voor halve
finales bekend
Jubileum wandeltocht van
politiesportclub
Bloemendaal
EDO verloor van Schoten
in toernooi van Haarlem
de Rooij
FAMILBEDRUKWERK
Tien doelpunten bij
HFC-VVA
W. H. R. van Manen t
Ons prima
MAGERVLEES-ÜLHnfl I
ALBERT HEUN
Vrouw en kind sprongen
uit raam van tweede etage
Honderden namen afscheid
van artsenechtpaar Hage
99
Kort na de bevrijding kwam er voor het
eerst weer een Engels toneelgezelschap
naar ons land, dat in Haarlem zijn korte
tournee begon. Het was de Company of
Four, een van die in Londen gelukkig tel
kens opnieuw opgezette ondernemingen om
terzijde van het West End met eerlijke
middelen de hedendaagse dramatische
kunst te dienen. In dit ensemble van ge
lijkwaardige eensgezinden was Joan Miller
de meest opvallende verschijning. Deze
buitengewoon knappe en begaafde actrice
is een der weinigen, die aan het ideaal van
„in de eerste plaats komt het stuk" trouwe
'dienst bleef bewijzen. Ik ben aan dat be
zoek herinnerd, doordat het Rotterdams
Toneel zaterdagavond in de schouwburg
aan het Wilsonplein een voorstelling van
„George Dillon" gaf, geregisseerd door
Peter Cotes, haar echtgenoot. Was het
alleen een associatie van namen, ik zou er
hier geen aandacht aan hebben geschonken.
Nee, het gaat om het volgende: de zeer
geringe belangstelling voor deze vertoning
bewees, hoeveel er nog aan de opvoeding
van het publiek in de door hen gewezen
richting gedaan moet worden.
Peter Cotes heeft zijn in jarenlange
praktijk gebrachte denkbeelden uiteengezet
in een boek, dat „No Star Nonsense" heet.
Deze titel vat zijn programma in één slag
zin samen. Hij waarschuwt tegen de vaak
0n(kunst)zinnige consequenties van het zo
genaamde sterrensysteem, al ware het al
leen reeds dat daardoor commerciële fac
toren onevenredig gaan overheersen. Tot
zijn beste bladzijden behoren die, waarop
hij de helaas ook in ons land werkzame
journalisten hekelt, die het gezichts
bedrog cultiveren, dat de vertolkende ar
tiesten belangrijker doet schijnen dan de
scheppende kunstenaars. In deze formu
lering wordt een onjuiste tegenstelling ge
suggereerd, doch men zal de bedoeling be
grijpen: de schrijver is in het theater de
persoonlijkheid, waar het op aankomt,
zeker wanneer men een levend toneel van
deze tijd verlangt. Boven één van zijn
hoofdstukken heeft hij een uitspraak van
Beverley Baxter geciteerd, waaruit ik op
mijn beurt de passage overneem: „Wij
moeten intellectuele rebellen hebben om
nieuwe banen open te brekenwil de
schouwburg niet ontaarden in iets dat het
midden houdt tussen een museum en een
poppenkast."
Vermoedelijk heeft Peter Cotes met
vreugde de uitnodiging van het Rotterdams
Toneel aangenomen, omdat in Nederland
immers het stelsel der vaste gezelschappen
al sinds mensenheugenis gehuldigd wordt.
Weliswaar is dit nu juist het minst van
alle een echt ensemble, maar dat zal hij
niet geweten hebben. Ernstiger is, dat hij
van de gekozen spelers ook geen ensemble
heeft kunnen maken, al mocht men dat in
de korte tijd van repeteren en gelet op het
taalverschil misschien niet verwachten.
Ware hij na de première in ons land ge
bleven, hij zou gemerkt hebben hoezeer ook
hier het publiek eerst de namen van de
spelers op het affiche leest, om dan weg
te blijven, ongeacht de auteur, als die niet
tot de topklasse der alom geprezen favorie
ten behoren. Voor de „rebel" John Osborne
is men in ieder geval niet gekomen, hoewel
diens stukken „Omzien in wrok" (met de
allerminst daarvoor geschikte Kees Brusse
in de hoofdrol) en „De humorist" (met Paul
Steenbergen!) volle zalen hebben getrok
ken
Dat de afwezigen helemaal ongelijk heb
ben gekregen, mag men overigens niet zeg
gen, want „Een grafschrift voor George
Dillon" waarom men de titel romantisch
gehalveerd heeft, is niet duidelijk kan
ten hoogste als een voorspel tot de boven
genoemde werken van deze „angry young
man" gerekend worden. De thans dertig
jarige Osborne heeft het in collaboratie
met Anthony Creighton geschreven, doch
men herkent er duidelijk allerlei elementen
in, die in zijn zelfstandig volbrachte oeuvre
veel scherper en opzienbarender geprofi
leerd zijn. De titel-.held" is in ieder geval
een typische mislukkeling, die voortdurend
negatieve oplossingen voor zijn moeilijk
heden zoekt. Ook in dit vroege stadium
van zijn schrijverschap is het merkwaar
dig, hoe weinig er Osborne aan gelegen is
om zijn hoofdpersoon sympathiek te ma
ken. Zijn devies lijkt te luiden: zolang er
wanhoop is, blijft er leven. Intussen gaat
het van kwaad tot erger. Van tragiek is
geen sprake bij gebrek aan absolute nor
men. Het is juist het absurde waar Osborne
zich voortdurend kwaad over maakt. Van
daar zijn boosaardige opzet om alle domme
gemeenplaatsen, van schijnheiligheden, zin
ledige moraal en kortzichtige burgerlijk
heid te ontluisteren. Dat hij zich daardoor
in grote kringen onbemind maakt, mag
natuurlijk niet vergeten worden.
George Dillon is een ambitieuze acteur
met een manisch-depressieve gesteldheid,
die gedroomd heeft compromisloze toneel
stukken te schrijven en daarmee de triomf
van een onafhankelijk vooruitstrevende
geest te behalen. Maar hij verzinkt lang
zaam maar zeker, willens en wetens in een
zelfgekozen milieu van sentimentele mid
denstanders. Succes behaalt hij tenslotte
met concessies aan de vulgaire smaak,
waarmee dan is aangetoond dat briljante
hoon en vechtlustig cynisme niet voldoende
zijn, als men zelf geen stelling in de strijd
om een menswaardig bestaan betrekt en
geen doelbewuste positie kiest. Zolang de
woordvoerders van Osborne dergelijke po
sitieve mogelijkheden niet herkennen, be
vuilen zij andermans nesten en bestoken zij
met hun spot gewaande zekerheden. Dat
doet George Dillon tot er voor hem geen
terugtocht mogelijk is en zo wil dit drama
een stuk zelfspot zijn van de moderne
jeugd. Ondanks enkele bijzonder goede
scènes is dit spel veel zwakker van con
structie dan de latere bewijzen van zijn
ongetwijfeld markante talent.
Advertentie
faoiptlLui 't fzxkxLo.iL o
MOTO GUZZI 98 cc 2-pers. ƒ1050.-
Zandvoortselaan 158 - Telefoon 40905
Vliegveld bedreigd. Het hoofdbestuur
van de Koninklijke Nederlandse Vereni
ging voor Luchtvaart heeft aan de raad
van Hilversum zijn bezwaren kenbaar ge
maakt tegen uitbreidingsplannen, welke
tot gevolg zouden hebben dat het vliegveld
Hilversum zou moeten verdwijnen. De
Nationale Luchtvaartschool heeft sedert
1948 de belangrijkste afdeling van haar
vliegbedrijf op het vliegveld Hilversum.
Een wat pretentieuze curiositeit is ook
de cyclische indeling in vier tafrelen, zich
afspelend in evenzovele jaargetijden, ver
lopend van de veelbelovende lente tot de
bekoelende winter. Harry Op de Laak
maakte een decor van mosgroen beschim
melde gezelligheid ter aanduiding van het
milieu, waarin het nieuwe geluid tot ver
stikking wordt gebracht. De titelrol was
toevertrouwd aan Ton van Duinhoven, die
er ongetwijfeld in slaagde de dramatische
motieven van de acteur, die zijn rol in het
leven ziet mislukken, duidelijk te maken.
Met bewonderenswaardige beheersing en
veelzijdige kracht liet hij steeds opnieuw
de groteske vlagen van enthousiasme op
laaien uit de leegte der moedeloosheid, of
schoon hij daarbij voor de suggestie van
virtuositeit nogal eens zijn toevlucht tot
imitaties moest nemen. Wat men bleef
missen was de onderstroom van rancune.
Voortreffelijk was de luide en lome sloerie,
die Ina van Faassen als een landerige
sirene liet rondlopen. Coba Kelling had
met het uitsmeren van moederlijke gevoe
lens weinig moeite.
De andere medewerkenden, die ten dele
te kampen hadden met de overbodigheid
van hun aanwezigheid, accentueerden veel
al het gebrek aan economische eenheid
binnen de organisatie van in elkaar over
gaande spelsituaties. De eerste opwellingen
van sluimerende hysterie, die Trees van
der Donck liet horen, waren tezeer over
dreven. De in zijn fatsoen verstarde vader
kreeg van Wim Grelinger een net iets te
notoire apartheid. Datzelfde geldt eigen
lijk ook voor de offervaardige vrouw, die
de iiefde voor de kunst tot de hulpbehoe
vende kunstenaar uitstrekt, van Enny
Meunier, die als een soort stenotypiste, op
een tekst van Shaw leek te wachten. Peter
Holland en Peter Aryans leverden de ge
wenste typeringen van louter ter illustra
tie van bijkomstigheden dienende figuren,
een kwezelachtige predikant en een pro-
leterige handelaar in pikante vermakelijk
heden aan de zelfkant van het uitgaans
leven.
David Koning
Een scène uit „George Dillon" met van
links naar rechts: Trees van der Donck,
Ton van Duinhoven, Ina van Faassen
en Coha Kelling.
Advertentie
De meubelkunst van
de vroege 19e eeuw
was zo sierlijk en
zo bevallig, dat dit
fauteuiltje in deze
stijl zich juist bij
onze hedendaagse
interieurs prachtig
aanpast.
Haag meubelen...
een compliment
voor hun bezitter.
NIEUW TELEFOONNUMMER 222588
Rode Kruis-parachutisten. Reeds
enige tijd wordt een cursus parachute
springen gegeven voor het korps Maas
tricht van het Nederlandse Rode Kruis.
Tien heren en vier dames zijn op het vlieg
veld Beek met de lessen van de grond-
training gereed gekomen. Op 12 april wor
den de eerste sprongen gemaakt. Na acht
sprongen zal de K.N.V.V.L. een brevet
uitreiken. Het is de bedoeling aan meer
korpsen een dergelijke opleiding te geven.
De Haarlemse loco-burgemeester en
wethouder van onderwijs, lichamelijke op
voeding en sport, de heer D. J. A. Geluk,
heeft zondagmorgen in de HKB aan de
Tempeliersstraat in Haarlem het nationa
le concours ter gelegenheid van het zes
tigjarige bestaan van de Haarlemse Ke
gelbond geopend.
Tevoren sprak de voorzitter van de ju
bilerende vereniging, de heer Jac. van
Maris, een welkomstwoord, waarin hij on
der anderen de gedelegeerde van de Ne
derlandse Kegelbond, de heer T. Albron-
da, en de besturen van de Amsterdamse,
Utrechtse en Alkmaarse kegelbonden be
trok. De voorzitter kondigde aan, dat het
concours zou beginnen met een bonden
wedstrijd, waaraan Haarlem buiten me
dedinging zou deelnemen. Voor het eerst
zouden ook dames aan deze bondenwed
strijd meedoen en de voorzitter noemde
dit een unicum. Verder deelde hij mee,
dat Koningin Juliana, prins Bernhard, de
gemeente Haarlem en de stichting „Haar
lems Bloei" elk als ereprijs een zilveren
medaille beschikbaar hebben gesteld.
Spreker herinnerde er aan, dat de Haar
lemse Kegelbond werd opgericht door ne
gen mensen en hij vond het prettig nu te
kunnen zeggen, dat de bond thans bijna
350 leden telt.
De heer Geluk merkte op, dat het kege
len een der oudste in Nederland beoefen
de sporten is. Plet is bovendien een van
de 37 sporten, die in Haarlem worden be
dreven van de in totaal 43 in ons land be
staande sporten. Kegelen is een sport, die
de lichamelijk toestand ten goede komt.
Bij de veldsporten gaan de meeste beoefe
naars, als zij boven de vijfentwintig ko
men, op de tribune zitten, maar kegelen
is juist een sport, die door velen pas op
latere leeftijd wordt beoefend. Belangrijk
vond de heer Geluk het ook, dat deze sport
de vriendschap, sportiviteit en kameraad
schap bevordert. Verder zei de loco-bur
gemeester het van belang te achten, dat
de HKB een gebouw heeft, dat zij niet al
leen voor zichzelf gebruikt, maar waarin
allerlei verenigingen en gezelschappen
hun bijeenkomsten kunnen houden. „De
Haarlemse gemeenschap moge de Haar
lemse Kegelbond dankbaar zijn voor de
stichting van dit gebouw en de goede or
ganisatie van de kegelsport," besloot de
heer Geluk.
De heer Albronda, voorzitter van de Ne
derlandse Kegelbond, vertelde, dat reeds
in 1100 in Nederland de kegelsport werd
beoefend. Het aantal drie- en vijftallen,
dat voor het concours heeft ingeschreven,
overschrijdt de driehonderd en dat is nog
nooit voorgekomen.
Tenslotte stelde de heer Albronda voor,
dat de eerste ballen geworpen zouden
worden door de heer Geluk, voorzitte. Van
Maris, de voorzitters van de bonden uit
Amsterdam, Eikmaar en Utrecht, de
tweede voorzitter en voorzitter van de
wedstrijdcommissie de heer G. F. Heiden-
daal, de penningmeester de heer C. van
Vreeden en de nestor van de HKB, de 80-
jarige heer H. Frantzen.
Het gezelschap ging hierna naar de ba
nen en de invitatiewedstrijd tussen de
bonden uit Amsterdam. Utrecht, Alkmaar
en Haarlem nam een aanvang. Deze wa
ren in de namiddag nog aan de gang, toen
het bestuur van de Haarlemse Kegelbond
zich in de grote feestzaal opstelde om tij
dens de receptie de felicitaties en geluks
telegrammen in ontvangst te nemen. De
heer Chr. Petersen verraste de bestuurs
leden door namens alle Haarlemse kegel
clubs nieuwe bondinsignes met de daar
bij behorende rood-witte draaglinten aan
te bieden. Verder spraken behalve de heer
Albronda, die de jovialiteit en de vriende
lijkheid der Haarlemmers prees, de heren
C. Servaas, F. C. Willekes, C. Klerk en
F. Klaassen, als voorzitters van respectie
velijk de Amsterdamse, de Utrechtse, de
Alkmaarse en de Bossche kegelbond, als
mede enkele vertegenwoordigers van
Haarlemse kegelclubs.
Fleurige attentie
De Haarlemse bloemenmeisjes zorgden
voor een fleurige attentie door alle aan
wezigen een grote trompetnarcis op te
spelden. Deze vrolijke bijdrage tot de
feestelijkheid werd bijzonder gewaar
deerd. Gedurende de twaalf dagen van
het concours zullen ongeveer tweeduizend
kegelaars en kegelaarsters trachten „veel
hout" en zo mogelijk geen poedels te wer
pen.
De uitslag der bonden wedstrijd van zon
dagmiddag is: 1. Utrecht 3112 hout; 2.
Amsterdam 3062; 3. Alkmaar 2983; 4. Alk
maar 2959. Hoogste dame mevrouw Al
berts (van Haarlem) met 229 hout. Hoog
ste heer de heer Benima met 233 hout.
Advertentie
In de afdeling C van het schoolvoetbal-
toernooi te Haarlem werden zaterdag de
kwartfinales gespeeld. De 2e elftallen van
de technische scholen wilden niet voor
elkaar onder doen. Zij speelden gelijk
(33). Winnaar na strafschoppen werd
RKLTS II.
Verder plaatsten zich Mendelcollege II,
Th. M. Ketelaarschool II en A. H. Gerhard-
school II.
Voor de kwartfinales in de afd. E wer
den winnaars- en verliezersronden ge
speeld. In de verliezersronde viel op de
60 zege van de Juliana van Stolberg-
school. De St. Aloysiusschool uit Overveen
en de school van dezelfde naam in Heem
stede wonnen in de winnaarsronde en ko
men a.s. woensdag op het RCH-terrein
tegen elkaar uit in de halve finale. De
beide andere kandidaten zijn de J. P. Coen-
school en de Frans Halsschool.
Eerstgenoemde werd pas na strafschop
pen winnaar tegen de Lorentzschool. De
Frans Halsschool versloeg de Rijksleer
school met 10.
De uitslagen:
Verliezersronde E: Juliana van Stolberg-
schoolSt. Bavoschool, Eemstr. I 60, St.
Petrus CanisiusschoolSt. Jozefschool,
Heemstede 12, Mr. ThielschoolVondel
school 04, TeylerschoolCorn. Houtman-
school 31.
Winnaarsronde E: St. Bavoschool Wes
tergrachtSt. Aloysiusschool Heemstede
25, St. Aloysiusschool OverveenSt.
Bernardschool 5—0, J. P. Coenschool (wint)
Lorentzschool 22, Frans Halsschool
Rijksleerschool 10.
Afdeling C: Coornhertlyceum II—Th. M.
Ketelaarschool II 14, A. H. Gerhard-
school IISt. Jersen ULO II 10, LTS II
RKLTS II (wint) 3—3, Lourens Coster-
lyceum IIIMendelcollege II 15.
Advertentie
Record aantal deelnemers
Ter gelegenheid van haar zesde lustrum
viering had de Politiesportclub Bloemen
daal (PSCB) zaterdagmiddag een jubileum
wandeltocht uitgeschreven met als start
plaats gebouw „Domi" in Overveen. De
tocht, waaraan elfhonderdachtentwintig
wandelaars junioren en senioren deel
namen, is mede door de ideale weersom
standigheden een groot succes geworden.
Het grootste aantal deelnemers in vorige
jaren bedroeg ongeveer achthonderd, zodat
hier van een record kan worden gesproken.
De leiding berustte bij inspecteur J. L. de
Rave en de heer A. A. Schouten, beiden
Van de Bloemendaalse politie. De beidé
parcoursen leidden door een aan natuur
schoon zeer rijk gedeelte van Bloemendaal.
De leden van de Bloemendaalse Reddings
brigade hebben in enkele gevallen van uit
putting en blaarvorming hulp moeten ver
lenen.
Bij voor honkbal nog ongunstig weer is
gisteren het honkbalseizoen in Haarlem
officieus geopend met het oefentoernooi
van SC Haarlem. De eerste wedstrijd tus
sen EDO en Schoten leverde een verrassing
op. De kampioen van Nederland verloor
met 2-1. EHS won met het kleinst moge
lijk verschil van de nieuwe eersteklasser
SC Haarlem. Er werd in beide wedstrijden
slecht geslagen.
EDO nam tegen Schoten in de tweede
innings de leiding. Hopman, door 4 wijd op
de honken gekomen, scoorde op een schit
terende stootslag van Jan Kops. In de
tweede helft van de vierde innings bracht
Joop Bakker de ploegen op gelijke hoogte.
Gerrit Nanne stelde hem daartoe in staat
met een honkslag. Een innings later profi
teerde Schoten van gebrek aan controle bij
de EDO-pitchers en Sauer scoorde na een
misverstand in het verre veld (2-1). Wer
persresultaten: Sauer (Schoten) 10-4-1, De
Nieuwe en Leo Kops 3-6-2.
EHS had grote moeite met SC Haarlem.
Pas in de vierde innings slaagden de Bull
dogs erin de thuisplaat te toucheren. Dit
geschiedde door honkslagen van N. Tromp
en Van Esveld en twee vrije lopen. In haar
vijfde slagbeurt kreeg de Sportclub nog
een goede kans om de overwinning te
forceren, maar met drie honken bezet en
een uit, faalde Abspoel en toen Van Berkel
3 sl. kreeg, was de EHS-zege zeker.
Advertentie
Anegang 14 naast C&A
In de oefenmatch tussen HFC en WA
vielen zondag niet minder dan tien doel
punten. HFC, dat De Graaff en Houtkoper
als invallers had voor Van der Lee en
Dekker, stond al spoedig met 2-0 achter
door goals van Van Beinum en Van Wie-
ringen. Wel wist Hans Winter daarna de
achterstand te verkleinen, maar Doesburg
scoorde opnieuw voor de gasten (1-3). Een
trap in eigen doel van spil Liebrand bracht
de stand kort voor de rust op 2-3.
Na de pauze wijzigde HFC zijn opstelling.
In de derde minuut maakte De Nije gelijk,
doch Van Wieringen gaf WA andermaal
de beste papieren (3-4). Hands van Töppen-
decker stelde Hein Winter in staat via een
strafschop de balans weer in het evenwicht
te brengen. Deze speler zorgde vijf minuten
later voor de nodige sensatie door het
leer keihard in eigen doel te schieten (4-3).
In de laatste ogenblikken van deze doel
puntrijke wedstrijd maakte Molenaar voor
HFC gelijk (5-5).
Advertentie
RALSTON en VERVETAL
Dealer voor Heemstede en omgeving
Fa. H. REE
Binnenweg 89-89a - Heemstede - Tel. 38681
VERF - BEHANG - GLAS etc.
Andermaal is de Haarlemse Cricketclub
Rood en Wit een erelid ontvallen. Ver
leden week namelijk is in Loosduinen in
de leeftijd van 82 jaar overleden de heer
W. H. R. van Manen. De begrafenis is in
tussen in stilte geschied.
De heer Van Manen was een groot cric
keter. Het beste komt dat tot uiting in
wat jhr. C. L. van Lennep zelf erelid
van Rood en Wit in het eerste jubileum
boek van de vereniging over hem schrijft.
Hij was, aldus de heer Van Lennep, een
zeer bijzondere figuur op de cricketvelden.
Bij weinigen zal de ongeschreven cricket-
codex van sportiviteit en sporteer op zui
verder wijze in de praktijk zijn gebracht
dan bij hem. Uitmuntend batsman van de
orthodoxe school, met een collectie slagen
op zijn repertoire waaraan de meeste jon
gere spelers een voorbeeld zouden kun
nen nemen, heeft hij zowel voor Rood en
Wit welke club hij sedert zijn jongens
jaren, hoewel hij daarna nooit meer in
Haarlem woonachtig is geweest, nimmer
ontrouw is geworden als voor het Ne
derlands elftal en andere vertegenwoordi
gende ploegen een reeks hoge scores ge
produceerd. Daarnaast behoorde hij tot de
beste wicketkeepers die ons land gekend
heeft; met J. C. Schroder vormde hij in
dertijd een klasse apart. Karakteristiek
voor hem is dat hij in de laatste jaren,
toen zijn bezigheden hem helaas verhin
derden nog geregeld uit te komen, aan
het begin van het seizoen zich beschikbaar
stelde voor de verste uitreizen, teneinde
een jongere speler deze tochten te kun
nen besparen.
Volgens de beschikbare gegevens speel
de de heer Van Manen in de seizoenen
1891 tot 1929. In die periode scoorde hij niet
minder dan 7140 runs in 401 innings (25
keer n.o.) met een hoogste score van 112
n.o. Hij veroverde voorts nog 45 wickets
voor het verlies van 543 runs en maakte
206 slachtoffers achter het wicket.
De overledene, die tevens erelid was van
de Nederlandse Cricketbond en in het be
gin van de jaren '90 voetbal speelde in HFC
onder leiding van Pim Muiier, was in het
dagelijks leven een zeer gezien redacteur
van de Nieuwe Rotterdamse Courant,
waarvoor hij 35 jaar werkzaam was.
Advertentie
ULllHIll geen gehakt!
Wanneer u echter kennis
maakt met onze superieure
kwaliteit, dan zegt u: Ja,
dit is gehakt. Prima! Prima!
Woensdag en donderdag
Mei zakje kruiden en zout
SLAGERIJ
Grote Houtstraat 99
Etherpiraten. De rijkspolitie te Al
melo heeft in samenwerking met de PTT-
recherche een geheime radiozender opge
spoord in een kippenhok te Markelo. Twee
mannen, de 50-jarige W. van der M. en de
30-jarige J. M», beiden uit Goor, werden
bekeurd. De zendinstallatie werd in beslag
genomen.
In een oude woning aan de Tweede Lau
rierdwarsstraat in Amsterdam is zaterdag
op de benedenverdieping brand ontstaan.
Het vuur vrat zich met grote snelheid
door de plafonds en het trappenhuis naar
de verdiepingen erboven en de woning er
naast. De 67-jarige mevrouw Van Weesen-
berg en haar negen-jarige kleindochter
Mary van Beek, die bij haar logeerde,
moesten uit het raam van de tweede ver
dieping springen. Zij zijn door buren in
een deken opgevangen. Mevrouw van Wee-
senberg moest in een ziekenhuis opgeno
men worden. De brandweer had het vuur
vrij snel bedwongen.
Door de brand zijn zeven mensen dak
loos geworden. Zij woonden in de twee uit
gebrande huizen op apart verhuurde ka
mers. De brand zou ontstaan zijn door een
omgevallen petroleumkachel op de bene
denverdieping.
Indrukwekkende manifestatie van
dankbaarheid en sympathie in
restaurant „Dreefzicht"
Onder overweldigende belangstelling
hebben dokter C. Hage en zijn echtgenote
mevrouw J. E. Hage-Van Dijk zaterdag
middag in restaurant Dreefzicht in Haar
lem afscheid genomen van patiënten,
vrienden en collegae. Zoals bekend is heeft
het artsenechtpaar de praktijk, die het
gedurende een lange reeks van jaren aan
de Kleine Houtweg 133 in Haarlem heeft
uitgeoefend neergelegd met het oog op de
benoeming van dokter Hage tot genees
heer-directeur van het Homoeopatisch
Ziekenhuis in Utrecht.
Op deze afscheidsreceptie is wel duide
lijk tot uiting gekomen hoeveel waarde
ring, erkentelijkheid en vriendschap dok
ter Hage en zijn vrouw zich in brede kring
hebben verworven. Een schier onafzien
bare rij belangstellenden had zich in en
buiten het restaurant gevormd om de bei
de artsen de hand ten afscheid te druk
ken.
Namens het uit de patiëntenkring ge
vormde comité sprak dr. ir. J. J. Leen-
dertse dokter en mevrouw Hage toe. Het
bericht van het vertrek van dokter Hage
en zijn vrouw uit Haarlem was met gevoe
lens van spijt en teleurstelling ontvangen,
aldus spreker. Hij roemde de werkkracht,
de snelheid van handelen en de kunde van
beide scheidende dokters. Vooral was hij
vol lof over de hoge opvatting die zij van
hun taak hebben. „Voor u is de weten
schap niet het doel maar het middel tot
het welzijn van de mens", zei dr. Leen-
dertse, die tot de slotsom kwam dat door
deze bewogenheid van dokter en mevrouw
Hage een innige band was gegroeid tus
sen hen en hun patiënten. De uitnodiging
van het comité aan de patiënten om deze
dankbaarheid en bewondering in een re
presentatief afscheidsgeschenk uit te
drukken had dan ook in brede kring weer
klank gevonden. Nadat een klein meisje
als vertegenwoordigster van de vele kin
deren die mevrouw Hage ter wereld heeft
helpen brengen haar bloemen had aan
geboden, werden de stoffelijke blijken van
erkentelijkheid jegens de scheidende art
sen onthuld: een salonkast met inge
bouwde tv.- en radio-ontvanger en gram
mofoon. Andere geschenken waren een
bordenwasmachine, een geschenk in en
veloppe voor de aankoop van grammo
foonplaten en een boekje met de namen
van de schenkers. Dr. Leendertse sprak
tenslotte de wens uit dat dokter en me
vrouw Hage evenveel bevrediging en suc
ces in hun nieuwe woonplaats en werk
kring zouden mogen vinden als in Haar
lem het geval is geweest. Voorts richtte
spreker zich met een woord van welkom
tot de opvolgers van het echtpaar Hage,
dokter P. Quaak en diens schoonzuster,
dokter L. A. Sieling. Mede namens zijn
vrouw dankte dokter Hage vervolgens
voor de blijken van sympathie die beiden
bij hun werk en speciaal op deze middag
mochten ontvangen .„Een arts moet in
de eerste plaats van mensen houden. Onze
patiënten betekenen voor ons meer dan
patiënten, zij zijn ons tot vrienden en
vriendinnen geworden", aldus dokter Ha
ge. Hij zei dat hij en zijn vrouw zo diep
in Haarlem waren geworteld dat zij altijd
met dierbare banden aan deze stad ver
bonden zouden blijven.
Namens de vele kinderen, die mevrouw
dokter Hage tijdens haar praktijk in
Haarlem ter wereld hielp brengen,
bood een klein meisje bloemen au
welke wijze mevrouw Hage haar
voor dankte laat de foto ziet
