Hoofdstad gaat met stedemaagd feestvieren
Winnaars Lexington Prijsvraag
naar Parijs
^"Hoe is het ontstaand
wèg die pijn
Van dag tot dag
Sukarno
U doet toch ook mee
raatótoel
3
heStt alles mee
Zes maanden en f 6000 boete
geëist tegen accountant
AMSTERDAMS ALLERLEI
Kort nieuws
Architect deed de
fiscus tekort
LEXINGTON
De acht winnaars van de maand maart in de grote
Lexington prijsvraag vertrokken per speciaal Lexing-
ton-vliegtuig naar Parys. U ziet ze hier voor het vlieg
tuig, vóór het vertrek van Schiphol.
Kaap St. Vincents historische herinnerin
NAVO-oefening tegen
radioactieve straling
Dit woord: LUIAARD
J
WOENSDAG 22 APRIL 1959
Voor wie nauwkeurig acht geeft op de
intenties van president Sukarno van In
donesië, kan er geen twijfel bestaan aan
diens ambities in de richting van het
staatsabsolutisme. Zijn nieuwste plan tot
hervorming van het politieke apparaat
houdt onmiskenbaar dictatoriale bevoegd
heden in en de indiening van dit plan
die gepaard gaat met een duidelijke ver
wijzing naar het feit dat de president ge
steund wordt door het leger verraadt
een ernstig dreigement, waardoor de thans
nog enigszins tot opponeren in staat zijnde
politieke partijen weinig keus overblijft.
Zo is Sukarno na jaren teruggekeerd tot
het principe, dat de basis van zijn leider
schap was van de eerste dag der revolutie
af. Hij heeft het experiment der namaak-
westerse democratie toegelaten en met
voldoening zien mislukken, evenals hij de
oorspronkelijke federatieve staat en de
procedure van verbondenheid met het ge
wezen moederland heeft laten stuklopen.
Als hij betoogt dat Indonesië in alle op
zichten omhooggevaren is en geen uitweg
meer heeft, is hij niet ver bezijden de
waarheid. Doch de mislukking van de ge
leidelijke toepassing der liberale demo
cratische beginselen is niet zozeer aan deze
beginselen zelf dan wel aan de wijze van
doorvoering te wijten.
De Indonesische revolutie heeft nooit tot
doel gehad, een geleidelijke en voorzich
tige overgang te bewerkstelligen van kolo
niaal bewind naar autonomie, doch wel
een volkomen liquidatie van alles wat aan
dat koloniale bewind herinnerde.
De feiten hebben voortdurend voor zich-
zich gesproken. Zelfs een directe kwetsuur
van nationale krachten heeft Sukarno niet
weerhouden van rigoureuze rancune- en
represaillemaatregelen tegen alles wat
Nederlands was of een Nederlandse oor
sprong had. De voorbije jaren heeft In
donesië doorgebracht met afbraak en
wraak een verhitte beeldenstorm heeft
de Indonesische nationale potentie in
beslaggenomen en men heeft zich niet
willen realiseren dat men daarbij waarden
stukbrak, die onmisbaar waren voor de
ontwikkeling der Indonesische onafhanke
lijkheid op velerlei gebied.
Nu heet het, dat de westerse politieke
denkbeelden niet passen voor Indonesië.
Merkwaardig, dat zij wel uitstekend ge
past hebben in India, Pakistan, de Philip-
pijnen, Brazilië en andere overzeese ge
bieden, waar men een overgang moest be
werkstelligen naar zelfstandigheid en
waar men eveneens te worstelen had met
leemten in het nationale staatsapparaat.
Sukarno heeft niet gezocht naar een
synthese zelfs niet naar een tijdelijke
tussen westerse instituten op het gebied
der politieke en economische huishouding
en oosterse zin voor zelfregering. Hij heeft
nu eenmaal zijn eigen dromen van macht
en grootheid macht en grootheid die
onverbrekelijk met zijn eigen persoon ver
bonden zijn en wil gaarne fungeren als
de uitvinder van een geheel nieuw be
stuursproces, dat de onmacht van het
Westen moet aantonen tegenover de poli
tieke oorspronkelijkheid van het Oosten.
Of hij daarbij vergeet, dat die Oosterse
oorspronkelijkheid neigt naar elementen
welke het Westen in eigen boezem met
veel leed en schade overwonnen heeft, is
niet geheel duidelijk. Doch dat hij wel de
economische wereldsynchronisatie over
het hoofd ziet en ten onrechte meent dat
absolute onafhankelijkheid op de wereld
nog mogelijk is, mag men wel aannemen.
Zo voert hij Indonesië nu, met het leger
achter zich, naar het zoveelste experiment.
De krachten der oppositie zijn verlamd en
de Indonesische reactie op het gevaar van
de dictatuur herinnert levendig aan het
Duitsland van 1930. Verder mag men de
vergelijking echter niet doorvoeren. De
réveil in voormalige koloniën kan immers
niet steunen op eeuwenoude groei naar
democratische ontwikkelingen, zoals dat
in Europa het geval is geweest, doch gaat
vaak over een wankele hangbrug boven
een afgrond, waarin de resten van een ge
haat regime zijn weggeworpen.
Hoe meer rancune, hoe groter de leegte.
Het is te betreuren, dat Indonesië een fi
guur tot leider heeft verheven die zijn
strijdbaar nationalisme samenvat in de
naam „Sukarno", en niet in „Indonesië".
Advertentie
I
Voor de Alkmaarse rechtbank stond te
recht de 46-jarige accountant B. van S.
wegens het doen van een onjuiste aangifte
voor de inkomsten- en vermogensbelas
ting. Ook was hem fraude ten laste ge
legd.
De officier van Justitie eiste een gevan
genisstraf van zes maanden en een boete
van f 6.000,—. Uit het onderzoek was ge
bleken, dat Van S. f 4.895 te weinig belas
ting had betaald. De officier nam aan, dat
er opzet in het spel was geweest en wees
erop, dat de verdachte ook ten behoeve
van derden had geknoeid. Hij achtte dit
niet in overeenstemming met de vertrou
wens itie, die verdachte bekleedde.
Op 13 mei zal de rechtbank uitsoraak
doen.
VOLGENDE WEEK ZONDAG zal uit een groot aantal meisjes de Amsterdamse
Stedemaagd worden gekozen. Dat zal een mooi meisje zyn, maar ook iemand, die goed
op de hoogte is van de hoofdstedelijke geschiedenis. Het zal dan overigens nog een
paar dagen duren, eer zij in de openbaarheid zal treden. Op Koninginnedag zal zij
namelijk haar „blijde incomste" houden bij de Schreierstoren, waar zij uit een sloep
en in een glazen koets zal stappen. Zij zal deelnemen aan verscheidene festiviteiten,
die ter ere van de verjaardag van de vorstin worden georganiseerd. Amsterdam viert
niet zo dikwijls feest, maar als dat gebeurt, duurt het verscheidene dagen. Men stelt
zich voor de pret tot 10 mei voort te zetten. De tweede mei is uitgeroepen tot de „Dag
der Amsterdamse Lieverdjes" en op 5 mei zal de Stedemaagd na een reusachtig
openluchtbal op het Leidseplein haar stenen plaatsvervangster in het Vondelpark
een nieuwe hand aanbieden. Deze is zij namelijk reeds 25 jaar kwijt. Er zal onge
twijfeld nog veel meer gebeuren, Dat zullen de Amsterdammers zelf kunnen bepalen,
want op zes plaatsen in de stad zijn bussen opgesteld, waarin men ideeën kan depo
neren. De beste pretontwerper wordt met een pry's beloond.
Het Amsterdamse rondvaartbedrijf is
een lucratief bedrijf. Niet alleen voor de
ondernemers, maar ook voor de gemeen
te, die jaarlijks zo'n 350.000 gulden aan
vermakelijkheidsbelasting int. De reders
vinden dat wel een beetje veel en omdat
de bedrijfskosten de laatste jaren zijn ge
stegen zonder dat evenwel de prijzen
mochten worden verhoogd, hebben zij ge
tracht de twintig percent vermakelijk
heidsbelasting omlaag te krijgen. Deze
poging is mislukt, want de Hoge Raad
heeft het cassatieberoep van de reder:; te
gen het raadsbesluit tot belastingheffing
verworpen. En daarmee blijven de zaken
dus zoals ze zijn. Een van de reders zei:
„Het is ons een raadsel, waarom wij jaar
lijks drie en een halve ton moeten beta
len aan de stad, die verder niets voor ons
doet. De gemeente heeft destijds wel een
„Gemeentelijke Rondvaartcommissie" in
gesteld, maar afgezien van het feit, dat
de commissieleden absoluut niet met het
rondvaartbedrijf op de hoogte zijn, heeft
die commissie nog nooit iets constructiefs
verricht". Maar dat is met meer commis
sies het geval.
Waarschuwing
Het Bureau Voorkoming Misdrijven van
de hoofdstedelijke politie heeft zich nu ge
richt op de voorkoming van zedenmisdrij
ven. De meeste misdrijven komen, veel
al door schaamtegevoel, niet aan het licht,
maar in 1958 zijn in Amsterdam toch 958
slachtoffers van een zedendelict als getui
ge verhoord, van wie 807 minderjarigen.
Onder het motto „bescherm hun levensge
luk" is de politie begonnen met vrouwbla-
den en kleine tentoonstellingen de ouders
te waarschuwen. „Laat een kind alleen
met een volwassene omgaan, als deze per
soon u goed bekend is", aldus de politie.
Dit verbod kan de kinderen alleen duide
lijk en begrijpelijk worden gemaakt door
voldoende voorlichting. Komt het kind
hierbij met vragen dan mag men het in
geen geval teleurstellen, berispen of be
straffen. Het kind zou dan het vertrouwen
in de ouders verliezen en elders antwoord
op die vragen gaan zoeken. De vrouwbla
den geven tal van nuttige wenken en ad
viezen en waarschuwen voor de meneer,
die snoepjes uitdeelt of die zo vriendelijk
een ritje in zijn auto aanbiedt. Maar deze
„lieve ooms" zijn niet alleen in Amster
dam te vinden. Daarom verdient deze ac
tie ook elders grote aandacht.
V erwijt
Ieder die een lelijk woord zegt over een
oud huis in Amsterdam, krijgt het aan de
stok met Ton Koot, secretaris van de
Bond Heemschut. Deze man, die onder al
le omstandigheden in de bres staat voor
restauratie en behoud van het oude stads-
schoon, heeft echter een opmerkelijke uit
lating gedaan in een Amsterdamse krant.
Hij heeft gezegd: „De beurs van Berlage
doet mij niets. Ik zou er geen traan om
laten als zij verdween". Hij redeneert, dat
voor de tien miljoen gulden, die de restau
ratie van de beurs mogelijk zou kosten,
400 oude grachtenhuizen zouden kunnen
worden opgeknapt. En hij herinnert eraan,
dat er in Amsterdam sinds de oorlog al
duizend monumenten zijn gesloopt, die wel
degelijk de moeite waard waren om te be
houden. Ton Koot heeft met deze uitlatin
gen opzien gebaard. Men verwijt hem dat
hij alleen maar het Amsterdam uit de 17de
eeuw wil erkennen. Er zijn in die tijd vele
mooie, maar ook lelijke huizen gebouwd.
Maar hij wil ze als het mogelijk is alle
behouden. Toegegeven, de Beurs is niet
mooi en vele andere bouwsels uit het eind
van de vorige en het begin van deze eeuw
zijn niet mooi- Maar zij behoren tot de
historie van Amsterdam en als zodanig
zijn bepaalde bouwwerken de moeite
waard ze voor het nageslacht te bewaren.
In de tuinsteden van nieuw-west in Am
sterdam zijn de laatste jaren 35 scholen
verrezen. Bij 24 van deze scholen is, van
wege een rijksverordening, geen gymnas
tiekzaal gebouwd. Dat betekent, dat hoe
wel ieder lesrooster drie kwartier licha
melijke oefening per week voorschrijft, op
de meeste scholen geen gymnastieklessen
kunnen worden gegeven. Het verbod van
de bouw van gymnastieklokalen geldt niet
alleen voor Amsterdam. Elders echter kan
men veelal gebruik maken van een be
staande zaal in de omgeving of anders zijn
toevlucht zoeken in een verenigingszaal.
In Nieuw-West kan dat niet, want de
bouwstop voor gymnastiekzalen geldt voor
een zeer wijde omgeving. En de vereni
gingszalen zijn er nog niet verder dan het
stadium van de bouwtekening. Sinds lan
ge tijd probeert Amsterdam de houding
van de regering in deze kwestie te wijzi
gen. Het ziet er echter naar uit, dat vele
honderden kinderen straks de scholen zul
len verlaten zonder ooit gymnastieklessen
te hebben gehad.
Vijf. In Breukelen heeft een geit vijf
jongen geworpen. Dit grote aantal is zeld
zaam bij geiten. Vorig jaar wierp de geit
vier jongen.
Advertentie
Het is niet „allemaal-één-pot-nat"
die pijnstillers. Vertrouw liever
op de goede, snelle en veilige
werking van "Akkertjes" met
geneeskrachtig micropoeder.
Een 52-jarige architect uit Noordwijk is
door de Haagse politierechter veroordeeld
tot een voorwaardelijke gevangenisstraf
van drie maanden, omdat hij opzettelijk de
inkomstenbelasting had ontdoken. De offi
cier van Justitie had een boete van
10.000 geëist. De verdachte had over 1951
en 1952 totaal 20.000 te weinig inkom
stenbelasting betaald. Nadat dit aan het
licht gekomen was, kreeg de architect een
navordering voor het te weinig betaalde,
verhoogd met 100 percent. De verdediger,
mr. W. Hugenholz uit Leiden, wees erop
dat zijn cliënt al zeer zwaar gestraft is,
omdat hij zeven jaar lang in angst heeft
gezeten over deze zaak. Op het ogenblik
verkeert hij in zulke moeilijke financiële
omstandigheden, dat hij onmogelijk in
staat is de 20.000 navordering of de
10.000 boete te betalen.
Advertentie
De prijswinnaars v.l.n.r.
P. H. Blekendaal, Amsterdam
J. BijleveldGroningen;
L. H. Wolters, Enschede
P. Gouwswaard, Den Haag
H. Bosch, Wierden
P. Th. Ceelen, Amsterdam;
Mevr. A. W. van Stempfoort-
Boers, Arnhem;
A. H. F. Smit, Soest.
from
America's
Best
Tobaccos
Schiphol, 21 april i
De acht winnaars van april
gaan twee dagen naar Kopen
hagen! Vraag een afdruk van
de publicatie met algemene
voorwaarden aan: Lexington -
Postbus 305 - Den Haag
„Naar Cabo S. Vicente",
zegt de hotelhouder in Sagres,
„kunt u het best gaan bij
avond. Dan kunt u zich ver
beelden hoe de zon sissend in
de oceaan zinkt". Hij herhaalt
wat een Arabische schrijver,
overweldigd door de indruk
van eenzaamheid en groots
heid op dit uiterste zuidweste
lijke puntje van Europa, eens
heeft opgemerkt. „Bovendien
trekt tegen die tijd meestal de
blauwige nevel wat op. Als u
geluk hebt, is Cadiz bijna te
zien".
Zijn advies is deugdelijk ge
noeg, maar een beetje onuit
voerbaar: op welke manier
kom ik laat in de avond van
Kaap St. Vincent terug? Ge
lukkig doet zich een compro
mis voor. Ernesto Martin
moet met zijn muildier en
wagen naar de vuurtoren
wachter om diens voorraad
wijn en levensmiddelen aan te
vullen. Het is maar zes kilo
meter en hij staat me ge
nadiglijk toe met hem mee te
hobbelen. Hij heeft ook de
tijd een uurtje vroeger of
later thuis doet hem niets.
De zon staat nog hoog aan
de hemel als we vertrekken.
Het is warm en af en toe kijk
ik verlangend naar de be
schutte reepjes strand tussen
de fantastische rotsen van dit
deel van Algarve's kust.
Roestrood en verweerd door
de eeuwige aanvallen van de
oceaan staan de bizarre steen-
brokken door elkaar in een
kilometerslange Ordeloze mas
sa. Hier en daar heeft de na
tuur een stukje vlak zand en
kiezel uitgespaard, reikend tot
de zee. In de schaduw van de
rotsen zal het vrij wat koeler
zijn dan vlak achter het dam
pende en zwoegende muil
dier.
De weg slingert zicH langs
Op het uiterste zuidwestelijke puntje van Europa staan twee
monumenten, die elk hun eigen betekenis hebben. De vuur
toren van Cabo S. Vicente is een baken, waarnaar de scheep
vaart in dit deel van de Atlantische Oceaan zich richt. De ruïne
van het verblijf van Hend.nk de Zeevaarder vertelt een stuk
grootse en bewogen geschiedenis.
de kust, tussen twee hagen
boeiende geraniums door. Bij
de witte huisjes, vaak over
groeid met bloemen, staan en
kele amandelboompjes, die
echter hun zoet geurend kleed
achteloos hebben afgegooid.
De bloesem ligt op de grond
te vergelen.
De laatste paar honderd
meter zijn kale macadam-
straat. Vijfhonderd jaar ge
leden liep hier een ruiterpad
naar de oudste zeevaartschool
van de wereld, gesticht door
een zoon van de eerste Portu
gese koning uit het geslacht
Aviz, Joao I. Die zoon heette
Enrique en de geschiedenis
heeft zijn grote verdienste
voor de maritieme wetenschap
erkend door aan zijn naam O
Navegador toe te voegen. Wij
kennen hem als Hendrik de
Zeevaarder.
Op deze kaap heeft men een
van de machtigste vuur
torens van Europa gebouwd,
's Avonds en 's nachts zwiept
zijn licht over het water,
zichtbaar tot ver in de Atlan
tische Oceaan. Maar hoe in
teressant ook, dit bewonde
renswaardig brok techniek
heeft mij niet hierheen ge
trokken. Ik moet het tot in
alle hoekjes en gaatjes be
zichtigen, want Francisco Vi-
lar de Carnalho, de vuur
torenwachter, is trots op zijn
reusachtige baken en hij kent
de regels van de Portugese
gastvrijheid. Dus wordt uit de
buikige mandfles wijn meteen
een flas afgetapt en ik moet
zowel met hem als met Er
nesto klinken.
Dan laat hij mij even gaan
en, alleen nu, sta ik ontroerd
voor de ruïne van de vorste
lijke hermitage, waar Hendrik
de Zeevaarder zich zo doel
bewust aan zijn nautische
liefhebberij wijdde. Zorgzaam
wordt nog steeds het onkruid
verwijderd tussen de kiezel
steentjes, waarmee hij een
ruw kompas op de grond heeft
uitgelegd.
Een vreemd leven, dat van
Enrique O Navegador. Zelf
heeft hij nooit gevaren, hoe
zeer hij de zee ook liefhad.
Door zijn bemoeienissen ech
ter leerden de stuurlieden uit
Portugal, Spanje en Italië de
grondbeginselen van de navi
gatie. Door de oprichting van
zijn zeevaartschool legde hij
de basis tot de ontdekking van
de wereld.
Toen hij in 1460 in de
nederzetting bij zijn school,
thans het stadje Sagres, stierf,
was hij slechts zesenzestig
jaar oud. Nog tijdens zijn
leven waren de landkaarten
evenwel, vooral naar het zui
den, uitgebreid. Steunend op
de in zijn school opgedane er
varingen waagden zeelieden
zich op de oceaan, vonden Ma
deira en de Azoren, bereikten
Rio de Oro en drongen in 1445
tot Senegal door. Aan het ein
de van de elfde eeuw was het
kompas van China naar Euro
pa overgebracht; gedurende
de dertiende eeuw werd de
stuurinrichting van de sche
pen gemoderniseerd. En toen
Regiomontanus in 1450 een in
strument uitvond, met behulp
waarvan men zijn positie aan
de stand van de sterren kon
bepalen, werd het mogelijk
het moederland steeds verder
achter zich te laten.
De hele nautische weten
schap van die tijd was in Sa
gres verzameld en toen prins
Hendrik de Zeevaarder de
ogen voorgoed sloot, had hij
het zijn landgenoten mogelijk
gemaakt verder in het on
bekende door te dringen. De
eerste wetten der navigatie,
berustend op de studie van
zeekaarten en sterren, waren
vastgelegd.
Op zijn bevel liepen niet
minder dan 1418 schepen de
nog primitieve havens van
Portugal uit. Al in 1441 had
den zij, terugkerend van de
Goudkust, slaven en stofgoud
meegebracht. Daardoor kregen
de expedities een economische
betekenis voor het Portugese
koninklijk, waardoor in de
volgende decennia steeds
nieuwe pogingen werden ge
daan. In 1487 ontdekte Bar-
tholomeus Dias de Kaap de
Goede Hoop, tien jaar later
vond Vasco da Gama de weg
om de zuidpunt van Afrika
naar Indië en de eeuw werd
glorieus afgesloten door de
landing van Pedro Alvarez
Cabral als eerste Europeaan
in Brazilië. De Portugese suc
cessen werden bekroond (hoe
wel niet beëindigd) door Fer-
nao de Magalhaes, die in wes
telijke richting de aardbol om
zeilde. Het is nog altijd twij
felachtig of de stoutste ver
wachtingen van de moderne
ruimtevaart zullen opwegen
tegen de betekenis van deze
ontdekkingsreizen yoor de
toenmalige werelcL
Er brak een nieuwe tijd aan
en Portugal groeide tot een
wereldmacht, die slechts in
Spanje een tegenstrever vond.
Met de rug naar de bergen en
de oceaan voor zich waren de
Portugezen geboren zeevaar
ders. Het gevolg was, dat het
rijk aan het begin van de zes
tiende eeuw een bloei be
leefde, die het nooit meer
heeft kunnen evenaren.
De eeuwen zijn vervlogen
en Kaap St. Vincent heeft alle
stormen hooghartig langs zich
heen laten gaan. De verdedi
gingswerken, die prins Enri
que' heeft aangelegd, zijn na
dat Sir Francis Drake ze ver
woestte, allang vervallen.
Maar de enkele muurresten en
de rudimentaire windroos in
het zand vertellen nog een
ontroerend verhaal een
verhaal van dood en strijd en
rampen, doch ook van glorie
rijke successen.
Ernesto roept hij heeft
een lege mandfles en allerlei
pakjes in zijn wagen geladen.
Nog een kwartier, bedel ik.
De zon is al een grote klomp
vurig goud. De nevel heeft
zich inderdaad opgelost en ik
kan me met enige fantasie
verbeelden in de richting van
Spanje de kustlijn van Cadiz
te zien. Rondom mij zingen de
krekels de avond in. De rus
tige oceaan met zijn breed
spoor van goudspetten slaat
eentonig tegen de rotsen. De
zon is steeds verder wegge
zakt; het laatste stuk is nu
omgeven door een geweldige
boog oranje: dat moet de in
gang van de hemel zijn. Nie
mand zal me ooit uit mijn
hoofd kunnen praten, dat ik
boven het gemurmel van de
golven uit een sissend geluid
heb gehoord.
©/3 de
Vrouwenvereniging
Mijn vrouw heeft soms de verklaarbare
neiging om 's morgens, wanneer de dag
zich met een grijs hoofd vol sigarenas
boven de vensterbank verheft, te ver
klaren dat haar benen haar die dag niet
zullen dragen, omdat zij ziek is. Vandaar
ook, dat de keuken onlangs een berg
ruimte was geworden van vuile theekopjes
en bordjes vol beschuitkruimels, want
tegenstribbelen heb ik allang afgeleerd.
Nu zijn wij in het bezit van een radio
met luisterv er gunning met serieletter E
(van Eduard) die nooit staat ingescha
keld, omdat wij het huiselijk lawaai alleen
zélf willen produceren, maar tijdens die
kortstondige ziekte werd van deze gulden
regel afgeweken. We hoorden alles, dagen
lang! Ziekenpr o gramma's, waterstanden,
ochtendwijdingen, de meest uiteenlopende
vitaminen, de „kleutertje luister 's" en de
vrouwenprogramma's, die me heel vroeger
al aandoeningen van hooikoorts en netel-
roos bezorgden. Nü ook, maar het mocht
niet uit.
Werkeloos in haar stede verblijvende,
kreeg mijn vrouw een vreemde flonkering
in de anders zo heldere ogen, zodra de
radiodame het begon te hebben over de
kruisbelzwammetjes, een kostelijk gerecht
voor vleesloze dagen, het luiertruitje met
één armsgat, een onwerkelijk kledingstuk
van een soort planeetbewoners, én over
de vrouw, die ondanks emancipatie een
achtergebleven gebied is. Aanvankelijk
lachten we er hartelijk om, maar al spoe
dig merkte ik dat de frons op mijn vrouws
zieke voorhoofd dieper werd naarmate
mijn gebulder aan volume won. Ik be
greep pas waarom, toen een vriendin, die
de beschuitbordjes kwam reinigen, de op
dracht kreeg kruisbelzwammetjes te ma
ken voor het avondmaal.
Dat was pas het begin. Tijdens het
praatje van de vrouwenarts moest ik mijn
voeten ontbloten om mijn vrouw te tonen
dat mijn tenen niet getooid gingen met
likdoorns en de verschrikkelijke prakkel-
purmen. De radio mocht alleen nog maar
aan als de Hilversumse microfoon voor
een revolutionaire vrouwenmond zwaaide.
Dat bezorgde mijn zieke echtgenote een
schuldig gevoel, aangezien zij slechts een
lui lid is van de dierenbescherming en
van niets anders. Zij beval mij dan ook de
volgende morgen haar als werkend wat
drommel lid op te geven van de plaatse
lijke vrouwenvereniging, omdat mevrouw
Q. Z. U. (die mensen hebben nu eenmaal
zulke gekke voorletters) Verschie-Brande-
nou van Laaghweerde haar radiofonisch
een weeklang had verteld, dat een vrouw
pas waarlijk is wanneer zij lid wordt van
de Vrouwenvereniging. Er was niet aan
te tornen ik moest het direct doen, per
telefoon nog wel!
Niet veel later was mijn vrouw weer
beter, maar tocher was iets. Na nog
één vrouwenprogramma wist ik wat: zij
begon zich, jazeker dames, bewust te wor
den van haar vrouwzijn! Dat ging gepaard
met een irriterende hoeveelheid activi
teiten. Vijf avondenlang adressen schrij
ven voor een opruiend maandblad, één
maal per week een vergadering en af en
toe een forum. De overige gevolgen draag
ik. Mijn vrouw maakte op één dag ruzie
met alle buurtleveranciers, die haar, zo
zegt hét maandblad, met' hef gewicht en
anderszins beduvelen, zodat ik dagelijks
met een boodschappenmand door weer en
wind naar het andere deel van de stad
fiets. In onze keuken staat een brommel-
penpan aangeprezen door het maand
blad waarin men zowel hutspot kan
wassen, sokken roosteren als brood
koken.
Zij is gelukkig nu weer beter. De énige,
die m ij echter nog kan redden is een zen
deling of een missionaris, die weer hele
maal van voren af aan begint en haar
weer broekjes laat breien
Flans Keiler
Advertentie
official
dealer:
J. Ft Remming
N V. AMSTERD RIJTUIG MIJ
Houtplein 21 - Tel. 10338
Haarlem
Op 25 en 26 april zal er in Engeland een
oefening worden gehouden door de daar
bestaande en op de Nederlandse B.B. ge
lijkende organisatie, waarbij veronder
steld wordt dat men te maken krijgt met
radio-actieve straling. Het is een van de
oefeningen die in Engeland geregeld twee
keer per jaar worden gehouden. Voor het
eerst echter zijn bij zulk een oefening ook
dc NAVO-landen, Nederland. Denemar
ken, België en Frankrijk betrokken.
Het voornaamste doel van de oefening
zal zijn het beproeven van de methoden
om radio-actieve straling, afkomstig van
nucleaire wapens die tegen de geallieer
den gebruikt zijn, te ontdekken en om in
lichtingen uit te wisselen tussen geallieer
de landen over een dergelijke bedreiging.
Men is geneigd te denken dat een lui
aard een luie, een lafaard een laffe, een
wreedaard een wrede en een gierigaard
een gierige aard heeft. In feite is dit
ook wel zo, maar etymologisch hebben
wij met een heel ander woord dan het
zelfstandig naamwoord aard: karakter
te maken. Hoe zouden wij anders met
een woord als grijsaard aan moeten?
Een grijsaard heeft toch geen grijze
aard?
Uitgangspunt is het bijvoeglijk naam
woord hard: sterk, dat veelvuldig voor
komt in Germaanse eigennamen als
Bernard (zo sterk als een beer), Ever-
ard (zo sterk als een ever), Allard
(sterk in adel) enz. Dit achtervoeg
sel is verzwakt in betekenis èn in klank.
Het duidt aan: (een eigenschap) bezit
tend: wreedaard, maar ook: rijkaard,
en is veelvuldig verzwakt tot erd, bij
voorbeeld in lomperd, knapperd, leu
kerd, stouterd, engerd enzovoorts.
