Seperate tables" als film
Forumgesprek over jeugdwerk
besloot geslaagd congres
öRen^zn.
Overveen tel. 53558
Teelt en uitvoer van narcissen
ondergaan langzame uitbreiding
Radio Moors
ZATERDAG 30 MEI 1959
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
13
leert goed typen
Programma van de
Filmweek Arnhem
Gouden huwelijksfeest
in Santpoort-Zuid
Maaier bij tunnel door
auto aangereden
Vereniging van Nederlandse Gemeenten
mobyiette
locomotief
SPARTA
VESTING
BROMFIETSEN
,A Is mannen begeren
Het diiivelsfort
Opdracht tot moord
Separate Tables9
Gervaise
De Vikings
Dokter van Stalingrad
Liefde is mijn beroep
Journaals
Bijzondere zendingsavond
in de Zuiderkapel
Kerkelijk Nieuws
Vraagt Uw Apotheker of Drogist
Arbeider bedolven onder
lading cement
Jaarverslag 1958 bepleit
vrijere loonvorming en
sanering huurpeil
99
DE SAMENWERKING van Harold
Hecht en Burt Lancaster heeft al meer
malen films opgeleverd, die getuigden van
oorspronkelijkheid en durf De onderneming
om van Terence Rattigan's „Seperate
tables" een film te maken is al evenmin
ijdel gebleken. Het resultaat, dat men
thans in het Rembrandt-theater te Haar
lem voor zich ziet, maakt de intenties van
de auteur ook met de middelen van de
film ondubbelzinnig waar. Ruttigan zelf
werkte mee aan de omwerking van zijn
toneelstuk tot film. De regie werd in
handen gelegd van Delbert Mann. Voor
de hoofdrollen koos men sterren als David
Niven, Deborah Kerr, Burt Lancaster,
Rita Hayworth en Wendy Hiller. Niven
en Wendy Hiller veroverden er een
Oscar mee. Die onderscheiding wordt
des te aannemelijker wanneer men hun
acteerprestatie analyseert in het fijnzinnig
karaktermilieu, dat Rattigan van het
thema van de menselijke eenzaamheid
heeft opgetrokken.
„SEPARATE TABLES" is als toneel
stuk hier te lande reeds bekend. Het voert
ons naar een familiehotel aan de Engelse
kust in de winter. Daar zijn ze, de een
zamen, die aan aparte tafels hun maal
tijden gebruiken en zo graag de conventie
en het starre fatsoensbegrip over boord
zouden zetten om weerklank te vinden
voor hun behoefte aan hartelijkheid en
vriendschap, hun verlangen naar liefde,
hun verlossing van de angst, die zij met
zich dragen om altijd onbegrepen te
blijven. Het hotel is hun onderkomen en
hun ondergang. Ze koesteren er hun il
lusies en zien ze breken als de golven op
de kust. Maar hopeloos behoeft hun lot
niet te zijn. Dat ondervindt de pseudo-
majoor (David Niven) die in het meisje
Sibyl (Deborah Kerr) een lotgenote vindt:
twee gekwelde wezens, die verstrikt, zijn
in angst en er met hulpeloos vertoon van
bravour of slaafse verstarring aan dreigen
te bezwijken. Dat ondervinden ook de
gescheiden echtgenoten (Rita Hayworth en
Burt Lancaster) zij in haar leugens vér-
strikt, fataal voor eigen geluk, hij, de
waarheid als laatste toevlucht zoekend,
eigen waarheid bijster. Aan deze vier
levens hangt Rattigan zijn stuk op. Het
bindend element vormt de hotelhoudster
(Wendy Hiller), wier oprechtheid nog on
gecompliceerd is, ook al deelt zij met haar
gasten haar eenzaamheid onder de ver
momming van correcte welwillendheid.
Advertentie
rmmi
WILHELMINASTRAAT 47 - TEL. 18441
De derde filmweek in het kader van het
Holland Festival zal evenals in 1955 in
Arnhem worden gehouden. Op vrijdag 19
juni vormt de film „Les quatre cents
coups" die in Cannes de grote prijs ver
wierf, de hoofdschotel van de gala-opening
in het Rembrandt-theater. Men hoopt de
filmweek op woensdagavond 24 juni met
„Orfeu negro", die in Cannes met de gou
den palm bekroond werd, te kunnen be
sluiten. In de tussenliggende dagen zullen
in totaal 's middags en 's avonds negen
films van bijzondere klasse worden ver
toond.
Als het weer meewerkt zullen voorts
twee openluchtvoorstellingen op het Kerk
plein worden gegeven op een scherm van
16 bij 24 meter. Gedurende de gehele film
week zullen in een aantal Arnhemse bios
copen voorstellingen voor leerlingen van
lagere scholen worden gegeven. Ook
staan er divei'se congressen op het pro
gramma. Zo belegt de stichting „film en
jeugd" op woensdag 24 juni in restaurant
Royal te Arnhem een congres, gewijd aan
de situatie van de kinder- en jeugdfilm.
Op dinsdag 23 juni belegt de Katholieke
Film-Actie een bijeenkomst in het Rem
brandt-theater met als thema „De ama
teur filmer".
In het wijkgebouw „De Rank" zal het
„Filmcentrum van de hervormde kerk op
maandagmorgen 22 juni een gesprek hou
den over „Mogelijkheden en moeilijkheden
in het filmwerk" met J. A. Hess als inlei
der. Tevens gaat dan de première van de
film „Johannes Calvijn". In het gemeen
temuseum van Arnhem zullen ten slotte
van 20 tot 25 juni op verschillende uren
van de dag korte filmprogramma's wor
den gedraaid, samengesteld door het Ne
derlands Filmmuseum te Amsterdam.
Tevergeefs zal men in het programma van
de filmweek zoeken naar een Nederlandse
filmavond. De oorzaak: er is te weinig ma
teriaal, dat aan de hoge eisen voldoet. Toon
Hermans is met zijn film nog niet klaar
en het zelfde geldt voor Van der Horst,
die bezig is met de montage van zijn film
over Suriname. In plaats van een Neder
landse avond in te lassen heeft men er
nu de voorkeur aan gegeven enkele korte
Nederlandse films over het hele program
ma te verspreiden.
Deborah Kerr en David Niven.
Wanneer wij eenmaal binnen deze levens
zijn gevoerd ontwikkelt zich het drama.
Het is van een soms subtiel soort en
daarom onbegrijpelijk voor wat men
noemt het grote publiek. Het raakt echter
op zoveel punten aan de innerlijke ver
scheurdheid en de zucht naar zelfbehoud
van iedere mens, dat het de klassieke ont
roering wekt, welke eigen is aan de tra
gedie: die van de loutering.
DE FILM „Seperate tables" slaagt erin
die ontroering te verwekken. Ze moge
dan nog vaak steunen op de dialoog, ze
maakt zich los van het toneel-eigene door
haar naar het innerlijk gerichte bewe
ging. die uiterlijk zichtbaar wordt en zich
meedeelt aan haar ritme. Het is film
beweging: doorheen de beelden tekent
zich de sfeer af van de vereenzaming, de
smart, de jacht op het geluk. Was het
verwonderlijk, dat juist Delbert Mann
voor de regie werd aangezocht met op zijn
naam „Marty" en „The bachelor party"?
Hij bespeelt dit thema met scherp gevoel
voor de sterkst sprekende details en de
kenmerkende nuance. Hij weet de fraaie
acteerprestaties in hun wezenlijke uit
drukking in beeld te brengen, zodat men
zich verbonden voelt met wat men ziet,
omdat het een zien is in de ziel van de
mens. Wanneer men zich daarop bezint,
brengt men achteraf een grote waardering
op voor de film „Seperate tables". Men
beseft geraakt te zijn, geboeid, bewogen.
Er blijft iets van hangen. Wanneer de
klassieke loutering de opzet was, heeft
men er in ieder geval een niet te veron
achtzamen iets van meegenomen.
P. W. Franse
Advertentie
TELEVISIE - RADIO
erkend - gediplomeerd
KRUISSTRAAT 38 - HAARLEM
Tel. 14609
Op dinsdag 2 juni hopen de heer en
mevrouw SchaapMijwaard, wonende
Noordlaan 16 in Santpoort-Zuid, gemeente
Bloemendaal, hun gouden bruiloft te vie
ren. De heer Leendert Schaap werd op 6
september 1883 in Bloemendaal geboren.
Mevrouw Lamberdina Schaap—Mijwaard
zag op 23 oktober 1883 in Vreeland aan de
Vecht het levenslicht. Beiden worden dus
dit jaar zesenzeventig jaar. Het echtpaar
heeft zeven kinderen, vier dochters en drie
zoons, die allen getrouwd zijn.
Wie de heer Schaap ontmoet, zou hem
zijn 75 jaar geenszins aanzien. Hij is echt
het type van de buitenman, gebruind door
de zon, die veel in de duinen heeft ge-
zWorven en die na zijn pensionering in
1949 nog veel te vitaal was om te gaan ren
tenieren. Hij vroeg jachtopziener Jan Bak
ker van de Kennemerduinen toen of hij
hem niet kon gebruiken en zo kwam het
dal hij nog, tot Kerstmis 1958 toe, daar de
fazanten heeft gevoerd en deelnam aan de
jacht. Ook Prins Bernhard nam soms aan
die jachtpartijen deel.
Daarbij werkt de heer Schaap nog bijna
dagelijks in zijn moestuin, want stilzitten
kan hij nu eenmaal niet. Ook is hij een
enthousiast visser en ging hij in vroeger
dagen bij voorbeeld vaak snoeken.
De heer Schaap heeft een werkzaam
leven achter de rug. Op zestienjarige leef
tijd, dat was in 1900, ging hij in de mili
taire dienst, bij de marine. Zodoende heeft
hij nogal wat van de wereld gezien. Zo was
hij twee jaar in het voormalige Neder-
lands-Indië en oen half jaar op Curaqao.
In 1906 kwam hij uit dienst i na een half
jaar bij de Nederlandse Spoorwegen en op
het postkantoor in Overveen gewerkt te
hebben, was hij gedurende drieëneenhalf
jaar werkzaam als machinist bij Haver-
schmidt en Klaje. In 1920 werd hij stoker
machinist bij de voormalige wasserij Bij
voet aan de Korte Kleverlaan. In 1949
werd de heer Schaap gepensioneerd.
Vrijdagmorgen omstreeks half tien is
een auto, die bestuurd werd door een 23-
jarige onderwijzeres uit Gouda de midden
berm van de tunnelweg-zuid opgeschoten
en heeft een arbeider, die daar gras stond
te maaien aangereden. Dit geschiedde met
een snelheid van ongeveer 75 kilometer
per uur. De arbeider klaagde over pijn in
zijn linkerheup, maar mankeerde verder
niets. De onderwijzeres is waarschijnlijk
geschrokken toen een zware vrachtwagen
haar auto inhaalde.
Concert. Zondagavond om 8 uur geeft
de r.k. harmonie „St. Michael" op het
Raadhuisplein in Heemstede een concert.
Het programma omvat onder meer de
mars „Lynwood", de ouverture „Migno-
rette" en de jazz-impressie „Rondo in
Blue".
Toen vrijdagmiddag tegen half vijf
in het Haarlemse Concertgebouw de
heer W. Thomassen, burgemeester van
Enschede, en lid. van het forum de
resultaten van de discussies op het aan
„De gemeenten en het jeugdwerk" ge
wijde congres van de Vereniging van
Nederlandse Gemeenten, samenvatte
waarbij hij onder meer stelde, dat de
gemeentebesturen ten aanzien van het
jeugdwerk al een stuk op de goede weg
zijn, als zij beginnen de niet-kerkelijke
jeugd, te begrijpen, kon mr. M. M. L. G.
M. Custers, burgemeester van Nieuwen-
hagen, slechts met moeite de verleiding
weerstaan tegen deze mening in te
gaan, toen hij tot slot van de voorzitter,
mr. A. de Roos, gelegenheid kreeg
eveneens een kort resumé te geven.
Dit betekende wel ongeveer de sfeer
van de forumdiscussie, die vrijdag
morgen al begonnen was en 's middags
na half drie werd. voortgezet. De elf
forumleden waren het. zeker niet in alle
opzichten eens, maar de verschillen
werden op even slagvaardige als hoffe
lijke wijze achter de groene tafel uit
gevochten.
Het begon al met het vraagstuk van de
open jeugdgroepen. Toen mr. A. de Roos
de forumleden vroeg, waarheen de ont
wikkeling van deze groepen zou leiden,
bleken er bijna geen eensluidende ant
woorden op deze in schijn zo eenvoudige,
maar in waarheid bijna apocalyptische
vraag te bestaan. Natuurlijk was mejuf
frouw G. C. van Renssen als hoofdbe
stuurslid van de jeugdbeweging „Ruimte"
een hartstochtelijk voorstandster van het
„trefpunt" met mogelijkheden tot het open
gesprek, maar de voorzitter vroeg zich af,
of niet alle „open groepen" in gesloten ge
meenschappen zouden eindigen; een ont
wikkeling. die begint, zodra men ballo
tagecommissies voor nieuwe leden gaat in
stellen. Ook de heer W. van der Loon,
Advertentie
(Lux or): In de film „Als mannen be
geren", van Pietro Germi, die tot nu toe
onder de titel „De man van stro" werd
vertoond, is het gegeven eenvoudig. Het is
een verhaal over een gezin; een man,
vrouw en een kind. Wanneer het zoontje
om gezondheidhredenen de stad uit moet
naar zee, vergezelt de moeder hem. De
vader, een fabrieksarbeider, blijft thuis;
hij moet werken. Wanneer hij echter op
een vrije dag zijn zoontje en vrouw op gaat
zoeken, ontmoet hij aan het strand een
meisje. Hoewel zij al altijd bij hen in de
buurt woonde heeft hij haar nooit eerder
gezien. Er ontstaat een hechte band tus
sen haar en de fabrieksarbeider, die lang
zamerhand uitgroeit tot een verhouding,
die duurt totdat de vrouw en haar zoontje
van vakantie terug komen. De fabrieks
arbeider wil een einde maken aan de om
gang met het meisje en het zijn vrouw
allemaal vertellen. Hij doet echter geen
van beide. Hij gaat door het meisje te ont
moeten en zwijgt tegenover zijn vrouw.
Het slot van de film laat de kijker in het
onzekere over de verdere ontwikkeling
van de situatie. Al is dit onbevredigend,
toch heeft deze film verder zulke goede
kwaliteiten dat wij haar zeker kunnen
aanbevelen.
(R o x y). Tot en met maandag draait
in dit theater een van die films, waarop
de trouwe bezoekersschare verzot is: een
vurige Indianen film, die het lot in beeld
brengt van een groep onverschrokkenen
op weg naar een fort, midden in een ge
beid, waar de roodhuiden de macht heb
ben. Wanneer het uitgedunde groepje
het fort bereikt, zijn de verschrikkingen
nog niet afgelopen. Een harde film, die
ons de mens laat zien op zijn best en op
zijn slechtst. In modern gewaad gestoken
komt die mens ook aan de orde in de film
„Havenpiraten", welke van maandag af
wordt ingezet. De handel in narcotica
vormt er hét thema van.
(Studio) Een jonge Amerikaanse of
ficier-vlieger krijgt opdracht, in het door
de Duitsers bezette Parijs een gruwelijke
missie uit te voeren: het liquideren van
een geheime agent van de Britse Inlich
tingendienst, die ervan verdacht wordt,
dubbel spel te spelen. Na een vakkundige
opleiding tot sluipmoordenaar in Engeland
wordt hij boven Frankrijk „gedropt" en
zoekt dan contact met zijn slachtoffer-in-
spe, die een goedhartig oud heertje blijkt
te zijn, van wie het bijna niet te geloven
valt, dat hij gemene zaak met de nazi's
zou maken. Verscheurd door twijfel stelt
de Amerikaan de voltrekking van zijn op
dracht telkens weer uit, waarbij hij steeds
meer tot de overtuiging komt, dat de agent
onschuldig is aan het hem ten laste geleg
de verraad. Maar ten slotte weet zijn „con
tactpersoon" een prachtige rol van Li
lian Gish hem te overtuigen, dat langer
talmen de hele verzetsorganisatie in ge
vaar zal brengen en in een toestand van
opperste wanhoop vermoordt hij de „ver
rader", precies op het ogenblik, dat diens
onschuld onomstotelijk is komen vast te
staan. Afgezien van het gevoelige, sobei-e
spel der hoofdpersonen is „Opdracht tot
moord" geen bijzonder sterke film: de ge
wetensconflicten van de moordenaar-te-
'gen-wil-en-dank worden slechts heel
vluchtig aangeduid en overtuigen daardoor
maar zeer ten dele. Het verhaal mankt bo
vendien aan 'n ernstige denkfout: Waarom
zouden de Geallieerde inlichtingendiens
ten alle risico's en moeite nemen, een
sluipmoordenaar vanuit Amerika naar
Frankrijk te sturen, terwijl er in dat land
zelf voldoende verzetslieden waren, om on
betrouwbare figuren te liquideren (zoals 't
in werkelijkheid overal in bezet Europa
placht te gebeuren?).
Het navrante beeld van Parijs in de
laatste oorlogswinter, met fietstaxi's, ge
neratorauto's en brallende naziplakka
ten, is vrijwel het enige, dat in deze film
werkelijke overtuigingskracht heeft.
(Rembrandt). Elders in dit nummer
meer over deze niet te veronachtzamen
film, gemaakt naar het toneelstuk van
Terence Rattigan.
(Frans Hals). Over deze prachtige
film van Rene Clement hebben wij eerder
uitvoerig geschreven. Ze verdient ten volle
onze bewondering.
(Minerva). Bij de première van de
ze film in Haarlem, hebben wij er al een
beschouwing aan gewijd, die deed uitko
men dat men met gevoel voor romantiek
niet slecht uit is wanneer men deze film
gaat aanschouwen. Ze loopt tot maandag.
Zondagmiddag kan de jeugd de weetgie
righeid bevredigen inzake de vliegende
schotels. Dan draait een film over dit on
derwerp. Maandag en dinsdag wordt ver
toond „Een tijd van leven en sterven"
naar de roman van Remarque. Woensdag
laat Danny Kaye ons lachen om „De cir
cusheid".
(Cinema Palace) Wat de film
„Dokter van Stalingrad" wil aantonen is
zonder meer duidelijk: de absurditeit van
de oorlog in al kwalijke gevolgen. De
Duitse soldaten in het krijgsgevangen
kamp bij Stalingrad walgen van die oor
log, van de bevelen, van het opgesloten-
zitten, en van de grauwe uitzichtloosheid.
Hoewel de film in 1948 speelt, kan men
haar niet loszien van de blijkbaar nog
steeds niet afgedamde stroom oorlogs
films. De regie van Geza Radvanyi en
het spel van O. E. Hasse en Eva Bartok
verheffen de film boven talloze andere
produkten, die de sold aten wereld tot on
derwerp hebben. Hasse speelt een nobele
arts-gevangene, die in zijn trieste kamp-
bestaan hart voor zijn beroep en zijn men
sen blijft behouden. In grote mate drukt
hij zijn stempel op de gehele film. Eva
Bartok boeit als een Russische kamparts,
die de liefde van een Duitse collega niet
kan weerstaan.
(L i d o), Deze l^nap gemaakte Franscr
film is geprolongeerd. Regie van Claude
Autant Lara. In de hoofdrollen het film
fenomeen Jean Gabin en ons aller
B.B.
Polygoon-Profilti laat deze week onder
meer zien hoe neerstortende steenmassa's
't beroemde kanaal van Korinthe in Grie
kenland voor het scheepvaartverkeer on
bruikbaar hebben gemaakt. Koning Bou-
dewijn van België schijnt zich, blijkens
de opnamen die tijdens zijn bezoek aan
Amerika zijn gemaakt, tussen de film
grootheden van Hollywood goed thuis te
voelen. De ballerina's van het Russische
Bolsjoi-theater bezochten New York en ze
mochten overal vrij rondkijken. Verder
zijn er flitsen van de monsterwielerwed
strijd BordeuaxParijs, die een gemakke
lijke overwinning voor Louison Bobet werd
en van de voetbalinterland Nederland
Schotland, waarbij men nog eens kon zien
hoe „onze jongens" menig mooie kans
voor de Schotse goal om zeep brachten.
„Spiegel van Nederland" heeft met een
aantal deelnemers aan een filmcursus een
bezoek gebracht aan het miniatuurstadje
Madurodam. Een van de cursisten geeft
zijn bekroonde filmische visie op dit stad
je. Het nieuwe hospitaalschip „Henri Du-
nant" maakte na zijn ingebruikneming een
reisje met officiële gasten aan boord. Ten
slotte ziet men flitsen van de wedstrijd Ne
derlandSchotland met ondermeer het
gooien van de kussentjes naar de men
sen die te vroeg vertrekken.
Op uitnodiging van de Stichting tot Ver
kondiging van het Evangelie en versprei
ding van Christelijke lectuur zal de heer
G. Brucks, waarnemend voorzitter van
het Ned. Comité van de Africa Inland
Mission op donderdag 4 juni des avonds
om 8 uur in de Zuiderkapel te Haarlem
spreken over het onderwerp: „Afrika, we
relddeel in nood".
Hij zal hierbij vertellen over 't werk van
de Afrika Inland Mission, die naast vele
ziekenhuizen en poliklinieken, een grote
melaatsenkolonie onder haar verzorging
heeft, terwijl drieduizend inheemse wer
kers het Evangelie in de dorpen en ne
derzettingen verkondigen. Toch blijft er
nog steeds behoefte aan blanke zendelin
gen, die leiding kunnen geven aan de
steeds groeiende arbeid in dit ontwakend
werelddeel. Als eerste Nederlandse mede
werkers van de A.I.M. zullen in septem
ber de heer en mevrouw Schotanus naar
Kenya vertrekken. De heer Brucks zal een
fraaie serie kleurendia's over dit zen
dingswerk in Afrika projecteren, terwijl
gecollecteerd zal worden voor de uitzen
ding van het echtpaar Schotanus.
Geref. Kerken
Tweetal te Voorburg (vac. C. W. Thijs)
C'. Goeman te Haarlem-Zuid en L. Schuur
man te Giessenburg. Beroepen te Putten
A. IJkema te Tweede Exloërmond te
Werkendam (2de pred.pl.) P. L. Smilde te
Nieuwleusen.
jeugdconsulent in Almelo, was deze me
ning toegedaan. „Men eindigt ermee, dat
men alles weer gaat reglementeren", meen
de hij. Hij hield voorts een bewogen plei
dooi voor het scheppen van mogelijkheden
in eigen kring en voor jeugdorganisaties
met een vast ideaal of doel, waarna wet
houder D. J. A. Geluk van Haarlem een
even bewogen pleidooi hield ten gunste
van de vele jongeren, die een dergelijk
doel niet hebben. „Zij zijn gekant tegen
de overheid en de bestaande jeugdorgani
saties met hun methodiek. Deze jeugd ont
breekt het aan één ideaal", maar zo zei
de heer Geluk later, „als er een waters
noodramp is staan zij als één man vooraan
om te helpen". De heer J. A. Foekema,
secretaris van de Rotterdamse Jeugdge
meenschap, viel hem daarin bij. maar bur
gemeester L. Looij van Alblasserdam
meende, dat het met de vijandigheid
tegenover de overheid „nog wel los liep"..
Over sport werd ook het nodige gezegd,
en even uitvoerig werd verder gediscus
sieerd over de bestaande subsidieregeling,
waarbij tachtig percent voor rekening van
rijk, provincie en gemeente komt. Wet
houder mr. J. J. de Haas van Nijmegen
toonde zich een tegenstander van de kop
peling van de rijkssubsidie aan die van
de gemeente. „Vaak wil een gemeenteraad
geen subsidie toekennen voor een organi
satie, die deze toch zeer dringend nodig
heeft. Het gevolg is dat een dergelijke
vereniging niets krijgt".
Voordat begonnen werd aan de samen
vattingen kregen nog enige aanwezigen
uit de zaal gelegenheid hun meningen te
zeggen, waarbij bleek, dat één spreker zo
veel te zeggen had, dat mr. De Roos hem
het woord moest ontnemen, eraan toe
voegende: „Wij hebben met het oog op de
tijd maar drie pre-adviseurs uitge
nodigd....". De Bloemendaalse wethou
der mejuffrouw dr. M. E. Nolte toonde
zich een warm voorstandster van de heden
daagse jeugd, die het veel minder ge
makkelijk heeft dan die van vroeger. De
heer Thomassen sloot zich daarbij in zijn
samenvatting aan: de verschijnselen ge
paard gaande met de groei van de jeugd
tot volwassenheid zijn dezelfde gebleven,
maar de maatschappij is veranderd. De
jeugd van na 1945 staat gans anders tegen
over de maatschappij. „Er is thans on
zekerheid en wij gemeentebestuurders en
ouderen moeten rekening houden met de
onthutsende en geestelijk ontwrichtende
invloeden van de maatschappij op de
jeugd. Wij moeten hun geld, ruimte en nog
een paar dingen meer geven", aldus de
heer Thomassen. Mr. Custers sloot zich
hier gedeeltelijk bij aan, de klemtoon leg
gend op de waarde van het gezin. Mr. De
Roos bepleitte in zijn slotwoord de bouw
van gymnastiek- en sportzalen niet alleen
voor scholen en sprak de hoop uit, dat de
nieuwe financiële regeling tussen rijk en
de gemeenten de laatste meer armslag,
juist ook voor het jeugdwerk, zou geven.
Na deze discussie kon de voorzitter van
de vereniging burgemeester mr. H. A. M. T.
van Kolfschoten om half vijf de vergade
ring sluiten, daarbij dank brengend aan
het gemeentebestuur van Haarlem voor
de genoten gastvrijheid en aan de ge
meentesecretaris mr. H. .E. Phaff voor
diens omvangrijke organisatorische arbeid.
Het was een waardig slot van een geslaagd
congres, dat 's morgens was begonnen met
een alleraardigste zanguitvoering door
honderdveertig meisjes van de christelijke
uloschool aan de Dreef, het Lourens Cos-
terlyceum en de Meisjes-hbs, die onder
leiding van de heer Jaap Zwart, een „Glo
ria" en enige negrospirituals hadden ge
zongen. Tot slot vermelden wij, dat de ge
meente Haarlem de congressisten een
boekje „Haarlem en de jeugd" heeft aan
geboden, waarin op duidelijke en over
zichtelijke wijze is vermeld, wat de ge
meente Haarlem voor het jeugdwerk doet.
Advertentie
De 46-jarige ongehuwde fabrieksarbei
der H. J. Futselaar, werkzaam bij een be-
tonindustrie in Alphen aan de Rijn, is in
een vijf meter diepe silo door een losge
schoten lading cement bedolven en omge
komen. De man placht alleen te werken,
zodat men niet weet hoe het ongeluk ge
beurd is.
De bedrijfsleider miste de man pas bij
het uitbetalen van de lonen. Het ongeval
is vermoedelijk gebeurd doordat het ce
ment vast bleef zitten in de toevoer
trechter en de arbeider zich naar beneden
begaf om het los te werken. De arbeids
inspectie stelt een onderzoek in.
Prof. christelijke Werkgevers:
„De vraagstukken die zich bij een zo
zeer gewenste harmonische ontwikkeling
van het economische leven, juist in ver
band met de toenemende belangrijkheid
van het institutionele kader der maat
schappij, voordoen, hebben in 1958 een
grote invloed op de ontwikkeling van het
maatschappelijk leven uitgeoefend. Wil
er sprake zyn van een harmonische groei,
dan dienen zekere voorwaarden vervuld
te zijn. In dit opzicht heeft 1958 niet te
leurgesteld", aldus het jaarverslag over
1958 van het Verbond van protestants-
christelijke werkgevers in Nederland, dat
vandaag is gepubliceerd.
Ten aanzien van de woningbouw en de
huren woi-dt in het jaarverslag opge
merkt dat de huren van de vooroorlogse
woningen door de huurstop op een laag
peil zijn gehouden, waardoor elke band
met het kostprijshuurpeil werd verbroken.
Een bestedingsverschuiving ten nadele
van de verhuurder is het gevolg van dit
kunstmatig laag gehouden huurpeil. Ge
noemde situatie bevordert de noodzake
lijke vergroting van de nationale woning
voorraad niet, daar de verhuurder een
deel van zijn inkomen, nodig voor verbe
tering en nieuwbouw, moet derven.
Een betere afstemming van de te betalen
huren op de kostprijshuren zal in de toe
komst nodig zijn. Op de na 1945 gebouw
de woningen rust een grote subsidielast,
maar ondanks deze premie liggen de hu
ren van de na de tweede wereldoorlog
gebouwde woningen hoger dan die der
vooroorlogse woningen. Inefficient woning
gebruik is hiervan het onvermijdelijke ge
volg, daar de animo om van een vooroor
logse woning naar een veel kleinere na
oorlogse woning te verhuizen (bij gelijk
blijvend woongerief) grotendeels wordt
weggenomen.
Het verbond staat op het standpunt dat
indien de economische omstandigheden
daartoe aanleiding geven moet worden
overgestapt van het systeem van alge
mene loonmaatregelen naar een werkelijk
grotere vrijheid. „De beslissing daartoe
is reeds in 1955 door regering en georga
niseerd bedrijfsleven genomen. De weinig
geslaagde poging in maart 1956 onderno
men mag er niet van weerhouden de
eerstvolgende gelegenheid om tot grotere
vrijheid te komen aan te grijpen", zegt het
jaarverslag. „Het is langzamerhand duide
lijk dat het systeem van algemene loon
maatregelen, dat het verband tussen be
loning en arbeid goeddeels veronachtzaam
de een funeste uitwerking moest hebben
op de verhoudingen in de ondernemingen
en op de produktiviteit.
Indien op grond van de economische ont-
wikkeling een delen van de werknemers in
de toegenomen welvaart aan de orde komt,
zal dit op een andere wijze dienen te ge
schieden als tot nu toe. De enige plaats
waar de te verdelen welvaart op verant
woorde wijze kan worden „gemeten" is de
onderneming, de plaats waar de loonvor
ming zich in concreto voltrekt.
De arbeidstijdverkorting is naar de
mening van het verbond een zaak die po
sitief kan worden gewaardeerd en als
vorm waarin een stijgende welvaart kan
worden gemeten aanvaardbaar kan wor
den geacht. Als zodanig dient het ver
langen naar arbeidstijdverkorting zijn
plaats te ontvangen.
Tussen middelen en verlangens bestaat
echter een duidelijk gebrek aan evenwicht,
waarvan ook de eerstkomende jaren niet
mag worden verwacht dat dit zal zijn op
geheven. Daarom dient een keuze te wor
den gedaan, waarbij er onder de verschil
lende wensen enige zijn die een hogere
prior:te.t verdienen dan de arbeidstijd
verkorting. sanering van 't subsidiebeleid,
vei betering van de invaliditeitsvoorziening
en belastingverlaging bijvoorbeeld dragen,
gezien van het belang van het bedrijfs
leven uit, een meer urgent karakter".
De teelt en de export van de narcissen
gaan zeer langzaam vooruit. Vergeleken
met de tulpen en hyacinten te langzaam.
De oorzaak hiervan moet worden gezocht
in het feit, dat de teelt moeilijk geworden
is en dat het aanbod zo is, dat de export
niet veel durft te ondernemen. Er worden
waarschijnlijk nog steeds rassen ge
kweekt, die men beter uit het sortiment
zou kunnen schrappen. We zullen moeten
trachten de lust tot telen en exporteren te
stimuleren.
Aldus richtte de voorzitter van de ver
eniging „De Narcis", de heer Ant. Nijs-
sen, zich vrijdagmiddag in „De Nachte
gaal" in Lisse tot de vele leden, na in het
bijzonder de professoren Van der Want en
Van Slogteren en jhr. Van Nispen tot Pan-
nerden welkom te hebben geheten. Hij
wees er op, dat men zeer voorzichtig moet
zijn bij de import van narcissen uit Enge
land. Deze narcissen komen uit distric
ten, waar het tulpenaaltje veel voorkomt.
Het zou een ramp voor de Nederlandse
tulpencultuur betekenen als dit aaltje met
deze narcissen ons land binnenkwam. Bij
de rondvraag heeft het bestuur opdracht
gekregen te onderzoeken of de „import
narcissen" aan de zeehavens of op een
centraal punt onder toezicht kunnen wor
den gekookt.
De 77 aanwezige leden van de 1154 heb
ben het bestuur gemachtigd geen aan
dacht te schenken aan een brief van een
lid, die vond dat de vereniging geen bol
len moest kopen om deze te laten trekken
voor de Floriade 1960 in Rotterdam. Er
zouden volgens deze brief voldoende bloe
men voor de eerste binnententoonstelling
zijn. Er zal een commissie worden ge
vormd om de bollen te kopen.
Meer dan een uur lang heeft men ge
wijd aan het bespreken van het bestuurs
voorstel om een „topperklasse tot 175 per
mand" in te stellen, waarvoor een hogere
minimumprijs zou gelden. Een dergelijk
voorstel heeft in het afgelopen jaar heftig
bewogen vergaderingen veroorzaakt. Men
heeft zich nu rustig gehouden, luisterde
kalm naar de voorzitter en enkele aan
hangers van het voorstel en bewoog soms
de voeten luidruchtig als bewijs van in
stemming. De tegenstanders wensen geen
verdere reglementeringen van de handel,
hoe de directeur van de keuringsdiensten
ook zijn best deed om het voorstel er door
te krijgen. De uitslag werd; veertien stem
men voor, negenenvijftig tegen en vier
blanco.
De stilte na de vraag van de voorzitter
of iemand nog iets had op te merken over
't bestuursvoorstel om de te beplanten op
pervlakte met 3 percent uit te breiden
wees er op, dat men geen bezwaren te
gen een geleidelijke uitbreiding heeft.
Alleen de heer C. v.d. Aardweg wilde de
kleine kwekers meer teeltrecht toekennen
dan de grote, maar de voorzitter vond dat
voor de narcissenkwekers niet nodig. De
leden waren het met hem eens.
In een van de volgende vergaderingen
zal waarschijnlijk een voorstel ter tafel
worden gebracht, waarbij men zijn me
ning kan geven over het verzoek om ook
per kilo te mogen exporteren en niet per
stuk.
